My Little Pony
Rob werd vanavond geknipt door een Portugese kapper. Schitterend om te zien hoe knippen daar nog echt een ambacht is. Geen oeverloos gelul met de klant over alimentatie en dat alles steeds maar duurder wordt en niet goedkoper, maar gewoon heel basaal doen wat er van je wordt verlangd, haar knippen. Hier in Nederland krijg je bij een beetje kapper eerst zes intake gesprekken.
Kijken ze of je qua haargrens misschien een Kaukasische Boblijn krijgt aangemeten. Helemaal in tegenwoordig, het haar een beetje Russisch knippen. De klant wordt een minuut of drie met zijn hoofd ondergedompeld in wodka, daarna even de aansteker er bij en het dan uitslaan met een paar dekens uit Leningrad. Daarna even losjes föhnen. Knippen als kunstvorm, het is om schijtziek van te worden. Als die knipnichten hier die hun gezwollen roede tegen je arm aan staan te droogneuken. 120 euro betalen, anderhalf uur luisteren naar gesprekken over wisselend anaal verkeer en daarna sta je opeens weer op straat met een a-symetrisch geknipt hoofd waarbij de basisinspiratie dit keer uitgegroeide zomerprei was.
De Portugees knipte vanavond Rob zijn haar voor straf in de vorm van een kilo gebakken sardines. Rob bleef maar tegen hem aan lullen. Dat zijn haar zijn trots was. Om gek van te worden. Hij probeerde hem eerst in mank Engels wat knipaanwijzingen te geven. "Here on the sides short gedeckt and then on the backside no chickenass, understand? No chickenass but slowly from nothing to a little bit of hair, you know what i mean. And then here, my little pony, i want my little pony not like a flowerbask, you know" De Portugees knikte geduldig en dacht ondertussen krijg maar ongezien de tiefus in je linker teelbal. Prachtig dat gespeelde begrip van buitenlandse dienstverleners. Chinezen zijn er ook meesters in. En maar blijven knikken als er een doodsbange Nederlander iets bestelt. "Dag, mijn man en ik willen een portie Chinees. Weet u wat, doe maar twee porties Chinees? Is het heet? Van peper enzo. Is het heet? Kunt u het voor ons misschien minder heet bakken" Natuurlijk kan dat, en daarna flikkeren ze in de keuken gewoon de bakken vol met strekkende kilometer loeiheet vlees.
Rob zijn haar zit heel leuk, als je van Auschwitz houdt. Alsof hij het met de achterkant van een lepel zelf heeft bijgewerkt. Een leerling koster die zijn haar mooi heeft gekamd omdat hij zo direkt op de vaste tijd door de plaatselijke Christen In Dienst in zijn reet wordt geneukt. In het huis vinden ze hem op Ken van Barbie lijken, maar dat is nog een brok seks vergeleken bij Rob. Wat ik wel mooi vond was dat die Portugese kapper zijn schaar of zijn scheermes steeds met een ferme slinger even zo lang in Rob zijn houten poot plantte. Handig, zo'n messenblok aan je lichaam.
Er is weer een dodelijk vervelende weekopdracht. Aardappels schillen. Bijna alle weekopdrachten tot nu toe zijn louter bedoeld om een product stevig in de markt te zetten. Aviko aardappeltjes in dit geval. Ik snap dat niet. Wie vreet er ooit nog Aviko aardappeltjes als deze groep leprozen er aan heeft gezeten. Ok, ze hebben witte Chernobylpakken aan, maar die gekte van Chantal en Joost , dat raast volgens mij dwars door die pakken heen. Al verpak je je aardappeltjes in loden zakken. Die genen laten zich niet tegenhouden door een mondkapje. Over twee weken eet er iemand Aviko aardappeltjes, valt zijdeling naar de grond en binnen vier minuten vindt er een griezelige transformatie plaats van mens naar Chantal. Er knallen opeens dikke Surinaamse hangtieten uit het lichaam, gekonkel op de grond, de reet die de broek uit zwelt en dan het dichtgroeien van het strottenhoofd tot de juiste geile heesheid is bereikt. Luguber. Welk bedrijf wil er in vredesnaam de komende week nog geassocieerd worden met deze groep wilsonbekwamen.
De pay-off is al uitgelekt. "Aviko, ze smaken zoals Chantal klinkt."
poster: nico dijkshoorn