Idealisme

Exact hetzelfde verhaal hier.

Idealist, dromer en moraalridder.

Is dat echt idealistisch? Misschien meer een zeker eergevoel?

Ik word steeds minder idealistisch en steeds minder principieel. Ik ben redelijk cynisch over 'de toestand van de wereld', maar erg optimistisch over mijn eigen leven.

Wat relaties betreft... Ik ben geen groot romanticus. Ik ben pas een nieuwe relatie aangegaan, voor een groot deel op basis van rationele ideeën: hij past goed bij me, ik voel me op mijn gemak bij hem, ik denk dat hij me kan bieden wat ik zoek (itt heftige verliefdheid dus zeg maar, waarmee ik niet wil zeggen dat ik deze man niet érg leuk vind). Ik voel me daar prettig bij. Wel heb ik ongeveer dezelfde verwachtingen van een relatie als Alicey, al vind ik niet dat je al je gevoelens en gedachten hoeft te kunnen vertellen aan elkaar. Dat is ook niet goed, om echt alles wat je denkt en voelt te vertellen. Soms werkt dat destructief. Maar belangrijke dingen moeten wel gedeeld kunnen worden.

Nog even over vreemdgaan. Vreemdgaan zou ik weinig problemen mee hebben. Erover liegen echter is een ander verhaal. Als mijn partner er dus eerlijk over zou zijn, is het snel vergeven en vergeten. Bedondert hij me een poosje, dan denk ik dat ik gauw weg ben...

Mja, je hebt wel gelijk, omgekeerd is het wel een soort eergevoel ook, toch. Nouja, ook idealisme. Maar een "goed" iemand bedriegt zijn partner niet, zegmaar. Dat idee.

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2005 21:26 schreef ThE_ED het volgende:
Mja, je hebt wel gelijk, omgekeerd is het wel een soort eergevoel ook, toch. Nouja, ook idealisme. Maar een "goed" iemand bedriegt zijn partner niet, zegmaar. Dat idee.

Dan vrees ik dat de spoeling wat betreft 'goede iemanden' dun is...

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2005 21:29 schreef Alicey het volgende:
Brengt me wel op het volgende punt : In hoeverre is idealisme naief, en zou het een betere wereld worden zonder idealisme?

Integendeel denk ik... Hoe hoger je de lat legt, hoe verder je komt.

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2005 21:28 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Dan vrees ik dat de spoeling wat betreft 'goede iemanden' dun is...

Helaasch.

quote:

Er waren een aantal posters die bij een relatie het uitgangspunt hanteerden dat het leuker is dan alleen, en dat je ook lang niet alles hoeft te weten van elkaar, zolang vervelende dingen maar verborgen blijven.

Ik vind die mensen eerlijk gezegd even "naïef" als een zogenaamde "idealist".

Zij gaan er namelijk stilzwijgend vanuit dat de ander sowieso toch wel zal "terugkeren", ook al wordt er vreemdgegaan. Tot dat eens niet gebeurt natuurlijk, dan zijn ze dik de pineut.

Dan kan je beter een "eerlijke" relatie hebben, vind ik.

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2005 20:53 schreef Alicey het volgende:
Naar aanleiding van een off-topic discussie in Is vreemdgaan goed te praten?
Ik lijk hier een idealist die gelooft in vertrouwen, en die een relatie ziet als iets dat gebaseerd is op vertrouwen, waarbij het vertrouwen er wederzijds zo moet zijn dat mijn partner en ik beiden geen angst hebben om tegenover elkaar onze ware gedachten en gevoelens te openbaren.

Er waren een aantal posters die bij een relatie het uitgangspunt hanteerden dat het leuker is dan alleen, en dat je ook lang niet alles hoeft te weten van elkaar, zolang vervelende dingen maar verborgen blijven.

sorry, maar dit vind ik dus NIET idealistisch, dit vind ik NORMAAL. Posters die een relatie leuker vinden dan alleen zijn en dat als argument voor een relatie gebruiken hebben OF nog veel te leren over het leven OF hebben echt een messed-up beeld van de werkelijkheid en de wereld (en zullen, naar mijn mening, ook nooit een hogere vorm van geluk bereiken... in principe zijn ze gedoemd tot een liefdeloos leven [verknipte relaties, scheiden, etc.]).

noem mij maar conservatief, maar als dit een trend wordt gaat dit land 'straight to hell' (Colonel Fitz, American Beauty). Een gezonde gezins situatie is de ideale uitgang voor de 3 R-en Rust, Reinheid en Regelmaat, wat weer de ideale uitgangen zijn voor succes in (en van) de samenleving.

ik ken niemand die ooit gelukkig is geworden van vreemdgaan, het veroorzaakt alleen maar ellende.

mijn idealisme is naief in de zin dat de ideale situatie door zonde nooit bereikt zal worden.... maar daar probeert mijn idealisme dan weer realistisch mee om te gaan

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2005 20:53 schreef Alicey het volgende:


Er waren een aantal posters die bij een relatie het uitgangspunt hanteerden dat het leuker is dan alleen, en dat je ook lang niet alles hoeft te weten van elkaar, zolang vervelende dingen maar verborgen blijven.

Wat mij betreft, wil ik dit toch wel even toelichten, want het staat er niet helemaal zoals ik het bedoel. Sowieso ging het wat mij betreft niet om 'leuker dan alleen' maar leuker met die persoon dan het zou zijn zonder die persoon.
Een relatie moet mijn leven leuker maken, het moet een toevoeging zijn. Dat is het belangrijkste. Ook al gebeuren er minder leuke dingen en heeft je partner minder leuke trekjes (net als ik zelf) het moet leuker zijn om bij die persoon te zijn, dan zonder die persoon te leven. Zolang dat het geval is, heeft de relatie bestaansrecht. Ik hoef daarbij niet alles van de ander te weten, en zal ook zeker niet alles van mijzelf bloot geven. Dat betekent niet dat de vervelende dingen maar verborgen moeten blijven, maar als bepaalde vervelende dingen verborgen blijven en het blijft leuk om bij die persoon te zijn, dan kan ik daar prima mee leven. Maar het kan ook best zijn dat als die dingen wel naar boven komen, het nog steeds leuker is om met die persoon te leven dan zonder.

quote:

Hoewel bovenstaande redenering praktisch gezien goed en werkbaar klinkt, is het iets waar ik gevoelsmatig niet in kan meegaan. Ik geloof in openheid en eerlijkheid in een relatie, en geloof dat dat werkt. Ergens weet ik ook dat dat idealistisch en naief is..

Ik ben nog steeds best naief: ik wil mensen het voordeel van de twijfel geven en in eerste instantie altijd uitgaan van het goede in de mens. Ik hou dit ook best lang vol. Ik ben echter niet meer zo idealistisch dat ik geloof in de perfecte relatie for life, ik weet dat ik zelf ook mijn stomme fouten maak en dat ik die zal blijven maken, wereldvrede komt er vast voorlopig ook nog niet en ook mijn ouders maken fouten

quote:

Dit vormde de aanzet tot deze topic.

Algemener gekeken ben ik denk ik best redelijk idealistisch. Ik zie een wereld die verre van perfect is, maar een wereld die door mij persoonlijk is in te richten en naar mijn hand te zetten. De vrijheid die vandaag ontbreekt, zal er morgen komen. Dit zal ik niet snel op deze manier uitspreken, maar het is wel een heersend gevoel dat ik heb, en ik voel me er prettig bij, en dat terwijl ik weet dat het niet realistisch is.

Hoe idealistisch zijn jullie? Hoe kijken jullie tegen idealisten aan? Is idealisme goed of slecht? Voordelen en nadelen?

Ik zie het niet als idealistisch maar juist als realistisch dat ik me bewust ben van de mogelijkheden mijn eigen leven in te richten en te leiden. Wat niet goed is, kan ik zelf goed maken. Ik ben idealistisch in de zin dat ik geloof dat als ik maar probeer in het kleine goed te doen in mijn eigen omgeving, en iedereen dat zou doen, de wereld een betere plek zou zijn. Ik hou daar ook aan vast, in de hoop dat het ook een weerslag heeft op de mensen om mij heen. Dat stukje idealisme heb ik nog wel, dat is misschien in de loop van de jaren nog wel sterker geworden. Verder denk ik dat ik juist door de jaren heen beetje bij beetje mijn idealisme heb verloren, waar ik vroeger toch echt een dromerige idealist was.

Idealisme is een prachtig staaltje mindcontrol. Het is een bundeling van karakter, kennis en ervaring, waaruit je krachtige wensen en beelden kunt vormen. Een ideaal is dus een bewust beeld van iets waar je per definitie 100% in gelooft. En daarom een grote bron van wilskracht en doelmatigheid.

De vraag of een ideaal goed of fout is in ethische zin, is een foute aanname. Wat voor de een normaal is, is voor de ander schokkerend. Je moet jezelf afvragen of een ideaal voor jou realistisch is.

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2005 22:49 schreef Alicey het volgende:

[..]

Zo is het inderdaad wat duidelijker denk ik.
[..]

Ik heb dat ook wel. Tot op een ergerlijk niveau houd ik dat vol.. Aan de andere kant heb ik zelf altijd problemen om mensen te vertrouwen die anderen niet het voordeel van de twijfel geven. Zoals de waard is denk ik dan altijd min of meer onbewust..

Ja, dat heb ik ook wel een beetje. Hoewel ik er dan wel eerst probeer achter te komen, waar dat bij die mensen vandaan komt. In sommige gevallen kan ik me er namelijk best iets bij voorstellen, na bepaalde ervaringen.

quote:

Daar ben ik me ook van bewust. Ik maak erg veel fouten, en soms heb ik wel eens het idee dat ik niets goed en oprecht kan doen.. Aan de andere kant heb ik dat idee voor mezelf meer dan anderen dit idee bij mij hebben. Fouten maken schijnt menselijk te zijn.

Ja, ik ben soms ook net een mens
Ik denk dat anderen ons toch vaak anders zien dan wij onszelf zien. En mezelf kennende is mijn beeld van mezelf toch minder positief dan anderen hebben, op bepaalde gebieden dan Maar tot die conclusie waren we al eens eerder gekomen

quote:

Geloof je ook dat door je invloed op grotere schaal alles beter kan worden?

Ik geloof dat als goedheid en positiviteit door veel mensen in het klein worden uitgedragen, dat ook op den duur op grote schaal invloed kan hebben. Ik denk ook wel dat dat nog heel lang kan gaan duren. Als iedereen zijn best deed om zijn eigen leven te leiden en beter te maken, dan heeft dat zeker in het groot ook invloed. Het is echter erg menselijk om niet bezig te zijn met wat je zelf allemaal kan en kan veranderen, maar bezig te zijn met wat anderen hebben, doen en jou aangedaan hebben.

quote:

Dat is nog best realistisch ook denk ik.

Nou, daar twijfel ik wel vaak aan hoor. Het komt op mijzelf erg idealistisch over, maar goed; het is wie ik ben, dus ik zal het er mee moeten doen

quote:

Hmm.. Ergens heb ik wel de indruk dat positivisme een weerslag heeft op anderen. Zolang anderen het maar op zichzelf betrekken, en het niet stelen..

Het heeft zeker een weerslag op anderen, dat merk ik wel. En mijn positieve, optimistische inslag is ook wel iets dat vaak als positieve eigenschap wordt aangehaald door anderen. Het valt kennelijk op

quote:

Ik weet niet hoe dat bij mezelf zit.. Ik denk dat ik van veel dingen heb geleerd hoe ze wekelijk in elkaar steken, en op dat gebied eerder door heb wanneer iets utopisch is. Aan de andere kant geloof ik ergens nog steeds dat ook die gebieden ooit te veranderen zijn....

Ik ben denk ik best wel een dromer.

Ik blijf geloven dat veel kan veranderen, maar ik heb heel veel idealistische ideeen toch overboord gegooid en heb ze wat realistischer gemaakt. Dat kan natuurlijk betekenen dat ik allesbehalve een idealist en dromer ben, of gewoon dat ik vroeger een ontzettende idealist was.

Een dromer ben ik nog steeds, en dat blijf ik ook graag. Ik probeer me alleen wel te blijven realiseren dat het dromen zijn.

quote:

Op vrijdag 12 augustus 2005 21:04 schreef TimMer1981 het volgende:
Exact hetzelfde verhaal hier.

Idealist, dromer en moraalridder.

Moraalridder heeft een vrij negatieve bijklank. Ik zou Hausje ook niet zo typeren. Een moraalridder legt zijn moraal op aan andere mensen. Van Dale noemt het woord ook pejoratief, minachtend.

quote:

Op zaterdag 13 augustus 2005 12:24 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Moraalridder heeft een vrij negatieve bijklank. Ik zou Hausje ook niet zo typeren. Een moraalridder legt zijn moraal op aan andere mensen. Van Dale noemt het woord ook pejoratief, minachtend.

Dat doe ik idd niet. Maar ik zal bijvoorbeeld nooit een gestolen fiets kopen, ook al is die van mij -tig keer gejat. Ligt denk ik meer aan mn opvoeding. En ik bekijk dingen eigenlijk best wel vaak positief.

quote:

Op zaterdag 13 augustus 2005 12:25 schreef Haushofer het volgende:
Dat doe ik idd niet. Maar ik zal bijvoorbeeld nooit een gestolen fiets kopen, ook al is die van mij -tig keer gejat. Ligt denk ik meer aan mn opvoeding. En ik bekijk dingen eigenlijk best wel vaak positief.

Je hebt zelf een hoge moraal. Dat lijkt me alleen maar goed. Een moraalridder is meer iemand die anderen de hele tijd loopt te vertellen wat er allemaal fout is aan wat ze doen.

quote:

Op zaterdag 13 augustus 2005 12:25 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Dat doe ik idd niet. Maar ik zal bijvoorbeeld nooit een gestolen fiets kopen, ook al is die van mij -tig keer gejat. Ligt denk ik meer aan mn opvoeding. En ik bekijk dingen eigenlijk best wel vaak positief.

mja, zo principieel ben ik dan niet...het is wel zo dat ik het evt. jattten van mijn fiets niet gebruik als excuus om er zelf ook één te kopen

quote:

Op zaterdag 13 augustus 2005 13:25 schreef het_fokschaap het volgende:
mja, zo principieel ben ik dan niet...het is wel zo dat ik het evt. jattten van mijn fiets niet gebruik als excuus om er zelf ook één te kopen

Jij hebt er geen moeite mee om een gejatte fiets te kopen? In dat soort dingen ben ik dus principieel tot in het absurde. Ik vind het echt ondenkbaar om een gejatte fiets te kopen (ervan uitgaande dat ik wéét dattie gejat is tuuk).