quote:
Op vrijdag 7 oktober 2005 10:24 schreef kwakveense het volgende:er is nog altijd een verschil in de uistpraak van latijn in wat men acht als de klassieke manier (ook al zijn e rgeen romeinen die kunne voordoen hoe het moet) en de manier waarop de kerk het allemal geinterpreterd heeft...
toch?
Ja. Er is een gereconstrueerde klassieke uitspraak, gebaseerd op vergelijkingen hoe klanken zich in moderne Romeinse talen hebben veranderd en op dichtwerken. Enkele kenmerken: een accusativus -m werd waarschijnlijk zeer zacht, of wellicht niet uitgesproken. Een c was waarschijnlijk een k, in alle omstandigheden. Een ae was waarschijnlijk 'ai', dus Caesar klinkt als 'kaiser'. (Goh, keizer?) Om wat gereconstrueerd Latijn in horen:
In Catilinam 1-3. De meeste zaken worden daar wel duidelijk.
Het volk sprak waarschijnlijk al anders destijds (men probeert aan de hand van wat graffiti in Pompei bijvoorbeeld te kijken hoe mensen die niet al te veel opleiding hadden gehad het woord hoorden en schreven) en welke zaken als instinkers genoemd werden in prescriptieve grammatica's. Daaruit valt op te maken dat zij ook woorden als 'lijden' en 'leiden' hadden.
De kerk hangt dichter bij de moderne Italiaanse uitspraak, waar de c voor i en e meer als tsj klinkt, en ook gn. B.v. bij de bekendmaking van de Paus -> annuntio vobis gaudium magnum (manjum). Zo zijn er veel regionale uitspraken. Ik geloof dat Caesar in de Slavische uitspraak iets als Tjsesar is en dat daar ook tsaar vanaf is geleid. In middeleeuwse geschriften zie je zelfs dat monniken eciam in plaats van etiam schrijven, omdat het voor hen hetzelfde klonk.
Wat veel veranderingen betreft, dat zijn normale veranderingen in de uitspraak van een taal. Volgens mij heeft de kerk het dan ook niet zozeer geïnterpreteerd, als wel de toen gangbare uitspraak, wat wel ergens tussen Italiaans en Latijn in zal hebben gehangen, overgenomen.