quote:
Op zondag 27 november 2005 14:47 schreef wonderer het volgende:En nu nog even ontopic:
Volgens mij heeft het voornamelijk te maken met rolmodellen. Mannen zijn nog steeds "het sterke geslacht" in onze maatschappij, alle feministen ten spijt. Nu met de metroseksueel begint dat een beetje bij te trekken, maar het zal nog wel een paar generaties duren voor dat uit ons systeem is.
Sommige homo's vertonen "verwijfd" gedrag. Je kan hoog en laag springen en roepen dat dat generalisatie is, maar je kunt het niet ontkennen. Die homo's vallen op. Dus denkt iedereen dat alle homo's mietjes en verwijfd zijn. Met andere woorden, vrouwelijk zijn. Zwakker zijn of zich zwakker voordoen dan hun XY chromosoompjes eigenlijk hadden bedoeld.
Ik denk dat homohaat kan beginnen met minachting. Als je je vrijwillig gaat gedragen als een zwakker persoon (vrouw), moet er wel iets mis zijn met je. Mannen wordt tenslotte al vroeg verteld dat ze stoer en sterk moeten zijn, hun emoties moeten opkroppen, vooral niet mogen huilen en meer van dat soort onzin. Dat brengt me tot jaloezie, dat Walter ook al aanhaalde. "Kijk, die verdomde flikkers mogen lekker janken in het openbaar, hun opwinding tonen, blij zijn met een paar nieuwe schoenen... en ik moet de stoere hetero uithangen en vrouwtjes in mijn sterke armen nemen."
Dan heb je nog het stukje "die vent laat zich in zijn reet nemen, net als een wijf" wat ook weer te maken heeft met het dominante man/submissieve vrouw syndroom.
Oh, en vergeet de angst voor het onbekende niet.
Mja, ik denk dat dit wel genoeg ingredienten zijn voor een portie homohaat
![]()
Het blijft tenslotte een instinctieve reactie. Niemand zal bij het vragen naar argumentatie verder komen dan "het is smerig" en "ze doen zo verwijfd"...
Ik ben het geheel met je eens Wonderer. Homohaat is een complexe zaak. Religies spelen een belangrijke rol, maar ook de man/vrouw verhoudingen en de daarbij horende maatschappelijk opgelegde rolpatronen. Jalousie is een oorzaak.
Angst voor het onbekende speelt ook een niet te onderschatten rol (dank je wel Wonderer, dat was nog niet aan de orde gekomen of ik heb zitten slapen). Homo’s en lesbo’s zijn in principe niet zichtbaar als ze dat willen. Daarin verschillen ze van etnische minderheden. In Amerika kun je als schattig, arm, zwart negertje geboren worden en eindigen als excentrieke, rijke, blanke mevrouw (zonder neus), maar wie kan en wil dat..? (betalen). Homo’s en lesbo’s zitten in een geïsoleerde positie waarbij ze voor hun rolmodellen niet terug kunnen vallen op hun etnische omgeving. Die onzichtbaarheid levert een stuk eenzaamheid op waaruit een aantal, een kleine groep, tracht te ontsnappen door het aannemen van een omgekeerd rolpatroon. Jongens gaan zich verwijfd truttig gedragen en meisjes worden havenwerkers. De groep wordt daardoor slechts zichtbaar in excentriek gedrag. De meeste homo’s en lesbo’s zijn en blijven onzichtbaar. Dat zichtbare deel bepaalt het oordeel en daarmee het vooroordeel. Toen we met vijf aktivisten het allereerste voorlichtingsboekje “Jongen, jongen, meisje, meisje” (NVSH 1971 ISBN 90 6050 0598 - alleen nog antiquarisch te bekomen) schreven hebben we o.m. een lijstje gemaakt van de vooroordelen tegen homoseksualiteit en hun onredelijkheid. Meest opmerkelijke conclusie was dat de onzichtbaarheid van homo’s en lesbo’s de hoofdoorzaak was van de meeste vooroordelen tegen flikkers en potten. Voor mij was dat de belangrijkste reden om in 1978 het initiatief te nemen voor de Roze Zaterdagen. Een jaarlijkse optocht die voornamelijk tot doel diende te hebben om de diversiteit van de groep zichtbaar te maken. ( Ik was initiatief nemer en mede-organisator van de eerste drie). Ondanks dat de visuele media met pervers genoegen inzoomen op de uitersten en met graagte travo’s, leernichten en “fat dikes on bikes” (dikke potten op Harley’s San Francisco) laten zien, is het redelijk gelukt om in Nederland al te zware vooroordelen tegen deze seksuele minderheid weg te nemen. De Roze Zaterdagen zijn daarmee, samen met de Roze Maandagen in Tilburg (initiatief van mijn vriend Henk Krol, met wie ik al bevriend ben uit de tijd toen hij nog programma maker was bij de TROS) en de Gay Pride weekenden in Amsterdam (initiatief van Siep de Haan – ik ben geloof ik de enige, die bevriend is met Siep de Haan, Anne Lize van der Stoel en Henk Krol hahahahaha
![]()
) onderdeel geworden van een zichtbaarheids offensief, die voorwaarde is geweest voor de homo/lesbo acceptatie in NL. Het COC heeft daar amper aan bijgedragen.
Het zichtbaar maken en daarmee het wegnemen van de angst voor het onbekende heeft er veel toe bijgedragen om homoseksualiteit geaccepteerd te krijgen. Daarnaast kreeg de puber, die doorkreeg dat hij of zij ‘anders’ was in de angstige ontdekkingstocht naar de eigen seksualiteit steun in het besef niet de enige te zijn en dat een andere seksuele geaardheid niet per se een maatschappelijke uitstoting inhield. Tot ongeveer eind zestiger jaar (pas..) was homoseksualiteit een reden voor ontslag. Dat kun je nu amper voorstellen. Door het zichtbaar maken van de groep en de daarbij horende diversiteit is homohaat (in Nederland en een aantal beschaafde landen) enorm afgenomen. Zoveel afgenomen dat de meeste flikkers en potten denken er wel te zijn. Ik denk dat dit een ernstige vergissing is. De voormalige Ratten Zanger, die zich tegenwoordig Benedictus de 16e noemt, moet als voormalig hoofd van het Heilig Officie (de wakers over de geloofsleer) dondersgoed beseffen dat een acceptatie van homoseksualiteit voor het christendom de ondergang wordt. Dat heeft niks met de bijbel te maken of geloof, maar alles met het gegeven dat de stichter of naamgever van de religie aan het kruis werd genageld vanwege Leviticus 20; 13 dat de doodstraf stelt op seksueel contact tussen mannen. Deze ontmaskering haalt de basis onder het christendom weg. Christus stierf niet tot vergeving van ons aller zonden, laat staan dat ie ons kwam verlossen van de erfzonde. Dat senario moet de top van de RK kerk bekend zijn. Deze nieuwe paus is bepaald niet gek of achterlijk en zal er alles, maar dan ook alles aan doen om “Het duveltje weer terug te krijgen in het doosje”…. Het christendom is begonnen met een leugen en die moet ten koste van alles overeind worden gehouden. Acceptatie van homoseksualiteit maakt vroeger of later die leugen zichtbaar. De kerk heeft altijd alle tijd (denken ze). We staan aan de vooravond van een enorme knokpartij tussen religie en een voor homo’s en lesbo’s acceptabele samenleving. Ik ben niet erg optimistisch over de uitkomst.
Walter