Toen ik 12 was heb ik m'n sleutelbeen gebroken. We waren met de klas op afscheidskamp van groep 8 en waren daar ergens aan het fietsen. Vriendin kwam met haar fietsstuur in de mijne en ik viel en stuk was ie.
Lang wachten op de ambulance omdat de begeleidende leraren dat eerst niet zo nodig vonden. Even blijven zitten en de pijn zou wel overgaan zeiden ze, al was ik ondertussen al flauw gevallen van de pijn
![]()
Toen de ambulance me eindelijk naar het ziekenhuis had gebracht, mocht ik nog geen pijnstillers omdat m'n ouders (die dus op 2,5 uur reizen zaten...) daar persoonlijk toestemming voor schenen te moeten geven
![]()
Bleek 'ie ook nog zó te zijn gebroken dat er een ijzeren plaatje op moest worden gezet met wat schroeven (onder het motto: als ik iets doe, doe ik het goed). Dat plaatje ligt nu hier in een la
Geen schoolkamp om snel te vergeten dus.