Inderdaad Belana, dat syndroom noem ik "tieten als konijnen" en het is meestal 2 dagen voor mijn ongesteldheid verdwenen. Zoals al mijn kwaaltjes aan het einde van de wachttijd weer verdwijnen, dan weet ik al genoeg
![]()
Ticootje we gaan weer voor IVF hoor. 4 november een gesprek met de arts om het behandelplan op te stellen (hoeveel hormonen, wanneer beginnen en een eerste ongeveer-datum voor de punctie bepalen). Ik ben vastbesloten om niet eerder te stoppen met de medische malle molen totdat ik het hele circus heb doorlopen. Afgelopen februari hebben we ons opgegeven voor adoptie. Nog een jaar wachten en dan mogen we op verplichte cursus. Als het dus mee zit hebben we binnen 3 jaar een adoptiekindje. We hebben dus ook nog even de tijd om zelf verder te klooien en het medische traject helemaal te doorlopen. Een draagmoeder zie ik niet zitten en zou voor mij een veel te onzeker traject zijn (wie is die vrouw, de kosten, maar vooral: wil ze het kindje nog wel afstaan na de draagperiode). Voor ons dus een puur biologisch kindje of anders een adoptiekindje. Moeder zijn is zoveel meer dan die biologische band, dus mocht het uiteindelijk zelf niet gaan lukken, dan is een adoptiekindje van harte welkom bij mama Slaapmeis
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.