C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Zeg veteraan vertel eens iets!
Dienende bij het 11e infanterie bataljon Luchtmobiel werden we uitgezonden naar Voormalige Bosnie. Naar Srebrenica wel te verstaan.
Dit was een enclave welke voor de oorlog redelijk welvarend was en welke enkele waterbronnen had. De naam Srebrenica noemt men ook wel eens de “zilverstad”.
Nu ligt deze periode alweer een heel eind achter me en leef ik nu in het jaar 2005. En 2006 zit er ook alweer aan te komen. Je zou kunnen zeggen dat de tijd idd niet stil staat. Maar soms staat juist die tijd voor mij toch nog wel eens stil en verzink ik weg in oude herinneringen en drijven oude situaties weer naar boven. Zoals deze welke ik nu zo goed mogelijk tracht te beschrijven.
Onze eenheid van 8 man had een post ingenomen welke we OP-B noemden. Observatie Post Bravo. Vanuit dit punt moest onze eenheid patrouilles lopen in een gebied tussen de Serven en de Bosniers. Deze laatste waren officieel ontwapend, maar de werkelijkheid was anders.
De Serven tegenover ons en die de enclave omsingelden waren bewapend met anti-luchtafweer, tanks, mortieren en artillerie. Zo nu en dan was er vanuit OP-E contact met de Serven via een koperen lijntje. Om evt Servische bewegingen te verifieren. Dit werkte redelijk en wanneer en door de kijkers keek en de serven ons zagen stak men een hand op als zijnde een groet.
Nu zaten wij niet OP-E, maar op OP-B. Welke op een heuvel zat met uitzicht op enkele Servische stellingen. ‘s, nachts kom je het schieten horen als er geen bewolking stond. Zo nu en dan werden er vanuit Servische hoek raketten afgevuurd op moslim stellingen. Voor ons de taak om het aantal “cease fire violations” te noteren. Evenals “overflight reports”. Vaak waren die overflights voor ons een raadsel waar en van welke kant ze nu kwamen.
Toch kwamen er steeds meer meldingen van vuurincidenten en mochten wij op zgn verkennings patrouille.
Nu klinkt dit wellicht romantisch in de oren, de werkelijkheid was echter anders.
Zo een patrouille betekende flink bikkelen, in regen, of in de hitte. Vaak zeer steile heuvelruggen nemen en het gevaar lopen dat je in een mijnenveld of zelfs buiten de enclave kwam op Bosnisch-Servisch grondgebied.
Nu zal ik mijn herinneringen van een verkenningspatrouille zo goed en zo kwaad mogelijk proberen neer te zetten. Enkele zaken ben ik wellicht vergeten, en enkele zaken wellicht niet zo neerzetten als dat we het toen daadwerkelijk zo hebben ervaren. Dit voor mijn eigen gemoedsrust.
Op een ochtend moesten we ons klaarmaken voor een zgn. patrouille.
Dit hielp in dat we de wapens onderhielden, onze barang (uitrusting) gereedmaakten en wat proviant in onze rugzakken stopten.
Na ook de munitie te hebben gechecked en onszelf te hebben omhangen met de radioset, rugzakken, de Mag (machinegeweer) plus munitie gereedsklaar hadden, een laatste check op ons VN ID konden we op pad. Natuurlijk wel eerst melding maken aan het CIE-NET (compagnies radio netwerk) dat we op pad gingen.
Met 5 man zouden we op pad gaan. Ik, als gewondenverzorger had mijn barang al op mijn rug. Incl extra water, morfine, extra infuuszakken en verbandmiddellen.
Toen we de order kregen om te gaan, dat was zo rond 07:00 liepen we aan.
De patrouille zou 1 dag duren en ik was dolblij dat ik had besloten om 5 liter extra water op mijn rug mede te nemen. Ook al had men de man 2 veldflessen water met zich mee. Met het hete weer, en ik vermoed dat de temperatuur boven de 30 graden was, was iedereen blij dat ik voor extra water had gezorgd.
De patrouille verliep eerst langs enkele kleine dropjes. Nou ja, dorpjes, meer een doorlopende onverharde weg met 4 huizen aan elke kant van de weg.
Met een tussenafstand van pak hem beet 5 meter liepen we door de straat.
Een verkenner voorop, patrouille commandant achter hem, weer iemand met een Fal (geweer) daar achter, ik als gewondenverzorger zonder rode kruis armband maar met Uzi pistool-mitrailleur daar weer achter en de MAG schutter achter me.
Nadat we even een peukenpauze in die straat hielden vervolgden we onze weg. Ditmaal gingen we een geitenpad op welke ons tot in de heuvels zou doen belanden.
Met de uitrusting welke we met ons meedroegen, en de hitte daarbij was het geen senicure en we zweetten wat af. Steil was nog licht, dit was echt stompen met de tong op de voeten. Geen pad meer, maar enkel bos met bladeren.
Alhoewel het bosdak ons bescherming gaf tegen de zon waren onze lichamen zeiknat van het zweet. Tel dan ook de scherfvesten welke al 5 kilo wogen plus bepakking en bewapening daarbij op en nog de andere noodzakelijke zaken zoals ik bij me moest dragen zoals het extra water.
Nee, was zweten, maar we moesten doorgaan. En die ene heuvel leek eindeloos. Steil als die was kropen we omhoog, soms weer terugvallend vanwege de natte bladeren onder de droge.
Uiteindelijk bedwongen we die heuvel zonder ook maar iets tegen te komen.
Maar ja, je gaat heuvel op, dus moet je ook weer heuvel af. Om tot de conclusie te komen dat er weer een andere heuvel met steile klim op je stond te wachten.
Dat was best zuur, maar goed, niet zeiken, doorgaan nadat we onszelf van wat water en een kaakie (een soort van leger biscuit) hadden voorzien.
Ik zal ook niet onder stoelen of banken schuiven dat we konden worden geconfronteerd met Servisch vuur, mijnenvelden etc.
Daarom was het verdomd belangrijk om in elkaars spoor te lopen met een tussen afstand van 4 tot 5 meter. De stilte behalve onze stappen in de bladeren was indrukwekkend.
Nadat we eindelijk weer op wat vlakkere grond liepen door wat tarwevelden kwamen we in de bosjes een lichte vrachtwagen tegen. Na voorzichtig de boel rondom te hebben onderzocht benaderden we dat alleenstaand voertuig. Niemand was waargenomen behalve een lading met wasmachines daarin. We hadden zelf gehoopt op een lading wapens. Edoch dit was niet het geval dus gingen we verder.
Zo nu en dan waren er schoten in de verte hoorbaar. Maar het was niet onze taak om daar op dat moment aandacht aan te schenken.
Onze prioriteit was om een verkenning uit te voeren van het gebied.
Eventuele Bosnische stellingen in kaart te brengen, en te melden, evenals het observeren van de Serven.
Ik was een hospik, en normaal hoorde ik een pistool te dragen voor zelfverdediging.
Maar aangezien het risico van de tocht gaf ik aan om mijzelf te voorzien van een Uzi pistool-miltraieur. Mijn Commandant keurde dit goed en was zelfs blij dat we extra vuurkracht bij ons hadden in geval er iets mocht gebeuren. Dus ik mocht mijn pistool op de heup dragen en een Uzi in de hand.
Het is officieel tegen de regels in, maar soms moet men het doen met de riemen die men heeft.
Zo droeg ik dan ook geen rode kruis armband meer op mijn arm, en liet mijn rode kruiskaart achter op de OP.
Onze tocht zette zich voort, en men begon steeds meer vermoeid te raken. Mede doordat we niets tegenkwamen, maar ook doordat de vermoeidheid begon toe te slaan.
Toch moesten we doorgaan wat we ook deden.
We zijn deze dag niets tegen gekomen wat onregelmatig was. Op zich hadden we toen wel wat actie willen zien. Maar nu toch best blij dat er die dag niets was gebeurd.
Op een afgesproken punt zo tegen een uur of 5 in de middag wedren we opgewacht door een pantservoertuig welke ons zou oppikken en terug zou brengen naar onze OP.
Een dag waarop er eens niets gebeurde. Een mooie zware tocht door de heuvels tussen Bosnische en Servische stellingen in. Mijnenvelden waren een “pain in the arsch”, en de heuvels een uitdaging.
Terug op de OP ontdeden we ons van onze scherfvesten, en andere uitrusting. Eerst wapenonderhoud plegen terwijl de achtergebleven groep ons koffie en thee voorzette plus wat gebakken eieren welke ze van een boer hadden gekregen.
Daarna ons snel even douchen. Dat was ook weer zoiets. Een douche bestond niet langer dan het staan onder een jerrycan welke geperforeerd was. En in 10 seconden je het hete water welke door de zon werd verwarmt over je heen te aten vloeien.
Tot zover!
Dienende bij het 11e infanterie bataljon Luchtmobiel werden we uitgezonden naar Voormalige Bosnie. Naar Srebrenica wel te verstaan.
Dit was een enclave welke voor de oorlog redelijk welvarend was en welke enkele waterbronnen had. De naam Srebrenica noemt men ook wel eens de “zilverstad”.
Nu ligt deze periode alweer een heel eind achter me en leef ik nu in het jaar 2005. En 2006 zit er ook alweer aan te komen. Je zou kunnen zeggen dat de tijd idd niet stil staat. Maar soms staat juist die tijd voor mij toch nog wel eens stil en verzink ik weg in oude herinneringen en drijven oude situaties weer naar boven. Zoals deze welke ik nu zo goed mogelijk tracht te beschrijven.
Onze eenheid van 8 man had een post ingenomen welke we OP-B noemden. Observatie Post Bravo. Vanuit dit punt moest onze eenheid patrouilles lopen in een gebied tussen de Serven en de Bosniers. Deze laatste waren officieel ontwapend, maar de werkelijkheid was anders.
De Serven tegenover ons en die de enclave omsingelden waren bewapend met anti-luchtafweer, tanks, mortieren en artillerie. Zo nu en dan was er vanuit OP-E contact met de Serven via een koperen lijntje. Om evt Servische bewegingen te verifieren. Dit werkte redelijk en wanneer en door de kijkers keek en de serven ons zagen stak men een hand op als zijnde een groet.
Nu zaten wij niet OP-E, maar op OP-B. Welke op een heuvel zat met uitzicht op enkele Servische stellingen. ‘s, nachts kom je het schieten horen als er geen bewolking stond. Zo nu en dan werden er vanuit Servische hoek raketten afgevuurd op moslim stellingen. Voor ons de taak om het aantal “cease fire violations” te noteren. Evenals “overflight reports”. Vaak waren die overflights voor ons een raadsel waar en van welke kant ze nu kwamen.
Toch kwamen er steeds meer meldingen van vuurincidenten en mochten wij op zgn verkennings patrouille.
Nu klinkt dit wellicht romantisch in de oren, de werkelijkheid was echter anders.
Zo een patrouille betekende flink bikkelen, in regen, of in de hitte. Vaak zeer steile heuvelruggen nemen en het gevaar lopen dat je in een mijnenveld of zelfs buiten de enclave kwam op Bosnisch-Servisch grondgebied.
Nu zal ik mijn herinneringen van een verkenningspatrouille zo goed en zo kwaad mogelijk proberen neer te zetten. Enkele zaken ben ik wellicht vergeten, en enkele zaken wellicht niet zo neerzetten als dat we het toen daadwerkelijk zo hebben ervaren. Dit voor mijn eigen gemoedsrust.
Op een ochtend moesten we ons klaarmaken voor een zgn. patrouille.
Dit hielp in dat we de wapens onderhielden, onze barang (uitrusting) gereedmaakten en wat proviant in onze rugzakken stopten.
Na ook de munitie te hebben gechecked en onszelf te hebben omhangen met de radioset, rugzakken, de Mag (machinegeweer) plus munitie gereedsklaar hadden, een laatste check op ons VN ID konden we op pad. Natuurlijk wel eerst melding maken aan het CIE-NET (compagnies radio netwerk) dat we op pad gingen.
Met 5 man zouden we op pad gaan. Ik, als gewondenverzorger had mijn barang al op mijn rug. Incl extra water, morfine, extra infuuszakken en verbandmiddellen.
Toen we de order kregen om te gaan, dat was zo rond 07:00 liepen we aan.
De patrouille zou 1 dag duren en ik was dolblij dat ik had besloten om 5 liter extra water op mijn rug mede te nemen. Ook al had men de man 2 veldflessen water met zich mee. Met het hete weer, en ik vermoed dat de temperatuur boven de 30 graden was, was iedereen blij dat ik voor extra water had gezorgd.
De patrouille verliep eerst langs enkele kleine dropjes. Nou ja, dorpjes, meer een doorlopende onverharde weg met 4 huizen aan elke kant van de weg.
Met een tussenafstand van pak hem beet 5 meter liepen we door de straat.
Een verkenner voorop, patrouille commandant achter hem, weer iemand met een Fal (geweer) daar achter, ik als gewondenverzorger zonder rode kruis armband maar met Uzi pistool-mitrailleur daar weer achter en de MAG schutter achter me.
Nadat we even een peukenpauze in die straat hielden vervolgden we onze weg. Ditmaal gingen we een geitenpad op welke ons tot in de heuvels zou doen belanden.
Met de uitrusting welke we met ons meedroegen, en de hitte daarbij was het geen senicure en we zweetten wat af. Steil was nog licht, dit was echt stompen met de tong op de voeten. Geen pad meer, maar enkel bos met bladeren.
Alhoewel het bosdak ons bescherming gaf tegen de zon waren onze lichamen zeiknat van het zweet. Tel dan ook de scherfvesten welke al 5 kilo wogen plus bepakking en bewapening daarbij op en nog de andere noodzakelijke zaken zoals ik bij me moest dragen zoals het extra water.
Nee, was zweten, maar we moesten doorgaan. En die ene heuvel leek eindeloos. Steil als die was kropen we omhoog, soms weer terugvallend vanwege de natte bladeren onder de droge.
Uiteindelijk bedwongen we die heuvel zonder ook maar iets tegen te komen.
Maar ja, je gaat heuvel op, dus moet je ook weer heuvel af. Om tot de conclusie te komen dat er weer een andere heuvel met steile klim op je stond te wachten.
Dat was best zuur, maar goed, niet zeiken, doorgaan nadat we onszelf van wat water en een kaakie (een soort van leger biscuit) hadden voorzien.
Ik zal ook niet onder stoelen of banken schuiven dat we konden worden geconfronteerd met Servisch vuur, mijnenvelden etc.
Daarom was het verdomd belangrijk om in elkaars spoor te lopen met een tussen afstand van 4 tot 5 meter. De stilte behalve onze stappen in de bladeren was indrukwekkend.
Nadat we eindelijk weer op wat vlakkere grond liepen door wat tarwevelden kwamen we in de bosjes een lichte vrachtwagen tegen. Na voorzichtig de boel rondom te hebben onderzocht benaderden we dat alleenstaand voertuig. Niemand was waargenomen behalve een lading met wasmachines daarin. We hadden zelf gehoopt op een lading wapens. Edoch dit was niet het geval dus gingen we verder.
Zo nu en dan waren er schoten in de verte hoorbaar. Maar het was niet onze taak om daar op dat moment aandacht aan te schenken.
Onze prioriteit was om een verkenning uit te voeren van het gebied.
Eventuele Bosnische stellingen in kaart te brengen, en te melden, evenals het observeren van de Serven.
Ik was een hospik, en normaal hoorde ik een pistool te dragen voor zelfverdediging.
Maar aangezien het risico van de tocht gaf ik aan om mijzelf te voorzien van een Uzi pistool-miltraieur. Mijn Commandant keurde dit goed en was zelfs blij dat we extra vuurkracht bij ons hadden in geval er iets mocht gebeuren. Dus ik mocht mijn pistool op de heup dragen en een Uzi in de hand.
Het is officieel tegen de regels in, maar soms moet men het doen met de riemen die men heeft.
Zo droeg ik dan ook geen rode kruis armband meer op mijn arm, en liet mijn rode kruiskaart achter op de OP.
Onze tocht zette zich voort, en men begon steeds meer vermoeid te raken. Mede doordat we niets tegenkwamen, maar ook doordat de vermoeidheid begon toe te slaan.
Toch moesten we doorgaan wat we ook deden.
We zijn deze dag niets tegen gekomen wat onregelmatig was. Op zich hadden we toen wel wat actie willen zien. Maar nu toch best blij dat er die dag niets was gebeurd.
Op een afgesproken punt zo tegen een uur of 5 in de middag wedren we opgewacht door een pantservoertuig welke ons zou oppikken en terug zou brengen naar onze OP.
Een dag waarop er eens niets gebeurde. Een mooie zware tocht door de heuvels tussen Bosnische en Servische stellingen in. Mijnenvelden waren een “pain in the arsch”, en de heuvels een uitdaging.
Terug op de OP ontdeden we ons van onze scherfvesten, en andere uitrusting. Eerst wapenonderhoud plegen terwijl de achtergebleven groep ons koffie en thee voorzette plus wat gebakken eieren welke ze van een boer hadden gekregen.
Daarna ons snel even douchen. Dat was ook weer zoiets. Een douche bestond niet langer dan het staan onder een jerrycan welke geperforeerd was. En in 10 seconden je het hete water welke door de zon werd verwarmt over je heen te aten vloeien.
Tot zover!
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Zeg veteraan vertel ons een verhaal
* In een snel rijdend voertuig gaat de tijd langzamer
* SMILE...... it confuses people
* SMILE...... it confuses people
klinkt wel vet. Tell us more
A little philosphy may inclineth a man's mind to atheism, but depth in philosophy shall bringeth men's minds about to religion.
Id legi modo hic modo illic. Vero, Latine loqui non est difficilissimum.
Id legi modo hic modo illic. Vero, Latine loqui non est difficilissimum.
Doet me denken aan:
[ Bericht 0% gewijzigd door Saabmobiel op 19-10-2005 16:42:55 ]
welke ik van m'n vader heb gekregen. Ik blijf dit dus ook zeker volgen.quote:In het voorjaar van 2000 verscheen het achtste boek van Ant.P. de Graaff, Vertel het je kinderen, veteraan. Het werd een groot succes: binnen drie maanden moest er een herdruk komen. Opnieuw maakte het boek veel los. Tal van verhalen, brieven, faxen uit Indonesië en foto’s kwamen op de auteur af. Uniek materiaal, waar iets mee moest gebeuren. Een negende boek kon niet uitblijven. Het werd Levenslang op patrouille. Daarvan is opnieuw na enkele maanden een herdruk nodig; evenals een derde druk van Vertel het je kinderen, veteraan. Het aantal oud-Indië-gangers dat nog altijd ‘op patrouille’ is, is groot. Naast hun ervaringen is er in deze boeken ook ruimte voor de volgende generatie. De kinderen die met hun vader naar Indonesië reizen, die dozen met foto’s en aantekeningen vinden, die eindelijk, eindelijk met hun vader aan de praat raken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Saabmobiel op 19-10-2005 16:42:55 ]
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
Zag gister ook het boek "herinneringen aan srebrenica" waar je het ook wel eens over gehad hebt in de boekwinkel staan.. als ik eens wat beter in de financien zit neem ik hem mee en ga ik het lezen. Vertel verder Veldmaarschalk * nixxx stookt het vuur nog eens op
ik ben niet gek.. ik ben volstrekt niet gek, ik ben helemaal niet gek... ik ben een nagemaakte gek
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
Ik heb zelf deze hele serie, welke ik via het VI op de kop kon tikken. Eerste druk uiteraardquote:Op woensdag 19 oktober 2005 16:27 schreef Saabmobiel het volgende:
Doet me denken aan:
[afbeelding]
[..]
welke ik van m'n vader heb gekregen. Ik blijf dit dus ook zeker volgen.
Mijn verhalen komen voort uit het idee wat de auteur De Graaff ook deed. Hij deed het over zijn Indië avontuur, ik ga dit nu doen vanuit mijn Bosnie avontuur. Door mijn herinneringen nu op te schrijven.
Al doe ik het mede voor mijzelf, nog meer doe ik het om het gewone leven te beschrijven. Van een gewone jongen die in dienst van de Vrede zijn taak deed. Maar welke later werd verguist door vooroordelen.
Zonder dramatisch te doen: Ja, deze user is bezig met het shrijven van een boek. En deze passage is deel daarvan. Wellicht dat het medio volgend jaar uitkomt.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Kan iemand me uitleggen wat t v p betekend?quote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:01 schreef Koenz0r het volgende:
t v p !
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Terugvindpost. Dan kan diegene dit topic terugvinden in zijn myAT.quote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:24 schreef ErwinRommel het volgende:
Kan iemand me uitleggen wat t v p betekend?
tvp's plaatsen mag overigens niet meer.
Waarom had je je Rode Kruis armband en kaart op de observatiepost achtergelaten?
I intend to live forever, or die trying.
terugvindpost
A little philosphy may inclineth a man's mind to atheism, but depth in philosophy shall bringeth men's minds about to religion.
Id legi modo hic modo illic. Vero, Latine loqui non est difficilissimum.
Id legi modo hic modo illic. Vero, Latine loqui non est difficilissimum.
Ok, ik snap er de ballen van maar goed. Schijnt dus niet meer te mogen al weet ik niet waarover het gaat.quote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:42 schreef dwerg het volgende:
[..]
Terugvindpost. Dan kan diegene dit topic terugvinden in zijn myAT.
tvp's plaatsen mag overigens niet meer.
Waarom had je je Rode Kruis armband en kaart op de observatiepost achtergelaten?
Waarom ik mijn rode kruis armband plus kaart op de OP heb laten liggen is als volgt:
normaal gesproken loopt een hospik rond met een pistool. Daar kun je niets mee behalve jezelf mee doodschieten.
Dan ga je met 5 man op pad, ver weg van de OP, en rekenen op enige back-up was wel het laatste waar we op rekenden. Mochten we dus onverhoopt in een gevechtshandeling terechtkomen dan is het beter om over wat extra vuurkracht te beschikken. Al was wat ik deed niet conform enkele verdragen. Maar daar hadden we toen lak aan. Net zoals ik en de Bosniers of Serven.
Daarom vroeg ik ook om minstens een Uzi bij me te hebben en mijn armband achter te laten op de OP voor het geval we mochten belanden in een gevecht. (klinkt dramarisch, is het niet).
In geval van gevecht zou ik dan als infanterist fungeren. Men mag mij dus kapot schieten. Ik heb bewust dit risico gelopen door de groep extra vuurkracht te geven, maar tevens ook mijn medische uitrusting bij me te dragen.
Was dus eigenlijk meer een persoonlijke keuze, in het belang van de groep.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Ik ben zeer benieuwd naar jouw boek. Goed van je om het op papier (en Fok!) te zetten. Er wordt al zo godsgruwelijk weinig verteld over de inzet van Nederlandse militairen in buitenlandse operaties, dus alle beetjes helpen voor de buitenstaanders!
Ik ben zelf in 2000 in Bosnië geweest (via Srpska, Sarajevo naar Gorazde met een vrachtwagen vol hulpgoederen meegereden.) Een schitterend land, en inderdaad: heuveltje op, heuveltje af.
Ben je trouwens al weer in Srebrenica geweest?
Ik ben zelf in 2000 in Bosnië geweest (via Srpska, Sarajevo naar Gorazde met een vrachtwagen vol hulpgoederen meegereden.) Een schitterend land, en inderdaad: heuveltje op, heuveltje af.
Ben je trouwens al weer in Srebrenica geweest?
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
gokje: als medic mag je je verder niet bemoeien met gevechtshandelingen, maar alleen gewonden verzorgen. Dan mag er eigenlijk ook niet op je geschoten worden. Maar als je als medic met een wapen rondhuppelt, dan ben je dus geen medic, maar gewoon soldaat. Als je dat wel een rood kruis draagt overtreed je volgens mij de conventie van genevequote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:42 schreef dwerg het volgende:
[..]
Terugvindpost. Dan kan diegene dit topic terugvinden in zijn myAT.
tvp's plaatsen mag overigens niet meer.
Waarom had je je Rode Kruis armband en kaart op de observatiepost achtergelaten?
ik ben niet gek.. ik ben volstrekt niet gek, ik ben helemaal niet gek... ik ben een nagemaakte gek
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
Het is ook niet echt belangrijk, maar je vroeg het, dus gaf ik antwoord.quote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:53 schreef ErwinRommel het volgende:
Ok, ik snap er de ballen van maar goed. Schijnt dus niet meer te mogen al weet ik niet waarover het gaat.
Duidelijk.quote:Waarom ik mijn rode kruis armband plus kaart op de OP heb laten liggen is als volgt:
- knip-
Was dus eigenlijk meer een persoonlijke keuze, in het belang van de groep.
Bij ons werkte een jongen die begin jaren '80 met UNIFIL in Libanon heeft gediend. Hij zei ook altijd dat er niks te beleven was, maar kon toch uren vertellen over zijn tijd daar.
[ Bericht 2% gewijzigd door dwerg op 19-10-2005 18:07:36 ]
I intend to live forever, or die trying.
Om het laatste aan te halen, nee. Ik ben nu na 11 jaar niet meer terug gegaan naar de plaatsen waar ik ben geweest. Wellicht dat die tijd nog eens zal komen.quote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:53 schreef Saabmobiel het volgende:
Ik ben zeer benieuwd naar jouw boek. Goed van je om het op papier (en Fok!) te zetten. Er wordt al zo godsgruwelijk weinig verteld over de inzet van Nederlandse militairen in buitenlandse operaties, dus alle beetjes helpen voor de buitenstaanders!
Ik ben zelf in 2000 in Bosnië geweest (via Srpska, Sarajevo naar Gorazde met een vrachtwagen vol hulpgoederen meegereden.) Een schitterend land, en inderdaad: heuveltje op, heuveltje af.
Ben je trouwens al weer in Srebrenica geweest?
In 1998 zat ik op het punt om samen met enkele andere oud Srebrenica gangers die kant op te gaan. Maar door een gebrek aan geld en moed heeft dat idee geen stand gehouden.
Wellicht ooit in de toekomst dat ik terug zal gaan, misschien over 5 jaar, of wellicht zelfs over 30 jaar. Ik weet het niet.
Momenteel zijn er al enkele boeken op de markt, maar deze gaan meer over het einde van de enclave en de nasleep. Niet over wat Jan Soldaat meemaakte gedurende het dagelijkse leven in de enclave. Veel heeft ook een wetenschappelijk tintje, met documentatie gegeven door de overheid.
Wat mijn doel is is het beschrijven van het dagelijkse leven, van de patrouilles, het leven op een kamp, dit gezien vanuit het oogpunt van een soldaat.
Ik hoop de verhalen bundel te kunnen eindigen in maart 2006. Ik hou echter een slag rond mijn arm.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Gezien vanuit de kant van Jan Soldaat kan alleen maar de enige juiste zijn. Jullie zaten daar, geen onderzoekers ministers of rapportenschrijvers. Alleen jullie kunnen het verhaal vertellen wat je ervaren hebt in en om de enclave.
Het boek komt wel goed, ik zie vanzelf wel iets voorbijkomen dat ie klaar is en dat ik het kan bestellen. (Dus 1 exemplaar heb je al verkocht ) Ken je trouwens het boek "Vechten voor Vrede" van Ingo Piepers? alhoewel hij niet veel goeds zegt over Srebrenica.
Probeer terug te gaan. Mijn vader was Indië-veteraan. Gelukkig is hij voor zijn overlijden nog teruggeweest naar Indonesië. Het heeft hem echt veel goed gedaan om bepaalde plaatsen terug te zien en hij kwam "anders" terug. Opener over wat er allemaal gebeurd was. Maar doe het inderdaad als je eraan toe bent.
Het boek komt wel goed, ik zie vanzelf wel iets voorbijkomen dat ie klaar is en dat ik het kan bestellen. (Dus 1 exemplaar heb je al verkocht ) Ken je trouwens het boek "Vechten voor Vrede" van Ingo Piepers? alhoewel hij niet veel goeds zegt over Srebrenica.
) Ken je trouwens het boek "Vechten voor Vrede" van Ingo Piepers? alhoewel hij niet veel goeds zegt over Srebrenica.Probeer terug te gaan. Mijn vader was Indië-veteraan. Gelukkig is hij voor zijn overlijden nog teruggeweest naar Indonesië. Het heeft hem echt veel goed gedaan om bepaalde plaatsen terug te zien en hij kwam "anders" terug. Opener over wat er allemaal gebeurd was. Maar doe het inderdaad als je eraan toe bent.
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
Het is lente 1991 en ik ben (als vrijwilliger, Armija BiH 1.korpus) net in Sarajevo aangekomen.
Nooit eerder soldaat geweest, nooit ernstige geweldadigheden gezien. De reis naar SA was 's nachts
dus ook op de heenreis niet echt gekke dingen meegemaakt. Af en toe in de auto onderweg iets
in de bergen horen klapperen, maarja.. ..uit de verte klinkt het een beetje als vuurwerk ofzo.
(Het bleek later ook dat dit een abnormaal rustige nacht was)
Op zich bijna hetzelfde als normaal (buiten dat we als gekken hebben gereden over weggetjes
welke de benaming 'landweg' nog niet waardig waren), toen ik nog gewoon op vakantie kwam..
Bij thuiskomst een beetje rijst en een stukje vlees uit blik (icarus?) gegeten en maar gaan liggen
slapen in mijn eigen huisje. Na een onrustige slaap (van de zenuwen) vroeg wakker geworden.
Ik heb in mijn rugzak wat instantkoffie meegenomen wat ik klaarmaak met warm water en ga eens
lekker op mijn balkonnetje zitten. Het is een ochtend uit duizenden, lekker fris, maar toch niet koud
omdat de zon net op is en me lekker verwarmd. Ik drink wat van mijn koffie en kijk eens om me heen..
Mijn tuin is een zooitje, stukken plank ontbreken uit mijn tuinhek, en wat me opvalt is de bijna serene rust.
Het enigste wat is hoor is dat de vogeltjes fluiten, ergens hoor ik een auto starten, en ik voel de zon in mijn gezicht..
"Het valt volgens mij best wel mee" denk ik nog bij mezelf "het lijkt van 'buitenaf' natuurlijk erger dan het is"
Dan is er even nergens meer iets te horen, geen vogel, geen enkel geluid.
(het deel tussen de streepjes gebeurt in een tijdsbestek van misschien 5 sec)
---
Het moment dat ik dit besef hoor ik ineens een vreemd geluid, iets als een helicopter maar dan zachter.
Ik spits mijn oren en merk dat het dichterbij komt, en snel ook. Met dat dit gebeurt overvalt me een angstig gevoel.
Dan volgt de knal, echt onbeschrijflijk hard, stukken zand, gras, hout, steen, en metaal viegen me om de oren.
Alles is als in slowmotion. Als in "bullettime". Als wanneer de strobo wordt gebruikt in een disco.
Ik wordt achterover geworpen, ik weet nog goed dat ik "kut, mijn koffie" dacht en me daarna verbaasde dat ik dit dacht.
Het moment dat ik weer een beetje bij zinnen ben, merk ik dat ik zelf niets heb
(wat schrammen en wonden in mijn gezicht) en dat ik helemaal onder het zand zit.
Ik kan om de een of andere redenniet opstaan en kijk daarom maar liggend een beetje de tuin in,
en zie niets meer dan één grote stofwolk. Mijn buurmannen zijn mijn tuin in gerend, en ik hoor de
ene fluisteren (bleek later dat ze het schreeuwden, maar ik hoorde niet goed meer) tegen de ander
dat hij me ziet liggen op mijn balkon en dat mijn been eraf ligt. Als in een reflex voel ik aan mijn benen
(welke nog gewoon aan mijn lichaam zitten) en prijs me gelukkig.
(zij zagen alleen mijn been over de balkonrand hangen, en dachten dat het eraf lag)
---
Nadat ik toch heb kunnen opstaan met hun hulp, kijk ik eens wat er is gebeurd..
Een raket is in de pruimenboom naast mijn balkon geslagen, door de explosie is mijn
halve balkon aan diggelen, en de scherven hebben hun verwoestende werk gedaan.
Met het bloed in mijn ogen kijk ik de zon in, en besef ik dat ik bijna dood was.
1991, welkom in Sarajevo.
Nooit eerder soldaat geweest, nooit ernstige geweldadigheden gezien. De reis naar SA was 's nachts
dus ook op de heenreis niet echt gekke dingen meegemaakt. Af en toe in de auto onderweg iets
in de bergen horen klapperen, maarja.. ..uit de verte klinkt het een beetje als vuurwerk ofzo.
(Het bleek later ook dat dit een abnormaal rustige nacht was)
Op zich bijna hetzelfde als normaal (buiten dat we als gekken hebben gereden over weggetjes
welke de benaming 'landweg' nog niet waardig waren), toen ik nog gewoon op vakantie kwam..
Bij thuiskomst een beetje rijst en een stukje vlees uit blik (icarus?) gegeten en maar gaan liggen
slapen in mijn eigen huisje. Na een onrustige slaap (van de zenuwen) vroeg wakker geworden.
Ik heb in mijn rugzak wat instantkoffie meegenomen wat ik klaarmaak met warm water en ga eens
lekker op mijn balkonnetje zitten. Het is een ochtend uit duizenden, lekker fris, maar toch niet koud
omdat de zon net op is en me lekker verwarmd. Ik drink wat van mijn koffie en kijk eens om me heen..
Mijn tuin is een zooitje, stukken plank ontbreken uit mijn tuinhek, en wat me opvalt is de bijna serene rust.
Het enigste wat is hoor is dat de vogeltjes fluiten, ergens hoor ik een auto starten, en ik voel de zon in mijn gezicht..
"Het valt volgens mij best wel mee" denk ik nog bij mezelf "het lijkt van 'buitenaf' natuurlijk erger dan het is"
Dan is er even nergens meer iets te horen, geen vogel, geen enkel geluid.
(het deel tussen de streepjes gebeurt in een tijdsbestek van misschien 5 sec)
---
Het moment dat ik dit besef hoor ik ineens een vreemd geluid, iets als een helicopter maar dan zachter.
Ik spits mijn oren en merk dat het dichterbij komt, en snel ook. Met dat dit gebeurt overvalt me een angstig gevoel.
Dan volgt de knal, echt onbeschrijflijk hard, stukken zand, gras, hout, steen, en metaal viegen me om de oren.
Alles is als in slowmotion. Als in "bullettime". Als wanneer de strobo wordt gebruikt in een disco.
Ik wordt achterover geworpen, ik weet nog goed dat ik "kut, mijn koffie" dacht en me daarna verbaasde dat ik dit dacht.
Het moment dat ik weer een beetje bij zinnen ben, merk ik dat ik zelf niets heb
(wat schrammen en wonden in mijn gezicht) en dat ik helemaal onder het zand zit.
Ik kan om de een of andere redenniet opstaan en kijk daarom maar liggend een beetje de tuin in,
en zie niets meer dan één grote stofwolk. Mijn buurmannen zijn mijn tuin in gerend, en ik hoor de
ene fluisteren (bleek later dat ze het schreeuwden, maar ik hoorde niet goed meer) tegen de ander
dat hij me ziet liggen op mijn balkon en dat mijn been eraf ligt. Als in een reflex voel ik aan mijn benen
(welke nog gewoon aan mijn lichaam zitten) en prijs me gelukkig.
(zij zagen alleen mijn been over de balkonrand hangen, en dachten dat het eraf lag)
---
Nadat ik toch heb kunnen opstaan met hun hulp, kijk ik eens wat er is gebeurd..
Een raket is in de pruimenboom naast mijn balkon geslagen, door de explosie is mijn
halve balkon aan diggelen, en de scherven hebben hun verwoestende werk gedaan.
Met het bloed in mijn ogen kijk ik de zon in, en besef ik dat ik bijna dood was.
1991, welkom in Sarajevo.
Nee.
Nixxx, als er geschoten wordt, weet niemand iets van welke conventie dan ook af..quote:Op woensdag 19 oktober 2005 17:55 schreef nixxx het volgende:
[..]<knip>
...overtreed je volgens mij de conventie van geneve
(maar je hebt volgens mij wel gelijk)
Nee.
Ik dacht dat dit een topic was voor alle veteranen (sorry ErwinRommel)quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 22:36 schreef Mirel het volgende:
Opa_Vertelt, jij moet ook een topic openen!
(sorry ErwinRommel)Maar als ik niet zo'n belabberde schrijver was, kon k wel tig topics voltypen..
Heb er gezeten tot 1996, aantal keren gewond geraakt, een tweetal keer bijna fataal.
Veel slechte dingen meegemaakt, maar ook wel (klinkt misschien raar) de meest mooie in mijn leven.
Zoals Dwerg zo treffend schreef:
Zó herkenbaar..quote:Hij zei ook altijd dat er niks te beleven was, maar kon toch uren vertellen over zijn tijd daar.
Nee.
Ik heb zelf ook iets van 36 A4tjes geschreven over mijn tijd in Srebrenica. Niet dat daar echt superspannende dingen instaan, het is meer de gevoelens die bij die situaties horen die ik heb beschreven.
Het is altijd goed om iets van je af te schrijven, vooral om het dan later weer eens terug te lezen.
Ook de periode daarna heb ik beschreven; hoe ik me voelde toen ik weer thuis was, het onbegrip bij anderen etc.
Ben erg benieuwd naar je boek Erwin.
Het is altijd goed om iets van je af te schrijven, vooral om het dan later weer eens terug te lezen.
Ook de periode daarna heb ik beschreven; hoe ik me voelde toen ik weer thuis was, het onbegrip bij anderen etc.
Ben erg benieuwd naar je boek Erwin.
Geen sorry, plaats je verhaal. Veteranen moeten een plaats hebben. Laat dit topic welke geopend is door mij ook jou niet weerhouden om iets neer te zetten.quote:Op vrijdag 21 oktober 2005 23:06 schreef Opa_vertelt het volgende:
[..]
Ik dacht dat dit een topic was voor alle veteranen (sorry ErwinRommel)
Maar als ik niet zo'n belabberde schrijver was, kon k wel tig topics voltypen..
Heb er gezeten tot 1996, aantal keren gewond geraakt, een tweetal keer bijna fataal.
Veel slechte dingen meegemaakt, maar ook wel (klinkt misschien raar) de meest mooie in mijn leven.
Zoals Dwerg zo treffend schreef:
[..]
Zó herkenbaar..
Wat ik begrepen heb, je streed samen met de Bosniers?
Zo ja dan heb ik een vraag aan jou.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Opa!! ik heb zeer veel verhalen klaarliggen voor de pers, zoals je weet ben ik van plan om mijn verhaal aan te bieden aan een uitgever welke ik nog via het VI wil gaan benaderen.quote:Op maandag 24 oktober 2005 09:10 schreef Opa_vertelt het volgende:
Zeg ErwinRommel, vertel nog eens iets..
Edoch, voordat ik over ga tot publicatie wil ik het voor mij zelf houden, en hier en daar nog gaan aanpassen. Ik ben namelijk nog niet klaar.
Zo ben ik bv nog bezig met een pakkende titel. En dat is niet eenvoudig.
Ik heb al enkele titels liggen welke naar mijn boek zullen worden vernoemd: Zeg veteraan,.....vertel eens iets. Of: Srebrenica......vaarwel. Ik ben er nog niet uit.
Maar wees niet gerust, via dit topic zal ik jullie op de hoogte houden met de vorderingen.
Vandaag weer een "boost" gekregen na het wederom inkijken van mijn genomen foto's. Waardoor weer enkele voorvallen terugkwamen.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Yep, 1e korps. Ik zat tussen de eersten van het toen pas opgerichte Armija BiH.quote:Op maandag 24 oktober 2005 18:02 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Geen sorry, plaats je verhaal. Veteranen moeten een plaats hebben. Laat dit topic welke geopend is door mij ook jou niet weerhouden om iets neer te zetten.
Wat ik begrepen heb, je streed samen met de Bosniers?
Zo ja dan heb ik een vraag aan jou.
Zoals we daar zeiden: "prvoborac". Je mag me er alles over vragen hoor, let wel dat
ik de hele oorlog Sarajevo bijna niet uitgeweest ben (op de bergen er omheen na dan).
Nee.
Opa, ken jij nog leden van het 7e Korps BiH?
Sarajevo heb ik niet geweest, wel vele andere plekken.
Sarajevo heb ik niet geweest, wel vele andere plekken.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Poeh.. Niet bij naam, ben ik bang..quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 13:58 schreef ErwinRommel het volgende:
Opa, ken jij nog leden van het 7e Korps BiH?
Sarajevo heb ik niet geweest, wel vele andere plekken.
7e zat toch in Travnik? Ken alleen hun kom., Meho Alagic (ofzo)
Nee.
En waarom niet? Kun je dat ook motiveren?quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 14:02 schreef Smaakpolitie het volgende:
Soldaten, daar word ik niet vrolijk van.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Het 7e werd opgericht in Srebrenica met als commandant Naser Oric.quote:Op dinsdag 25 oktober 2005 14:13 schreef Opa_vertelt het volgende:
[..]
Poeh.. Niet bij naam, ben ik bang..
7e zat toch in Travnik? Ken alleen hun kom., Meho Alagic (ofzo)
Rondom zaten de Servische Skelani Brigade waarvan gellof ik Kolonel Vukovic commandant was.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Zo, zat ik er ff flink naast zegquote:Op dinsdag 25 oktober 2005 14:17 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Het 7e werd opgericht in Srebrenica met als commandant Naser Oric.
Rondom zaten de Servische Skelani Brigade waarvan gellof ik Kolonel Vukovic commandant was.
Meho is trouwens de huidige commandant
Verder zou het mogelijk zijn dat ik iemand van gezicht ken,
maar namen zou ik je niet kunnen opnoemen.
(ben altijd al slecht geweest in namen onthouden)
Nee.
Ok. Anyway, je kunt me mailen voordat we hier een slow chat hebben over deze zaken.
Mij gaat het over de belevenissen van de veteraan. Van welke zijde dan ook.
Mijn voorlopige bijdrage heb ik geleverd, en ik ben benieuwd wie nog meer iets heeft toe te voegen.
Mij gaat het over de belevenissen van de veteraan. Van welke zijde dan ook.
Mijn voorlopige bijdrage heb ik geleverd, en ik ben benieuwd wie nog meer iets heeft toe te voegen.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Heb vorige week van de bc van het 12de het boek "50 jaar Regiment van Heutsz 1950-2000" mogen ontvangen.. bijna in 1 ruk uitgelezen. Het is niet zozeer over de persoonlijke belevenissen, maardie komen er wel in voor uit korea en bosnie.
ik ben niet gek.. ik ben volstrekt niet gek, ik ben helemaal niet gek... ik ben een nagemaakte gek
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
IK vind het altijd erg boeiend om zulke verhalen te lezen, kan dan ook niet wachten op je boek!
2 Andere boeken met een verhaal van Jan Soldaat zijn:
Dat was jij, marinier (schrijven weet ik niet meer) over Nederlands-Indië
en
Alleen kinderen huilen van Ron de Vos. Over UNIFIL in Libanon en hoe dat zijn hele leven heeft beinvloed.
Beide erg goede boeken en zeker aanraders.
2 Andere boeken met een verhaal van Jan Soldaat zijn:
Dat was jij, marinier (schrijven weet ik niet meer) over Nederlands-Indië
en
Alleen kinderen huilen van Ron de Vos. Over UNIFIL in Libanon en hoe dat zijn hele leven heeft beinvloed.
Beide erg goede boeken en zeker aanraders.
Save a mouse, eat a pussy.
Anton P. de Graaffquote:Op maandag 31 oktober 2005 15:56 schreef -calimero- het volgende:
Dat was jij, marinier (schrijven weet ik niet meer) over Nederlands-Indië
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
[ Bericht 100% gewijzigd door Saabmobiel op 31-10-2005 16:08:02 (zit ik mezelf te quoten) ]
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
Dat gaat gestaag door maar wegens veel werkzaamheden gaat het wat langzamer dan ik gehoopt had. Maar het komt er aan
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Ik heb een vraag waar ik al jaren geen antwoord op heb kunnen krijgen.
Ik geef niemand de schuld en dit is dan ook geen verwijt maar iets wat mij bezig houd.
Dutch-bat had als taak om de mensen in Sebrenica te beschermen en Dutch-bat en dat deden ze zo goed en kwaad als dat kon. Alle regeringen ( klootzakken) lieten Dutch-bat en de mensen aan hun lot over en ondanks vele verzoeken om meer vuurkracht moesten ze het doen met een paar wapens.
Maar nu komt het, wanneer besluit een soldaat dat hij of zij geen bescherming meer hoeft te bieden aan de burgers waarvoor hij of zij verantwoordelijk is?
Die mannen werden afgevoerd en iedereen wist dat ze gedood zouden worden, waarom liet Dutch-bat dat toe?
Ik zag gisteren een docu over de geallieerden die Duitsland veroverden en waarbij er soms meer dan tienduizend doden per dag vielen. Waarom gaven die mensen wel hun leven en Dutch-bat niet?
In die docu van gisteren werd de bevolking van steden, die bij concentratiekampen lagen, gedwongen om te gaan kijken wat er was gebeurd in die kampen. De bevolking werd verweten dat ze dat hadden toegestaan, maar had die bevolking wel een keus?
Dat is ook de vraag bij Dutch-bat, als je die moslim mannen had willen beschermen kan dat dan?
Wat zou er gebeurd zijn als Dutch-bat tegen de orders in een muur had gevormd tussen de Serven en de moslim mannen? Hadden de Serven dan doorgezet en was de internationale gemeenschap dan eindelijk in actie gekomen?
Zijn orders belangrijker dan menselijk gevoel?
Ik geef niemand de schuld en dit is dan ook geen verwijt maar iets wat mij bezig houd.
Dutch-bat had als taak om de mensen in Sebrenica te beschermen en Dutch-bat en dat deden ze zo goed en kwaad als dat kon. Alle regeringen ( klootzakken) lieten Dutch-bat en de mensen aan hun lot over en ondanks vele verzoeken om meer vuurkracht moesten ze het doen met een paar wapens.
Maar nu komt het, wanneer besluit een soldaat dat hij of zij geen bescherming meer hoeft te bieden aan de burgers waarvoor hij of zij verantwoordelijk is?
Die mannen werden afgevoerd en iedereen wist dat ze gedood zouden worden, waarom liet Dutch-bat dat toe?
Ik zag gisteren een docu over de geallieerden die Duitsland veroverden en waarbij er soms meer dan tienduizend doden per dag vielen. Waarom gaven die mensen wel hun leven en Dutch-bat niet?
In die docu van gisteren werd de bevolking van steden, die bij concentratiekampen lagen, gedwongen om te gaan kijken wat er was gebeurd in die kampen. De bevolking werd verweten dat ze dat hadden toegestaan, maar had die bevolking wel een keus?
Dat is ook de vraag bij Dutch-bat, als je die moslim mannen had willen beschermen kan dat dan?
Wat zou er gebeurd zijn als Dutch-bat tegen de orders in een muur had gevormd tussen de Serven en de moslim mannen? Hadden de Serven dan doorgezet en was de internationale gemeenschap dan eindelijk in actie gekomen?
Zijn orders belangrijker dan menselijk gevoel?
Donec eris felix, multos numerabis amicos.
Hmm niet echt spannend Had meer iets in de richting van de granaten vlogen me onder oren Ik dook snel ik een greppel m,n m-16stevig in de hand Verderop zag ik vijand oprukken Ik ontgrendelde m,n geweer en nam een van de op me afstormende soldaten in het vizier en knalde hem overhoop verwac ht
Ik ga heel benieuwd zijn naar je boek.quote:Op woensdag 22 maart 2006 15:13 schreef ErwinRommel het volgende:
Dat gaat gestaag door maar wegens veel werkzaamheden gaat het wat langzamer dan ik gehoopt had. Maar het komt er aan
"Herinneringen aan.... " heeft me erg geboeid en aangegrepen.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Dit soort boeken interreseert mij ook altijd heel erg! Tijd om weer een keertje langs de bieb te gaan!
Weet iemand iets over boeken van soldaten uit wwII ? Een paar titels ofzo? Of verhalen die je via internet kan lezen.
Weet iemand iets over boeken van soldaten uit wwII ? Een paar titels ofzo? Of verhalen die je via internet kan lezen.
Volgens mij waren de Dutch-batters met dusdanig weinig mensen dat ze geen schijn van kans hadden om ook maar iets tegen te houden. Dan kan je kiezen om of, de mensen die gedeporteerd werden tot het laatst bij te staan en nog zo goed mogelijk te helpen hoe moeilijk ook. Of de Serven proberen te stoppen met als heel groot risico dat het tot een internationaal conflict komt en een plaatselijk bloedbad.quote:Op woensdag 22 maart 2006 20:38 schreef Astrix het volgende:
Ik heb een vraag waar ik al jaren geen antwoord op heb kunnen krijgen.
Ik geef niemand de schuld en dit is dan ook geen verwijt maar iets wat mij bezig houd.
Dutch-bat had als taak om de mensen in Sebrenica te beschermen en Dutch-bat en dat deden ze zo goed en kwaad als dat kon. Alle regeringen ( klootzakken) lieten Dutch-bat en de mensen aan hun lot over en ondanks vele verzoeken om meer vuurkracht moesten ze het doen met een paar wapens.
Maar nu komt het, wanneer besluit een soldaat dat hij of zij geen bescherming meer hoeft te bieden aan de burgers waarvoor hij of zij verantwoordelijk is?
Die mannen werden afgevoerd en iedereen wist dat ze gedood zouden worden, waarom liet Dutch-bat dat toe?
Ik zag gisteren een docu over de geallieerden die Duitsland veroverden en waarbij er soms meer dan tienduizend doden per dag vielen. Waarom gaven die mensen wel hun leven en Dutch-bat niet?
In die docu van gisteren werd de bevolking van steden, die bij concentratiekampen lagen, gedwongen om te gaan kijken wat er was gebeurd in die kampen. De bevolking werd verweten dat ze dat hadden toegestaan, maar had die bevolking wel een keus?
Dat is ook de vraag bij Dutch-bat, als je die moslim mannen had willen beschermen kan dat dan?
Wat zou er gebeurd zijn als Dutch-bat tegen de orders in een muur had gevormd tussen de Serven en de moslim mannen? Hadden de Serven dan doorgezet en was de internationale gemeenschap dan eindelijk in actie gekomen?
Zijn orders belangrijker dan menselijk gevoel?
tvp
Ons soort mensen, trapt reeds jaren blij van zin, het vuile plebs de modder in.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Ja maar wat zou jij doen als er mensen voor je ogen worden afgevoerd?quote:Op woensdag 22 maart 2006 22:29 schreef SterkStaaltje het volgende:
[..]
Volgens mij waren de Dutch-batters met dusdanig weinig mensen dat ze geen schijn van kans hadden om ook maar iets tegen te houden. Dan kan je kiezen om of, de mensen die gedeporteerd werden tot het laatst bij te staan en nog zo goed mogelijk te helpen hoe moeilijk ook. Of de Serven proberen te stoppen met als heel groot risico dat het tot een internationaal conflict komt en een plaatselijk bloedbad.
Er waren ook mannen bij die bij Dutch-bat werkten als tolk dus die ken je dan ook nog persoonlijk.
Als het over de militaire wil gaat moet ik denken aan de invasie in Normandie waar er honderdduizenden doden vielen, toch ging men door.
Dus laten we zeggen dat de soldaten die mensen wel wilden beschermen als daar een bevel voor was gegeven, dan blijft er nog 1 vraag over.
Wanneer ga je tegen de orders in als je daar mensen mee kunt redden?
Donec eris felix, multos numerabis amicos.
Ok, ten eerste: de soldaten daar verwijt ik niets. Ik ben er trots op dat ze daar waren.
Dit geldt echter niet voor Kolonel Karremans. Ik denk nl dat als hij iets meer lef had gehad hij de enclave had kunnen beschermen.
Wat als hij tegen Mladic had gezegd: Wij blijven in de enclave, als je binnenvalt schieten we. Als je terugschiet heb je ruzie met de hele NAVO en wordt jouw hele rebellenlegertje naar de hel geblazen. So, do you feel lucky, punk?
Misschien onrealistisch, maar ik schaam me echt voor hoe hij stond te bibberen tegenover Mladic. Een soldaat, en zeker een commandant onwaardig.
Erwin Rommel, wat denk jij? Had hij Mladic kunnen overbluffen? En hoe denk je eigenlijk over Karremans?
Dit geldt echter niet voor Kolonel Karremans. Ik denk nl dat als hij iets meer lef had gehad hij de enclave had kunnen beschermen.
Wat als hij tegen Mladic had gezegd: Wij blijven in de enclave, als je binnenvalt schieten we. Als je terugschiet heb je ruzie met de hele NAVO en wordt jouw hele rebellenlegertje naar de hel geblazen. So, do you feel lucky, punk?
Misschien onrealistisch, maar ik schaam me echt voor hoe hij stond te bibberen tegenover Mladic. Een soldaat, en zeker een commandant onwaardig.
Erwin Rommel, wat denk jij? Had hij Mladic kunnen overbluffen? En hoe denk je eigenlijk over Karremans?
It really is just like a medieval doctor bleeding his patient, observing that the patient is getting sicker, not better, and deciding that this calls for even more bleeding.
^Wat hij zegt.quote:Op woensdag 22 maart 2006 22:39 schreef Skv het volgende:
tvp
Geen enkel probleem, schroevendraaier koevoetflipper en een baksteen.
Als die soldaten ook vonden dat Karremans stond te bibberen dan hadden ze het commando over kunnen nemen als dat de moslimmannen had kunnen redden.quote:Op woensdag 22 maart 2006 23:09 schreef Viajero het volgende:
Ok, ten eerste: de soldaten daar verwijt ik niets. Ik ben er trots op dat ze daar waren.
Dit geldt echter niet voor Kolonel Karremans. Ik denk nl dat als hij iets meer lef had gehad hij de enclave had kunnen beschermen.
Wat als hij tegen Mladic had gezegd: Wij blijven in de enclave, als je binnenvalt schieten we. Als je terugschiet heb je ruzie met de hele NAVO en wordt jouw hele rebellenlegertje naar de hel geblazen. So, do you feel lucky, punk?
Misschien onrealistisch, maar ik schaam me echt voor hoe hij stond te bibberen tegenover Mladic. Een soldaat, en zeker een commandant onwaardig.
Erwin Rommel, wat denk jij? Had hij Mladic kunnen overbluffen? En hoe denk je eigenlijk over Karremans?
Maar ik denk dat het al maanden een kat en muis spelletje was tussen Dutch-bat en de Serven.
Ze keken steeds hoever ze konden gaan en Dutch-bat stond machteloos omdat de internationale gemeenschap die gasten aan hun lot overliet.
Ik weet dat er verschillende malen om meer vuurkracht is gevraagd maar daar werd geen gehoor aan gegeven.
Het kan dus zo zijn dat de militairen van Dutch-bat totaal geen vertrouwen meer hadden in de steun van Nederland en de internationale gemeenschap, en ook Karremans had zijn geloof verloren.
Ik ga er vanuit dat je eigen land alles voor je doet als je uitgezonden wordt, en dan zou ik het niet zo vreemd vinden om de moslimmannen te beschermen totdat er extra steun komt.
Maar waarschijnlijk hadden die gasten alle geloof in de autoriteiten verloren.
Ik hoop dat de voormalige Dutch-batters niet teveel psychische problemen hebben door dit hele gekloot.
Donec eris felix, multos numerabis amicos.
Ze wisten dat het in een bloedbad zou eindigen.quote:Op woensdag 22 maart 2006 22:29 schreef SterkStaaltje het volgende:
[..]
Volgens mij waren de Dutch-batters met dusdanig weinig mensen dat ze geen schijn van kans hadden om ook maar iets tegen te houden. Dan kan je kiezen om of, de mensen die gedeporteerd werden tot het laatst bij te staan en nog zo goed mogelijk te helpen hoe moeilijk ook. Of de Serven proberen te stoppen met als heel groot risico dat het tot een internationaal conflict komt en een plaatselijk bloedbad.
Tijdens de val van op 11 juli 1995 waren er een kleine vierhonderd Nederlandse militairen gelegerd,
en zijn er circa 7.400 moslimmannen gedeporteerd. Lijkt me sterk dat de Dutchbatters dachten dat
ze gezellig gingen picknicken ofzo. Volgens mij vonden ze het niet zo rampzalig, ze keken immers
toch neer op al die Bosniërs. Goed voorbeeld is de graffiti welke is gezien in 94/95..
Nee.
Wat hadden ze wat jou betreft dan moeten doen? Het vuur openen op een overmacht van Serven terwijl ze zelf totaal onderbewapend waren in een strategisch rampzalige positie (namelijk in een vallei van alle kanten omringt door Servische stellingen)?quote:Op donderdag 23 maart 2006 12:02 schreef Opa_vertelt het volgende:
[..]
Ze wisten dat het in een bloedbad zou eindigen.
Tijdens de val van op 11 juli 1995 waren er een kleine vierhonderd Nederlandse militairen gelegerd,
en zijn er circa 7.400 moslimmannen gedeporteerd. Lijkt me sterk dat de Dutchbatters dachten dat
ze gezellig gingen picknicken ofzo. Volgens mij vonden ze het niet zo rampzalig, ze keken immers
toch neer op al die Bosniërs. Goed voorbeeld is de graffiti welke is gezien in 94/95..
[afbeelding]
Het hele idee van een safe haven op die plek was van het begin af aan een belachelijk plan.
Crede Quod Habes, Et Habes.
Luister naar de Etherbeat
Luister naar de Etherbeat
Wat ik denk?quote:Op woensdag 22 maart 2006 23:09 schreef Viajero het volgende:
Wat als hij tegen Mladic had gezegd: Wij blijven in de enclave, als je binnenvalt schieten we. Als je terugschiet heb je ruzie met de hele NAVO en wordt jouw hele rebellenlegertje naar de hel geblazen. So, do you feel lucky, punk?
Misschien onrealistisch, maar ik schaam me echt voor hoe hij stond te bibberen tegenover Mladic. Een soldaat, en zeker een commandant onwaardig.
Erwin Rommel, wat denk jij? Had hij Mladic kunnen overbluffen? En hoe denk je eigenlijk over Karremans?
Ik denk van niet omdat je het vanuit een breder perspectief moet zien. Wat ging er aan vooraf? Al die details wegen mee in het maken van een oordeel.
Nu geef ik toe dat Karremans niet de uitstraling had van een sterke commandant. Mijn bataljons Commandant, Overste Vermeulen, had wel een uitstraling die ontzag inboezemde. Zelfs naar de Servische generaals die rondom de enclave zat.
Dutchbat3 werd maandenlang in de tang gehouden en afgeknepen van voedsel, brandstof etc etc.
Dit tast zeer zeker het moreel van de manschappen aan.
Daarnaast waren de Bosniers ook geen lieverdjes en achter jou rug om gingen ze op roverstcht naar omliggende dorpen waar men ook viezigheid uithaalde.
Idd, de militairen van de infanterie had geen hoge pet op van de Bosniers ivm dergelijke zaken.
Verder was Dutchbat verstoken van hulp van buitenaf. Dat bleek ook wel toen de BSA aanviel. Hulp bleef uit. En ik kan je zeggen dat dat nog meer demotiverend werkt.
Verder kon Karremans niets anders. Zijn bataljon leed zwaar onder het afknijpen van logistieke hulp zoals brandstof en voedsel. Dit in combinatie met een 20 voudige overmacht die zeer zeker verloren zou zijn igv wel ingrijpen met als gevolg 600 dode blauwhelmen gewonden of gijzelaars.
Daarnaast werden er al Dutchbatters gegijzeld door de BSA en ook die druk telde mee.
Al met al een zeer zware verantwoordelijkheid. zelfs nog zwaarder dan die van het regeren van een land.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Bedankt voor je antwoord Erwin Rommel!
Ik blijf Karremans een lafaard vinden en Voorhoeve nog meer, maar ik moet toegeven dat ik niet alle feiten en omstandigheden ken.
Ik blijf Karremans een lafaard vinden en Voorhoeve nog meer, maar ik moet toegeven dat ik niet alle feiten en omstandigheden ken.
It really is just like a medieval doctor bleeding his patient, observing that the patient is getting sicker, not better, and deciding that this calls for even more bleeding.
Ben het daar niet helemaal mee eens.. misschien dat een zeer uitzonderlijk personage in die omstandigheden iets had kunnen uithalen als commandant. Soort van equivalent als iemand je op straat een pistool op je hoofd zet en je portemonnee eist.. wat doe je dan?quote:Op donderdag 23 maart 2006 20:34 schreef Viajero het volgende:
Ik blijf Karremans een lafaard vinden en Voorhoeve nog meer, maar ik moet toegeven dat ik niet alle feiten en omstandigheden ken.
Ik denk dat de belangrijkste les uit Dutchbat is geweest, nooit meer onderbewapend en met te weinig ondersteuning op missie. Keiharde garanties en het liefst NL F-16's in de lucht boven je.
ik ben niet gek.. ik ben volstrekt niet gek, ik ben helemaal niet gek... ik ben een nagemaakte gek
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
Ik zeg niet dat hij had moeten vechten, maar zijn lichaamstaal sprak boekdelen. Hij was doodsbang voor die grote gemene Serviers. Je kan ook met opgeheven hoofd je terugtrekken.quote:Op donderdag 23 maart 2006 20:44 schreef nixxx het volgende:
[..]
Ben het daar niet helemaal mee eens.. misschien dat een zeer uitzonderlijk personage in die omstandigheden iets had kunnen uithalen als commandant. Soort van equivalent als iemand je op straat een pistool op je hoofd zet en je portemonnee eist.. wat doe je dan?
Ik denk dat de belangrijkste les uit Dutchbat is geweest, nooit meer onderbewapend en met te weinig ondersteuning op missie. Keiharde garanties en het liefst NL F-16's in de lucht boven je.
Ik ben het trouwens helemaal eens met je les. Of genoeg kracht en lef om je tegenstander minstens flink te intimideren en mits nodig te vernietigen, of niet doen.
It really is just like a medieval doctor bleeding his patient, observing that the patient is getting sicker, not better, and deciding that this calls for even more bleeding.
bang is in mijn mening iets anders dan laf. Karremans had geen kans, hij wist het, mladic wist het. Karremans had reden om bang te zijn, niet alleen voor zichzelf, maar voor alle mannen(/vrouwen? waren er vrouwen? ) onder zijn bevel.quote:Op donderdag 23 maart 2006 21:01 schreef Viajero het volgende:
Ik zeg niet dat hij had moeten vechten, maar zijn lichaamstaal sprak boekdelen. Hij was doodsbang voor die grote gemene Serviers. Je kan ook met opgeheven hoofd je terugtrekken.
ik ben niet gek.. ik ben volstrekt niet gek, ik ben helemaal niet gek... ik ben een nagemaakte gek
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
Ja er waren vrouwen.quote:Op donderdag 23 maart 2006 21:06 schreef nixxx het volgende:
[..]
bang is in mijn mening iets anders dan laf. Karremans had geen kans, hij wist het, mladic wist het. Karremans had reden om bang te zijn, niet alleen voor zichzelf, maar voor alle mannen(/vrouwen? waren er vrouwen? ) onder zijn bevel.
Overste (nu kolonel) Karremans was de beve;hebber van Dutchbat3 plus Toeggevoegde logistieke eenheden. Hij had het bevel over alles. Er was wel een commandant logistiek maar die zat in Lukavac en viel uiteindelijk onder Karremans.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
We zullen het nooit weten of hij echt doodsbang was. Enkel hijzelf weet dat.quote:Op donderdag 23 maart 2006 21:01 schreef Viajero het volgende:
[..]
Ik zeg niet dat hij had moeten vechten, maar zijn lichaamstaal sprak boekdelen. Hij was doodsbang voor die grote gemene Serviers. Je kan ook met opgeheven hoofd je terugtrekken.
Maar ik kan me voorstellen dat je als verloren tegenstander nederig opsteld om zo de mannen en vrouwen niet teveel te belasten.
Reken maar dat die BSA'ers ondanks dat ze al de macht over je hadden in staat waren nog meer vuiligheid uit te halen mochten ze dit willen. Ik heb die BSA'ers zelf mogen meemaken en als blauwhelm heb je maar ja of nee te knikken. iets anders is geen optie omdat dan de eenheid in gevaar komt.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
---> C&H
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
Mooi topic... meer verhalen...?
Op vrijdag 12 augustus 2005 01:46 schreef ElisaB het volgende:
Wat is SHERMAN leuk he Bloes O+
Wat is SHERMAN leuk he Bloes O+
Zojuist op radio 1 in het programma "Nachtvluchten"
Voor diegene die het gemist hebben is de aflevering te beluisteren via het archief op de webpagina:
http://portal.omroep.nl/?nav=ctyvzEsHEnCqwBzaCP
Het betreft de uitzending van 7 op 8 april. De tijd was van 05:20 - 05:50
Het is een gesprek van Arnold Karskens met een Libanon en een Joegoslavië veteraan met wie het niet goed gaat naar terugkeer in Nederland.quote:"Oorlog thuis", een onthullende reportage over de trauma’s, frustraties en de uitzichtloosheid van ex-militairen terug in Nederland.
Voor diegene die het gemist hebben is de aflevering te beluisteren via het archief op de webpagina:
http://portal.omroep.nl/?nav=ctyvzEsHEnCqwBzaCP
Het betreft de uitzending van 7 op 8 april. De tijd was van 05:20 - 05:50
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
Jammer, de uitzending staat er nog niet tussen. Ik zal het in de gaten houden. Lijkt me zeer interessant om de verhalen te horen van hen. (eigenlijk moet ik dat niet doen maar goed)quote:Op zaterdag 8 april 2006 06:26 schreef Saabmobiel het volgende:
Zojuist op radio 1 in het programma "Nachtvluchten"
[..]
Het is een gesprek van Arnold Karskens met een Libanon en een Joegoslavië veteraan met wie het niet goed gaat naar terugkeer in Nederland.
Voor diegene die het gemist hebben is de aflevering te beluisteren via het archief op de webpagina:
http://portal.omroep.nl/?nav=ctyvzEsHEnCqwBzaCP
Het betreft de uitzending van 7 op 8 april. De tijd was van 05:20 - 05:50
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Nog even geduld inderdaad. Er zaten inderdaad indrukwekkende stukken tussen. Ik kan het je zo 123 geen concrete voorbeelden geven (ik lag half te slapen en dat luistert niet zo lekker)
Even een linkje naar het programma zelf. Het andere linkje werkt niet meer.
Wat zou de reden zijn om er niet naar te luisteren, als ik zo vrij mag zijn? Te dichtbij, of te herkenbaar ofzo?
Volkomen offtopic: ik las dat ze je auto hebben gerestaureerd
Even een linkje naar het programma zelf. Het andere linkje werkt niet meer.
Wat zou de reden zijn om er niet naar te luisteren, als ik zo vrij mag zijn? Te dichtbij, of te herkenbaar ofzo?
Volkomen offtopic: ik las dat ze je auto hebben gerestaureerd
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
Die restauratie van de wagen van ER is een leuk stukje, bedankt.quote:Op maandag 10 april 2006 21:35 schreef Saabmobiel het volgende:
Nog even geduld inderdaad. Er zaten inderdaad indrukwekkende stukken tussen. Ik kan het je zo 123 geen concrete voorbeelden geven (ik lag half te slapen en dat luistert niet zo lekker)
Even een linkje naar het programma zelf. Het andere linkje werkt niet meer.
Wat zou de reden zijn om er niet naar te luisteren, als ik zo vrij mag zijn? Te dichtbij, of te herkenbaar ofzo?
Volkomen offtopic: ik las dat ze je auto hebben gerestaureerd
De reden om niet te luisteren is dat het mogelijk zou kunnen zijn dat ik me weer teveel en tevaak dingen voor de geest ga halen en daar dan dagen tot enkele weken mee bezig ben en dat m'n PTSS weer hevig naar boven komt. Daarom is voorzichtigheid geboden.
Maar ik zal het wel beluisteren. Dat heb ik al voor mijzelf besloten
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Damn, dat zijn pittige verhalen.
"Cats were put into the world to disprove the dogma that all things were created to serve man."
Wow het is geen verplichting om te luisteren Maar ik wilde het de geintreseerden niet onthouden.quote:Op dinsdag 11 april 2006 17:12 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Die restauratie van de wagen van ER is een leuk stukje, bedankt.
De reden om niet te luisteren is dat het mogelijk zou kunnen zijn dat ik me weer teveel en tevaak dingen voor de geest ga halen en daar dan dagen tot enkele weken mee bezig ben en dat m'n PTSS weer hevig naar boven komt. Daarom is voorzichtigheid geboden.
Maar ik zal het wel beluisteren. Dat heb ik al voor mijzelf besloten
Ik krijg altijd de indruk dat er te makkelijk over veteranen wordt gedacht. "Het is al meer dan 10 jaar geleden, get over it" Terwijl het volgens mij zo intense ervaring is geweest waar je niet zomaar overheen bent (als dat al lukt).
Het is absoluut niet tevergelijken, maar ik ben in 2001 met een hulptransport (1 vrachtwagen ) door Srpska en Bosnië gereden. Als je dan ziet wat voor verwoesting alle partijen elkaar aangericht hebben, het is onvoorstelbaar. En dat je daar dan tussen zit, respect hoor! Je kan niets, je mag niets... heel frustrerend
) door Srpska en Bosnië gereden. Als je dan ziet wat voor verwoesting alle partijen elkaar aangericht hebben, het is onvoorstelbaar. En dat je daar dan tussen zit, respect hoor! Je kan niets, je mag niets... heel frustrerend
U geeft mij het gevoel alsof ik met één been in de stijgbeugel ben blijven hangen en mijn paard me door een met wilde bijen bevolkt brandnetelveld sleurt.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
The pain was enough to make a shy bald buddhist reflect and plan a mass murder.
sorry maar tvp, ikw il reargeren als ik terug kom van boxen.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Goed idee woestijnvos, om je verhalen op papier te zetten. Mag ik je een tip geven? Probeer de dingen op te schrijven alsof je je verhaal vertelt aan een jongere broer of neef van een jaar of 13, 14. Dan heb je het bijvoorbeeld niet over iets "mede nemen" maar neem je iets mee. Verder gebruik je heel veel militair jargon waar de gemiddelde burger niks van snapt. Ik heb zelf anderhalf jaar in het leger gezeten (42 Briggnkcie) en kon nog niet alles thuisbrengen. Je mag natuurlijk best jargon gebruiken, maar bedenk dat je het voor veel mensen toegankelijk moet maken.
"That rug really tied the room together".
Ben je met de geneeskundige eenheid ook uitgezonden geweest?quote:Op woensdag 12 april 2006 11:17 schreef Art_Core het volgende:
Goed idee woestijnvos, om je verhalen op papier te zetten. Mag ik je een tip geven? Probeer de dingen op te schrijven alsof je je verhaal vertelt aan een jongere broer of neef van een jaar of 13, 14. Dan heb je het bijvoorbeeld niet over iets "mede nemen" maar neem je iets mee. Verder gebruik je heel veel militair jargon waar de gemiddelde burger niks van snapt. Ik heb zelf anderhalf jaar in het leger gezeten (42 Briggnkcie) en kon nog niet alles thuisbrengen. Je mag natuurlijk best jargon gebruiken, maar bedenk dat je het voor veel mensen toegankelijk moet maken.
Verder heb je wel gelijk hoor, maar ik heb een legenda gemaakt van de gebruikte afkortingen tot zover. Anyway, de laatste tijd wilt het niet echt vlotten ivm andere dingen en werkzaamheden.
Ik heb er echter geen haast bij, is meer een hobby indien ik mij geroepen voel en de dingen die ik me weer herinner opschrijf.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Nee, het was 1984 en toen hadden we heel weinig missies. We stonden op de nominatie om naar Cambodja te gaan maar die missie werd afgeblazen (later werden de mariniers daar naar toe gestuurd). Wel veel in Duitsland geoefend met de Amerikanen en Britten.quote:Op woensdag 12 april 2006 17:20 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Ben je met de geneeskundige eenheid ook uitgezonden geweest?
"That rug really tied the room together".
Indrukwekkende verhalen! *respect*! En ook ik lees graag meer.. (Verkapte tvp )
)
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Graag had ik gezien dat ook andere veteranen iets neer hebben gezet, echter Fok is voor velen niet hun plek om dat te doen. Dat is jammer maar begrijpelijk.quote:Op zaterdag 15 april 2006 16:53 schreef AgLarrr het volgende:
Indrukwekkende verhalen! *respect*! En ook ik lees graag meer.. (Verkapte tvp )
Respect? Voor wat? Doen wat je moest doen? Dat laatste was gewoon normaal, doen waarvoor men gezonden werd. Ook al ging dat vaud!
Ik, en ik denk velen die ook dienst deden willen geen respect, wel erkenning voor wat we deden.
Erkenning kan zich in veel wegen uiten. Respect is een tweede.
Ik zal proberen om deze week nog een verhaal welke ik heb meegemaakt neer te zetten in Jip en Janneke taal.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Top dat je je verhaal hier neerzet Erwin.. altijd leuk om dit soort dingen te lezen. Begrijpelijk dat niet iedere veteraan dit doet. Maar zijn er andere sites waar wel dit soort verhalen te vinden zijn? van de gewone 'jan soldaat' al dan niet Nederlanders?
altijd interessant namelijk, heb ooit ook een boek gelezen met ooggetuigen verslagen van soldaten in WOII, bijzonder boek
altijd interessant namelijk, heb ooit ook een boek gelezen met ooggetuigen verslagen van soldaten in WOII, bijzonder boek
Zoek eens een paar UNIFIL site's. Daar zijn genoeg Nederlandse veteranen die daar hun verhaal doen over hun ervaringen uit Libanon (79-84)quote:Op woensdag 26 april 2006 14:34 schreef Prosac het volgende:
Top dat je je verhaal hier neerzet Erwin.. altijd leuk om dit soort dingen te lezen. Begrijpelijk dat niet iedere veteraan dit doet. Maar zijn er andere sites waar wel dit soort verhalen te vinden zijn? van de gewone 'jan soldaat' al dan niet Nederlanders?
altijd interessant namelijk, heb ooit ook een boek gelezen met ooggetuigen verslagen van soldaten in WOII, bijzonder boek
Save a mouse, eat a pussy.
Zijn er al enige vorderingen in de voortgang van het boek? Ik ben nog steeds erg benieuwd.
Save a mouse, eat a pussy.
Om eerlijk te zijn? Nee, echt vooruitgang zit er niet bepaald in. Komt temeer dat ik ben blijven steken op enkel 57 pagina's. Misschien dat ik enkele gedeeltes maar wat moet "romantiseren" maar dan is het geen feitenboek meer.quote:Op dinsdag 12 juni 2007 20:44 schreef -calimero- het volgende:
Zijn er al enige vorderingen in de voortgang van het boek? Ik ben nog steeds erg benieuwd.
En om heel eerlijk te zijn, de lust om te schrijven is er een beetje uit. Soms zit ik uren voor mijn scherm en staan er slechts enkele zinnen op.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Ik heb eergisteren een prachtige documentaire gezien van Srebrenica...
Een Nederlandse docu, met erg veel diepte. Het vertelde mooi hoe de Dutchbatters in de steek werden gelaten en hoe trots en eer veel te ver ging ( De Mobiele brigade werd voor het eerst ingezet en moest en zou slagen ) en dat er zo vaak om vuursteun door f16s ingeroepen werd maar keer na keer werd afgewezen. Controleposten door servische troepen werden overlopen maar ook het falen van sommige soldaten. 1 controlepost liet zich gewoon innemen en gevangennemen en bedankte de servische commandant terwijl ze zo vriendelijk niet eens waren geweest.. etc.
Er hebben me daar drama's van jewelste afgespeeld, groot respect voor Nederlanders die daar hebben gezeten, maar verschrikkelijke hogere officieren..
Een Nederlandse docu, met erg veel diepte. Het vertelde mooi hoe de Dutchbatters in de steek werden gelaten en hoe trots en eer veel te ver ging ( De Mobiele brigade werd voor het eerst ingezet en moest en zou slagen ) en dat er zo vaak om vuursteun door f16s ingeroepen werd maar keer na keer werd afgewezen. Controleposten door servische troepen werden overlopen maar ook het falen van sommige soldaten. 1 controlepost liet zich gewoon innemen en gevangennemen en bedankte de servische commandant terwijl ze zo vriendelijk niet eens waren geweest.. etc.
Er hebben me daar drama's van jewelste afgespeeld, groot respect voor Nederlanders die daar hebben gezeten, maar verschrikkelijke hogere officieren..
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Welke docu was dat? ben er wel benieuwd naar.quote:Op woensdag 13 juni 2007 17:20 schreef Pumatje het volgende:
Ik heb eergisteren een prachtige documentaire gezien van Srebrenica...
Een Nederlandse docu, met erg veel diepte. Het vertelde mooi hoe de Dutchbatters in de steek werden gelaten en hoe trots en eer veel te ver ging ( De Mobiele brigade werd voor het eerst ingezet en moest en zou slagen ) en dat er zo vaak om vuursteun door f16s ingeroepen werd maar keer na keer werd afgewezen. Controleposten door servische troepen werden overlopen maar ook het falen van sommige soldaten. 1 controlepost liet zich gewoon innemen en gevangennemen en bedankte de servische commandant terwijl ze zo vriendelijk niet eens waren geweest.. etc.
Er hebben me daar drama's van jewelste afgespeeld, groot respect voor Nederlanders die daar hebben gezeten, maar verschrikkelijke hogere officieren..
Tja, ik was van de eerste lichting van de net opgerichte Luchtmobiele Brigade (momenteel heet het Airassault Brigade). Wij gingen daar vol bravoure heen, maar gezien de beperkingen van het mandaat welke wij hadden, onpartijdig blijven, vervloog elke illusie.
De politiek had zo besloten, en daar moesten wij ons maar aan houden.
De gigantische onmacht die ik toen voelde voel ik nog steeds. Niet dat ik mijzelf schuldig voel, nee, maar dat door falen van daadkrachtig optreden vanuit de hogere regionen van de VN en UNPROFOR alles voor niets was geweest.
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Erwin Rommel, ken jij toevallig Fred Baars uit Nijmegen en ene Eli (achternaam weet ik niet) uit Venray?
Die hebben ook in Srbrenica gezeten.
Die hebben ook in Srbrenica gezeten.
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
geen idee hoe hij heette, maar ik verwacht hem vaker te zien dan zal ik het eens bekijken.quote:Op woensdag 13 juni 2007 17:34 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Welke docu was dat? ben er wel benieuwd naar.
Tja, ik was van de eerste lichting van de net opgerichte Luchtmobiele Brigade (momenteel heet het Airassault Brigade). Wij gingen daar vol bravoure heen, maar gezien de beperkingen van het mandaat welke wij hadden, onpartijdig blijven, vervloog elke illusie.
De politiek had zo besloten, en daar moesten wij ons maar aan houden.
De gigantische onmacht die ik toen voelde voel ik nog steeds. Niet dat ik mijzelf schuldig voel, nee, maar dat door falen van daadkrachtig optreden vanuit de hogere regionen van de VN en UNPROFOR alles voor niets was geweest.
Hij komt op een zender hier die soms wat leuks uitzend.. soort promotie voor een nieuw pakket zenders ofzo.
Mja inderdaad, dat werd in de docu perfect uitgelicht dat de politiek hier hardstikke graag iets wilde doen, we moeten erheen,blabla defensie zou de klus klaren met de nieuwe luchtbrigade.. maar dat die te onervaren en onbewapend bleek kwam niet boven water want anders zou de aanschaf van nieuwe helikopters in gevaar komen. Stel ze zouden toch pantser in moeten gaan zetten.. dan zou de nieuwe brigade voor lul staan etc etc.
F-16's die beschikbaar waren werden aan de grond gehouden omdat elke aanvraag niet voldeed aan de eisen, die echt belachelijk waren.. 1 keer werd die eis wel ingewilligd en dan werd er door de Nederlandse F16's ook dood en verderf gezaaid. Mooi was dat, je zag echt die beelden en Nederlandse stemmen over de radio in die f-16's ( een vrouw notabene )
Maar ook hoe de serviërs gewoon geen enkele respect meer voor de Nederlanders kregen omdat ze toch niets konden doen.. Werd nogal misbruik van gemaakt.
Het was echt indrukwekkend, grappig om vooral die beelden te zien die ik ook daadwerkelijk echt op tv zag, betreft kamerdebatten enzo.. Het leek wel gisteren.
Ik begrijp je gevoel van onmacht, vooral na het zien van die docu.. Ik hoop dat je er nu beter mee kan omgaan.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Erg jammer dat het niet meer zo wil lukken. Na het lezen van de OP van dit topic was ik erg nieuwschierig geworden naar het eindresultaat. Hopelijk krijg je nog eens een ingeving. Succes in ieder geval.quote:Op woensdag 13 juni 2007 17:11 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Om eerlijk te zijn? Nee, echt vooruitgang zit er niet bepaald in. Komt temeer dat ik ben blijven steken op enkel 57 pagina's. Misschien dat ik enkele gedeeltes maar wat moet "romantiseren" maar dan is het geen feitenboek meer.
En om heel eerlijk te zijn, de lust om te schrijven is er een beetje uit. Soms zit ik uren voor mijn scherm en staan er slechts enkele zinnen op.
Save a mouse, eat a pussy.
Mooie verhaal man
Op zaterdag 23 juni 2007 18:54 schreef MASD het volgende:
Double-Helix is mijn held vandaag! _O_
Double-Helix is mijn held vandaag! _O_
Nope, die namen zeggen me niets. Ons bataljon bestond uit pak em beet 750 man.quote:Op woensdag 13 juni 2007 20:18 schreef StateOfMind het volgende:
Erwin Rommel, ken jij toevallig Fred Baars uit Nijmegen en ene Eli (achternaam weet ik niet) uit Venray?
Die hebben ook in Srbrenica gezeten.
Welke eenheid dienden ze in?
Vulneratus nec Victus The Spirit Will Never Leave Us.
Pffff, geen idee, de ene is een oud-collega van me, van jaaaren terug en de andere is een kennis van mijn broer, heeft recent nog een lintje gekregen vanwege Srbrenica.quote:Op donderdag 14 juni 2007 17:22 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Nope, die namen zeggen me niets. Ons bataljon bestond uit pak em beet 750 man.
Welke eenheid dienden ze in?
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Voor mensen die dit soort verhalen en boeken interessant vinden kan ik Montyn aanraden, van Dirk Aayelt Kooiman. Niet geromantiseerd maar wel in de gietvorm van een goed boek gegoten. Gaat over een echt bestaand iemand trouwens, die zijn ervaring in Rusland als soldaat voor Duitsland, het voor de VN uit naam voor Nederland vechten in Korea. Ook over zijn ervaringen toen hij voor zijn kunstenaarsbezigheden in Vietnam zat met de oorlog daar. Het boek heeft voor mij als 14 jarige toen alles duidelijk gemaakt over hoe veteranen na jaren nog last kunnen hebben.
En Erwin, ik hoop dat je boek afkomt. Één koper heb je alvast al
En Erwin, ik hoop dat je boek afkomt. Één koper heb je alvast al
What Would Goku Do
heb ik ook gezien volgens mij, alle luchtsteun aanvragen etc. werden afgewezen door een nederlandse brigade generaal.quote:Op woensdag 13 juni 2007 22:38 schreef Pumatje het volgende:
[..]
geen idee hoe hij heette, maar ik verwacht hem vaker te zien dan zal ik het eens bekijken.
Hij komt op een zender hier die soms wat leuks uitzend.. soort promotie voor een nieuw pakket zenders ofzo.
Mja inderdaad, dat werd in de docu perfect uitgelicht dat de politiek hier hardstikke graag iets wilde doen, we moeten erheen,blabla defensie zou de klus klaren met de nieuwe luchtbrigade.. maar dat die te onervaren en onbewapend bleek kwam niet boven water want anders zou de aanschaf van nieuwe helikopters in gevaar komen. Stel ze zouden toch pantser in moeten gaan zetten.. dan zou de nieuwe brigade voor lul staan etc etc.
F-16's die beschikbaar waren werden aan de grond gehouden omdat elke aanvraag niet voldeed aan de eisen, die echt belachelijk waren.. 1 keer werd die eis wel ingewilligd en dan werd er door de Nederlandse F16's ook dood en verderf gezaaid. Mooi was dat, je zag echt die beelden en Nederlandse stemmen over de radio in die f-16's ( een vrouw notabene )
Maar ook hoe de serviërs gewoon geen enkele respect meer voor de Nederlanders kregen omdat ze toch niets konden doen.. Werd nogal misbruik van gemaakt.
Het was echt indrukwekkend, grappig om vooral die beelden te zien die ik ook daadwerkelijk echt op tv zag, betreft kamerdebatten enzo.. Het leek wel gisteren.
Ik begrijp je gevoel van onmacht, vooral na het zien van die docu.. Ik hoop dat je er nu beter mee kan omgaan.
ik heb veel respect voor de militairen die daar gezeten hebben! een van mijn oude instructeurs heeft dr gezeten en veel rotzooi meegemaakt en bij terugkomst in nederland is hij min of meer doorgedraaid, maar toch zn leven weer op orde gekregen en is nu zelfs Sergeant-Majoor
waar ik totaal geen respect voor is is die kliek in den haag, die hadden eerder in moeten grijpen en meer hulp oid moeten inzetten/eisen. nu zijn de militairen de zondebok gemaakt terwijl de politiek verantwoordelijk is!!(maar dat gebeurd helaas vaak)
Aspirant Onderofficier op de Koninlijke Militaire School!!!
Helemaal juist. Het meest erger ik me aan van die mensen die roepen dat ons leger nog onder zou doen voor de scouting welpen. En als je dan vraagt waarom: 'Ja, blabla Sebrenica bla' Ze weten echt niet waar ze over praten, het Nederlandse leger is één van de best getrainde ter wereld.quote:Op zaterdag 16 juni 2007 22:07 schreef bouke82 het volgende:
[..]
heb ik ook gezien volgens mij, alle luchtsteun aanvragen etc. werden afgewezen door een nederlandse brigade generaal.
ik heb veel respect voor de militairen die daar gezeten hebben! een van mijn oude instructeurs heeft dr gezeten en veel rotzooi meegemaakt en bij terugkomst in nederland is hij min of meer doorgedraaid, maar toch zn leven weer op orde gekregen en is nu zelfs Sergeant-Majoor
waar ik totaal geen respect voor is is die kliek in den haag, die hadden eerder in moeten grijpen en meer hulp oid moeten inzetten/eisen. nu zijn de militairen de zondebok gemaakt terwijl de politiek verantwoordelijk is!!(maar dat gebeurd helaas vaak)
What Would Goku Do
Twee.....quote:Op vrijdag 15 juni 2007 18:10 schreef viagraap het volgende:
En Erwin, ik hoop dat je boek afkomt. Één koper heb je alvast al
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
dat best getrainde ben ik het niet helemaal mee eens, als je ziet hoe de amo dr op de KMS tegenwoordig aan toe gaat....quote:Op zondag 17 juni 2007 13:07 schreef viagraap het volgende:
[..]
Helemaal juist. Het meest erger ik me aan van die mensen die roepen dat ons leger nog onder zou doen voor de scouting welpen. En als je dan vraagt waarom: 'Ja, blabla Sebrenica bla' Ze weten echt niet waar ze over praten, het Nederlandse leger is één van de best getrainde ter wereld.
ik zit helaas al een jaar op de KMS, en heb t nog niet af kunnen maken vanwege een blessure. toen ik in de opleiding zat(kzit nu in een rempel) was de opleiding echt zwaar, veel sporten, strenge inspecties en te velde gewoon geen tot zeer weinig slaap, veel dingen doen etc.
als je nu tijdens je amo t veld in gaat krijg je per nacht hoogstens 1x alarm, verder mag je lekker slapen. inspecties zijn niet streng....
imho krijg je op die manier geen goede geharde soldaten(en op de KMS onderofficieren)
Aspirant Onderofficier op de Koninlijke Militaire School!!!
dus bouke82 wat wil je nu precies zeggen? Alles is nu minder zwaar dan een jaar geleden of.. ik snap je post niet helemaal precies.
als alles goed is ga ik naar de KMA ( Korte Officiersopleiding ) maar daar schijnt wel een andere sfeer te zijn dan de KMS.. Ik denk dat je het daar lichamelijker ook een stuk zwaarder zal krijgen dan bj de KMA, tenminste voor mij.
als alles goed is ga ik naar de KMA ( Korte Officiersopleiding ) maar daar schijnt wel een andere sfeer te zijn dan de KMS.. Ik denk dat je het daar lichamelijker ook een stuk zwaarder zal krijgen dan bj de KMA, tenminste voor mij.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Het hoeft toch ook geen dikke pil van 569 pagina's te worden? Ik denk wanneer je die 57 pagina's aanvult met wat foto's of tekeningen/plaatjes van de plaatsen waar het zich afspeeld je al een interessant boekwerk(je) hebt. Vul het nog aan met wat achtergrondinformatie zodat de lezer meteen begrijp waarom jullie daar naar toe moesten. Tot slot kun je nog andere boeken lezen van veteranen en hun missies (Libanon e.a.) met elkaar vergelijken als achtergrond.quote:Op woensdag 13 juni 2007 17:11 schreef ErwinRommel het volgende:
[..]
Om eerlijk te zijn? Nee, echt vooruitgang zit er niet bepaald in. Komt temeer dat ik ben blijven steken op enkel 57 pagina's. Misschien dat ik enkele gedeeltes maar wat moet "romantiseren" maar dan is het geen feitenboek meer.
En om heel eerlijk te zijn, de lust om te schrijven is er een beetje uit. Soms zit ik uren voor mijn scherm en staan er slechts enkele zinnen op.
Maar als je dat laatste er ook nog bij doet, wordt het wellicht te veel. Want het gaat er natuurlijk om wat jij als zandhaas hebt meegemaakt. Toch?
Ik wil best wat meer tijd hier aan besteden en je ondersteunen als dat kan. Laat maar weten en stuur maar een PM
"Werk, en de vreugde komt vanzelf" - Goethe -
Mooi topic dit. Ik zit nu op mn werk, ga thuis weer verder lezen.
edit:
Zojuist het topic helemaal doorgelezen. Nu is me al een heel stuk meer duidelijk geworden over de val van Sebrenica. Ik wist al wel een beetje dat luchtsteun etc. werd afgewezen, maar dat het zo dramatisch was wist ik niet. Heb al wel eens discussies gehad met vrienden die het onterecht vonden dat de Dutchbatters een onderscheiding kregen, waar ik het totaal niet mee eens was.
[ Bericht 75% gewijzigd door fathank op 17-07-2007 18:44:00 ]
edit:
Zojuist het topic helemaal doorgelezen. Nu is me al een heel stuk meer duidelijk geworden over de val van Sebrenica. Ik wist al wel een beetje dat luchtsteun etc. werd afgewezen, maar dat het zo dramatisch was wist ik niet. Heb al wel eens discussies gehad met vrienden die het onterecht vonden dat de Dutchbatters een onderscheiding kregen, waar ik het totaal niet mee eens was.
[ Bericht 75% gewijzigd door fathank op 17-07-2007 18:44:00 ]
Behulpzaam als een waterkraan.
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
Op woensdag 29 april 2015 16:30 schreef seto het volgende:
als je niet #teamhenk bent ben je gewoon een *weggeFopt*homo
|
|
