Even een reactie op alles wat jullie hier hebben besproken. Maar nu van de andere kant gezien:
Ik woon in een appartement uit 1948. Erg ruim en veel sfeer, maar super gehorig! Ben er 8 jaar geleden gaan wonen en in de eerste 8 weken stond de beneden buurvrouw 3 keer aan mijn voordeur om te zeuren over geluidsoverlast. Ik zou te vaak te hard de muziek hebben aangezet volgens haar. Een impressie: zaterdag kom ik om rond 17uur thuis van werk. Zet even de radio aan. Zeker niet hard, want als ik in de andere kamer sta, hoor ik mijn muziek niet eens meer. Ze belde voor de 3e keer aan in die 8 weken dat ik daar woonde. Ze klaagde over hoofdpijn, rust en een zogenaamde subwoofer. Die staat overigens altijd uit als ik muziek luister. Luister niet naar hardrock of hardcore house. Heb gezegd dat als ze rust wilde, dat ze naar een bejaardenhuis moest. Daarna geen last meer gehad. Kom op, ik weet heus wel wanneer ik lawaai maak.
Een jaar of twee niet meer daar gewoond, maar bij mijn vriend. Sinds 3 maanden wonen we samen bij mij in het appartement. Is ze intussen alweer 3 keer boven geweest. Nu is het niet meer zeuren, maar zeiken. Zeiken over lopen, douchen, sexgeluiden enz. enz. Er is weer veel tolerantie. Zij woont op de begane grond, wij op de 1e verdieping. Boven mij wonen mensen die midden in de nacht gaan stofzuigen, was doen, meubels verplaatsen. Ruzie maken en de hele tent slopen, snurken en inderdaad ook douchen en plassen recht in de pot. Ik woon er sinds 2000 en nog NOOIT heb ik er iets van gezegd. Oh ja, die mensen lopen alsof ze olifanten zijn die lijden aan overgewicht. Ook nog NOOIT iets van gezegd al die jaren. Het appartement is eenmaal oud en gehorig. En een beetje burenliefde moet je wel kunnen geven. En als mijn buren hoor sexen, dan denk ik alleen maar: goed zo voor jullie! En als ze een keer ruzie hebben, ga ik niet aanbellen. Sneu voor ze denk ik dan.
Maar MIJN onderbuurvrouw kent dat woord “tolerantie” niet. Heb ook het idee dat ik haar hobby ben geworden. Als zij visite heeft, kun je hele gesprekken en roddels volgen. Haar muzieksmaak is niet die van mij. Ze doet iets wat bij wet verboden is (weet ik toevallig) So what who gives a shit?
Een paar weken gelden hadden we het spel “rockband” geleend van een vriend. Dat is muziek maken op gitaar en drumstel. Geen echte, maar het maakt inderdaad geluid. En ja je kunt het hard aanzetten. Vind ook wel dat dat een keer moet kunnen zoals deze keer op een zaterdagavond. Vroeg in de avond zelfs. De onderbuurvrouw belde aan en hield de bel ingedrukt. Het was rond 18uur. Daarna trapte ze keihard tegen de voordeur (een stuk uit de voordeur). Lekker aso zeg maar. Je kunt begrijpen dat ik er een beetje moe van werd. Een half uur later stond de politie voor de deur. Geen boete of zo, wel een waarschuwing. Ook zei de politie de melding niet serieus te nemen mocht zij telkens de enige en dezelfde persoon zijn die klaagt. Van de rest van het gebouw hebben zij nog geen klachten gehad.
Ik maak nooit geluiden na 22uur ’s avonds. Omdat de wekker de volgende dag om half 6 gaat (de rit van 140 km naar Zwolle is dan lang). Maar nog nooit bij mijn bovenburen geklaagd waarom ze in hemelsnaam na 23uur ineens de was moeten gaan doen of moeten stofzuigen of hun meubels moeten verplaatsen. Wellicht hebben ze piek en dal van Essent genomen. Zij hebben trouwens laminaat en ik vloerbedekking.
Wat betreft de bovenburen: die hebben gevraagd aan me wat voor muziek dat is, want het is erg hard. Ze vraagt het tenminste normaal aan mij persoonlijk.
Maar goed om mijn verhaal af te ronden: wees een beetje tolerant voor elkaar. Ik zelf weet donders goed wanneer ik teveel lawaai maak: nooit op onmogelijke tijden. Je moet een ander ook een beetje woongenot gunnen. Tenzij ze hele dagen en avonden en nachten hinderlijk lawaai maken. Dat snap ik zelf ook wel. Oh ja: er zijn geen wetten voor burenlawaai of geluidsniveau. Het is allemaal erg relatief wat je buren ervaren als hinder.