(geb. Te Maassluis 1944) studeerde biologie in Leiden en is werkzaam als etholoog (= iemand die het gedrag van dieren bestudeert) aan de Leidse universiteit. Hij debuteerde met de roman Stenen voor een ransuil (1971), waarin de problematiek van een streng gereformeerde jeugd en opvoeding en van de daarin tot ontwikkeling komende homoseksualiteit centraal staat.
quote:Op woensdag 21 september 2005 21:51 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik doe niet mee! ( Bij wijze van TVP. )
quote:Je liegt!Op woensdag 21 september 2005 21:52 schreef De-oneven-2 het volgende:
't Hart?
En Maarten 't Hart is goed.
Kent er iemand nog een andere host buiten dat verdomde ImageShack?
quote:PhotobucketOp woensdag 21 september 2005 22:19 schreef De-oneven-2 het volgende:
GRMBL!
Kent er iemand nog een andere host buiten dat verdomde ImageShack?
Afijn,
een beetje kunstenaar heeft natuurlijk een herkenbare stijl;
Welk detail hoort bij welke kunstenaar?
( Het noemen van de titels van de schilderijen levert uiteraard extra aanzien op. )
De eerste is van Picasso?
quote:Kassa!Op woensdag 21 september 2005 22:39 schreef wyccie het volgende:
De eerste is van Picasso?
Wow. Is het dan misschien Meisje met duif? Of is dat geen officiële titel?Bingo!
Dat heb ik expres gedaan...
quote:
! ... Hij is wel een bron van inspiratie voor me...
Maar daar koop je niet zo veel voor...
Tong herkent 'm ( inmiddels ) misschien ook wel...
Die van Van Gogh, is dat het schilderij van zo'n Frans dorpje?
quote:Op woensdag 21 september 2005 22:54 schreef wyccie het volgende:
Die van Van Gogh, is dat het schilderij van zo'n Frans dorpje?
. quote:Op woensdag 21 september 2005 22:56 schreef wyccie het volgende:
Damien Hirst?
. Volgens mij heb ik het schilderij hier inderdaad voorbij zien komen.........
Da's grappig, ik heb beide schilderijen nog nooit gezien!Dat ze een zeer herkenbare stijl hebben...
Doe eens het hele schilderij van die laatste...
Volgens mij is ie bijna op ware grootte,
... 
Waar blijft die stomme Tong toch.
...Dus mondje dicht, he...
quote:Ollie B. Bommel?Op woensdag 21 september 2005 23:36 schreef De-oneven-2 het volgende:
Die beer die geen beeer is...
Ik snap d'r niks meer van
quote:Ja, ik weet wie beeer en Ollie B. Bommel zijn.... RJP.Op woensdag 21 september 2005 23:38 schreef De-oneven-2 het volgende:
Een semi-Fokker...Laten we 't daar op houden.
Ik heb Tong al geroepen.
Je hebt nog een opgave over 'm geplaatst onlangs...
En wij maar roepen: 'Jean! Michel!'
Ik heb de film wel gezien.
David Bowie...
Er zijn zat Belgen in het nieuws de laatste tijd...
We need some real information!
quote:Even spraakmakend. Conceptioneel vaak. 'Is dat nou kunst ?''Kan mijn neefje van 6 ook.'Op donderdag 22 september 2005 00:43 schreef cioran63 het volgende:
Wat heeft ie nou met Beuys van doen?
Ik wist alleen niet dat ie zo lelijk was...
quote:Op donderdag 22 september 2005 00:48 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ah, ik ben wel bekend met z'n werk...
Ik wist alleen niet dat ie zo lelijk was...
Wie heeft jou ooit verteld dat kunstenaars knap zijn dan?
quote:Er zit nog een hele wereld tussen knap en lelijk, hoor...Op donderdag 22 september 2005 00:53 schreef wyccie het volgende:
[..]
Wie heeft jou ooit verteld dat kunstenaars knap zijn dan?
quote:Da's waarOp donderdag 22 september 2005 00:57 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Er zit nog een hele wereld tussen knap en lelijk, hoor...
Maar zo lelijk vind ik hem niet, als hij zijn haar even kamt enzo, dan valt het vast wel mee.
Ik bedoelde te zeggen dat ik het gezicht achter het werk simpelweg niet kende...
Maar dat geldt voor heel veel kunstenaars...
"How oddly situated a man is apt to find himself at the age of thirty-eight! His youth belongs to the distant past. Yet the period of memory beginning with the end of youth and extending to the present has left him not a single vivid impression. And therefore he persists in feeling that nothing more than a fragile barrier separates him from his youth. He is forever hearing with the utmost clarity the sounds of this neighboring domain, but there is no way to penetrate the barrier." (from Runaway Horses, 1969)
Kimitaka Hiraoka was born in Tokyo, the son of a government official. Later he changed his name into Yukio Mishima so that his anti-literary father wouldn't know he wrote. The name Yukio can loosely be translated as "Man who chronicals reason." Mishima was raised mainly by his paternal grandmother, who hardly allowed the boy out of her sight. During World War II Mishima was excused military service, but he served in a factory. This plagued Mishima throughout his life - he had survived shamefully when so many others had been killed.
After the war Mishima studied law at Tokyo University. He worked as a civil servant in the finance ministry for a year before devoting himself entirely to writing. In 1946 Mishima met Kawabata Yasunari, who recommended Mishima's stories to important magazines. His first major work was Confessions of a Mask, which appeared in 1949. It dealt with his discovery of his own homosexuality. The narrator concluded, that he would have to wear a mask of 'normality' before other people to protect himself from social scorn.
The largely autobiographical work reflected Mishima's masochistic fantasies. His preoccupation with the body, its beauty and degeneration, marked several of his later novels. Mishima wished to create for himself a perfect body that age could not make ugly. He started body building in 1955 and he also became an expert in the martial arts of karate and kendo. Perhaps preparing for his death, Mishima liked to pose in photographs as a drowned shipwrecked sailor, St. Sebastian shot death with arrows, or a samurai committing ritual suicide. .
''Let us remember that the central reality must be sought in the writer's work: it is what the writer chose to write, or was compelled to write, that finally matters. And certainly Mishima's carefully premeditated death is part of his work.'' (Mishima: A Vision of the Void by Marguerite Yourcenar, 1985)
AI NO KAWAKI (1950, Thirst for Love) was written under the influence of the French writer François Mauriac. It was a story about a woman who has become the mistress of her late husband's father. KINKAKUJI (1956, The Temple of the Golden Pavilion) was based on an actual event of 1950. It depicted the burning of the celebrated temple of Kyoto by a young Buddhist monk, who is angered at his own physical ugliness, and prevents the famous temple from falling into foreign hands during the American occupation. "My solitude grew more and more obese, like a pig." (from Temple of the Golden Pavilion)
The Sound of Waves (1954) has been filmed several times. The story is set in a remote fishing village, and tells of a young fisherman, Shinji, who meets on the beach a beautiful pearl diver, Hatsue, the daughter of Miyata, the most powerful man in the village. Hatsue is loved by another young man, Yasuo. Miyata forbids Hatsue to continue seeing Shinji, but when Shinji shows his courage during a storm, he finally gives him and his daughter his blessing. The first film version from 1954, directed by Senkichi Taniguchi, was shot on location in the Shima Peninsula in Mie Prefecture, home of Japan's famous women pearl divers.
Mishima's reputation in Japan started to decline in the 1960s although in other countries his works were highly acclaimed. Silk and Insight (1964) dealt again lost ideals, but this time the story was set in the world of silk textile manufacturing. It was based on a real strike that took place in 1954. The central characters are an old-fashioned factory owner, Komazawa, and a manipulating political operator, Okano.
Mishima was deeply attracted to the patriotism of imperial Japan, and samurai spirit of Japan's past. However, at the same time he dressed in Western clothes and lived in a Western-style house. In 1968 he founded the Shield Society, a private army of some100 youths dedicated to a revival of Bushido, the samurai knightly code of honour. In 1970 he seized control in military headquarters in Tokyo, trying to rouse the nation to pre-war nationalist heroic ideals. After failure Mishima committed seppuku (ritual disembowelment) with his sword on November 25, 1970. Before he died he shouted, ''Long live the Emperor.'' On the day of his death Mishima delivered to his publishers the final pages of The Sea of Fertility, the authors account of the Japanese experience in the 20th century. The first part of the four-volume novel, Spring Snow (1968), is set in the closed circles of Tokyo's Imperial Court in 1912. It was followed by Runaway Horses (1969), The Temple of Dawn (1970) and Five Signs of a God's Decay (1971). Each of the novels depict a different reincarnation of the same being: first as a young aristocrat, then as a political fanatic in the 1930s, as a Thai princess before and after World War II, and as an evil young orphan in the 1960s.
"Just let matters slide. How much better to accept each sweet drop of the honey that was Time, than to stoop to the vulgarity latent in every decision. However grave the matter at hand might be, if one neglected it for long enough, the act of neglect itself would begin to affect the situation, and someone else would emerge as an ally. Such was Count Ayakura's version of political theory." (From Spring Snow, 1968)
In his plays Mishima showed interest in the traditional Japanese theater and Western themes. Among his dramas, written for the Western style theatre, are Rokumeikan (1956), which deals with a ball given for the Emperor's birthday, Tenth Day Chrysanthemum (1961), Madame de Sade (1965), an effort to see Marquis de Sade through women's eyes, The Fall of the House Suzaku (1967), and My Friend Hitler (1969). Mishima wrote several Kabuki pieces. His last work, The Moon Like a Drawn Bow, was performed in 1969 at the National Theatre. The play ended with scene of a seppuku. Mishima was considered to be in his time the only living author talented enough to write Kabuki plays in traditional style
Deze kunstenaar woont in Amsterdam en deed mee aan de laatste documenta. Zijn bijdrage bestond echter maar uit één regel tekst in de catalogus.
quote:Was dat geïnspireerd op Mishima ? Pleegde inderdaad Harakiri.Op donderdag 22 september 2005 01:03 schreef cioran63 het volgende:
O, ja, die Mishima. Die pleegde toch harikiri? Staat vast in die lap tekst. Ooit dat toneelstuk over Markies de Sade gezien, bij de Appel.
quote:Hoeft ook niet maar als je tijd hebt krijg je geen spijt.Op donderdag 22 september 2005 01:06 schreef wyccie het volgende:
Tong, je vindt het vast niet erg als ik dat niet helemaal ga lezen hè?
quote:Madame de Sade (1965), was een stuk van hem. Niet Markies dus.Op donderdag 22 september 2005 01:07 schreef tong80 het volgende:
[..]
Was dat geïnspireerd op Mishima ? Pleegde inderdaad Harakiri.
quote:Op donderdag 22 september 2005 01:07 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik moet pisse...
Ik moet slapen.
Trusten Allemaal
.Zijn bekendste werk bestaat uit wandelingen, waarbij hij passanten de weg vraagt. Die tekenenen dat op een papiertje, stempel erop en klaar. Weer een kunstwerk.
quote:Hij heeft mij ooit ontmoet, vandaar die conclusie..Op donderdag 22 september 2005 00:53 schreef wyccie het volgende:
[..]
Wie heeft jou ooit verteld dat kunstenaars knap zijn dan?
Zo.., mijn slechtse TVP ooit
quote:Ik heb geen enkel idee wie het is Cioran, maar ik vind hem nu al geweldig!!Op donderdag 22 september 2005 01:26 schreef cioran63 het volgende:
Goed, nog een onbetaalbare tip.
Zijn bekendste werk bestaat uit wandelingen, waarbij hij passanten de weg vraagt. Die tekenenen dat op een papiertje, stempel erop en klaar. Weer een kunstwerk.
Hij stempelde op alle tekeningen waarop hem de weg werd gewezen de tekst 'this way brouwn'.
Stanley Brouwn.
Er zijn zes van.
Had het moeten snappen.[ Bericht 8% gewijzigd door NoSigar op 25-09-2005 21:41:30 ]
quote:TuurlijkOp maandag 26 september 2005 19:20 schreef peaceman het volgende:
Ward Ruyslinck schreef Wierook en tranen
[ Bericht 2% gewijzigd door NoSigar op 27-09-2005 19:33:05 ]
quote:Eegje Schoo ?Op dinsdag 27 september 2005 17:57 schreef tong80 het volgende:
Met welke ex-minister heeft ie een relatie gehad ?
quote:Volgens mij is ze nu met Berend Boudewijn. Ril iddOp dinsdag 27 september 2005 18:59 schreef NoSigar het volgende:
Hedey d'ancona toch (brrr). Gehad, is dat voorbij?
En wie mag dit dan wel wezen?
http://www.guardian.co.uk/arts/news/story/0,,1579638,00.html
Beiden graag.
quote:Ik was al bang dat je dat ging zeggen
quote:Op zondag 2 oktober 2005 18:17 schreef pyl het volgende:
John Irving.
Wyccie ook een punt 
quote:Ach, gelukje. Toevallig vanmiddag 'Wilt' nog in handen gehad.Op zondag 2 oktober 2005 18:30 schreef tong80 het volgende:
GVD Pyl.je blijft me verbazen
Nee een andere Sieb.
Ik vergeet dat soort dingen wel eens.
Wie is deze mevrouw?
Bonuspunten als je de naam van het hondje ook weet.
quote:Pablo Picasso?Op woensdag 5 oktober 2005 19:37 schreef Tokay het volgende:
Nee, echtgenote en muze van...
Jacqueline nogwat heette ze, geloof ik.
quote:Goed hoor, pyl.Op woensdag 5 oktober 2005 21:20 schreef pyl het volgende:
Pablo Picasso?
Jacqueline nogwat heette ze, geloof ik.
quote:De foto die ik plaatste, is gemaakt door David Douglas Duncan.Jacqueline Roque was the last of the women in his life, living with him until his death in 1973, dominating his last 20 years of work. Jacqueline became a necessity in Picasso's life, playing the role of secretary, interpreter, agent, cook, driver, nurse, and model. She dedicated this part of her life to Picasso's creativity, and is seen as yet another tragic story.
She seemed to be quite damaged from the intensity and the closeness and the violence of having a relationship with Picasso, as were many of the women in his life. Many people dismiss these last decades of Picasso's life as of much importance, for they only saw the isolation of himself down in the south of France with Jacqueline, and his obsessive paintings of images of women, which are in some way, about Jacqueline and about the relationship between the artist and the muse.
Following Picasso's death, Jacqueline shot herself. And that is the end of the women in Picasso's life.
onderschrift:
"During the creation of Pepe Illo, Jacqueline and Lump waited in the studio basement while Picasso silently etched. [Villa La Californie, 1957.]" Viva Picasso, p. 143.
Wat doe je nu?quote:Wat is er, wat is er, wat zie je???
Maar, maar... dat is kúnst, pyl!
Althans, dat wordt beweerd!
Maar ik neem aan dat dat de bedoeling is.
quote:Lieve pyl, het is gruwelijk, maar ook weer niet zo erg als jij denkt dat het is.Op woensdag 5 oktober 2005 22:04 schreef pyl het volgende:
Ik zie een gemutileerd paars/rood onthoofd hoofd.......
Maar ik neem aan dat dat de bedoeling is.
Het is iig géén onthoofd hoofd, misschien stelt dat je gerust?
Geen idee, Tokay, maar dat besefte je al.
Herinner je je dat verhaal wat ik ooit vertelde, over dat kunstwerk van Nigella Lawsons echtgenoot?
quote:Geen lijk, joh!Op woensdag 5 oktober 2005 22:31 schreef pyl het volgende:
Uhm........dat ging over een ingevroren lijk dat per abuis ontdooide, meen ik.
Kunstwerk van bevroren blóed!
De kunstenaar heet Marc Quinn.
quote:Marc Quinn (born 1964) is a British artist, probably best known for Self, a sculpture of his own head made from his own frozen blood, and Alison Lapper Pregnant, a statue of Alison Lapper currently installed on the fourth plinth at Trafalgar Square.
Quinn was born in London. He studied history and the history of art at Cambridge University, and worked as an assistant to the sculptor Barry Flanagan.
Quinn emerged in the early 1990s as one of the so-called Young British Artists (yBas). He did not show in the 1988 Damien Hirst-curated Freeze exhibition which brought the yBas together for the first time (although he did once share a flat with Hirst), but did show in the Sensation exhibition of 1997 which brought the yBas into the public eye.
Like his contemporary Antony Gormley, Quinn often uses his own body to cast his sculptures. Unlike Gormley, however, Quinn retains distinguishing features, uses unusual materials such as rubber, and presents his sculptures in unconventional ways. The No Visible Means of Escape series, for example, are rubber casts of Quinn's body, some split from the feet to the neck and hung from one half of the feet.
Quinn's best known piece is probably Self (1991, recast 1996), a sculpture of the artist's head made from 4.5 litres (9.5 US pints) of his own frozen blood which he had donated over a period of five months.
As well as modelling himself, Quinn has made a series of sculptures of people either born with limbs missing or who have had them amputated. His portrait of John Sulston, who worked on the Human Genome Project, is in the National Portrait Gallery. It consists of bacteria containing Sulston's DNA in agar jelly.
Self, like many other pieces by the yBas, was bought by Charles Saatchi. There was a rumour in 2002 that the sculpture had been destroyed by builders employed to expand the kitchen for Saatchi's partner, the celebrity chef Nigella Lawson, when they unplugged the freezer in which it was being stored. This proved to be untrue, however, as the piece was exhibited intact by Saatchi when he opened his new gallery in London in 2003.
Hmmm, vreemd mens, die Nigella... Dat interview met haar was van ná 2003, en toen ontkrachtte ze die anecdote niet...
quote:
Mooie zet, Tong, dat aparte topic.
Ik was echt geroerd. 
quote:Was dat niet de AKO-literatuurprijs?Op donderdag 6 oktober 2005 22:04 schreef tong80 het volgende:
Welke prijs won dit boek ?
[afbeelding]
quote:Nee.Op vrijdag 7 oktober 2005 14:47 schreef LangeTabbetje het volgende:
sylvia plath
Hintje :
quote:Simone de Beauvoir?
Je suis belle, ô mortels! comme un rêve de pierre,
Et mon sein, où chacun s'est meurtri tour à tour,
Est fait pour inspirer au poète un amour
Eternel et muet ainsi que la matière.
Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris;
J'unis un c½ur de neige à la blancheur des cygnes;
Je hais le mouvement qui déplace les lignes;
Et jamais je ne pleure et jamais je ne ris.
Les poètes, devant mes grandes attitudes,
Que j'ai, pour fasciner ces dociles amant,
De purs miroirs qui font toutes choses plus belles:
Mes yeux, mes larges yeux aux clartés éternelles!
De vrouw graag.
quote:Tja, toen waren de moeders nog streng, hè.Op zondag 9 oktober 2005 22:55 schreef wyccie het volgende:
Het valt me op dat de mannen zulke grote oren hebben!!!!
quote:Die is toch met Martine Bijl?Op dinsdag 27 september 2005 19:13 schreef tong80 het volgende:
Volgens mij is ze nu met Berend Boudewijn. Ril idd
quote:Als King Lear inderdaad.Op dinsdag 11 oktober 2005 17:16 schreef pyl het volgende:
Gokje op Sir Laurence Olivier.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 12-10-2005 17:46:50 ]
RJP - topic... De ontgoocheling; ze wordt me te veel! Te veel, zeg ik je!
Schrijver en boek graag.
quote:En daar ben ik het mee eensOp vrijdag 14 oktober 2005 01:34 schreef cioran63 het volgende:
Nou, dat slaat best wel ergens op.
quote:Slaat inderdaad nergens op. Dat boek is van J.D. Salinger. En...........Op vrijdag 14 oktober 2005 01:20 schreef NoSigar het volgende:
Tja, ik dacht eerst aan iets van Jack Kerouack. Al zoekende kwam ik erachter dat 'the catcher in the rye' uit dat jaar komt maar dat slaat volgens mij nergens op, dus nu houdt het een beetje op hier...
............je hebt het wasmachine gwonnen.
"question and answer"
he sat naked and drunk in a room of summer
night, running the blade of the knife
under his fingernails, smiling, thinking
of all the letters he had received
telling him that
the way he lived and wrote about
that--
it had kept them going when
all seemed
truly
hopeless.
putting the blade on the table, he
flicked it with a finger
and it whirled
in a flashing circle
under the light.
who the hell is going to save
me? he
thought.
as the knife stopped spinning
the answer came:
you're going to have to
save yourself.
still smiling,
a: he lit a
cigarette
b: he poured
another
drink
c: gave the blade
another
spin.
quote:Charles BukowskiOp vrijdag 14 oktober 2005 17:44 schreef tong80 het volgende:
Van wie ?
"question and answer"
he sat naked and drunk in a room of summer
night, running the blade of the knife
under his fingernails, smiling, thinking
of all the letters he had received
telling him that
the way he lived and wrote about
that--
it had kept them going when
all seemed
truly
hopeless.
putting the blade on the table, he
flicked it with a finger
and it whirled
in a flashing circle
under the light.
who the hell is going to save
me? he
thought.
as the knife stopped spinning
the answer came:
you're going to have to
save yourself.
still smiling,
a: he lit a
cigarette
b: he poured
another
drink
c: gave the blade
another
spin.
quote:
Die had Tong al een keer geplaatst..... maar kon niet op de naam komen.
Van wie?
quote:Ik wilde het al niet zeggen.....Op zaterdag 15 oktober 2005 00:29 schreef De-oneven-2 het volgende:
De wasmachine...
on topic... geen idee
Kun je nagaan wat m'n favorieten zijn.quote:Het was eruit voor ik er erg in had...
quote:Lichtenstein...Op zaterdag 15 oktober 2005 00:36 schreef tong80 het volgende:
Liechtenstein
(
! ) quote:Ik heb ook altijd Liechtenstein gedacht...
quote:Ja, dat wist ik ookOp zaterdag 15 oktober 2005 00:41 schreef De-oneven-2 het volgende:
Da's een dwergstaat...
Van wie?
quote:Oh shit die is zo goed maakt met 50 foto's een gave compositie. Kom niet op de naam damn.Op zaterdag 15 oktober 2005 00:44 schreef wyccie het volgende:
[..]
Ja, dat wist ik ook
Van wie?
[afbeelding]
quote:Wat staat er op dan?
quote:Bedoel je eigenlijk die van mij of Tong?Op zaterdag 15 oktober 2005 00:45 schreef De-oneven-2 het volgende:
Hopper?
quote:Die van jou...Op zaterdag 15 oktober 2005 00:47 schreef wyccie het volgende:
[..]
Bedoel je eigenlijk die van mij of Tong?
Geen Hopper dus...
Die van Wckie is een collage. no painting.
quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 00:50 schreef De-oneven-2 het volgende:
Hockney bedoel ik... Die haal ik altijd door elkaar...
Had feestje vanavond hè
quote:Dit is de domste post die ik ooit van je gezien heb Do2...Op zaterdag 15 oktober 2005 00:45 schreef De-oneven-2 het volgende:
Hopper?
De vader van deze beroemde nederlandse tekstschrijver was naast schilder ook huisarts.
Deze huisarts werd beschreven in Kortooms' boek: "Help, de dokter verzuipt".
Over welke tekstschrijver heb ik het?
quote:Dan heb je behoorlijk wat posts van mij gemist, AR...Op zaterdag 15 oktober 2005 20:41 schreef Automatic_Rock het volgende:
[..]
Dit is de domste post die ik ooit van je gezien heb Do2...
quote:Ik denk dat ik zo'n 75% toch wel lees..Op zaterdag 15 oktober 2005 21:28 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Dan heb je behoorlijk wat posts van mij gemist, AR...
Maar he, 1 moet de domste zijn toch??
Laat dat duidelijk zijn...
quote:Hint: de tekstschrijver schreef onder andere liedjes voor de cabaretgroep PurperOp zaterdag 15 oktober 2005 21:11 schreef dartfanaat het volgende:
Ook maar een keer een vraag van mij.
De vader van deze beroemde nederlandse tekstschrijver was naast schilder ook huisarts.
Deze huisarts werd beschreven in Kortooms' boek: "Help, de dokter verzuipt".
Over welke tekstschrijver heb ik het?
quote:En nog een hint: Voor Willeke Alberti schreef hij ookOp zaterdag 15 oktober 2005 23:24 schreef dartfanaat het volgende:
[..]
Hint: de tekstschrijver schreef onder andere liedjes voor de cabaretgroep Purper
* zegt iedereen welterusten en tot morgen
quote:Eli Asser ?Op zondag 16 oktober 2005 00:43 schreef dartfanaat het volgende:
[..]
En nog een hint: Voor Willeke Alberti schreef hij ook
* zegt iedereen welterusten en tot morgen
quote:Nee, helaas...
* zegt goedemorgen iedereen
De hit van Willeke Alberti welke door de man geschreven is is...Telkens weer.
quote:Zijn initialen zijn: F. W.Op zondag 16 oktober 2005 14:06 schreef dartfanaat het volgende:
Nee, ook niet. Megahint: Ook het lied "Het Dorp" is van zijn hand............
Het afgelopen theaterseizoen toerden 4 sterren, waaronder Marnix Kappers en Jenny Arean, door het land met een show waarin een hommage aan deze man gebracht werd. De show heette: "telkens weer het dorp".
* heeft de man ontmoet en gesproken, maar dat terzijde
Het was Friso Wiegersma, vooral bekend als tekstschrijver van Wim Sonneveld.
quote:Zei ik toch......ik wist zeker dat je in elk geval z'n naam kende.Op zondag 16 oktober 2005 15:18 schreef tong80 het volgende:
Oh ja, nu herinner ik me de naam.Kwam er maar niet op.
The Room (1957)
The Birthday Party (1957)
The Dumb Waiter (1957)
A Slight Ache (1958)
The Hothouse (1958)
The Caretaker (1959)
A Night Out (1959)
Night School (1960)
The Dwarfs (1960)
The Collection (1961)
The Lover (1962)
Tea Party (1964)
The Homecoming (1964)
The Basement (1966)
Landscape (1967)
Silence (1968)
Old Times (1970)
Monologue (1972)
No Man's Land (1974)
Betrayal (1978)
Family Voices (1980)
Other Places (1982)
A Kind of Alaska (1982)
Victoria Station (1982)
One For The Road (1984)
Mountain Language (1988)
The New World Order (1991)
Party Time (1991)
Moonlight (1993)
Ashes to Ashes (1996)
Celebration (1999)
Remembrance of Things Past (2000)
Harold Pinter, de winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur van dit jaar
