R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Barry en Claudia waren ook onderweg naar beneden had ik begrepen, alleen waren zij denk ik net te laat in de gelegenheid om uit die trein te vluchten.quote:Op dinsdag 30 augustus 2005 11:15 schreef Bayswater het volgende:
Vreselijk ongeluk destijds waarbij bijna iedereen de verkeerde kant opvluchtte (van de rook af). Een brandweerman wist met een klein groepje tegen de rook in en door het vuur omlaag te lopen (tegen het instinct in) en het te overleven. De treintunnel is nooit meer opengegaan (maar ligt er nog wel) en tegenwoordig is er een zeer moderne gondel.
In 2003 ben ik in Kaprun geweest en het gesprek kwam toen regelmatig op deze ramp mede omdat er mensen van de skischool ook zijn omgekomen destijds. Wellicht moet je ook eens een bezoek brengen aan Kaprun als je dat nog niet heb gedaan, mooi gebied en buiten het hoogseizoen vrij rustig.
Toen ik van die ramp hoorde dacht ik ook; "wat verschrikkelijk voor die mensen!", maar had ook een beetje dat ver van mn bed gevoel die de TS omschreef.
Ongelooflijk is het dan, als je de volgende morgen vroeg wordt wakker gebeld door je schoonzus om te horen dat pogingen om Barry en CLaudia te bereiken op niets uitliepen en dat het niet anders kon dat ook zij in de trein zaten. Iets wat ver weg leek kwam ineens erger dichtbij dan ik had kunnen vermoedden.
The waves you made will always be
In ene is het dan geen ver van je bed show meer maar is het je vriend of vriendin die in de trein zit. In ene besef je dat je die persoon nooit meer zult zien of spreken. Muziek gedraait op de crematie gaat nooit meer weg uit mijn hoofd, wanneer je iemand op straat ziet lopen die op haar lijkt ligt haar naam op je lippen en wil je der roepen, maar je weet dat er toch niet gereageerd zal worden op die naam. Foto's genomen onderweg naar een examen in Utrecht lijken in eens zo veel meer waard dan eerst maar je kan ze niet meer vinden. En je gaat na denken over hoe ze zijn overleden. Was de rook of het vuur de doodsoorzaak. En je staat vervolgens tegen een grafsteen aan te praten, hopende dat er iets is dat bewijst dat ze er nog wel is, ergens.
Barry kende ik wel al wat langer, maar Claudia kende ik nog maar kort.quote:Op donderdag 1 september 2005 12:33 schreef Faja-Lobi het volgende:
In ene is het dan geen ver van je bed show meer maar is het je vriend of vriendin die in de trein zit. In ene besef je dat je die persoon nooit meer zult zien of spreken. Muziek gedraait op de crematie gaat nooit meer weg uit mijn hoofd, wanneer je iemand op straat ziet lopen die op haar lijkt ligt haar naam op je lippen en wil je der roepen, maar je weet dat er toch niet gereageerd zal worden op die naam. Foto's genomen onderweg naar een examen in Utrecht lijken in eens zo veel meer waard dan eerst maar je kan ze niet meer vinden. En je gaat na denken over hoe ze zijn overleden. Was de rook of het vuur de doodsoorzaak. En je staat vervolgens tegen een grafsteen aan te praten, hopende dat er iets is dat bewijst dat ze er nog wel is, ergens.
Ik mocht haar wel gelijk, ze was gewoon een erg leuk mens persoontje.
Zo`n dartele spring-in-het-veld vond ik haar. Als ik aan haar denk zie ik haar nog voor me, springend op "paridise by the dashboard light" en dan die dansende blonde krullenbos!
Ik vind jou achtergrond info over haar toch een beetje een triest/verdrietig type neerzetten terwijl ik haar beslist niet "zielig" vond overkomen. En ze was dan misschien wel doof, maar gek genoeg klonk ze niet zo en ze was ook wel verrekte handig in/met liplezen! Jammer dat ik haar maar zo kort mocht "kennen" en jammer dat ze zo jong moest gaan.....
Jammer dat ik haar maar zo kort mocht "kennen" en jammer dat ze zo jong moest gaan..... 
Ik snap best dat je haar mist, maar... ,en nu wil ik niet lullig doen of je een schuldgevoel proberen aan te praten of wat dan ook, miste je haar dan ook al niet toen je/jullie het contact hadden laten verwateren?
[ Bericht 6% gewijzigd door pepper_961 op 01-09-2005 13:59:40 (typo) ]
The waves you made will always be
Ik kon Claudia van mijn 16e, zaten samen in de klas, en zij had toen een knipperlicht relatie met M., ze had haar vader verloren aan kanker geloof, ze mocht haar halfzusje en broertje niet zien van haar stiefmoeder, haar onderbuurvrouw (en tevens goede vriendin) was plotseling overleden waar ze het heel moeilijk mee had, ze had een paar jaar eerder een ongeluk gehad, heeft opnieuw moeten leren lopen, kon nooit de leuke dingen mee doen op school omdat ze daar dagenlang pijn van had. Haar moeder had een vriend waar zij niet mee op kon schieten. Al met al dingen waar ik tijdens onze schooltijd veel met haar over heb gepraat en waar ze ook heel vaak best verdrietig over kon zijn. Zo erg dus dat ze wel eens zei dat ze het niet meer zag zitten.
Dat doof zijn boeide haar inderdaad niet en als ze je gewoon aankeek kon je een normaal gesprek met haar hebben. Ze had een hekel aan mensen die haar behandelde als een gehandicapte of als een gek. Schijnbaar zijn er nog steeds mensen die denken dat als je doof bent je ook gelijk achtelijk bent. Maar ze kon ook echt een spring in het veld zijn. En die blonde krullen die ze vaak opstak en dan altijd super netjes gekleed. Zelfs een joggingbroek kon ze nog leuk maken. We hebben heel wat af gelachen, onze vriendschap was meer dan alleen maar de down momenten hoor. En ze was echt een meid die haar hart op de goede plaats had zitten, stond altijd voor iedereen klaar.
Waarom onze vriendschap verwaterd is weet ik niet. Je denkt altijd "ach nu heb ik weinig tijd, morgen kan ik wel even langs gaan". Je verwacht niet dat je op een dag wakker wordt en dat je dan iemand nooit meer zal zien, zeker niet op de leeftijd van 21 en 22 jaar. En een paar maanden na haar dood kreeg ik dus te horen dat mijn neefje die nacht was vermoord en sindsdien sta ik anders in het leven. Als ik nu denk "ik heb geen tijd" dan denk ik er ook gelijk achter aan "dan maak ik wel tijd". Ik wil niet weer op een dag wakker worden en weten dat ik iemand moet voorgoed moet missen en dat ik te lang niks van me heb laten horen.
Dat doof zijn boeide haar inderdaad niet en als ze je gewoon aankeek kon je een normaal gesprek met haar hebben. Ze had een hekel aan mensen die haar behandelde als een gehandicapte of als een gek. Schijnbaar zijn er nog steeds mensen die denken dat als je doof bent je ook gelijk achtelijk bent. Maar ze kon ook echt een spring in het veld zijn. En die blonde krullen die ze vaak opstak en dan altijd super netjes gekleed. Zelfs een joggingbroek kon ze nog leuk maken. We hebben heel wat af gelachen, onze vriendschap was meer dan alleen maar de down momenten hoor. En ze was echt een meid die haar hart op de goede plaats had zitten, stond altijd voor iedereen klaar.
Waarom onze vriendschap verwaterd is weet ik niet. Je denkt altijd "ach nu heb ik weinig tijd, morgen kan ik wel even langs gaan". Je verwacht niet dat je op een dag wakker wordt en dat je dan iemand nooit meer zal zien, zeker niet op de leeftijd van 21 en 22 jaar. En een paar maanden na haar dood kreeg ik dus te horen dat mijn neefje die nacht was vermoord en sindsdien sta ik anders in het leven. Als ik nu denk "ik heb geen tijd" dan denk ik er ook gelijk achter aan "dan maak ik wel tijd". Ik wil niet weer op een dag wakker worden en weten dat ik iemand moet voorgoed moet missen en dat ik te lang niks van me heb laten horen.
Ja ik weet wel dat ze dingen heeft meegemaakt/ beleefd die minder waren.quote:Op donderdag 1 september 2005 14:23 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik kon Claudia van mijn 16e, zaten samen in de klas, en zij had toen een knipperlicht relatie met M., ze had haar vader verloren aan kanker geloof, ze mocht haar halfzusje en broertje niet zien van haar stiefmoeder, haar onderbuurvrouw (en tevens goede vriendin) was plotseling overleden waar ze het heel moeilijk mee had, ze had een paar jaar eerder een ongeluk gehad, heeft opnieuw moeten leren lopen, kon nooit de leuke dingen mee doen op school omdat ze daar dagenlang pijn van had. Haar moeder had een vriend waar zij niet mee op kon schieten. Al met al dingen waar ik tijdens onze schooltijd veel met haar over heb gepraat en waar ze ook heel vaak best verdrietig over kon zijn. Zo erg dus dat ze wel eens zei dat ze het niet meer zag zitten.
Alleen, is het wel verstandig om, zonder dat zij zich nog verweren kan, ermee op een forum te koop te lopen.....
Ze was gewoon een heel open enthousiast typje vond ik.quote:Dat doof zijn boeide haar inderdaad niet en als ze je gewoon aankeek kon je een normaal gesprek met haar hebben. Ze had een hekel aan mensen die haar behandelde als een gehandicapte of als een gek. Schijnbaar zijn er nog steeds mensen die denken dat als je doof bent je ook gelijk achtelijk bent. Maar ze kon ook echt een spring in het veld zijn. En die blonde krullen die ze vaak opstak en dan altijd super netjes gekleed. Zelfs een joggingbroek kon ze nog leuk maken. We hebben heel wat af gelachen, onze vriendschap was meer dan alleen maar de down momenten hoor. En ze was echt een meid die haar hart op de goede plaats had zitten, stond altijd voor iedereen klaar.
Ik had trouwens eerst niet eens door dat ze doof was joh!
Het was dat ze het zelf zei en aangaf dat als ik haar aankeek het kletsen geen probleem was.
Stom is dat eigenlijk, ook al heb ik haar maar een paar keer gezien toch heeft ze een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Ik zal niet beweren dat ik haar vriendin was hoor, dat niet, daar kende ik haar veeeeels te kort voor. Maar met sommige mensen heb je gewoon geen "klik" die moet je eerst peilen denk ik en met haar voelde ik me wel gelijk op mn gemak. Misschien daarom ook, dat ik heus niet alleen van tijd tot tijd aan Barry denk maar ook gelijk aan haar. Dus ik voel heus met je mee hoor, ik weet een heeel heel klein beetje wie je mist, dus ik kan me het goed voorstellen. Maar je hebt haar, ook al was het relatief kort, wel mogen kennen! Je hebt ook bergen leuke herinneringen aan haar en ik denk dat het ook wel goed is om die niet te vergeten.
Herkenbaar wel......quote:Waarom onze vriendschap verwaterd is weet ik niet. Je denkt altijd "ach nu heb ik weinig tijd, morgen kan ik wel even langs gaan". Je verwacht niet dat je op een dag wakker wordt en dat je dan iemand nooit meer zal zien, zeker niet op de leeftijd van 21 en 22 jaar. En een paar maanden na haar dood kreeg ik dus te horen dat mijn neefje die nacht was vermoord en sindsdien sta ik anders in het leven. Als ik nu denk "ik heb geen tijd" dan denk ik er ook gelijk achter aan "dan maak ik wel tijd". Ik wil niet weer op een dag wakker worden en weten dat ik iemand moet voorgoed moet missen en dat ik te lang niks van me heb laten horen.
Intens gemeen vind ik, dat je soms op zo`n wrede manier je extra bewust wordt van dat soort dingen. Ik heb hetzelfde met "naar intuitie luisteren", doordat ik niet naar mn intuitie luisterde ben ik ook nogal grof "gestraft". Nu reageer ik wel gelijk zodra ik ergens een ongemakkelijk gevoel over heb, alleen jammer dat ik het op zo`n wrede manier heb moeten leren.
Meid... sterkte!
The waves you made will always be
Jawel, maar ik denk wel minder intens dan jij eigenlijk.quote:Op donderdag 1 september 2005 20:05 schreef Faja-Lobi het volgende:
Pepper jij ook sterkte met dit, jiji zal Barry en Clau ook missen.
Komt misschien ook omdat ik daarvoor een verlies heb meegemaakt die nog dichterbij was.
Ik weet wel dat ik nog best veel aan ze denk. Wat ging er door ze heen, waren ze erg in paniek, hebben ze pijn gehad? Allemaal vragen die me toch wel af en toe door het hoofd spoken.
Onlangs ben ik weer eens bij m`n schoonzus/zwager op visite geweest en dan weet je ergens wel dat Bar er niet meer is, maar toch kijk je automatisch even over het erf naar z`n schuurtje. De vader van Barry kwam ook even langs wippen en dat was wel even vreemd weer. Hem had ik al zo`n drie a vier jaar niet meer gezien geloof ik. We zijn af en toe wel eens langs geweest voor mn schoonzus/zwager maar dan was hij er gewoon ook steeds niet.
Gek hoe dat soms werkt ook eigenlijk...
Ik heb J (vader Barry) lang niet gezien, afgelopen weekend zie ik hem sinds lange tijd weer even, denk daardoor weer meer aan Bar en Clau en kort daarop beland ik in jou topic.
The waves you made will always be
Ik had het van de week met mijn ouders over de moordenaar van mijn neefje, die komt deze of komende maand vrij en daardoor moest ik denken aan mijn neefje van 21 die er niet meer is. En dan denk ik ook weer aan Clau die 22 was en er niet meer is. En dan denk je dat het al weer bijna 11 november is en dat het dan al 5 jaar geleden is. En toch ook weer pas 5 jaar geleden. Die maanden staan in mijn geheugen gegrift. Het bizarre is bijvoorbeeld dat ik nog weet wat ik voor kleding aan had, welke muziek er gedraait werd al dat soort dingen. Net of ik van een afstandje naar me zelf heb zitten kijken toen. Wij zijn verleden jaar verhuist en daardoor kom ik Claudia der moeder niet meer tegen, maar daarvoor zag ik haar bijna dagelijks. En de eerste keer dat je der dan weer na de begrafenis ziet weet je niet wat je moet zeggen. En de weken, maanden en jaren erna spreek je elkaar wel maar gaan de gesprekken over koetjes en kalfjes. Net of we allemaal het hele onderwerp proberen te omzeilen. Binnens huis zal iedereen er vast en zeker over praten, ik heb nu gelukkig een man die goed kan luisteren en er altijd voor me is.
Tsja, ik opende het topic om mijn hart even te luchten omdat ze door me hoofd spookte. En dan is zo iets als Fok een uitkomst. Er zijn altijd mensen die het zelfde of iets soort gelijks hebben mee gemaakt. En dan lees jij dit topic. Jij die Claudia en Barry ook kon.
Nog even over dat ik Claudia misschien wat depressief over doe komen, dat spookt de afgelopen dagen ook door mijn hoofd. Het was niet mijn bedoeling om Claudia als een manisch depressief iemand over te laten komen. Ze was een meid die midden in het leven stond en altijd heel vrolijk was, iemand die voor jou, mij en anderen klaar stond, maar ze had haar momenten, net als een ieder ander dat ze het even niet zag zitten. Alleen zij zat soms echt in een diep zwart gat en dan had ze momenten dat ze het had over dat niemand van haar hield en dat als ze er niet meer zou zijn, niemand haar zou missen. Ik bedoelde te zeggen dat zij iemand was die juist heel erg geliefd was en ook iemand die erg gemist wordt, alleen dat ze dat zelf misschien nooit heeft gezien. En dan denk ik wel eens, "had je er op zo een klote manier achter moeten komen om te zien hoe gek men met je was, had je niet gewoon als een oud vrouwtje van achter in de negentig met al je kinderen, klein- en achterkleinkinderen aan je bed er tussen uit kunnen stappen".
Tsja, ik opende het topic om mijn hart even te luchten omdat ze door me hoofd spookte. En dan is zo iets als Fok een uitkomst. Er zijn altijd mensen die het zelfde of iets soort gelijks hebben mee gemaakt. En dan lees jij dit topic. Jij die Claudia en Barry ook kon.
Nog even over dat ik Claudia misschien wat depressief over doe komen, dat spookt de afgelopen dagen ook door mijn hoofd. Het was niet mijn bedoeling om Claudia als een manisch depressief iemand over te laten komen. Ze was een meid die midden in het leven stond en altijd heel vrolijk was, iemand die voor jou, mij en anderen klaar stond, maar ze had haar momenten, net als een ieder ander dat ze het even niet zag zitten. Alleen zij zat soms echt in een diep zwart gat en dan had ze momenten dat ze het had over dat niemand van haar hield en dat als ze er niet meer zou zijn, niemand haar zou missen. Ik bedoelde te zeggen dat zij iemand was die juist heel erg geliefd was en ook iemand die erg gemist wordt, alleen dat ze dat zelf misschien nooit heeft gezien. En dan denk ik wel eens, "had je er op zo een klote manier achter moeten komen om te zien hoe gek men met je was, had je niet gewoon als een oud vrouwtje van achter in de negentig met al je kinderen, klein- en achterkleinkinderen aan je bed er tussen uit kunnen stappen".
vrees niet, de trein+tunnel is gesloten (volgens mij al eerder gemeld)quote:Op donderdag 1 september 2005 15:42 schreef TwztId het volgende:
Ik ga binnenkort skieen in Kaprun
het is een geweldig gebied overigens. ik was er zelf afgelopen jaar.
on topic: sterkte....
[b]Op dinsdag 10 februari 2004 14:36 schreef Malawi het volgende:[/b]
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Ik vond het best apart om je topic te lezen. Zo hoor je ook een andere kant van het verhaal. Ik weet nog zo goed dat ik haar zus aan de telefoon kreeg die vertelde dat haar zus bij dit ongeluk was omgekomen. Ik kende ze niet persoonlijk maar het verhaal uit het nieuws kende ik natuurlijk wel. Ik deed dat werk toen net en het was de eerste keer dat ik zo'n schokkend iets meemaakte daar, het heeft echt veel indruk om me gemaakt. Ik zal dat telefoongesprek ook nooit vergeten.quote:Op vrijdag 2 september 2005 17:05 schreef Faja-Lobi het volgende:
tekst die hier ook boven staat
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Heel erg wat er gebeurd is. Ik heb bij claudia in de klas gezeten. Op de HAVO. Ondanks dat we niet echt met elkaar omgingen en af en toe in de bus onderweg naar huis kletsten had ze een hele goeie indruk bij me achtergelaten. Het was een meid die diepgang had..wist wat verdriet was en liefde. Ik kan niet geloven dat Claudia op zo n manier is overleden .Afschuwelijk
Kaprun toen,
door de onderhandeling van de baas over de ritprijs is het bedrijf, 34 mensen ontsnapt aan deze ramp , mijn man ook.
wij zagen meer op TV als hun , ze zagen de rook, , de gondels bleven varen, en ze zijn toen op een tocht in de mijnen gaan doen, in t hele dorp was niets aan de hand, ik zag mijn man mobiel bellen op het journaal, met mij, toen wisten ze pas hoe erg t was.
door de onderhandeling van de baas over de ritprijs is het bedrijf, 34 mensen ontsnapt aan deze ramp , mijn man ook.
wij zagen meer op TV als hun , ze zagen de rook, , de gondels bleven varen, en ze zijn toen op een tocht in de mijnen gaan doen, in t hele dorp was niets aan de hand, ik zag mijn man mobiel bellen op het journaal, met mij, toen wisten ze pas hoe erg t was.
De Puta Madre
Sterkte ermee! Kan alleen maar lezen omdat ik zelf nog nooit zoiets heb meegemaakt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Yes, London. You know: fish, chips, cup 'o tea, bad food, worse weather, Mary fucking Poppins... LONDON.
Kletsen met iemand die doof isquote:Op zaterdag 5 juli 2008 23:16 schreef emossh het volgende:
Heel erg wat er gebeurd is. Ik heb bij claudia in de klas gezeten. Op de HAVO. Ondanks dat we niet echt met elkaar omgingen en af en toe in de bus onderweg naar huis kletsten had ze een hele goeie indruk bij me achtergelaten. Het was een meid die diepgang had..wist wat verdriet was en liefde. Ik kan niet geloven dat Claudia op zo n manier is overleden .Afschuwelijk
Wat moet dat erg geweest zijn inderdaad.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |