LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
nou het is niet echt een slapende arm, het voelt meer alsof hij er gewoon los aanhangt. Ik voel m'n arm ook echt de zwaartekracht ondervinden. Bij een slapende arm is dat niet het geval, dan prikt het alleen eigenlijk en is het onhandig. Dit is zeg maar een stapje verder.
Is nog steeds een slapende arm alleen is de bloedcirculatie nog meer fucked up zeg maar
Cop killer
Kill all the cops tonight
Kill them, cop killer
Kill all the cops in sight
Kill all the cops tonight
Kill them, cop killer
Kill all the cops in sight
ow oke
dat ik dat zelf niet kon bedenken
thnx
een volledige verlamming klinkt niet echt heel fijn als ik het zo hoor, en als je dat van oververmoeidheid kan krijgen, ga ik denk maar eens snel naar bed toe.
dat ik dat zelf niet kon bedenken
thnx
een volledige verlamming klinkt niet echt heel fijn als ik het zo hoor, en als je dat van oververmoeidheid kan krijgen, ga ik denk maar eens snel naar bed toe.
Hoe kan zij dat merken dan? Je zit immers gevangen in je lichaam als je slaapverlamd bent.quote:Op donderdag 8 december 2005 20:28 schreef P8 het volgende:
[..]
mijn vriendin schrikt harder als ze naast me ligt dan
ik heb 't ook wel eens gehad, ik had eigenlijk geen idee dat andere mensen dit ook wel eens hebben en dat het vaker voorkomt. Wel merkwaardig dat zoveel details uit dit artikel ook op mijn ervaring van toepassing zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Asics op 10-12-2005 15:52:44 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Asics op 10-12-2005 15:52:44 ]
Asics neemt de tijd.
Asics geniet. Lees mijn columns op http://www.raaskal.com
Asics geniet. Lees mijn columns op http://www.raaskal.com
dus uittredingen, ontvoeringen, geesten zijn dus gewoon een gevolg van deze slaapstoornis
nou, gooi truth maar dicht
ps: goed gevonden asics
nou, gooi truth maar dicht
ps: goed gevonden asics
pies on joe toe
Nou, ik hoef dat niet nog eens mee te maken, zelfs niet nu ik weet wat het is.quote:Op donderdag 8 december 2005 19:26 schreef pfaf het volgende:
Lijkt me best wel eens fascinerend om mee te maken eigenlijk.
Je niet kunnen bewegen is eng, maar dan ook nog eens niet kunnen praten, of wat voor geluid maken dan ook, is echt dood en doodeng.
Iemand enig idee hoe lang het duurt voor je weer wel kan bewegen dan?
Ik zelf viel weer in slaap, al biddend "laat me in slaap vallen, please, omg" , dus ik weet niet hoe of wat te verwachten of doen als dat niet gebeurt.
[ Bericht 1% gewijzigd door milagro op 09-12-2005 09:42:53 ]
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Aantal weken terug is het me overkomen, ik werd rond 4:00 hevig ontwaakt uit een droom en voelde opeens me benen niet meer bewegen. De eerste seconden schrok ik me echt rot en wilde ik meteen me ma roepen (wat overigens niet lukte, heb geen idee waarom??!), maar langzaam aan voelde ik me benen weer op gang komen.
Voor de rest nooit last van gehad, en had eigenlijk geen flauw idee wat het precies in hield. Ik moet wel toegeven dat ik behoorlijk geschrokken was.
Voor de rest nooit last van gehad, en had eigenlijk geen flauw idee wat het precies in hield. Ik moet wel toegeven dat ik behoorlijk geschrokken was.
World Wrestling Entertainment
zoals ik niet gelezen heb, dan, hèquote:Op vrijdag 9 december 2005 09:26 schreef bonke het volgende:
zoals je gelezen hebt duurt het bij de meesten een halve min tot een minuut
ik sliep nog half
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
heb dit ook een keer gehad, wist niet eens dat het ook echt kon (had er toevallig wel een keer iets over gehoord van een maat), had een vrij hevige droom gehad en opeens wakker werd. probeerde te bewegen maar kon alleen mn hoofd iets draaien, ik wist niet wat me overkwam :|
ben toen geloof ik aantal tellen later weer in slaap gevallen.. maar lees dus dat dit ook echt bestaat, dacht namelijk zelf dat ik het gedroomd had.
ben toen geloof ik aantal tellen later weer in slaap gevallen.. maar lees dus dat dit ook echt bestaat, dacht namelijk zelf dat ik het gedroomd had.
ikzelf heb het nog nooit gehad maar ik heb wel een keer gehad dat ik wakker werd terwijl ik op me buik lag met mijn armen gekruisd bijna onder me kin
en die armen waren dus helemaal lam geworden vanwege geen voldoende doorstroming
en probeer dan nog maar es om te draaien
en die armen waren dus helemaal lam geworden vanwege geen voldoende doorstroming
en probeer dan nog maar es om te draaien
pies on joe toe
lol. nah wat ik nog weet is dat ik er heel erg van schrok en net zoals iemand een paar post hierboven ook had, het proberen te schreeuwen maar het niet kunnen.
je hebt op zon moment totaal niet door wat er aan de hand is, je bent net wakker.
je hebt op zon moment totaal niet door wat er aan de hand is, je bent net wakker.
En dat kan dus ook permanent zijn, dus daar moet je mee oppassen.quote:Op vrijdag 9 december 2005 00:16 schreef sannydude het volgende:
nou het is niet echt een slapende arm, het voelt meer alsof hij er gewoon los aanhangt. Ik voel m'n arm ook echt de zwaartekracht ondervinden. Bij een slapende arm is dat niet het geval, dan prikt het alleen eigenlijk en is het onhandig. Dit is zeg maar een stapje verder.
En niet te vergeten die 'oorverdovende' (ze spelen af in je hoofd) metaalachtige geluiden (bij mij althans) die maar door en door gingen. Ik probeerde geluid te maken inderdaad (niet te schreeuwen want ik was gelukkig niet in paniek omdat ik wist wat er gebeurde gelukkig), maar kon inderdaad geen enkel geluid voortbrengen.quote:Op vrijdag 9 december 2005 09:24 schreef milagro het volgende:
Nou, ik hoef dat niet nog eens mee te maken, zelfs niet nu ik weet wat het is.
Je niet kunnen bewegen is eng, maar dan ook nog eens niet kunnen praten, of wat voor geluid maken dan ook, is echt dood en doodeng.
Bij mij duurde het relatief lang; zo'n 30 a 60 seconden (daartussen ongeveer). Ik bleef dus wakker om mee te maken dat ik mij opeens weer kon bewegen.quote:Op vrijdag 9 december 2005 09:24 schreef milagro het volgende:
Iemand enig idee hoe lang het duurt voor je weer wel kan bewegen dan?
Ik zelf viel weer in slaap, al biddend "laat me in slaap vallen, please, omg" , dus ik weet niet hoe of wat te verwachten of doen als dat niet gebeurt.
die geluiden had ik niet, wel allerlei rare flitsen of schimmen liever, ik dacht iets of iemand te zien in de toch duidelijk uitstaande tv (standby lampje brandde niet).
ik schreef het destijds toe aan de 'zware rijsttafel' en het meteen daarna gaan slapen.
en dan te bedenken dat exact zo mensen permanent opgesloten zitten in hun lijf...brrrrrr
ik schreef het destijds toe aan de 'zware rijsttafel' en het meteen daarna gaan slapen.
en dan te bedenken dat exact zo mensen permanent opgesloten zitten in hun lijf...brrrrrr
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
bedoel je dat als ik er niet goed op lig, met een hoop ongeluk een lamme arm heb voor de rest van mijn levenquote:Op vrijdag 9 december 2005 11:13 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
En dat kan dus ook permanent zijn, dus daar moet je mee oppassen.
als je bloedtoevoer niet goed is heb je misschien kans dat je arm afsterft
maar volgens mij moet je dan wel heel erg vreemd ( en lang ) in je bed liggen
maar volgens mij moet je dan wel heel erg vreemd ( en lang ) in je bed liggen
pies on joe toe
Volgens mij is het onder normale omstandigheden niet mogelijk dat je wakker wordt met een afgestorven arm, je lichaam maakt je namelijk wakker als er problemen dreigen.
Maar ik kan me voorstellen dat als het lichaam ernstig gehinderd is (door bijvoorbeeld overmatig drank en drugsgebruik ofzo) het wel zou kunnen voorkomen dat je lichaam niet reageert op de signalen die uit je arm komen en jou dus fijn laat doorslapen terwijl je arm sterft.
Maar ik kan me voorstellen dat als het lichaam ernstig gehinderd is (door bijvoorbeeld overmatig drank en drugsgebruik ofzo) het wel zou kunnen voorkomen dat je lichaam niet reageert op de signalen die uit je arm komen en jou dus fijn laat doorslapen terwijl je arm sterft.
De aandoening waar ik aan dacht heet Saturday Night Palsy. Je arm sterft niet af, maar je zenuwen raken ernstig beschadigd, waardoor je je onderarm niet goed meer kunt bewegen. Met heel veel pijn en moeite kun je door training gedeeltelijke controle over je arm terugkrijgen.
Da's iets anders. Heel af en toe word ik ook wel eens wakker, waarbij ik een arm "kwijt" ben die even later in de knoop lijkt te liggen, waarbij het enige tijd duurt eer gevoel terug komt.quote:Op vrijdag 9 december 2005 00:07 schreef sannydude het volgende:
ik heb wel eens dat ik wakker wordt midden in de nacht, en dat ik dan volledig alles kan doen, maar dat mijn arm een brok vlees is. Ik kan hier niets mee doen. Kost een halve minuut voordat het gevoel weer terug is. Valt dat hier ook onder of niet? Ik schrok hier de 1e keer ook van. De 2e keer ben ik met m'n romp al zwaaiend door de kamer gaan lopen voelt toch best apart. Er zit iets aan je wat niet voelt alsof het van jou is. Het voelt echt als een koud blok vlees, terwijl als je het nu zou aanraken, het heel normaal vind voelen. Heel apart
voelt toch best apart. Er zit iets aan je wat niet voelt alsof het van jou is. Het voelt echt als een koud blok vlees, terwijl als je het nu zou aanraken, het heel normaal vind voelen. Heel apart
Ik heb het maar een keertje gehad, en wist niet wat het was, maar ik heb de mazzel dat ik altijd ongeveer even vlot reageer als de gemiddelde bankkluis: met aanzienlijke vertraging dus. Ik schrik ook nooit ergens van, raak nooit in paniek oid. Dus ik dacht gewoon "nou, m'n lijf is nog niet wakker geloof ik, dus dan ga ik ook maar weer slapen"... Vond het alleen irritant dat ik m'n wekker niet uit kon zetten. =D
Een slapende arm heb ik wel vaker, omdat ik de neiging heb om met mijn arm onder m'n kussen te slapen. Op zich is dat inderdaad niet zo bijzonder, maar ik heb het wel eens gehad dat ik wakker werd en dus een hand voor m'n ogen zag liggen die voor m'n gevoel niet van mij was, dat was minder =P
Een slapende arm heb ik wel vaker, omdat ik de neiging heb om met mijn arm onder m'n kussen te slapen. Op zich is dat inderdaad niet zo bijzonder, maar ik heb het wel eens gehad dat ik wakker werd en dus een hand voor m'n ogen zag liggen die voor m'n gevoel niet van mij was, dat was minder =P
Sanity is (not) statistical
Toevallig heb ik dat eergisteren nog gehad zo'n verlamming. Niet fijn om mee te maken maar ik haal mezelf eruit of ik spring weer terug in mijn lichaam. Tis apart inderdaad
Ik raakte wel in paniek maar weet mijn lichaam weer te vinden dus. Het is alsof je ziel en geest helemaal verdwenen is. Dat je lichaam alleen is, niet eens een gevoel van dood zijn. Je lichaam ligt daar maar.
Bij mij was het maar een seconde, of minder of 2 secondes.
Ik raakte wel in paniek maar weet mijn lichaam weer te vinden dus. Het is alsof je ziel en geest helemaal verdwenen is. Dat je lichaam alleen is, niet eens een gevoel van dood zijn. Je lichaam ligt daar maar.
Bij mij was het maar een seconde, of minder of 2 secondes.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
quote:Op vrijdag 9 december 2005 14:36 schreef Black_Tulip het volgende:
De aandoening waar ik aan dacht heet Saturday Night Palsy. Je arm sterft niet af, maar je zenuwen raken ernstig beschadigd, waardoor je je onderarm niet goed meer kunt bewegen. Met heel veel pijn en moeite kun je door training gedeeltelijke controle over je arm terugkrijgen.
Dus je moet niet op een stoel met je arm op de rugleuning in slaap vallen. Weer wat geleerd.quote:Most commonly it occurs when a person falls asleep, intoxicated, held up by his arm thrown over the back of a chair.
Ik was nog vergeten te vertellen dat ik duidelijk m'n zusje langs m'n kamer zag lopen toen ik verlamd was en dat ik haar wou roepen (wat dus niet lukte). Toen ik 's avonds laat wakker werd, bleek dat ze de hele middag niet thuis was geweest...
Wat ik me afvraag, ik heb wel eens last van het feit dat als ik uit bed stap, ik direct door mn knieen ga en op de grond zak? Begrijp daar niks van, heeft dat hier ook iets mee te maken?
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
heb ik ook gehad.quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wat ik me afvraag, ik heb wel eens last van het feit dat als ik uit bed stap, ik direct door mn knieen ga en op de grond zak? Begrijp daar niks van, heeft dat hier ook iets mee te maken?
alleen niet meteen, maar na 2 meter lopen, en toen boem, alsof ik een trap in mijn knieholtes kreeg, in 1 keer onderuit!
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik heb dit alleen gehad toen ik een jaar of 10 was, toen groeide ik zo snel dat ik soms niet kon lopen een dag ofzo (groeipijnen maar dan erger)quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wat ik me afvraag, ik heb wel eens last van het feit dat als ik uit bed stap, ik direct door mn knieen ga en op de grond zak? Begrijp daar niks van, heeft dat hier ook iets mee te maken?
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
dat heeft mijn baas ook eens gehad. Knalde met z'n hoofd op de vensterbank. Hij mag blij zijn dat hij getrouwd was, anders had hij het niet meer na kunnen vertellen bloedde als een gek zei die.quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:40 schreef milagro het volgende:
[..]
heb ik ook gehad.
alleen niet meteen, maar na 2 meter lopen, en toen boem, alsof ik een trap in mijn knieholtes kreeg, in 1 keer onderuit!
Je bedoelt wanneer het even zwart voor je ogen wordt en je sterretjes ziet?quote:Op vrijdag 9 december 2005 23:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wat ik me afvraag, ik heb wel eens last van het feit dat als ik uit bed stap, ik direct door mn knieen ga en op de grond zak? Begrijp daar niks van, heeft dat hier ook iets mee te maken?
Dat ligt gewoon aan zuurstoftekort omdat je hart niet snel genoeg omschakelt.
Oplossing: eerst gaan zitten voordat je uit bed stapt.
Mja dat heb ik ook vaak maar dan heb je er idd gewoon op gelegen. Is ook best vaak. Wilde eens opstaan en ik met een ruk omdraaien, vloog mn arm opeens over me heen en klapte uit bed, zo tegen de bed rand aan. Inderdaad als een dood stuk vlees. Echt vaagquote:Op vrijdag 9 december 2005 00:07 schreef sannydude het volgende:
ik heb wel eens dat ik wakker wordt midden in de nacht, en dat ik dan volledig alles kan doen, maar dat mijn arm een brok vlees is. Ik kan hier niets mee doen. Kost een halve minuut voordat het gevoel weer terug is. Valt dat hier ook onder of niet? Ik schrok hier de 1e keer ook van. De 2e keer ben ik met m'n romp al zwaaiend door de kamer gaan lopen voelt toch best apart. Er zit iets aan je wat niet voelt alsof het van jou is. Het voelt echt als een koud blok vlees, terwijl als je het nu zou aanraken, het heel normaal vind voelen. Heel apart
Echt vaag
Jupiler is goed
moet je jezelf eens mee in het gezicht slaan, dat is pas raar net alsof je met je neus in een lijk aan het graven bent
de 1e keer dat ik het meemaakte was het eng, maar daarna waren die keren dat ik het meemaakte erg fijn, ik voelde me totaal beschermd en voelde een warmte over me neerdalen die me beschermde en ook me ook opwond. Helaas heb ik het de laaste tijd niet meer
Ik heb het wel eens een enkele keer gehad.. eigenlijk vond ik het helemaal niet zo eng. Ik dacht bij mezelf "goh, volgens mij moet de rest van me nog wakker worden". Heb er verder ook nooit bij stilgestaan.
Vampire Romance O+
Ik heb het ook wel een paar keer meegemaakt. Best wel eng op het moment zelf.
I drink a lot of coffee before I go to sleep. It makes me dream faster.
nee, dat is het niet, dat zwart worden voor de ogen heb ik nl altijd als ik plots opsta, ook gewoon overdag.quote:Op zaterdag 10 december 2005 00:44 schreef Symer het volgende:
[..]
Je bedoelt wanneer het even zwart voor je ogen wordt en je sterretjes ziet?
Dat ligt gewoon aan zuurstoftekort omdat je hart niet snel genoeg omschakelt.
Oplossing: eerst gaan zitten voordat je uit bed stapt.
idit was iets anders k werd wakker, benen naast het bed, even wachten (vanwege dat zwart voor ogen dus), opstaan, lopen, iets pakken, stilstaan en toen ineens zat ik op de grond
maar ook dat zal wel met even een zuurstoftekort te maken hebben, in de beenspieren.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ja, ik heb dat inderdaad ook weleens gehad, dat een bepaald deel nog niet werkte. Soms is mijn evenwicht nog niet wakker, dan val ik constant om, loop de verkeerde kant op, etc. Heb weleens gehad dat ik voortdurend naar links bleef vallen, ik kon er echt niets tegen doen. Alsof iemand me bij m'n oor pakte en heel de tijd naar links tegen de grond trok. Dan is die twee stappen vanuit bed naar je wekker toch best een eind opeens ;-)
Heb ook idd wel dat ik door m'n knieen zak of iets dergelijks, en ook kan ik soms 's ochtends niet goed lopen of fietsen. Dan voelen m'n benen gewoon heel zwaar, en kom ik haast niet vooruit. Maar dat heb ik toch eigenlijk alleen als ik vroeg op moet.
Heb ook idd wel dat ik door m'n knieen zak of iets dergelijks, en ook kan ik soms 's ochtends niet goed lopen of fietsen. Dan voelen m'n benen gewoon heel zwaar, en kom ik haast niet vooruit. Maar dat heb ik toch eigenlijk alleen als ik vroeg op moet.
Sanity is (not) statistical
waarom al die 'aanhalingstekens'?quote:Op donderdag 8 december 2005 17:39 schreef cinnamongirl het volgende:
[..]
Haha!
Als kind had ik het heel vaak. Ik voelde 'het' aankomen en wist dat het onvermijdelijk was dat ik werd meegesleurd in een soort draaikolk. Ik had dan ook echt een enorme 'buzz' in mijn hoofd.
Het ging altijd gepaard met een nachtmerrie, alsof ik werd 'gehaald' door kwade geesten die me dus 'vasthielden'.
Ik kon me dan inderdaad niet bewegen en mijn schreeuwen waren stil. Het was ontzettend beangstigend. Ik heb het veel later nog wel eens gehad, maar dan zonder de 'monsters'.
ontopic
ik heb wel eens meegemaakt dat ik in toestand van half-slaap ineens geramd werd, voor mn gevoel dan. Alsof ik werd aangereden door een truck of keihard neerviel. Een paar keer.
Vervelend gevoel!
Ik heb dit ook vrij regelmatig jammer genoeg.
Bij mij komt er vaak ook nog eens een hele heftige pijn bij. Het gevoel dat mijn hoofd uiteen klapt omdat mijn hart zo tekeer gaat, stekende pijnen in mijn lichaam. Zodra ik 'echt' wakker ben is dat over, maar het voelt echt levensecht. Vraag me af of mensen dit herkennen? Dit is trouwens niet elke keer.
Ow en op de een of andere manier kan ik als ik zo'n verlamming krijg me er niet toe zetten terug in slaap te vallen. Dat voelt... alsof ik dood zal gaan Dus blijf net zo lang 'vechten' tot ik wakker ben..
Bij mij komt er vaak ook nog eens een hele heftige pijn bij. Het gevoel dat mijn hoofd uiteen klapt omdat mijn hart zo tekeer gaat, stekende pijnen in mijn lichaam. Zodra ik 'echt' wakker ben is dat over, maar het voelt echt levensecht. Vraag me af of mensen dit herkennen? Dit is trouwens niet elke keer.
Ow en op de een of andere manier kan ik als ik zo'n verlamming krijg me er niet toe zetten terug in slaap te vallen. Dat voelt... alsof ik dood zal gaan Dus blijf net zo lang 'vechten' tot ik wakker ben..
There are times we will remember, there are nights we won't forget.
If we value every moment we will never feel regret.
If we value every moment we will never feel regret.
okéquote:Op maandag 12 december 2005 12:02 schreef cinnamongirl het volgende:
[..]
Om aan te geven dat het iets fysieks is, en niets spiritueels, of een alien abduction o.i.d.
Heb ik wel eens een paar keer meegemaakt, ik weet nog toen ik een jaar of acht was en in bed lag toen er opeens een soort van "ruis" in mijn hoofd zat en hele harde geluiden uit mijn hoofd vandaan schenen te komen. ik kon niet meer ademen of bewegen. Dus ik proberen om mijn armen te bewegen, lukte dus niet en dat was zó eng! Voor mijn gevoel duurde dit minuten en toen ik dan ook "wakker" werd ben ik huilend naar de slaapkamer van m'n ouders gerend, jammer genoeg geloofden ze me niet en probeerden ze me aan te smeren dat "het maar een nachtmerrie was". Dus niet!
in je oogbal!
Dit ken ik.. erg eng, zoals je later al zei, voelt het veel 'doder' aan dan een slapende arm. Ook koud, ziet wit, en totaal geen controle mogelijk. Ik werd wakker, (geen tintel in mijn hand), draai me om, en dat koude ding kwakt vol tegen me aan.quote:Op vrijdag 9 december 2005 00:07 schreef sannydude het volgende:
ik heb wel eens dat ik wakker wordt midden in de nacht, en dat ik dan volledig alles kan doen, maar dat mijn arm een brok vlees is. Ik kan hier niets mee doen. Kost een halve minuut voordat het gevoel weer terug is. Valt dat hier ook onder of niet? Ik schrok hier de 1e keer ook van. De 2e keer ben ik met m'n romp al zwaaiend door de kamer gaan lopen voelt toch best apart. Er zit iets aan je wat niet voelt alsof het van jou is. Het voelt echt als een koud blok vlees, terwijl als je het nu zou aanraken, het heel normaal vind voelen. Heel apart
Ik moet zeggen, ik was in 1x goed wakker.
4 uur dacht ik?quote:Op vrijdag 9 december 2005 12:43 schreef bonke het volgende:
als je bloedtoevoer niet goed is heb je misschien kans dat je arm afsterft
maar volgens mij moet je dan wel heel erg vreemd ( en lang ) in je bed liggen
Dat heb ik laatst ook een paar keer gehadquote:Op maandag 12 december 2005 15:50 schreef LeeHarveyOswald het volgende:
[..]
Dit ken ik.. erg eng, zoals je later al zei, voelt het veel 'doder' aan dan een slapende arm. Ook koud, ziet wit, en totaal geen controle mogelijk. Ik werd wakker, (geen tintel in mijn hand), draai me om, en dat koude ding kwakt vol tegen me aan.
Dat sloeg echt nergens op, was echt bizar, maar is volgens mij puur hetzelfde als een slapende arm, verkeerd gelegen denk ik.
There are times we will remember, there are nights we won't forget.
If we value every moment we will never feel regret.
If we value every moment we will never feel regret.
ik heb het wel een paar keer per maand. vroeger was het veel minder, maar nu dat ik het bed deel met een ander.... het vind zich echter vooral plaats wanneer ik ALLEEN in bed ben, da's best vaag. M'n geest is aan het wakkerworden, maar m'n lichaam beweegt niet mee. Alleen psychisch, in m'n hoofd, beweeg ik wel. Dus "levensecht" wordt ik wakker, voel ik dat ik rechtovereind ga zitten en mn bed al dan niet uitkom, maar in het echt gebeurt het niet. Probeer ik mijn armen te tillen, mn ogen open te gooien, en het gebeurt allemaal psychisch, maar niet in het echt. Echt razendvaag.
Ik ben er voor mijn gevoel dan ook wel een half uur mee bezig daadwerkelijk wakker te worden.
Ik ben er voor mijn gevoel dan ook wel een half uur mee bezig daadwerkelijk wakker te worden.
En dat is een fout in het Wikipedia-artikel. Als je oogspieren en hart de enige zouden zijn die niet verlamd zijn, zou je snel doodgaan in je slaap. Hoe wil je bijvoorbeeld ademen zonder ademhalingsspieren?quote:Op donderdag 8 december 2005 19:39 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Lees de link uit mijn OP . Heel simpel: tijdens een REM-slaap zijn alle spieren verlamd behalve je hartspieren en oogspieren
Heeft Fok! verlaten, jeweetoch.
mijn lachspieren zijn ook niet verlamd, want ik lach me zelf wel eens wakkerquote:Op donderdag 15 december 2005 15:40 schreef m021 het volgende:
[..]
En dat is een fout in het Wikipedia-artikel. Als je oogspieren en hart de enige zouden zijn die niet verlamd zijn, zou je snel doodgaan in je slaap. Hoe wil je bijvoorbeeld ademen zonder ademhalingsspieren?
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
slaapverlamming heet dat ?
he,,,,,, vroeger eens gehad......
werd wakker "dacht ik" en probeerde te bewegen en op te staan,
kon mijzelf geen mm bewegen, niet praten , helemaal noppes nada....
raakte flink in paniek... probeerde te schreeuwen en te schoppen....
Kon wel alles horen.... vogeltjes buiten, auto's enzo
vond het verdomd creepie..... was ook maar een jaar of 15
maar hebben jullie het volgende wel eens gehad.....
1. ik droomde over dat ik in huis van de trap af sprong en voelde in mijn maag
het wel bekende schommel gevoel, en werd daar gewoon wakker van.
2. lekker lig ik te dommelen kijkend naar tv... en dan VAL ik letterlijk bijna in slaap.
ik voelde of ik daadwerkelijk in een soort van afgrond viel. en sprong toen weer overeind in bed.
zal allemaal wel een normale verklaring hebben maar is best wel strange,,,,,
he,,,,,, vroeger eens gehad......
werd wakker "dacht ik" en probeerde te bewegen en op te staan,
kon mijzelf geen mm bewegen, niet praten , helemaal noppes nada....
raakte flink in paniek... probeerde te schreeuwen en te schoppen....
Kon wel alles horen.... vogeltjes buiten, auto's enzo
vond het verdomd creepie..... was ook maar een jaar of 15
maar hebben jullie het volgende wel eens gehad.....
1. ik droomde over dat ik in huis van de trap af sprong en voelde in mijn maag
het wel bekende schommel gevoel, en werd daar gewoon wakker van.
2. lekker lig ik te dommelen kijkend naar tv... en dan VAL ik letterlijk bijna in slaap.
ik voelde of ik daadwerkelijk in een soort van afgrond viel. en sprong toen weer overeind in bed.
zal allemaal wel een normale verklaring hebben maar is best wel strange,,,,,
Heb ik ook wel eens. Ik spring er niet van overeind, ik weet immers dat ik niet echt aan het vallen ben.quote:Op zondag 8 januari 2006 22:00 schreef Arsenal het volgende:
2. lekker lig ik te dommelen kijkend naar tv... en dan VAL ik letterlijk bijna in slaap.
ik voelde of ik daadwerkelijk in een soort van afgrond viel.
Heeft Fok! verlaten, jeweetoch.
ik zat er nog aan te denken dit topic te kicken. tegenwoordig heb ik iets van 3x per week slaapverlamming. heb het vooral wanneer ik buiten gewone tijden een tukkie lig te doen. (en dat doe ik vaak, want ik hou van slapen)
|
|
