quote:
Stelling
Omdat het eenieder die met het martelen te maken heeft beschadigd.
Stelling
Het is erg slecht voor de menselijke waardigheid, en daarmee slecht voor de maatschappij.
Stelling
Dieren hebben geen zelfbeeld dat daaronder lijdt, en geen empathie.
Stelling
In die zin is het ook (een soort van) beestachtig als mensen tot martelen overgaan; het beschadigt het 'normale' menselijke zelfbeeld en de normale empathie die de soort 'mens' van nature heeft voor de medemens.
Stelling
Ernstige dierenmishandeling is ook een prima indicatie voor gestoord gedrag.
quote:
In het kort komt het erop neer dat een mens die onvoorbereid een ruimte binnenloopt, gevuld met kreten van gepijnigde mensen,
instinctief zich uit de voeten maakt. Een plaats waar mensen gemarteld worden is gevaarlijk voor mensen. Mensen herkennen medemensen direct als soortgenoten.
Als een onvoorbereid mens zich opeens tussen gepijnigde mensen bevind zal een mens geneigd zijn, als er geen straf verwacht wordt, de pijniging van de medemensen te verlichten. Een mens wordt namelijk zelf onpasselijk van mensen in pijn -in de directe nabijheid.
Er zijn (niet heel ingewikkelde) truukjes nodig om een mens zich toch senang te laten voelen in een ruimte waar andere mensen gepijnigd worden.
Allereerst moet aan het eigen bewustzijn duidelijk gemaakt worden dat je zelf bij de niet-gemartelden hoort, ook niet potentieel. Dat lukt alleen als er een reden gevonden wordt om de gemartelden als andere wezens te beschouwen dan jezelf. Ontmenselijken. (Minderwaardig, bezeten).
Dat is het makkelijkst als de niet-mensen uiterlijk herkenbaar zijn, maar er zijn ook andere manieren. Godsdienstige overtuiging is ook bruikbaar, of autoriteit (wie de gevangenis in moet is geen mens, allen daarbuiten wel, totdat ze de gevangenis betreden). Of doel heiligt de middelen: ééntje martelen is niet goed, maar het spaart velen.
Bij de meeste mensen (normaal dus), werkt dit maar half, er blijft toch een knagend gevoel dat het niet lekker zit. Die frictie wordt als psychologisch beschadigend beschouwd voor zover ik weet.
Binnen een fascistische, racistische of stammenmaatschappij (er zijn er vast méér te benoemen) is dergelijk wij-zij gedrag geen probleem voor de samenleving van de partij die martelt.
Voor een open maatschappij waarin groepen van verschillende samenstelling, afkomst, uiterlijk, religieuze gezindte vreedzaam moeten samenleven is het wél een probleem indien er mensen rondlopen die zichzelf over de psychologische barriere van empatische medemenselijkheid hebben heengezet.
Mensen die de stap gezet hebben om medemensen dermate afstandelijk te kunnen bekijken dat ze zelf dat medemens kunnen martelen hebben een grens gepasseerd. Die zullen ook buiten de martelruimte de optie hebben anderen 'martelbaar' te vinden.
Mensen die weten dat zij volgens anderen tot een martelbare groep behoren gaan zich gespannen gedragen omdat zij zich bedreigd voelen. Mensen die zich bedreigd voelen zijn eerder geneigd tot agressie en ander samenlevingverstorend gedrag.
Dierenmishandeling is een ander verhaal, die zijn ontmenselijkt van aard. Niettemin geldt voor mensen dat zij, indien ze
onvoorbereid een berengaltapperij betreden, zich onpasselijk voelen, het is fysiek en psychisch onaangenaam. Mensen herkennen veel dieren als mede-bezielde wezens. (Weer: mits niet te veel pootjes of ogen etc, de verbinding met dieren is begrensd).Mensen redden zieke honden, omgevallen schapen etcera, zieke vogeltjes, van nature. Bij voldoende eigen welzijn (bij honger eet je zieke vogeltjes gewoon op natuurlijk). Mensen die aan het andere uiterste van het spectrum zitten en bij voldoende welzijn schapen doodmartelen wijken in belangrijk opzicht (het empatisch vermogen) áf van de meeste (= normale) mensen. Al te zeer afwijken van de norm = gestoord.