2 dagen zonder sammy nu, het voelt raar, onwerkelijk allemaal, het is allemaal heel tegenstrijdig, het liefste wil je in een donker hoekje kruipen en huilen, maar dat gaat niet, er is een kleine man die goed overstuur is, er is een hond die voor het eerst in haar leven zonder gezeldschap van andere honden is.
Het weekend hebben we verder gevuld met allerlei dingen die sam heel leuk had gevonden, om zo niet de hele tijd te zitten grienen om hem en te zitten denken aan dat laatste nare stukje, maar juist aan al he leuks wat we met hem hebben gedeeld, veel herrineringen opgehaalt, met hier en daar een traan.
Wunna is goed over de zeik, ze wil niet eten, alhoewel een stukje worst er wel in ging, ze is stil en rustig en wilde gisteren niet eens spelen met een leuke halfwas berner sennen, dat zegt wel wat, ze voelt zich verschrikkelijk naar.
Het is dan ook wat, vorig jaar is ze haar steun en toeverlaat doh kwijtgeraakt, nu haar andere steun, de hond op wie ze altijd kon bouwen, sammy weg...
We zullen snel opzoek moeten naar een nieuwe hond erbij, maar nu voelt dat nog even te raar, even een paar dagen op adem komen, even rouwen...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.