Weet het even niet meer.........

quote:

Op zaterdag 12 november 2005 09:39 schreef Jominro het volgende:

[..]

Tja, voel me best wel rot en ben bang, hoop dat ik de kracht krijg om door te gaan en weer positief te denken.

Kom eerst maar es wat kilo´s aan. Voel je je iets steviger. Kan ook werken op je gemoed. Andersom ook. Als je je mentaal wat sterker voelt kom je misschien ook weer wat aan.
Go woman!!!!

Ik zou zo willen dat er iets was dat iemand kon zeggen waardoor je onmiddelijk kracht kreeg. Maar daar zijn gewoon geen woorden voor. Die klinken allemaal even hol en nietszeggend, lijkt het wel.

.....sprakeloos.

ik heb geen flauw idee van wat ik hier tegen je zou kunnen vertellen om je een hart onder de riem te steken, maar een heleboele andere users gelukkig wel.

Weet dat ik aan je denk, en dat WE in gedachten bij je zijn als je de rotste momenten doormoet...

Zie het als een beschermende cirkel die we om je heen hebben getrokken, en waar niets of niemand je pijn of kwaad kan doen.

Bij moeilijke vragen kijk je gewoon even om je heen, kijk je ons even aan met een blik van verstandhouding, en we zullen je een passend antwoord influisteren......

JA, je moet nog een hele moeilijke periode door, maar jij hebt ONS allemaal bij je!

en WIJ laten ONS niet uit het veld slaan!

Hele dikke KUS !

quote:

Op zaterdag 12 november 2005 08:36 schreef Jominro het volgende:

[..]

Okay, ik ben dus diezelfde donderdag weer opgenomen in het ziekenhuis zo erg was het en heb er 9 dagen gelegen aan het infuus met anti-biotica. Ben gister weer thuisgekomen en even voordat ik naar huis mocht is de longarts bij mij geweest met de uitslag;
het zit ook in de lymfklier.....dus een operatie is helemaal niet meer aan de orde nu. Weinig kans op herstel werd erbij gezegt.

Verder ben ik door de diarree dusdanig afgezwakt en afgevallen (weeg nu nog 48 kg) dat ik vanaf a.s. maandag sonde-voeding erbij krijg 's nachts. Chemokuren is nu niet mogelijk met mijn gewicht dus en moet "vetgemest" worden voordat ze er aan kunnen beginnen

ach lieve Jominro..
wat ongelofelijk beroerd allemaal voor je. Kan nu ook ff niets 'opbeurends' bedenken voor zover dat uberhaupt kan in zo'n situatie.
Alleen maar, nogmaals, dat ik je alle kracht, sterkte en beterschap toewens.

Met pijn lees ik je verhaal. Moeder Natuur kan gewoon soms keihard zijn, geen mededogen. Daar kan ik behoorlijk woest van worden, waarom, waarom nou toch? Maar ja, aan dit gemekker heb je natuurlijk ook weinig... In ieder geval veel sterkte gewenst!!!

Jominro, ik hoop echt dat je er weer bovenop komt. Probeer in ieder geval positief te denken, al realiseer ik me wel dat dit veel makkelijker is gezegd dan gedaan. Ik hoop dat je familie en naasten je voldoende steunen zodat je positief kúnt blijven denken. Dat wil trouwens niet zeggen dat je alle 'negatieve' gevoelens moet verdringen, want dan krop je de boel op. En dat vergt veel energie. Dus als je het allemaal niet meer ziet zitten mag je best weleens je verdriet en angst uitstorten bij je naasten. Voel je niets verschuldigd, want als ze je op wat voor manier kunnen helpen doen ze dat graag voor je. Immers zou jij dat ook voor hun doen, toch?

Maar als er ondanks de nare situatie dingen zijn waar je om kunt lachen moet je die koesteren. Misschien kan een leuke comediefilm je zorgen even doen vergeten? Of praat je met je vrienden liever over koetjes en kalfjes zodat het leven weer wat minder ernstig en zwaar wordt? Of lees je de pietepeuterige akkefietjes waar de FOK!ers mee kampen in Klaagbaak? Iedereen heeft zijn eigen dingen waar hij/zij vrolijk van wordt, maar je weet vast wel wat bij jou werkt.

Laat ons weten hoe het met je gaat. Schroom niet om hier je hart uit te storten als je daar behoefte aan hebt. Hoe de dingen ook gaan verlopen en hoe je je ook voelt, wij kunnen er echt wel begrip voor opbrengen. Heel veel sterkte.

Pfffff.. heel veel sterkte en kracht!



_{kon er niet één vinden met sterkte enzo}

Jominro, wat kan ik er nog op zeggen... Als je opgeeft is het voorbij, dat geldt voor iedereen, zelfs voor mensen die nog helemaal geen kanker (denken) te hebben.
Maar als je doorgaat is er hoop, er is enorm veel mogelijk. Bedenk wel dat als de medische wetenschap zegt 'het is hopeloos', dat slechts betekent dat zij niets meer weten te doen. Maar je eigen lichaam, of je geest, of de natuur weten dat wellicht nog wel.
Ik heb een jonge vrouw zien vervallen tot wrak omdat ze lymfklier-kanker had, en het medische haar ook had gegeven. Maar ze heeft het gehaald, en is er weer geheel bovenop gekomen.

Wat een ontzettend sterke beslissing!
JIJ bent degene waar het nu om gaat en als je je niet prettig voelt in zijn manier van doen, wegwezen met die hap. Makkelijk om te zeggen voor een buitenstaander, maar het feit dat je je nu sterker voelt en "klaar" voor je strijd zegt genoeg. Weet niet waarom ik dit allemaal opschrijf, want zoals je berichtje op mij overkomt is dat allemaal al heel duidelijk voor je....

geef je kids een dikke knuffel, geniet van alles wat je lekker vindt en voel de kracht terugkomen!

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 10:34 schreef Jominro het volgende:
Update;

Ben net gebeld door de longarts en moet morgenochtend om 11:00 uur bij het AMCG zijn
bij een hoogleraar longziekten. Verder vertelde hij me dat een operatie technisch mogelijk is (was eerst helemaal uitgesloten door de uitzaaiïng in de lymfklier ) maar dat ik dan eerst radiotherapie en iets chemo moet.
Ze gaan morgen dus mijn conditie beoordelen en overleggen over hoe te behandelen.
Pfff........ik krijg de bibbers.

wauw! Spannend!! heel veel succes!!!

Heel veel sterkte, Jominro. Hou je ons op de hoogte hoe het afgelopen is bij de hoogleraar morgenochtend?

quote:

Op dinsdag 22 november 2005 10:34 schreef Jominro het volgende:
Update;

Ben net gebeld door de longarts en moet morgenochtend om 11:00 uur bij het AMCG zijn
bij een hoogleraar longziekten. Verder vertelde hij me dat een operatie technisch mogelijk is (was eerst helemaal uitgesloten door de uitzaaiïng in de lymfklier ) maar dat ik dan eerst radiotherapie en iets chemo moet.
Ze gaan morgen dus mijn conditie beoordelen en overleggen over hoe te behandelen.
Pfff........ik krijg de bibbers.

Ow meid wat hoop ik voor je dat je genoeg aangesterkt bent of er een manier is om dat snel te realiseren !! Ik heb ontzettend veel bewondering voor je.


knuffel !

Je mag best af en toe huilen hoor. Je hebt zoveel aan je hoofd dus het is niet meer dan normaal dat je er emotioneel van wordt. Het nieuws wat jij vertelde klinkt goed. Als de arts je wilt behandelen betekent het dat er voldoende hoop is. Hoewel ik zelf nooit ernstig ziek ben geweest (toch wel, 1× toen ik 1½ jaar oud was, maar daar kan ik me niks meer van herinneren uiteraard) kan ik me voorstellen dat je opziet tegen de operatie, therapie en chemokuur. Het is natuurlijk niet niks wat je allemaal te wachten staat, maar denk wat het je allemaal voor goeds gaat opleveren. Wees niet bang, want de artsen weten absoluut wat ze doen.

Ik hoop dat je je naar omstandigheden toch redelijk goed voelt.

ik denk al de hele dag aan je......

quote:

Op woensdag 23 november 2005 13:38 schreef vamperotica het volgende:
ik denk al de hele dag aan je......

Hier ook iedere dag toch wel.
Maar volgens mij ben je ijzersterk. Ook als je even denkt dat je het niet bent.

Hoe is het gegaan bij de hoogleraar vandaag?

dus je hebt keuzes met wat je wil? bevelen ze ook aan welke je het beste kan nemen? of welke de beste resultaten heeft?

heel veel succes alvast de 5e.

Wat een geweldig nieuws!!!
verder weet ik even niets te zeggen... Ben er stil van!
maar zo blij dat "men" nog opties ziet!!
En laten we er maar vanuit gaan dat t een heel speciaal sinterklaaskado is ja!

ik hou dit topic al wel vanaf het begin in de gaten en zoals vele weet ik gewoon niet wat te zeggen. Hoe oneerlijk de dingen gebeuren is gewoon niet uit te drukken!

Nu dan toch reageren want ik wil je zeggen: Zet hem op!
uit je verhalen klink je als een zeer sterk persoon!

Ik kan alleen maar zeggen heel veel sterkte en vecht er voor.