relatie met jehovah's getuige

Hoi allemaal!

zal me even kort voorstellen:

Mijn naam is Remco. Ik ben een 25-jarige jongen uit N-H en woon daar sinds 2 jaar opmezelf.

Ik heb een relatie van 8 maanden gehad met een Jehova-getuige. Deze is eind juni beeindigd.
Ik heb deze vrouw (30)op mijn werk leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht.
We begonnen al vrij snel te daten met elkaar. Het klikte super met alles. Het leuke was dat we maar een paar honderd meter bij elkaar vandaan woonden.
Na ongeveer 1 1/2 maand heeft ze verteld dat ze opgevoed is als Jehova, maar dat ze sinds 2 jaar er eigenlijk helemaal niets meer aan deed. Ze had een scheiding achter de rug met een andere Jehova. Ze zijn 10 jaar getrouwd geweest. Na een paar jaar begon hij van gedrag te veranderen. Hij raakte aan de drugs en drank en is uiteindelijk ook uitgesloten. Dit legde zoveel druk op mijn vriendin, dat ze zelf ook niet meer naar de zaal toe durfde. Mensen uit haar gemeente negeerden haar totaal, er werd natuurlijk over haar gepraat. Uiteindelijk hebben haar ouders (gaf ze op het einde van onze relatie pas toe) op de scheiding aangedrongen. Hij was natuurlijk niet meer goed voor haar, omdat hij nu deel uitmaakte van de Satan.
Ze is toen zo teleurgesteld geraakt in het geloof, dat ze in een flink gat is gevallen. Ze is toen bij haar gelovige zus ingetrokken. Ze heeft toen als een kluizenaar geleefd. Na een half jaar is ze teruggekeerd naar Hoorn. Ze kreeg daar een eigen huis en werk. Toen hebben wij elkaar leren kennen.
In het begin van de relatie was alles super. We genoten echt van elk moment.
Na een paar maanden begonnen haar ouders te vermoeden dat ze een relatie had met iemand. Ze heeft toen verteld dat ze verliefd op mij was en dat we ook met elkaar naar bed gingen. Toen is de bom gebarsten binnen haar familie. Haar ouders begonnen steeds meer te bellen en langs te komen. Haar ouders komen uit friesland.
Vanaf dat moment is er zo verschrikkelijk veel druk op haar gelegd. Ze was gewoon verschrikkelijk bang voor haar moeder. Elke keer als haar moeder belde raakte ze totaal in paniek. Deze gesprekken duurden dan meestal wel een uur. Omdat ik eigenlijk niets over het geloof wist, heb ik me nooit kunnen indenken hoe verschrikkelijk veel druk op haar gelegd is al die tijd. Haar ouders hebben haar de keuze opgelegd om met mij verder te gaan en uitgesloten te worden. Met alle gevolgen van dien. Contact met ouders wordt verbroken. Het eeuwige leven raakt ze kwijt (Armageddon)
Ze kon ook niet meer slapen en werd steeds gestrester en moeier. Zij heeft mij al die tijd verteld dat ik haar gelukkig maakte en dat ze niet meer zonder me kon. Ik maakte haar gelukkig! Ik heb me hieraan vastgeklampt al die tijd.
Gedurende de tijd werd ik ook steeds nerveuzer door de onzekerheid. Ik heb toen ook gezegd dat ik vond dat ze een keuze moest maken. Als ze zo zou doorgaan zou ze me kwijtraken zei ik. Ik heb toen een beetje druk erachter gezet.
We kregen steeds vaker discussies over het feit dat ze steeds vaker naar haar ouders toe ging. Ik kwam steeds meer op het tweede plan te staan. Ze ging ook regelmatig een weekend naar haar gelovige zus toe. Ik heb dit allemaal gepikt, omdat ik verliefd op haar was.
Uiteindelijk is ze totaal onder de druk van het geloof bezweken. Ze kon nog maar net aan naar haar nieuwe baan. De laatste paar weken van de relatie begon ze steeds afstandelijker tegen mij te doen. Niet meer knuffelen, snel geirriteerd. Alles moest van mij uit komen. Dit deed mij zoveel pijn. Ik snapte er helemaal niets van. Eigenlijk heb ik het toen uitgemaakt. Ik zei aldoor dat we er dan maar mee moesten stoppen, of een tijdje uit elkaar. Op een ochtend hadden we weer een discussie over samenwonen. Ik ben toen in janken uitgebarsten, waarna zij is weggelopen.
De dag erna kreeg ik een berichtje dat ze graag het geleende geld wou terugbetalen.
Dat was alles! Hoe bot!
Ik heb daarna nog van alles geprobeerd. Heb een brief geschreven, ben bij haar langsgeweest. Dit had allemaal geen nut meer. Het was eenrichtingsverkeer. Ze heeft me bijna geen antwoorden gegeven. Ze verschuilt zich nu achter haar geloof! Terwijl ze hierdoor geestelijk mishandeld is. Ze zit erin gevangen. Heb dit ook 100 maal tegen haar gezegd! Ze weet dit dondersgoed. Ze kan niet zonder haar familie, want die zou ze kwijtraken als ze met mij verderging.
Dit is eigenlijk al de tweede keer dat dit gebeurd in haar leven. Ze is een gevangene van haar eigen geloof. Terwijl ze er helemaal niets aan doet!
Ze wou een eigen leven gaan lijden, maar dat is tegengewerkt. En dan ben je 30 jaar!
Zo triest!
Ze heeft mij hier zo verschrikkelijk veel pijn mee gedaan. Ik was echt smoorverliefd op haar. Ik deed alles voor haar. Ik dacht al aan de toekomst.
Ze heeft me als een baksteen laten vallen. Zij heeft op dit moment haar emoties uitgeschakeld. Ze is een psychisch wrak nu. Ik heb ook gezegd dat ze hulp BUITEN het geloof moest gaan zoeken! Ik denk dat ze dit toch niet doet. Als de zaal dit hoort dan wordt ze hier natuurlijk op aangesproken. Dan ben je een gevaar!
In ons laatste gesprek heb ik mijn vriendin ook verteld hoe ik over haar moeder dacht. Ze wou toch niet luisteren naar mij. Ze gaf ook nergens antwoord op. Als ik aan haar vroeg waaraan het lag dat onze relatie stukgegaan, dan gaf ze geen antwoord. Ik heb haar ook maar een keer horen huilen. Dat was toen ik haar moeder aanviel. Ze zei dat het haar vriendin was en dat ze van haar hield! Ongelooflijk toch? Zo bang als ze is voor haar.

Ik heb haar nu bijna 4 weken niet gesproken. Al het contact is verbroken. Het is heel moeillijk. Ze woont vlak naast me en werkt ook vlakbij mijn huis!
Ik hoop dat ze ooit haar oogkleppen afdoet en dat ze voor haar eigen geluk kiest.
Op deze manier wordt ze dat niet.
Ik moet haar proberen te vergeten en aan mezelf gaan denken. Ik mis haar verschrikkelijk. Ze doet me heel veel pijn

Hebben meerdere mensen een soortgelijke ervaring meegemaakt?

groetjes remco