Dit weekend kreeg voor mij een onverwachte wending. Afgelopen donderdag na de training nog op de lijsten voor de selectie gekeken en ik mocht zoals wel verwacht aantreden in het 2de. Dus ik mij alvast geestelijk voorbereiden dat ik op zondag om 09.30 op de club moest zijn. (Ondanks de klok is dat NOOIT leuk op zondag.) Echter het mocht niet zo zijn, de keeper die eigenlijk onder de lat moest staan had zich ziek gemeld bij de hoofdtrainer. (naar wat bleek ludduvudu)
Dit betekende dat ik afgelopen zondag mijn eerste wedstrijd van het seizoen in het eerste mocht spelen. Waar ik eigenlijk toch niet meer op gerekend had omdat ik ook nog niet eens zo gek lang terug ben van een blessure en de 2 andere keepers nog steeds 6 weken voorsprong hebben. Dat haal je niet zomaar in.
2 denk je, ja 2 andere keepers. Echter na overleg tussen de trainer en de aanvoerder is besloten om mij te vragen om de wedstrijd te keepen ipv van de 2de keeper van het eerste. Dat was toch op zich wel aardig, ook omdat beide andere keepers al meerdere wedstrijden gespeeld hebben. Dus ik had het niet verwacht.
Toen de wedstrijd, die was van onze kant dramatisch. We hadden gewoon moeten winnen maar zoals al het hele seizoen wilde de bal er gewoonweg niet in. Kansen ter overvloedde aan 2 kanten. Met het verschil dat wij iets van 12 x alleen al op het aluminium geschoten hebben. En dan nog regelmatig over en naast ook.
Maar behalve dat de voorhoede geen potten kon breken was de achterhoede ook niet bepaald foutloos waardoor de aanvallers van de tegenstander (Magreb) regelmatig voor mijn neus stonden. Ik heb mijn stinkende best gedaan en ook nog een paar keer in de kruising moeten hangen enzo, maar het mocht niet baten. De tegenstander kwam na ongeveer een half uur op voorsprong door een handsbal, hierdoor was ik dus echt machteloos. Nog voor de rust kregen wij een tweede doelpunt tegen waar ook voor mij niets meer aan te doen was, uit de kluts valt de bal voor de voeten van een tegenstander en die raakt hem volledig verkeerd. De planning was op zijn wreef maar het was een puntertje die met een boog om mij heen draaide via de binnenkant van de paal het doel in.
In de rust een donderspeech van de trainer die eigenlijk overbodig was omdat we zelf ook wel wisten dat het beter kon en moest gaan. Iedereen wilde dit ook dus vol goede moet weer het veld in. Hier lieten we gelijk zien dat we best wel kunnen voetballen en nog wilde het niet lukken. Het afronden was weer om te huilen. Magreb heeft ook vele uitvallen en weet nog een keer mij te passeren Na een 25 minuten komen we toch dichterbij. Een vrije trap wordt verlengd en zo de 3-1 binnen gekopt. Zou dit de ommekeer zijn in de wedstrijd?
Wij gingen nog meer op de aanval spelen, dit betekende echter wel dat er nog meer gaten in de achterhoede vielen. Een kleine vijf minuten later kan een speler van magreb een bal uit de kluts mee te krijgen en komt zodoende alleen voor mij te staan. Ik kom als een haas mijn goal uit om deze te verkleinen en weet zijn schot te stoppen zodat we nog gelukkig nog in de wedstrijd blijven. Niet zo heel lang hierna weten de tegenstander weer uit te breken en proberen ze me met een schuiver in de linkerhoek te verschalken. Maar ook deze weet ik er op een of andere manier uit te houden. In de resterende tijd is het een heen en weer golvend spelletje met kansen aan beide zijden. Met het verschil dat Magreb nog wel weet te scoren. 1 keer door een mislukte terugkopbal van de laatste man. DIe stond vier meter buiten de zestien, ik op de vijf en maakte al aanstalten naar hem toe te gaan alleen hij timed de bal helemaal verkeerd waardoor deze precies op de voeten valt van een tegenstander. Ik weet de spits nog wel naar de buitenkant te dwingen maar hij krijgt het toch voor elkaar om een voorzet te geven en de speler die klaar stond schoot zonder veel moeite langs de speler die inmiddels op de doellijn stond. Voor het einde kregen we ook nog een goed uitgespeelde aanval om onze oren welke feilloos werd afgemaakt en we met 5-1 op onze kloten kregen.
Ondanks dit alles heb ikzelf wel een positief gevoel aan de wedstrijd overgehouden. Ik heb voor mezelf een goede wedstrijd gespeeld zonder fouten. Niet zoals vorig jaar dat ik stijf stond van de zenuwen en alles verklootte. De spelers die ik gesproken heb waren ook allemaal van mening dat het zeker niet aan mij gelegen heeft. Wat de trainer vond weet ik nog niet, maar ja, dat merk ik vanzelf als ik zondag weer in het eerste sta of toch weer in het tweede. (Toch wel een prettig idee dat ik onder de spelers toch wel de voorkeur geniet)
Hmm, het is wel weer lang, maar ja, als ik het in moet korten hoor ik het wel.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ender_W op 01-11-2005 08:42:31 ]
Live life to the Ender :D