De grote pyramide van Cheops

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 15:39 schreef stigchel het volgende:
Ja, je vergeet nog dat het stuk nijl waaraan de pyramide neer gezet precies lijkt op de melkweg die je vanaf dat punt in de nachtelijke hemel ziet staan. De pyramides zelf staan dan ten opzichte van de nijl en de noord/zuid lijnen precies op dezelfde plek als de riem van het sterrenbeeld Orion zoals dat 10.000 jaar geleden in de nachtelijke hemel stond.

quote:

De dertigste breedte graad is gewoon toeval. Ze hebben het ding op het meest geschikte punt, zo dicht mogelijk bij de nijl gebouwd, omdat de ziel van de pharao met de boot naar het hiernamaals reist. Je hebt een groot stuk platte steen nodig om zo'n ding op te bouwen. Dan ga je niet eerst een berg weg hakken, maar kies je het lapje wat het dichts bij het ideaal ligt. De noordzuid richting van de zijden van de pyramide is wel weer heel kunstig en met opzet.

quote:

Zouden de akoestieke eigenschappen voor een antwoord kunnen zorgen? De Koningskamer is niet alleen uniek vanwege de aanwezigheid van de schachten maar ook door het feit dat hij bijna geheel uit graniet is opgetrokken. Vanwege deze materiaalkeuze (graniet is een kwartsdragend gesteente met een hoge resonantie) heeft de kamer buitengewone akoestische eigenschappen.
De bijzondere eigenschappen van de Koningskamer zijn al eeuwen bekend. In 1581 meldde Jean Palmerme, een Frans wetenschapper, dat de granieten sarcofaag als een bel klonk als men er op sloeg. Andere reizigers gebruikten dezelfde term en het werd al gauw een favoriet kunstje van de plaatselijke Arabische gidsen.

Maar het is niet alleen de sarcofaag. Het is algemeen bekend dat de kamer op ieder geluid resoneert of het nu voetstappen zijn of gefluister. Om deze reden wordt de kamer vaak door reisgezelschappen gebruikt om te mediteren.

De laatste jaren is de kamer onderzocht door een grote variëteit aan mensen zoals de fluitist Paul Horn, de schrijver Christopher Dunn en twee technici, Tom Danley en John Reid. Hun proeven hebben aangetoond dat de kamer een indrukwekkende tijd nodig heeft om een geluid te doven en dat de weergalm van de kamer het sterkst is bij zeer lage frequenties.
Toen de Amerikaanse akoestisch ingenieur Tom Danley een basnoot van 30 Hertz door een systeem van versterkers losliet op de kamer was de resonantie zo sterk dat “verscheidene teamleden zich een ongeluk schrokken” en “iedereen maakte dat ze bij de uitgang kwamen.”
De Engelse akoestisch ingenieur John Reid heeft opgemerkt dat de verhouding van de afmetingen van de kamer (2:1) ideaal zijn voor het creëren van een krachtige resonantie van lage frequenties.
Een belangrijk onderdeel vormt een torenachtige structuur die tot 15 meter boven de kamer doorloopt. Deze structuur wordt onder andere gevormd door 4 platte, granieten vloeren die gevormd worden door 34 horizontale balken en op het hoogste punt bevinden zich 24 console’s. De enorme granieten balken hebben een gecombineerd gewicht van 1200 ton dat we moeten optellen bij de 300 ton van de 9 balken van het zichtbare plafond. Waarom hebben de bouwers zo veel graniet gebruikt?

Egyptologen hebben altijd aangenomen dat deze vloeren op de eerder beschreven wijze zijn geconstrueerd om het gewicht dat op de onderliggende kamer rust te verdelen. Maar moderne ingenieurs hebben ontdekt dat zoiets ook op een veel simpeler manier bereikt kon worden. Het was gewoonweg onnodig om vier extra vloeren aan te leggen. Als deze dus niet nodig waren, wat was hun doel dan?
Men gelooft dat het antwoord ligt in de resonerende eigenschappen van graniet. Dit zou de variëteit in de afmetingen van de balken verklaren. Ook de groeven die in sommige balken zijn geslepen zouden hierdoor verklaart zijn. De balken zouden door het aanbrengen van deze groeven tot een uiterste precisie gestemd zijn. Dit systeem is te vergelijken met de manier waarop een gitarist zijn snaren van verschillende tonen voorziet, namelijk door hem met behulp van zijn vingers langer of korter te maken.

Intrigerend is ook het feit dat de granieten toren vrijstaand tussen twee kalkstenen muren staat zonder ingesloten te raken door het metselwerk. Het is alsof de bouwers op die manier de vibratie wilden maximaliseren en via de balken naar de onderliggende kamer wilden transporteren.
De vloer van de kamer lijkt dit te bevestigen omdat hij in plaats van op een vlakke ondergrond op een nodulaire ondergrond gelegd is. Men kan deze ondergrond het beste vergelijken met een omgekeerde eierdoos waardoor de vloer alle vrijheid krijgt om te vibreren.
Op die manier vormde de Koningskamer als het ware een grote luidspreker.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 17:43 schreef The_stranger het volgende:

[..]

Ten eerste had de Nijl geen vaste vorm, elk jaar overstroomde de rivier, wat, naar gelang de hoeveelheid, elk jaar tot ander vormen leed. Dus door te zeggen dat de melkweg dezelfde vorm heeft als de Nijl, zeg je alleen iets over hoe het er nu (na de bouw van de stuwdam) voor staat, niet ten tijde van de bouw...

Ten tweede, alleen de drie piramides in Gizeh staan in, wat je met wat fantasie kunt zien, in dezelfde vorm als de riem van orion. Geen enkele andere piramide komt overeen met het sterrenbeeld. Echter omdat het pad van de Nijl elk jaar anders is, kun je dus niet zeggen dat het geheel een kopie is van de sterrenhemel.
[..]

Veel piramides staan (vrij) ver van de Nijl af. Blijkbaar was fysiek aanwezig water niet belangrijk, gezien de vele begraven boten in de buurt van tmepels en piramides, maar niet in de buurt van de Nijl.
Uiteraard speelde de rivier wel een rol, maar niet dermate groot dat alle pyramides dichtbij de Nijl gebouwd moesten zijn. (bij de trap piramide van Dzjoser is geen drup water te vinden)

[quote] Dat is ook erg arbitrair, zo'n kaart. Waarom zouden Europa en Afrika in het midden moeten liggen? Waarom niet Amerika in het midden?
En dan de projectie die je hebt gebruikt: de aarde is natuurlijk een bol, als je op zo'n kaart rechte lijnen gaat trekken, zijn dat in het echt kromme lijnen.
Grappig dat er wel een snijpunt in de Sinai ligt ZIE JE NOU WEL!!![/qoute]

Het was ook bedoeld als illustratie op mijn vraag hoe je de wereld in vieren deelt. Ik weet en de kaart is ook niet serieus bedoeld, dat deze verdeling nutteloos is, maar totdat mij verteld wordt hoe het wel moet, is dit de meest nauwkeurige verdeling

quote:

leg dan eens uit hoe je de landmassa in vieren deelt, neem je het gewicht, het oppervlak?

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 21:54 schreef cognito_1987 het volgende:
Die site waarin Sitchin zo word neergehaald schokte me trouwens wel redelijk, hij is uiteindelijk de vervalser en niet Vayse .. hmm Wat dat weer voor consequenties heeft weet ik ook niet, zijn andere boeken zouden dan ook wel niet al te nauwkeurig zijn, toch jammer ik wou me er juist in zijn theorien gaan duiken, kan alsnog natuurlijk daarniet van ..

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 09:35 schreef Ticker het volgende:
Ja ok, als we het zo bekijken is, Planeet X (Nibiru), de 10e planeet die we zoeken .

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:14 schreef huupia34 het volgende:
de sumeririers rekenden de zon en de maan mee, dus nibiru zou nr 12 zijn.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:14 schreef huupia34 het volgende:

[..]

de sumeririers rekenden de zon en de maan mee, dus nibiru zou nr 12 zijn.

plaatje van het "akkadian seal"

http://www.planet-x.150m.com/vanflandern1.htm

bizar dat zij alle planeten al ,kenden lang voordat wij ze herontdekten.
weer een voorbeeld van de ongeloofelijke kennis in de oudheid.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:58 schreef UncleScorp het volgende:

[..]

En waar zit Xena dan ? Dat is toch momenteel nr 10 ?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:14 schreef huupia34 het volgende:
bizar dat zij alle planeten al ,kenden lang voordat wij ze herontdekten.
weer een voorbeeld van de ongeloofelijke kennis in de oudheid.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 13:09 schreef Ticker het volgende:
Telt die ondertussen al mee als officieële planeet dan?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 14:41 schreef Rasing het volgende:

[..]

Nou ja... het is een plaatje van een groot rondje met 12 kleine rondjes eromheen. Voor hetzelfde geld is het het koolstofatoom. Maar dat is het ook niet. Want een koolstofatoom is veel te klein om gezien te kunnen worden door Sumeriërs. En Uranus, Neptunus en Pluto konden ze ook niet zien. Want ze hadden geen telescopen.

Niet overal wat achter zoeken.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 14:41 schreef Rasing het volgende:

[..]

Nou ja... het is een plaatje van een groot rondje met 12 kleine rondjes eromheen. Voor hetzelfde geld is het het koolstofatoom. Maar dat is het ook niet. Want een koolstofatoom is veel te klein om gezien te kunnen worden door Sumeriërs. En Uranus, Neptunus en Pluto konden ze ook niet zien. Want ze hadden geen telescopen.

Niet overal wat achter zoeken.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 15:08 schreef huupia34 het volgende:
duhhh,

hier worden toch echt planeten afgebeeld, daar zijn alle geleerden het over eens.
en dat ze uranus e.d niet zouden konden zien, maak jij ervan

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 15:22 schreef Rasing het volgende:

[..]

Kun jij Uranus zien? Die is met het blote oog nét te zien als ie op zn helderst is en als je weet waar je moet kijken. Neptunus is al onmogelijk met het blote oog te zien, om over Pluto en andere 'planeten' nog maar te zwijgen.

Hadden Sumeriërs telescopen?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 15:24 schreef Rasing het volgende:
Overigens... Van Egyptenaren naar Sumeriërs lijkt niet zo'n heel grote stap, maar met piramides heeft dit niks meer van doen. Ontopic?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 15:51 schreef Ticker het volgende:
Aan je herhaardelijk antwoord te zien, kan ik eruit begrijpen dat je niet bekent ben met de sumariers en het scheppingsverhaal hierachter. De reden dat zij dit wisten, was niet omdat ze een grote hubble in de achtertuin hadden staan. De reden was omdat de Anunaki langs deze planeten gevlogen hadden, dat is toch een stuk dichterbij dan wij tot nu toe kunnen komen.

quote:

Op de kleitabletten wordt gepraat over een Ekur, een grote piramide, (met welk doel deze gebouwt weet ik niet precies), welke bijna exact voldoet aan de Piramide van Cheops. Het doet er dus sterk vermoeden dat de Piramide ook gebouwt is door deze beschaving.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 16:11 schreef Rasing het volgende:

[..]

Aliens Wel vertellen dat er 12 planeten zijn, maar dingen waar de zich ontwikkelende mensheid wat aan heeft, ho maar.
[..]

quote:

Sumerië ligt toch in het huidige Irak?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 13:09 schreef Ticker het volgende:

[..]

Telt die ondertussen al mee als officieële planeet dan?

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 11:14 schreef huupia34 het volgende:

[..]

de sumeririers rekenden de zon en de maan mee, dus nibiru zou nr 12 zijn.

plaatje van het "akkadian seal"

http://www.planet-x.150m.com/vanflandern1.htm

bizar dat zij alle planeten al ,kenden lang voordat wij ze herontdekten.
weer een voorbeeld van de ongeloofelijke kennis in de oudheid.

quote:

AN ASTRONOMER'S ANALYSIS OF THE AKKADIAN SEAL
by Tom Van Flandern

Referring to Figure 101, p. 205 of Sitchin's "Twelfth Planet": a large star symbol is in the center. It is way too small in diameter relative to the planets; but we might overlook that as artist's license, if only the planets were shown to scale.

Next we note that nine raised circular impressions ("orbs") surround the star in roughly a circle, located weaving in and out among the star's rays. However there is no obvious beginning or ending place along the circle. Nothing appears to mark the place where "Pluto" is followed by "Mercury". (Sitchin's arrow marker is not part of the original Seal.) Indeed, nothing identifies any of the orbs. Their identities must be guessed by inference. Two additional orbs appear farther out than the close circle of nine. Their relationship, if any, to the orbs in the inner circle is unclear.

It was said that the third orb could be identified with the Earth because it was accompanied by another orb which represented our Moon. This is far from obvious. First, there is nothing whatever to suggest that the orb at about one o'clock is the "third" in any sequence. Next, its diameter is distinctly smaller than the diameter of the next clockwise orb, which the text associates with Venus. Venus and Earth should be about the same size, or Earth slightly larger; but the Seal as interpreted has it the other way around.

The orb associated with the Moon is one of the two outer orbs, and the smallest overall. Although it is about the right size relative to the Earth (1/4), it's association with the Earth is not obvious, since its spacing from the Earth-orb is about the same as the spacing between any of the orbs. Specifically, it is farther from the Earth-orb than the Mercury-orb is from the Venus-orb. If the outer orbs are supposed to be moons, then "Mercury's" presence there would suggest that it was a moon of Venus. That might be acceptable, because there is some evidence that Mercury did start out that way billions of years ago. But in saying that I am clearly stretching to accommodate the depiction. Tighter logic would dictate that a Mercury-orb farther from the Sun than a Venus-orb, yet closer to the Venus-orb than the Moon-orb was to the Earth-orb, was simply incorrect in both respects.

Things do not improve after that. The Mars-orb is too large in diameter relative to both Venus and Earth: it should be half of Earth's diameter. Then we come to the three largest orbs more or less in a line, each progressively larger than the last. Associating Nibiru with the first of these is easy, since the solar system has a gap filled with asteroids there; so any orb whatever could be argued to be the missing parent of the asteroids. But we do not have that kind of freedom with the solar system's two giant planets. Jupiter is larger than Saturn in reality, but the reverse is true of the orbs. Moreover the relative sizes are way off. Jupiter should be over ten times the diameter of the Earth.

Both Jupiter and Saturn have other identifiers as well. Between them they have several of the solar system's largest moons. And Saturn has rings, arguably the most distinctive feature of any planet. But nothing whatever appears to support the association of these two orbs with the giant planets we know. The relative sizes are wrong with respect to the other planets and with respect to each other; and no moons or rings are suggested.

It doesn't get any better, because next we have an orb which does not correspond to anything known in the solar system, in a location which would be unstable for anything to form. Moreover the association of anything with Pluto is questionable, since Pluto would remain unknown even to advanced interstellar visitors, unless they carefully scanned the skies checking every tiny spot of light among hundreds of millions of brighter star images.

This is true even for advanced interstellar travelers. The volume enclosed by Pluto's orbit is so vast that the galaxy's 200,000,000,000 stars could be placed inside its orbit without touching! Pluto is smaller than many solar system moons (including our own), and in any case is a "double" object, since its moon Charon is fully half its diameter and relatively close. Pluto's orbit crosses Neptune's; and there is good reason to suspect that Pluto & Charon are escaped moons of Neptune, not true planets. Nothing about the Pluto-orb suggests an identification with Pluto. It is merely that both are "left over" after discussions of the eight major planets are done.

An association of the stray orb with asteroid or possible comet Chiron (not to be confused with Pluto's moon Charon), which is in an unstable orbit between Saturn and Uranus, would be easier to support than the Pluto identification. But from its relative size and spacing, why not associate this orb with Titan, Saturn's largest moon and the largest moon in the solar system? It seems as entitled to that status as is the orb associated with the Earth's moon. The non-uniqueness of any of the associations is plainly evident.

The orbs associated with Uranus and Neptune look about equally large, and are intermediate in size. That is as much as one can say for them, since the sizes relative to inner or other outer planets are not correct; and the next object around the circle is the Venus-orb.

In summary, the Seal does not, by itself, suggest anything more to an astronomer than an artistic rendition of a star surrounded by planets. There are simply no instances where consecutive identifications of orbs with real planets support one another. Each must be argued ad hoc, and each is problematic.

Given the lack of easy recognition of familiar solar system bodies, the extension to unfamiliar ones (based on the Seal alone) must be regarded as an act of pure faith. Perhaps the Akkadian Seal depicts some other planetary system around some other star; but it seems most unlikely to refer to our own solar system.

http://www.lauralee.com/vanflan.htm

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 20:53 schreef Knarf het volgende:

[..]

Behalve dan dat er van het plaatje geen hout klopt.
[..]