nee als excuus zal ik het nooit gebruiken. het is een verklaring. in mijn ogen.
wat dat op tijd komen betreft, ik kan mn wekker/horloge/klok/wat dan ook, een uur vooruit zetten. ik kom nog te laat. wat ik ook doe, het lukt me gewoon niet. en waarom?? goeie vraag. altijd komt er wel wat tussen, nog effe mail checken, een kat die om een knuffel vraagt, iets (zeg maar altijd wel íets) wat ik kwijt ben en mee moet nemen, ofwel in de auto zitten en er achter komen dat al mn spullen nog thuis liggen (en aangezien ik op een laptop werk, heb ik dat kreng toch echt nodig), en zo kan ik nog 1000 andere dingen opnoemen die ervoor kunnen zorgen dat ik te laat kom. mn ouders en mn vrienden weten inmiddels dat ze gewoon een kwartier tot een half uur eerder moeten zeggen als ik ergens moet zijn. dat werkt ook meestal.
op mn werk ligt dat anders. ik heb godzijdank de vrijheid dat ik tussen 8 en 9 mag beginnen, inmiddels heb ik er tussen 9 en 10 van gemaakt (ik moet 1,5 uur naar mn werk rijden en vertik t om om 5u mn bed uit te komen). ze weten het dat ik ook altijd rond 9u-9.15u binnen kom wandelen. ik blijf dan wel ook langer. ik probeer mn 8 u vol te krijgen.
maar ook bij slaat de verveling enorm toe als ik langere tijd ergens werk. ik moet wel zeggen dat ik mn werk kost wat kost wil blijven doen en dan ook mn baan blijf behouden. alhoewel ik er geen problemen mee zou hebben als ik eruit gegooid zou worden (aan de ene kant). aande andere kant, zal ik niet snel nieuw werk vinden aangezien ik behalve adhd nog een 3-tal chronische ziektes onder de leden heb. dus blijf ik knokken om toch maar hier te blijven werken. ook al verveel ik me dood. en probeer ik de grenzen uit te vinden tot waar ik kan gaan (van niks doen tot heel weinig doen etc).
in elk geval zijn zo'n beetje alle symptomen van adhd bij aanwezig. van extreem druk kunnen zijn en totaal niet kunnen concentreren tot heel rustig in mezelf gekeerd totaal gefocused op datgene waar ik mee bezig ben. en alles wat daar tussenin ligt.
mijn 'geluk' is geweest dat mn ouders me met strakke hand en een straks regiem hebben opgevoed. niet wetende dat ik adhd had, overigens. ze zijn nog van de oude stempel. aan de ene kant is het fijn dat ik toen zo heb moeten luisteren en moeten leven, ik ben zo niet verzeild in allerlei verslavingen en ben dus op t rechte pad gebleven. ik weet zeker dat als ze me niet zo hadden opgevoed, dat ik door mijn enorme drang naar kicks en extreme dingen totaal verkeerd terecht was gekomen. maar aan de andere kant, komen nu pas alle problemen naar voren. zie ik nu pas mijn gemiste kansen (niet de studie afgemaakt die ik enorm graag wilde doen). en heb ik zoiets, als ze dit eerder hadden gezien had ik misschien met de juiste therapie en medicatie wel mn droom kunnen laten uitkomen. ik zal het nooit weten. en dat steekt een beetje.
maar goed ik probeer er nog wat van te maken. voor zover mogelijk.
over een maand of 2 ga ik beginnen met de ritalin, eens kijken wat dat gaat doen voor me.