Zullen we moeilijkheden die je nu eenmaal tegenkomt in een relatie samen ook buiten de droom op een Grieks eiland kunnen overwinnen?
Ryan zal bij mij zijn intrek doen en voorlopig zijn eigen huis aanhouden.
Ikzelf woon sinds kort met mijn dochter van bijna vier in het midden van Nederland in een bijhuis op het erfgoed van een groot landhuis welke bewoond wordt door een steenrijke oude advocaat en zijn vrouw. Ik heb ze eigenlijk alleen kort ontmoet bij het overnemen van het huisje van de zus van mijn beste vriendin.
Het bijhuis is lang geleden gebruikt als bediendenwoning en het heeft een ruime woonkamer, een slaapkamer en een kinderkamer en een eigen schuur. Niet te groot en niet te klein. Groot genoeg om er met zijn drieen te wonen denk ik.
Leuke bijkomstigheid van dit huis is het zwembad in de tuin. Dit behoort uiteraard toe aan de eigenaren van de villa maar ik mag er ook gebruik van maken. Ik woon hier zelf nog maar net dus het is voor mij ook een nieuwe start.
Vandaar dat we ook besloten hebben in mijn huis samen verder te gaan omdat het dan voor ons beiden een nieuwe plek is.
Het verslag in navolging van TRU zet zich nog even voort en in overleg met Yvonne doen we dat in dit onderdeel van FOK!.
Hierbij de link aan wat er aan vooraf ging.
Stali en Ryan3 op TRU expeditie naar Corfu
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
maandagmiddag
Nog een uur en dan zal Ryan3 aanbellen. Ik realiseer me ineens dat hij hierna nooit meer zal aanbellen tenzij hij zijn sleutels vergeten zal zijn.
Vanmorgen heb ik na het naar school brengen van Femke, deze trouwens laten bij maken. Daarna boodschappen gedaan, het huis onherkenbaar schoongemaakt en het eten voor vanavond voorbereid. Een bonenschotel.
Jeetje het wordt nog wat in mijn leven zo. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik zelf helemaal niet zo ben. Femke at voordat ze naar de kleuterschool ging namelijk meestal bij de oppas omdat ik laat uit mijn werk kwam. Ik kookte zelden voor mezelf alleen en nam meestal wel genoegen met een zak chips, tosti's en een fles wijn.
Ik stond vanmorgen in de keuken een bonenschotel voor te bereiden. Dit ben ik helemaal niet en ik gruwel van witte bonen in tomatensaus. Maar Ryan is er dol op en dus maak ik het voor hem. Denk dat er in de toekomst veel aparte gerechten gegeten gaan worden, want het enige wat we zo'n beetje allebei lekker vinden is Ceylonthee en chocolademouse.
Het boodschappen doen vanmorgen was al een aparte ervaring dus.
Over aparte ervaringen gesproken, ik vraag me trouwens af hoe de moeder van Ryan op het nieuws heeft gereageerd.
Hij verteld haar alles maar toen we naar Corfu vertrokken bleek dat hij haar gezegd had dat hij met een kennis was gegaan.
Een kennis! Ik was echt beledigd toen ik daar achter kwam. Gaat hij nu vertellen dat hij met een kennis gaat samenwonen?
Ben heel benieuwd wat hij heeft gezegd. Mijn ouders reageerden heel leuk toen ik gisteren Femke ophaalde. Mijn moeder had het ergens wel verwacht, niet op zo'n korte termijn natuurlijk maar ze had het wel zien aankomen omdat ik niet uitgesproken had geraakt over Ryan. En mijn vader vind alles goed zolang ik maar gelukkig ben. Mijn ouders schelen ook tien jaar dus die doen ook niet moeilijk over het leefdtijdsverschil. Ben toch echt benieuwd hoe de familie van Ryan op onze relatie zal reageren.
Ik voel me best nerveus dat Ryan komt nu, een leuk soort gevoel van zenuwen dat wel. Ergens diep ook een vage angst, deze is niet omdat ik het niet wil, maar ik voel angst omdat ik bang ben Ryan te verliezen, omdat we deze beslissing misschien te snel hebben genomen.
Maar hij mag nu wel komen hoor, ik verlang de hele dag al naar hem.
Hee, ik zie een rode Astra nu bij het hek. Ryan!!! Even dit gauw posten dan ga ik hem helpen uitladen.
HE?! zie ik het nu goed? Ja warempel, hij draagt klompen!! Werkelijk Ryan loopt op grote houten klompen over het tuinpad. Dit kan hij niet menen! Klompen!
Tot later!
[Dit bericht is gewijzigd door Staal op 09-02-2004 16:03]
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
quote:Maar goed, de tweede zin die ik citeer. Als je semantisch met mieren gaat copuleren, betekent dat dan niet dat je Femke bij ging laten maken? Het is uiteindelijk wel duidelijk dat het om de sleutels ging maar ik dacht in eerste instantie even dat het wel héél goed ging tussen Ryan3 en jou.
Op maandag 9 februari 2004 16:01 schreef Staal het volgende:
De intrek van Ryan
maandagmiddagNog een uur en dan zal Ryan3 aanbellen. Ik realiseer me ineens dat hij hierna nooit meer zal aanbellen tenzij hij zijn sleutels vergeten zal zijn.
Vanmorgen heb ik na het naar school brengen van Femke, deze trouwens laten bij maken
-even een freeze-
Hoe voelde deze doorgaans een beetje tobberige figuur van pre-middelbare leeftijd zich? Nou ja, laten we niet overdrijven. Dat tobberige en die pre-middelbare leeftijd zijn ook maar een gimmick natuurlijk. In werkelijkheid ben ik een koele analist, niet waar iteejer. Een machine misschien zelfs. Maar goed, ik weet het dus niet. Hoe ik me voelde. Great expectations, sure. Tuurlijk. Ik tiep dit nu geruime tijd na mijn vertrek thuis en aankomst hier. En we hebben het al een beetje gehad over het onderwerp dat Stali hierboven aansnijdt. En neen, ik heb mijn familie etc. dus niet in kennis gesteld van wat ik op dit moment doe en waar ik ben. Ik heb Stali bij mijn moeder idd 1 x genoemd, op haar verjaardag, en that's it. Waarom? In de eerste plaats, omdat ik het commentaar van Les Autres wel al kan voorspellen. Hoongelach zal mijn deel zijn, alsook allerlei goedbedoelde verwerpingen van deze doldwaze onderneming natuurlijk. Ik denk zelfs dat ikzelf ook wel zo zou zijn, als ik bijv. te horen kreeg dat één van mijn broers hals over kop zou gaan hokken met één of andere schone die hij via de duistere inetwegen heeft leren kennen. Is trouwens al gebeurd ook. Dat is de Hollandse nuchterheid die ik geërfd heb, denk ik. Geen pret maken in je leven, maar werken en sparen. Lullige daarvan is dat als je dood gaat je je geld niet kunt medenemen (toen mijn vader stierf heb ik daar speciaal nog even op gelet nl.) en dat het leven zo om is, een tweede kans krijg je niet... En dus ben ik beklompt en wel toch maar in de voiture gestapt vanmorgen. Als dit voortduurt. Als ik bij haar blijf, dan zal ik tzt natuurlijk mijn familie in kennis stellen. Maar nu nog niet, geen bemoeials die zogenaamd even op bezoek willen komen, maar in feite alles even willen keuren. Even op een eiland met zijn tweeën.
Stali had de voordeur al open staan en leek ietwat flabbergasted. De klompen had ik nog nooit genoemd hihi. Wat doen twee mensen dan? Een goed gesprek houden? Neen! Vijf minuten duurde het misschien eer ik me bezig hield met hetgeen mij gedurende de rit de gehele tijd al als een soort koortsdroom voor ogen stond. Stali droeg een lief klein kanten broekje met een opening van voren, onder een kort zwart rokje. Een soort feeding frenzy maakte zich struikelend bijna van ons meester, want mijn broek hing dan wel in een mum van tijd op mijn hielen, mijn klompen had ik nog aan, geloof ik. Op de antieke sofa -best mooi hoorde bij de inboedel- duwde ik haar dijen uiteen en zoog ik haar knopje naar binnen en ging ik, een slijmspoor trekkend gelijk een slak, met mijn tong door haar heerlijke gleufje. Vind ze fijn!. Hihi. Hoe lang deze koortsachtige droom duurde weet ik niet. Het was iig goed dat het een vrijstaande woning was. Daarna heb ik haar oudtestamentisch bekend op mijn klompen, gelijk een ouderling op buurt bezoek. En Ryan3 bekende Stali. Klets klats klanderen. En dat talloze malen achtereen. Uitgeput hebben we toen lepeltje-lepeltje op de sofa gelegen, die bij iedere verdere liefdesbeweging van ons vertwijfeld kraakte. God, wat een heerlijke ochtend!
Erg vermakelijk dit, Staal en Ryan3 
Hoewel ik die laatste passage toch net iets te Penthousesk (Forum) vind. Gelukkig is Stali nog niet over jouw Goddelijke Liefdeslans begonnen. 
quote:Mm, misschien komt dat nog wel.
Op maandag 9 februari 2004 19:42 schreef American_Nightmare het volgende:
* popcorn eet *Erg vermakelijk dit, Staal en Ryan3
. Stali is even met andere dingen bezig, die ook wel vermakelijk zijn, zal er straks van berichten... We hebben onze eerste discussie iig al gehad. Lol.
Neem één ding van mij aan als je je zo heerlijk voelt zoals ik vanmiddag deed, doe niets.
Sta alleen op om van alle communicatiemiddelen de stekkers eruit te trekken en wat je echt maar dan ook echt nooit moet doen is het beginnen van een gesprek. Nooit doen, gewoon stilzwijgend genieten van het gelukzalige gevoel en verder helemaal niets.
Terwijl ik vanmiddag in de armen van Ryan lag te doezelen vroeg ik aan hem hoe zijn moeder had gereageerd.
Gewoon een terloopse vraag en hij antwoorde net zo makkelijk dat hij het niet verteld heeft. Hij heeft echt gewoon niets gezegd.
En om allemaal nietszeggende redenen ook. Dat hij bang is voor de reacties in zijn omgeving, zijn familie dat het bespot word.
En ik vind dat slap. Zijn broer is notabene getrouwd met een vrouw van internet. En dan zou zijn moeder onze liefde niet kunnen accepteren? Het is verdorie samenwonen, hij houdt zijn eigen huis toch aan? Het is toch niet ondoordacht allemaal?
Ik begrijp het niet. En ondanks al zijn gesus en op dat moment logische argumenten, want dat kan hij hoor, hij kletst je gewoon omver en op dat moment begrijp je alles wat hij zegt. En later denk je ineens het klopt niet.
En het klopt toch ook niet? We wonen samen en zijn moeder, die hij normaal gesproken alles verteld, weet niet beter dan dat ik een kennis van hem ben. Een kennis?! Niet eens een goede vriendin, welnee gewoon een kennis.
Ik krijg eigenlijk heel sterk het gevoel dat hij niet werkelijk voor mij kiest. Hij vertelt het niemand want stel dat het mis gaat? Dan behoeft niemand het te weten, dan kan hij gewoon naar huis gaan en verder leven alsof het nooit gebeurd is.
Hij wil niet voor mij kiezen, Ryan wil gewoon weer die achterdeur open hebben net als op Corfu.
Tijdens onze discussie ben ik gebeld door de politie, die was dolblij mij eindelijk te pakken te krijgen. Een actie van mijn ex waar ik kort wat mee gehad heb. Die heeft me als vermist opgegeven tijdens de week op Corfu. Nog zoiets onbegrijpelijks. Als je verdorie niet altijd je telefoon op neemt dan lig je voor sommige mensen gelijk dood in een greppel.
Door alle commotie hierom is de bonenschotel in de oven helemaal verbrand. Nu heb ik een uur geleden al gebeld voor twee pizza's alleen vrees ik dat ze het adres niet kunnen vinden.
En waarom trekt Ryan die klompen niet uit, hij hoort dat kabaal van die houten gevaartes op het parket toch ook wel? ik word gek van hem met dat af en aan gehos naar het raam.
Ik ga die pizzakoerier bellen.
Had me onze eerste dag samen toch wel anders voorgesteld eigenlijk.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Ryan3 op klompen *Proest*
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Zoals ik al zei, was de eerste discussie vanmiddag alweer binnen. Ik had op Fok! gelezen wat ze dus geschreven had over familie inlichten en ik heb daar mijn stukje op laten volgen, waarin ik dus dacht duidelijk gemaakt te hebben waarom ik de familie nog maar even niet ingelicht heb. Stali schijnt dit toch op te vatten als een motie van wantrouwen. Ze kan het beter zelf uitleggen, maar ze ziet het als een gebrek aan vertrouwen in onze relatie of iets dergelijks. Alsof ze er niet helemaal bij hoort. Een buitenvrouw is. Ik vind dit ietsje overdreven. Ik ben iemand die niet zit te wachten op het wekelijkse bezoek van schoonvaders en schoonmoeders, noch op al hun eventuele bemoeienissen. Heeft wat mij betreft niets te maken met mijn appreciatie van Stali of de waarde van onze prille relatie. Mensen in films, zoals bijv. James Bond, hebben ook vaak geen familie of het moet een familiefilm zijn. Anyway, door al het gezeik heen en weer is de bonenschotel dus aangebrand. Waren we genoodzaakt om de pizzakoerier te bellen. Deze doet er nogal lang over dus gevreesd mag worden dat ook de pizzakoerier ons stulpje niet kan vinden. Als hij maar niet met zijn brommertje naar het landhuis rijdt. Lol. De mensen in het landhuis zijn nogal op zichzelf, heb ik van Stali begrepen.
Leuke is nu dat we beide tegelijk een stukje schrijven.
Ah, de pizzakoerier is er. Mangare.
quote:Ja, van die grote gele.
Op maandag 9 februari 2004 21:32 schreef fotoloog het volgende:
OMG
quote:Staan je vasr goed!
Op maandag 9 februari 2004 21:45 schreef Ryan3 het volgende:[..]
Ja, van die grote gele.
Ga zo door met deze topics
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Het vrolijke nieuws op het werk
Gisteravond verdween mijn saggerijnige bui op slag toen Ryan mij met twee pizza's rondom de eettafel achterna begon te rennen. Ik heb afgelopen zomer een dramatische blinddate van een heel weekend met een Italiaan gehad. Ryan pest me er nog altijd mee. Het waren ook echt twee absurde dagen waar ik me in had laten kletsen door een vriendincollega omdat deze heel lief dacht mij wel even aan de man van mijn leven te helpen. Om kort te gaan ik heb moeten rennen voor mijn leven vanwege die engerd.
Vanmorgen hing vriendincollega gelijk met twee mokken koffie over mijn bureau om te vragen hoe ik het heb gehad op Corfu. Ik vertelde haar natuurlijk uitgebreid over Ryan, hoeveel plezier we gehad hebben en de bizarre dingen die we op het eiland meegemaakt hebben Ze vond het allemaal geweldig leuk om te horen en we hebben dubbel gelegen van het lachen. Ze vond dat ik er anders uitzag, stralend, jonger zelfs. Ze vroeg me ook honderduit over Ryan natuurlijk, maar ineens als bij donderslag betrok haar hele gezicht toen ik vertelde dat Ryan en ik elf jaar schelen. Ze zei niets meer, pakte snel de lege mokken op en liep zonder me nog aan te kijken met de woorden dat ze nog een heleboel werk had liggen mijn kantoor uit.
Ik was perplexed.
Binnen een half uur kreeg ik een E-mail van haar waarin ze zich excuseerde voor de manier waarop ze was vertrokken.
Opvallend hoeveel mensen eerst excuses maken en dat daar dan een waslijst van redenen op volgt waarom het terecht is dat ze zo gereageerd hebben en dat jij dan de gene bent die zo ontzettend verkeerd is.
En zo was de mail ook excuses en verder alleen maar redenen waarom Ryan een verkeerde keuze is.
Speelt leeftijd een rol? Ik denk van wel. Maar dan op geestelijk vlak. Ik geloof niet dat het snel voor zal komen dat een meisje van 18 op gelijkwaardig niveau kan leven met een man van 64.
Ryan is niet oud, hij heeft gevoel voor humor, is balorig, hij krijgt me altijd aan het lachen maar daarnaast kan ik op hem leunen wanneer ik met dingen zit. Hij geeft mij innerlijke rust. En wanneer ik weer eens neig tot neurotisch gedrag helpt Ryan altijd alles te relativeren. Ik heb echt het gevoel alles tegen hem te kunnen zeggen.
Ik heb geen last van het leeftijdsverschil, ik merk het niet anders dan in positieve zin. Maar ik merk het dus wel. Niet zozeer het leeftijdsverschil maar wel dat hij volwassen is maar is dit ook werkelijk leeftijdsgebonden?
Ik vraag me nu wel voor het eerst af of Ryan mij niet af en toe te jong vindt. Of hij iets mist bij mij.
Wat zou Ryan nu aan het doen zijn? Hij heeft nog niets gepost zie ik en ik probeer hem te bellen maar hij neemt de telefoon niet op. Ik mis hem.
Vanmorgen heeft hij me zolang mogelijk laten slapen en toen ik de keuken in liep had hij al ontbijt gemaakt en Femke liep door de keuken om hem heen te hossen op zijn klompen. Schaterend van plezier om het helse kabaal wat ze ermee kon produceren, Ryan is erg goeiig niet alleen naar mij maar helemaal naar Femke toe.
Toen we niet veel later in zijn rode Astra stapten had Ryan inderdaad veel weg van een uit de kluiten gewassen Huub Stapel als liftmonteur en ik het zakelijke van Annemiek Verdoorn.
Ryan had enthousiaste plannen gemaakt om vandaag te gaan klussen in en rond ons huis en had zijn blauwe overall en klompen (onder protest van Femke natuurlijk) al aangetrokken en bracht ons weg.
Ik probeer nog maar eens naar huis te bellen want ik moet niet vergeten dat wegwerpcamera'tje met de foto's van Corfu te laten ontwikkelen. We moeten natuurlijk niet te lang wachten om de foto's in TRU te plaatsen.
Tot later.
[Dit bericht is gewijzigd door Staal op 10-02-2004 12:20]
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
En wat een werk!Het idee dat het allemaal echt heeft plaatsgevonden, geeft het verhaal aan een voyeur beslist meerwaarde. Verzin daarom iets geloofwaardigs a.u.b. wat voor vreselijks er met (de output van) het wegwerpcameraatje gaat gebeuren.
Ik zou de boekenplanken nog even vullen en dus begon ik de dozen met boeken uit te pakken toen ik stuitte op de Kama Sutra, on top. Nu zul je denken dat ik het verzin, maar dat is dus niet zo. Stali had echt een exemplaar van de Kama Sutra in huis. Hahahahaha. Goed, ik kreeg dus wel een stijve hè. Ongeveer hetzelfde resultaat als toen ik het laatje van haar nachtkastje opentrok en daarin een grote dildo tegenkwam en één of ander mal dingetje aan roze touwtjes. Enerzijds heb je het gevoel dat je verboden terrein betreedt, anderzijds dat je haar nu nog intiemer kent. Ik stond even voor de vraag of ik me nu zou aftrekken? Eigenlijk maar niet doen. Masturbatie is in een prille relatie toch eigenlijk een beetje vreemdgaan. Vreemdgaan met je rechterhand. Bovendien iemand van 42 moet natuurlijk niet al te veel zaad gaan lopen verspillen als hij tenminste een relatie probeert te onderhouden met een seksueel over-actieve jongedame van 30. Zo liggen de zaken nu eenmaal. Enfin ik liet de boeken maar even voor wat ze waren, want ik herinnerde me ineens ook nog dat ik Stali's speciale douchekop nog even moest installeren. Had ze meegenomen van haar vorige woonruimte vanwege het masserende vermogen, zei ze. Vooral haar nekspieren gingen heel erg vastzitten na een dag op kantoor. Toen ik met de nodige portie gestuntel de douchekop had geïnstalleerd, was het tijd geworden voor een kopje thee. Ook heb ik de pc ingeschakeld. Ik las dus de text die hierboven staat...
Idd vreemd dat ik nog geen telefoontje van haar gehad heb. Geeft op zich niet, ik ben niet iemand die van minuut tot minuut op de hoogte gesteld dient te worden van het doen en laten van zijn geliefde, maar goed. Ik heb toch maar even gekeken waar die mobiel van mij uithing, want ze heeft dus wel verscheidene malen gebeld. Ik vond hem in mijn groene broek. Stond zeker op trilstand oid. Weet ik veel. Stomme dingen. Die vorige van mij heb ik maar 1 keer gebruikt. Ik heb hem iig in de zak van mijn ketelpak gedaan dus mocht ze nog bellen dan neem ik hem wel op. Het leeftijdsverschil is dus ook aan de orde gekomen, lees ik. Had ik al gezegd en Stali had dat weggewimpeld, maar in wezen hebben Les Autres natuurlijk een beeeehtje gelijk. Van zo'n jonge dame van 30 zou ook ik niet verwachten dat ze met een vent van pre-middelbare leeftijd kwam aanzeilen. Ja, tenzij hij centen heeft natuurlijk, maar dat heb ik niet. We kennen elkaar op zich nog niet zo erg lang en tot nu toe hebben wij weliswaar geen onoverkomelijke problemen ervaren, maar hoe het in de toekomst gaat, mocht dit stand houden, dat is natuurlijk vers 2. Voor mezelf heb ik voorgenomen om die brug over te gaan als ik hem tegenkom. Ik zit op dit moment mijn verslag te tiepen en ik moet nog wat administratie doen en dan zal ik de meiden weer ophalen. Niet vergeten de wegwerpcamera nog even te zoeken.
Het was een aangenaam verblijf iig. Deze eerste dag.
* zowel voor- als achternamen zijn vanwege redenen die voornamelijk de privacy behelsen gefingeerd.
[Dit bericht is gewijzigd door Ryan3 op 10-02-2004 16:20]
.
you can ride in a pink mustang
[Dit bericht is gewijzigd door Ryan3 op 10-02-2004 20:48]
quote:Er moet ook meer in! Hoe meer sambal hoe meer smaak over het algemeen dan. Uhm, denk ik.
Op dinsdag 10 februari 2004 20:36 schreef Ryan3 het volgende:(...)We hebben zelfgemaakte bami gegeten. Heb er een mespuntje trasi in gedaan, voor die typisch Indische smaak, zoals op de verpakking staat, maar merkte er weinig van.(...)
quote:Tja, dat blijft me verbazen. Ik bedoel, ik heb heel wat meegemaakt in forumland, maar dat laatste sloeg alles. Ik denk dat betreffende beheerder had gedacht dat de andere users gemakkelijk mee zouden gaan in het ryan3 bash proces. Echter (ondanks dat ryan3 soms best een klootzak is op fora) stelde 'wij' als old-school-forummers dit dus niet op prijs. Uiteindelijk zijn we geloof ik allemaal weg gegaan.
(...)Ik leerde Stali op een ander forum kennen, onder een andere nick. Heel toevallig eigenlijk. Komt, omdat ik zag dat zij over dildo's aan het ouwebetten was en dus deed ik ook even een duit in het zakje. Hihi. Het niveau daalde, maar de stemming steeg, zullen we maar zeggen. Heel leuke avond en nacht gehad iig. En hoewel ik van huisuit als Zeeuw het liefst de kat uit de boom kijk, was ik snel verkocht. Niet zo het forumbeheer op bewust forum overigens. In de dagen die volgden regende het waarschuwingen, beschimpingen en nare discussies omtrent ons zogenaamde scabreuze gedrag. Au fond was het alleen maar lol trappen. Eén en ander resulteerde eerst in een permban voor yours truly, die vervolgens stilzwijgend omgezet werd in een IPban. Discussie uitgesloten. Niet getreurd echter, wij zetten onze campagne verder op een ander forum. Ook daar liepen we binnen de kortste keren tegen een nare en onnodige beperking op. De PB-mogelijkheid werd uitgeschakeld, omdat we te veel PB'den en fora zijn helemaal niet voor het versturen van PB's en dus verplaatsten wij andermaal ons kampement. Uiteindelijk bleek dat laatste forum -ik zal niet in details treden- helemaal armoe troef (2de IPban voor yours truly ha ha) en dus zegen wij neer op het voor mij ouwe en vertrouwde Fok!. Je kunt zeggen wat je wilt van Fok!, maar vergeleken bij de kleinere fora in forumland is dit een oase van tolerantie en gematigdheid. We hebben toch een stoet diep en diep treurige fatsoensrakkers en dictatoriale administrators en wat dies meer zij met 1 of ander jeugdtrauma aan ons voorbij zien trekken, zeg. Ik bedoel, de jaren 50 zijn onder ons, maar ondertussen wel in de gaten houden wat wij op Fok! allemaal uitspoken. Hihi. Hulde dus aan Fok!(...)
Verder: erg leuk topic. Jullie (staal en ryan3) hebben echt wel een erg groot schrijverstalent. Is leuk om dit te lezen.
Bert, ik kan over jou maar een ding zeggen: ik hou nu al van je. Ik weet niet wat het is. Jij roept dat gewoon op bij mensen.
Ik kwam een half uur geleden thuis en zag dat het hek wat Ryan vanmiddag gemaakt heeft alweer stuk gewaaid is.
Heb het nog maar niet verteld. Fijn te horen dat hij zich wel amuseert gedurende de dag.
Was werkelijk bang dat hij het snel zou willen ontvluchten. Ryan kan het wel aardig vinden met de tuinman.
Ik weet het niet wat ik van die Dirk moet denken. Maar ik heb hem ook maar een keer kort gesproken, op de dag dat ik hier kwam wonen. Vond het toch wel een beetje zonderlinge man hoor. Eigenlijk hou ik niet van dat gestruin van hem rond het huis.
Van mij mag de tuin ook gewoon helemaal dichtgroeien, ik hou wel van wilde tuinen en privacy.
Wat een verschil trouwens wat lijsten en boekenplanken, eentje hangt wat scheef trouwens maar dat zal wel komen omdat het huis wat aan het verzakken is natuurlijk.
Het geeft mij echt een fijn gevoel, een thuisgevoel met wat eigen karakter. Maar tegelijkertijd bekruipt me toch ook een luguber gevoel dat hier een jongen op zo'n jonge leeftijd zich in ons huis aan de balken heeft opgehangen. Dat gevoel komt ook vast door het stormachtige weer en het geloei van de wind die onder de dakpannen jaagt.
Ryan heeft voor ons een glaasje Port ingeschonken en zit op moment van schrijven een sigaar te roken, Ik ga me bij hem voegen want zoals ik hem daar zie zitten is hij er helemaal klaar voor om een spookverhaal te gaan vertellen. Ik hoop het in ieder geval want de sfeer is er wel naar.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Spoken zien
Want integenstelling tot wat Ryan hierboven schrijft, merk ik bij mezelf ongelovelijk te kunnen mieren. Want zelfs al ben ik gisteravond lachend naar bed gegaan omdat Ryan vertelde zijn planten niet te hebben meegenomen omdat hij bang is dat ze last van heimwee krijgen. (en het is echt zo dat je sommige planten niet mag verplaatsen want dan vallen alle blaadjes er vanaf). Dan schiet de zorgelijke gedachte, 'zie je wel, het is een logeerpartij' toch ongewild door mijn hoofd.
Ik voel me best onzeker en maak me zorgen over vanalles en Ryan is veel gemoedelijker, die maakt zich allemaal nergens druk om. Zelfs als het huis nu ter plekke in zou storten dan zou hij heel rustig zeggen, 'zonde, maar toch goed dat ik dan mijn gereedschapkist meegenomen',
Gisteravond hadden we een klein verschil van mening, althans in mijn optiek. Ryan vond het ruzie, ik gewoon een rustige discussie. Maar ik ben opgegroeid met slaande deuren, gerinkel van glasscherven, felle discussies en ik at vroeger van Xenos-servies want het ging immers toch nooit lang mee, en dat hoefde ook niet, dat was normaal. Het had niets met de afwezigheid van liefde te maken en mijn ouders zijn nog steeds heel gelukkig met elkaar. Wel wat rustiger natuurlijk, ze beginnen al wat leeftijd te raken maar er sneuvelt gerust af en toe nog weleens een glasruitje in de de huiskamerdeur.
Ik ben echt geschrokken toen Ryan gisteren na poosje van stilte ineens zei op FOK! de mededeling te plaatsen naar huis te gaan. Het is voor mij nog steeds onduidelijk of hij hiermee bedoelde 'slechts' het 'Lila Pauze gevoel' te beeindigen of ook werkelijk terug naar huis te gaan. Dat geeftwel een indicatie hoe onze verslagen inderdaad van invloed zijn op ons leven.
Eerlijk? Ja ik wilde valsspelen. Jij volgt onze belevenissen en ik wilde je bedriegen.
Niet uit kwade wil natuurlijk, dat zeker niet. Maar ik ben bang dat het anders allemaal zo vreselijk saai word.
En dus wilde ik van Dirk langzaamaan een hele enge tuinman maken, en dan ook echt een hééle enge tuinman. Zodat je zou gaan vrezen voor ons leven. De waarheid is, Dirk is een doodgoeie vent die geen vlieg kwaad doet.
Samenwonen is bepaald geen thriller. We leven gewoon ons dagelijks leven en dat is best saai. Mijn plannen voor vandaag zullen niet veel meer zijn dan de verhuisdozen in de schuur uitpakken, veelvuldig met Ryan de koffer in, boodschappen doen en Femke van school ophalen. Maar dat is samenleven en heel erg je best doen om te voorkomen dat je relatie ongemerkt wegzinkt en dat je iedere zondagmiddag op een meubelboulevard rondloopt omdat je anders van narigheid niet meer weet wat je anders met elkaar moet doen. Maar dat is het en.....
Ik vergeet dat ik de kranen in de badkamer heb aangezet, straks verder.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
Voor dag en dauw heb ik Femke naar school gebracht en heb ik bij terugkomst nog even naar het hekje gekeken. Het deurtje rammelde de hele nacht. Had ik niet moeten doen. Ik weet niet wat er precies mee aan de hand was, maar nu ligt het hekwerk over de hele breedte plat. De palen, waarmee het hekwerk in de grond verankerd is, zijn zacht geworden van de drassige bodem, denk ik. We moeten dus nieuwe palen hebben. En gereedschap, zoals een grondboor en zo'n houten hamer, om nieuwe palen te kunnen zetten. Naar de Gamma, dat zeg ik toch? Klote. Ik heb de zooi tegen de schutting aan de zijkant gezet. Zoeken we straks wel uit. Stali heeft vandaag een dag vrij. Ze werkt vier dagen in de week en is woensdag altijd vrij. Ik ging naar binnen en begon aan het ontbijt.
Leuk weblog! .
quote:Mag ik er allereerst even op wijzen dat Stali hier nu naast me staat en ik een arm om haar ongekleede net gebadderde middel heb geslagen... Maar verder thanx.
Op woensdag 11 februari 2004 11:16 schreef Berserker het volgende:
Ha, Ryan. Ouwe Schizo.Leuk weblog!
Ik lag nog maar net in bad en toen zag ik het. Waar ik de prachtige oude douchekop verwachte, daar hing nu tot mijn grote schrik mijn super hight tech stalen massagedouchekop van Grohe. Het is werkelijk barbaars, maar tegelijkertijd vond ik het zo ontzettend lief van Ryan. Hij heeft de vervanging inderdaad verteld maar ik had er geen aandacht aan besteed. En het is echt heel lief van hem want ik weet dat hij onze mooie oude badkamer net zo waardeert als ik dat doe.
Het nu net alsof het Grohestaal me aanstaarde met een "heb ik jouw even lekker te pakken nu". En hij zou dan nog gelijk hebben ook. Door de komst van Ryan ben ik onze jarenlange relatie vergeten. Ik heb bij elkaar genomen heel wat uren plezier van deze getalenteerde douchekop gehad. Afwisselend hebben we samen alle mogelijke standen doorlopen. Ik vind zelfbevrediging in een relatie geen vreemdgaan. Toen Ryan en ik elkaar op een ander forum ontmoetten in een balorig topic over "Mannen kwijlen" hebben we enorme lol gehad.
We raakten niet veel later ook in PB's aan de praat en vreemd genoeg spraken we daar nooit over sex. Later op MSN ook niet. We raakten niet uitgepraat maar het ging nooit over sex.
Maar dat wilde niet zeggen dat ik het niet voelde. Ik droomde van hem, fantaseerde over hem terwijl het gevoel van verlangen steeds groter werd, de stralen water op mijn lichaam werden zijn handen, over mijn klit was het zijn mond, spieren spanden en mijn lichaam begon ongecontroleerd samen te trekken. De stralen water hielden echter de druk op mijn klit in stand, bleef mijn opwinding aanhouden.
Dit herhaalde zich weer en weer, net zolang tot ik me slap en duizelig voelde en zelfs het gevoel kreeg buiten bewustzijn te raken. Dan hield ik mijn hoofd heel kort onder water om zweetdruppeltjes af te spoelen en ging eruit, koffie zetten.
Mijn afscheid van de douchekop werd onderbroken door het geluid van stemmen voor het badkamerraam, Ryan was terug. Zou hij vinden dat ik nu vreemd ga? Met hem in gedachten?
Met zijn befobessie heb ik de douchekop niet meer nodig, hij mag eraf.
Ps. Ik ga Cayo een mail sturen dat ik gisteravond aan het mutsen was en vrijdag gewoon doorgaat.
Ps II. Niets is zaliger dan na zo'n bad Ryan tegen te komen.
Saint-Mandé, 6 octobre 1929 - Paris, 7 août 2010.
Als je teveel denkt aan de tijd die je nog hebt vergeet je te leven.
