R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn moeder wist dat ik raar deed met eten een tijd, en ze wist dat ik laxeermiddelen gebruikte en ze maakte zich ook zorgen om me.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:04 schreef CleeJee het volgende:
@ Wolkje: weten die personen die dat zeggen van het feit dat je eetstoornis had/hebt gehad?
Die vriendin heb ik weinig gezien in de periode dat ik eren eetprobleem had, maar heb ik het daarna wel verteld, maar zoals ik al zei: het koosnaampje worstenbroodje was al een paar jaar ervoor, en die opmerkingen over net zo dik worden als die en die enzo, waren ook voordat ik een eetprobleem kreeg.
Het topic is nu gelinkt, dat is belangrijk. Maar ik denk dat we het beste hier door kunnen gaan.
Aan de andere kant is deze topicstart nogal k*t. Nieuw topic dan maar? [centraal] Eetstoornissen?
Aan de andere kant is deze topicstart nogal k*t. Nieuw topic dan maar? [centraal] Eetstoornissen?
Ga hier maar gewoon verder hoor
Ik moest ineens aan dat topic denken. Gek om terug te lezen. Ik ervaar er ook geen emoties bij omdat ik toen zo emotieloos was. Heel raar.
Ik moest ineens aan dat topic denken. Gek om terug te lezen. Ik ervaar er ook geen emoties bij omdat ik toen zo emotieloos was. Heel raar.
de discussie is wel prima op gang gekomen, dan maakt op zich de OP niet echt uit, vind ik, ik stoor me er niet aan iig.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:09 schreef Ami80 het volgende:
Het topic is nu gelinkt, dat is belangrijk. Maar ik denk dat we het beste hier door kunnen gaan.
Aan de andere kant is deze topicstart nogal k*t. Nieuw topic dan maar? [centraal] Eetstoornissen?
Haha, ik zou niet durven. Dan zou ik veel leuke dingen missen. (Die dingen vond ik vroeger overigens doodeng, mijn eetstoornis en moeheid was een prima "excuus" om niet aan dat soort dingen mee te doen.)quote:Op vrijdag 2 september 2005 11:54 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Meid je hebt een heel erg mooi figuur hoor (je foto's zijn echt prachtgig!) dus niet weer gek doen met eten!
(je foto's zijn echt prachtgig!) dus niet weer gek doen met eten!
@Silmarwen: Had je ook moeite te beseffen hoe anderen naar je keken? Dat is wel een vraag die mij bezig houdt. Soms heb ik in opstandige buien zoiets van 'waarom is ze er nooit voor MIJ? Maar ondertussen weet ik ook wel dat dat onzin is.
Hoe kijk je nu tegen die periode aan, had je dingen anders willen doen?
Hoe kijk je nu tegen die periode aan, had je dingen anders willen doen?
Hoe andere naar mij keken, ik hield me er niet mee bezig. Ik was alleen met mijzelf bezig eigenlijkquote:Op vrijdag 2 september 2005 12:13 schreef Ami80 het volgende:
@Silmarwen: Had je ook moeite te beseffen hoe anderen naar je keken? Dat is wel een vraag die mij bezig houdt. Soms heb ik in opstandige buien zoiets van 'waarom is ze er nooit voor MIJ? Maar ondertussen weet ik ook wel dat dat onzin is.
Hoe kijk je nu tegen die periode aan, had je dingen anders willen doen?
En tja had ik dingen anders willen doen, ik had nooit niet willen eten, maar goed het is nu eenmaal zo geweest ik was iig in de tijd wel mooi slank (grapje hoor)
(grapje hoor)
Mijn moeder heeft ooit eens (toen ik 6 kilo minder woog dan nu) gezegd dat ik een dikke kont begon te krijgen.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:09 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Mijn moeder wist dat ik raar deed met eten een tijd, en ze wist dat ik laxeermiddelen gebruikte en ze maakte zich ook zorgen om me.
Die vriendin heb ik weinig gezien in de periode dat ik eren eetprobleem had, maar heb ik het daarna wel verteld, maar zoals ik al zei: het koosnaampje worstenbroodje was al een paar jaar ervoor, en die opmerkingen over net zo dik worden als die en die enzo, waren ook voordat ik een eetprobleem kreeg.
Echt, WAAR DAN?!
dingen zoals?quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:12 schreef Toeps het volgende:
[..]
Haha, ik zou niet durven. Dan zou ik veel leuke dingen missen. (Die dingen vond ik vroeger overigens doodeng, mijn eetstoornis en moeheid was een prima "excuus" om niet aan dat soort dingen mee te doen.)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Heb je haar ooit iets over de ziekte laten lezen?quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:09 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Mijn moeder wist dat ik raar deed met eten een tijd, en ze wist dat ik laxeermiddelen gebruikte en ze maakte zich ook zorgen om me.
Dat zou ik iedereen altijd aanraden, er heerst zoveel onbegrip.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Dat herken ik ook bij onze vriendin.....ze sluit zich vaak af, wil niets voelen, wil ook niet dat mensen iets voor haar voelen, ze is het niet waard, is niet leuk etc. etc. etc.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:10 schreef Silmarwen het volgende:
Ik ervaar er ook geen emoties bij omdat ik toen zo emotieloos was. Heel raar.
Maar....we blijven gewoon zeggen dat we blijven vechten voor haar.....en soms ineens dan dringt dat tot haar door
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Vraagje aan alle 'patiënten' (sorry, weet even niet hoe ik het anders moet formuleren):
Kunnen jullie eens de grootste fout aangeven die de 'helpers' (in dit geval ikzelf en Ami80) kunnen maken? Wat moet er nou echt NIET gedaan worden om je te helpen enzo?
En, hoe wordt/werd je het best geholpen? wat had de meest positieve uitwerking?
Kunnen jullie eens de grootste fout aangeven die de 'helpers' (in dit geval ikzelf en Ami80) kunnen maken? Wat moet er nou echt NIET gedaan worden om je te helpen enzo?
En, hoe wordt/werd je het best geholpen? wat had de meest positieve uitwerking?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Euh... Ik had persoonlijk niet zo veel aan: "Het komt wel goed."
En opmerkingen als: "Je ziet er juist goed uit!" worden altijd verkeerd opgevat: 1) "Ik ben aangekomen. Ik ben dik." 2) "Ik ben nu 66 kilo en ik zie er goed uit, ik mag niks meer aankomen." 3) "Je liegt, dat zeg je alleen maar om me te laten eten."
En opmerkingen als: "Je ziet er juist goed uit!" worden altijd verkeerd opgevat: 1) "Ik ben aangekomen. Ik ben dik." 2) "Ik ben nu 66 kilo en ik zie er goed uit, ik mag niks meer aankomen." 3) "Je liegt, dat zeg je alleen maar om me te laten eten."
Dat is ook het allermoeilijkste van het helpen: je weet dat het nodig is, weet niet hoe, je probeert het zo goed mogelijk te doen, maar krijgt geen enkele feedback terug of je het goed doet: geen blijdschap, weinig blijk van vertrouwen, en daardoor is het lastig om door te blijven gaan met wat je doet.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:30 schreef CleeJee het volgende:
Dat herken ik ook bij onze vriendin.....ze sluit zich vaak af, wil niets voelen, wil ook niet dat mensen iets voor haar voelen, ze is het niet waard, is niet leuk etc. etc. etc.
En daarom zijn dit soort fora lekker om met gelijkgezinden te praten
Het slechtste was voor mij als mensen zich gingen bemoeien met hoeveel/wat ik at en opmerkingen als: je moet wel eten hoor! Dat bepaalde ik zelf wel en dat vergrootte mijn afkeer weer eventjes van eten.
Mijn leven. Mijn vrienden. Mijn opleiding.quote:
Vroeger lag ik altijd om 8 uur in bed met koppijn, en dan bestaat je leven al gauw alleen uit werken en slapen. En als het werken dan ook te zwaar wordt, dan heb je niks meer. Ik kan soms nog echt blij verbaasd zijn als ik na een lange dag pretpark nog helemaal wakker ben.
Toevoeging: Ik heb de diagnose "sociale fobie" en "faalangst" gekregen. Ik denk niet dat het nu nog opgaat, maar ik was heel bang voor andere mensen. Ik dacht dat ze me stom zouden vinden. De faalangst aan de andere kant zorgde ervoor dat ik me over de sociale angst heen zette, en alle sociale verplichtingen met een grote smile deed. En daarna... Koppijn, eetbuien, emotionele schommelingen...
[ Bericht 23% gewijzigd door #ANONIEM op 02-09-2005 12:37:07 ]
Denk dat die opmerkingen wel hun plaats hebben hoor. Maar ze moeten wel spontaan komen, niet als 'goh, misschien zou ze zich beter voelen als ik zeg dat ze er goed uitziet'. Denk ook dat je opnieuw moet omgaan met dat soort positieve boodschappen, omdat je altijd in de rol van patient hebt gezeten.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:33 schreef Toeps het volgende:
Euh... Ik had persoonlijk niet zo veel aan: "Het komt wel goed."
En opmerkingen als: "Je ziet er juist goed uit!" worden altijd verkeerd opgevat: 1) "Ik ben aangekomen. Ik ben dik." 2) "Ik ben nu 66 kilo en ik zie er goed uit, ik mag niks meer aankomen." 3) "Je liegt, dat zeg je alleen maar om me te laten eten."
Nu kan ik ze ook wel horen hoor, en nu kan ik ook gewoon een compliment in ontvangst nemen met "dankjewel", in plaats van "Wel nee, zie je die reet niet, bla bla..."quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:36 schreef Ami80 het volgende:
[..]
Denk dat die opmerkingen wel hun plaats hebben hoor. Maar ze moeten wel spontaan komen, niet als 'goh, misschien zou ze zich beter voelen als ik zeg dat ze er goed uitziet'. Denk ook dat je opnieuw moet omgaan met dat soort positieve boodschappen, omdat je altijd in de rol van patient hebt gezeten.
Maar vooral in het begin kon ik echt niet tegen die opmerkingen, die herinnerden me telkens weer aan mijn veranderde uiterlijk.
Haha, gelukkig had ik dat al heel snel door!quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:34 schreef Wolkje het volgende:
Het slechtste was voor mij als mensen zich gingen bemoeien met hoeveel/wat ik at en opmerkingen als: je moet wel eten hoor! Dat bepaalde ik zelf wel en dat vergrootte mijn afkeer weer eventjes van eten.
Mijn vriendin blijft bij elk afspraakje dat ik met haar maak zeggen 'maar ik eet wel alleen hoor'. Nou ja, dat moet dan maar. Ze hoeft het niet eens meer te zeggen, maar goed.
Dit laatste is heel herkenbaar...heeft onze vriendin ook een beetje...in gezelschap een 'masker' opzetten en wanneer deze af gaat je zwaar beroerd en helemaal op voelen.....quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:34 schreef Toeps het volgende:
[..]
Toevoeging: Ik heb de diagnose "sociale fobie" en "faalangst" gekregen. Ik denk niet dat het nu nog opgaat, maar ik was heel bang voor andere mensen. Ik dacht dat ze me stom zouden vinden. De faalangst aan de andere kant zorgde ervoor dat ik me over de sociale angst heen zette, en alle sociale verplichtingen met een grote smile deed. En daarna... Koppijn, eetbuien, emotionele schommelingen...
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Laatst ook een niet-doen opmerking gehoord van andere vriendin naar de Ano-vriendin toe: "zo joh, moet je dat allemaal op eten?! dat eet ik zelf nog niet eens zoveel!"
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
je vriendin eet altijd alleen?!quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:39 schreef Ami80 het volgende:
[..]
Mijn vriendin blijft bij elk afspraakje dat ik met haar maak zeggen 'maar ik een wel alleen hoor'. Nou ja, dat moet dan maar. Ze hoeft het niet eens meer te zeggen, maar goed.
(zo even lunchen, tot zo weer! )
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nog eentje in het rijtje niet-doen: het uitgebreid hebben over ijs dat je zus zo goed kan maken en ze ècht een keer moet proeven! Weg de zin om op bezoek te gaan...
Ik kon toen even niet lachen naar die vriendin...liefst had ik haar gelijk de huid volgescholden....quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:41 schreef Ami80 het volgende:
Laten we vooral blijven lachen!
(probleem: zij snapt de ziekte niet en blijft koppig volhouden dat ze het wel snapt en betrekt alles wat je zegt op zichzelf, neemt dus ook geen tips van ons haar hoe ze er het beste voor haar kan zijn....)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Zeuren. Ik werd boos als mensen zeiden dat ik moest eten of mij eten aanboden. Ik had het idee dat ze mij manipuleerde om me te laten eten en daardoor werd ik juist meer vastberaden om niet te eten.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:31 schreef CleeJee het volgende:
Vraagje aan alle 'patiënten' (sorry, weet even niet hoe ik het anders moet formuleren):
Kunnen jullie eens de grootste fout aangeven die de 'helpers' (in dit geval ikzelf en Ami80) kunnen maken? Wat moet er nou echt NIET gedaan worden om je te helpen enzo?
En, hoe wordt/werd je het best geholpen? wat had de meest positieve uitwerking?
Complimenten geloofde ik niet, als iemand zei, wat zie je er leuk uit, dan dacht ik dat ze aan het liegen waren, maar als mensen zeiden, meid wat ben je afgevallen, dan wilde ik juist nog meer afvallen. Niet logisch, maar toch.
Ik werd het beste geholpen door met rust gelaten te worden, mij waarderen op andere punten, zoals werk, school of mijn tekeningen enzo. Ik kreeg het gevoel dat ik wel wat waard was daardoor.
Gewoon geen opmerkingen over het figuur of uiterlijk maken enn niet pushen om te eten, dan ga je er harder tegen in. Wel zeggen dat je er mag zijn, dat je bang bent om diegene te verliezen, dat van de persoon houdt enzo.
Nou, daar doet ze wel alle pogingen toe ja. Ze vindt het vervelend omdat ze denkt/weet dat de ogen toch op haar bord zullen zijn gericht, ook al wordt er niks van gezegd.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:41 schreef CleeJee het volgende:
[..]
je vriendin eet altijd alleen?!
(zo even lunchen, tot zo weer! )
Maar gelukkig is haar huisgenootje regelmatig thuis, en dan moet ze wel samen eten.
Komt dat niet veel te hard aan, zeggen dat je bang bent om diegene te verliezen?quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:44 schreef Silmarwen het volgende:
Wel zeggen dat je er mag zijn, dat je bang bent om diegene te verliezen, dat van de persoon houdt enzo.
Therapie.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:40 schreef Ami80 het volgende:
@toeps: hoe ben je van die sociale fobie en faalangst afgekomen dan?
Vooral cognitieve therapie, dus je gedachten onder de loep nemen en kijken of ze reeel zijn.
Oh ja, daar was mijn moeder ook goed in. "Joh, ik eet ongeveer de helft!"quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:40 schreef CleeJee het volgende:
Laatst ook een niet-doen opmerking gehoord van andere vriendin naar de Ano-vriendin toe: "zo joh, moet je dat allemaal op eten?! dat eet ik zelf nog niet eens zoveel!"
een vriendin van mij zei deze vakantie alleen maar tegen me dat ik niks atquote:Op vrijdag 2 september 2005 12:48 schreef Toeps het volgende:
[..]
Oh ja, daar was mijn moeder ook goed in. "Joh, ik eet ongeveer de helft!"
terwijl dat redelijk onzin was, maar dat was ook behoorlijk vervelend.
Ja, maar het schud je wel wakker. Hard zijn is beter dan lief doen.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:47 schreef Ami80 het volgende:
[..]
Komt dat niet veel te hard aan, zeggen dat je bang bent om diegene te verliezen?
Er kunnen in een kliniek meiden overlijden, en alsnog denken de anderen: "Ja, maar zij was veel dunner/erger/zieker, mij overkomt dat niet."quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:50 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Ja, maar het schud je wel wakker. Hard zijn is beter dan lief doen.
Dat is wel waar ja.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:51 schreef Toeps het volgende:
[..]
Er kunnen in een kliniek meiden overlijden, en alsnog denken de anderen: "Ja, maar zij was veel dunner/erger/zieker, mij overkomt dat niet."
Er is eigenlijk ook niet 1 richtlijn, alles wat iemand zegt draai je toch om en vat je toch op hoe jij het wilt.
ja, dat is waar, zeker complimentjes, want je voelt je niks waard.quote:Op vrijdag 2 september 2005 12:52 schreef Silmarwen het volgende:
Er is eigenlijk ook niet 1 richtlijn, alles wat iemand zegt draai je toch om en vat je toch op hoe jij het wilt.
Erg nuttige dingen hoor ik weer...kan ik allemaal mooi meenemen.....zijn weliswaar geen nieuwe dingen, maar wel goed ze te horen!
Cognitieve therapie kan veel mensen helpen, ook de mensen die zich denken goed te voelen....dat is wel een goede eye opener therapie!
Cognitieve therapie kan veel mensen helpen, ook de mensen die zich denken goed te voelen....dat is wel een goede eye opener therapie!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Heb ik ook gehad, ben er ook tevreden over.quote:Op vrijdag 2 september 2005 13:14 schreef CleeJee het volgende:
Cognitieve therapie kan veel mensen helpen, ook de mensen die zich denken goed te voelen....dat is wel een goede eye opener therapie!
Is er bij iedereen ook (al) aan de dieper liggende oorzaak van de eetstoornis gewerkt? en zo ja, hoe?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik weet niet precies wat de dieper liggende oorzaak was, maar heb wel ene vermoede. Ik heb nooit hulp gehad en ben vanzelf wel opgekrabbeld (wat ik niet kan adviseren)quote:Op vrijdag 2 september 2005 13:24 schreef CleeJee het volgende:
Is er bij iedereen ook (al) aan de dieper liggende oorzaak van de eetstoornis gewerkt? en zo ja, hoe?
Ik heb 2 jeugdtrauma's die vast en zeker mee hebben geholpen en waar ik jarenlang therapie voor heb gehad. Ik ben enorm perfectionistisch en streberig, maar ook heel erg onzeker en dat zijn de basisdingen geweest denk ik. Ik ben het bovenstaande nog steeds, maar veel minder. Ik voel me gewoon veel lekkerder.
Dat van die cognitieve therapie is inderdaad erg lekker om te weten. Zou voor mijn vriendin ook goed zijn.
@ Silmarwen: De trauma's zullen zeker meespelen....er kan in je jeugd en pubertijd zoveel gebeuren wat je je leven lang zal achtervolgen en wat je maakt wie je bent.....
Silmar, als je nu twee dingen aan jezelf (qua eigenschappen) zou mogen aanpakken, wat zou dat zijn?
Silmar, als je nu twee dingen aan jezelf (qua eigenschappen) zou mogen aanpakken, wat zou dat zijn?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ami80, cognitieve therapie is onderdeel van Mentrum behandeling...dan moet ze ook een dagboek bijhouden.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Perfectionisme. want dat is erg vermoeiendquote:Op vrijdag 2 september 2005 13:32 schreef CleeJee het volgende:
@ Silmarwen: De trauma's zullen zeker meespelen....er kan in je jeugd en pubertijd zoveel gebeuren wat je je leven lang zal achtervolgen en wat je maakt wie je bent.....
Silmar, als je nu twee dingen aan jezelf (qua eigenschappen) zou mogen aanpakken, wat zou dat zijn?
herkenning ook dat over je trauma trouwens (weet niet wat je hebt meegemaakt, maar bij mij speelt ook een traumatisch iets mee)quote:Op vrijdag 2 september 2005 13:35 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Perfectionisme. want dat is erg vermoeiend
Ja, ik denk ineens weer aan de zin van ik geloof woklje:
IK MAG NIET FALEN ................
IK MAG NIET FALEN ................
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Maar jullie zijn dus (redelijk) van jullie eetstoornis afgekomen zonder het trauma 'verwerkt' te hebben?
Of heeft het trauma nu door de therapie wel een betere plaats gekregen?
Of heeft het trauma nu door de therapie wel een betere plaats gekregen?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
dat zou best een zin van mij kunnen zijn geweest idd, wel van een tijdje geleden wrsquote:Op vrijdag 2 september 2005 13:40 schreef CleeJee het volgende:
Ja, ik denk ineens weer aan de zin van ik geloof woklje:
IK MAG NIET FALEN ................
Ik wist wel dat ze daar cognitieve therapie hadden, maar niet dat het standaard in het behandelprogramma zat!quote:Op vrijdag 2 september 2005 13:32 schreef CleeJee het volgende:
Ami80, cognitieve therapie is onderdeel van Mentrum behandeling...dan moet ze ook een dagboek bijhouden.....
Maar wat is het toch treurig om te lezen dat gebeurtenissen in het leven zo'n impact hebben op latere ontwikkelingen Ben bang dat er bij mijn vriendin ook nog wel meer naar boven gaat komen... Hoop het niet hoor, maar iets in me zegt dat er nog meer gaat komen.
Ben bang dat er bij mijn vriendin ook nog wel meer naar boven gaat komen... Hoop het niet hoor, maar iets in me zegt dat er nog meer gaat komen.
het hoeft niet he, een eetstoornis kan zich ook ontwikkelen zonder traumatische ervaringen.quote:Op vrijdag 2 september 2005 13:47 schreef Ami80 het volgende:
Maar wat is het toch treurig om te lezen dat gebeurtenissen in het leven zo'n impact hebben op latere ontwikkelingen Ben bang dat er bij mijn vriendin ook nog wel meer naar boven gaat komen... Hoop het niet hoor, maar iets in me zegt dat er nog meer gaat komen.
Pas op dat je haar of jezelf niks gaat aanpraten.
Nu ben ik echt weg, werken
