quote:
Op donderdag 6 oktober 2005 09:08 schreef desaparacido het volgende:Nee, ik voel me eigenlijk bij geen van beiden thuis horen. Ik zie dingen in mijn karakter die én Nederlands zijn én Joego, met als gevolg dat ik bij beide groepen uit de boot val.
Gevoel heb ik ook weleens.
Ik dacht eerst hoogbegaafd te zijn (grappie), toen hooggevoelig.. etc.
Nee, ik ben gewoon een half of een mix en das verwarrend genoeg soms
![]()
. Niemand begrijpt me soms (drama
![]()
). Dan weer emo en fel als de pest, dan weer een lief, zacht ei
![]()
. Joegobloed
![]()
dus, met een vleugje Nederlands.
quote:
Ben vroeger door mijn vader erg gedwongen om Joego te zijn, met als gevolg dat ik elk weekend in die klote joegoschool zat (zwaar traumatische ervaring) en ik moest en zou folklor gaan spelen, en ik moest en zou elke vrijdag naar de Klub gaan (SPD in Rotterdam)
Dat suckt wel.
Net als dat je verplicht naar de kerk moet, jammer, want zo krijg je er juist misschien (vaak meer) een afkeer tegen ipv affiniteit. Ik had/heb dat dus helemaal niet gehad. Terwijl mijn oma (2 buitenlandse oma's dus) in NL ook Joego kon, Hongaarse afkomst zelfs, naam Sofia
![]()
en een tante etc. In het begin, toen mijn moeder nog niet zo goed Nederlands kon, zullen ze wel Joego's hebben gepraat. Maar mijn moeder heeft de taal in een klein jaar geleerd, door gelijk te gaan werken etc.
Bij ons thuis werd er dus alleen maar Nederlands gepraat. En ik vond dat dus weleens jammer en was soms ook wat jaloers op die Rotterdamse jongen, die met zijn pa Joego's praatte en op die Joegoschool zat. Hij kon én NL én Joego goed! En ik verstond veel dingen, maar zei bijv. een keer da tegen iemand en bleek ik verkering te hebben, was ik 11 ofzo. Verstond/begreep er soms dus weer niks van
![]()
.
quote:
..geef mij maar iemand koji se lepo izdere bij een ruzie, dan iemand die iets een jaar opkropt en je dan helemaal kapotslaat.
Ja!
Mijn ouders zijn ook zo, af en toe felle ruzies of ze zeggen gewoon wat ze vinden.
Ik weet zeker dat sommige Hollandse mensen dat vreemd vinden. Maar ze zijn eerlijk en oprecht en soms een tikkie assertief, maar wel lief en gek soms. Mijn moeder ging een keer alleen naar Joego en toen hing mijn vader bijv. jankend aan de lijn
![]()
. Daar hebben we hem uiteraard lang mee gepest
![]()
.
Mijn ouders hebben mij ergens meegegeven, op hun eigenaardige manier soms van converseren
![]()
, dat het niet erg is je gevoelens te uiten, jezelf te blijven en voor jezelf te staan. Ruzie maken en dan gewoon weer normaal doen
![]()
. Alsof ze willen/wouden zeggen, tis niet erg soms. Klaart de lucht, en laat ik dat nou ook hebben soms
![]()
.
quote:
.. maar dat is wel het gevoel wat ik eraan heb overgehouden, dat ik bij temperamentvolle maar leesbare mensen een stuk veiliger ben dan mensen die hun emoties ontkennen.
Me2, ik word of kan er soms zelfs wat wantrouwend door worden of misschien ben ik daarom soms wat wantrouwend geworden. Snap dat niet. Ik voel mezelf ook veiliger/prettiger bij mensen die gewoon zeggen wat ze voelen. Kan ik wat mee, vind ik normaal. Maar ik ben dan ook misschien soms een emo-holic
![]()
.
quote:
Op vrijdag 7 oktober 2005 11:49 schreef ki_ki het volgende:dat heb ik ook eigenlijk wel, dat ik me tussen jongeren hier ook om een vage reden niet helemaal thuis voel, maar bij (ex)joego's ook niet helemaal, omdat ik toch het label heb "nederlands"
ja erg vervelend, het maakt het voor mij wel lastig,.. want ik weet dus dat ik me hier in NL niet thuis voel, zoals daar in Kroatie
![]()
maar ook daar is het lastig voor mij om te aarden, zegmaar.
Inderdaad!
Al moet ik zeggen dat ik daar soms een overdosis liefde ontvang, ondanks mijn voor hun toch allochtoon zijn, itt hier soms. Hier voel ik mezelf soms alleen maar anders, niet helemaal thuis. Zie er niet (geheel) uit als een allochtoon (heb ook een Nl paspoort, op de havo was mijn eindcijfer voor NL een 8, etc). Maar vanbinnen, is mijn bloed niet geheel Nederlands. En dat ziet niemand.
Als ik daar ben, word ik juist liefdevol opgevangen door mijn anderszijn, ze vinden het geweldig, ze addoreren mij bijna
![]()
, houden echt van me, hebben mij écht gemist.. En hier voel ik mezelf soms afgekeurd
![]()
, 'jij bent anders'. 'Ja, ik ben 3/4 Kroaat, beetje Hongaars etc, en wat gedecideerder etc. Niet makkelijk te vatten, maar hé, so what, ik sta wel open'. Dat gevoel krijg ik soms totaal niet in voorm. Joegoslavië, daar zijn ze ook een beetje zoals mij
![]()
.
Maargoed, ik ga Slavische talen en culturen studeren.
Want waarom niet studeren waar ik mezelf verwant mee voel en blijf voelen, als ik mensen/voorbijgangers in het Joego's hoor praten, al automatisch warm van binnen word, wat ik echt ook (nog) goed wil leren. Waarom niet?
Ik hou van het land, de mensen, de cultuur, de raarheid zelfs.
Alles. Van 'even sladoled halen', die kleine dingen
![]()
t/m de rare wegen, het vroege donker worden, het buitenzijn, naja veel. Aan de andere kant als ik daar zit, krijg ik na een week weer onwijs trek in een frikandel speciaal
![]()
.
Hopeloos.
[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 23-07-2006 11:32:12 ]