Het VBL-columnhoekje deel 7

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 15:27 schreef Beschouw het volgende:
Leuk dat jullie zo lekker met elkaar bezig zijn.

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 15:27 schreef Beschouw het volgende:
Leuk dat jullie zo lekker met elkaar bezig zijn.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 17:59 schreef marsu het volgende:
Zelfs mijn briljante schrijfstijl kan de prijzenregen die Danny Blind in zijn carriere heeft veroorzaakt niet verbloemen. Het stuk is een weergave van de feiten, aangedikt met een sausje bestaande uit weergaloze oneliners.

quote:

HALVE WILDE

De linkerflankspelers van de eredivisie kunnen opgelucht adem halen. Het ziet er namelijk uit dat de schrik van de buitenspelers de competitie gaat verlaten. Het zal geen afscheid in stijl worden, maar meer een vertrek via een zijdeur. Uitspraken in de media vielen niet in goede aarde bij de trainer en dat lijkt nu het einde van Stijn Vreven bij Vitesse en in Nederland te betekenen.

Hoe rouwig moeten we daar om zijn? Vreven dook in 1999 ineens op in Utrecht. Die club had de vrij onbekende Belg gecontracteerd. Het duurde niet lang voor Vreven de harten van de fans veroverde. Zijn ongekende fanatisme paste precies in de Domstad en met zijn winnaarsmentaliteit werd hij één van de belangrijkste spelers van Utrecht. De club baarde in de vier jaar die Vreven er onder contract stond behoorlijk wat opzien. Utrecht haalde Europees voetbal, bekerfinales, won een beker en Vreven werd zelfs Rode Duivel.

Nou, een duivel was hij. Al snel werd die forse Belg met zijn vette, wapperende manen een begrip. Aankomende arbiters zagen hem veelvuldig langskomen, als er weer eens een instructievideo werd afgespeeld met overtredingen. Vreven passeren ging namelijk niet zo maar. Wie langs Stijn wilde, moest langs een blok beton. Bovendien zat er ook nog eens van alles los. Armen zwaaiden langs alle kanten, ellebogen plantten zich in gezichten, terwijl ook de benen vrolijk alles wat op hun pad kwam neer maaide. De linksbuitens vielen als rijpe appeltjes en menigeen deed het in die jaren in de broek voor Stijn.

Stijn Vreven is dan ook een apart figuur. Volgens eigen zeggen buiten het veld de rust zelve, zoveel mogelijk levend als een indiaan. Op zoek naar de innerlijke harmonie, de eeuwige gemoedsrust, zeg het maar. Maar binnen de lijnen ging de knop om. Dan joeg hij op tegenstanders als een indiaan op buffels. Dan wilde hij de scalp van zijn directe opponent. Dan telde alleen de winst. Hoe maakte hem niet uit.

Vaak werd er om hem gelachen. Er werd ietwat meewarig gedaan over zijn soms aparte uitspraken. Zo voorspelde hij dat Utrecht Europees voetbal zou halen en werd hij uitgelachen. Tot de ploeg er aan het eind van de rit wel stond. De halve wilde werd beschimpt om zijn beperkte voetbalkwaliteiten. Dat was niet eens zo vreemd. Stijn heeft natuurlijk een matige techniek, is niet gezegend met een enorm inzicht, niet de allersnelste en heeft ook geen fijne pass in de benen. Wel kan hij een redelijke voorzet geven, maar hij staat er vooral vanwege zijn mentaliteit.

Vreven kan namelijk als geen ander de boel op sleeptouw nemen. Schoffelt op belachelijke wijze iemand onderuit, om zo zijn team op scherp te zetten. Hij slaakt in de catacomben al vreselijke kreten, om de tegenpartij te intimideren. Vreven komt het veld op als een hongerige wolf, die linksbuitens wil verslinden. Daarbij maakt hij geen enkel onderscheid. Of je nu voor Ajax, PSV, RBC of Twente speelt; Stijn probeert je te slopen.

Zo profiteerde ook Vitesse vorig seizoen optimaal van de inbreng van Vreven. Talloze malen kwamen overtredingen en misdragingen van hem in de samenvatting, maar ondertussen kende Vitesse een prima seizoen. Vreven had een mislukt Duits avontuur achter de rug en was terug om de Nederlandse velden af te stropen. De angstige opponenten kropen ineen als Stijn op ze af kwam, als waren ze Simba in de film De Leeuwenkoning, die de runderen achter zich weet. Je moet wel op zijn, anders word je vertrapt.

Je kan er van vinden wat je wilt, maar op zijn eigen manier heeft Vreven ontzettend veel waarde voor een elftal. Hij is typisch iemand die je liever in je team hebt, dan bij de tegenpartij. Het is dan ook knap dat Vreven met zijn toch beperkte voetbalkwaliteiten een eind gekomen is. Hij heeft zelfs de kleuren van zijn land verdedigd, hoger kan je niet reiken.

En nu lijkt dat allemaal over. Edward Sturing viel over Vrevens uitlatingen in de pers. Die waren niet slim, maar het had toch niet tot een breuk hoeven komen. In Nederland zullen vermoedelijk weinig teams zijn die Vreven willen of kunnen contracteren, zodat een overstap naar een competitie als de Turkse de meest logische optie lijkt. Zo verliest Nederland weer een kleurrijke speler en dat is ergens toch jammer. Had hij maar rooksignalen gebruikt, toen de rook hem uit de oren kwam. Nu is hij dan toch verslagen. Niet door een tegenstanders, maar door mensen uit de eigen rangen. Edward Sturing katapulteerde Stijn naar de eeuwigheid van de Nederlandse voetbalhistorie. Wounded Knee ligt in Arnhem.