Paul Golding:
"Toen ik jong was en gretig in mijn dromen, zei ik vaak tegen mijzelf dat er een tijd zou komen dat mij, als het antwoord op een eeuwenoud raadsel, mijn ene grote liefde zou worden onthuld. Ik geloofde dat hij, die door het lot aangewezen tegenstem, zodra hij mij toegewezen was, mijn hele leven zou veranderen en tot een wonder zou maken. Twijfels, angsten, remmingen - dat soort hindernissen, verzekerde ik mij weer, zouden terugwijken en wegslippen met de vloeiende vanzelfsprekendheid van neervallend satijn; en woorden die vroeger voor mij geen betekenis hadden, als extase en toewijding en betrokkenheid, zouden nu van betekenis vlammen. Niets, stelde ik mij voor, hoe banaal voor anderen of saai of riskant of volslagen illegaal ook, zou te klein, of te groot, lijken voor het rijke domein van onze mogelijkheden. Het was louter, dat wist ik van binnenuit, een zaak van geloof, van vastberadenheid. Want uiteindelijk zou er niets zijn dat ik niet doen zou voor hem, absoluut niets, geloof het of niet. En toen die dag kwam, wanneer hij komt, zou je mij niet, zul jij mij niet herkennen." ![]()
+
![]()
+
![]()
+
![]()
+
![]()
+
____________ =
![]()
In de nummers, gedichten, boeken, programma's waar we het meest van houden zit het element 'Liefde'.
Laten we het daar eens over hebben.
Wie gelooft er nog echt in, Ware liefde?
Kun jij je totaal aan iemand geven?
En door welk boek, liedje, film, (schilderij?) herinner je je weer waar het allemaal over gaat in het leven? Citaat Lester Burningham in American Beauty:
Ik zou razend kunnen zijn
over wat er met me is gebeurd
maar je kunt moeilijk boos blijven
als er zoveel schoonheid bestaat
Soms denk ik dat ik alles
tegelijk zie en dat is te veel
M'n hart vult zich als een ballon
die op springen staat
En dan herinner ik me
om te ontspannen...
En het niet meer
te willen vasthouden
Dan vloeit het door me heen
als regen...
En kan ik niet anders voelen dan dankbaarheid
voor alle momenten van m'n stomme leventje.
(slow)chat er op los.
DEEL 1.