LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
heb ik ook gehad.quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wat ik me afvraag, ik heb wel eens last van het feit dat als ik uit bed stap, ik direct door mn knieen ga en op de grond zak? Begrijp daar niks van, heeft dat hier ook iets mee te maken?
alleen niet meteen, maar na 2 meter lopen, en toen boem, alsof ik een trap in mijn knieholtes kreeg, in 1 keer onderuit!
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik heb dit alleen gehad toen ik een jaar of 10 was, toen groeide ik zo snel dat ik soms niet kon lopen een dag ofzo (groeipijnen maar dan erger)quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wat ik me afvraag, ik heb wel eens last van het feit dat als ik uit bed stap, ik direct door mn knieen ga en op de grond zak? Begrijp daar niks van, heeft dat hier ook iets mee te maken?
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
dat heeft mijn baas ook eens gehad. Knalde met z'n hoofd op de vensterbank. Hij mag blij zijn dat hij getrouwd was, anders had hij het niet meer na kunnen vertellen bloedde als een gek zei die.quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:40 schreef milagro het volgende:
[..]
heb ik ook gehad.
alleen niet meteen, maar na 2 meter lopen, en toen boem, alsof ik een trap in mijn knieholtes kreeg, in 1 keer onderuit!
bloedde als een gek zei die. 
Je bedoelt wanneer het even zwart voor je ogen wordt en je sterretjes ziet?quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wat ik me afvraag, ik heb wel eens last van het feit dat als ik uit bed stap, ik direct door mn knieen ga en op de grond zak? Begrijp daar niks van, heeft dat hier ook iets mee te maken?
Dat ligt gewoon aan zuurstoftekort omdat je hart niet snel genoeg omschakelt.
Oplossing: eerst gaan zitten voordat je uit bed stapt.
Mja dat heb ik ook vaak maar dan heb je er idd gewoon op gelegen. Is ook best vaak. Wilde eens opstaan en ik met een ruk omdraaien, vloog mn arm opeens over me heen en klapte uit bed, zo tegen de bed rand aan. Inderdaad als een dood stuk vlees. Echt vaagquote:Op vrijdag 9 december 2005 00:07 schreef sannydude het volgende:
ik heb wel eens dat ik wakker wordt midden in de nacht, en dat ik dan volledig alles kan doen, maar dat mijn arm een brok vlees is. Ik kan hier niets mee doen. Kost een halve minuut voordat het gevoel weer terug is. Valt dat hier ook onder of niet? Ik schrok hier de 1e keer ook van. De 2e keer ben ik met m'n romp al zwaaiend door de kamer gaan lopen voelt toch best apart. Er zit iets aan je wat niet voelt alsof het van jou is. Het voelt echt als een koud blok vlees, terwijl als je het nu zou aanraken, het heel normaal vind voelen. Heel apart
voelt toch best apart. Er zit iets aan je wat niet voelt alsof het van jou is. Het voelt echt als een koud blok vlees, terwijl als je het nu zou aanraken, het heel normaal vind voelen. Heel apart 
Echt vaag
Jupiler is goed
moet je jezelf eens mee in het gezicht slaan, dat is pas raar net alsof je met je neus in een lijk aan het graven bent
de 1e keer dat ik het meemaakte was het eng, maar daarna waren die keren dat ik het meemaakte erg fijn, ik voelde me totaal beschermd en voelde een warmte over me neerdalen die me beschermde en ook me ook opwond. Helaas heb ik het de laaste tijd niet meer
Ik heb het wel eens een enkele keer gehad.. eigenlijk vond ik het helemaal niet zo eng. Ik dacht bij mezelf "goh, volgens mij moet de rest van me nog wakker worden". Heb er verder ook nooit bij stilgestaan.
Vampire Romance O+
Ik heb het ook wel een paar keer meegemaakt. Best wel eng op het moment zelf.
I drink a lot of coffee before I go to sleep. It makes me dream faster.
nee, dat is het niet, dat zwart worden voor de ogen heb ik nl altijd als ik plots opsta, ook gewoon overdag.quote:Op zaterdag 10 december 2005 00:44 schreef Symer het volgende:
[..]
Je bedoelt wanneer het even zwart voor je ogen wordt en je sterretjes ziet?
Dat ligt gewoon aan zuurstoftekort omdat je hart niet snel genoeg omschakelt.
Oplossing: eerst gaan zitten voordat je uit bed stapt.
idit was iets anders k werd wakker, benen naast het bed, even wachten (vanwege dat zwart voor ogen dus), opstaan, lopen, iets pakken, stilstaan en toen ineens zat ik op de grond
maar ook dat zal wel met even een zuurstoftekort te maken hebben, in de beenspieren.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ja, ik heb dat inderdaad ook weleens gehad, dat een bepaald deel nog niet werkte. Soms is mijn evenwicht nog niet wakker, dan val ik constant om, loop de verkeerde kant op, etc. Heb weleens gehad dat ik voortdurend naar links bleef vallen, ik kon er echt niets tegen doen. Alsof iemand me bij m'n oor pakte en heel de tijd naar links tegen de grond trok. Dan is die twee stappen vanuit bed naar je wekker toch best een eind opeens ;-)
Heb ook idd wel dat ik door m'n knieen zak of iets dergelijks, en ook kan ik soms 's ochtends niet goed lopen of fietsen. Dan voelen m'n benen gewoon heel zwaar, en kom ik haast niet vooruit. Maar dat heb ik toch eigenlijk alleen als ik vroeg op moet.
Heb ook idd wel dat ik door m'n knieen zak of iets dergelijks, en ook kan ik soms 's ochtends niet goed lopen of fietsen. Dan voelen m'n benen gewoon heel zwaar, en kom ik haast niet vooruit. Maar dat heb ik toch eigenlijk alleen als ik vroeg op moet.
Sanity is (not) statistical
waarom al die 'aanhalingstekens'?quote:Op donderdag 8 december 2005 17:39 schreef cinnamongirl het volgende:
[..]
Haha!
Als kind had ik het heel vaak. Ik voelde 'het' aankomen en wist dat het onvermijdelijk was dat ik werd meegesleurd in een soort draaikolk. Ik had dan ook echt een enorme 'buzz' in mijn hoofd.
Het ging altijd gepaard met een nachtmerrie, alsof ik werd 'gehaald' door kwade geesten die me dus 'vasthielden'.
Ik kon me dan inderdaad niet bewegen en mijn schreeuwen waren stil. Het was ontzettend beangstigend. Ik heb het veel later nog wel eens gehad, maar dan zonder de 'monsters'.
ontopic
ik heb wel eens meegemaakt dat ik in toestand van half-slaap ineens geramd werd, voor mn gevoel dan. Alsof ik werd aangereden door een truck of keihard neerviel. Een paar keer.
Vervelend gevoel!
Ik heb dit ook vrij regelmatig jammer genoeg.
Bij mij komt er vaak ook nog eens een hele heftige pijn bij. Het gevoel dat mijn hoofd uiteen klapt omdat mijn hart zo tekeer gaat, stekende pijnen in mijn lichaam. Zodra ik 'echt' wakker ben is dat over, maar het voelt echt levensecht. Vraag me af of mensen dit herkennen? Dit is trouwens niet elke keer.
Ow en op de een of andere manier kan ik als ik zo'n verlamming krijg me er niet toe zetten terug in slaap te vallen. Dat voelt... alsof ik dood zal gaan Dus blijf net zo lang 'vechten' tot ik wakker ben..
Bij mij komt er vaak ook nog eens een hele heftige pijn bij. Het gevoel dat mijn hoofd uiteen klapt omdat mijn hart zo tekeer gaat, stekende pijnen in mijn lichaam. Zodra ik 'echt' wakker ben is dat over, maar het voelt echt levensecht. Vraag me af of mensen dit herkennen? Dit is trouwens niet elke keer.
Ow en op de een of andere manier kan ik als ik zo'n verlamming krijg me er niet toe zetten terug in slaap te vallen. Dat voelt... alsof ik dood zal gaan Dus blijf net zo lang 'vechten' tot ik wakker ben..
Dus blijf net zo lang 'vechten' tot ik wakker ben..
There are times we will remember, there are nights we won't forget.
If we value every moment we will never feel regret.
If we value every moment we will never feel regret.
okéquote:Op maandag 12 december 2005 12:02 schreef cinnamongirl het volgende:
[..]
Om aan te geven dat het iets fysieks is, en niets spiritueels, of een alien abduction o.i.d.
Heb ik wel eens een paar keer meegemaakt, ik weet nog toen ik een jaar of acht was en in bed lag toen er opeens een soort van "ruis" in mijn hoofd zat en hele harde geluiden uit mijn hoofd vandaan schenen te komen. ik kon niet meer ademen of bewegen. Dus ik proberen om mijn armen te bewegen, lukte dus niet en dat was zó eng! Voor mijn gevoel duurde dit minuten en toen ik dan ook "wakker" werd ben ik huilend naar de slaapkamer van m'n ouders gerend, jammer genoeg geloofden ze me niet en probeerden ze me aan te smeren dat "het maar een nachtmerrie was". Dus niet!
in je oogbal!
Dit ken ik.. erg eng, zoals je later al zei, voelt het veel 'doder' aan dan een slapende arm. Ook koud, ziet wit, en totaal geen controle mogelijk. Ik werd wakker, (geen tintel in mijn hand), draai me om, en dat koude ding kwakt vol tegen me aan.quote:Op vrijdag 9 december 2005 00:07 schreef sannydude het volgende:
ik heb wel eens dat ik wakker wordt midden in de nacht, en dat ik dan volledig alles kan doen, maar dat mijn arm een brok vlees is. Ik kan hier niets mee doen. Kost een halve minuut voordat het gevoel weer terug is. Valt dat hier ook onder of niet? Ik schrok hier de 1e keer ook van. De 2e keer ben ik met m'n romp al zwaaiend door de kamer gaan lopen voelt toch best apart. Er zit iets aan je wat niet voelt alsof het van jou is. Het voelt echt als een koud blok vlees, terwijl als je het nu zou aanraken, het heel normaal vind voelen. Heel apart
Ik moet zeggen, ik was in 1x goed wakker.
4 uur dacht ik?quote:Op vrijdag 9 december 2005 12:43 schreef bonke het volgende:
als je bloedtoevoer niet goed is heb je misschien kans dat je arm afsterft
maar volgens mij moet je dan wel heel erg vreemd ( en lang ) in je bed liggen
La derecha oprime, la izquierda libera
Dat heb ik laatst ook een paar keer gehadquote:Op maandag 12 december 2005 15:50 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
[..]
Dit ken ik.. erg eng, zoals je later al zei, voelt het veel 'doder' aan dan een slapende arm. Ook koud, ziet wit, en totaal geen controle mogelijk. Ik werd wakker, (geen tintel in mijn hand), draai me om, en dat koude ding kwakt vol tegen me aan.
Dat sloeg echt nergens op, was echt bizar, maar is volgens mij puur hetzelfde als een slapende arm, verkeerd gelegen denk ik.
There are times we will remember, there are nights we won't forget.
If we value every moment we will never feel regret.
If we value every moment we will never feel regret.
ik heb het wel een paar keer per maand. vroeger was het veel minder, maar nu dat ik het bed deel met een ander.... het vind zich echter vooral plaats wanneer ik ALLEEN in bed ben, da's best vaag. M'n geest is aan het wakkerworden, maar m'n lichaam beweegt niet mee. Alleen psychisch, in m'n hoofd, beweeg ik wel. Dus "levensecht" wordt ik wakker, voel ik dat ik rechtovereind ga zitten en mn bed al dan niet uitkom, maar in het echt gebeurt het niet. Probeer ik mijn armen te tillen, mn ogen open te gooien, en het gebeurt allemaal psychisch, maar niet in het echt. Echt razendvaag.
Ik ben er voor mijn gevoel dan ook wel een half uur mee bezig daadwerkelijk wakker te worden.
Ik ben er voor mijn gevoel dan ook wel een half uur mee bezig daadwerkelijk wakker te worden.
En dat is een fout in het Wikipedia-artikel. Als je oogspieren en hart de enige zouden zijn die niet verlamd zijn, zou je snel doodgaan in je slaap. Hoe wil je bijvoorbeeld ademen zonder ademhalingsspieren?quote:Op donderdag 8 december 2005 19:39 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Lees de link uit mijn OP . Heel simpel: tijdens een REM-slaap zijn alle spieren verlamd behalve je hartspieren en oogspieren
Heeft Fok! verlaten, jeweetoch.
mijn lachspieren zijn ook niet verlamd, want ik lach me zelf wel eens wakkerquote:Op donderdag 15 december 2005 15:40 schreef m021 het volgende:
[..]
En dat is een fout in het Wikipedia-artikel. Als je oogspieren en hart de enige zouden zijn die niet verlamd zijn, zou je snel doodgaan in je slaap. Hoe wil je bijvoorbeeld ademen zonder ademhalingsspieren?
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
slaapverlamming heet dat ?
he,,,,,, vroeger eens gehad......
werd wakker "dacht ik" en probeerde te bewegen en op te staan,
kon mijzelf geen mm bewegen, niet praten , helemaal noppes nada....
raakte flink in paniek... probeerde te schreeuwen en te schoppen....
Kon wel alles horen.... vogeltjes buiten, auto's enzo
vond het verdomd creepie..... was ook maar een jaar of 15
maar hebben jullie het volgende wel eens gehad.....
1. ik droomde over dat ik in huis van de trap af sprong en voelde in mijn maag
het wel bekende schommel gevoel, en werd daar gewoon wakker van.
2. lekker lig ik te dommelen kijkend naar tv... en dan VAL ik letterlijk bijna in slaap.
ik voelde of ik daadwerkelijk in een soort van afgrond viel. en sprong toen weer overeind in bed.
zal allemaal wel een normale verklaring hebben maar is best wel strange,,,,,
he,,,,,, vroeger eens gehad......
werd wakker "dacht ik" en probeerde te bewegen en op te staan,
kon mijzelf geen mm bewegen, niet praten , helemaal noppes nada....
raakte flink in paniek... probeerde te schreeuwen en te schoppen....
Kon wel alles horen.... vogeltjes buiten, auto's enzo
vond het verdomd creepie..... was ook maar een jaar of 15
maar hebben jullie het volgende wel eens gehad.....
1. ik droomde over dat ik in huis van de trap af sprong en voelde in mijn maag
het wel bekende schommel gevoel, en werd daar gewoon wakker van.
2. lekker lig ik te dommelen kijkend naar tv... en dan VAL ik letterlijk bijna in slaap.
ik voelde of ik daadwerkelijk in een soort van afgrond viel. en sprong toen weer overeind in bed.
zal allemaal wel een normale verklaring hebben maar is best wel strange,,,,,
Heb ik ook wel eens. Ik spring er niet van overeind, ik weet immers dat ik niet echt aan het vallen ben.quote:Op zondag 8 januari 2006 22:00 schreef Arsenal het volgende:
2. lekker lig ik te dommelen kijkend naar tv... en dan VAL ik letterlijk bijna in slaap.
ik voelde of ik daadwerkelijk in een soort van afgrond viel.
Heeft Fok! verlaten, jeweetoch.
ik zat er nog aan te denken dit topic te kicken. tegenwoordig heb ik iets van 3x per week slaapverlamming. heb het vooral wanneer ik buiten gewone tijden een tukkie lig te doen. (en dat doe ik vaak, want ik hou van slapen)
|
|
