Uiten van een diepe emotie

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 14:56 schreef R_ON het volgende:


Beter kun je reageren: en ik ben de reincarnatie van sinterklaas.

Dat lijkt dan misschien wel heel bot, maar dat is wel een stuk eerlijker.

Wat?!?
Is Sinterklaas dood????

Liegbeest!!!

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 14:19 schreef R_ON het volgende:

Als jij zou beweren dat je het idee hebt dat je 'onecht' bent, dat je droomt.

Wat voor reactie zou je dan liever van een ander krijgen?

Je doet het af als een waanidee, maar dat is het niet. Hij weet heel goed dat hij echt is, alleen zijn ervaring van de werkelijkheid is veranderd en daar kun je als buitenstaander niets zinnigs over zeggen tenzij je er zelf ervaring mee hebt. Ik zou zelf het antwoord willen krijgen dat me hielp om er vanaf te komen, geen waardeoordelen waar je niets voor koopt.

_{('waste' is juist als verspilling bedoeld wordt, maar bij 'een laatste slag onder de verspilling' kon ik me niets voorstellen)}

@ R_ON:
Iedereen heeft recht op z'n eigen gevoelens.
Dat de een de gevoelens van de ander niet begrijpt, tsja, dat komt regelmatig voor, maar ik vind het not done om de ander dan maar belachelijk te maken of te kleineren. Als iemand bepaalde gevoelens heeft, dan is dat zo. En als er een aan/uit knopje aan zat, dan werd die wel gebruikt. Simpel. Maar zo zit het helaas niet in elkaar. Als je iets dergelijks zelf nog nooit het meegemaakt, dan valt dat ook moeilijk voor te stellen. Realiseer je dan dus waar je frustratie vandaan komt (onwetendheid, en gelukkig ook maar) ipv dat naar de ander te slingeren.
Iedereen is anders en iedereen weet dat, laten we het nu ook gewoon eens accepteren.
Mensen in hun waarde laten.
Laten we constructief bezig blijven!

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 13:25 schreef R_ON het volgende:

[..]

Depersonalisatie?

Gisteren was ik JohnDDD, vandaag heet ik De Nieuwe Prins.

Depersonalisatie heeft vooral te maken met het niet "jezelf" voelen, of verliezen. Het lijkt alsof de persoon die jouw leven lijdt een andere persoon is dan jij. Iedereen maakt wel eens depersonalisatie mee. Wanneer je bijvoorbeeld erg moe bent, zul je ook jezelf uit het oog verliezen. Dit is een kortstondige depersonalisatie.

Depersonalisatie is geen identiteitsstoornis in de zin dat je denkt dat je iets of iemand anders bent, of meerdere personen omvat (DID).

quote:

Wat moeten wij ons voorstellen bij depersonalisatie? Dat je je 'onecht' voelt? Dat je denkt dat je droomt?

Dat is dus een mogelijkheid bij depersonalisatie. Je bent er niet 100% bij.

quote:

In dat geval adviseer ik je onmiddellijk een andere psycholoog te nemen. Wellicht heeft hij er dan zelf 1 nodig.

Knap dat je het op basis van een enkel topic beter weet dat een professional die TS in meerdere sessies heeft leren kennen.

Verder zie ik je niet bijster veel bijdragen R_ON. Graag on-topic en constructief.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 15:21 schreef freija het volgende:
Laten we constructief bezig blijven!

Hij denkt ws dat hij dat doet.
De zgn confronterende, voetjes-op-de-vloer-methode...
Maar hij 'vergeet' even dat hij TS zeer onrespectvol benadert en diens gevoelens ontkent en zelfs belachelijk maakt, omdat hij het zich zelf niet kan voorstellen. En kut, nu heb ik hem tóch de aandacht gegeven die hij zo graag wil.

John, toen ik je OP las herkende ik veel. Ik denk dat ik me precies kan voorstellen wat je bedoelt. Gaandeweg het topic bleek dat je psych ook al aan depersonalisatie dacht. Het lijkt ook een beetje op dissociatie. Uit contact met je gevoel. Omdat eea té pijnlijk is om wél te voelen. Als je ervan af wil (en dat kan! ) is het essentieel dat je je behandelaar vertrouwt!! Dus óf gooi het open óf zoek een ander. Ik heb het al eerder op Fok verteld, ik heb erg veel baat gehad bij haptotherapie.
Haptonomie

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 15:42 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik heb het al eerder op Fok verteld, ik heb erg veel baat gehad bij haptotherapie.
Haptonomie

Ik denk dat je Haptonomie bedoelt hoor, dat is duidelijk anders dan Haptotherapie, hoewel er wel raakvlakken zijn. Haptotherapie komt uit de alternatieve hoek en kan soms nogal zweverig zijn. Kan ook effectief zijn, maar moet je wel aanspreken. Haptonomie is idd ook een goed advies.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 15:58 schreef freija het volgende:

[..]

Ik denk dat je Haptonomie bedoelt hoor, dat is duidelijk anders dan Haptotherapie, hoewel er wel raakvlakken zijn. Haptotherapie komt uit de alternatieve hoek en kan soms nogal zweverig zijn. Kan ook effectief zijn, maar moet je wel aanspreken. Haptonomie is idd ook een goed advies.

Nee hoor, ik bedoel haptotherapie.
_{Ik weet zelf toch zeker wel wat voor therapie ik heb gevolgd??}
En dat is absoluut niet per definitie alternatief/zweverig. Dat zijn je eigen vooroordelen.
Het heeft eenzelfde basis. Haptonomie is een specialisatie en kan gebruikt worden in de gezondheidszorg (bv fysiotherapie, verpleegkunde), onderwijs, maar ook dus bij behandeling van psychische klachten. Haptotherapie gaat verder dan haptonomie, je gaat echt de diepte in.
/offtopic

Voordat je helder kunt zijn moet je bepaalde emoties helemaal zo ver ervaren hebben dat de emotie is uitgeput en zo zoek raakt in het spinnenweb. Je bent denk ik pas helder wanneer er maar 1 emotie overblijft en dat is de heldere emotie.

Voor mij is die heldere emotie de belangrijkste en tevens de enige emotie die ik wil ervaren. Immers in heldere toestand valt er weinig te vrezen en is angst, paniek en depressie niet aanwezig.

Maar je zult eerst die ongewenste emoties tot je moeten laten komen, en je zult ze een uitweg moeten geven, je kunt ze weg laten vloeien of analyseren, als de emotie dus in je zit moet je hem ontmoeten denk ik, en daarna wegwerken, anders blijf je ermee rondlopen. Hoewel een analyse van een depressieve gedachte weinig zin heeft, immers, vaak is depressief zijn niet nodig en is een depressie ook een soort van foute kijk op de realiteit. Bij angst hetzelfde. Je ervaart dan als mens de realiteit niet zoals het hoort.

Hoe je die emoties kunt laten weglopen Ik heb dat gedaan door mezelf te observeren in hoe ik me voel. Dat doe ik eigenlijk altijd als het niet gaat zoals ik wil dat het gaat. Dan laat ik het gevoel dus zeker onder de microscoop belanden. Hoe frustrerend het ook kan zijn. Het is nog altijd beter dan wegstoppen want dan blijf je met die ballast lopen.

Helder en luchtig is het ultieme Ik merk bij mezelf altijd dat ik zonder emoties en gedachtes en dus in heldere toestand beter zie, heb dat ook al vaker gezegd. De wereld lijkt wat mooier en schoner te zijn in mijn oogpunt en tevens is het leven makkelijker te doorgronden ook.

Zweven niet direct. Helder zonder zorgen wel.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 16:03 schreef Moonah het volgende:

[..]

Nee hoor, ik bedoel haptotherapie.
_{Ik weet zelf toch zeker wel wat voor therapie ik heb gevolgd??}

Een vergissing had gekund toch? No pun intended.

quote:

En dat is absoluut niet per definitie alternatief/zweverig. Dat zijn je eigen vooroordelen.

Nou nee, niet echt mijn eigen vooroordelen; ik baseer me op de informatie die ik van iemand heb gekregen die er veel meer weet dan ik, een haptonoom. Maar ik zal zelf eens op onderzoek uitgaan, want ik hoor teveel verschillende informatie. Zal m'n eigen oordeel gaan vormen, oke?

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 17:24 schreef freija het volgende:
Zal m'n eigen oordeel gaan vormen, oke?

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 16:42 schreef Dromenvanger het volgende:

Hoe je die emoties kunt laten weglopen Ik heb dat gedaan door mezelf te observeren in hoe ik me voel. Dat doe ik eigenlijk altijd als het niet gaat zoals ik wil dat het gaat.

Met alle respect: volgens mij is jouw manier van omgaan met emotionele problemen niet wat de TS bedoelt. Als ik de TS goed begrijp is het veel meer een 'gevoel', dan iets wat een oorzaak heeft.

Een voorbeeldje, wat in eerste instantie totaal ongerelateerd lijkt: als je een beweging uitvoert, dan krijg je ook 'informatie terug' over de huidige stand van je lichaam. Als die informatie te vroeg of te laat binnenkomt, dan geeft dat de onaangename illusie dat je niet in staat bent om je eigen bewegingen te coordineren; dat 'iemand anders' je laat bewegen. Dat verschijnsel is iets wat nogal vaak voorkomt bij de verzamelziekte 'schizofrenie'.

Kortom, het lijkt me sterk dat je zoiets met alleen emotioneel graafwerk kan oplossen, al was het alleen maar omdat het 'probleem' niet op dat vlak ligt.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 15:13 schreef dvr het volgende:


_{('waste' is juist als verspilling bedoeld wordt, maar bij 'een laatste slag onder de verspilling' kon ik me niets voorstellen)}

De betekenis is: een laatste steek onder water.

Verder vind ik het best grappig om anderen zo op de kast te jagen; dat dan weer wel. Dat mag ik niet zeggen, he? Heel jammer, heb het reeds gedaan.

Maar goed; ik moet van Alicey ook iets constructiefs zeggen. Laat ik daar eens mee beginnen. Eens even denken:

Ja, ik weet iets:

Heel veel sterkte, beste JohnDDD, wij snappen allemaal dat je door een hel gaat...nee, ik kan dat niet...

Nog eens proberen:

JohnDDD, jongen, ik hoop dat je snel uit je isolement komt. Dat je een psycholoog vindt waardoor je uit het dal naar boven klimt, met ups en downs ga je het redden.

Sterkte!

_{(Nou, is dat constructief, of niet? Hoera, Jochei)}

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 22:33 schreef R_ON het volgende:

[..]

De betekenis is: een laatste steek onder water.

Verder vind ik het best grappig om anderen zo op de kast te jagen; dat dan weer wel. Dat mag ik niet zeggen, he? Heel jammer, heb het reeds gedaan.

Maar goed; ik moet van Alicey ook iets constructiefs zeggen. Laat ik daar eens mee beginnen.

Je hoeft toch niets te zeggen R_ONieboy?

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2005 15:08 schreef JohnDDD het volgende:

[..]

Er is een verschil tussen geloven dat je niet echt bent en een gevoel hebben dat je niet echt bent.

Ik geloof niet dat ik niet echt ben. Ik geloof dat ik echt ben. Ik voel me alleen anders, sinds ongeveer januari 2005.

Kijk je kunt niet ontkennen dat die mensen in het psychiatrisch ziekenhuis werkelijk het idee hebben dat ze Jezus zijn. Dat idee bestaat, ze liegen niet. Ze voelen dat zo. Of het ook zo is...nee hoogstwaarschijnlijk niet.

De psychiaters willen dat gevoel serieus nemen, ook al nemen ze het idee erachter misschien neit serieus.

Daarom is het ook belangrijk mijn gevoel serieus te nemen. Ik wil met mijn gevoel geenszins refereren aan het idee dat ik niet echt zou zijn of zou dromen. Dan postte ik hier toch niet meer op Fok!?

He John,

Ik heb ff door het topic gescand, maar ik kan niet zoveels raars ontdekken. Ik denk dat iedereen emoties of dingen heeft van vroeger die pijn kunnen doen. Dat heb ik zelf ook. Ook nu nog. Anderen zullen dat niet altijd snappen, maar als het pijn doet, doet het pijn.

Ook ik kan me onecht voelen, als ik er op ga letten. Alsof ik een persoon ben die los van mijn lichaam in mijn hoofd woon. Zoiets. Net zoiets als in die film "being John Malkovich". (erg goeie film trouwens, maar goed ). En als je op dat soort dingen let, dan valt het je natuurlijk vaak op. Maar daarmee hoeft het niet gelijk iets ernstigs te zijn.

Wat me wel opviel, is dat je gevoel gaat opzoeken. Waarom doe je dat? Je hoeft niet op zoek te gaan naar een gevoel. Gevoel is er en kun je voelen, maar je hoeft het toch niet een bepaalde kant op te duwen? Waarom zou je dat doen?

[ Bericht 12% gewijzigd door kenz op 01-10-2005 23:05:07 ]

Is er dan niemand die het me eens is? Laat hij zich dan *NU* melden.

quote:

Is er dan niemand die het me eens is? Laat hij zich dan *NU* melden.

Helaas. Maar je zou dan ook niet moeten denken dat je beter weet dan de topicstarter wat er in zijn hoofd omgaat. Dat slaat toch nergens op? Waarom heb je überhaupt behoefte om te ontkennen dat wat hij ervaart echt is?

Stel je even voor dat je zodadelijk je nest induikt en na een uurtje helemaal rozig wakker wordt en naar de wc moet. Je loopt dan half-dromend, onvast en wat duizelig, lichtschuw naar het toilet.
Niks aan de hand en even later plof je weer opgelucht in je bed. Maar stel je nu voor dat je 's morgens nog steeds met dat vage gevoel wakker wordt, en dat je half-dromend, duizelig en lichtschuw naar je school of werk moet. En dat dat gevoel constant aanwezig blijft, en je geen enkel helder moment meer hebt. Als je dan maanden later nog steeds met die wolken in je kop rondloopt ga je je toch eens zorgen maken, en dan post je misschien een bericht zoals de topicstarter deed. Voila..

quote:

Op zondag 2 oktober 2005 04:20 schreef dvr het volgende:

[..]

Helaas. Maar je zou dan ook niet moeten denken dat je beter weet dan de topicstarter wat er in zijn hoofd omgaat. Dat slaat toch nergens op? Waarom heb je überhaupt behoefte om te ontkennen dat wat hij ervaart echt is?

Stel je even voor dat je zodadelijk je nest induikt en na een uurtje helemaal rozig wakker wordt en naar de wc moet. Je loopt dan half-dromend, onvast en wat duizelig, lichtschuw naar het toilet.
Niks aan de hand en even later plof je weer opgelucht in je bed. Maar stel je nu voor dat je 's morgens nog steeds met dat vage gevoel wakker wordt, en dat je half-dromend, duizelig en lichtschuw naar je school of werk moet. En dat dat gevoel constant aanwezig blijft, en je geen enkel helder moment meer hebt. Als je dan maanden later nog steeds met die wolken in je kop rondloopt ga je je toch eens zorgen maken, en dan post je misschien een bericht zoals de topicstarter deed. Voila..

Dat lijkt me echt enorm KUT!

quote:

Op zondag 2 oktober 2005 04:24 schreef R_ON het volgende:

Dat lijkt me echt enorm KUT!

Haha, ja. Nou dan zijn we het daarover eens. Ik hoop dat er nog goede suggesties komen. Ik heb er vroeger zelf last van gehad en het is bij mij in de loop der tijd weliswaar veel minder geworden, maar nooit 100% weggegaan.

My 2 cents:

hetgeen je zo beschrijft komt me redelijk bekend voor en al hoeft dat natuurlijk verder niets te zeggen over hoe vergelijkbaar de oorzaak is vertel ik toch maar even kort mijn ervaring hiermee, misschien kun je er wat mee. .

In mijn geval was er daadwerkelijk sprake van een verschil tussen het beeld wat ik van mezelf had, m'n "ware identiteit" zeg maar en m'n daadwerkelijke gedrag. Dat zal waarschijnlijk voor veel mensen wel tot op zekere hoogte gelden, maar als dat verschil wat te groot wordt kan er zo'n sensatie van 'disconnectie' ontstaan, dat was althans bij mij het geval.

De oorzaak bleek vooral te liggen in het niet goed om kunnen gaan met autoriteit en omgeving die afhankelijk van je is/waar jij afhankelijk van bent. Er moet een natuurlijke balans zijn in het omgaan met en betrokken zijn bij die groepen aan de ene kant en jezelf aan de andere kant. Als die omgeving dingen van je vraagt en je een bepaald gedrag probeert op te dringen (dat hoeft niet per se bewust te zijn, denk bijv. aan ouders die zelf erg onzeker zijn en dientengevolge een beeld aan de buitenwereld proberen te presenteren waar ze jou ook in proberen te persen) *en* als jij zelf niet in staat bent een duidelijke grens voor jezelf te hanteren (wat in het geval van genoemde ouders vaak in meer of mindere mate zo is, geen onvoorwaardelijke liefde voelen maar er (onbewust) wel naar op zoek zijn door je maar aan te passen) m.b.t. het accepteren en toelaten van dat soort invloeden kan er langzaamaan steeds meer een verschuiving optreden van je gedrag richting die ideale persoon die die buitenwereld in gedachten heeft.

Des te verder dit doorzet, des te meer spanning en verschil ontstaat er tussen "wie jij werkelijk bent" en hoe je je gedraagt. Dit geeft je steeds meer het gevoel dat er iets fundamenteel niet klopt, dat je "onecht" bent zoals jij het beschreef.

Voor mij was het realiseren hiervan belangrijk. Vervolgens zo'n grens gaan zetten en proberen heel eerlijk te zijn tov jezelf (en anderen) in wat echt bij jou hoort en wat "aangepast gedrag" is. Daarmee vind je jezelf ook weer een beetje terug. En zorg ervoor dat je je leven in eigen handen houdt, doe bijv. bewust af en toe dingen die niet in de algemene lijn der verwachting liggen maar wel bij jou opkomen om ook weer even het besef te hebben dat je in "full control" bent. Dit betekent dus *niet* dat je jezelf moet gaan afsluiten of bang moet zijn voor een eventuele verandering die op stapel staat, want dat valt uiteindelijk altijd wel mee. Zelfonderzoek is ok (14.gif) en niet bang zijn voor de heftigheid van je emoties, het is vaak zo dat de heftigheid meer te maken heeft met het te lang ontkennen/opkroppen van het gevoel dan dat er iets "engs" aan de hand is.

Nou ja, for what it's worth en zo, veel succes in elk geval. .

[ Bericht 0% gewijzigd door keesjeislief op 02-10-2005 06:00:01 ]