Het VBL-columnhoekje deel 7

quote:

Jans vindt trainen blijkbaar niet vervelend. Met dezelfde passie waarmee hij pubers warm wilde maken voor de werken van Goethe, Boll en Hesse,

quote:

EEN WINNAAR OP DOEL

Heracles Almelo promoveerde vorig seizoen naar de eredivisie. Een verrassing, toch wel. Het was dan ook niet vreemd dat de vele voetbalvolgers de club uit Almelo direct bestempelden als degradatiekandidaat nummer één. Momenteel blijkt de zwakte van de ploeg behoorlijk mee te vallen. Dit komt niet in de laatste plaats door doelman Martin Pieckenhagen, nu al de beste aanwinst van de afgelopen zomer.

Pieckenhagen is een geroutineerde doelman, die over de tweehonderd wedstrijden keepte in de Bundesliga. Hij gold eerst bij Hansa Rostock en later bij Hamburger SV als een uiterst betrouwbare goalie. Degelijk. Duits. Omdat Peter Bosz hem kende uit een gezamenlijke periode bij Rostock, polste hij Pieckenhagen toen deze vrij verrassend mocht vertrekken uit Hamburg. De man die daar ongeveer een miljoen per jaar verdiende, kwam tot ieders verbazing ook daadwerkelijk naar het nietige Heracles. Samen met Nico-Jan Hoogma, wiens rug hij enkele jaren zag als hij in het Hamburger doel stond, en Rob Maas diende Pieckenhagen routine, ervaring, rust en een winnaarsmentaliteit in de selectie te brengen.

Wat doe je dan, als Duitse doelman die benaderd wordt door een Nederlandse promovendus? Nederland, dat is toch dat land waar ze een hartgrondige hekel aan Duitsers hebben? Waar ze beginnen over kuilen graven en vragen of ze hun fiets terug mogen? Waar ze schamper spreken over het niveau van het Duitse voetbal en daarbij voorbij gaan aan de vele titels die het land verzamelde. Waar een speler als Lothar Matthäus nimmer waardering kreeg en waar ze zelfs Oliver Kahn niet als beste doelman van de wereld zien. Toch liet hij zich lokken.

Met succes, want in de eerste match tegen PSV viel hij direct op. Zoals hij dat bleef doen. Heracles kende een prima start, Pieckenhagen oogste lof voor zijn optredens. Het zal hem behaagd hebben, maar nauwelijks verbaasd. Wie gewend is zijn heilige gebied te beschermen tegen schoten uit allerlei standen, door toppers als Amoroso, Koller, Ballack, Elber en Makaay, schrikt niet van de eredivisie. Laten we eerlijk zijn, op de aanvallers bij PSV, Feyenoord en AZ na is het hier niet veel. Zelfs de Ajax-aanval is mank dit seizoen.

Misschien heeft Pieckenhagen inwendig zelfs wel gegrinnikt als hij de opstellingen van de opponenten zag. Van Zsombor Kerekes ligt geen keeper wakker, om maar iemand te noemen. Daarom moet het hem pijn gedaan hebben toen zijn opzichtige blunder tegen Vitesse zo breed uitgemolken werd. Lachen daar, bij dat Talpa. Een Duitse keeper die een blunder maakt, daar lusten ze wel pap van.

En dan worden ze gevaarlijk, eerzuchtige goalies met een paspoort van onze oosterburen. Pieckenhagen spuugde nog eens in de handschoenen en gaf alles tegen AZ. AZ, dat team dat zo bewierookt wordt. Die jongens van die ellenlange zaalvoetbalcombinaties. Daar moest hij tegen schitteren, en Heracles met hem. Dus capituleerde hij niet toen AZ bij een 2-1 voorsprong aandrong om de beslissende derde goal te maken. Nooit. Nergens. Altijd had hij nog een lichaamsdeel over om voor de bal te duwen. Dan voel je het aankomen, als Heracles in de slotfase een corner krijgt.

Pieckenhagen voelde de adrenaline door zijn lijf jagen en vastberaden trok hij een spurt richting het vijandelijke doelgebied. Sommige dingen moeten zo zijn. De wil om te winnen won het van zijn verstand. Even later won die het zelfs van de regels, want natuurlijk, Pieckenhagen maakte een overtreding. Hij duwde opponenten van zich af als lastige vliegen, deed op het juiste moment zijn ogen dicht en voelde hoe de bal als een magneet naar zijn voorhoofd werd gezogen. Het was niet eens een knik, maar een touchering. Het was voldoende. Pieckenhagen scoorde. Omdat het zo moest zijn. Omdat hij wilde winnen en dus won. Want Heracles dat gelijkspeelt bij AZ, dat is pure winst.

Meteen werd me duidelijk waarom Heracles dit seizoen bijna niet rechtstreeks kan degraderen. De club uit Almelo heeft namelijk iets wat bijvoorbeeld RBC niet heeft. Het heeft Pieckenhagen, die de vleesgeworden vastberadenheid werd. Het zal niet de laatste keer zijn dat hij dit seizoen van zich doet spreken. Vermoedelijk wel de opvallendste keer. Sommige dingen moeten nu eenmaal zo zijn.

quote:

Op dinsdag 8 november 2005 18:47 schreef tong80 het volgende:
Het blijft een mof

quote:

Op woensdag 9 november 2005 18:45 schreef methodmich het volgende:
Wat is er in hemelsnaam onzinnig aan dan?

quote:

Op woensdag 9 november 2005 18:53 schreef methodmich het volgende:
Ha, dat was echt waar. Gehoord van Ooijer.

Maar Talpa moest echt wel lachen om Piecke, zo flauw.

quote:

DE VADERLANDSE MARKT

De voetbalwereld is een opmerkelijke. Soms wordt er maar raak gepraat. Dat gevoel krijg je althans, bij het horen van uitspraken van trainers, spelers en bestuursleden. Zo vind ik het hoogst opmerkelijk dat Martin van Geel, sinds deze zomer technisch directeur bij Ajax, aangaf dat de Amsterdamse club zich vanaf heden vooral en misschien wel uitsluitend op de Nederlandse markt gaat richten als het gaat om aankopen doen.

Natuurlijk, Van Geel komt van AZ. Bij die Alkmaarse club zijn ze al een tijdje vrij succesvol en dat gebeurt met grotendeels Nederlandse spelers. De buitenlanders die er spelen, spreken bovendien ook allemaal Nederlands. Bij de succesvolste club van Nederland, PSV, zijn de Nederlanders ook allemaal belangrijk. PSV is een stuk minder zonder Cocu, Ooijer en de Belg Simons, die het raamwerk vormen. Vorig seizoen hoorde hier ook Mark van Bommel nog bij. Nederlanders lonen, zou je kunnen zeggen.

Hier komt bij dat de recente buitenlandse aankopen bij Ajax niet echt renderen. Aggelos Charisteas heeft moeite met aanpassen, Markus Rosenberg heeft nog helemaal niet kunnen overtuigen en Mauro Rosales is zo ongeveer al afgeschreven. Dan laten we bijvoorbeeld Wesley Sonck nog maar even buiten beschouwing. De laatste buitenlandse aankoop die echt een aanwinst blijkt, is de Tsjechische verdediger Zdenek Grygera.

Toch vind ik het niet logisch dat Van Geel nu zo graag op de vaderlandse toer gaat en de deur voor buitenlanders voor een groot deel in het slot gooit. Ajax is wat anders dan AZ. De jongens die daar tekenen, komen in een goed draaiende ploeg. Een ploeg ook die een ingespeeld geheel vormt. Dat maakt het voor jongens als Stijn Schaars en Demy de Zeeuw makkelijker om aan te haken. AZ is echter geen topclub. De druk is er toch echt minder. Er staat geen volle Arena achter, die fluit na een met matig voetbal behaalde overwinning. Er is geen volle Kuip die bloed, zweet en tranen eist. Er heerst toch nog meer de sfeer van de sympathieke provincieclub met mogelijkheden naar boven, het heilige moeten ontbreekt er nog.

Daarnaast kan Ajax zich moeilijk iets verwijten. Natuurlijk, er zijn ongelukkige keuzes gemaakt. Maar de club heeft sommige spelers wel degelijk gescout. Blijkbaar gaat er vervolgens iets mis in het warm maken van de spelers, het verleiden. Arjen Robben, Mark van Bommel, Jan Vennegoor of Hesselink, ze stonden ooit allen zowel in de belangstelling van Ajax als PSV en kozen voor de Eindhovenaren. Dirk Kuijt is eveneens benaderd, maar prefereerde Feyenoord. Zoals Romeo Castelen intensief gevolgd is, maar niet goed genoeg bevonden werd. En wie kan Ajax kwalijk nemen dat men Boulahrouz, Mathijsen of Yildirim niet gehaald heeft?

Bovendien blijft het aantrekken van uitblinkers in de subtop altijd een enorme gok. De laatste jaren gaat het vaker mis dan goed. Ajax heeft er genoeg ervaring mee. Victor Sikora werd bij Vitesse international, maar kon de volgende stap niet zetten. Tom Sier kwam ooit van Heerenveen, maar redde het in Amsterdam ook niet. Jan van Halst werd weggesaneerd en kwam later terug, Nourdin Boukhari is vooral invaller en Tom Soetaers mislukte faliekant. Hier staan de Amsterdammers niet alleen in. Want ook PSV kan moeilijk tevreden terugkijken op de aankopen van Gerald Sibon, Remco van der Schaaf en recenter Csaba Fehér en Mika Väyrynen. In de Kuip worden ze nog zwetend wakker als ze denken aan Arco Jochemsen, Jan de Visser, Radoslav Samardzic, Peter van den Berg en Pieter Collen. Om over Anthony Lurling nog maar te zwijgen.

Waarom is Van Geel er dan zo heilig van overtuigd dat Ajax alleen nog maar de markt op moet voor spelers uit de eredivisie? Er is geen garantie dat Klaas-Jan Huntelaar het zal redden, Ron Vlaar is vooralsnog slechts een belofte en Gijs Luirink moet het ook nog maar laten zien. Ja, ze spreken de taal en kennen de clubcultuur in ieder geval. Maar het blijft gokken, net als bij een buitenlandse aankoop. De werkwijze van Van Geel mag dan succesvol zijn geweest in Alkmaar, ik zou het een gemiste kans vinden als Ajax de gok met buitenlandse spelers niet meer aan zou gaan. Want dan zal er in Amsterdam niet snel meer een Cristian Chivu te zien zijn, een Maxwell of een Hatem Trabelsi. Laat staan een Zlatan Ibrahimovic. Dat zou een even verkeerd beleid zijn als het beleid van de afgelopen jaren, toen de eredivisie inderdaad onderschat leek te worden en alles uit het buitenland moest komen. Verruim je blik, Martin, en kijk ook eens over de grens. Of was je verhaal over de vaderlandse markt dan echt alleen maar een praatje om het praten?