Welke film heb je vandaag/pas gezien? Deel LXXXI

Napoleon Dynamite



Hilarische film, intro van de film is al prachtig gedaan, verder zijn de types geweldig uitgevoerd elk met hun eigenschappen en droge humor en briljante grappen. Muziek is ook goed gekozen, de dansscene met Napoleon is gewoonweg briljant

Grizzly Man
Grizzly Man gaat over het leven van Timothy Treadwell, die elke zomer (al 13 jaar lang) naar Alaska reist om daar samen te leven met de beren. Naar eigen zeggen om de beesten te beschermen, maar die reden is zeer discutabel. 13 Jaar lang op zo'n manier leven heeft uiteindelijk zijn tol geeist. Treadwell is samen met zijn vriendin opgegeten door een beer.
De laatste vijf jaar heeft Treadwell opnames gemaakt tijdens zijn verblijf in de bossen van Alaska. De regisseur Werner Herzog heeft deze opnames gebruikt voor de verwezenlijking van een documentaire over Treadwell zijn leven. De manier waarop Herzog deze film heeft gemaakt, met dezelfde methode die Treadwell gebruikt, versterkt nog meer het absurde verhaal. Het is zo absurd dat je bijna gaat denken dat het allemaal is opgezet.

Interessante film dat niet alleen een karakter schets is van de persoon Treadwell, maar ook een beeld geeft over hoe obsessies een leven kunnen beinvloeden.
8,5/10

quote:

Op zaterdag 7 januari 2006 10:36 schreef Gorro het volgende:
(#67) Pickpocket (Robert Bresson, 1959)
Misschien wel de beste film van Robert Bresson. In zijn minimalistische stijl legt hij op fantastische wijze de werkwijze van zakenrollers vast. De blikken in de ogen van de zakenrollers, de handbewegingen en de overdrachten, allemaal effectief in beeld gebracht. Maar behalve dat is het ook een prachtig portret van een man die zich buitengesloten van de samenleving voelt en zich boven de wet waant. Het resulteert in het prachtige eindscene wanneer hij eindelijk een doel vind in z'n leven. ****½

Dit klinkt wel interessant, zal ik ook een keertje opzoeken.

Ladder 49


Een verhaal over een brandweerman in Baltimore. Hij krijgt te maken met verschillende branden maar ook het aanzien van het verlies van kameraden. De 'andere kant' van de stoere wereld als brandweerman.

7.9/10

Saw
Leuke film, alleen de plottwist op het einde vond ik iets te ver gezocht.
7,5/10

Vanavond Sypmathy for mr. Vengeance gekeken.
Het eerste uur van de film vond ik eigenlijk maar saai. Lange shots die weinig waarde hadden/ niet toevoegen naar mijn mening.
Het tweede uur was dramatisch (in de goede zin van het woord) en gaf de film het noodzakelijke tempo. Absoluut minder dan deel 2 in de wraak-trilogie, Oldboy, maar zeker aardig.

12 Angry Men.

Als onderdeel van mijn ''opvoeding'' omdat mensen vaak zo in superlatieven spreken over films ouder dan 40 jaar.
Wederom is mijn mening dat het een goede film is, maar dat ik de meerwaarde ivm bijvoorbeeld een film als Glengarry Glenn Ross niet zo zie.
Niet dat die films met elkaar vergeleken moeten worden, maar dat vroeger was alles beter sfeertje vind ik nog steeds elitair geneuzel.

Maar niettemin dus best wel een mooie film.

Wat een toeval, ik heb 12 Angry Men gisteren van mijn werk meegenomen om weer eens te bekijken. Ik vond 'm net als de vorige keer geweldig goed en ging er weer helemaal in op.

quote:

Op zondag 8 januari 2006 00:36 schreef RuneRose het volgende:
Wat een toeval, ik heb 12 Angry Men gisteren van mijn werk meegenomen om weer eens te bekijken. Ik vond 'm net als de vorige keer geweldig goed en ging er weer helemaal in op.

Oh, ik ook hoor.
Maar er wordt maar steeds beweert dat dit soort hoogstandjes tegenwoordig niet meer gemaakt worden, en dat vind ik pure nonsens.
Een film als Glengarry Glen Ross is bijvoorbeeld qua "stage" sfeertje een goed te vergelijken film.
Goed, ander onderwerp, andere prioriteiten, andere tijd, maar verder goed vergelijkbaar qua kwaliteit.

Maar 12 Angry Men is heilig verklaard en Glengarry Glen Ross verzinkt in de massa. Raar gedoe, hoor.

(Eigenlijk zou ik dit in een nieuw topic moeten verwerken, want jij wilde waarschijnlijk gewoon zeggen dat je het een goede film vond en verder niets . Maar ik durf er niet weer een nieuw topic over aan te snijden, want er zijn er al zoveel geweest. )

quote:

Op zondag 8 januari 2006 00:44 schreef Lamon het volgende:

[..]

Oh, ik ook hoor.
Maar er wordt maar steeds beweert dat dit soort hoogstandjes tegenwoordig niet meer gemaakt worden, en dat vind ik pure nonsens.
Een film als Glengarry Glen Ross is bijvoorbeeld qua "stage" sfeertje een goed te vergelijken film.
Goed, ander onderwerp, andere prioriteiten, andere tijd, maar verder goed vergelijkbaar qua kwaliteit.

Maar 12 Angry Men is heilig verklaard en Glengarry Glen Ross verzinkt in de massa. Raar gedoe, hoor.

(Eigenlijk zou ik dit in een nieuw topic moeten verwerken, want jij wilde waarschijnlijk gewoon zeggen dat je het een goede film vond en verder niets . Maar ik durf er niet weer een nieuw topic over aan te snijden, want er zijn er al zoveel geweest. )

Doe dat maar niet. Want ik kan je de conclusie uit dat topic nu al vertellen:
Films zijn goed omdat ze goed zijn. Niet omdat ze oud, nieuw, zwart-wit, in kleur etc. zijn.
Wat een film goed maakt, is dan natuurlijk weer een hele andere discussie.

quote:

Op zondag 8 januari 2006 00:58 schreef Lonewolf2003 het volgende:

[..]

Doe dat maar niet. Want ik kan je de conclusie uit dat topic nu al vertellen:
Films zijn goed omdat ze goed zijn. Niet omdat ze oud, nieuw, zwart-wit, in kleur etc. zijn.
Wat een film goed maakt, is dan natuurlijk weer een hele andere discussie.

Dat zou de conclusie moeten zijn, ja.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2006 14:13 schreef JelleS het volgende:
Grizzly Man (2005, Werner Herzog)

[afbeelding]

Ik ben nogal een docu liefhebber en dit is toch wel de beste die ik tot nu toe heb gezien. De natuurbeelden zijn prachtig, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Vooral de analyse van Timothy Treadwell, en waarom hij besloot zo lang bij de grizzly beren te gaan leven, is geweldig.
Op Bin-Jip na de beste film van 2005. Must-see dus.

Mijn cijfer: 9,4
IMDB-cijfer: 8.2

Het feit dat hij door de beren gedood is weerhoudt mij er een beetje van de film te gaan kijken. Je krijgt er toch een wat nare bijsmaak van.
Maar het is dus wel zeer de moeite waard?

Gewoon gaan kijken. Natuurlijk een triest verhaal, maar de film is zo goed dat je er geen nare bijsmaak aan overhoudt. Het maakt zijn dood juist begrijpelijker en zelfs mooi, hoe raar dat ook klinkt.

(#113) Napoléon (Abel Gance, 1927)
Deze epische film over het leven van Napoleon Bonaparte is één van de meesterwerken uit de geschiedenis van de stille film. Vooral op technisch vlak was hij z'n tijd ver vooruit. Zo is het de eerste film die experimenteert met breedbeeld, in dit geval door eenvoudigweg met drie camera's naast elkaar te filmen en die daarna aan elkaar te plakken. Ook gebruikt hij nogal wat handheld-camera's en moesten voor sommige shots meer dan vijftig losse opnames samengevoegd worden. Indrukwekkende beelden levert het op en vooral in de laatste 20 minuten ook een sterke montage. De film duurt wel erg lang en niet alle momenten zijn dan ook even interessant. Daarnaast is de film erg patriotistisch. ****

The Chumscrubber (Arie Posin, 2005)
Leuke satirische comedy waarin de Amerikaanse buitenwijken op de hak genomen worden. Hoewel de film om de jongeren gaat zijn het de ouders die er met de leukste scenes vandoor gaan. Vooral Ralph Fiennes als burgemeester die eigenlijk veel liever dolfijnen schildert is hilarisch, maar ook Glenn Close die na de zelfmoord van haar zoon de weg helemaal kwijt is. ***½

Crossfire (Edward Dmytryk, 1947)
Crossfire lijdt onder het feit dat de film iets te veel ambitie heeft. Als film-noir zijn er spannendere en inventievere voorbeelden te vinden. Als sociaal kritische film is de film weer te mager. The Best Years of Our Lives behandelt dit onderwerp bijvoorbeeld een stuk beter. Hierdoor valt Crossfire er net tussenin. Toch blijft het een prima film, niet in de laatste plaats door de degelijk cast op een enkeling na. ***½

quote:

Op zondag 8 januari 2006 11:16 schreef Gorro het volgende:
Crossfire (Edward Dmytryk, 1947)
Crossfire lijdt onder het feit dat de film iets te veel ambitie heeft. Als film-noir zijn er spannendere en inventievere voorbeelden te vinden. Als sociaal kritische film is de film weer te mager. The Best Years of Our Lives behandelt dit onderwerp bijvoorbeeld een stuk beter. Hierdoor valt Crossfire er net tussenin. Toch blijft het een prima film, niet in de laatste plaats door de degelijk cast op een enkeling na. ***½

het is natuurlijk wel de film waar Dore Schary zich enorm voor heeft ingezet en hij heeft er de nodige ruzies voor over gehad.

The Woodsman

pedofiel wordt na 12 jaar vrijgelaten onder toezicht.
krijgt een appartement tegenover een school en een baantje in een houtzagerij.
hij raakt intiem bevriend met een vrouw die daar ook werkt. maar het geheim dat hij met zich meedraagt weegt zwaar op zijn schouders.
dan blijkt dat hij in de gaten gehouden wordt door de politie en hij ziet bij de school een andere pedofiel actief.

aardige film, die drijft op het oproepen van onprettige gevoelens.
daar is KB imho altijd al sterk in, dus hij is hier goed op zijn plaats.

Casshern (2004)
Dit is visueel één van de gaafste films, die ik in tijden heb gezien. Ik zat regelmatig met open mond te kijken naar wat voor een prachtige en orginele special effecten ze nu weer gebruikten.

Maar ik had qua verhaal veels te veel het gevoel naar een slechte verfilming van een manga te kijken. Alsof de regisseur een complex, ingewikkeld en diepgaand verhaal dat over tig manga's is verspreid in één film van 2 uur probeert te proppen. En er niet in slaagt dat op een goede overzichtelijke manier te doen. De film hangt aan elkaar van de plottwisten e.d. waardoor het verhaal absoluut niet te volgen is. En ik geen enkele band kon krijgen met de personage. En als alle puzzelstukjes op het einde dan op hun plaats beginnen te vallen, kon de film me niet echt meer boeien.
cijfer: 6.5
_{na checken schijnt de film een verfilming van een anime-series te zijn. En dat is dus goed te merken. Het ziet er allemaal uit als een live-action anime. En het verhaal heeft de complexiteit van een anime-serie, die het in één film probeert te stoppen}

March of the Penguins(La Marche de l'empereur) (2005)

Fantastisch mooie natuurdocumentaire over hoe penquins zich voortplanten op het barre ijs-en ijskoude Antartica. Ik heb uiterst respect voor Luc Jacquet (en zijn team) die maanden in de kou hebben gezeten. En er in geslaagd zijn om alles zo prachtig in beeld te brengen.
En dat penguins gewoon grappige, lieve beesten zijn, waar je je heel makkelijk mee kan sympathiseren, helpt natuurlijk ook veel.
Ik had de Amerikaanse Morgan Freeman versie. En Freeman heeft een hele mooie kalme stem, die heel goed past bij de documentaire. En Engels kan ik tenminste helemaal volgen zonder steeds naar de ondertiteling te hoeven kijken.
cijfer: 9

Sabotage (1936)
Wat waren dat toch simpelere en mooiere tijden; toen je nog kon weten dat iemand onschuldig was , omdat ze goede tafelmanieren hadden.
En dat beschrijft ook een beetje mijn gevoel bij deze film. Heb ik bij andere Hitchcocks het idee dat ze met gemak de concurrentie aan kunnen gaan met hedendaagse thrillers. Bij deze had ik toch echt het idee dat de tijd hem heeft ingehaald. Misschien was het toendertijd erg vernieuwend en orgineel, maar daarna is het wel eens beter gedaan, maar ook wel eens slechter.
cijfer: 7

Red Eye (2005)
Gewoon een goede degelijke thriller van Wes Craven met rissing stars Cillian Murphy en Rachel McAdams. Meer kan ik er niet over kwijt.
cijfer: 7.5

Life and Death of Peter Sellers: Geoffrey Rush . Zonder moeite, lijkt het wel, neemt Rush de rol aan van Sellers, een duidelijk omstreden man. Hij laat niet alleen de bekende kant van hem zien, zijn grote rollen en radio-optredens, maar ook zijn duistere kant. Hoewel Rush dit echt op geniale wijze doet, is het ook het zwaktepunt van de film. Uiteindelijk kreeg ik een overweldigend negatieve bijsmaak in m'n mond bij Sellers, iets wat geloof ik niet de bedoeling was. Dit is jammer, want voor de rest is het een zeer goede film. Verhaaltechnisch gezien is alles duidelijk in orde; Op onderhoudende en frisse wijze wordt het leven van de komiek in 2 uur verteld, soms afgewisseld door een kritieke noot van de regisseur/hoofdrolspeler zelf: Sellers. De soundtrack en aparte sfeerbeelden zorgen er voor dat elke scene iets aparts in zich heeft en lang blijft hangen. Leuke 'toevoeging' zijn ook de imitaties van de echte rollen van Sellers (Clouseau, Dr. Strangelove, Muffley, etc.). Theron en Watson voegen niet echt al te veel meer toe, maar zijn zeker in vorm. Lithgow, Fry en Tucci hebben, jammergenoeg, maar kleine rollen, maar laten toch een interessante impressie zien van de personages waar Sellers mee om ging. Of ze nou echt zo waren of niet. Zo zit het eigenlijk ook met de rest van de film: Of het allemaal echt zo gebeurd is, weet je niet en zullen we misschien nooit weten, maar het is zeker interessant om te zien. 8,5.

Jarhead: Toen ik hoorde van deze film, was ik enorm geinteresseerd. Toen ik meer hoorde over deze film, werd ik steeds minder geinteresseerd. Nu ik de film heb gezien, ben ik wild enthousiast. Zoals ik in het Jarheadtopic al zei:

quote:

Op zondag 8 januari 2006 13:54 schreef BlaatschaaP het volgende:
Ik vond 'm heel erg goed.

Gyllenhaal (en Sarsgaard) zijn erg overtuigend en dat is precies wat je nodig hebt bij zo'n film. Foxx deed iets minder z'n best (of was gewoon iets minder geschikt voor de rol), maar was ook zeker weten om aan te zien. Het verhaal is, vind ik, gewoon rete-interessant, ten dele omdat het zich echt toespitst op individuele ervaringen. Het begin leek echter iets (veel) te veel op Full Metal Jacket, maar dat ook aan mij liggen, omdat het gewoon ook een (kritische) oorlogsfilm is. De film is verder gewoon echt enorm onderhoudend, wat er voor zorgde dat ik op het eind het liefste had gehad dat 'ie nog een paar uurtjes was doorgegaan (en het was nog wel 2 uur 's nachts!). De beelden in de woestijn zijn trouwens echt adembenemend.

Echt een aanrader.

8,5.

Nochnoy Dozor (Night Watch)



Leuk gedaan. Soms een beetje rommelig, special effects zijn goed visueel ook een leuke film ondanks dat het plot wat warrig is.

Harry Potter and the Goblet of Fire


Eindelijk gezien....leuke film . Alleen jammer dat er veel gebeurtenissen uit het boek zijn weggelaten. Maar ja, anders was de film ook wel iets te lang geworden waarschijnlijk .

Mr. And Mrs. Smith + In Good Company

De eerst bleek toch best grappig. De tweede vond ik erg goed.

Ik zag:

Manderlay
Ja, ongeveer even goed als Dogville, zo was Bryce evenwaardig aan Nicole. Alleen vond ik dat het vrij agressieve lesje van meneer Von Trier wel een tikkeltje minder had gemogen, ik hou er niet van wanneer iemand zijn moraal vrij hard in mijn gezicht gooit. De eerste keer dat zoiets me stoort bij Von Trier.

Enduring Love
Kijk, dit begint goed, maar het zakt jammer genoeg nogal indrukwekkend in elkaar. Het lijkt eerst iets interessants te worden, een boeiend drama met een diepere betekenis, maar het evolueert naar een matige thriler. Jammer.

100 Girls
Deze was toevallig op TV . Ik was niet van plan te kijken, maar toen kwam Emmanuelle Chriqui in beeld en die staat op mijn lijstje* van dames waarvoor ik een zwak heb, dus keek ik maar. Matige rommel, maar Chriqui is , dus geen objectief oordeel.

_{* deze lijst is ondertussen verkrijgbaar in boekvorm -> bestaat uit 14 delen en is verkrijgbaar via drukkerij Het verlepte boekske voor een zacht prijsje}

M (1931)



Briljante film, geweldig script, mooie shots en sterk acteerwerk door Peter Lorre.
Film gaat nog steeds met z'n tijd mee. Leuk bijkomend detail dat het nederlands filmmuseum heeft meegeholpen aan de restauratie van deze film

quote:

Op zondag 8 januari 2006 22:42 schreef kinky_queen het volgende:
Pascal Heister heeft net M gezien

krijg ik nu een gratis dvd?

Hawaii, Oslo (Erik Poppe, 2004)
De zoveelste film waarin verschillende verhaallijnen samenkomen in een ongeluk en dat is eigenlijk ook het enige minpuntje. Waarom moet het nou alweer een ongeluk zijn? Verder zijn de afzonderlijke verhalen mooi uitgewerkt en goed geacteerd. De film is wat lichter qua sfeer dan bijvoorbeeld 21 Grams of Crash. ****

Paran daemun (The Birdcage Inn) (Ki-duk Kim, 1998)
Typische vroege film van Ki-duk Kim. Visueel vrij lelijk, maar wel veel jonge prostituées, zwijgzame personages en vissen. ***½

Gisteren white chicks gezien. Erg flauwe film maar wel vermakelijk hoewel je de grappen van mijlenver ziet aankomen.