quote:
De prijzenpakker van Oranje
Uitkijkend over de sky-line van Seoul zegt Jan Vennegoor of Hesselink (28) dat het een drukke zomer wordt met veel bonuspunten voor zijn airmiles-kaart. Volgende week sluit hij eerst het lopende seizoen af met Oranje in Thailand, daarna is er de vakantie met het gezin en in juli toert hij in de nieuwe voorbereiding met Celtic door Zwitserland, Engeland en Amerika.
Vooral Amerika lijkt hem mooi. Voetballen in Colorado en Chicago. ,,De club gaat er speciaal heen om Ierse immigranten de kans te geven Celtic te zien spelen. Toen ik tekende wist ik dat dit een grote, beroemde club is met een roemruchte historie, maar toch heeft de impact mij nog verrast. Ik heb dit seizoen elke week post gehad van fans over de hele wereld die Celtic volgen. Bij elke thuiswedstrijd zit ons stadion vol met Ieren die met de boot overkomen.’’
In navolging van Dirk Kuyt, Wilfred Bouma, Joris Mathijsen, Nigel de Jong, Denny Landzaat en André Ooijer koos Vennegoor of Hesselink vorig jaar zomer voor een avontuur buiten de vertrouwde eredivisie.
Tien maanden later is de Tukker de meest succesvolle emigrant. Hij pakte met de Schotse titel en FA Cup twee hoofdprijzen, werd clubtopscorer met 18 goals en is na de Japanner Nakamura de best gewaardeerde buitenlandse Celtic-kracht.
Toeval is dat niet. Zoals Dirk Kuyt zijn keuze voor Liverpool én voor de gestructureerde aanpak van trainer Rafael Benítez logisch bepaalde, zo koos ook Vennegoor of Hesselink een omgeving die bij hem past. Een goed gevoel kreeg hij al bij de manier waarop Celtic hem benaderde. Niks geen vaag gedoe met tussenpersonen, maar gewoon een rechtstreeks telefoontje naar zijn vader.
,,Ik wilde ergens heen waar ik mijn energie goed kwijt zou kunnen en waar de taal geen obstakel was. En het bleek gelijk te klikken met manager Gordon Strachan. Een zeer gepassioneerde trainer, goudeerlijk, die er goed in slaagt zijn ideeën over te brengen. Wat me opvalt is dat ik hier op trainingen en in de rust van wedstrijden altijd positief ben gemotiveerd. Ook als het niet goed ging. In Nederland wil iedereen al gauw zijn zegje doen. Nederlanders praten soms wel heel erg veel over hoe het zou moeten. Maar soms moet je gewoon doén. 90 minuten gaan en rammen.’’
Strachan verwacht van hem dat hij de leider van de aanval is. The front man in attack. En dat hij zijn ervaring gebruikt die hij bij PSV opdeed in de Champions League. ,,Veel meer woorden heeft de trainer er niet aan vuil gemaakt. Ik was dit seizoen de meest ervaren Celtic-speler in de Champions League, sinds de verloren UEFA Cup-finale van 2003 is de selectie drastisch ververst. Terugkijkend vond ik mijn inbreng begin 2007 het grootst. Toen hebben we in een periode van vier, vijf weken het kampioenschap veiliggesteld en werd ik na een blessureperiode verkozen tot speler van de maand.’’
Leven en werken in Glasgow bevalt de spits, die met zijn vriendin Laura en zoontje Lucas van 14 maanden een oud-Victoriaans huis bewoont in de West-End. Ze zijn er neergestreken op advies van Ronald Waterreus, ook ex-PSV en daarna doelman van Glasgow Rangers.
,,West-End is de universiteitswijk van Glasgow. Omdat het publiek jong is, is er veel sfeer en zijn er veel kroegjes. Daar duiken mijn vriendin en ik soms ook in, maar we kunnen ook genieten van de rust van de grote tuin achter ons huis. Van november tot maart heb je niet veel aan zo’n tuin door de regen, maar in de rest van het jaar is het er heerlijk. Zeker met een opgroeiend kind en met vrienden en familie die wekelijks overkomen.’’
Er wonen meer Celtic-spelers in de wijk. Ze hebben een leuke spelersgroep die onderling best veel onderneemt. Binnenkort gaan ze met een groepje naar een concert van Rod Stewart Op Hampden Park en de Britse jongens proberen Long John te betrekken bij hun passie voor paardenraces.
,,Laatst heb ik de Grand National zitten kijken. Er zijn jongens bij die helemaal in die sport zitten. Die hebben zelf ook paarden en weten precies op welk span ze moeten wedden. Ik kijk nog vooral of een paard een leuke naam heeft.’’
,,Dat vind ik ook aardig hier: als je weet dat je in de Britse cultuur gaat voetballen, dan heb je daar vooraf bepaalde beelden bij en die blijken vervolgens te kloppen. Spelers die zonder warming-up rechtstreeks vanuit een warm bad het veld op gaan heb ik nog niet gezien, maar tot vlak voor de aftrap wordt er in onze kleedkamer nog gerust gegokt. Op wedstrijden, op paardenraces, maar ook op wie er uit het Big Brother-huis gaat. En ik heb kennis gemaakt met het fenomeen van de speler zonder voortanden. In dit geval was het een grote, bonkige voorstopper van een clubje uit een lagere league. Het was uit voor de FA Cup. Die kerel grijnsde en je zag een gapend gat ontstaan. Moest ik erg om lachen.’’
Hét hoogtepunt van een jaar Celtic was het kampioensfeest voor eigen publiek. 60.000 fans die uit hun dak gingen en Lucas die met papa mee het veld op mocht. ,,Hij droeg zijn eigen Celtic-shirtje met zijn naam en nummer 10 erop. Het deed me echt wat toen ik het hem langs de tribunes liep voor de ereronde. Ik voetbal óók voor mijn vriendin en zoon. Zij moeten het ook leuk vinden hier. Je weet natuurlijk niet hoe het nog zal lopen, maar als zij zich net zo blijven vermaken als ik, dan wil ik mijn carrière best bij Celtic afsluiten. Vier jaar FC Twente, vijf jaar PSV en ook weer meerdere seizoenen Celtic is een prima lijstje. Volgens mij heb ik dan als voetballer heel veel uit mijn mogelijkheden gehaald.’’