Maar nu wil ik ook wel een opbouwende bijdrage leveren; ik kan het tenminste proberen.
Een kort verhaal wordt gekenmerkt door ACTIE. Er moet iets gebeuren; de zogenaamde 'ontwikkeling' die een personage doormaakt in een hele roman, moet zich hier in een veel korter tijdsbestek voltrekken. Dus geen natuurbeschrijvingen en/of langsdrijvende wolkenvelden, maar gewoon: een plot(je).
Volgens mij is het idee van een kort verhaal dat je omhoog, omhoog, omhoog schrijft (naar de climax toe), en daarna zet je een snelle daling in (ongeveer één alinea), en dan volgt het eind. Je hebt dus een concreet onderwerp nodig. Iets dat níet uitnodigt tot diepzinnige bespiegelingen over het leven & het heelal, want daar heb je romans voor, en ook voor al te fijnbesnaarde beschrijvingen is geen ruimte (goddank).
Onderwerpen die ik zou suggereren:
Een fictieve brief (noemde ik al eerder), omdat iedereen een brief kan schrijven, en omdat het een goede 'vorm' is - het leest lekker weg, je kunt er alle kanten mee uit.
Een spannende eerste alinea, waarin een hoofdpersoon wordt geconfronteerd met een 'dilemma' (kan van alles zijn: echtgenot(e) blijkt met de noorderzon vertrokken; huwelijkspartner komt niet opdagen voor de bruiloft; buurvrouw staat naakt in de achtertuin; ouders beleggen familiebijeenkomst voor Belangrijke Mededeling, etc. etc.)
Een aansprekend onderwerp in de trant van: jaloezie / broodnijd / achterdocht / leugenachtigheid / overspel / een familiegeheim.
Als je met (vage, lollige, poëtische) titels werkt, loop je volgens mij het risico dat de verhalen te wijdlopig en/of te weinig doelgericht worden. Een bespiegeling is geen kort verhaal. Een mooie natuurbeschrijving ook niet. Een ontmoeting zonder clou evenmin. Er moet iets gebeuren. In het leven/de denkwereld van de hoofdpersonen moet zich een omwenteling voltrekken; hij of zij moet in de loop van het verhaal de kans krijgen om te veranderen, of tot een dieper inzicht te komen, etc. Die ontwikkeling dwing je af door een concreet onderwerp te kiezen. Zodat de schrijver/schrijfster genoodzaakt is stapsgewijs naar die verandering - hoe klein ook - toe te schrijven.
Als je zelf een kort verhaal leest, verwacht je ook een zekere voldoening als je het uit hebt. Je wilt beloond worden. Voor de moeite die je je hebt getroost om het te lezen, om mee te leven, om je erin te verdiepen. Het is verschrikkelijk om dan afgescheept te worden met een dooddoener in de trant van: 'En toen werd hij wakker' of: 'En toen bracht de tijdmachine hem weer netjes terug bij zijn ouders.'
Het moet ook geloofwaardig zijn.
En als je het (desnoods in je eentje) hardop voorleest, moet het pákken, boeien, geen seconde vervelen.
Volgens mij is een kort verhaal schrijven héél moeilijk. Ik denk dat bepaalde beperkingen noodzakelijk zijn om al te diepe valkuilen te voorkomen. Maar het is zeker een interessant plan; leuk om al die verhalen straks te lezen!