Het VBL-columnhoekje deel 7

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 15:27 schreef Beschouw het volgende:
Leuk dat jullie zo lekker met elkaar bezig zijn.

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 15:27 schreef Beschouw het volgende:
Leuk dat jullie zo lekker met elkaar bezig zijn.

quote:

Op zondag 22 januari 2006 17:59 schreef marsu het volgende:
Zelfs mijn briljante schrijfstijl kan de prijzenregen die Danny Blind in zijn carriere heeft veroorzaakt niet verbloemen. Het stuk is een weergave van de feiten, aangedikt met een sausje bestaande uit weergaloze oneliners.

quote:

HALVE WILDE

De linkerflankspelers van de eredivisie kunnen opgelucht adem halen. Het ziet er namelijk uit dat de schrik van de buitenspelers de competitie gaat verlaten. Het zal geen afscheid in stijl worden, maar meer een vertrek via een zijdeur. Uitspraken in de media vielen niet in goede aarde bij de trainer en dat lijkt nu het einde van Stijn Vreven bij Vitesse en in Nederland te betekenen.

Hoe rouwig moeten we daar om zijn? Vreven dook in 1999 ineens op in Utrecht. Die club had de vrij onbekende Belg gecontracteerd. Het duurde niet lang voor Vreven de harten van de fans veroverde. Zijn ongekende fanatisme paste precies in de Domstad en met zijn winnaarsmentaliteit werd hij één van de belangrijkste spelers van Utrecht. De club baarde in de vier jaar die Vreven er onder contract stond behoorlijk wat opzien. Utrecht haalde Europees voetbal, bekerfinales, won een beker en Vreven werd zelfs Rode Duivel.

Nou, een duivel was hij. Al snel werd die forse Belg met zijn vette, wapperende manen een begrip. Aankomende arbiters zagen hem veelvuldig langskomen, als er weer eens een instructievideo werd afgespeeld met overtredingen. Vreven passeren ging namelijk niet zo maar. Wie langs Stijn wilde, moest langs een blok beton. Bovendien zat er ook nog eens van alles los. Armen zwaaiden langs alle kanten, ellebogen plantten zich in gezichten, terwijl ook de benen vrolijk alles wat op hun pad kwam neer maaide. De linksbuitens vielen als rijpe appeltjes en menigeen deed het in die jaren in de broek voor Stijn.

Stijn Vreven is dan ook een apart figuur. Volgens eigen zeggen buiten het veld de rust zelve, zoveel mogelijk levend als een indiaan. Op zoek naar de innerlijke harmonie, de eeuwige gemoedsrust, zeg het maar. Maar binnen de lijnen ging de knop om. Dan joeg hij op tegenstanders als een indiaan op buffels. Dan wilde hij de scalp van zijn directe opponent. Dan telde alleen de winst. Hoe maakte hem niet uit.

Vaak werd er om hem gelachen. Er werd ietwat meewarig gedaan over zijn soms aparte uitspraken. Zo voorspelde hij dat Utrecht Europees voetbal zou halen en werd hij uitgelachen. Tot de ploeg er aan het eind van de rit wel stond. De halve wilde werd beschimpt om zijn beperkte voetbalkwaliteiten. Dat was niet eens zo vreemd. Stijn heeft natuurlijk een matige techniek, is niet gezegend met een enorm inzicht, niet de allersnelste en heeft ook geen fijne pass in de benen. Wel kan hij een redelijke voorzet geven, maar hij staat er vooral vanwege zijn mentaliteit.

Vreven kan namelijk als geen ander de boel op sleeptouw nemen. Schoffelt op belachelijke wijze iemand onderuit, om zo zijn team op scherp te zetten. Hij slaakt in de catacomben al vreselijke kreten, om de tegenpartij te intimideren. Vreven komt het veld op als een hongerige wolf, die linksbuitens wil verslinden. Daarbij maakt hij geen enkel onderscheid. Of je nu voor Ajax, PSV, RBC of Twente speelt; Stijn probeert je te slopen.

Zo profiteerde ook Vitesse vorig seizoen optimaal van de inbreng van Vreven. Talloze malen kwamen overtredingen en misdragingen van hem in de samenvatting, maar ondertussen kende Vitesse een prima seizoen. Vreven had een mislukt Duits avontuur achter de rug en was terug om de Nederlandse velden af te stropen. De angstige opponenten kropen ineen als Stijn op ze af kwam, als waren ze Simba in de film De Leeuwenkoning, die de runderen achter zich weet. Je moet wel op zijn, anders word je vertrapt.

Je kan er van vinden wat je wilt, maar op zijn eigen manier heeft Vreven ontzettend veel waarde voor een elftal. Hij is typisch iemand die je liever in je team hebt, dan bij de tegenpartij. Het is dan ook knap dat Vreven met zijn toch beperkte voetbalkwaliteiten een eind gekomen is. Hij heeft zelfs de kleuren van zijn land verdedigd, hoger kan je niet reiken.

En nu lijkt dat allemaal over. Edward Sturing viel over Vrevens uitlatingen in de pers. Die waren niet slim, maar het had toch niet tot een breuk hoeven komen. In Nederland zullen vermoedelijk weinig teams zijn die Vreven willen of kunnen contracteren, zodat een overstap naar een competitie als de Turkse de meest logische optie lijkt. Zo verliest Nederland weer een kleurrijke speler en dat is ergens toch jammer. Had hij maar rooksignalen gebruikt, toen de rook hem uit de oren kwam. Nu is hij dan toch verslagen. Niet door een tegenstanders, maar door mensen uit de eigen rangen. Edward Sturing katapulteerde Stijn naar de eeuwigheid van de Nederlandse voetbalhistorie. Wounded Knee ligt in Arnhem.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 19:26 schreef methodmich het volgende:
Bjoro debuteerde als Romano Denneboom, zeker niet gek!

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 12:16 schreef Bjoro het volgende:
mijn eerste staat erop

http://sport.fok.nl/voetbal/nieuws/21031

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 19:22 schreef SCH het volgende:

_{maar verder gefeliciteerd hoor, volgende keer een lofzang op Sven Kramer graag}

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 20:03 schreef Bjoro het volgende:

[..]

bij welke club speelt hij ook alweer

quote:

OUDE NEST

Als een dief in de nacht is Pierre van Hooijdonk uit Breda vertrokken. Bij NAC, waar hij nog maar enkele maanden geleden een glorieuze terugkomst op het oude nest vierde, werd hij door de nieuwe trainer Lok op een zijspoor gerangeerd en dat was iets, waarmee Pierre niet bepaald vrede mee kon hebben. Om een verdere escalatie te voorkomen, mocht hij gaan uitzien naar een nieuwe club.
Het werd Feyenoord, dat hij in 2002 eigenhandig aan de UEFA-Cup geholpen had. De fans van NAC reageerden hevig teleurgesteld en verweten Van Hooijdonk een gebrek aan clubliefde, maar de lange spits herinnerde hen er fijntjes aan dat zijn komst van Fenerbahce naar Breda daar juist een bewijs van was. Dat het allemaal anders was gelopen dan hij en de fans gedacht hadden; tja, dat kon hij ook niet helpen.

In Rotterdam had Erwin Koeman ondertussen al een paar keer aangegeven een zogenaamde pinchhitter te missen, een man die een wedstrijd op slot open kon breken. Het duo K2, Kuijt en Kalou, begon namelijk een beetje stroef te marcheren en een beetje Haarlemmerolie in de vorm van een kerel die er in kon kletsen zou wonderen kunnen doen. Vond Koeman. Hij dacht in eerste instantie aan de 35-jarige Eric Meijer van Alemannia Aachen, maar toen die weigerde en de een jaar oudere Van Hooijdonk bij NAC uitgekakt was, was het rekensommetje snel gemaakt.

Zo keert Van Hooijdonk dus opnieuw op een oud nest terug. ,,De vorige keer dat ik bij Feyenoord kwam, zei ik al dat ik naar de Coolsingel wilde met een prijs en die wens staat nog steeds’’, vertelde hij dapper.
Je kunt zeggen wat je wil van Van Hooijdonk, maar de makkelijkste weg voor zichzelf kiest hij nooit. In dat geval had hij wellicht beter naar RBC Roosendaal kunnen verkassen, waar een andere veteraan als Henk Vos al is binnengehaald. RBC zou immers ook een terugkeer op het oude nest zijn. En wat te denken van de amateurclub SC Welberg, waar het voetballen voor Pierre allemaal begonnen is? Maar nee, Pierre kiest voor weer een grote uitdaging en neemt de grote kans opnieuw zijn neus te stoten, op de koop toe. Moedig is dat.

Ze zijn bij Feyenoord bezig een nieuwe televisiecommercial op te nemen voor de shirtsponsor Fortis. We kennen allemaal nog het warme reclamefilmpje met Ruud Gullit als blikvanger. Nu schijnt Dirk Kuijt de hoofdrol te vertolken. Ze moeten nog maar even wachten met de eindmontage, want er zijn in de nabije toekomst nog wel bruikbare beelden te maken. Op 12 februari komt Feyenoord namelijk naar Breda. Als Van Hooijdonk daar eerst in discussie gaat met het thuispubliek, net zoals in de rust van NAC-Roda en daarna in blessuretijd de winnende treffer namens de Rotterdammers scoort en afsluit met een buikschuiver voor het vak van de meegereisde Feyenoordaanhang, moet daar toch een aardig filmpje van te maken zijn?

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 16:37 schreef methodmich het volgende:
Hij is nergens lekker weg gegaan, alleen bij NAC naar Celtic destijds.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 16:44 schreef methodmich het volgende:
Nou ja, Jorien schijnt het niet gaaf te vinden hoor. Bij NAC is logisch, daar had ie tot nu toe nooit problemen.

quote:

Martin van Geel, geboren Godenzoon

Martin van Geel kwam op 27 november 1960 ter aarde in het pittoreske Goirle.
Als zoon van een getalenteerde hardfietser ontpopte hij zich reeds op jonge leeftijd tot een rasecht voetbaldier. De bevlogen jongeman zet zijn eerste stappen in de voetballerij bij de plaatselijke trots, VOAB. Op 15-jarige leeftijd debuteert Van Geel bij deze gerenommeerde eersteklasser. Na enkele weken is hij het niveau ontgroeit en verkast de jongeling naar de grote broer in Tilburg, Willem II. Bij de Tricolores groeit de sierlijke middenvelder uit tot sterkhouder van zijn ploeg. Van Geel rijgt de doelpunten aaneen en wordt een onmisbare schakel in de Tilburgse equipe.

In 1979 versterkt recordkampioen AFC Ajax zich met Van Geel. Ondanks de louter positieve reacties van Ajax’ supportersschare op de nieuwe aankoop, botert het niet tussen Van Geel en zijn nieuwe ploeggenoten. Gewaardeerde roodwithemden als Sören Lerby en Frank Arnesen zien in de nuchtere Goirlenaar een geduchte concurrent. In zijn eerste jaar als Godenzoon viert Ajax grote triomfen. Met de dynamische Van Geel als gangmaker vallen alle Amsterdamse puzzelstukjes ineen. Na 2 jaar sluit hij het Amsterdamse hoofdstuk (tijdelijk) af en vertrekt naar Roda JC. Na een succesvolle periode aldaar belandt Van Geel vanwege een toevallige samenloop van omstandigheden bij aartsrivaal Feyenoord. Hij wijst de Rotterdammers de weg naar succes en vervult zelf een hoofdrol in de opmars van de havenstedelingen.

In 1989 zet Martin van Geel een punt achter zijn succesvolle actieve loopbaan.
Van Geel rust echter niet op zijn lauweren. De gerespecteerde ex-voetballer krijgt een aanbieding van Willem II en gaat hier aan de slag als technisch directeur.
Bij zijn aantreden is de balans volledig zoek in de organisatie van de Tilburgers.
Met gedegen beleid brengt Van Geel echter Het Ajax van het Zuiden op het rechte pad en wordt de weg naar boven ingeslagen. In 1997 doet hij één van zijn vele gouden grepen en contracteert Co Adriaanse als oefenmeester. De technisch directeur doet uitstekende aankopen en geeft Adriaanse de gelegenheid een winnend elftal te smeden.
Na enkele succesvolle jaren houdt de trainer het echter voor gezien en stapt woedend op na een blamerend thuisverlies tegen Cambuur Leeuwarden. Van Geel raakt echter niet in paniek en bewaart de rust in Tilburg.

In 2002 geeft hij een andere wending aan zijn succesvolle loopbaan als td en trekt naar Alkmaar. De Kaasstedelingen teren volledig op de goedgevulde portemonnee van preses Dirk Scheringa en zien in Van Geel een welkome versterking voor het managementteam. Ook hier maakt hij het onmogelijke waar. De gewezen middenmoter transformeert onder Van Geels vleugels tot een wervelende voetbalmachine. Een reeks succesaankopen maakt het Alkmaarse sprookje werkelijkheid. AZ voegt zich bij de traditionele top-drie en wordt slechts luttele seconden voor het laatste fluitsignaal uitgeschakeld voor de finale van de UEFA-Cup.

In 2005 voltrekt zich datgene waar miljoenen mensen op gehoopt hebben; Martin van Geel verkast naar de burelen van Ajax. De topclub verkeert in crisis en weet zich in de extremis van de diensten van de geboren Brabander te verzekeren. Hij liet zich niet uit het veld slaan door de ruïnes van zijn voorgangers en hakt essentiële knopen door. De immer consequente td verschaft zijn volgers duidelijkheid en brengt lijn aan in de chaos bij de Godenzonen.
Van Geel gaat om de tafel met notoire bankzitters en spelers waarvan het contract afloopt.
Nadat hij enkele overbodige tribuneklanten van de hand heeft gedaan en hiermee het ongelofelijke bedrag van 7(!) miljoen euro kon bijtellen op de Amsterdamse rekening, verdiept hij zich in de transfermarkt.
Hij maakt zich sterk voor het aantrekken van multitalent Olaf Lindenbergh en goalgetter Klaas-Jan Huntelaar. Ook laat hij zich op het technische vlak niet ongemoeid. Zo ziet hij in de secretaresse van AZ een welkome versterking voor AFC Ajax.
De laatste weken is een significante verbetering in Ajax’ prestaties waar te nemen en dit is voor een groot deel te danken aan de fantastische inzet van Martin van Geel. De geboren Godenzoon heeft Ajax weer op een hoger plan gebracht en heeft haar met zijn succesvolle beleid verzekerd van alleenheerschappij in de voetbalwereld.

quote:

Op zondag 29 januari 2006 04:26 schreef marsu het volgende:
[..]

quote:

De geboren Godenzoon heeft Ajax weer op een hoger plan gebracht en heeft haar met zijn succesvolle beleid verzekerd van alleenheerschappij in de voetbalwereld.