de nieuwe column van Johan Derksen:
quote:
'Ajax is rijp voor Co Adriaanse'
20/2/2006 8 :24
Ik verdenk Ton van Dalen ervan dat hij in zijn kist lag te glimlachen toen Henk Kesler, Theo Vonk, Henk van Ginkel, Bob Maaskant, een neef die zijn relatie met de overledene schromelijk overschatte, en ik met de kleurrijke voetbalmakelaar liepen te zeulen op de sfeervolle markt in het hart van Enschede. Buiten schalde het You’ll never walk alone van Gerry and the Pacemakers uit de luidsprekers. In de kerk wachtte de complete voetbalwereld van Jan Mulder tot Sander Westerveld en van Hans Meyer tot Kees Ploegsma. Binnen zat tevens de vaderlandse jazz-top, onder wie drummer John Engels en pianist Rein de Graaf, om de overleden jazzfreak de laatste eer te bewijzen. Het werd een sfeervol afscheid van Ton van Dalen. De twee jeugdige erfgenamen, die oom Ton nauwelijks kenden, hoeven zich geen zorgen meer te maken, de verzameling cd’s en dvd’s gaat naar jazzcafé De Tor en allerlei mensen uit de voetbalwereld vragen zich af waar Van Dalen zijn zwarte centjes bewaarde. Want het is een publiek geheim dat er rond transfers regelmatig betalingen onder de tafel plaatshebben. Er werd in Enschede afscheid genomen van een unieke persoonlijkheid, maar voorlopig kan ik geen jazz meer horen.
De ook aanwezige FC Twente-voorzitter Joop Munsterman worstelt intussen met een probleem. Intern was afgesproken dat algemeen directeur Johan Plageman de woordvoerder van de club zou zijn, maar toen de voorzitter rond het vertrek van trainer Rini Coolen onzichtbaar bleef, rekenden de media hem daarop af. Verder heeft er in het financieel gezonde FC Twente een discussie plaats over het te voeren beleid. Invloedrijke sponsors willen na het vertrek van de vrij anonieme coach weer een grote naam voor de groep. De supporters willen Willem van Hanegem, maar ook de naam Jan Wouters circuleert in Enschede. De bij Feyenoord opgestapte technisch directeur Mark Wotte komt uit Tukkerland en lonkt opzichtig naar de vacante functie, maar is geen serieuze kandidaat. Intussen volgt Plageman de ontwikkelingen in en rond de club op de voet. Hij is vooral geschrokken van de reacties van sponsors die ook op het veld weer grote namen willen zien. Plageman weet als geen ander dat een grote naam geen garantie voor succes is, maar dat dergelijke spelers wel de salarisstructuur binnen de club ontregelen. Bij FC Twente is iedereen het er wel over eens dat de succesvolle interim-coach Jan van Staa geen hoofdrol gaat vertolken in de toekomst van de club.
Terwijl de tobbende coach Danny Blind dagelijks jokt dat hij nog steeds heel goed slaapt en de nieuwe algemeen directeur Maarten Fontein een kans voor open doel miste door na het misdadige gedrag van een aantal supporters louter open deuren in te trappen, wordt er achter de schermen bij Ajax hard gewerkt aan een nieuw elftal. Technisch directeur Martin van Geel is gespecialiseerd in het contracteren van spelers van zijn vorige club, omdat hij de inhoud van die contracten kent. Dat kunstje flikte hij ten koste van Willem II bij AZ en nu probeert hij hetzelfde als werknemer van Ajax ten koste van AZ. Feyenoord kaapte Ron Vlaar voor zijn neus weg, maar Kenneth Perez speelt volgend seizoen in De Arena. En het is niet uitgesloten dat Denny Landzaat met hem meekomt, al staat centrale verdediger Joris Mathijsen boven aan de lijst. Toch houdt Ajax er al rekening mee dat Mathijsen onhaalbaar is. Daarom heeft de club contact opgenomen met de bij Aston Villa spelende ex-PSV’er Wilfred Bouma, die samen met Jaap Stam het centrum van de verdediging moet gaan vormen. Zowel bij Willem II als bij AZ parasiteerde Van Geel volledig op de goede resultaten die de door hem binnengehaalde trainer Co Adriaanse realiseerde. In dat kader kijk ik er niet vreemd van op als Adriaanse binnen afzienbare tijd terugkeert naar Ajax. Zijn vijanden zijn intussen vertrokken, rancune is de ideale motivatie en het ego van Adriaanse zou zich gestreeld voelen.
Bij Feyenoord gaat het zó goed, dat voorzitter Jorien van den Herik zijn aangekondigde vertrek in 2008 herriep. Hij heeft de dagelijkse leiding gedelegeerd aan de professionals. De commerciële man Chris Woerts is de baas, terwijl Wim Jansen van achter de schermen alle technische beslissingen neemt. Woerts is een geniale man. Hij verkocht de voetbalbeelden namens de Eredivisie CV voor een vermogen aan John de Mol en verdient veel geld voor Feyenoord. Zulke mensen worden steeds belangrijker voor een club. Het houdt wel in dat oudgediende Sjaak Troost onder de voet wordt gelopen door de flamboyante Woerts. Troost loopt dan ook gefrustreerd rond en kijkt uit naar een andere baan. Ook de in het verleden invloedrijke Jan D. Swart is door gezondheidsproblemen naar de achtergrond verdreven. Troost en Swart zijn gedaald in de pikorde, omdat zij Ruud Gullit binnenhaalden. Ze brachten dat plan zó overtuigend, dat Van den Herik akkoord ging. Swart verdedigde verder Wotte tot de laatste snik, toen intern allang niemand de technisch directeur meer serieus nam.
Tijdens het bewind van Wotte en Gullit trok Feyenoord een hele serie miskopen aan. Sinds de komst van Jansen is het aankoopbeleid veel genuanceerder. De voetbalkennis en visie van Jansen staan niet ter discussie. Hij wil echter de dienst uitmaken, maar geen verantwoordelijkheid dragen. Jansen heeft een adviserende functie, maar trekt de macht volledig naar zich toe. De sponsors en de supporters drukten hem door de strot van de Feyenoord-leiding. Bij zijn komst maakte Jansen meteen duidelijk dat hij met Swart – op dat moment de rechterhand van de voorzitter – niets te maken wilde hebben, terwijl beide heren in dezelfde straat opgroeiden en bij elkaar in de klas zaten. Vervolgens volgde Erwin Koeman de falende Gullit op. Peter Bosz wordt technisch manager. Hij is een oude vriend van Jansen die met hem in een beleggingsclubje zit, met ex-Feyenoorder Nico Kunst als adviseur. Stanley Brard, een zwager van Jansen, werd hoofd jeugdopleiding. Onlangs kwam ook nog Pierre van Hooijdonk naar De Kuip. Het technisch brein dat aan alle touwtjes trekt blijft onzichtbaar en draagt officieel geen enkele verantwoordelijkheid. Het is te gek voor woorden, maar het werkt perfect en Feyenoord vaart er wel bij.
Het afgelopen weekeinde heb ik de biografie van Newcastle United-topscorer Alan Shearer Captain fantastic gelezen. Echt boeiend is het levensverhaal van de ietwat saaie spits geen moment. Alleen hoofdstuk 8 A Ruud awakening is aardig, omdat het handelt over de prestigestrijd tussen manager Ruud Gullit en clubheld Shearer. Gullit heeft in de publiciteit voortdurend de vloer aangeveegd met de belangrijkste speler van Newcastle United. In 2005, zes jaar na zijn ontslag, haalde Gullit nog een keer genadeloos uit in de Newcastle Evening Chronicle. De Nederlander noemde Shearer al een miskoop toen de spits overkwam van Blackburn Rovers. Gullit vond ook dat de spelers die hij namens Chelsea op het vasteland van Europa kocht beter en goedkoper waren. Hij was nog geen manager van Newcastle United of hij gaf een vermogen uit voor de dommekracht Duncan Ferguson en passeerde de mateloos populaire Shearer voor de derby tegen Sunderland. Gullit wilde de spits zelfs op de tribune zetten, maar dat ging voorzitter Freddy Shepherd te ver. Gullit heeft zijn belangrijkste speler beledigd, gekleineerd en afgezeken, maar Shearer gaf geen krimp. Hij maakte zelfs geen toespelingen op de wekelijkse tripjes van zijn baas naar Amsterdam en alle mediarellen over diens privé-leven. Shearer bleef een gentleman, sloeg nooit terug, maar zet Gullit al jaren voor schut door goed te voetballen en te blijven scoren. Shearer ontkent in zijn boek zelfs dat hij een rol speelde bij het ontslag van Gullit.
Johan Derksen