quote:
Vanavond wordt hij op de schouders genomen en zal in de portstad de champagne rijkelijk vloeien. Dan heeft Co Adriaanse een huzarenstukje geleverd door in zijn eerste jaar als ’treinador’ van FC Porto kampioen te worden van de Portugese Superliga. Maar voordat de geboren Amsterdammer (58) zijn allereerste hoofdprijs mag bijschrijven, vond er een groot familiedrama plaats.
In een paar dagen tijd verloor hij zijn beide ouders. Vorige week maandag stierf zijn vader; twee dagen later zijn moeder. De droeve gebeurtenis heeft de excoach van AZ tot in het diepst van zijn ziel getroffen. De film van zijn leven trok aan hem voorbij. Het verwerkingsproces heeft zijn tijd nodig, maar ondertussen gaat het voetballeven onverminderd voort. TELESPORT rapporteert vanuit Porto, de stad van de aanstaande landskampioen.
Gemengde gevoelens bij Co Adriaanse door familiedrama en landstitel
Tranen van verdriet en… vreugde
PORTO, zaterdag
In het stadion der draken houden 45.828 socio’s van FC Porto de adem in. Het is 20.29 uur op vrijdag de 14e april als FC Porto met 1-0 voorkomt tegen Uniao Leiria. Het gejuich van al die duizenden op de afgeladen tribunes moet op dat moment tot in Lissabon te horen zijn geweest. Dan doet zich iets voor waar iedereen spontaan kippenvel van krijgt. Doelpuntenmaker Adriano vliegt als een speer richting de dug-out en alle spelers volgen in het kielzog van de Braziliaan. Co Adriaanse wordt bijkans verpletterd en roept emoties op. De trainer doet geen moeite om zijn tranen te bedwingen en huilt van ontroering. De belangrijke zege zullen zijn spelers later aan hun Nederlandse coach opdragen. ’Para si, mister Adriaanse!’ kopten vervolgens alle kranten, die het leed rondom de Hollander minutieus beschreven.
Het medeleven moet bij Adriaanse als een warm bad hebben aangevoeld, én versterkte nadrukkelijker de vriendschap die hij aan de boorden van rivier de Douro heeft ervaren. Kenmerkend voor de hechte band die er gegroeid is, was de aanwezigheid van twee kopstukken van FC Porto op de begrafenis van Co’s ouders. Zowel president Jorge Nuno Pinto da Costa als algemeen directeur Antero Henrique woonde de plechtigheid in Amsterdam-Noord bij. En natuurlijk was er de onvoorwaardelijke steun van een zevental vrienden, zoals Hennie Failé, een handelaar in walnoten, trainer Ron Karreman van KFC, Willem Zeijlmans, de voormalige perschef van AZ, kapper Coos de Joode, ex-zwager, maar vooral amigo Jan Kreuger, sportschooleigenaar George Bruynestein en niet te vergeten Manuel Bravo da Silva, trainer van Goldstar/SNA, de man die Co bij FC Porto tipte. Een week voor alle tragedie waren zij nog op kosten van Co een paar dagen te gast in Porto.
Het werd een vermakelijke trip met op zijn tijd een goed glas Vino Verde aan de Avenida do Brasil, met uitzicht op de een woeste Atlantische oceaan.
Het is juist deze warmte die hij in deze moeilijke tijd extra koestert. De steun en het medeleven hebben hem geweldig veel voldoening gegeven. Als trainer, weet hij, ben je een eenling die continu bezig is met louter sportieve aangelegenheden. Totdat je geconfronteerd wordt met… de dood. Dan sta je machteloos en besef je dat er meer dingen zijn dan voetbal alleen. De club FC Porto heeft met al zijn aandacht warme gevoelens bij Adriaanse, die overigens nog steeds met een persboycot zit opgescheept, gewekt.
Nu hij op het punt staat om met FCP flink te gaan oogsten, zal het moeilijk worden om straks afscheid te nemen. Het lijkt dan ook uitgesloten dat Co, die op 14 mei ook nog eens in de bekerfinale staat tegen Vitoria Sétubal, ergens anders aan de slag gaat. Een paar weken geleden nog maar, werd hij op de hoogte gesteld van de belangstelling van PSV en Ajax.
„In de voetballerij”, zei hij toen, „moet je niets uitsluiten”, verwijzend naar de interesse uit Eindhoven en Amsterdam. Intussen is er door alle bizarre gebeurtenissen in zijn privé-leven wel het een en ander veranderd. En is de kans groot dat Adriaanse zijn contract tot medio 2008 in de tweede stad van Portugal zal respecteren.
Samen met zijn assistenten Jan Olde Riekerink, Wil Coort en Rui Barros, die Co bij zijn terugkeer in Porto na de begrafenis op luchthaven Sá Carneiro stonden op te wachten, voerde hij bij deze topclub een saneringsproces door die er onder andere toe leidde, dat onder meer coryfee Jorge Costa, alias het varken, afgevoerd werd. Tel daar de verkopen van de internationals Maniche, Costinha, Saterides, Derlei (allen Dynamo Moskou), Nuno Valente (Everton) en Helder Postiga (St. Etienne) bij op en een leek begrijpt dat Adriaanse dit seizoen als wonderdokter, als de man met gouden handjes, werd omschreven.
Bij zijn aanstelling sprak hij trouwens al ferme taal. Met een „ik beloof jullie de titel” zette hij zichzelf natuurlijk gigantisch onder druk. Het naar de top brengen van een ploeg (lees: AZ) is zijn specialiteit; het aan de top houden is een geheel ander verhaal. Maar gezien de hechte band tussen hem en de almachtige El Presidente Pinto da Costa zal hem dat lukken. Met als grote doel: het winnen van de Champions League, net als zijn voorganger José Mourinho, die hier nog steeds in een juwelierszaak komt shoppen.
Maar eerst wacht vanavond de kampioenswedstrijd tegen Penafiel, een club op amper 50 kilometer van Porto. Bij winst – en daar gaat men in de tweede stad van Portugal blind vanuit – is de achterstand voor Sporting Lissabon niet meer in te halen. En zal Co Adriaanse huilen van vreugde na een week van intens verdriet.
Hoezo is roem vergankelijk?