Het VBL-columnhoekje deel 7

De Belg Simons staat er toch echt hoor.

Ik ben ook een voorstander van buitenlanders alleen kopen als ze beter zijn dan nederlanders.
Spelers als Wamberto, Marciano Juan, Julien Escude zijn qua niveau toch ook wel in de eredivisie te vinden ?

_{en Charisteas het Angelos van voren}

Nee hoor, die heet Aggelos. Harry mag ook.

quote:

In het voetbal maakt angst de macho.

”Vorige week puntverlies tegen Heracles en vandaag weer bij FC Groningen”, vraagt de verslaggever aan AZ-trainer Louis van Gaal. ”Kunnen we concluderen dat AZ nog geen Nederlandse topclub is, maar dat nog wel kan worden?”
”Ik vind het knap dat jij dat uit twee wedstrijden kunt opmaken”, reageert de trainer geïrriteerd. “Ik vraag het u”, probeert de verslaggever het interview te redden, maar de toon is al gezet. “Jij stelt toch een suggestieve vraag? Of niet soms? Zeg je nou dat je geen suggestieve vraag stelt?” Meer krijgen we niet te zien.
In dezelfde uitzending komt nog een andere voetbaltrainer voorbij. Huub Stevens slaat driftig de camera naar beneden waarmee een fotograaf hem al de hele wedstrijd op de foto zou hebben gezet. “Wat had ik jou nou gezegd?!” Wanneer de Roda-coach zijn weg naar de kleedkamer vervolgt bijt de geschrokken fotograaf hem nog wat na: “Idioot!” Meteen daarop stuiven Stevens en zijn assistent Atteveld op de boosdoener af. Door hem te belagen willen ze duidelijk maken dat de Limburgse oefenmeester toch echt geen idioot is?
Maar ook Huub wordt niet de ster van de avond. Die rol wordt onvoorwaardelijk opgeëist door RBC-verdediger José Fortes Rodriquez. De speler staat net koud in het veld wanneer hij twee onbezonnen tackels achter elkaar uitvoert. Het publiek slaakt een kreet van verwondering over de roekeloosheid van de charges. Scheidsrechter Temmink geeft hem geel waarop Fortes Rodriquez het nodig vindt om op kinderlijke wijze zijn beklag te doen over die sanctie. De miserabele positie waarin zijn team verkeerd acht de Spanjaard blijkbaar van ondergeschikt belang. Hij krijgt zijn tweede gele prent en mag inrukken. In de catacomben zet hij voor de camera het incident nog eens uiteen, waarbij hij zijn onnozelheid niet meer weet te verbergen. De bloedserieuze uitspraak dat hij respect heeft voor Temmink omdat hij een beetje het Syndroom van Down heeft, verontwaardigt de natie, maar het betoog op zichzelf getuigt al van een tenenkrommende domheid. Analyticus Hugo Borst spreekt zich later die avond in Studio Voetbal fel uit tegen de uitlatingen van Fortes Rodriquez. De rest van de uitzending was gekenmerkt door de bewogen discussie van Borst tegen Beenhakker en Van der Eijden, over wat er allemaal, al dan niet, mis is bij Ajax. De heren gebruiken lichtelijk denigrerende titels om elkaar aan te spreken en hebben meerdere malen moeite om het volume van hun stem in toom houden.
Kleurrijke televisie op de zondagavond.

Maar wat hebben deze incidenten op dezelfde voetbalavond dan met elkaar gemeen? Uiteraard wil ik niet beweren dat de uitspraken van Louis van Gaal en Hugo Borst even kwalijk zijn als die van Fortes Rodriquez. Dat zeker niet, maar al deze gedragspatronen lijken wel dezelfde grondslag te hebben:
In het voetbalwereldje regeert de macho. Een macho die gecreëerd wordt door de angst om zwakte te tonen. De wolven liggen immers altijd op de loer.

Waarom beantwoord Van Gaal de aan hem gestelde vragen niet gewoon? Hij krijgt ruim de gelegenheid om zijn visie te geven in plaats van achter elke boom (of in dit geval microfoon) een vijand te zoeken. Maar hij is bang om neer te worden gesabeld en zoekt meteen de tegenaanval.
Stevens wordt een idioot genoemd en voelt dat hij er als een leeuw op moet springen om de rebelse media onder de duim te houden.
Bij Fortes Rodriquez is het waarschijnlijk niet eens opgekomen om zelf het boetekleed aan te trekken voor zijn dubbele gele kaart, waar toch zeker wel iets voor te zeggen viel. “Ik ben gewoon een enorme sukkel dat ik mijn eigen ploeg zo heb benadeeld.” Maar nee, de wetten van het wereldje hebben de voetballer zo geschapen dat hij instinctief protesteert tegen zijn eerste gele kaart en vervolgens op beschamende wijze, voor de TV, zijn beklag doet over de tweede. Hoe zou het ooit zijn eigen schuld kunnen zijn?
Borst, Beenhakker en Van der Eijden wrikken zich een uitzending lang in allerlei bochten om hun eigen acties, contacten en beslissingen te verantwoorden, maar de felle manier hoe ze elkaar bestoken verraad hun eigen onzekerheid.

In de cultuur waar de macho het uitgangspunt is, kost het veel energie om aan de geldende normen te blijven voldoen. Waar Fortes Rodriquez zich niet eens bewust lijkt van die normen waar hij zich instinctief naar is gaan gedragen, ploeteren Van Gaal en Stevens zichtbaar om hun hoofd boven water te houden. Een poging die juist in al die krampachtigheid faliekant lijkt te mislukken.

Het typeert de sterken om het hele spel ter aller tijden te kunnen relativeren en daarbij dus een stuk luchtiger met de grillen van het wereldje om te kunnen gaan. De druk is zo groot als je die zelf maakt.
Zeggen ze immers niet dat juist de pesters van de klas het bangste zijn om zelf het slachtoffer te worden?

[ Bericht 0% gewijzigd door Cruoninga op 21-11-2005 16:39:00 ]

quote:

DE IDEALE MAN IN HET ZWART

De vorige speelronde in de eredivisie stond in het teken van een scheidsrechter. Ik doel nu niet op René Temmink en diens ruzie met RBC Roosendaal-verdediger José Fortes Rodriguez, maar op Roelof Luinge. De Drentse fluitist was namelijk voor de zeshonderdste keer als leidsman actief in het betaalde voetbal. Een indrukwekkend aantal, zeker voor de nimmer onomstreden Luinge.

Waardering heeft Roelof zeker in zijn beginperiode nooit zomaar gekregen. Ik herinner me mijn eigen actieve voetbaltijd, waarin ik als jeugdspeler actief was voor een amateurclub. Gewoon, zoals vele duizenden jongens met mij. Er waren vaders bij die geen duel oversloegen en één van hen riep bij elke dubieuze beslissing van de man in het zwart hetzelfde. “Scheidsrechter Luinge, wat doet u nu?” schalde het dan over het veld. Die kreet had hij ooit eens gehoord in een samenvatting van Studio Sport. Het werd een soort ritueel, mede doordat het niveau van clubscheidsrechters dikwijls verder beneden Nederlands Arbitrair Peil was. Zelfs nu, als supporter van de plaatselijke trots, gebruiken wij de kreet nog. Diezelfde vader kijkt nog altijd mee trouwens.

Het was exemplarisch voor het beeld dat heerste over Luinge. Hij werd gezien als een pietluttige arbiter, die voor elk wissewasje gretig op de fluit blies als was hij solist bij de plaatselijke fanfare. Zeker als Roelof met fikse passen naar de plek des onheils kwam, doemde dit beeld op. Het leek wel of hij marcheerde. De karakteristieke pose van Roelof werd er één met een gele kaart, geheven in de lucht. De arme voetballers deden natuurlijk nooit iets fout en noemden Luinge massaal als slechtste arbiter in de, overigens heerlijk rolbevestigende, rubriek Persoonlijk in Voetbal International. Wie in die tijden als voetballer niet antwoordde dat hij De ontvoering van Heineken het beste boek ooit vond, Luinge de slechtste arbiter, De Goffert het lelijkste stadion en het shirt van NEC het afgrijselijkst, was niet voorbestemd om ooit vijftig duels op eredivisieniveau te spelen.

Was Roelof echter wel zo slecht? Vast niet. Hij fluit altijd volgens de regels, waarbij het hem niet uitmaakt wie hij voor zich heeft. Dirk Kuijt krijgt bij wijze van spreken net zo makkelijk een rode kaart als pakweg Bart van Muyen. Geel is geel, rood is rood. Roelof is zeer duidelijk en durft de strijd aan. Een penalty tegen Feyenoord fluiten in een volle Kuip? Luinge is de arbiter. Ajax een strafschop niet geven in een joelende Arena? Dan fluit Roelof.

Hij heeft lak aan de reacties achteraf en geeft een fout evengoed toe. Als Guud Hiddink, als lieveling van de media, na afloop oreert over de grote “Roelof Luinge show” haalt hij de schouders op, beseft dat hij een mediastrijd met de heilige Guus nooit zal winnen en geeft volgende keer weer net zo makkelijk een rode kaart als hij dat nodig vindt. Na een reeks akkefietjes met Barry van Galen zal hij niet schromen die speler opnieuw te bekeuren, als de spelregels of zijn gevoel daar om vragen.

Zo heeft Roelof inmiddels ook een indrukwekkend aantal gele en rode kaarten getrokken, maar is de waardering voor zijn persoon enorm gegroeid. Dit houdt vast niet alleen verband met het niveau van de nieuwe aanwas in het scheidsrechterskorps, maar ook met Roelof zelf. Zeker nu, met al zijn ervaring, komt hij over als een autoriteit. Dan maakt hij fouten, is hij soms nog steeds pietluttig, maar wel verdraaid consequent. Spelers roemen hem tegenwoordig, want tegen Roelof mag je zelfs terug praten. Ik hoorde laatst zelfs iemand beweren dat subtoppers altijd hopen dat ze in duels bij Ajax, Feyenoord of PSV door Roelof Luinge worden gefloten. Want die is dusdanig neutraal dat hij zich niet laat beïnvloeden door de grootsheid van de topclub. Met de Van Egmonds, Vinken en noem ze maar op is dat wel anders. Dan heb je als FC Utrecht zijnde sowieso een strafschop of een rode kaart tegen te pakken.

Het is het ultieme bewijs dat Roelof Luinge tegenwoordig wordt gezien als één van de beste scheidsrechters van Nederland. Hij zal niet zo gauw beledigd worden voor de camera, zoals Temmink overkwam. Hij trekt zijn eigen plan en blijft dat doen. Fluiten is fluiten voor hem. Zolang hij er van geniet, moeten we Luinge koesteren. Hij is namelijk een unieke persoonlijkheid binnen het hedendaagse clubje mannen in het zwart. En hoe gevaarlijk ook, ik durf toch te stellen dat Roelof bijna de ideale scheidsrechter is. Die hoort immers neutraal te zijn. Wanneer hij over enkele jaren stopt, hoop ik dan ook op een mooie baan voor Roelof bij de televisie. Scheidsrechters analyseren, zoiets. De naam is met dank aan Guus Hiddink al gevonden.

Ach zo slecht is ie idd niet.Lijkt me wel een leuke vent om een pilsje mee te drinken.

Erg mooie column, ik ben het er wel mee eens ook, hij heeft te vaak onterecht de schijn tegen gehad.

Misschien had je nog wat van zijn bourgondische levensstijl kunnen zeggen, had wel in het stuk gepast. Maar zo heb je het ook prima gedaan.

MM, twee zeer goede columns!

Vooral die van Luinge is zeer leuk!

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 18:59 schreef -Vaduz- het volgende:
Erg mooie column, ik ben het er wel mee eens ook, hij heeft te vaak onterecht de schijn tegen gehad.

Misschien had je nog wat van zijn bourgondische levensstijl kunnen zeggen, had wel in het stuk gepast. Maar zo heb je het ook prima gedaan.

Ja, hij had toch ooit ook veel gezopen bij Roda? Wist niet meer exact hoe dat in elkaar zat.

Dat verhaal ken ik niet, maar ik weet wel dat hij het niet erg vindt om ergens te blijven hangen en een echte levensgenieter is.

Geachte heer Roks, beste Dolf,

“C’est le ton qui fait la musique”, leerde mijn vader me.

Na de apathische vertoning van 20 november (Heracles-RBC 3-0) maakte de supportersgroep van RBC een statement. Het werd de spelersbus onmogelijk gemaakt de parkeerplaats op te rijden. Er werden enkele ludieke liederen gezongen, waarvan die ene limerick het leukste was. Ook het onvermijdelijke “Dolf rot op” werd ingezet. Hier bleef het bij. Vrij beschaafd bleef het, ondanks de geseling die wij als supporters dit seizoen al hebben moeten ondergaan, met 3 punten uit 10 wedstrijden en een armzalig spel. Ik ben benieuwd hoe dit bij andere clubs was gegaan. Den Haag, of Utrecht, ofzo.

Spelers gaven geen sjoege. Met een blik die ergens het midden hield tussen arrogantie, desinteresse en minachting schuifelden de spelers in colonne richting de lease-auto. Van de heren broodvoetballers was ook niet beter te verwachten, van U echter wél. Toch koos ook U vrijwel onmiddellijk het hazenpad, na eerst vakkundig de brand in een rokertje te hebben gezet. Goed voorbeeld doet immers goed volgen.

Uw enige wapenfeit in de strijd tegen de zure oprisping bij de fans tegen te gaan, was van een kinderachtigheid die zelfs clown Bassie niet tentoon durft te spreiden. Op de mededeling van een supporter dat het spel toch wel erg beroerd was, repliceerde U als namaakpersoonlijkheid: “zei je dat vorig jaar ook, toen we erin bleven nadat ik trainer werd?”, ondertussen de sigarettenrook via de neusgaten uitblazend.

Nee, dan Rob Meppelink. Hij maakte wél tijd vrij, vroeg niet of die ene supporter vorig jaar “hetzelfde zei”, stond netjes de fans te woord, en toonde begrip voor hun onvrede. Concreet zei hij uiteraard niks, maar hij nam zeker de tijd om verhalen aan te horen en antwoorden te ventileren. C´est le ton qui fait la musique. Supporters vinden je nu naast een beroerde trainer ook een mietje, Meppelink is de held. Jullie zeiden in wezen allebei niets. Zie je het verschil? Meppelink onderging de oorwassing professioneel, U was snel weg. Hij zei terloops nog wel dat het niet slim is terug te kijken naar vorig seizoen.

Of hij in de hoedanigheid van assistent-trainer of die van technisch manager tot ons sprak weet ik niet. Ik vermoed het laatste. Ik hoop het, is misschien beter gezegd. Het lijkt me niet dat een hoofdtrainer van een BVO zijn kastanjes door zijn assistent uit het vuur laat halen. Dan toch eerder door zijn baas.

Ook Pollemans kwam nog even interessant doen. Toen ik hem erop wees dat er binnenkort in Tilburg een trainer vrij kwam, liep hij lachend weg. Maar laat ik niet teveel op het einde van de brief vooruit lopen.

Bij uw ‘kordate’ optreden wil ik even wat kanttekeningen plaatsen.
- Ten eerste waag ik te betwijfelen of er sprake is van causaliteit tussen het feit dat u trainer werd en het lijfsbehoud. Een terugblik op de behaalde resultaten leert ons immers dat van de vijf resterende eredivisieduels er drie gewonnen werden, tegen op dat moment uitgevoetbalde ploegen als NAC (1-2), AZ (1-3) en Roda JC (3-1). Tegen ploegen die nog wél ergens voor speelden, Ajax en Heerenveen, waren we net iets minder succesvol (respectievelijk 4-1 en 7-1 verlies). De nacompetitie was diarree. De eerste wedstrijd, thuis tegen VVV (2-0), werd gewonnen, o.a. doordat de tegenstanders erg veel kansen lieten liggen. Uit tegen Volendam kregen we twee kansen, waarvan één na een blunder in de Volendammer defensie. Het veldspel was niet om aan te gluren, en het punt (0-0) was zwaarbevochten. Als het vizier van Johan Pater, uit tegen Telstar (0-0) op scherp had staan, en twee keer gescoord had in plaats van het aluminium te teisteren, hadden we niks mogen zeggen. Zelf creëerden we nul uitgespeelde kansen tegen de Velsense semi-profs. Een dramatische vertoning, die zeer deed aan de ogen, een schandalige wanprestatie. Ik kan me nog een wedstrijd herinneren dat we met 5-0 wonnen daar. Toen speelde RBC ook met semi-profs. De terugwedstrijd (2-1) kwamen we zelfs nog achter, in eigen huis, door een kopbal van Galata. Galata. Na een goede individuele actie van Ikedia werd het 1-1 door Hammond. De 2-1, van dezelfde speler, kwam tot stand nadat een verdediger van Telstar uitgleed. Was hij blijven staan, was die tweede goal nooit gevallen. De derde thuiswedstrijd werd eindelijk overtuigend gewonnen (4-0), waarna het karwei in Venlo in stijl werd afgemaakt (2-1 nederlaag).

- Ten tweede wordt dat beetje krediet dat U heeft opgebouwd eind vorig seizoen tenietgedaan door de treurmars van dit seizoen. Met kwalitatief een betere spelersgroep dan de directe concurrenten Heracles, Sparta en ADO Den Haag presteert U het om maar liefst drie volle punten uit een dozijn wedstrijden te halen, met een doelsaldo van 6 voor en 30 tegen. Bovendien is het veldspel om te janken. Het lijkt werkelijk helemaal nergens op, en daar bent U verantwoordelijk voor. U ziet al weken vooruitgang op de training, waar wij in de wedstrijd vervolgens niks van terugzien.

- Enkele jaren geleden was Melvin Fleur een toplinksback in wording. Nu is het een bang schaap, en wordt hij eruit gelopen door Mika Nurmela (38). Paul Kpaka is een België een gevierd doelpuntenmaker, Elkhattabi is dat in Nederland. Beiden renderen ze niet. De enige middenvelder die een steekbal kan geven, en de spitsen van goede aanvoer kan voorzien, Smolders, krijgt weinig speeltijd, en weinig vertrouwen. Tyrone Loran levert meer ballen in dan dat hij er afpakt. Vorig jaar speelde hij nog een betrouwbare pot voetbal. Paul de Lange is geen schim van de terriër op het middenveld die hij kan zijn. Daelemans krijgt meer speeltijd dan Smolders, terwijl die man gewoon het niveau niet aankan. Chileens international Acuna verliest zichzelf in geouwehoer, en laat niks zien. Over Fortes Rodriguez is genoeg bekend. Al deze spelers presteren onder hun niveau. Het is uw taak om het optimale uit een spelersgroep te halen, en hierin faalt U jammerlijk en opzichtig. Slechts Volders en Molenaar presteren constant, maar dit zijn dan ook ervaren spelers. Die zal het wel hoor, wat die demagoog die voor de groep staat allemaal voor prietpraat uitslaat. Die doen hun werk.

- Uw optreden in de media is belachelijk. Fortes Rodriguez heeft de naam van de club in diskrediet gebracht, maar U evenzo. Een terugblik op een verzameling quotes levert een panorama op aan
ongeloofwaardige clichés en inhoudelijk belachelijke statements, die worden uitgebraakt met een ongeëvenaarde zelfingenomenheid en een schrijnend gebrek aan realiteitszin. Een selectie:

o Na de 7-0 nederlaag in Alkmaar: “Ik heb genoten van het spel van AZ”. Een klap in het gezicht van supporters die tijd en kapitaal in een busreis naar Alkmaar hebben gestoken. En zeg nu zelf: een trainer die ervan geniet hoe de tegenstander zijn ploeg oprolt… Deze uitspraak wekt de verkeerde suggestie. U bent helemaal niet groots door toe te geven dat AZ RBC inderdaad oprolde, U bent een narcist die op deze wijze de aandacht probeert af te leiden van eigen falen en onkunde.

Ander voorbeeld:
o Uit bij Utrecht verliezen we met 4-1. Op Talpa werden Roumani én Daelemans publiekelijk afgevallen, nadat uit hun persoonlijke fouten goals waren gevallen. Een trainer hoort voor zijn spelers te staan, ze in bescherming te nemen. En bovendien: wie stelt deze spelers eigenlijk op? Jan Pollemans? De stadionspeaker? U toch? U bent verantwoordelijk voor de 4-1 nederlaag, niemand anders. Ten eerste stelt U de spelers op die falen, ten tweede werd de nederlaag niet veroorzaakt door twee persoonlijke fouten, maar werden we door Utrecht gewoon van het kastje naar de muur gespeeld.

o “Zonder RBC stelt Roosendaal niks voor”. Zegt wie? Roosendaal bestaat 700 jaar. Het is nogal wat dat de identiteit van de voormalige spoorstad, Tullepetaonestad, met de gezellige Oude Markt, in twijfel wordt getrokken door de eerste de beste Zeeuwse amateur-psycholoog die een statement wil maken. Waar haalt U eigenlijk het lef vandaan? Het gore lef? Op de tribune zitten mensen die nog in de Ligafabriek gewerkt hebben, slimmerd! Die schoffeer je zo! De Horeca Oude Markt die jaarlijks vele evenementen organiseert wordt aan de kant geschoven als een stel hobbyisten. De 75000 inwoners die onze stad heeft wordt te kennen gegeven dat hun woonplaats alleen bestaansrecht heeft bij de gratie van RBC. Door wie? Door Dolf Roks, ex-trainer van Kloetinge, die nog niet gewonnen heeft dit seizoen! Wel eens van het Vrouwenhof gehoord, van Hap Stap, van Tapage, de BVR-rally? Je presteert niks man, helemaal niks! Hou je lippen gewoon op elkaar! Waar haal je het gore lef vandaan? Bovendien, als er al iemand een dergelijke uitspraak moet doen, dan toch zeker niet U, maar iemand van het management of het bestuur!

Bovenstaande uitspraken zijn m.i. enkel bedoeld om te aandacht af te leiden van de hete brij, namelijk dat het spel van onze club het glazuur van onze tanden doet springen, en dat we in recordtempo op degradatie afstevenen, ondanks het feit dat we over de beste selectie van de laatste 4 seizoenen beschikken.

Ik ga nog even verder.
o “Hoe vaker je verliest, hoe dichter je statistisch gezien bij de overwinning komt”. Met deze volslagen idiote, stupide bewering heeft U definitief afscheid genomen van elke schijn van kunde die U over zich had. Bij kansberekening, zo weet iedereen die de brugklas heeft voltooid, is er een onderscheid tussen mét en zonder teruglegging. De kans dat RBC de volgende wedstrijd wint wordt op statistisch gezien op nul en generlei wijze beïnvloed door het resultaat van de laatstgespeelde wedstrijd. Er is immers geen sprake van teruglegging. Zou er wél sprake zijn van teruglegging, zou U gelijk hebben gehad. Nu maakt U zich alleen maar belachelijk. Doen ze in Zeeland niet aan kansberekening bij wiskunde?

o “Positieve trainers leveren moedige spelers”. Deze psychologie van de koude grond is op U in ieder geval niét van toepassing: het gros van de spelers verstopt zich, laat zich afbluffen in duels, nemen geen initiatieven. Of bent U geen positieve trainer, misschien? Kan natuurlijk ook… Een trainer die zijn spelers publiekelijk afvalt noem ik geen positieve trainer. Bovendien, bij Gemert-RBC stond ik achter
jullie dug-out, en het enige wat U deed was Lammens afzeiken. Gemert-RBC, weet U nog. 2-1. Positieve trainers leveren moedige spelers.

o “Akram Roumani is voor RBC-begrippen een topper. Qua aanvallende intenties heeft hij veel weg van Roberto Carlos”. De beste man is dit seizoen denk ik drie keer over de middellijn geweest.

o Ook een leuk bericht: U wilde uw contract verlengen? Kan ik me voorstellen ja. Hoe dom ben je wanneer je zoiets laat vallen wanneer je laatste staat. Ik kan me ook niet voorstellen dat RBC hetzelfde wil. Sterker, ik heb het idee dat wanneer er een hoofdsponsor zou komen, U op straat staat. Maar dat is gissen. En hopen.

o “Ik zou best in de top kunnen werken”, en “ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik heel veel verstand heb van het spelletje”. Wat heb ik me voor de dijen geslagen bij deze uitspraak. Hoe bestaat het! We staan laatste, heb je het ook door?

Bovenstaande voorbeelden brengen mij ertoe te concluderen dat U er niks van kan. Niks, nergens van. Het spel is niet om aan te zien, de resultaten zijn om te huilen, presteren doet de club niet. We worden op alle fronten voorbijgestreefd door clubs met minder kwaliteit. Wekelijks vomeert U de grootste onzin uit in de media, parasiterend op een grandeur en een uitstraling die U niet heeft. Alles wat met RBC 1 te maken heeft doet pijn aan de ogen. De RBC-supporter in den lande moet zich spot en leedvermaak over zijn club laten welgevallen, terwijl deze nog niet zo lang geleden na 10 wedstrijden 5e stond, en 12e en 13e is geëindigd. En U? U beweert in VI dat U veel verstand heeft van het spelletje.

We hebben als supporters te maken met een trainer die zijn vak niet verstaat. Werkelijk geen ruk presteert, supporters niet serieus neemt wanneer ze opheldering vragen, het potentieel van zijn elftal vakkundig verborgen weet te houden, de stad en zijn bewoners schoffeert, voor zijn beurt spreekt, en zich in de media profileert als een volslagen wereldvreemde narcist, die nauwelijks serieus te nemen is. Een nobody in de voetbalwereld die zijn plek niet kent. Stuitend.

Ik hoop dat U binnenkort geen trainer van RBC meer bent.

En hoe die ene limerick luidde?
Er was eens een trainer uit Zeeland
Die trainde een clubje uit Brabant
Hij pakte geen punt
Dat was best een stunt
Toen werd hij vervangen door Maaskant

Hopende op een reactie, tekent,


Omnifacer (in brief is echte naam geberuikt)

*haakt in en zingt mee....jaaah-la-la-la-la-la...........

goede column, minder leuk voor Dolf zelf natuurlijk !
maar omdat alles op waarheden is gebasseerd, zal het lastig te ontkennen zijn, heb ik het idee !

Vergeet niet dat Meppelink het als trainer ook niet onwijs goed heeft gedaan bij ADO !

Hij werd 11e in de 1e divisie !

[ Bericht 54% gewijzigd door Bjoro op 23-11-2005 14:05:02 ]

Hij is alleen een beetje erg lang....

quote:

Op woensdag 23 november 2005 19:16 schreef methodmich het volgende:
Hij is alleen een beetje erg lang....

tis ook geen column maar een protest/klaag-brief !

Ik was niet echt in vorm

http://frontpage.fok.nl/column/3483

Omnifacer, je geeft iig een duidelijk statement af!

De column van Cruoninga ook op de FP terechtgekomen!

quote:

EVEN STILTE AUB

Eigenlijk had ik op deze plaats best iets willen zeggen over Salomon Kalou, misschien wel de eerste Afrikaan in Nederland die we bijna smeken om te blijven. Over het feit dat bondscoach Marco van Basten hem al min of meer een plaats in de selectie voor het wereldkampioenschap heeft beloofd en of dat wel zo logisch is. Maar de zin en de noodzaak ontbreekt me even.

Wellicht had ik kunnen verhalen over de vreemde situatie in Roosendaal, waar trainer Dolf Roks in de ochtenduren werd ontslagen. In de loop van de dag stond hij echter nog weer als oefenmeester op het veld, omdat de spelers de voorzitter hier om gevraagd hadden en deze overstag ging. Merkwaardig, maar eigenlijk kan ik er momenteel alleen mijn schouders maar over ophalen.

Hoe verdiend het ook was geweest als Vitesse, dat ook het vertrouwen in de trainer uitsprak na een tegenvallende start van het seizoen en nu ineens weer hoog geklasseerd is, onderwerp was geweest van een column; ik voel de behoefte even niet. Zoals ik ook geen heil zie in schrijven over de teloorgang van Ajax. Het zal wel.

Hier had misschien ook een lyrisch verhaal over Zoro moeten staan. Zoro, een Ivoriaanse verdediger van Messina, die te maken kreeg met racistische bejegeningen van fans van Internazionale. Hij stapte met bal en al van het veld en stelde zo eindelijk eens een daad. Dat er uiteindelijk verder werd gevoetbald was bijzaak, maar er werd tenminste eens lef getoond door een speler. Hoe mooi en belangrijk ook, zou het zinnig zijn?

Want de noodzaak van een mooi verhaal over voetbal ontgaat me op dit moment even. Dat heeft te maken met het overlijden van David Di Tommaso, verdediger van FC Utrecht. Di Tommaso werd geboren in Frankrijk en had een achternaam die een bepaalde kunstzinnigheid verraadt. Die zat ook in hem, in zijn linkerbeen. Gezegend met een fraaie trap, jeugdinternational geweest voor Frankrijk en neergestreken in Utrecht. Daar speelde hij wel wat onder zijn niveau, maar dat was aan zijn spel nooit zichtbaar. Nooit maakte hij misbaar over onvolkomenheden van teammaats. Hij ging voorop in de strijd en werd in razend tempo populair in Utrecht.

Hij is nu niet meer. Een jonge man van zesentwintig, net een jaar ouder dan ikzelf. Ging ’s morgens naar zijn werk, zoals altijd. Hij trainde bij Utrecht, was vast nog opgetogen over de knappe zege op Ajax van een dag eerder. In de avonduren bezocht hij nog een restaurant en dacht bij thuiskomst dat hij iets verkeerds had gegeten. Ging vroeger slapen, om nooit meer wakker te worden. Gewoon, zomaar, van het ene op het andere moment.

Natuurlijk, ik begrijp heel goed dat dit nooit het nieuws gehaald had, was hij geen voetballer geweest. Was hij een stratenmaker of een buschauffeur, dan had niemand iets geweten. Maar maakt dat het minder erg? Of de andere gevallen erger? Bovenal was Di Tommaso namelijk echtgenoot en vader. Hij laat een jong kind achter en een jonge vrouw, in een vreemd land. Diep tragisch.

Want, zoiets komt bij mij altijd hard aan. Zeker omdat ik, en velen met mij, van al die voetbalzaken nog wel eens een hoofdzaak wil maken. Bij een gebeurtenis als deze besef je dan ineens weer hoe betrekkelijk dat allemaal is. Wat maakt het al dan niet behalen van Europees voetbal dan uit? Zal men er in Utrecht om malen of ze negende of tiende worden op moment, om maar wat te noemen? Nee, natuurlijk niet.

Desondanks draait de voetbalwereld gewoon door. Niet onlogisch, zo gaan die dingen. Maar vreemd is het wel. Ik weet dat ik me dit weekend ook wel weer druk zal gaan maken over de bijzaken op de groene mat, maar neem me wel voor om een momentje stil te staan bij David Di Tommaso. Bij de man die ik op 19 november nog zag voetballen in Breda, toen zijn club bij NAC op bezoek was. Tien dagen later was hij er niet meer. Gewoon even stilte, heel even maar. Opdat we hem nooit vergeten. David, rust zacht.

Mooi verteld....

Heel mooi MM. Ik zou het mooi vinden als je hem vandaag al plaatst!!!

Ik zal even met Seborik overleggen dan.

Ja, erg mooi geschreven.

quote:

Op woensdag 30 november 2005 15:20 schreef methodmich het volgende:
Ik zal even met Seborik overleggen dan.

Die daar atlijd wel voor in

Klasse!