R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Kennen jullie -negatieve- dingen die voor altijd bij je zullen blijven en je mogelijk ook kunnen hinderen in het functioneren in het dagelijks leven?
Dit kan van heel klein tot heel groot zijn.
Dit kan van heel klein tot heel groot zijn.
Nu durf ik ook niet meer naakt, straks fotograferen ze me.
Ts begint:
Toen ik 10 was heb ik inbreker betrapt; ik ben tijd echt bang geweest; nu niet meer; maar als ik alleen thuis ben en ik hoor bijvoorbeeld geluiden die ik niet kan plaatsen moet ik er altijd aan terug denken. Ook controleer ik altijd 3 keer of de deur wel echt op slot zit.
-Als ik rook ruik moet ik altijd aan de brand denken die ons huis getroffen heeft een kleine 6 jaar geleden.
-Als ik een vrachtwagen zie zie ik altijd de ogen,van een meisje van een jaar of 13, die me wanhopig aankijken voor me en ook hoor ik nog steeds zo nu en dan het geluid van alle botten die in haar lijf breken en haar laatste noodkreet. Dit is iets waar ik echt nog wel mee zit.
Toen ik 10 was heb ik inbreker betrapt; ik ben tijd echt bang geweest; nu niet meer; maar als ik alleen thuis ben en ik hoor bijvoorbeeld geluiden die ik niet kan plaatsen moet ik er altijd aan terug denken. Ook controleer ik altijd 3 keer of de deur wel echt op slot zit.
-Als ik rook ruik moet ik altijd aan de brand denken die ons huis getroffen heeft een kleine 6 jaar geleden.
-Als ik een vrachtwagen zie zie ik altijd de ogen,van een meisje van een jaar of 13, die me wanhopig aankijken voor me en ook hoor ik nog steeds zo nu en dan het geluid van alle botten die in haar lijf breken en haar laatste noodkreet. Dit is iets waar ik echt nog wel mee zit.
Ik ben wel bang om dood te gaan door iets onbenulligs. Bv misstappen op een stoep en dan onder een auto komen.
Ooowh en daar krijg ik het ineens heel koud van..quote:Als ik een vrachtwagen zie zie ik altijd de ogen,van een meisje van een jaar of 13, die me wanhopig aankijken voor me en ook hoor ik nog steeds zo nu en dan het geluid van alle botten die in haar lijf breken en haar laatste noodkreet. Dit is iets waar ik echt nog wel mee zit.
Zelf ook wel wat meegemaakt,maar niet geschikt om het net te gooien..
Zo jij hebt je deel wel weer gehad zeg, hopelijk Vooral die laatste lijkt me vreselijk om met je mee te dragen.quote:Op zaterdag 30 juli 2005 22:49 schreef Tobbes het volgende:
Ts begint:
Toen ik 10 was heb ik inbreker betrapt; ik ben tijd echt bang geweest; nu niet meer; maar als ik alleen thuis ben en ik hoor bijvoorbeeld geluiden die ik niet kan plaatsen moet ik er altijd aan terug denken. Ook controleer ik altijd 3 keer of de deur wel echt op slot zit.
-Als ik rook ruik moet ik altijd aan de brand denken die ons huis getroffen heeft een kleine 6 jaar geleden.
-Als ik een vrachtwagen zie zie ik altijd de ogen,van een meisje van een jaar of 13, die me wanhopig aankijken voor me en ook hoor ik nog steeds zo nu en dan het geluid van alle botten die in haar lijf breken en haar laatste noodkreet. Dit is iets waar ik echt nog wel mee zit.
Vooral die laatste lijkt me vreselijk om met je mee te dragen.
Let's play some tetris, motherfucker.
Alles went.quote:Op zaterdag 30 juli 2005 23:23 schreef ArcticBlue het volgende:
[..]
Zo jij hebt je deel wel weer gehad zeg, hopelijk Vooral die laatste lijkt me vreselijk om met je mee te dragen.
En op een of andere manier voegt het ook wel iets toe aan je waardering voor het leven zeg maar en ik denk ook de kwaliteit ervan. Dat klinkt allemaal wel wat zwaar enzo; maar ik denk dat ik bijv. meer baggage heb dan dan een gemiddelde 18-jarige en dat dat ook wel tot uiting komt als het over echt serieuze zaken gaat.
Tja als je er maar niet te zwaar van op de hand raakt, dus dat je gaat overreageren als iets gerelateerds ter sprake komt, dat zie je nog wel eens. Ik heb zelf ook wel het nodige meegemaakt maar ik zou er niet van kunnen zeggen dat het me erg beinvloedt dagelijks of me zou kunnen hinderen. Ja sterfgevallen, maar zoals je zegt, alles went en je weet gewoon dat iedereen daar mee te maken krijgt. Dat hoort er bij.quote:Op zaterdag 30 juli 2005 23:25 schreef Tobbes het volgende:
[..]
Alles went.
En op een of andere manier voegt het ook wel iets toe aan je waardering voor het leven zeg maar en ik denk ook de kwaliteit ervan. Dat klinkt allemaal wel wat zwaar enzo; maar ik denk dat ik bijv. meer baggage heb dan dan een gemiddelde 18-jarige en dat dat ook wel tot uiting komt als het over echt serieuze zaken gaat.
Let's play some tetris, motherfucker.
Ik wou beginnen over mijn daklekkage trauma, maar nu ik de rest hier gelezen heb doe ik dat maar niet
Wrom niet?quote:Op zaterdag 30 juli 2005 23:33 schreef Tomek het volgende:
Ik wou beginnen over mijn daklekkage trauma, maar nu ik de rest hier gelezen heb doe ik dat maar niet
Omdat het eigenlijk niet echt een trauma is, en zeker geen erge. Maar goed. Mijn eerste koophuis begon dus bij de eerste flinke regenbui op 3 plaatsen te lekken binnen.quote:
Sindsdien loop ik als het hard regent altijd te checken of er nergens iets lekt
Gelukkig woon ik er nu niet meer en lijkt mijn huidige woning een stuk watervaster
Ik ben nu bijna 16, en heb al best veel meegemaakt eigenlijk... die denk ik zeker de rest van m'n leven zal beinvloeden hehe,
maar om die dingen op Het net te zetten is wat te persoonlijk sorry : )
maar om die dingen op Het net te zetten is wat te persoonlijk sorry : )
Volgens mij was er al eens een pimp-hier-met-je-trauma-en-overtref-de-andere-users-topic.
Wat is in vredesnaam de discussie-waarde hiervan?
Wat is in vredesnaam de discussie-waarde hiervan?
Genees ze anders gewoon even.
- It's always funny until someone gets hurt. Then it's just hilarious
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
Degene die me gepest hebbenquote:Op zaterdag 30 juli 2005 22:46 schreef Tobbes het volgende:
Kennen jullie -negatieve- dingen die voor altijd bij je zullen blijven en je mogelijk ook kunnen hinderen in het functioneren in het dagelijks leven?
Een docente nederlands op middelbare school die een paar jaar van mijn leven verziekt heeft
Dat beinvloed mij sterk en heeft het gedaan. Onzekerheid enzo.
Verder geen spannende traumatische dingen meegemaakt. En geluiden uit mijn ouders slaapkamer negeer ik maar.
Verder beinvloed beelden van (dieren)leed me altijd wel. Die kijk ik geregeld om kracht te vinden.
Wat? Je kijkt naar dieren die gemarteld worden? Ben je van plan binnenkort ergens een aanslag te plegen ofzo?quote:Op zondag 31 juli 2005 03:29 schreef TechXP het volgende:
[..]
Degene die me gepest hebben
Een docente nederlands op middelbare school die een paar jaar van mijn leven verziekt heeft
Dat beinvloed mij sterk en heeft het gedaan. Onzekerheid enzo.
Verder geen spannende traumatische dingen meegemaakt. En geluiden uit mijn ouders slaapkamer negeer ik maar.
Verder beinvloed beelden van (dieren)leed me altijd wel. Die kijk ik geregeld om kracht te vinden.
Je kijkt naar dieren die gemarteld worden? Ben je van plan binnenkort ergens een aanslag te plegen ofzo?
- It's always funny until someone gets hurt. Then it's just hilarious
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
Zo zie je maar weer wat een trauma met je kan doenquote:Op zondag 31 juli 2005 03:52 schreef Nickthedick het volgende:
[..]
Wat? Je kijkt naar dieren die gemarteld worden? Ben je van plan binnenkort ergens een aanslag te plegen ofzo?
Volkert van der G. nr. 2 misschien?quote:Op zondag 31 juli 2005 03:59 schreef Xennia het volgende:
[..]
Zo zie je maar weer wat een trauma met je kan doen
- It's always funny until someone gets hurt. Then it's just hilarious
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
Ik kan geen overlijdens verwerken, elk overlijden in mijn omgeving laat extreem duistere plekken nadie constant naar boven komen :s
Ik kijk naar beelden van undercover opnamen van wat er gebeurd in laboratoria enzo. Of in slachterijen etc. Die beelden komen meestal gewoon onder mijn ogen en dan moet ik het gewoon weer zien wat men uithaalt met dieren. Het klinkt raar, maar ik wil het gewoon steeds zien omdat het me weer kracht geeft om gewoon door te gaan met actie voeren enzo.quote:Op zondag 31 juli 2005 03:52 schreef Nickthedick het volgende:
Wat? Je kijkt naar dieren die gemarteld worden? Ben je van plan binnenkort ergens een aanslag te plegen ofzo?
En wat heeft aanslagen er nou weer mee van doen?
Nee, ik ben een echte veganist. Volkert is een nepveganist. Ik dood geen wezens.quote:Op zondag 31 juli 2005 04:07 schreef Nickthedick het volgende:
Volkert van der G. nr. 2 misschien?
Ohhh, nou snap ik het. Ik begreep al niet hoe je uit zoiets gruwelijks kracht kon krijgen. Maar ik neem aan dat het actie voeren is om zulke dieren juist te redden?quote:Op zondag 31 juli 2005 14:14 schreef TechXP het volgende:
[..]
Ik kijk naar beelden van undercover opnamen van wat er gebeurd in laboratoria enzo. Of in slachterijen etc. Die beelden komen meestal gewoon onder mijn ogen en dan moet ik het gewoon weer zien wat men uithaalt met dieren. Het klinkt raar, maar ik wil het gewoon steeds zien omdat het me weer kracht geeft om gewoon door te gaan met actie voeren enzo.
En wat heeft aanslagen er nou weer mee van doen?
Dan is het wel logisch dat zulke beelden je kracht geven. Het is verschrikkelijk om te zien en dan naai je je daar zo over op en maakt het je zo boos dat je er alles aan wil doen om dit in de toekomst te voorkomen (actie voeren dus?)
Zelf heb ik zeggen ze best wel veel meegemaakt. Zelf vind ik het wel meevallen. Maar goed, het beïnvloed mij behoorlijk. Aan de andere kant, misschien red zit is soms op het randje van labiliteit, meestal ben ik er ook wel sterker van geworden.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Omdat zelfmoordterroristen hetzelfde doen voordat ze zichzelf opblazen temidden van onvermoedende forenzen. Alleen kijken zij niet naar afgeslachte dieren, maar naar afgeslachte moslims.quote:Op zondag 31 juli 2005 14:14 schreef TechXP het volgende:
[..]
Ik kijk naar beelden van undercover opnamen van wat er gebeurd in laboratoria enzo. Of in slachterijen etc. Die beelden komen meestal gewoon onder mijn ogen en dan moet ik het gewoon weer zien wat men uithaalt met dieren. Het klinkt raar, maar ik wil het gewoon steeds zien omdat het me weer kracht geeft om gewoon door te gaan met actie voeren enzo.
En wat heeft aanslagen er nou weer mee van doen?
- It's always funny until someone gets hurt. Then it's just hilarious
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
Ja actie voeren, dieren redden, mensen informeren etc. Vanalles. Dat gewoon via flyers uitdelen zijn, demonstraties etc... maar ook door proberen via politiek en media wat te doen. Door ingezonden brieven, brieven naar mensen uit 2e kamer of ministeries, etc. Zelfs door te werken voor de Partij voor de Dierenquote:Op zondag 31 juli 2005 15:00 schreef Klein_Duiveltje het volgende:
Ohhh, nou snap ik het. Ik begreep al niet hoe je uit zoiets gruwelijks kracht kon krijgen. Maar ik neem aan dat het actie voeren is om zulke dieren juist te redden?
Dan is het wel logisch dat zulke beelden je kracht geven. Het is verschrikkelijk om te zien en dan naai je je daar zo over op en maakt het je zo boos dat je er alles aan wil doen om dit in de toekomst te voorkomen (actie voeren dus?)
Het leed blijft toch altijd wel achter in je. En dat beinvloed me veel. Ik heb soms ook periodes dat het gewoon te veel word. Dan lig ik gewoon wakker omdat vanalles door mijn gedachten spookt. Het beinvloed me 24 uur per dag.
Ben bijna doodgereden drie jaar geleden, en hoewel het uiteindelijk allemaal nog wel meeviel, zal ik nooit vergeten hoe twee koplampen maar groter en groter werden en hoe ik heel ver in de verte (hoewel het heel dichtbij was) gierende banden en en een claxon hoor, die te snel in volume toenemen...
In het verkeer kijk ik dus wel (een beetje overdreven) uit sindsdien.
In het verkeer kijk ik dus wel (een beetje overdreven) uit sindsdien.
Dat ken ik wel:quote:Op zondag 31 juli 2005 17:32 schreef David het volgende:
Ben bijna doodgereden drie jaar geleden, en hoewel het uiteindelijk allemaal nog wel meeviel, zal ik nooit vergeten hoe twee koplampen maar groter en groter werden en hoe ik heel ver in de verte (hoewel het heel dichtbij was) gierende banden en en een claxon hoor, die te snel in volume toenemen...
In het verkeer kijk ik dus wel (een beetje overdreven) uit sindsdien.
Ik ben jaaaaaaaren geleden geschept door een auto omdat ik geen licht had op mijn fiets. De auto schepte me van de rechter kant, schoof via de motorkap en voorruit op zijn dak, door het harde remmen viel ik weer op het asfalt aan de andere kant van de weg, waar een vrachtwagen reed die met gierende banden op de stoep geparkeerd werd omdat de chauffeur dacht dat hij het niet zou halen, en hij nam onderweg twee lantaarnpalen mee.
Sindsdien denk ik altijd dat, als ik op de fiets een rotonde nader, ik nooit gezien word, ook al is het overdag. ik wacht totdat de auto echt afremt of dat de chauffeur me in mijn ogen aankijkt. Anders stop ik wel.....
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Yep . . .quote:Op zaterdag 30 juli 2005 22:46 schreef Tobbes het volgende:
Kennen jullie -negatieve- dingen die voor altijd bij je zullen blijven en je mogelijk ook kunnen hinderen in het functioneren in het dagelijks leven?
Dit kan van heel klein tot heel groot zijn.
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
goh vind je?quote:Op maandag 1 augustus 2005 18:42 schreef David het volgende:
'Ja' alleen is nogal tease-achtig...
Je meent het . . .quote:Op maandag 1 augustus 2005 18:42 schreef David het volgende:
'Ja' alleen is nogal tease-achtig...
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
Jah ik ken het . Maar da's beetje persoonlijk. Maar ik maak me er niet druk om, gewoon niet meer aan het verleden denken is de beste remedie. Echt trauma wil ik het ook niet noemen, maar ik wens het niemand toe.
Aanslagen in Egypte afgelopen zomer. Was er bij, heel die ontploffing gezien enzo. Het is niet dat ik er een groot trauma ofzo aan over gehouden heb, maar droom er - vooral de laatste 2 weken - toch regelmatig nog over en bij het minste of geringste geluidje of lichtflits schrik ik toch nog behoorlijk. .
.
La buena vida es cara. Hay otra más barata, pero no es vida.
- Scheiding ouders
- Ex-stiefvader die zijn handjes niet thuis kon houd t.o.v mijn moeder.
- Moordneigingen jegens mijn ex-stiefvader en bij mijn vader ingetrokken.
- Bijna een kind op mijn negentiende. Zet je wel aan het denken.
- Emotionele chantage moeders.
- Psychose moeders en de kinderen met behulp van mijn vader en zusje voor een maand in huis nemen.
Zoals ik het zie zijn het geen trauma's, meer levenservaringen. Je leert er wel een hoop van.
- Ex-stiefvader die zijn handjes niet thuis kon houd t.o.v mijn moeder.
- Moordneigingen jegens mijn ex-stiefvader en bij mijn vader ingetrokken.
- Bijna een kind op mijn negentiende. Zet je wel aan het denken.
- Emotionele chantage moeders.
- Psychose moeders en de kinderen met behulp van mijn vader en zusje voor een maand in huis nemen.
Zoals ik het zie zijn het geen trauma's, meer levenservaringen. Je leert er wel een hoop van.
Of je houdt je vast aan alle nare triviale gebeurtenissen OF je gaat door met het leven en geeft de gebeurtenis een plaats.
Je hebt 2 typen karakters wat betreft de trauma's:
De aandachttrekkende huilie die zijn omgeving altijd duidelijk maakt dat wat hij/zij heeft meegemaakt met niets is te vergelijken wat anderen hebben meegemaakt en continu moeten dweepen met het verleden.
Mensen die nog prima kunnen genieten van het leven, doorgaan tot de laatste snik en er het beste van maken omdat ze de gebeurtenis hun leven niet willen laten regeren.
De meeste 'trauma's' die ik hoor van anderen zijn:
"Als baby was ik bijna dood geweest"
"Als klein kind ben ik bijna gestikt in een vissegraat"
"Als kind ben ik bijna verdronken in de badkuip toen mijn moeder 3 seconden niet oplette"
"Een vriend van mij heeft een auto ongeluk gehad en hem bezoeken in het ziekenhuis was erg traumatisch"
"Een goede vriendin van me is verkracht en nu durf ik 's nachts niet meer alleen over straat"
Vreemd genoeg hoor ik nooit:
"Ik heb mijn vrouw zien sterven in mijn armen, sindsdien ben ik bang voor vrouwen"
"Na 5 weken in coma en 6 maanden revalidatie durfde ik niet meer naar buiten"
"Ik heb de hoop uiteraard opgegeven toen ik in het ziekhuis lag na dat ernstige ongeluk"
De mensen met de echte trauma's hoor je niet, en als ze spreken dan spreken ze zelfbewust en zeker. Met nieuwe levenslust zonder continu hun omgeving aan hun leed te herinneren.
Raar genoeg zijn mensen met de 'net-niet-trauma's altijd degenen die je continu helpen herinneren hoe erg ze het wel niet hadden. Alsof ze gewoon weten dat ze geen schijn van kans maken, en hun woorden tegen dovemansoren gericht zijn maar stug doorgaan om de aandacht te krijgen die ze niet verdienen.
Je hebt 2 typen karakters wat betreft de trauma's:
De meeste 'trauma's' die ik hoor van anderen zijn:
"Als baby was ik bijna dood geweest"
"Als klein kind ben ik bijna gestikt in een vissegraat"
"Als kind ben ik bijna verdronken in de badkuip toen mijn moeder 3 seconden niet oplette"
"Een vriend van mij heeft een auto ongeluk gehad en hem bezoeken in het ziekenhuis was erg traumatisch"
"Een goede vriendin van me is verkracht en nu durf ik 's nachts niet meer alleen over straat"
Vreemd genoeg hoor ik nooit:
"Ik heb mijn vrouw zien sterven in mijn armen, sindsdien ben ik bang voor vrouwen"
"Na 5 weken in coma en 6 maanden revalidatie durfde ik niet meer naar buiten"
"Ik heb de hoop uiteraard opgegeven toen ik in het ziekhuis lag na dat ernstige ongeluk"
De mensen met de echte trauma's hoor je niet, en als ze spreken dan spreken ze zelfbewust en zeker. Met nieuwe levenslust zonder continu hun omgeving aan hun leed te herinneren.
Raar genoeg zijn mensen met de 'net-niet-trauma's altijd degenen die je continu helpen herinneren hoe erg ze het wel niet hadden. Alsof ze gewoon weten dat ze geen schijn van kans maken, en hun woorden tegen dovemansoren gericht zijn maar stug doorgaan om de aandacht te krijgen die ze niet verdienen.
Mijn grootste trauma is mijn eigen geboorte, en niets zal dat ooit overtreffen. Gratis onderdak, gratis voedsel, warmte, zweven in vocht, de hartslag van je moeder horen.... En dan komen de weeen, wordt je er uitgedrukt, aangepakt door een vage vent met latex handschoentjes, die geeft je een tik op je billen, je begint te janken en hij zegt "Welkom in de wereld, werken tot aan je dood. Moord, plundering, verkrachting. Welkom in de grote waanzin en losgeslagen zielen die allemaal op een aardbol leven en elkaar naar het leven staan"quote:Op woensdag 9 november 2005 00:47 schreef Xennia het volgende:
Mijn grootste trauma is dat ik geen trauma heb
En dan verwacht je nog dat ik in de toekomst ga lopen mekkeren over een of ander auto ongeluk dat ik heb gehad oid?
Als je moeder dat nou over jouw geboorte zou zeggenquote:Op woensdag 9 november 2005 00:48 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Mijn grootste trauma is mijn eigen geboorte, en niets zal dat ooit overtreffen.
-Denken dat je het huis niet hebt afgesloten,moet ik soms 10 min.weer terug fietsen.
Geldt hetzelfde voor lampen,waterleiding (wasmachine is eens overstroomd),kat niet opgesloten in een kamer(ook gebeurd),strijkbout,computer enz.
-Van mijn 13e tot mijn 19e heb ik elke dag 3 uur lang verplicht in de huiskamer moeten zitten en de hele week naar dezelfde 2 sporen bandrecorder(!),die met die hele grote spoelen erop,met oa het complete repertoire van Hazes.
Ken alles nu nog steeds uit mijn hoofd,en ik vind hem niet eens leuk.
-Dezelfde periode werd er elke dag naar mij geschreeuwd 'je bent niks en je word niks,dus hou je mond!',met het gevolg dat ik nu niet moet meemaken dat iemand dat probeert bij mij,want dan ga ik echt als een bitch tekeer.
-De rest heb ik mee leren leven,erg laat mee begonnen (35jr) maar het gaat mij steeds beter af!
Geldt hetzelfde voor lampen,waterleiding (wasmachine is eens overstroomd),kat niet opgesloten in een kamer(ook gebeurd),strijkbout,computer enz.
-Van mijn 13e tot mijn 19e heb ik elke dag 3 uur lang verplicht in de huiskamer moeten zitten en de hele week naar dezelfde 2 sporen bandrecorder(!),die met die hele grote spoelen erop,met oa het complete repertoire van Hazes.
Ken alles nu nog steeds uit mijn hoofd,en ik vind hem niet eens leuk.
-Dezelfde periode werd er elke dag naar mij geschreeuwd 'je bent niks en je word niks,dus hou je mond!',met het gevolg dat ik nu niet moet meemaken dat iemand dat probeert bij mij,want dan ga ik echt als een bitch tekeer.
-De rest heb ik mee leren leven,erg laat mee begonnen (35jr) maar het gaat mij steeds beter af!
En we hebben een winnaar! Jeetje, hoe ben je dit te boven gekomen?quote:Op woensdag 9 november 2005 01:15 schreef dborhem het volgende:
-Van mijn 13e tot mijn 19e heb ik elke dag 3 uur lang verplicht in de huiskamer moeten zitten en de hele week naar dezelfde 2 sporen bandrecorder(!),die met die hele grote spoelen erop,met oa het complete repertoire van Hazes.
Ho.. Waarom dat? Ik geloof dat het echt gebeurd is hoor, en ik noem zo iets vaak als marteling bij wijze van een grap dan, maar deden je ouders dit of iets dergelijks?quote:Op woensdag 9 november 2005 01:15 schreef dborhem het volgende:
-Van mijn 13e tot mijn 19e heb ik elke dag 3 uur lang verplicht in de huiskamer moeten zitten en de hele week naar dezelfde 2 sporen bandrecorder(!),die met die hele grote spoelen erop,met oa het complete repertoire van Hazes.
Ken alles nu nog steeds uit mijn hoofd,en ik vind hem niet eens leuk.
Eh ja,goeie vraag.
Hoe het kwam weet ik nog niet,maar op 17e had ik een vriendin,dus lekker veel van huis en eindelijk iemand die eens niet liep te kankeren op mij.
Verder werkte ik 5 avonden in de week (Dirk) en deed de MAVO laatste jaar,op het randje geslaagd.
Mijn 'redding' was dat mijn ma en hem (die had het steeds tegen mij) ruzie kregen,en ze zich tegen hem ging keren,dus geen verplichte 'zittingen' meer.
Dat ontging hem niet,dus 'verbood' hij mijn meisje binnen te komen,maar ja,het was nu 2 tegen 1 dus dat ging niet zomaar.
Later is hij door zijn eigen gierigheid en jaloezie door iemand vermoord,en dat was dan als 'kadootje' voor mij te vinden,bij ons in de keuken nota bene.
Erg lang verhaal van erg lang geleden,houd het er maar op dat ik nu blij ben met waar ik werk,wie ik ben en hoe mijn leven is.
Hoe het kwam weet ik nog niet,maar op 17e had ik een vriendin,dus lekker veel van huis en eindelijk iemand die eens niet liep te kankeren op mij.
Verder werkte ik 5 avonden in de week (Dirk) en deed de MAVO laatste jaar,op het randje geslaagd.
Mijn 'redding' was dat mijn ma en hem (die had het steeds tegen mij) ruzie kregen,en ze zich tegen hem ging keren,dus geen verplichte 'zittingen' meer.
Dat ontging hem niet,dus 'verbood' hij mijn meisje binnen te komen,maar ja,het was nu 2 tegen 1 dus dat ging niet zomaar.
Later is hij door zijn eigen gierigheid en jaloezie door iemand vermoord,en dat was dan als 'kadootje' voor mij te vinden,bij ons in de keuken nota bene.
Erg lang verhaal van erg lang geleden,houd het er maar op dat ik nu blij ben met waar ik werk,wie ik ben en hoe mijn leven is.
Nee,moeder werd weduwe op mijn 12e,man kwam in haar leven(gescheiden,sliep bij ouders op de bank),neemt op een avond twee volle koffers mee naar ons toe en roept 'zo! nu ga ik nooit meer weg!'.quote:Op woensdag 9 november 2005 01:22 schreef Maisnon het volgende:
[..]
Ho.. Waarom dat? Ik geloof dat het echt gebeurd is hoor, en ik noem zo iets vaak als marteling bij wijze van een grap dan, maar deden je ouders dit of iets dergelijks?
En dat zonder enig overleg met mijn moeder.
Hij was de Hazesfan en vond het nodig om zijn gewoontes van bij zijn ouders bij ons te brengen (liter jenever,en V I J F T I G sigaretten binnen 3 uur .
En daar zat ik tussen,6 jaar lang.
Er zijn in mijn eigen geval denk ik aardig wat dingen die op de achtergrond soms een rol zullen spelen, maar aan de andere kant vind ik het ook wel weer erg makkelijk om alles te gooien op een eerdere gebeurtenis of periode. Het zijn gewoon dingen waar ik van af moet, en ook kan, komen gaandeweg.
kut klere poltitie die me eergister voor 300 euro aan boetes hebben gegeven, het dagelijks leven lijd eronder en geen vuurwerk met oudjaar, vanwege geldgebrek
Volledig mee eensquote:Op woensdag 9 november 2005 00:41 schreef Xebrozius het volgende:
Of je houdt je vast aan alle nare triviale gebeurtenissen OF je gaat door met het leven en geeft de gebeurtenis een plaats.
Je hebt 2 typen karakters wat betreft de trauma's:De aandachttrekkende huilie die zijn omgeving altijd duidelijk maakt dat wat hij/zij heeft meegemaakt met niets is te vergelijken wat anderen hebben meegemaakt en continu moeten dweepen met het verleden. Mensen die nog prima kunnen genieten van het leven, doorgaan tot de laatste snik en er het beste van maken omdat ze de gebeurtenis hun leven niet willen laten regeren.
De meeste 'trauma's' die ik hoor van anderen zijn:
"Als baby was ik bijna dood geweest"
"Als klein kind ben ik bijna gestikt in een vissegraat"
"Als kind ben ik bijna verdronken in de badkuip toen mijn moeder 3 seconden niet oplette"
"Een vriend van mij heeft een auto ongeluk gehad en hem bezoeken in het ziekenhuis was erg traumatisch"
"Een goede vriendin van me is verkracht en nu durf ik 's nachts niet meer alleen over straat"
Vreemd genoeg hoor ik nooit:
"Ik heb mijn vrouw zien sterven in mijn armen, sindsdien ben ik bang voor vrouwen"
"Na 5 weken in coma en 6 maanden revalidatie durfde ik niet meer naar buiten"
"Ik heb de hoop uiteraard opgegeven toen ik in het ziekhuis lag na dat ernstige ongeluk"
De mensen met de echte trauma's hoor je niet, en als ze spreken dan spreken ze zelfbewust en zeker. Met nieuwe levenslust zonder continu hun omgeving aan hun leed te herinneren.
Raar genoeg zijn mensen met de 'net-niet-trauma's altijd degenen die je continu helpen herinneren hoe erg ze het wel niet hadden. Alsof ze gewoon weten dat ze geen schijn van kans maken, en hun woorden tegen dovemansoren gericht zijn maar stug doorgaan om de aandacht te krijgen die ze niet verdienen.
Hoe vervelend het ook klinkt, het is vaak wel waar...
<i>So many theories, so many prophecies,
but what we need is a change of ideas</i>
but what we need is a change of ideas</i>
Ik vraag me eigenlijk af of die dingen die in het begin genoemd worden, dingen die gebeuren als baby of heel klein kind, wel je leven negatief kunnen beinvloeden, al is het een klein beetje?quote:Op woensdag 9 november 2005 08:43 schreef BreaktotheDance het volgende:
[..]
Volledig mee eens
Hoe vervelend het ook klinkt, het is vaak wel waar...
Waarschijnlijk stukken minder dan gebeurtenissen op latere leeftijd. Ik neem aan dat je je dit soort dingen zelf meestal niet kunt herinneren, maar dat dit verteld wordt door je ouders of iets dergelijks. Als baby ben ik ook een keer in een moment van onoplettendheid van de commode getieft, ongelukkig neergekomen, maar op het randje gehaald. Dat is me ook niet bijgebleven ofzo.quote:Op woensdag 9 november 2005 08:48 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ik vraag me eigenlijk af of die dingen die in het begin genoemd worden, dingen die gebeuren als baby of heel klein kind, wel je leven negatief kunnen beinvloeden, al is het een klein beetje?
Ik denk dat het best erg is als je bepaalde dingen (zeker de dingen die hierboven beschreven staan) meemaakt, maar probeer dergelijke dingen eens zoveel mogelijk een plaats te geven en door te gaan met LEVEN. Er is ook nog zoveel moois dat vaak overschaduwd wordt door (al dan niet begrijpelijke) trauma's!
<i>So many theories, so many prophecies,
but what we need is a change of ideas</i>
but what we need is a change of ideas</i>
|
|
