quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 12:41 schreef DaisyDuke het volgende:Het kwartje der genialiteit moest bij mij even vallen, maar inmiddels ben ik erg onder de indruk geraakt van Architecture in Helsinki's "In Case We Die". Sublieme plaat!
"In Case We Die" was één van mijn favoriete zomer-platen in 2005. Ondertussen ben ik het wat beu gehoord en speel ik het minder... het omgekeerde als bij jou dus
...en over Sufjan:
Wel, ik heb me gisteren ongelofelijk geamuseerd... Het optreden bestond uit 2 delen: een Illinois-gedeelte en een niet-Illinois gedeelte. Tijdens het eerste deel, was iedereen gekleed in de pakjes die je waarschijnlijk al wel op de persfoto's van het album gezien hebt: blauw t-shirt met een oranje "I" en oranje broek. Heel dit deel verliep in chearleading stijl. Zo kwamen bv een aantal Illinoisemakers met een radslag het podium op, waren er pompons
![]()
en chearleader-rijmpjes voor enkele nummers, vaak met bijhorende handbewegingen. Sufjan begon regelmatig met "ready?" waarop de anderen in koor "O - K!" riepen. Ook de ondertussen al beruchte verhaaltjes van Sufjan kwamen dikwijls terug. Meestal op de toon van een 12-jarige die een spreekbeurt geeft: "the next song is about a city called Decatur. Decatur is know for its..." enzovoort. Humor! Als ik het mij goed herinner waren dit de nummers die in het eerste deel gespeeld zijn: "the 50 states", "The Tallest Man, The Broadest Shoulders" (heel het publiek: klap... klap-klap), "Prairie Fire that Wanders About", "Decatur", "Jacksonville", "Casimir Pulaski Day", "John Wayne Gacy Jr", "Chicago", "Wasp..."
Voor het tweede deel, gingen de Illinois-pakjes uit en werd het wat intiemer. Eerst speelde Sufjan solo "this one goes out to the one I love" van REM, daarna volgden: "A Good Man is Hard to Find", "For the Widows in Paradise,...", "All the Trees of the Field will Clap their Hands" en "Seven Swans". Het publiek was hier trouwens enorm respectvol. Het bleef de hele tijd muisstil. Pas bij een "Thank you" van Sufjan begon het applaus.
Het bisnummer was weer in Illinois-stijl: "The Man of Metropolis...", vooraf gegaan door "the human pyramid!" (3 mannen zetten zich naast elkaar op handen en knieën, 2 daar boven op en 1 achtergrondzangeresje daar nog eens boven). Dit mislukte natuurlijk grandioos, maar kreeg wel enorm veel applaus