De naam “hairpeace” refereert aan een begrip dat werd geintroduceerd na 1960 door Beatle John Lennon, maar waarschijnlijk werd het begrip al eerder genoemd. In principe is het aan The Beatles, die zich destijds met lang haar vertoonden, te danken dat er een beweging op gang is gekomen waardoor de man ook lang haar kon hebben. Vóór die periode zou men nergens in de Westerse wereld één man hebben kunnen vinden met lang haar. Het verschijnsel manifesteerde zich vervolgens in korte tijd op wereldschaal, kennelijk was er behoefte aan deze vorm van individuele vrijheid bij veel mannen.
Hairpeace betekent: Vrijheid van haardracht/ -lengte voor jongens/ mannen.
Hairpeace is een term die overal op de site als rode draad opduikt. Ook gebruik ik het woord letterlijk vertaald in het Nederlands en dan heet het “haarvrijheid”, dat klinkt ook nog best aardig. Deze term dekt prima de lading van mijn verhaal, wat gaat over vrijheid van haardracht voor de man. Niet dat ik wil propageren dat alle mannen hun haar maar lang moeten laten groeien, dat moet iedereen voor zich weten. Maar ik vind dat die keuzevrijheid er moet zijn.
De site gaat over de in de 60’s veroverde verworvenheden in de vorm van haarvrijheid voor jongens en mannen die geleidelijk aan weer tot “verschijnselen” uit het verleden lijken te gaan behoren. Van lieverlee zag ik gebeuren dat de trent veranderde en dat lang haar bij de man weer meer en meer werd bestempeld als ongewenst verschijnsel. Er ontstond zo’n stemming van “we hebben even een aantal jaren gek gedaan, maar nu gaan we weer terug naar de standaard zoals het hoort.” (Alsof er niets gebeurd is!!??) Tegelijkertijd vliegen de echte stereotypen je weer rond de oren, als zouden mannen met lang haar vooral van hardrock houden (een aantal nummers van dat genre vind ik wel leuk maar het is niet helemaal mijn muziekstijl, niks ten nadele van hardrock.) en vaak wordt ook de link gelegd met zwervers en onverzorgd uiterlijk en haar wat niet gewassen wordt en drugsgebruik. Of een jongen met lang haar wordt voor meisje uitgemaakt, vreemd is dat, als een meisje kort haar heeft wordt er toch ook niet gezegd:”Het is net een jongen.” Jammer vind ik dit soort reacties. Lang haar bij de man is echt een probleem. Als een man z’n haar laat groeien lijkt het wel alsof hij daarmee ook gelijk naar een andere sociale klasse overstapt, de omgeving begrijpt niet wat de persoon in kwestie bezielt. Terwijl als een vrouw iets met haar haar doet; van kort naar lang of andersom dan heeft dat alleen gevolgen voor het haar.
Door te schrijven over dit onderwerp hoop ik, dat ik wat tegengas kan geven aan de ontstane onvrijheden opgelegd aan jongens en mannen, door onzichtbare en kennelijk onbespreekbare “wetten”. Gedurende m’n leven ervaarde ik een nimmer aflatende stroom van negativisme ten aanzien van lang haar bij jongens/ mannen. Ik vroeg me af:” waarom, wat is er mis mee?”
Doordat ik ontdekte dat ik niet de enige ben met deze ervaringen vond ik het nodig om aan de weg te gaan timmeren, om het onderwerp onder de aandacht te brengen. Dit omdat ik bang ben dat als men geen gebruik meer maakt van de in de 60’s bevochten haarvrijheid, er binnenkort niets meer van over blijft. Ik wil niet problematiseren, maar aan de andere kant moet ik er gewoon eerlijk in zijn dat het hebben van lang haar voor de man erg wordt ontmoedigd anno 2005.
Kort haar bij de man in wezen niet vanzelfsprekend.
Het klinkt in eerste instantie misschien allemaal wat (wereld-) vreemd, maar in wezen gaat het gewoon over een stukje individuele vrijheid die ik wil bepleiten. Het is zeker niet mijn bedoeling te shockeren, maar het is slechts mijn bedoeling een andere/ onbevangen/ objectieve kijk te geven op iets wat “wij” gewoon zijn gaan vinden. Mijn mening is misschien niet een die direct door de massa zal worden gedeeld, maar aan de andere kant zijn vaak meningen die wèl direct door de massa werden gedeeld, achteraf gezien helemaal verkeerd geweest. (Hetgeen is gebleken uit de de geschiedenis) Ik doe het mede vanuit onprettige jeugdervaringen van mezelf met een al op jonge leeftijd aanwezige aversie tegen het laten knippen van mijn haar, voor toekomstige kinderen, jongentjes die zonder dat het hen gevraagd wordt hun hoofdhaar geknipt of geschoren wordt. Het is dus zo dat deze kinderen nooit mogen aanschouwen hoe ze eruit zullen zien als hun hoofdhaar niet met de schaar en scheerapparaat bewerkt wordt, dus zonder dat er wordt ingegrepen in de biologische gang van zaken, zoals de natuur die aan de mens (vrouw zowel als man) heeft gegeven. Ook zullen ze nooit van hun leven het gevoel kunnen ervaren van het hebben van lang haar.
Ik heb toen mijn zoon jong was hem daarin zelf de keuze gelaten en hij vond het prima om met lang haar door de wereld te gaan. Pas later ging hij zich er ongemakkelijk mee voelen door reacties vanuit de omgeving.
Het gebruik van schaar en scheerapparaat maakt geen onderdeel uit van het scheppingsplan van de man. Ook neem ik niet aan dat de natuur of de schepping de haardos van de man kort heeft geschapen en die van de vrouw lang, dat is gewoon niet zo. Als de man persé kort haar had moeten hebben als geslachtskenmerk, dan had de natuur de man wel met kort haar uitgerust (haardos zonder groeimogelijkheden).
Deze site gaat over een onvrijheid die niet onderkend wordt door de mens, maar die wèl tot onvrede leidt bij velen. Zij die deze onvrijheid ervaren kunnen niet simpelweg refereren aan iets wat ze delen met anderen, het kan niet worden benoemd.
Er is geen wijgevoel.
Men kan niet samen met anderen zeggen:”Wij willen baas zijn over eigen haardracht/ -lengte.”
Dit laatste doet me een beetje denken aan de vrouwenbeweging die wèl een wijgevoel kende en vocht voor gelijke burgerrechten en ook stelde:”baas in eigen buik!” etc.
Maar er is geen mannenbeweging die stelt:” baas over eigen haardracht/ -lengte!”
Jongens en mannen kunnen dit gevoel niet delen omdat er een onbewust mechanisme aan het werk is dat bespreekbaarheid van dit onderwerp onmogelijk maakt. Als jongen/ man ga je toch niet zeggen dat je lang haar wilt, want je bent toch immers geen meisje. Stel je eens voor dat je op je werk tegen je collega’s zou zeggen:”Ik ga m’n haar lang laten groeien.” Ik denk dat je dan vierkant uitgelachen zou worden en niet (meer) serieus genomen wordt. Dat bedoel ik o.a. met de onbespreekbaarheid van het onderwerp, men stelt automatisch dat alleen vrouwen lang haar hebben, als zou lang haar een geslachtskenmerk zijn. Bij een mens is dit niet het geval, zoals b.v. bij een leeuw, waarbij lang haar wel een geslachtskenmerk is.
De mogelijkheid tot het hebben van lang hoofdhaar is in eerste instantie een kenmerk van de gehele menselijke soort. Het lange hoofdhaar is tevens een versiering die bij geen enkel ander zoogdier zo uitbundig is.
Door hierover te schrijven hoop ik stiekem een beetje dat ik mensen aan het denken kan zetten, waardoor ik wellicht kan bijdragen aan meer individuele (haar-) vrijheid en waardoor misschien ooit wel een wijgevoel zal kunnen ontstaan. Ik hoop dat ik een bijdrage kan leveren aan een bewustwordingsproces waardoor het onzichtbare ongenoegen bij veel jongetjes/ jongens en mannen zichtbaar wordt. Dit zodat de maatschappij er hopelijk meer begrip voor krijgt. Wellicht komt er ooit wèl een mannen-beweging die ijvert voor gelijke rechten voor de man op het gebied van haardracht.
Maar momenteel is het zo dat door allerlei mechanismen en het bestaande wereldbeeld de mensheid blijft steken in het ontstane idee; “de vrouw heeft lang haar en de man heeft kort haar”, zodoende komt de ware klacht nooit aan de oppervlakte en wordt deze ook niet onderkend. Er wordt niet over gesproken, dus het bestaat gewoon niet. Het is een vicieuse cirkel die er voor kan zorgen dat de man voor altijd tot de schaar wordt veroordeeld, met alle gevolgen van dien. (Als de man z’n hoofdhaar geen andere rol toebedeeld dan afvalproduct, kan dit volgens mij ertoe leiden dat hij op een gegeven moment nauwelijks meer hoofdhaar zal hebben in aanleg. Dit is geen wetenschappelijke stelling hoor!, maar slechts met enige dosis boerenverstand zal men wel in die richting gaan denken.)
Maar het is volgens mij een fabeltje om te denken dat jongetjes/ jongens/ mannen het van nature leuk vinden om hun haar kort te laten knippen of te scheren. Zij ondergaan het hebben van kort haar als een vanzelfsprekendheid, ze denken er niet over na (???????????????????????). Er is toch geen keuze.
In de jaren 60 had de grote meerderheid van alle jongens het haar lang, gewoon omdat het ineens zomaar “kon/ mocht”. Er was ineens de keuzemogelijkheid toen en jongens kozen massaal voor lang haar. Tegenwoordig wordt de keuze weer steeds beperkter. Van lieverlee grijpt de mens als samenleving toch weer terug naar oude vaste normen zoals ze “altijd” geweest zijn dat vindt men “veilig”(??)
De man is gedurende langere tijd helaas zodanig gesocialiseerd en het mechanisme dat hem in z’n greep houdt is zo krachtig en hardnekkig dat het moeilijk doorbroken kan worden. Heel de mensheid wordt grootgebracht met het idee dat lang haar bij de man niet staat en dus ook niet hoort. Door deze socialisatie wijst men lang haar bij de man af, “het staat niet bij de man etc.” wordt er gezegd. Een volkomen onzinnige redenering. De maatschappij hoeft toch niet te bepalen of iets wel of niet staat. Lang haar bij een jongen/ man geeft een ander aanzien dan lang haar bij een vrouw, maar het wil niet zeggen dat het niet staat. Het is een biologisch fenomeen, kennelijk hoort de mogelijkheid tot het hebben van lang haar thuis in het scheppingsplan van de gehele menselijke soort, los van geslacht. Je gaat toch ook niet zeggen:”Ik vind een mannetjesleeuw niet mooi, al dat haar, dat moet wel een fout van de natuur zijn.”
![]()
Het gaat hier over een aangeleerde visie die het wereldbeeld is gaan beheersen. Maar het is wel een subjectieve visie. Er is in de loop der tijd iets scheef gegroeid in wezen. De mens is door historie enorm gehersenspoeld en kan dit verschijnsel niet meer van een afstand bekijken en op juiste waarde inschatten, hij blijft daardoor in een vicieuze cirkel ronddraaien. Het is toch eigenlijk te gek voor woorden, dat de mens zichzelf niet meer accepteert met al z’n biologische opties.
Ik wil proberen via deze site, de onzichtbare, bijna niet definiëerbare onvrijheid tastbaar en zichtbaar te maken, zodat mannen die het herkennen ergens naar kunnen verwijzen wellicht.
Ik denk hierbij b.v. aan zoiets als hèt document voor Marxisten, zij kunnen verwijzen naar het boek “Das Kapital”. Ik denk dat mijn site een vrij directe en wellicht ook niet allerdaagse benadering is van een verschijnsel dat waarschijnlijk door best veel mannen overal ter wereld als probleem gevoeld wordt ergens, hetgeen vrijwel nooit wordt uitgesproken. Men zit nu eenmaal in het schuitje en men moet varen. Niemand protesteert, de man is dat afgeleerd door de eeuwenlange socialisatie. Volgens mij wordt het toch eens tijd is om te stoppen met het verschijnsel; haar-onvrijheid voor de man, te negeren.