quote:
CONING VAN PORTO
door Henk Evenblij
PORTO, zondag
Het is Co Adriaanse gelukt! De Nederlander heeft met FC Porto het kampioenschap van Portugal gehaald. Voor de geplaagde ’treinador’ van de draken betreft het ook nog een vette primeur. Nooit eerder in zijn indrukwekkende loopbaan lukte het hem om kampioen te worden. In en tegen FC Penafiel (0-1), dat al gedegradeerd was, speelden zich na afloop hartverwarmende taferelen af. Adriaanse werd bedolven door zijn spelers en uiteraard zijn assistenten uit Holanda Jan Olde Riekerink, Wil Coort en Rui Barros.
Minutenlang hingen ze bij elkaar om de schouders en hielden het uiteraard niet droog. Ook president Pinto da Costa daalde vanaf zijn zetel op de eretribune af om ’Mister Co’ met een paar klapzoenen te belonen voor het succes. Wanneer volgende maand ook de beker wordt gewonnen, gaat Adriaanse de geschiedenis in als topcoach.
En wordt het moeilijk om de portstad vaarwel te zeggen. De deuk in zijn privé-leven – hij
verloor beide ouders – heeft hem zwaar geraakt. Maar de overweldigende warmte en het medeleven die hij van de Porto-familie mocht ervaren, hebben bij hem emoties opgewekt. Gezien alle turbulentie van de laatste weken zal hij op zeker zijn contract respecteren. Het was tevens een slimme zet van voorzitter Pinto da Costa om al na een paar maanden Co te verleiden tot verlenging van zijn contract. De verbintenis loopt nu nog twee seizoenen door.
Maar na alle festiviteiten zal Adriaanse zeker zijn wensen kenbaar gaan maken. Onder zijn handen zag hij bijna een half elftal vertrekken. Porto kon de kas spekken, maar gaf geen cent te veel op de transfermarkt uit.
Vandaar dat de prestaties dit seizoen ronduit voortreffelijk zijn. En smaakt alles naar meer. Adriaanse wil in de volgende voetbaljaargang vooral gaan vlammen in de Champions League. Maar eerst werd er gisternacht flink gefeest. Aan de boorden van de Douro ging de ene champagnekurk na de andere door de lucht. Nadat de spelers op het veld nog door enthousiaste fans letterlijk werden gestript.
De driepunter was kwam geen moment in gevaar gekomen en daarmee trok Porto een lange neus naar het gehate Lissabon. Zowel Sporting als het Benfica van Ronald Koeman moest Adriaanse & co voor laten gaan in de Superliga.
Penafiel, dat een extra tribune had laten bouwen, vormde in de kampioenswedstrijd geen partij. Toch duurde en duurde het maar alvorens één minuut na rust Adriano de gewichtige 0-1 scoorde vanaf de penaltystip, nadat arbitro Augusto Duarte hands had geconstateerd.
De ploeg van Adriaanse, die een gigantisch overwicht had, kreeg een oceaan aan corners, maar verder dan een bal op de paal van Bennie McCarthy, die later gewisseld zou worden, kwamen de draken in de eerste helft niet. Maar het maakte geen bal uit, want Penafiel bleek ook daarna een wel erg zwakke opponent.
Enkele minuten voor tijd kropen alle reservespelers uit de dug-out en trappelden aan de zijlijn met Adriaanse van ongeduld. Na het laatste fluitsignaal voerden emoties de boventoon. Geroerd nam hij alle felicitaties in ontvangst. Na zijn zwaarste periode uit zijn leven te hebben meegemaakt, was deze zaterdagavond er één van gloria, één van grote blijdschap.
Een last viel van zijn schouders. Tenslotte had Adriaanse zijn woord gehouden, nadat hij bij zijn aanstelling Porto de titel had beloofd. De bijna ultieme triomf voor de ’Coning’ van Porto.