Fok Motorclub [SC Deel 307] Fipo!

Hier ook zo een.
maar dan een eettafel als onderwerp.

Goed topic dit !

Vanwege de laatste paar foto's?

Niet vanwege de hoogstaande posts in ieder geval.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 15:43 schreef worldpimber het volgende:
[afbeelding]

Er zijn honderden van dit soort foto's, maar weet de site niet meer die daarop is gericht

heb ik ook eens gehad toen ik Kim ging fotograveren


_{gelukkig bekijk ik alle foto's heel goed voordat ik ze op "het internet " zet}

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:28 schreef ondeugend het volgende:


Niet vanwege de hoogstaande posts in ieder geval.

Zo dan.

Tot ongeveer het einde van de 19e eeuw was de magie in de religie verworteld en daarbinnen werd het ook gepractiseerd. alles religies, dus zowel openbarings- als natuurreligies beherbergen magie. En elke religie kent zowel toegestane als ook verboden magie. In de regel zijn gebeden en aanroepingen of het zich verbinden met externe krachten (b.v. egelen), die direct samenhangen met de god of goden van de heersende religie. Verboden is dan contactopname en hulp of gebruik van goden of entiteiten die niet tot de heersende religie behoren. Toegestane magie in deze verklaring is dan witte magie, verboden magische praktijk heet dan zwarte magie. De ethiek, volgens welke wit en zwart vastgesteld werd, was de ethiek van de dominerende religie; van bovenaf werd vastgelegd, wat goed (wit) en wat slecht (zwart) was.

Toen in de 19e en 20e eeuw magierichtingen ontstonden, die zich niet met een bepaalde religie verbvonden voelden, ontstond ook een andere interpretatie van witte en zwarte magie. De religieuze ethiek maakte plaats voor een sociale ethiek. Zwarte magie was dan het toevoegen van schade aan andere mensen (of andere wezens), in extreme vorm d.m.v. doodsrituelen, maar ook liefdestover, die gevoel, verstand en wil van andere mensen beinvloeden. Witte magie was ‚goed’ te doen, b.v. mensen genezen van ziekten, mensen helpen op zichzelf te vertrouwen, e.d. Maar de grenzen hier zijn niet scherp omlijnd; wat de een als witte magie ziet, is voor iemand anders met schadelijke aspecten verbonden. Dat brede gebied van vervloeiende grenzen wordt vaak grijze magie genoemd. de ethiek is in deze opvatting persoonsgebonden; twee magiers met sterk uiteenlopende opvattingen kunnen met precies dezelfde magische techniken boos (zwart) en goed (wit) doen.

Tenslotte is omstreeks 1990 een derde opvatting van witte en zwarte magie ontstaan. Het sleutelwoord daarin is ‚evenwicht’. Zwarte magie is hier magie, die op egoistische doelen gericht is, zoals b.v. de eigen gezondheid, het eigen welzijn, rijkdom voor jezelf, e.d. Witte magie richt zich hier op het herstellen en in balans houden van het evenwicht tussen mens en natuur / omgeving, tussen mens en mens en tussen de mens en het leven, cq. de dood. De witte magier accepteert de natuurlijke grenzen, de zwarte magier richt zich op het doorbreken en verleggen van de voorgegeven grenzen. Het moge duidelijk zijn, dat in deze opvatting goed en slecht niet zonder meer met wit en zwart gelijkgesteld kunnen worden.

Een magier, die de de leerniveaus van zelfreflectie, zelfbeheersing en zelfkennis met goed gevolg gepasseerd heeft, en op grond van z’n ervaringen en kennis een hoger bewustzijn bereikt heeft, hanteert niet de onderscheiding tussen zwarte en witte magie. Op dat niveau hoeft hij niet meer naar al dan niet abscure macht te streven, omdat hij die dan bezit! Hij wendt die macht aan om zijn weg te gaan en daarbij die dingen en krachten te verwijderen, die zijn weg belemmeren of hem schaden. Zwart of wit is dan puur een beoordeling van zijn denken en doen door anderen, buitenstaanders.

Tenslotte een opvatting, die deels met het voorgaande samenhangt, en die door veel magiers aangehangen wordt:

Op veel manieren wordt getracht mensen tot slaven te maken, in het bijzonder is dit het geval bij religies, die ‚verlossing van bovenaf’ preken, maar het geldt voor alle religies die een regelgeving van bovenaf opleggen. Mensen worden dan tot geestelijke slaven gemaakt. En dat dan ook nog bijna altijd door mensen, de hoogste leiders van die religies, die niet eens werkelijke macht over zichzelf bezitten. In deze opvatting is zwarte magie het met magische middelen proberen te verkrijgen van macht over anderen, zonder van tevoren macht over zichzelf te bezitten. En een magier die werkelijk macht over zichzelf bezit, streeft niet meer naar macht over anderen!

Kan magie bewezen worden?
Een terechte vraag, die ook vaak wordt gesteld. Het is inderdaad erg moeilijk om voor magische resultaten objectieve of natuurwetenschappelijke bewijzen aan te dragen, omdat dit samenhangt met individuele referentiekaders. Magie is in de eerste plaats een weg van verandering en ontwikkeling van het bewustzijn, waarbij de acceptatie van het bestaan van een ‚onzichtbare wereld’ c.q. een hoger zijnsniveau voorwaarde is, waarmee de magier regelmatig in geestelijk contact is om gestelde doelen te verwerkelijken. Bij dit contact kunnen ook storende ‚geestverschijningen’ optreden, wat overigens vaker voorkomt, dan vaak wordt aangenomen. Deze ‚stoorgeesten’ manifesteren zich vooral dan, wanneer externe entiteiten van de onzichtbare wereld deelnemen bij magisch werk. De vraag of zulke geesten al dan niet bestaan is hierbij zinloos, omdat in principe ‚alles’ existeert, afhankelijk van het referentiekader dat men hanteert.

Een magier heeft een bepaald referentiekader uitgekozen, waarbinnen hij informatie en ervaringen opdoet. Dit referentiekader is in het begin rein subjectief, neemt in de loop van de tijd echter steeds duidelijker vormen aan. Het centrale punt is dan, om energie (magische kracht) uit dit subjectieve referentiekader naar b.v. onze zgn. objectieve realiteit te verplaatsen. Of en in hoeverre dit lukt, hangt af van het niveua en de bekwaamheid van de magier. Wat de een met speels gemak lukt, kan voor een ander een onmogelijkheid zijn! Dat het echter mogelijk is, is te merken aan de resultaten van de bekwame magiers.

Het basisprincipe hierbij is in de grond eigenlijk eenvoudig: Waarneming, bewustzijn en realiteit vormen eein enge verbnding met elkaar. Het verbindende element is het ‚zijn’ op zich. Wanneer een aspect uit deze samenhang veranderd wordt, dan verandert ook de structuur van het geheel. Omdat realiteit uiteindelijk in ons hoofd plaatsvind, ligt daar ook de sleutel tot verandering. Mern bedenke daarbij, dat een van de voornaamste aspecten van realiteit ‚informatie’ is! Het doorgeven en veranderen van informatie vindt plaats d.m.v. communicatie. Ook magie communiceert: magie is zelfs communicatie, in velerlei opzicht. Bestudeer maar es de tarotkaart „de magier“ – deze wordt gerepresenteerd door de planeet Mercurius, het principe der communicatie.



Vaak horen magiers de opmerking: „Ik geloof pas aan magie, als je me een zichtbaar bewijs daarvoor levert.“ Deze mensen hebben de essentie van magie niet begrepen. Fysieke verschijnselen zijn secundair bij magisch werk, en zijn vaak ook niet het doel. Magie is in essentie een occulte en individuele weg van ‚herkenning’; om iets te kunnen veranderen moet men het eerst wel kennen en herkennen.

En wanneer dan toch een fysiek resultaat beoogd wordt, geldt:

Een magier kan zich in zijn leven maar tot een klein gebied beperken; er zijn magiers die zich bekwaamd hebben om bij een bepaalde gebeurtenis (b.v. een feest, een demonstratie of een open air workshop) voor droog en zonnig weer te zorgen. Hij bewerkstelligt dan een weersverandering (wanneer dat nodig is) op een heel klein gebied, n.l. alleen daar, waar het gevraagd is. Een dergelijke weersverandering voor een hele provincie kan dan weer buiten de mogelijkheden van die magier liggen. Maar vraag je hem om een zwaar voorwerp in de lucht te laten zweven, dan kan hij dat niet, omdat dat niet zijn specialisatie is.

Wil iemand een fysiek ‚bewijs’ hebben van magie, dan zal dat alleen lukken, wanneer het een vraag betreft, dit binnen het competentiebereik van de magier ligt.


Middeleeuws magisch amulet

Waaraan kan men een magier herkennen?
Het zal wel erg moeilijk worden om een magier zonder meer te herkennen, omdat werkelijk bekwame magiers niet met een bord om hun hals lopen waarop staat: „Ik ben een magier.“ O ja, er lopen mensen bij bosjes rond, die behangen zijn met allerlei magische ‚toeters en bellen’ zoals b.v. grote, opvallende ringen, kristallen, amuletten, uitzonderlijke kleding, e.d., en daarmee hun occulte belangrijkheid menen te moeten onderstrepen. Dat hoeven echter heus nog geen magiers te zijn, zelfs geen ‚esoterieker’; esoterie betekent van binnen komend. Alle uiterlijke magische attributen hebben (ook) een exoterisch karakter, en zolang iemand de magie in uiterlijke dingen zoekt, staat hij nog op de onderste (exoterische) trede van zijn weg.

Ook de grote wereldreligies zijn exoterisch, hoewel ze natuurlijk ook een esoterische componente bevatten. Dit laatste is alleen voor diegenen toegankelijk, die de weg vanuit de ‚buitenwereld’ via de geestelijke poort tot in het innerlijke gevonden en gevolgd hebben. Dit kan b.v. met behulp van meditatie en andere geestelijke oefeningen. Wanneer men deze weg consequent volgt, opent men na langere tjd een nieuwe realiteit waarin de magie zich openbaart.

Een magier onderscheidt zich van andere mensen door innerlijke kwaliteiten, zoals gecentreerdheid (gerichtheid op het essentiele), kalmte, occulte kennis en inzicht en het volledig bewust zijn van zijn weg door het leven. Waar de ‚gewone servelijke mens’ zich veelal klagend in zijn lot schikt, zoekt en vindt! – de magier middelen en wegen om zijn lot te sturen, problemen op te lossen en nederlagen in zeges te veranderen. Veel magiers, maar zeker lang niet allemaal, hebben besloten om andere mensen met hun specifieke vaardigheden te helpen, en laten dat dan ook openlijk merken. Aan hun resultaten kan men zien, hoe goed of onbekwaam ze zijn. Maar veel magiers gebruiken hun kennis en kunde alleen voor de eigen individuele weg, bemoeien zich (in magisch opzicht) niet met anderen en vallen dan ook helemaal niet op.



Hoe word ik een magier?
Enige antwoorden en aanzetten daartoe werden al genoemd.

Ten eerstev hangt het helemaal van iemand zelf af, wat hij nou eigenlijk wil bereiken en hoe dat dan bewerkstelligd moet worden. Mensen zijn heel verschillend in hun behoeften en vaardigheden, wat voor de een goed is, hoeft het voor iemand anders helemaal niet te zijn. Daarom zijn er zo in z’n algemeenheid ook maar weinig raadgevingen te bieden.

1. Het begint ermee, dat het basisaxioma van de magie geaccepteerd moet worden; het bestaan van een onzichtbare wereld, waarmee men in contact kan treden, en waarvan de machten, structuren en mogelijkheden door de kracht van de geest beinvloed kunnen worden. Omdat deze onzichtbare wereld in een wisselwerking staat met onze fysieke wereld, beinvloeden manipulaties in die andere wereld overeenkomstige aspecten op fysiek niveau. Het is daarbij een vereiste, dat men zelf deze onzichtbare wereld zoekt, en deze ook zelf ervaart. Dat houdt o.a. ook in, dat men zich intensief bezighoudt met de dood en wat daarna komt!

2. Intuitie is een hele belangrijke voorwaarde! Wie geen idee heeft, hoe hij iets gaat aanpakken, heeft slechte kaarten, want gewoonlijk vindt men niet direct al aan het begin een meester die de nodige ‚uitrusting’ kan meegeven. Gewoonlijk moet men het begin van het Pad der magie alleen gaan, ja dat zelfs ‚vechtend’ moet doen, om de vele valstrikken, illusies en hindernissen die op dat Pad liggen, te kunnen overwinnen. Daarom geven de meesten het na de eerste hindernissen dan ook op. De magie stelt hoge eisen aan de zoekenden. Het vertoont zich zeker niet al in het begin, en wanneer dat dan het geval is, gebeurt dat op een zodanige wijze, dat het vaak niet direct wordt herkend. Ze stuurt de eerder genoemde Drempelwachter, waardoor men gedwongen wordt tot zelfonderzoek, tot het verkrijgen van grondige zelfkennis, tot het overwinnen van psychische problemen en tot het sublimeren van zwakke kanten van het eigen karakter. Pas wanneer men deze ‚wachter gepasseerd is, komt men verder. Daarom ook is magie volledig ongeschikt voor mensen met zware psychische problemen; want zij lopen wel een onaanvaardbaar groot risico, dat ze de rest van hun leven in een psychiatrisch tehuis door moeten brengen.

3. De weg gaat ook niet voorbij aan diepgaande magische literatuur, en dat begint al op het moment, waarop men zich een overzicht wil verschaffen over het brede gebied der magie. Bij de keuze van de eerste boeken dient men op de eigen intuitie af te gaan. En als men het gevoel heeft, (of het advies van een bekwame magier) om een bepaald boek aan te schaffen, dan mag het feit, dat het uitverkocht is, geen reden zijn, er vanaf te zien. Wanneer men het echt wil, en zich er ook voor inzet, dan ‚bereikt’ men dit boek ook. En voor de soms hoge kosten moet men niet terugschrikken; niemand heeft beweerd, dat alle dingen op de weg der magie kostenloos zijn!

Het gebeurt niet zelden, dat een boek op een gheel andere wijze ‚komt’ als men verwachtte; een onverwacht cadeau..... ook een vorm van magie.

4. en last but not least dient men zich ervan bewust te zijn, dat er een heel stel basisoefeningen voor de magie zijn, en dat het onvermijdelijk is deze heel grondig te oefenen. Twee van zulke dingen zijn b.v. concentratie en visualisatie. Zonder een veel hoger niveau dan de gemiddelde mens in deze zaken bezit, bereikt men in de magie niets! De juiste ademhalingstechnieken, ( een verkeerde ademhaling veroorzaakt een disharmonie in het eigen energiesysteen die dan op veel andere gebieden eveneens storend doorwerkt), en passende ontspanningstechnieken horen tot de vooropleiding.

Tip: Hoesten verstoort de concentratie, en als dat midden in een magische operatie gebeurt, zijn de gevolgen niet te overzien. Wie een rokershoestje heeft, moet daarom eerst die kwijt zien te raken!

De controle over de eigen gedachten en de kunde de gedachten in een bepaalde richting te sturen en ze daar langere tijd te houden, hoort eveneens tot het basisinstrumentarium van de beginnende magier. Heldere en eenduidig geformuleerde gedachten is een vaardigheid die bij elk magisch ritueel van essentieel belang zijn.



Tot slot
Dit artikel zal niet voor iedereen direct duidelijk z’n boodschap overgebracht hebben, maar het zal in elk geval wel al direct duidelijk geworden zijn, dat magie een empirische wetenschap en kunst is. wie het werkelijk begrijpen wil, moet het zelf practizeren. Het toekijken bij of lezen van een ritueel, hoe veelomvattend en gedetailleerd de bewegingen en bewoordingen ook mogen zijn, en hoeveel magische attributen en wapens daarbij ook gebruikt worden, het meeste, maar vooral het essentiele speelt zich uitsluitend af in het hoofd van de magier; alle zichtbare delen zijn slechts hulpmiddelen voor dat innerlijke proces.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:36 schreef Patrick281 het volgende:

[..]

Zo dan.

Blah blah blah verhaal......

je denkt toch niet dat ik dat helemaal ga lezen heH ?



_{als een post langer is dan 3 regels sla ik hem al over}

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:34 schreef Mercy_symbol het volgende:
heb ik ook eens gehad toen ik Kim ging fotograveren

_{gelukkig bekijk ik alle foto's heel goed voordat ik ze op "het internet " zet}

Regel 1 van de fotografie:
Kom gelijk met het onderwerp, u zult niet vanuit de hoogte fotograferen.
Dit leverd zelden een dynamisch beeld op, tenzij u de camera iets scheef houdt en het onderwerp u toekijkt.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:34 schreef Mercy_symbol het volgende:
heb ik ook eens gehad toen ik Kim ging fotograveren

Kan je dat nou wel doen met Loesje derbij, want die gaat natuurlijk 'spelen'...

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:36 schreef Patrick281 het volgende:

[..]

Zo dan.

Tot ongeveer het einde van de 19e eeuw was de magie in de religie verworteld en daarbinnen werd het ook gepractiseerd. alles religies, dus zowel openbarings- als natuurreligies beherbergen magie. En elke religie kent zowel toegestane als ook verboden magie. In de regel zijn gebeden en aanroepingen of het zich verbinden met externe krachten (b.v. egelen), die direct samenhangen met de god of goden van de heersende religie. Verboden is dan contactopname en hulp of gebruik van goden of entiteiten die niet tot de heersende religie behoren. Toegestane magie in deze verklaring is dan witte magie, verboden magische praktijk heet dan zwarte magie. De ethiek, volgens welke wit en zwart vastgesteld werd, was de ethiek van de dominerende religie; van bovenaf werd vastgelegd, wat goed (wit) en wat slecht (zwart) was.

Toen in de 19e en 20e eeuw magierichtingen ontstonden, die zich niet met een bepaalde religie verbvonden voelden, ontstond ook een andere interpretatie van witte en zwarte magie. De religieuze ethiek maakte plaats voor een sociale ethiek. Zwarte magie was dan het toevoegen van schade aan andere mensen (of andere wezens), in extreme vorm d.m.v. doodsrituelen, maar ook liefdestover, die gevoel, verstand en wil van andere mensen beinvloeden. Witte magie was ‚goed’ te doen, b.v. mensen genezen van ziekten, mensen helpen op zichzelf te vertrouwen, e.d. Maar de grenzen hier zijn niet scherp omlijnd; wat de een als witte magie ziet, is voor iemand anders met schadelijke aspecten verbonden. Dat brede gebied van vervloeiende grenzen wordt vaak grijze magie genoemd. de ethiek is in deze opvatting persoonsgebonden; twee magiers met sterk uiteenlopende opvattingen kunnen met precies dezelfde magische techniken boos (zwart) en goed (wit) doen.

Tenslotte is omstreeks 1990 een derde opvatting van witte en zwarte magie ontstaan. Het sleutelwoord daarin is ‚evenwicht’. Zwarte magie is hier magie, die op egoistische doelen gericht is, zoals b.v. de eigen gezondheid, het eigen welzijn, rijkdom voor jezelf, e.d. Witte magie richt zich hier op het herstellen en in balans houden van het evenwicht tussen mens en natuur / omgeving, tussen mens en mens en tussen de mens en het leven, cq. de dood. De witte magier accepteert de natuurlijke grenzen, de zwarte magier richt zich op het doorbreken en verleggen van de voorgegeven grenzen. Het moge duidelijk zijn, dat in deze opvatting goed en slecht niet zonder meer met wit en zwart gelijkgesteld kunnen worden.

Een magier, die de de leerniveaus van zelfreflectie, zelfbeheersing en zelfkennis met goed gevolg gepasseerd heeft, en op grond van z’n ervaringen en kennis een hoger bewustzijn bereikt heeft, hanteert niet de onderscheiding tussen zwarte en witte magie. Op dat niveau hoeft hij niet meer naar al dan niet abscure macht te streven, omdat hij die dan bezit! Hij wendt die macht aan om zijn weg te gaan en daarbij die dingen en krachten te verwijderen, die zijn weg belemmeren of hem schaden. Zwart of wit is dan puur een beoordeling van zijn denken en doen door anderen, buitenstaanders.

Tenslotte een opvatting, die deels met het voorgaande samenhangt, en die door veel magiers aangehangen wordt:

Op veel manieren wordt getracht mensen tot slaven te maken, in het bijzonder is dit het geval bij religies, die ‚verlossing van bovenaf’ preken, maar het geldt voor alle religies die een regelgeving van bovenaf opleggen. Mensen worden dan tot geestelijke slaven gemaakt. En dat dan ook nog bijna altijd door mensen, de hoogste leiders van die religies, die niet eens werkelijke macht over zichzelf bezitten. In deze opvatting is zwarte magie het met magische middelen proberen te verkrijgen van macht over anderen, zonder van tevoren macht over zichzelf te bezitten. En een magier die werkelijk macht over zichzelf bezit, streeft niet meer naar macht over anderen!

Kan magie bewezen worden?
Een terechte vraag, die ook vaak wordt gesteld. Het is inderdaad erg moeilijk om voor magische resultaten objectieve of natuurwetenschappelijke bewijzen aan te dragen, omdat dit samenhangt met individuele referentiekaders. Magie is in de eerste plaats een weg van verandering en ontwikkeling van het bewustzijn, waarbij de acceptatie van het bestaan van een ‚onzichtbare wereld’ c.q. een hoger zijnsniveau voorwaarde is, waarmee de magier regelmatig in geestelijk contact is om gestelde doelen te verwerkelijken. Bij dit contact kunnen ook storende ‚geestverschijningen’ optreden, wat overigens vaker voorkomt, dan vaak wordt aangenomen. Deze ‚stoorgeesten’ manifesteren zich vooral dan, wanneer externe entiteiten van de onzichtbare wereld deelnemen bij magisch werk. De vraag of zulke geesten al dan niet bestaan is hierbij zinloos, omdat in principe ‚alles’ existeert, afhankelijk van het referentiekader dat men hanteert.

Een magier heeft een bepaald referentiekader uitgekozen, waarbinnen hij informatie en ervaringen opdoet. Dit referentiekader is in het begin rein subjectief, neemt in de loop van de tijd echter steeds duidelijker vormen aan. Het centrale punt is dan, om energie (magische kracht) uit dit subjectieve referentiekader naar b.v. onze zgn. objectieve realiteit te verplaatsen. Of en in hoeverre dit lukt, hangt af van het niveua en de bekwaamheid van de magier. Wat de een met speels gemak lukt, kan voor een ander een onmogelijkheid zijn! Dat het echter mogelijk is, is te merken aan de resultaten van de bekwame magiers.

Het basisprincipe hierbij is in de grond eigenlijk eenvoudig: Waarneming, bewustzijn en realiteit vormen eein enge verbnding met elkaar. Het verbindende element is het ‚zijn’ op zich. Wanneer een aspect uit deze samenhang veranderd wordt, dan verandert ook de structuur van het geheel. Omdat realiteit uiteindelijk in ons hoofd plaatsvind, ligt daar ook de sleutel tot verandering. Mern bedenke daarbij, dat een van de voornaamste aspecten van realiteit ‚informatie’ is! Het doorgeven en veranderen van informatie vindt plaats d.m.v. communicatie. Ook magie communiceert: magie is zelfs communicatie, in velerlei opzicht. Bestudeer maar es de tarotkaart „de magier“ – deze wordt gerepresenteerd door de planeet Mercurius, het principe der communicatie.

[afbeelding]

Vaak horen magiers de opmerking: „Ik geloof pas aan magie, als je me een zichtbaar bewijs daarvoor levert.“ Deze mensen hebben de essentie van magie niet begrepen. Fysieke verschijnselen zijn secundair bij magisch werk, en zijn vaak ook niet het doel. Magie is in essentie een occulte en individuele weg van ‚herkenning’; om iets te kunnen veranderen moet men het eerst wel kennen en herkennen.

En wanneer dan toch een fysiek resultaat beoogd wordt, geldt:

Een magier kan zich in zijn leven maar tot een klein gebied beperken; er zijn magiers die zich bekwaamd hebben om bij een bepaalde gebeurtenis (b.v. een feest, een demonstratie of een open air workshop) voor droog en zonnig weer te zorgen. Hij bewerkstelligt dan een weersverandering (wanneer dat nodig is) op een heel klein gebied, n.l. alleen daar, waar het gevraagd is. Een dergelijke weersverandering voor een hele provincie kan dan weer buiten de mogelijkheden van die magier liggen. Maar vraag je hem om een zwaar voorwerp in de lucht te laten zweven, dan kan hij dat niet, omdat dat niet zijn specialisatie is.

Wil iemand een fysiek ‚bewijs’ hebben van magie, dan zal dat alleen lukken, wanneer het een vraag betreft, dit binnen het competentiebereik van de magier ligt.

[afbeelding]
Middeleeuws magisch amulet

Waaraan kan men een magier herkennen?
Het zal wel erg moeilijk worden om een magier zonder meer te herkennen, omdat werkelijk bekwame magiers niet met een bord om hun hals lopen waarop staat: „Ik ben een magier.“ O ja, er lopen mensen bij bosjes rond, die behangen zijn met allerlei magische ‚toeters en bellen’ zoals b.v. grote, opvallende ringen, kristallen, amuletten, uitzonderlijke kleding, e.d., en daarmee hun occulte belangrijkheid menen te moeten onderstrepen. Dat hoeven echter heus nog geen magiers te zijn, zelfs geen ‚esoterieker’; esoterie betekent van binnen komend. Alle uiterlijke magische attributen hebben (ook) een exoterisch karakter, en zolang iemand de magie in uiterlijke dingen zoekt, staat hij nog op de onderste (exoterische) trede van zijn weg.

Ook de grote wereldreligies zijn exoterisch, hoewel ze natuurlijk ook een esoterische componente bevatten. Dit laatste is alleen voor diegenen toegankelijk, die de weg vanuit de ‚buitenwereld’ via de geestelijke poort tot in het innerlijke gevonden en gevolgd hebben. Dit kan b.v. met behulp van meditatie en andere geestelijke oefeningen. Wanneer men deze weg consequent volgt, opent men na langere tjd een nieuwe realiteit waarin de magie zich openbaart.

Een magier onderscheidt zich van andere mensen door innerlijke kwaliteiten, zoals gecentreerdheid (gerichtheid op het essentiele), kalmte, occulte kennis en inzicht en het volledig bewust zijn van zijn weg door het leven. Waar de ‚gewone servelijke mens’ zich veelal klagend in zijn lot schikt, zoekt en vindt! – de magier middelen en wegen om zijn lot te sturen, problemen op te lossen en nederlagen in zeges te veranderen. Veel magiers, maar zeker lang niet allemaal, hebben besloten om andere mensen met hun specifieke vaardigheden te helpen, en laten dat dan ook openlijk merken. Aan hun resultaten kan men zien, hoe goed of onbekwaam ze zijn. Maar veel magiers gebruiken hun kennis en kunde alleen voor de eigen individuele weg, bemoeien zich (in magisch opzicht) niet met anderen en vallen dan ook helemaal niet op.



Hoe word ik een magier?
Enige antwoorden en aanzetten daartoe werden al genoemd.

Ten eerstev hangt het helemaal van iemand zelf af, wat hij nou eigenlijk wil bereiken en hoe dat dan bewerkstelligd moet worden. Mensen zijn heel verschillend in hun behoeften en vaardigheden, wat voor de een goed is, hoeft het voor iemand anders helemaal niet te zijn. Daarom zijn er zo in z’n algemeenheid ook maar weinig raadgevingen te bieden.

1. Het begint ermee, dat het basisaxioma van de magie geaccepteerd moet worden; het bestaan van een onzichtbare wereld, waarmee men in contact kan treden, en waarvan de machten, structuren en mogelijkheden door de kracht van de geest beinvloed kunnen worden. Omdat deze onzichtbare wereld in een wisselwerking staat met onze fysieke wereld, beinvloeden manipulaties in die andere wereld overeenkomstige aspecten op fysiek niveau. Het is daarbij een vereiste, dat men zelf deze onzichtbare wereld zoekt, en deze ook zelf ervaart. Dat houdt o.a. ook in, dat men zich intensief bezighoudt met de dood en wat daarna komt!

2. Intuitie is een hele belangrijke voorwaarde! Wie geen idee heeft, hoe hij iets gaat aanpakken, heeft slechte kaarten, want gewoonlijk vindt men niet direct al aan het begin een meester die de nodige ‚uitrusting’ kan meegeven. Gewoonlijk moet men het begin van het Pad der magie alleen gaan, ja dat zelfs ‚vechtend’ moet doen, om de vele valstrikken, illusies en hindernissen die op dat Pad liggen, te kunnen overwinnen. Daarom geven de meesten het na de eerste hindernissen dan ook op. De magie stelt hoge eisen aan de zoekenden. Het vertoont zich zeker niet al in het begin, en wanneer dat dan het geval is, gebeurt dat op een zodanige wijze, dat het vaak niet direct wordt herkend. Ze stuurt de eerder genoemde Drempelwachter, waardoor men gedwongen wordt tot zelfonderzoek, tot het verkrijgen van grondige zelfkennis, tot het overwinnen van psychische problemen en tot het sublimeren van zwakke kanten van het eigen karakter. Pas wanneer men deze ‚wachter gepasseerd is, komt men verder. Daarom ook is magie volledig ongeschikt voor mensen met zware psychische problemen; want zij lopen wel een onaanvaardbaar groot risico, dat ze de rest van hun leven in een psychiatrisch tehuis door moeten brengen.

3. De weg gaat ook niet voorbij aan diepgaande magische literatuur, en dat begint al op het moment, waarop men zich een overzicht wil verschaffen over het brede gebied der magie. Bij de keuze van de eerste boeken dient men op de eigen intuitie af te gaan. En als men het gevoel heeft, (of het advies van een bekwame magier) om een bepaald boek aan te schaffen, dan mag het feit, dat het uitverkocht is, geen reden zijn, er vanaf te zien. Wanneer men het echt wil, en zich er ook voor inzet, dan ‚bereikt’ men dit boek ook. En voor de soms hoge kosten moet men niet terugschrikken; niemand heeft beweerd, dat alle dingen op de weg der magie kostenloos zijn!

Het gebeurt niet zelden, dat een boek op een gheel andere wijze ‚komt’ als men verwachtte; een onverwacht cadeau..... ook een vorm van magie.

4. en last but not least dient men zich ervan bewust te zijn, dat er een heel stel basisoefeningen voor de magie zijn, en dat het onvermijdelijk is deze heel grondig te oefenen. Twee van zulke dingen zijn b.v. concentratie en visualisatie. Zonder een veel hoger niveau dan de gemiddelde mens in deze zaken bezit, bereikt men in de magie niets! De juiste ademhalingstechnieken, ( een verkeerde ademhaling veroorzaakt een disharmonie in het eigen energiesysteen die dan op veel andere gebieden eveneens storend doorwerkt), en passende ontspanningstechnieken horen tot de vooropleiding.

Tip: Hoesten verstoort de concentratie, en als dat midden in een magische operatie gebeurt, zijn de gevolgen niet te overzien. Wie een rokershoestje heeft, moet daarom eerst die kwijt zien te raken!

De controle over de eigen gedachten en de kunde de gedachten in een bepaalde richting te sturen en ze daar langere tijd te houden, hoort eveneens tot het basisinstrumentarium van de beginnende magier. Heldere en eenduidig geformuleerde gedachten is een vaardigheid die bij elk magisch ritueel van essentieel belang zijn.

[afbeelding]

Tot slot
Dit artikel zal niet voor iedereen direct duidelijk z’n boodschap overgebracht hebben, maar het zal in elk geval wel al direct duidelijk geworden zijn, dat magie een empirische wetenschap en kunst is. wie het werkelijk begrijpen wil, moet het zelf practizeren. Het toekijken bij of lezen van een ritueel, hoe veelomvattend en gedetailleerd de bewegingen en bewoordingen ook mogen zijn, en hoeveel magische attributen en wapens daarbij ook gebruikt worden, het meeste, maar vooral het essentiele speelt zich uitsluitend af in het hoofd van de magier; alle zichtbare delen zijn slechts hulpmiddelen voor dat innerlijke proces.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:40 schreef Mercy_symbol het volgende:

[..]

je denkt toch niet dat ik dat helemaal ga lezen heH ?



_{als een post langer is dan 3 regels sla ik hem al over}

En ik ook

Magiers me reet , heb het stervens druk man

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:41 schreef Patrick281 het volgende:

[..]

Regel 1 van de fotografie:
Kom gelijk met het onderwerp, u zult niet vanuit de hoogte fotograferen.
Dit leverd zelden een dynamisch beeld op, tenzij u de camera iets scheef houdt en het onderwerp u toekijkt.

als je die regel aanhoud krijg je meestal ook veel mooiere foto's van het object wat je wil fotograveren

Dat met die foto's heb ik ook een beetje geprobeerd aan te houden tijdens onze Duitsland vakantie Niet het naakte gedeelte maar het op gelijke hoogte nemen van de foto's. Heb ik het goed genoeg gedaan pepijn?

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:34 schreef Mercy_symbol het volgende:

[..]

heb ik ook eens gehad toen ik Kim ging fotograveren


_{gelukkig bekijk ik alle foto's heel goed voordat ik ze op "het internet " zet}

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:36 schreef Patrick281 het volgende:

[..]

Zo dan.

Tot ongeveer het einde van de 19e eeuw was de magie in de religie verworteld en daarbinnen werd het ook gepractiseerd. alles religies, dus zowel openbarings- als natuurreligies beherbergen magie. En elke religie kent zowel toegestane als ook verboden magie. In de regel zijn gebeden en aanroepingen of het zich verbinden met externe krachten (b.v. egelen), die direct samenhangen met de god of goden van de heersende religie. Verboden is dan contactopname en hulp of gebruik van goden of entiteiten die niet tot de heersende religie behoren. Toegestane magie in deze verklaring is dan witte magie, verboden magische praktijk heet dan zwarte magie. De ethiek, volgens welke wit en zwart vastgesteld werd, was de ethiek van de dominerende religie; van bovenaf werd vastgelegd, wat goed (wit) en wat slecht (zwart) was.

Toen in de 19e en 20e eeuw magierichtingen ontstonden, die zich niet met een bepaalde religie verbvonden voelden, ontstond ook een andere interpretatie van witte en zwarte magie. De religieuze ethiek maakte plaats voor een sociale ethiek. Zwarte magie was dan het toevoegen van schade aan andere mensen (of andere wezens), in extreme vorm d.m.v. doodsrituelen, maar ook liefdestover, die gevoel, verstand en wil van andere mensen beinvloeden. Witte magie was ‚goed’ te doen, b.v. mensen genezen van ziekten, mensen helpen op zichzelf te vertrouwen, e.d. Maar de grenzen hier zijn niet scherp omlijnd; wat de een als witte magie ziet, is voor iemand anders met schadelijke aspecten verbonden. Dat brede gebied van vervloeiende grenzen wordt vaak grijze magie genoemd. de ethiek is in deze opvatting persoonsgebonden; twee magiers met sterk uiteenlopende opvattingen kunnen met precies dezelfde magische techniken boos (zwart) en goed (wit) doen.

Tenslotte is omstreeks 1990 een derde opvatting van witte en zwarte magie ontstaan. Het sleutelwoord daarin is ‚evenwicht’. Zwarte magie is hier magie, die op egoistische doelen gericht is, zoals b.v. de eigen gezondheid, het eigen welzijn, rijkdom voor jezelf, e.d. Witte magie richt zich hier op het herstellen en in balans houden van het evenwicht tussen mens en natuur / omgeving, tussen mens en mens en tussen de mens en het leven, cq. de dood. De witte magier accepteert de natuurlijke grenzen, de zwarte magier richt zich op het doorbreken en verleggen van de voorgegeven grenzen. Het moge duidelijk zijn, dat in deze opvatting goed en slecht niet zonder meer met wit en zwart gelijkgesteld kunnen worden.

Een magier, die de de leerniveaus van zelfreflectie, zelfbeheersing en zelfkennis met goed gevolg gepasseerd heeft, en op grond van z’n ervaringen en kennis een hoger bewustzijn bereikt heeft, hanteert niet de onderscheiding tussen zwarte en witte magie. Op dat niveau hoeft hij niet meer naar al dan niet abscure macht te streven, omdat hij die dan bezit! Hij wendt die macht aan om zijn weg te gaan en daarbij die dingen en krachten te verwijderen, die zijn weg belemmeren of hem schaden. Zwart of wit is dan puur een beoordeling van zijn denken en doen door anderen, buitenstaanders.

Tenslotte een opvatting, die deels met het voorgaande samenhangt, en die door veel magiers aangehangen wordt:

Op veel manieren wordt getracht mensen tot slaven te maken, in het bijzonder is dit het geval bij religies, die ‚verlossing van bovenaf’ preken, maar het geldt voor alle religies die een regelgeving van bovenaf opleggen. Mensen worden dan tot geestelijke slaven gemaakt. En dat dan ook nog bijna altijd door mensen, de hoogste leiders van die religies, die niet eens werkelijke macht over zichzelf bezitten. In deze opvatting is zwarte magie het met magische middelen proberen te verkrijgen van macht over anderen, zonder van tevoren macht over zichzelf te bezitten. En een magier die werkelijk macht over zichzelf bezit, streeft niet meer naar macht over anderen!

Kan magie bewezen worden?
Een terechte vraag, die ook vaak wordt gesteld. Het is inderdaad erg moeilijk om voor magische resultaten objectieve of natuurwetenschappelijke bewijzen aan te dragen, omdat dit samenhangt met individuele referentiekaders. Magie is in de eerste plaats een weg van verandering en ontwikkeling van het bewustzijn, waarbij de acceptatie van het bestaan van een ‚onzichtbare wereld’ c.q. een hoger zijnsniveau voorwaarde is, waarmee de magier regelmatig in geestelijk contact is om gestelde doelen te verwerkelijken. Bij dit contact kunnen ook storende ‚geestverschijningen’ optreden, wat overigens vaker voorkomt, dan vaak wordt aangenomen. Deze ‚stoorgeesten’ manifesteren zich vooral dan, wanneer externe entiteiten van de onzichtbare wereld deelnemen bij magisch werk. De vraag of zulke geesten al dan niet bestaan is hierbij zinloos, omdat in principe ‚alles’ existeert, afhankelijk van het referentiekader dat men hanteert.

Een magier heeft een bepaald referentiekader uitgekozen, waarbinnen hij informatie en ervaringen opdoet. Dit referentiekader is in het begin rein subjectief, neemt in de loop van de tijd echter steeds duidelijker vormen aan. Het centrale punt is dan, om energie (magische kracht) uit dit subjectieve referentiekader naar b.v. onze zgn. objectieve realiteit te verplaatsen. Of en in hoeverre dit lukt, hangt af van het niveua en de bekwaamheid van de magier. Wat de een met speels gemak lukt, kan voor een ander een onmogelijkheid zijn! Dat het echter mogelijk is, is te merken aan de resultaten van de bekwame magiers.

Het basisprincipe hierbij is in de grond eigenlijk eenvoudig: Waarneming, bewustzijn en realiteit vormen eein enge verbnding met elkaar. Het verbindende element is het ‚zijn’ op zich. Wanneer een aspect uit deze samenhang veranderd wordt, dan verandert ook de structuur van het geheel. Omdat realiteit uiteindelijk in ons hoofd plaatsvind, ligt daar ook de sleutel tot verandering. Mern bedenke daarbij, dat een van de voornaamste aspecten van realiteit ‚informatie’ is! Het doorgeven en veranderen van informatie vindt plaats d.m.v. communicatie. Ook magie communiceert: magie is zelfs communicatie, in velerlei opzicht. Bestudeer maar es de tarotkaart „de magier“ – deze wordt gerepresenteerd door de planeet Mercurius, het principe der communicatie.

[afbeelding]

Vaak horen magiers de opmerking: „Ik geloof pas aan magie, als je me een zichtbaar bewijs daarvoor levert.“ Deze mensen hebben de essentie van magie niet begrepen. Fysieke verschijnselen zijn secundair bij magisch werk, en zijn vaak ook niet het doel. Magie is in essentie een occulte en individuele weg van ‚herkenning’; om iets te kunnen veranderen moet men het eerst wel kennen en herkennen.

En wanneer dan toch een fysiek resultaat beoogd wordt, geldt:

Een magier kan zich in zijn leven maar tot een klein gebied beperken; er zijn magiers die zich bekwaamd hebben om bij een bepaalde gebeurtenis (b.v. een feest, een demonstratie of een open air workshop) voor droog en zonnig weer te zorgen. Hij bewerkstelligt dan een weersverandering (wanneer dat nodig is) op een heel klein gebied, n.l. alleen daar, waar het gevraagd is. Een dergelijke weersverandering voor een hele provincie kan dan weer buiten de mogelijkheden van die magier liggen. Maar vraag je hem om een zwaar voorwerp in de lucht te laten zweven, dan kan hij dat niet, omdat dat niet zijn specialisatie is.

Wil iemand een fysiek ‚bewijs’ hebben van magie, dan zal dat alleen lukken, wanneer het een vraag betreft, dit binnen het competentiebereik van de magier ligt.

[afbeelding]
Middeleeuws magisch amulet

Waaraan kan men een magier herkennen?
Het zal wel erg moeilijk worden om een magier zonder meer te herkennen, omdat werkelijk bekwame magiers niet met een bord om hun hals lopen waarop staat: „Ik ben een magier.“ O ja, er lopen mensen bij bosjes rond, die behangen zijn met allerlei magische ‚toeters en bellen’ zoals b.v. grote, opvallende ringen, kristallen, amuletten, uitzonderlijke kleding, e.d., en daarmee hun occulte belangrijkheid menen te moeten onderstrepen. Dat hoeven echter heus nog geen magiers te zijn, zelfs geen ‚esoterieker’; esoterie betekent van binnen komend. Alle uiterlijke magische attributen hebben (ook) een exoterisch karakter, en zolang iemand de magie in uiterlijke dingen zoekt, staat hij nog op de onderste (exoterische) trede van zijn weg.

Ook de grote wereldreligies zijn exoterisch, hoewel ze natuurlijk ook een esoterische componente bevatten. Dit laatste is alleen voor diegenen toegankelijk, die de weg vanuit de ‚buitenwereld’ via de geestelijke poort tot in het innerlijke gevonden en gevolgd hebben. Dit kan b.v. met behulp van meditatie en andere geestelijke oefeningen. Wanneer men deze weg consequent volgt, opent men na langere tjd een nieuwe realiteit waarin de magie zich openbaart.

Een magier onderscheidt zich van andere mensen door innerlijke kwaliteiten, zoals gecentreerdheid (gerichtheid op het essentiele), kalmte, occulte kennis en inzicht en het volledig bewust zijn van zijn weg door het leven. Waar de ‚gewone servelijke mens’ zich veelal klagend in zijn lot schikt, zoekt en vindt! – de magier middelen en wegen om zijn lot te sturen, problemen op te lossen en nederlagen in zeges te veranderen. Veel magiers, maar zeker lang niet allemaal, hebben besloten om andere mensen met hun specifieke vaardigheden te helpen, en laten dat dan ook openlijk merken. Aan hun resultaten kan men zien, hoe goed of onbekwaam ze zijn. Maar veel magiers gebruiken hun kennis en kunde alleen voor de eigen individuele weg, bemoeien zich (in magisch opzicht) niet met anderen en vallen dan ook helemaal niet op.



Hoe word ik een magier?
Enige antwoorden en aanzetten daartoe werden al genoemd.

Ten eerstev hangt het helemaal van iemand zelf af, wat hij nou eigenlijk wil bereiken en hoe dat dan bewerkstelligd moet worden. Mensen zijn heel verschillend in hun behoeften en vaardigheden, wat voor de een goed is, hoeft het voor iemand anders helemaal niet te zijn. Daarom zijn er zo in z’n algemeenheid ook maar weinig raadgevingen te bieden.

1. Het begint ermee, dat het basisaxioma van de magie geaccepteerd moet worden; het bestaan van een onzichtbare wereld, waarmee men in contact kan treden, en waarvan de machten, structuren en mogelijkheden door de kracht van de geest beinvloed kunnen worden. Omdat deze onzichtbare wereld in een wisselwerking staat met onze fysieke wereld, beinvloeden manipulaties in die andere wereld overeenkomstige aspecten op fysiek niveau. Het is daarbij een vereiste, dat men zelf deze onzichtbare wereld zoekt, en deze ook zelf ervaart. Dat houdt o.a. ook in, dat men zich intensief bezighoudt met de dood en wat daarna komt!

2. Intuitie is een hele belangrijke voorwaarde! Wie geen idee heeft, hoe hij iets gaat aanpakken, heeft slechte kaarten, want gewoonlijk vindt men niet direct al aan het begin een meester die de nodige ‚uitrusting’ kan meegeven. Gewoonlijk moet men het begin van het Pad der magie alleen gaan, ja dat zelfs ‚vechtend’ moet doen, om de vele valstrikken, illusies en hindernissen die op dat Pad liggen, te kunnen overwinnen. Daarom geven de meesten het na de eerste hindernissen dan ook op. De magie stelt hoge eisen aan de zoekenden. Het vertoont zich zeker niet al in het begin, en wanneer dat dan het geval is, gebeurt dat op een zodanige wijze, dat het vaak niet direct wordt herkend. Ze stuurt de eerder genoemde Drempelwachter, waardoor men gedwongen wordt tot zelfonderzoek, tot het verkrijgen van grondige zelfkennis, tot het overwinnen van psychische problemen en tot het sublimeren van zwakke kanten van het eigen karakter. Pas wanneer men deze ‚wachter gepasseerd is, komt men verder. Daarom ook is magie volledig ongeschikt voor mensen met zware psychische problemen; want zij lopen wel een onaanvaardbaar groot risico, dat ze de rest van hun leven in een psychiatrisch tehuis door moeten brengen.

3. De weg gaat ook niet voorbij aan diepgaande magische literatuur, en dat begint al op het moment, waarop men zich een overzicht wil verschaffen over het brede gebied der magie. Bij de keuze van de eerste boeken dient men op de eigen intuitie af te gaan. En als men het gevoel heeft, (of het advies van een bekwame magier) om een bepaald boek aan te schaffen, dan mag het feit, dat het uitverkocht is, geen reden zijn, er vanaf te zien. Wanneer men het echt wil, en zich er ook voor inzet, dan ‚bereikt’ men dit boek ook. En voor de soms hoge kosten moet men niet terugschrikken; niemand heeft beweerd, dat alle dingen op de weg der magie kostenloos zijn!

Het gebeurt niet zelden, dat een boek op een gheel andere wijze ‚komt’ als men verwachtte; een onverwacht cadeau..... ook een vorm van magie.

4. en last but not least dient men zich ervan bewust te zijn, dat er een heel stel basisoefeningen voor de magie zijn, en dat het onvermijdelijk is deze heel grondig te oefenen. Twee van zulke dingen zijn b.v. concentratie en visualisatie. Zonder een veel hoger niveau dan de gemiddelde mens in deze zaken bezit, bereikt men in de magie niets! De juiste ademhalingstechnieken, ( een verkeerde ademhaling veroorzaakt een disharmonie in het eigen energiesysteen die dan op veel andere gebieden eveneens storend doorwerkt), en passende ontspanningstechnieken horen tot de vooropleiding.

Tip: Hoesten verstoort de concentratie, en als dat midden in een magische operatie gebeurt, zijn de gevolgen niet te overzien. Wie een rokershoestje heeft, moet daarom eerst die kwijt zien te raken!

De controle over de eigen gedachten en de kunde de gedachten in een bepaalde richting te sturen en ze daar langere tijd te houden, hoort eveneens tot het basisinstrumentarium van de beginnende magier. Heldere en eenduidig geformuleerde gedachten is een vaardigheid die bij elk magisch ritueel van essentieel belang zijn.

[afbeelding]

Tot slot
Dit artikel zal niet voor iedereen direct duidelijk z’n boodschap overgebracht hebben, maar het zal in elk geval wel al direct duidelijk geworden zijn, dat magie een empirische wetenschap en kunst is. wie het werkelijk begrijpen wil, moet het zelf practizeren. Het toekijken bij of lezen van een ritueel, hoe veelomvattend en gedetailleerd de bewegingen en bewoordingen ook mogen zijn, en hoeveel magische attributen en wapens daarbij ook gebruikt worden, het meeste, maar vooral het essentiele speelt zich uitsluitend af in het hoofd van de magier; alle zichtbare delen zijn slechts hulpmiddelen voor dat innerlijke proces.

Flauw, het hele verhaal ff quoten terwijl ik er niks op te zeggen heb

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:41 schreef worldpimber het volgende:

Godslasterlijk alweer.

Doe het toch niet expres.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 15:21 schreef worldpimber het volgende:
Jullie hebb en het maar zwaar

De chef buigt net 5 minuten geleden het hoofd op de tafel.
Is het zat voor vandaag, weerstand gebroken.

En ik zie er meer met een rood hoofd, van de scheepvaartafdeling.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:42 schreef Makster het volgende:
heb het stervens druk man

D'rom.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:46 schreef Mercy_symbol het volgende:

[..]

als je die regel aanhoud krijg je meestal ook veel mooiere foto's van het object wat je wil fotograveren

Precies, brilliant resultaat is zo eenvoudig.

En je komt zelf niet meer in je blote snikkel op de foto.
In 99% van de gevallen dan.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:57 schreef hollander172 het volgende:
Ik vind dat altijd wel motiverend als je collega's mentaal eerder ziet crashen dan jijzelf.
Geeft weer een beetje hoop enzo.

Eerst keer ooit, het is dus toch ook een mens verdorie.

[ Bericht 3% gewijzigd door Patrick281 op 06-09-2005 17:08:16 ]

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:53 schreef hicham het volgende:
Flauw, het hele verhaal ff quoten terwijl ik er niks op te zeggen heb

Voor jouw nog wat aanvullende links dan.

http://www.boudicca.de

http://www.heksenkring.boudicca.de

http://www.caduceus.boudicca.de

Naar huis.
Werk al 20 minuten over.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 15:43 schreef worldpimber het volgende:
[afbeelding]

Er zijn honderden van dit soort foto's, maar weet de site niet meer die daarop is gericht

Whaha

Dan ben je ook een debiel als je ze ook nog op internet pleurt

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 16:53 schreef hicham het volgende:

[..]

Flauw, het hele verhaal ff quoten terwijl ik er niks op te zeggen heb

hè je was me voor

Ook weer thuis van een drukke werkdag.

Eventjes eten en dan maar weer op de motor klimmen.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 17:21 schreef Fulcrum_X het volgende:

hè je was me voor

Allemaal vrijgezel he , bij vrouwen moet je soms een onverwachte wending geven als je het toch even niet weet, , dan komen ze zelf met de goede input terug.


Ik denk dat ik wel het meest gequoted ben van het afgelopen jaar.
Nominatie meest opvallende baggerpost in een slowchat.

Als toegift een plaatje van de website.



Totaal weerzinwekkend, en dan van die mooie benen eronder.

Damn, auto ga ik niet meer aanraken want dan moet ik tanken Mooi niet.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 18:01 schreef Rausdouwer het volgende:
Ook weer thuis van een drukke werkdag.

Eventjes eten en dan maar weer op de motor klimmen.

Er was kans op regen maar ik heb geen druppel gezien

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 18:01 schreef Rausdouwer het volgende:
Ook weer thuis van een drukke werkdag.

Eventjes eten en dan maar weer op de motor klimmen.

Goed idee, ik denk dat ik mijn nacht ritje maar eens in daglicht ga houden.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 18:05 schreef worldpimber het volgende:
Damn, auto ga ik niet meer aanraken want dan moet ik tanken Mooi niet.
[..]

Er was kans op regen maar ik heb geen druppel gezien

Ik reed Hoogvliet binnen en kreeg precies 1 druppel op mijn neus, en na 100 meter was de weg ineens zeikienat. Maar de bui was verder al weg.