Bart (Collega van mij) reed destijds (10 jaar terug) elke ochtend naar het werk en parkeerde elke dag zijn auto op dezelfde plek. Regelmatig leende hij mij de sleutels van zijn wagen. Ik werkte er alleen op zaterdag.
In een snode bui.. ik langs de schoenmaker en toch maar even een extra sleutel laten maken.
Die dag netjes wagen terug.. nix aan de hand!
Week later.. andere collega hield hem bezig terwijl ik naar buiten ren en de auto achterstevoren in het vak zet.
's avonds paniek natuurlijk.. ik en mijn collega wisten zeker dat hij zijn auto zo geparkeerd had. We stonden te kijken toen hij eraan kwam!!
2 weken later.. auto naar andere eind van parkeerplaats gereden. Wederom 'savonds ongeloof. "Neej bart.. je was laat vanochtend, dus die plek was al bezet.. wij stonden te kijken!!"
Intussen collega bart al aardig gefrustreerd.
2 dagen later: Ik al zijn cd's in zijn wisselaar op andere volgorde gezet.
Kom ik op zaterdag ochtend na een feestje brak op de zaak.. staat hij zijn wisselaar open te schroeven.. "Neej.. echt!! hij is heeelemaal van slag!!" (Wij allemaal konden nog net lachen inhouden)
paar weekjes later: Schuif CD van Jantje Smit op plek van CD1 in de wisselaar.
Andere collega met hem op terugweg in de auto.. Lacht hem vierkant uit voor die kutmuziek die hij draaide... Frustratie compleet!!!!
Bart wist het inmiddels zeker.. er was een vrouwtje in de buurt die exact dezelfde auto had en haar sleutel paste op zijn auto!!!
Om het verhaal compleet te maken ben ik hem na het werk een keer gevolgd toen hij op visite bij een collega ging. Bart was inmiddels 2 maanden gestopt met roken, dus ik blaas een peuk weg in zijn frisse auto en duw deze demonstratief in de brandschone asbak.
Daarna draai ik zijn achteruitkijkspiegel naar voren.
Collega na visite bij bart in de auto.. Ruikt meteen dat er gerookt is en maakt natuurlijk de nodige opmerkingen. Trekt asbak open en ziet een ranzige smerige peuk uitgedrukt in zijn verder glimmende asbak.
Schreeuwen.... gillen.. vloeken... stampvoeten... en wij lachen natuurlijk...
Verhaal compleet toen hij midden op de weg op de rem ging staan en zijn pleidooi deed over de spiegel die verkeerd stond...
Bart's vriendin helemaal over de pis en vond dat hij de auto moest verkopen.. tot onze grote spijt...
Hij weet tot de dag van vandaag van niets (misschien nu dus wel
)