LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Desalniettemin gaat jouw vader zich voor de vierde keer reproduceren.
Respect voor deze onverbeterlijke optimist.
Respect voor deze onverbeterlijke optimist.
Hopelijk een heropleving van de goede TTK-tradities.quote:Op dinsdag 20 september 2005 02:15 schreef Stali. het volgende:
Nieuw projectje? .
Stali & Ryan3 en het Lila Pauze Gevoel
Fijne traditie Gajus! .quote:Op dinsdag 20 september 2005 02:39 schreef Gajus het volgende:
[..]
Hopelijk een heropleving van de goede TTK-tradities.
Stali & Ryan3 en het Lila Pauze Gevoel
quote:Quote:
Lucida,
Ryan (en Stali) hebben een koerswijziging ingezet, blijkens hun bijdrage aan jouw weblog.
Valt het jou ook op met welk een gemak zij hun "pion" Ollie laten vallen?
Ik raad jou aan - ondanks hun toenaderingspoging - een veilige afstand te bewaren. Want hun praktijken van manipulatie, leugens, bedrog, chantage, woordbreuk enz. hebben zij echt niet afgezworen.
Groet,
G.
PS.
Mijn diagnose van dit duo: twee borderliners die hun gemeenschappelijk leven slechts inhoud kunnen geven door het creëren (en vernietigen) van een gemeenschappelijke vijand.
Leg het verhaal anders ook even uit aan Nadine26. .quote:Quote:
fok.*g.@planet.nl
Onderwerp: handreiking
Beste Lucida,
Ik ken OllieA slechts van het Fok!forum. Des te beter ken ik het duo Wiebe en Amber, de IRL-personen achter Ryan en Stali.
Mijn inschatting is dat OllieA een - in wezen - goedaardig heerschap is, die het slachtoffer is geworden van het kwaadaardige duo: hij heeft zich laten opgeilen door de vrouwelijke helft van het duo en zich vervolgens laten misbruiken door de mannelijke helft van het duo. Mijn inschatting is niet uit de lucht gegrepen maar gebaseerd op mijn eigen (maar tijdig verbroken) relatie met dit duo.
Zoals Sjun terecht constateert, OllieA kan veroordeeld worden maar het duo (de ware schuldigen) blijft buiten schot. Daarom opperde ik de mogelijkheid dat OllieA zich verexcuseert, zich distantieert van het duo en wellicht meewerkt om het duo te ontmaskeren.
Tot zover, groet,
*G.
.
Ps. deze gegevens zijn openbaar te vinden op een forum van voormalige Fok!users: http://fokdiscussie.6.forumer.com/viewtopic.php?p=3035#3035
Doe maar liever niet .quote:Op dinsdag 20 september 2005 02:59 schreef Stali. het volgende:
Leg het verhaal anders ook even uit aan Nadine26. .
Klinkt als een wespennest. Veel te ingewikkeld voor mij.
Ah Nadine.. hier je onderkomen gevonden..
Nieuwsgierig als ik ben, vind ik het toch wel amusant leesvoer. Het is weliswaar in de categorie Prive, Story en Jerry Springer, maar goed.. hersenloos vermaak is ook vermaak...
Nieuwsgierig als ik ben, vind ik het toch wel amusant leesvoer. Het is weliswaar in de categorie Prive, Story en Jerry Springer, maar goed.. hersenloos vermaak is ook vermaak...
"Arrogance has to be earned. Tell me what you've done to earn yours." - House MD
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
Mijn vriendje en ik nemen een break. Of: een time-out. Het loopt al een tijdje niet zo lekker, dat had ik al eerder verteld, en daarom hebben we nu afgesproken dat we 'ook met anderen uit mogen gaan.' Wat houdt 'uitgaan' precies in? We hebben er een tijdje over nagedacht, en het komt erop neer dat 'uitgaan' eindigt waar 'zoenen' begint.
Dus ja, ik mag vanavond de stad ingaan, in mijn eentje of met vriendinnen, en ik mag dansen en drinken en praten met alle leuke jongens die ik tegenkom, ik mag autoritjes maken met die jongens en ik mag ze mijn levensverhaal vertellen, ik mag ze heel misschien ook even aanraken, bijvoorbeeld op hun knie, en ik mag met ze langs de grachten slenteren en naar de sterren kijken en ik mag zeggen: 'Weet je dat ik helderziend ben?', en daarna mag ik mijn favoriete spelletje met ze spelen, het zogenaamde 'Char'- spelletje; dan speel ik het televisiemedium Char na, dat kan ik verschrikkelijk goed, ik ben gek op Char, ik heb heel goed naar haar gekeken, naar haar mimiek en haar nerveuze handen, naar naar hoe ze het precies doet, hoe ze die zielige, gebroken mensen helemaal gek maakt met haar zogenaamde contact met de zogenaamde doden, je gelooft je ogen niet, ze trappen er allemaal in, en het is zo simpel als wat, het gaat zo:
Ik: "Concentreer je even op jezelf."
Leuke jongen: (doet ogen dicht).
Ik: "Denk aan iemand die dichtbij je staat... wacht, ik begin al beelden te krijgen... er begint iets binnen te komen."
Leuke jongen: "Wat dan? Wat zie je?"
Ik: "Ik zie een J. Klopt dat, is er iemand met een J.?"
Leuke jongen: "Ja! Mijn vader, ik dacht inderdaad aan hem, ongelooflijk, hij heet Johan!"
Ik: "Goed. We laten Johan even met rust. Concentreer je nog eens op iemand anders... ja, ik zie een R. Het is een vrouw, deze R, ze is op een ongelukkige manier aan haar einde gekomen... Ria... of Rietje...?"
Leuke jongen: "Mijn oma, denk ik? Maar die heette Petronella."
Ik: "Oh wacht, de ene poot van de R lost al op, de R is een P geworden... van Petra... ja hoor: Petronella. Ze laat je weten dat je een beschermengel hebt. Er wordt over je gewaakt. Alles komt goed, zegt ze."
Leuke jongen: "En verder?"
Ik: "Verder niks. Ik krijg weer iets binnen... een M. Een Mark? Marten... of Marius?"
Leuke jongen: "Mark! Dat ben ikzelf!"
Ik: "Okay, Mark. Blijf je even focussen... ik zie... een hele duidelijke N. Is het een Nathalie... Natasha, of Nadine?"
Leuke jongen: "Eh..?"
Ik: "Stil, ik voel een hele duidelijke aanwezigheid, vlak naast je. Je hebt bezoek. Deze persoon wil je een boodschap geven... oh ja, dit is heel mooi, hier zul je blij mee zijn: deze persoon, deze N., ik denk dat het een Nadine is, laat weten dat - geef me je hand eens - dat je binnenkort heel rijk en beroemd en gelukkig zult zijn. Je gaat het maken. Heb je een vriendin?"
Leuke jongen: "Ja."
Ik: "Dat duurt niet lang meer, dat krijg ik heel duidelijk door. Het gaat al niet zo goed tussen jullie, klopt dat?"
Leuke jongen: "Nou... dat valt wel mee."
Ik: "Nee, nee... het valt niet mee. Ik zie hier dingen... bepaalde handelingen... en beelden... die niet geschikt zijn voor de jeugdige kijkertjes... de M en de N... ik zie een hele grote oplichtende M en een hele grote oplichtende N... heel frappant."
Het 'Char'- spelletje werkt altijd goed. Je moet het wel serieus nemen; ik geloof oprecht dat ik helderziend ben, of in elk geval een beetje helderziend, al is het vermoedelijk niet meer dan een scherp intuïtief vermogen. Ik speel het spel vaak met vriendinnen, en dan zeg ik: "Je moet denken aan iemand die ik niet ken, maar die wel heel belangrijk voor je is." Ik raad het ALTIJD goed. Ik zit er NOOIT naast. Ik zie ook echt letters, al moet ik eerlijk bekennen dat ik er zonder alcohol weinig van bak. Maar wat dan nog?
Toch bevalt het mij maar matig, dat mijn vriendje een break wil. Hij heeft vast een meisje ontmoet dat ook moeilijke boeken over 'het ware zelf' leest. Ik hoef er niet bij te zijn om te weten hoe dat in zijn werk gaat. Eerst gaan ze tegen elkaar opbieden: wie het zwaarst gebukt gaat onder destructieve emoties, wie zijn eigen behoeften het meest ontkent, enzovoort, en daarna wordt het zoenen. Zo gaat het, let maar op.
Ik ben een jaloers kreng. Ik wil dat meisje met haar complexe karakterstructuur wel eens ontmoeten. Th. (mijn vriendje) zegt: "Er ís geen meisje, wat lul je nou over een complex karakter, er ís helemaal geen ander meisje." Maar er is wel een break. En ik ken Th. goed genoeg om te weten dat hij niet op een houtje gaat zitten bijten. Praten over moeilijke boeken is alleen maar een excuus. Een slap excuus, een excuus dat niet kan tippen aan mijn eigen excuus, namelijk: dat ik verliefd ben op een gescheiden vader met drie kinderen, maar dat ik ertegen vecht, dat ik bereid ben het onderste uit de kan te halen om er niet aan toe te geven.
Nou ja: niet meer.
Dus ja, ik mag vanavond de stad ingaan, in mijn eentje of met vriendinnen, en ik mag dansen en drinken en praten met alle leuke jongens die ik tegenkom, ik mag autoritjes maken met die jongens en ik mag ze mijn levensverhaal vertellen, ik mag ze heel misschien ook even aanraken, bijvoorbeeld op hun knie, en ik mag met ze langs de grachten slenteren en naar de sterren kijken en ik mag zeggen: 'Weet je dat ik helderziend ben?', en daarna mag ik mijn favoriete spelletje met ze spelen, het zogenaamde 'Char'- spelletje; dan speel ik het televisiemedium Char na, dat kan ik verschrikkelijk goed, ik ben gek op Char, ik heb heel goed naar haar gekeken, naar haar mimiek en haar nerveuze handen, naar naar hoe ze het precies doet, hoe ze die zielige, gebroken mensen helemaal gek maakt met haar zogenaamde contact met de zogenaamde doden, je gelooft je ogen niet, ze trappen er allemaal in, en het is zo simpel als wat, het gaat zo:
Ik: "Concentreer je even op jezelf."
Leuke jongen: (doet ogen dicht).
Ik: "Denk aan iemand die dichtbij je staat... wacht, ik begin al beelden te krijgen... er begint iets binnen te komen."
Leuke jongen: "Wat dan? Wat zie je?"
Ik: "Ik zie een J. Klopt dat, is er iemand met een J.?"
Leuke jongen: "Ja! Mijn vader, ik dacht inderdaad aan hem, ongelooflijk, hij heet Johan!"
Ik: "Goed. We laten Johan even met rust. Concentreer je nog eens op iemand anders... ja, ik zie een R. Het is een vrouw, deze R, ze is op een ongelukkige manier aan haar einde gekomen... Ria... of Rietje...?"
Leuke jongen: "Mijn oma, denk ik? Maar die heette Petronella."
Ik: "Oh wacht, de ene poot van de R lost al op, de R is een P geworden... van Petra... ja hoor: Petronella. Ze laat je weten dat je een beschermengel hebt. Er wordt over je gewaakt. Alles komt goed, zegt ze."
Leuke jongen: "En verder?"
Ik: "Verder niks. Ik krijg weer iets binnen... een M. Een Mark? Marten... of Marius?"
Leuke jongen: "Mark! Dat ben ikzelf!"
Ik: "Okay, Mark. Blijf je even focussen... ik zie... een hele duidelijke N. Is het een Nathalie... Natasha, of Nadine?"
Leuke jongen: "Eh..?"
Ik: "Stil, ik voel een hele duidelijke aanwezigheid, vlak naast je. Je hebt bezoek. Deze persoon wil je een boodschap geven... oh ja, dit is heel mooi, hier zul je blij mee zijn: deze persoon, deze N., ik denk dat het een Nadine is, laat weten dat - geef me je hand eens - dat je binnenkort heel rijk en beroemd en gelukkig zult zijn. Je gaat het maken. Heb je een vriendin?"
Leuke jongen: "Ja."
Ik: "Dat duurt niet lang meer, dat krijg ik heel duidelijk door. Het gaat al niet zo goed tussen jullie, klopt dat?"
Leuke jongen: "Nou... dat valt wel mee."
Ik: "Nee, nee... het valt niet mee. Ik zie hier dingen... bepaalde handelingen... en beelden... die niet geschikt zijn voor de jeugdige kijkertjes... de M en de N... ik zie een hele grote oplichtende M en een hele grote oplichtende N... heel frappant."
Het 'Char'- spelletje werkt altijd goed. Je moet het wel serieus nemen; ik geloof oprecht dat ik helderziend ben, of in elk geval een beetje helderziend, al is het vermoedelijk niet meer dan een scherp intuïtief vermogen. Ik speel het spel vaak met vriendinnen, en dan zeg ik: "Je moet denken aan iemand die ik niet ken, maar die wel heel belangrijk voor je is." Ik raad het ALTIJD goed. Ik zit er NOOIT naast. Ik zie ook echt letters, al moet ik eerlijk bekennen dat ik er zonder alcohol weinig van bak. Maar wat dan nog?
Toch bevalt het mij maar matig, dat mijn vriendje een break wil. Hij heeft vast een meisje ontmoet dat ook moeilijke boeken over 'het ware zelf' leest. Ik hoef er niet bij te zijn om te weten hoe dat in zijn werk gaat. Eerst gaan ze tegen elkaar opbieden: wie het zwaarst gebukt gaat onder destructieve emoties, wie zijn eigen behoeften het meest ontkent, enzovoort, en daarna wordt het zoenen. Zo gaat het, let maar op.
Ik ben een jaloers kreng. Ik wil dat meisje met haar complexe karakterstructuur wel eens ontmoeten. Th. (mijn vriendje) zegt: "Er ís geen meisje, wat lul je nou over een complex karakter, er ís helemaal geen ander meisje." Maar er is wel een break. En ik ken Th. goed genoeg om te weten dat hij niet op een houtje gaat zitten bijten. Praten over moeilijke boeken is alleen maar een excuus. Een slap excuus, een excuus dat niet kan tippen aan mijn eigen excuus, namelijk: dat ik verliefd ben op een gescheiden vader met drie kinderen, maar dat ik ertegen vecht, dat ik bereid ben het onderste uit de kan te halen om er niet aan toe te geven.
Nou ja: niet meer.
Haha, waar vecht jij tegen? Tegen het feit dat het een hopeloze liefde is (je regisseur). Zijn er nog vrouwen naast jou met een complexere karakterstructuur?
Oh, waar vecht ik niet tegen...? Zoals ik het zie, is het leven één groot gevecht. Een gevecht om aandacht, liefde, erkenning, begrip, een beetje brood op de plank, liefde, liefde... enzovoort.quote:Op dinsdag 20 september 2005 15:06 schreef JeeWeeTje het volgende:
Haha, waar vecht jij tegen?
Maar ik ben toch geen uitzondering?
Nou en?quote:Op maandag 19 september 2005 16:50 schreef Nadine26 het volgende:
... Ik ben een onverbeterlijke egocentrica, kan alleen over mezelf schrijven, ...
neem een voorbeeld aan Gerard van het Reve ... die heeft niets anders gedaan ... gedurende ruim 50 jaar!
Helaas niet...quote:Op dinsdag 20 september 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Maar ik ben toch geen uitzondering?
Terwijl het let leven toch echt geen gevecht is ...
Gevecht om liefde... wat klinkt dat dieptriest....
Nee uitzondering niet denk ik, maar probeer eens een half jaartje niet te vechten, en het leven te nemen zoals het komt....quote:Op dinsdag 20 september 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Oh, waar vecht ik niet tegen...? Zoals ik het zie, is het leven één groot gevecht. Een gevecht om aandacht, liefde, erkenning, begrip, een beetje brood op de plank, liefde, liefde... enzovoort.
Maar ik ben toch geen uitzondering?
Misschien bevalt het veel beter?
Be kind whenever possible. It is always possible.
Dalai Lama
Dalai Lama
Dieptriest...?quote:Op dinsdag 20 september 2005 20:16 schreef JeeWeeTje het volgende:
Gevecht om liefde... wat klinkt dat dieptriest....
Misschien moet ik dan toch maar terug naar 't 'Relatie & Psychologie'-forum (en ik was net zo blij met m'n promotie )
Ok, het verhaal is prima. Mooi opgezet en geweldige ontwikkelingen. Vanuit RP gezien wordt het wel steeds droeviger hoor. Als op zichzelf staand verhaal wil ik toch graag de romantiek van je opening terug zien. Hoewel het op zich een mooi drama is. Ik hoop alleen dat het drama blijft en geen tragedie. Je schrijft lekker hoor. Van mij hoef je niet op het bankje te gaan liggen.
quote:Op dinsdag 20 september 2005 21:34 schreef JeeWeeTje het volgende:
[quote]Als op zichzelf staand verhaal wil ik toch graag de romantiek van je opening terug zien.
Ik ook! Ik ook! Maar ik werk alleen in de weekends...
Ik ook! Ik ook! We zitten, kortom, op één lijn.quote:Hoewel het op zich een mooi drama is. Ik hoop alleen dat het drama blijft en geen tragedie.
Ben je niet toevallig een heeeeeel belangrijk studieboek of een ander zeer noodzakelijk item kwijt geraakt, en je was toch heel toevallig in de buurt bij je oppasadresje, en misschien, ja heel misschien lag het wel daar?
En toen moest je dat wel even checken natuurlijk want wachten tot het weekend...dat kon niet, want het ging toevallig wel om boek of welk ander item dan ook onontbeerlijk is voor de doordeweekse woensdag!
En tja, dat Snufje Snuifdoos in haar roaring twenties outfit toevallig net op dat tijdstip een cursus method acting (...een lijntje...je bent een lijntje..) volgt, dat kon jij ook niet weten. Toch Nadine?
En toen moest je dat wel even checken natuurlijk want wachten tot het weekend...dat kon niet, want het ging toevallig wel om boek of welk ander item dan ook onontbeerlijk is voor de doordeweekse woensdag!
En tja, dat Snufje Snuifdoos in haar roaring twenties outfit toevallig net op dat tijdstip een cursus method acting (...een lijntje...je bent een lijntje..) volgt, dat kon jij ook niet weten. Toch Nadine?
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh, daar ben ik persoonlijk niet zo bang voor.quote:Op dinsdag 20 september 2005 21:49 schreef cioran63 het volgende:
Triest vind ik het helemaal niet. Het enige gevaar is dat het allemaal te grappig wordt.
Ik vind best veel dingen grappig, ik kan soms ook om mezelf lachen, als het moet (al gaat het me een stuk gemakkelijker af om te lachen om ánderen ) - maar grappig is niet het eerste woord dat me te binnen schiet als ik mijn leven overzie.
Misschien is je leven wel heel triest, maar je schrijft het allemaal nogal grappig op, dat ik er zelfs om moet lachen. Niet uit leedvermaak, maar gewoon, omdat het grappig is opgeschreven.
Schrijf zo nog een paar bladzijden door, en hebt een moderne roman. Als het tenminste niet nog grappiger wordt. Dan kun je het echter weer verkopen aan een cabaretier, of er zelf mee de planken op gaan. Of misschien is de moderne roman wel gewoon grappig.
Schrijf zo nog een paar bladzijden door, en hebt een moderne roman. Als het tenminste niet nog grappiger wordt. Dan kun je het echter weer verkopen aan een cabaretier, of er zelf mee de planken op gaan. Of misschien is de moderne roman wel gewoon grappig.
Volgens mij houdt Nadine zich staande dankzij haar gevoel voor humor lees: vermogen tot relativering
Maar toen ontmoette ik haar. Het poëziemeisje. Vanmiddag liep ik door de straat, en toen zag ik mijn vriendje Th. met haar in de Coffee Company zitten. Ze dronken ijskoffie en ze reageerden heel losjes toen ik erbij kwam staan.quote:Op dinsdag 20 september 2005 22:20 schreef Gajus het volgende:
Volgens mij houdt Nadine zich staande dankzij haar gevoel voor humor lees: vermogen tot relativering
Losjes, dat is het woord.
"Joh, gezellig, kom erbij zitten!"
"Nee dank je," reageerde ik gespannen, "ik moet verder."
Toen zei zij (kort donkerblond haar, blauwe ogen): "Kom op zeg, laten we er nou geen drama van gaan maken."
Zo'n type is het dus. Een uitspreekster. Alle kaarten op tafel. Overigens vertoont ze sterke uiterlijke overeenkomsten met de jonge Catherine Keijl, maar om de een of andere reden is dat geen geruststelling. Iets in haar ogen maakt me onzeker.
Je hebt van die meisjes, en ik behoor niet tot die groep, die al hun zwakke punten compenseren met heftige ontboezemingen. Poëziemeisjes. Th. is daar gevoelig voor. Th. is een beetje onzeker, hij gebruikt graag grote woorden.
Ik ben dus echt helderziend. Ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat hij geïnteresseerd zou zijn in iemand anders; hij is verliefd op mij - nog steeds, geloof ik, want ik zie hoe hij naar mij kijkt, en ik zie hoe hij kijkt naar het poëziemeisje, en daartussen ligt een hele wereld, maar ik betrap mezelf erop dat ik toch jaloers ben.
Toen ik na een pijnlijke stilte ('Laten we er geen drama van maken...') naar de uitgang liep, kwam Th. achter me aan. Ik ben hard doorgelopen; hij riep mijn naam een paar keer, maar toen gaf hij het op. Koren op de molen van het poëziemeisje. Toch een beetje drama.
It's a crime to fall in love
Heart and mind and soul in love...
It's a crime to fall in love
So hard, so hard...
Heart and mind and soul in love...
It's a crime to fall in love
So hard, so hard...
...dass wir fliegen.
