Ter inleiding.
De volgende geschiedenis (of
sterevensgeschiedenis in de dop) heb ik de afgelopen weken gepost n het Relatiees & Psychologie-forum. Maar de modererende pscyhotherapeuten/relatiedeskundigen aldaar hebben mij om duistere redenen de pas afgesneden. Deze geschiedenis zou geen 'discussiewaarde' meer hebben. Uit die keiharde diagnose
zou men kunnen concluderen dat ik er psychisch dermate beroerd aan toe ben dat verdere hulp of ondersteuning zinloos zou zijn.
Tel uit je winst!
Aan de andere kant: aangezien ik heb begrepen dat je niet dieper kunt zinken dan het R&P-forum, beschouw ik de doorverwijzing naar dit subforum maar als een promotie.
![]()
.
Groet,
JAM.
donderdag 29 december 2005 @ 3:30Sinds een paar weken rot ik als kinderlijk in de kelder van een (gescheiden) vader van drie, ik bedoel, twee kinderen. Ja, 't is voor mij ook even wennen. Het ene weekend lig ik bij hem thuis, het andere weekend lig ik bij zijn ex-vrouw, die een paar straten verderop woont, en die ook al zo'n drukbezet leven heeft. Ze hadden drie kinderen (een jongentweeling van zes en een meisje van twee.) Dat meisje van twee, dat was ik.
Ze hebben me gesmoord met een kussen, omdat ik alsmaar bleef huilen.
Boe-hoe.
![]()
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."