Akira (1988)Als je anime zegt tegen iemand, dan is er een kans van 99,9% dat de eerste films die in zijn hoofd opkomt Akira en Ghost in the Shell zijn. Dit zijn namelijk gewoon met afstand de bekendste anime's, die er zijn. En voor veel mensen zijn dat ook de films die hun introduceren in het anime genre. En dat was het ook voor mij.
Akira was voor mij de eerste anime die ik zag. (Niet in '88 de enige tekenfilms die ik toen zag waren nog de nieuwste Disney) Maar toendertijd begreep ik eerljik gezegd niet waarom deze film zo de hemel in geprezen werd. Misschien kwam het doordat ik iets veel anders had verwacht. En niet voorbereid was op de complexiteit van het verhaal. Kortweg de film vond ik toen tegen vallen en was daarom altijd huiverig om hem weer te kijken. (iit GITS die ik meteen geweldig vond en al vaker heb gekeken).
Dit was dus pas de tweede keer dat ik Akira weer keek. En had ik het mis. Want het is eigenlijk een fantastische film. Om te beginnen is de tekenstijl gewoon ongelovelijk mooi en gedetaileerd. De soundtrack is lekker mysterieus en past precies bij de film. Maar bovenal de complexiteit die me toen zo tegenstond, greep me nu volledig aan. Geen recht toe recht aan goed vs. slecht verhaaltje zoals je in de meeste (westerse) tekenfilms ziet. Maar eentje waarin de scheidslijn tussen goed en slecht niet glashelder is. Zoals je wel vaker ziet bij anime, en ik begrijp daarom nu ook beter waarom dit toch wordt gezien als de introductie film in anime. Verder bevat de film een karakter studie over wat er zou gebeuren als een verlaten bang boos jochie op eens de krachten van een god zou hebben.
Misschien komt het omdat ik ouder ben, misschien omdat ik nu beter wist wat ik moest verwachten. Het maakt niet uit, wat telt is dat Akira erg in mijn aanzien is gestegen. En ik snap en het er mee eens ben dat Akira gezien wordt als één van de beste animé ooit. (Al vind ik GITS nog steeds net iets beter)
cijfer: 9
[ Bericht 2% gewijzigd door Lonewolf2003 op 25-11-2005 00:45:10 ]