Na vele onderzoeken door de dokter is hij EINDELIJK naar het ziekenhuis gestuurd, hier konden ze in eerste instantie ook niks vinden, maar door zijn MS moest ie onder de MRI scan, om misschien uit te kunnen sluiten dat het hiervan kwam,
Hier kwam uit dat ze een vlekje hadden gezien op zijn hersenen, na een tweede MRI scan met contrastvloeistof is gebleken dat het een tumor was en dat ie er zo snel mogelijk uit moest omdat ie op een nogal vervelende plek zat ( namelijk tegen de hersenstam aan)
Op maandag 18 juli werd ie geopereerd, hij is toen van 09.00 tot 16.30 onder zware narcose en met zijn hoofd naar voren geopereerd met daarbij vele bloedingen, 'savonds is ie van 21.00 tot 00.30 weer geopereerd omdat de bloedingen weer waren begonnen. Daarna zou ie wakker moeten worden en dat duurde al langer dan gepland, toen is ie uiteindelijk na anderhalve dag wakker geworden en kon ie reageren door te knikken, schudden en knijpen met zijn hand, doordat ie nog niet kon slikken lag ie aan de beademing en kon hij dus ook niet praten.
tot en met zaterdag 23 juli is hij bij geweest daarna kon hij niet meer reageren, zijn linkeroog was flink ontstoken en hij kreeg er een koorts van 40 graden bovenop, toen hij afgelopen maandagochtend neuroligisch ook niet meer reageerde moest hij met spoed naar de CT scan en daarna linea recta met spoed naar de OK, daar werd ie weer geopereerd en werd er weer een drain bij gezet om het vocht af te voeren, daar hebben ze zijn leven moeten redden, hij was bijna op de OK gestorven...
Hierna is ie in een coma geraakt en gisteren werd ons verteld wat ie er allemaal bij had gekregen in deze korte tijd, de tumor bleek toch een uitzaaiing van kanker te zijn, zijn linkerkant was verlamd, zijn hersenen waren beschadigd, zijn linkeroog zou er uit moeten, etc etc, kortom er was geen enkel lichtpuntje meer voor mijn vader, daaarom hebben we in overleg en met vrede in ons hart besloten dat ze de behandeling moesten stoppen en is hij gisterenavond rond 21.45 overleden door hem in een nog diepere slaap te brengen dan hij al was.
1 keer eerder heb ik een dierbaren haar laatste adem uit zien blazen ( de oma van een vriend) maar om je eigen vader te zien sterven op deze manier is een dubbel gevoel, wij hebben er vrede mee, en hebben hem een hoop ellende bespaard, maar tegelijk wil je hem niet laten gaan. Ik mis hem verschrikkelijk, hij was mijn maatje, mijn praatpaal, mijn enige echte vader.
Nu komen de dagen dat je alles in een roes beleefd, er moeten dingen geregeld worden en alles gaat door, maar de klap komt nog en dat besef ik maar al te goed, ik persoonlijk geloof in leven na de dood en ik hoop dan ook pap dat je hele mooie dingen ziet en dat je misschien nog eens iets van je laat horen, ik hou van je...
sorry voor dit lange verhaal.....
Ik kan niets anders zeggen, dan dat ik je verhaal gelezen heb (dat helpt misschien een ietsie pietsie) en dat ik je veel sterkte wens...
Wat een erg verhaal om te lezen. Als je in de buurt woonde zou ik je willen troosten.
Heel veel sterkte de komende tijd...
. Ik wens je veel sterkte!sterkte dus..
quote:Exact hetzelfde gevoel, SterkteOp vrijdag 29 juli 2005 20:22 schreef LonelyWolf het volgende:
er sprongen tranen in mijn ogen tijdens het lezen van je verhaal
Heel veel sterkte
Heel veel sterkte toegewenst in deze moeilijke tijd. Ik hoop dat je de rust kunt vinden om dit samen met je familie te verwerken. Koester de mooie herinneringen die je aan je vader hebt.sterkte toegewenst aan jou en de rest van je familie en vrienden.
Hoop niet dat mijn ouders op zo'n manier aan hun eind komen.
Het is niet niks om zo'n beslissing te moeten nemen.
Goed van je dat je je verhaal hier geschreven hebt!!
Ik word er gewoon stil van
Gecondoleerd en sterkte met het verwerken ervan.
Het ergste bij zulk groot verdriet vind ik dat de wereld voor jou zelf compleet stil staat maar dat alles en iedereen daaromheen gewoon doorgaat, alsof er niks aan de hand is...
Ik wens je heel veel sterkte toe...
de gedachte dat ik vermoedelijk zelf ook ooit zo'n moment zal meemaken is niet erg aangenaamoverigens vind ik het een goede keuze om voor deze vorm van (passieve) euthernasie te kiezen. je gunt je eigen ouders toch zeker niet zo'n onwaardig einde.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte de komende tijd.
Hopelijk keert je vader snel terug in je hart. Dan zal je zien dat je nog steeds bij hem bent en hij bij jou.
Het verlies is in het begin een verlies maar na een tijdje wordt het verlies minder heb ik gemerkt. Dan kom je langzaam maar zeker weer dichterbij totdat hij weer bij je is. Ik heb dat gemerkt met mijn peet-vader ( opa) en nog meer dierbaren.
Het is de verslagenheid die nu gaat heersen. Dat er iets uit je leven wordt weg gerukt. Maar dat duurt niet voor altijd.
Ik kan nu beloven dat het contact helemaal hersteld gaat worden in de toekomst maar dat doe ik ff niet want ik weet niet waar je vader nu precies is heen gegaan. Maar echt dood is hij niet, dat weet ik wel. Hij is nog altijd levend maar niet hier.
Ik weet ook niet of het wel toepasselijk is om hier zo te schrijven erover. Ik wil alleen ff moed inpraten en dat je niet moet denken dat je hem definitief kwijt bent geraakt.
[ Bericht 25% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 29-07-2005 21:23:52 ]
anders loop je over olange tijd tegen jezelf aan, en dat wil je niet meemaken..
nogmaals veel sterkte. i've been there..
Ik je via deze weg veel sterkte wens. Het is natuurlijk een heel schokkende manier waarop je vader eigenlijk overleden is. Maar ik geloof wel dat als ik in jou schoenen zou staan ik ook gekozen zou hebben om de behandeling te beeindigen.
In ieder geval veel sterkte gewenst; en ik geloof dat het belangrijkste is over dit soort dingen dat je er niet mee moet blijven zitten maar dat je er gewoon veel over moet praten om het allemaal te kunnen verwerken.
Veel sterkte toegewenst,
wat zwaar voor je Sterkte
quote:Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen....!!! Mijn pappie is er ook niet meer en ik aarzelde om je topic te openen omdat het zo pijnlijk is om er weer aan te denken.....heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte!!sorry voor dit lange verhaal.....
Dit afscheid is niet eeuwigdurend.
Ik heb er overigens respect voor dat jullie als familie hem vredig hebben kunnen laten sterven..
......pffffheftig om te lezen
laat staan als je dit meemaakt
I know....heb ook veel dingen meegemaakt
ik hoop ook in een leven hierna,heb wel kleine bewijsjes gekregen
Maar voor TS Heel veel sterkte...
Within Temptation met het nummer Our Farewell
In my hands
A legacy of memories
I can hear you say my name
I can almost see your smile
Feel the warmth of your embrace
But there is nothing but silence now
Around the one I loved
Is this our farewell?
Sweet darling you worry too much, my child
See the sadness in your eyes
You are not alone in life
Although you might think that you are
Never thought
This day would come so soon
We had no time to say goodbye
How can the world just carry on?
I feel so lost when you are not by my side
But there's nothing but silence now
Around the one I loved
Is this our farewell?
So sorry your world is tumbling down
I will watch you through these nights
Rest your head and go to sleep
Because my child, this not our farewell.
This is not our farewell.
quote:Op vrijdag 29 juli 2005 22:09 schreef TonnyD.Sacrell het volgende:
Troost je met de gedachte dat jullie elkaar ooit weer zullen zien.
Dit afscheid is niet eeuwigdurend.
Nog iemand die precies zo denkt als mij.
Hoe dan ook. Ze keren allemaal terug. En dat is het mooie aan het hele verhaal.
Je moest eens weten hoe graag ik de vader van mijn vader wil zien. Die heb ik nooit leren kennen omdat hij vlak voor mijn geboorte is gestorven aan longkanker.
Ik blijf geloven dat ik hem tijdens dit leven nog de hand kan schudden.
En dat is geen wishfull thinking
Ze zeggen tegen me dat ze allemaal terug gaan komen
Allemaal. Iedereen. Ze zijn nooit weg geweest en komen terug zoals ze altijd waren.En nu hoor ik...
Dat is zo waar als maar zijn kan
Je kunt me als gek verklaren of als iemand die valse hoop geeft. Zou ik valse hoop verspreiden dan neem ik mezelf ook in de maling op dit moment. Ik heb er altijd in geloofd en heb nooit de hoop opgegeven. Voor mij was de dood altijd een vijand. En ook geloof ik niet dat mensen van vlees en bloed wegrotten en niet meer terug komen. Alsof het allemaal niets voorstelde dat hele contact dat je had opgebouwd.
De tijd kan zijn werk doen maar tegen bepaalde zaken/krachten kan zelfs de tijd die verwoest niet op.
Ze zijn nog altijd aanwezig.
En zullen nooit echt weggaan.
mijn pa was 5 jaar geleden door kanker overleden.. ze kwamen daar in maart achter (paar dagen voor me 16e verjaardag). Eerste paar maanden wastie gewoon thuis en dan op en neer naar het ziekenhuis voor bestraling.. je zag gewoon dat hij zwakker en zwakker werd.. Op een gegeven moment stelden de doktoren voor om hem op te nemen in het ziekenhuis.. Toen ging het dramatisch achteruit met hem.. Steeds overgeven, overal vlekken op zijn lichaam..
En toen gebeurde het.. Mijn ma was bij hem toen ze wist dat het fout ging.. Mij en me broer gebeld. Hele tijd bij hem gebleven.. en een uur later nadat we bij hem waren, was me pa overleden..
De eerste paar maanden tot een jaar zijn het zwaarst.. maar daarna begin je het te accepteren..
Enniewees, het gaat nu ff om jou, sterkte nog
quote:Bij deze woorden sluit ik me helemaal aan, vooral het laatste...Op vrijdag 29 juli 2005 22:30 schreef Alicey het volgende:
Heel veel sterkte maple-leaf!
Ik heb er overigens respect voor dat jullie als familie hem vredig hebben kunnen laten sterven..
Het gaat niet om het lichaam dat verdwijnt, want de ziel zal verder leven,
En voor mijn geldt: iemand is pas dood als er niet meer over diegene gepraat wordt...
Bedankt voor jullie reacties kuss.
maar hier werd ik ijzig stil van...
Sterkte toegewenst.
Heel erg veel sterkte de komende tijd!
Gecondoleerd en dat je samen met je familie de kracht mag vinden om dit te verwerken.
Laat je troosten door het feit dat een lange(re) lijdensweg bespaard is gebleven.
Nogmaals: Heel veel sterkte.
Lay down
Your sweet and weary head
Night is falling
You've come to journey's end
Sleep now
And dream of the ones who came before
They are calling
From across the distant shore
Why do you weep?
What are these tears upon your face?
Soon you will see
All of your fears will pass away
Safe in my arms
You're only sleeping
What can you see
On the horizon?
Why do the white gulls call?
Across the sea
A pale moon rises
The ships have come to carry you home
And all will turn
To silver glass
A light on the water
All Souls pass
Hope fades
Into the world of night
Through shadows falling
Out of memory and time
Don't say
We have come now to the end
White shores are calling
You and I will meet again
And you'll be here in my arms
Just sleeping
And all will turn
To silver glass
A light on the water
Grey ships pass
Into the West...
Free, the dream within
The stars are crying
A tear…a sigh
Escapes from heaven
…And worlds End.
Breath the dream within
The mistifying
…We tremble and spin
Suspended within…
Look beyond
Where hearts can see
Dream in peace
Trust love…believe
…We tremble and spin
Suspended within…
Free the dream within
The voices calling
A song… A prayer
From deep inside you
…To guide you.
Be the dream within
The light is shining
A flame on the wind
Salvation begins…
[ Bericht 91% gewijzigd door #ANONIEM op 30-07-2005 10:21:55 ]
Sterkte heel veel sterkte de aankomende tijd..
Ik word er stil van ........
Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd..
heel erg moedig om na deze zeer moeilijke anderhalve week die we allemaal als familie niet zullen vergeten en nog steeds na dreunt , je verhaal hier te posten. Ik hoop dat naast onze dagelijke gesprekken de reacties je een gerust gevoel kunnen geven.
De kaars brandt nog steeds, en zal nog lang blijven branden om hem te eren en als tribute dat hij zo'n fantastische vent is en was.
Gelukkig heeft hij, samen met mam, toestemming gegeven om me met je te verloven, het boek die hij me gaf zal ik altijd koesteren, het laatste gesprek met hem zal ik voor heel mijn leven kunnen afdraaien in mijn hoofd en om dan met een glimlach en liefde aan hem terug denken.
Slaap zacht pap, laat wat van je horen, je kennende zal dat zeker gebeuren, je bent altijd meer dan welkom om even rond te komen neuzen en te kijken of alles met de familie goed gaat.
Ik beloof met heel mijn hart en ziel dat ik je dochter zal beschermen, gelukkig zal maken, in goede en slechte tijden bij en naast haar zal staan en je gegeven vertrouwen in onze verloving niet zal beschadigen.
Kus
quote:Ja en die sterkte hadden we er nog niet genoeg van zeker?Op vrijdag 29 juli 2005 20:23 schreef Hera21 het volgende:
Woorden schieten tekort bij zo'n groot verlies........
sterkte dus..
heel veel sterkte! Het komende jaar zal zwaar worden, maar we komen er doorheen, ons pap zou ook niet gewild hebben dat we stil blijven staan, de dood is iets moeilijks maar tegelijkertijd ook mooi om het feit dat ie nu naar een prachtplek gaat en dat we elkaar in de toekomst zeker weer terug gaan zien.
Ik heb vandaag een kleine tekst geschreven en heb besloten op de crematie het voor te lezen, het is maar kort maar met het snikken erbij zal het wel wat langer duren
quote:Wat is daar leuk aan?
Hopelijk neem je het me niet kwalijk.
Soms lijkt/is het allemaal gewoon niet eerlijk
Sterkte.
[ Bericht 11% gewijzigd door Sc0rPi0n op 30-07-2005 22:47:02 ]
Ik wens je heel veel sterkte toe want je gaat een moeilijke tijd tegemoet. Hoe oud je ook zelf bent, een ouder verliezen is heel verdrietig. Ik hoop dat jij en je familie er samen goed uitkomen want het kan ondanks al de tranen toch zeker ook een heel waardevolle tijd zijn.
Andro!
quote:Heel veel sterkte met dit grote verlies maple-leaf...Op zaterdag 30 juli 2005 07:31 schreef maple-leaf het volgende:
Gelukkig denken mijn familie en ik ook over de dood als iets dat er bij hoort in het leven en in mijn vader heeft ons altijd geleerd om positief te denken en de overledenen rust te geven zodat ze daarboven verder kunnen, mijn vader heeft hier zelfs een boek over geschreven.
Het gaat niet om het lichaam dat verdwijnt, want de ziel zal verder leven,
En voor mijn geldt: iemand is pas dood als er niet meer over diegene gepraat wordt...
Bedankt voor jullie reacties kuss.
Nadat een van mijn beste vrienden is overleden kwam ik dit mooie gedicht tegen:
Je hebt je vader niet verloren,
daarvoor gaf hij je te veel.
Wat hij je zei, dat blijf je horen,
van wat je bent is hij een deel.
Je komt hem overal nog tegen,
in wat je doet, in wat je laat.
Hij is en blijft voor jou een zegen,
waarvan het spoor steeds verder gaat.
quote:Verkeerde smiley, ik bedoelde
Mocht je 'virtuele' steun nodig hebben, no prob ...
Oh, .. en kijk even naar de tekst van het nummer 'Jeroen' van Guus Meeuwis , .... ik stond op Schiphol te wachten op mijn vliegtuig naar ZA (voor de crematie) ..... toen ik dat nummer voor het eerst hoorde ...... niet echt mijn muziek , .. maar die tekst was/is zo sterk.
quote:Inderdaad, behalve dat dit heel verdrietig is kan ik er ook gewoon kwaad van wordenOp zaterdag 30 juli 2005 22:34 schreef Tobbes het volgende:
Iedereen krijgt er mee te maken; maar dit is toch godverdomme veels te vroeg?
Soms lijkt/is het allemaal gewoon niet eerlijk
Sterkte.
Ik baal er echt van dat dit soort dingen mensen overkomen,
Veel sterkte
Veel sterkte met de verwerking.
Afscheid nemen is maar tijdelijk.
quote:Datzelfde geldt voor zijn nummer "Haven in zicht".Op zondag 31 juli 2005 00:15 schreef capetonian het volgende:
Oh, .. en kijk even naar de tekst van het nummer 'Jeroen' van Guus Meeuwis , .... ik stond op Schiphol te wachten op mijn vliegtuig naar ZA (voor de crematie) ..... toen ik dat nummer voor het eerst hoorde ...... niet echt mijn muziek , .. maar die tekst was/is zo sterk.
quote:Dat is mooi gezegd en heel erg waar.Op zondag 31 juli 2005 04:30 schreef OldSchoolFool het volgende:
Veel sterkte meid. Geloof t of niet, je komt er weer bovenop uiteindelijk.
Afscheid nemen is maar tijdelijk.
Het zal beter worden.
Hang in there !
quote:Dit is zo waar! het is ook zo raar, als ik mijn ogen sluit hoor ik echt zijn stem en zijn gelach, en zijn commentaar op allesOp zaterdag 30 juli 2005 23:04 schreef twentemeisje het volgende:
[..]
Je hebt je vader niet verloren,
daarvoor gaf hij je te veel.
Wat hij je zei, dat blijf je horen,
van wat je bent is hij een deel.
Je komt hem overal nog tegen,
in wat je doet, in wat je laat.
Hij is en blijft voor jou een zegen,
waarvan het spoor steeds verder gaat.
Gisteren is er een begeleidster geweest van de crematiedienst, we hebben een mooi bidprentje opgesteld en ik hoop dat ze er een mooie dienst van maakt, niet te hoop poes pas, gewoon zoals mijn vader was, simpel en niet te sentimenteel.
vandaag gaan we naar zijn opbaring, dat is ook zo vreemd, ik heb hem voor het laatst donderdagavond gezien na dat ie gestorven was en ze alle slangetjes etc eruit hebben gehaald, ben wel benieuwd...
quote:Ik weet ongeveer wat je momenteel doormaakt. Ik heb op 28 juni, om ong 13.40u mijn moeder kwijtgeraakt. Ook wij hebben de behandeling laten stoppen. Me moeder was hersendood en er was geen kans meer om te herstellen (we hebben alsnog een second opinion aangevraagd bij een academisch ziekenhuis, maar ook dat mocht niet baten). Op zo´n moment brokkelt je hart gewoon uitelkaar. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Maar wat je zegt:Op vrijdag 29 juli 2005 20:05 schreef maple-leaf het volgende:
[...]
Hierna is ie in een coma geraakt en ...
sorry voor dit lange verhaal.....
quote:En zo is dat!Het gaat niet om het lichaam dat verdwijnt, want de ziel zal verder leven,
En voor mijn geldt: iemand is pas dood als er niet meer over diegene gepraat wordt..
Mocht je met een vreemdeling erover willen praten ofzo dan kun je mijn MSN in m´n profiel vinden.
Ook voor de rest van de familie..
Sterkte met het verwerken van dit verlies!
* Sjtefan geeft maple-leaf een troostende knuffel
Wat een heftig verhaal, wat vreselijk verdrietig.
Ik wens je veel kracht en sterkte toe voor het werwerken van jouw enorme verlies!
quote:Het wordt nu inderdaad rustiger, de hektiek is voorbij, en nu besef je inderdaad, of beter gezegd - voel je - wat er aan de hand is. Het beste neem je wat rust, en verwerk je het op een manier die voor jou past. Sommigen praten er over, anderen juist niet. Doe wat je zelf het beste acht.Op dinsdag 2 augustus 2005 16:29 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie geweest, het was heel mooi, precies zoals we gewenst hadden, ik heb gesproken met heel veel slikken, maar het is gelukt, en nu val ik in een gat, nu komt een beetje het besef dat hij echt nooit meer terugkomt...
quote:Wat sterk van je dat je hebt gesproken, daar put je vast veel troost uit dat je dat nog voor je pa hebt kunnen doen! Ik wens je vooral nu heel veel sterkte toe en hoop dat jij en je naasten elkaar tot steun kunnen zijn in jullie verdriet.Op dinsdag 2 augustus 2005 16:29 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie geweest, het was heel mooi, precies zoals we gewenst hadden, ik heb gesproken met heel veel slikken, maar het is gelukt, en nu val ik in een gat, nu komt een beetje het besef dat hij echt nooit meer terugkomt...
quote:Knap dat je dat gedaan hebt! Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Veel sterkte!Op dinsdag 2 augustus 2005 16:29 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie geweest, het was heel mooi, precies zoals we gewenst hadden, ik heb gesproken met heel veel slikken, maar het is gelukt, en nu val ik in een gat, nu komt een beetje het besef dat hij echt nooit meer terugkomt...
Sterkte!
Neem genoeg tijd om je verdriet een plek te geven en praat er veel over. Op den duur leer je met het verlies leven...
Mijn vader is inmiddels al 3 jaar geleden overleden.
when does it stop? Waar blijft die zonneschijn...? pffff...
En volg je hart, doe wat je gevoel je ingeeft....
Maar wat ik wel merk hoe meer we van de dag van het overlijden en de crematie afkomen hoe moeilijker ik het begin te vinden.
Nu is ook alles geregeld met instanties en krijg je "rust" alleen die rust zorgt er wel weer voor dat je tijd hebt om te piekeren, maar ja, alles komt goed zeggen ze
Sterkte ermee iig!
quote:Schat,Op woensdag 10 augustus 2005 17:59 schreef maple-leaf het volgende:
Afgelopen maandag had ik echt een kutdag, toen zat ook alles tegen, maar over het algemeen voel ik me sterk in mijn schoenen staan.
Maar wat ik wel merk hoe meer we van de dag van het overlijden en de crematie afkomen hoe moeilijker ik het begin te vinden.
Nu is ook alles geregeld met instanties en krijg je "rust" alleen die rust zorgt er wel weer voor dat je tijd hebt om te piekeren, maar ja, alles komt goed zeggen ze
rust is idd nu belangrijk, tijd nodig om alle puzzelstukjes bij elkaar te leggen...alle emoties door elkaar...het is een moeilijke tijd...voor iedereen...
gelukkig hou je vast aan 1 van mijn uitdrukkingen: alles komt goed...als je verloofde ben ik blij dat te horen...je bent sterk, liefdevol en vastberaden om uit deze moeilijke situatie uit te komen...samen met mijn ouders en zus steunen we je...
het is moeilijk als je iemand verliest...het is erger dan erg...vooral omdat je geen direct contact meer kan hebben, dat is heel erg moeilijk!
persoonlijk contact ga je missen en als dat niet mogelijk is, is dat pijnlijk en soms niet te accepteren...
kus van je verloofde en kellebel!
quote:al (of pas) 2 weken na het overlijden van je vader, maar ook door mij gecondoleerd met het overlijden van je vader, ik kreeg een brok in m'n strot toen ik je verhaal en de (meeste) reacties las.Op zondag 31 juli 2005 09:45 schreef maple-leaf het volgende:
[..]
Dit is zo waar! het is ook zo raar, als ik mijn ogen sluit hoor ik echt zijn stem en zijn gelach, en zijn commentaar op alles
Hoe gaat het nu met je?
Wat je zegt over het 'in gedachten' horen van je vader herken ik heel erg. Bijna 5 jaar geleden is mijn oma overleden, ze was heel speciaal voor mij en toen ze stierf hield ik haar hand vast. Ik denk nog iedere dag aan haar en weet dat ze regelmatig bij mij is. Soms vertel ik haar iets en kan ik haar bijna horen lachen, ik heb het dan ook nog regelmatig tegen haar..
Ook van mij heel veel sterkte toegewenst, en ik hoop dat de wetenschap dat de band tussen jou en je vader er nog steeds is je troost biedt.
quote:Het gaat op en af, ben alleen zo bang dat ik zijn stem ooit ga vergeten, hoop dat dit nooit gaat gebeurenOp donderdag 11 augustus 2005 17:55 schreef Marietje_34 het volgende:
[..]
al (of pas) 2 weken na het overlijden van je vader, maar ook door mij gecondoleerd met het overlijden van je vader, ik kreeg een brok in m'n strot toen ik je verhaal en de (meeste) reacties las.
Hoe gaat het nu met je?
Wat je zegt over het 'in gedachten' horen van je vader herken ik heel erg. Bijna 5 jaar geleden is mijn oma overleden, ze was heel speciaal voor mij en toen ze stierf hield ik haar hand vast. Ik denk nog iedere dag aan haar en weet dat ze regelmatig bij mij is. Soms vertel ik haar iets en kan ik haar bijna horen lachen, ik heb het dan ook nog regelmatig tegen haar..
Ook van mij heel veel sterkte toegewenst, en ik hoop dat de wetenschap dat de band tussen jou en je vader er nog steeds is je troost biedt.
quote:Niet zoeken die zonneschijn,Op vrijdag 5 augustus 2005 12:08 schreef maple-leaf het volgende:
Wat het ook is, je krijgt nog niet echt tijd om het te verwerken omdat er steeds ook andere dingen bij komen in de familie, relatieproblemen, een wachtend sterfgeval ( mijn peetoom heeft kanker waar ze niks meer aan kunnen doen), een kennis die een hele risicovolle operatie aan zijn aorta moet ondergaan en noem het maar op,
when does it stop? Waar blijft die zonneschijn...? pffff...
die wolken gaan weg wanneer zij dat willen.
die zonneschijn komt heus wel.
Misschien vandaag niet,
misschien morgen niet,
misschien niet in 2009,
maar dan wel in 2010.
en na heel veel regen voelt de zon opeens veel fijner aan!
Sterkte.
kus, mij.
Maar er zijn ook mensen die je nooit zullen begrijpen, er zijn mensen in onze familie die zoiets hebben; ja die crematie is geweest nu moet je weer verder, onbegrijpelijk....
Niets van aantrekken in elk geval. Gewoon je tijd nemen en het verwerken zoals jij dat wilt doen.
T is echt kut dat zoiets je overkomt, vooral als iemand al zo lang aan een ziekte leidt.....
Vreselijk is dat.....
De enige dierbare die ik zeer goed kende was mn opa die ook was overleden,maar hij was zomaar ineens, was ie van de trap afgevallen.
Zeiden mn ouders enzo: "Ooohh het valt mee, hij is van de trap afgevallen", en toen had mn kleine neef van 6 jaar em gevonden aan de onderkant van de trap. En toen mijn ouders tegen hem praatten ging hij alleen maar onverstaanbare dingen brabbelen, wat bleek, hij was op zn kop gevallen, hersen bloeding.................brrrrrrrr...... moet er echt niet aan denken als ik iemand zo moet meemaken......
Neej echt........ Ik hoop dat je het goed kunt verwerken! Sterkte 
Vanochtende vertelde mijn moeder dat ze heel erg bang was geweest
ze was bang dat ze ineens mijn vader zou zien verschijnen, en vond het ook eng om alleen te zijn.Ik vond dit best kut om te horen want ik had mijn mobiel bij, dus ik zei ook: waarom heb je me niet gebeld??!! Maar ze zei dat ze er toch doorheen moest, petje af voor mijn moeder dus! Ik vind het toch dapper van haar dat ze door heeft gezet ondanks haar angst
quote:Op zaterdag 13 augustus 2005 17:42 schreef maple-leaf het volgende:
Gisterenavond ben ik wat gaan drinken met een vriendin, kwam vannacht om 04.30 thuis
Goed zo! quote:Is ook knap van je moeder. Ze zal ook wel beseffen dat het voor jou ook goed is om er met een vriendin op uit te gaan, da's natuurlijk ook belangrijkIk vond dit best kut om te horen want ik had mijn mobiel bij, dus ik zei ook: waarom heb je me niet gebeld??!! Maar ze zei dat ze er toch doorheen moest, petje af voor mijn moeder dus! Ik vind het toch dapper van haar dat ze door heeft gezet ondanks haar angst
Gun jullie zelf de tijd, en sta jezelf toe om dit soort emoties te hebben. Imo is tijd het belangrijkste 'medicijn' dat er is als je in een rouwproces zit. En erover praten als je daar behoefte aan hebt, met mensen die je begrijpen.
Dit heb ik dan wel zelf gedaan, maar ik heb het niet zomaar gedaan, maar ook dit maakt het nu allemaal wat moeilijker, KUTZOOI, zo da's eruit...
Aldus Tobbes,
quote:*laat geen commentaar achter*Op zondag 14 augustus 2005 11:30 schreef 2609 het volgende:
Waarom heb je dat dan gedaan
[ Bericht 8% gewijzigd door David Letterman op 14-08-2005 14:12:03 ]
quote:Ik wilde het gewoon ff kwijt, meer nietOp zondag 14 augustus 2005 11:37 schreef Tobbes het volgende:
Ik vind eerlijk gezegd wel dat het een 'mijn vader is overleden-topic' moet blijven en niet een 'alles in het leven van mapple-leaf is momenteel kut en ik zoek hier aandacht voor-topic'. Open dan een nieuw topic.
Aldus Tobbes,
Ook komt er steeds post binnen met : geachte mijnheer van den dries, terwijl aan die instanties al is doorgegeven dat ie overleden is, heel pijnlijk om dat steeds onder ogen te krijgen. En dan leven we in een tijdperk waar alleen maar op 1 knop gedrukt hoeft te worden en alle gegevens zijn te zien...
Het is nu 3 weken geleden en het lijkt wel of het steeds moeilijker wordt, maandag is mijn zus jarig, hartstikke sneu, want die 2 waren 2 handen op 1 buik, dus ze heeft er helemaal geen zin in, maar ja we proberen er toch maar wat van te maken , dat had mijn vader ook gewild, gewoon doorgaan
veel sterkte!
quote:Op zondag 14 augustus 2005 11:37 schreef Tobbes het volgende:
Ik vind eerlijk gezegd wel dat het een 'mijn vader is overleden-topic' moet blijven en niet een 'alles in het leven van mapple-leaf is momenteel kut en ik zoek hier aandacht voor-topic'. Open dan een nieuw topic.
Aldus Tobbes.
Dat hoef je dus niet nog eens te melden...
quote:He nokken nou tobbeR , dit gaat nog steeds over het feit dat mijn vader overleden is en MIJN verwerkingsproces, als je je er aan ergert lees het dan NIET
Klagen over R&P moderatie kun je in het desbetreffende sticky topic.
[ Bericht 84% gewijzigd door Copycat op 22-08-2005 11:50:07 ]
Als ik het zo lees sta je heel sterk in je schoenen! Erg veel respect voor je .. zonde dat je 3jarig relatie over is. Maar kin omhoog he!
Kweet wat het is. Mijn pa is 6 jaar geleden overleden aan een hartinfarct. Sterkte
Maple-leaf, nogmaals, heel veel sterkte. Ik vind het wel dapper dat je steeds je gevoelens deelt met ons en dan ook nog reacties op reacties geeft.
Nadat mijn vader in 1996 in Johannesburg werd vermoord heb ik mijn verdriet (min of meer maar nog altijd niet helemaal) verwerkt door met mensen erover te praten of om het te vertellen. (Achteraf gezien, was ik onbewust soms heel egoistisch bezig, soms in een gesprek flopte ik het zomaar uit, .... met het idee van 'Kom, nu wil ik jou reactie zien .....").
Praten helpt, al doet het soms zo veel pijn.
Take care!
x + Hug.
quote:Wat een afgrijselijke manier om je vader zo te verliezen!Op vrijdag 26 augustus 2005 00:19 schreef capetonian het volgende:
Ik heb snel even alle berichten sinds mijn laatste bezoek/post gelezen,
Maple-leaf, nogmaals, heel veel sterkte. Ik vind het wel dapper dat je steeds je gevoelens deelt met ons en dan ook nog reacties op reacties geeft.
Nadat mijn vader in 1996 in Johannesburg werd vermoord heb ik mijn verdriet (min of meer maar nog altijd niet helemaal) verwerkt door met mensen erover te praten of om het te vertellen. (Achteraf gezien, was ik onbewust soms heel egoistisch bezig, soms in een gesprek flopte ik het zomaar uit, .... met het idee van 'Kom, nu wil ik jou reactie zien .....").
Praten helpt, al doet het soms zo veel pijn.
Take care!
x + Hug.
hoop dat ze de daders hebben gepakt? En van dat egoisme dat herken ik wel een beetje, betrap mezelf er steeds op en ken mezelf zo ook helemaal niet, herken mezelf btw de laatste tijd helemaal niet meer,
Voor jou ook veel sterkte, hoop dat je het wel een beetje een plaats hebt kunnen geven,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten
en steeds opnieuw zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw; het is voorbij
alleen je lichaam is weggenomen
niet wie je was en wat je zei
we zullen nog steeds grapjes maken
samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
(hij is oud, maar nog altijd prachtig)
sterkte en keep smiling
quote:supermooi gedicht, precies zoals ik me nu voel, thnxsOp vrijdag 26 augustus 2005 16:48 schreef Jezusteropeenhoutvlot het volgende:
Nu het rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten
en steeds opnieuw zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw; het is voorbij
alleen je lichaam is weggenomen
niet wie je was en wat je zei
we zullen nog steeds grapjes maken
samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
(hij is oud, maar nog altijd prachtig)
sterkte en keep smiling
quote:Volgens mij moet de as wettelijk gezien een maand (na cremeren) in het crematorium blijven.Op maandag 29 augustus 2005 08:24 schreef maple-leaf het volgende:
Het is nu een aantal weken geleden dat mijn vader gecremeerd is, nu zouden we nog bericht krijgen over wat de wens is van de familie wat ze met de as gaan doen ( wij gaan het uitstrooien) maar weet iemand hoe lang dat duurt?
ik zou me geen raad weten als het mij zou overkomen.
mijn opa (totaal andere orde natuurlijk) is niet heel lang geleden overleden.
had een hele sterke band met hem. maar ookal is hij overleden, ik heb soms
nog steeds momenten waarop ik het gevoel heb dat ik contact met 'm heb...
Vandaag hebben we post ontvangen van het crematorium wat we met de as willen doen, je kunt verschillende dingen doen ( tegen belachelijk hoge kosten trouwens) , eerst wilden we hem gewoon uitstrooien op het strooiveld bij het crematorium maar dan krijg je het idee van een massagraf
Nu gaan we waarschijnlijk toch een steentje laten plaatsen op het kerkhof in ons dorp, voor mij persoonlijk hoeft het niet, ik hecht geen waarde aan een plek waar ik naar toe kan gaan, hecht meer waarde aan foto's enzo, maar gelukkig hoef ik niet alleen te beslissen
Ongeveer 4 weken geleden werd hijopgenomen in het ziekenhuis omdat hij veel te mager was. Hij zou sondevoeding krijgen om aan te sterken. In het ziekenhuis klaagde hij over buikpijn en toen zijn ze verder gaan kijken (echo enzo) Een paar dagen later werd ik gebeld door de verpleegkundige, de dokter wou graag een gesprek met de familie.....nou dan weet je al bijna genoeg.....
Tijdens het gesprek werd duidelijk dat ze bij mijn vader metastasen hebben gevonden in zijn lever....Schrikken natuurlijk....10 jaar geleden heeft ie ook al kanker gehad (maag) maar daar was ie ondertussen van genezen verklaard....Waar de metastasen vandaan kwamen was niet duidelijk en nutteloos om dat nog uit te gaan zoeken....De prognose was enkele maanden, hooguit een half jaar. Chemotherapie was onmogelijk gezien het zwakke gestel van mijn vader.
Een aantal dagen daarna mocht ie terug naar zijn huisje, hij kreeg veel hulp van thuiszorg en gespecialiseeerde hulp enzo en ook ik en mijn zus kwamen dagelijks bij hem. Ik hebook nog 3 broers maar die zag je nauwelijks.....Vanaf vorige week dinsdag kreeg ie morfine gespoten. In eerste instantie hielp die maar hij werd er onrustig van dus hebben ze hem ook kalmeringsmiddelen toegediend. Hij was sindsdien nauwelijks aanspreekbaar en niet in staat om te eten of te drinken...Heel af en toe kon je nog met hem praten maar dat werd uiteraard steeds minder...Er werd ons geadviseerd om hem niet alleen te laten, dus om bij hem te waken omdat zijn situatie wel heel erg was verslechterd. De eerste 2 nachten was mijn zus bij hem en daarna ik. Mijn broers kwamen wel overdag maar weigerden om snachts te waken omdat ze wel wat anders te doen hadden. (min zus en ik hebben allebei een eigen gezin, dus ook genoeg andere dingen te doen, maar voor je vader heb je dat wel over) Zijn morfine werd verhoogd naar 40 mg per 4 uur (plus durogesic pleisters 150) en om de 6 uur kreeg hij sedatie toegediend. Vrijdag voerde hij de zogenaamde doodstrijd. Hij was erg onrustig en zei vreemde dingen (zoals dat ie naar ma ging die al 3 jaar dood was en dat ie niet wist waar zijn broer was(die ook al was overleden) Erg beangstogend allemaal.
Zaterdags raakte hij in coma en rond half 7 kreeg hij allemaal blauwe vlekken op zijn benen (volgens zijn verzorgsters een teken van doodgaan) en om 10 over half 11 is hij ingeslapen.....In eerste instantie waren we opgelucht (we hadden 5 dagen en 4 nachten onafgebroken bij hem gezeten en hebben hem zien lijden) maar nu (4 dagen later) komen er andere problemen aan de orde.
Mijn vader had best wat geld op zijn rekening staan, maar omdat hij onderverzekerd was had hij geld achterovergeld om zijn uitvaart van te laten betalen. Nu wil mijn broer alles zo goedkoop mogelijk (goedkoopste kist, goedkoopste kaart, geenkoffie en cake enzo) Maar mijn zus is aangesteld als beheerder (al voor zijn dood) dus zij gaat ook de uitvaart enzo regelen. Ze doet het zoals mijn vader gewild zou hebben, sober maar wel met koffie en cake. Hij ou uitgestrooid worden bij onze moeder ( had ie ook egzegd voor zijn overlijden) maar mijn broer vind dat onzin en zegt dat ma dat niet wilde hebben. Hij wil ook geen herdenkingssteen voor mijn vader, vind ie allemaal onzin zegt ie.
DSiezelfde broer heeft destijds de crematie van mijn moeder geregeld en heeft het geld wat er over was zelf gehouden. Daar hebben wij nooit een probleem van gemaakt (terwijl dat al gauw 1000 euro was) omdat we geld niet belangrijk vinden. Maar als hij nu ook op het geld van mijn vader gaat azen ( terwijl hij al jaren niet meer kwam behalve met oud en nieuw) dan kan ik zo woest worden... Het gaat me totaal niet om het geld, als het aan mij ligt wordt het geschonken aan een goed doel, maar het gaat me om de instelling vanmijn broer. Nooit heeft ie naar zijn vader omgekeken en nu denkt hij te weten hoe mijn vader zijn uitvaart wilde.
Bedankt dat ik het hier ff kwijt kon, het frustreert me enorm ( ook door slaapgebrek hoor)
quote:Damn...wat een verhaal...kan je frustratie helemaal voorstellen, helemaal als het zo'n moeilijke periode is en je daar nog mee moet omgaan...Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
Bedankt dat ik het hier ff kwijt kon, het frustreert me enorm ( ook door slaapgebrek hoor)
Rouw heeft tijd nodig, neem je tijd, doe wat jij goed vindt om te doen...
Heel veel sterkte! Ik denk dat ik wel kan zeggen dat iedereen met je mee leeft!
Sterkte!
quote:Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
Heel erg verdrietig verhaal
verschrikkelijk echt waar, hoop dat je broer zich nog bedenkt en zich kan verplaatsen in jullie, want dit is echt erg! mocht je willen praten erover, mijn msn staat open Ook zei hij dat hij bij de crematie van mijn moeder geld heeft moeten bijleggen... MIjn moeder was voor 5000 euro verzekerd, ik heb de rekening gezien en die was iets van 4200 euro. Dat heb ik gezegd en hij zei dat ie na die tijd nog een rekening heeft gekregen van de koffietafel enzo...Die zou ik dan wel eens graag willen zien...De 4 andere kinderen hebben destijds zelf de as verstrooiing en de herdenkingssteen betaald omdat meneer weigerde eraan mee te betalen....
Vanavond is de condoleance en dankzij het praten van gisteren zal ik me normaal kunnen gedragen maar hoe het na de crematie moet.....ik heb geen idee..
quote:Tja, dit soort dingen zie en hoor je vaker, helaas. Op tv heb ik ooit een verklaring van dit gedrag gehoord; soms is er (bewust of onbewust) enige 'concurrentie' tussen broers en zussen in een gezin en voelen sommigen zich (terecht of onterecht) achtergesteld. Ze denken dat hun ouders minder van hen hebben gehouden dan van de andere broers/zussen. Om dit achteraf 'recht te trekken', willen ze graag zoveel mogelijk en zo mooi mogelijke spullen hebben om zo het idee te krijgen dat hun ouders hen wel veel 'waard' vonden. Je broer kent zichzelf achteraf een speciale positie toe (zie ook het niet willen meebetalen aan de herdenkingssteen, hij vindt blijkbaar dat hij via andere manieren genoeg heeft gedaan). Is het nichtje waar je het over hebt toevallig zijn dochter? Dan past dat in het plaatje; je vader zou dat dan op het laatste moment toch aan de dochter van je broer hebben beloofd, je vader zou op het laatst toch de 'waarde' van hem als zoon hebben willen 'erkennen'. Wellicht is jouw broer ook overtuigd van zijn eigen gelijk, heeft hij wat woorden in zijn hoofd anders geïnterpreteerd/ anders willen interpreteren, het hoeft niet alleen maar gelieg en gedraai te zijn.Op woensdag 7 september 2005 07:27 schreef sijkweiv het volgende:
< triest gedoe>
Weet niet of deze verklaring hout snijdt voor jou, maar zo ja, dan helpt het je wellicht om wat meer afstand te kunnen nemen van de houding van je broer. De verklaring (mits van toepassing) is niet bedoeld om zijn gedrag te vergoelijken, want dat kan niet. Dit soort onrecht maakt jou echter (terecht) woést, en dat kan nog heel lang doorzeuren. Dit doorzeuren is voornamelijk lastig voor jou, je broer stapt er misschien vrij makkelijk overheen. Misschien maakt een ander perspectief (kunnen zien waarom hij zo handelt) het voor jou op termijn makkelijker om ermee om te gaan.
Sterkte. Ook voor Maple_leaf.
Wat een kut situatie lijkt me dat! Wij hadden ook wat wrijving in de familie maar dat is met name voor het overlijden van mijn oma aan de orde geweest. Begravenis en daarna geen last meer (mekaar simpel niet meer gesproken)En femmechantal: idd dat nichtje is de dochter van mijn middelste broer, niemand heeft mijn vader dat horen zeggen terwijl 4 van de 5 kinderen hem hebben horen zeggen dat het ding voor mijn jongste broer is, dus het is gewoon simpel. Dat ding gaat gewoon naar hem en mijn nichtje heeft dan gewoon pech gehad.....
Ik leef met jullie mee.
. En wat naar dat je broer zich zo opstelt. Probeer er maar zo min mogelijk in mee te gaan.
ik weet dat ik makkelijk praten heb hoor, hier vanachter m'n peeceetje
Veel sterkte bij de crematie morgen.
Ik kan je een belangrijke tip geven. Zorg ervoor dat je je gevoelens rondom je vader niet opkropt, laat ze naar buiten komen, desnoods praat je met een psycholoog of iets in die richting. Want als je dat niet doet, kan het de verkeerde kant op gaan. Ik heb dat met een kennis meegemaakt, terwijl die persoon al ruim een maand wist dat de vader zou overlijden. Deze persoon is dus redelijk de verkeerde kant op gegaan, ondertussen gaat het al weer prima daarmee....
Succes en heel veel sterkte, ook aan familie en kennissen
Donderdag a.s. een crematie van mijn peetoom ( die gelukkig een mooie leeftijd had bereikt) die is afgelopen donderdag gestorven, ook aan kanker.
Eerlijk gezegd vind ik het dan wel weer ff genoeg en hoop ik dat ik nu de tijd en rust kan vinden de dood van mijn vader een plekje te geven
Heel veel sterkte wijffie en let goed op jezelf!!!
quote:Heel veel sterkte.Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
quote:*snik, snikkerdesnik*Op zaterdag 10 september 2005 17:48 schreef maple-leaf het volgende:
Ok je hebt het ene nog niet kunnen verwerken en er gebeurt iets anders, vandaag crematie gehad van de zwager van mijn vriendin, deze jongen was 27 en is gestorven aan kanker
Donderdag a.s. een crematie van mijn peetoom ( die gelukkig een mooie leeftijd had bereikt) die is afgelopen donderdag gestorven, ook aan kanker.
Eerlijk gezegd vind ik het dan wel weer ff genoeg en hoop ik dat ik nu de tijd en rust kan vinden de dood van mijn vader een plekje te geven
gvd...alsnog alles zo snel gegaan, heb er geen woorden voor...kan er met mijn hoofd niet bij, ben verdrietig en teleurgesteld dat mensen dit overkomen...hebben ze dan daarboven geen enkele notie hoe het is om dit allemaal in een korte periode over je heen te krijgen...?
ben er altijd voor je, dat weet je...sterkte!!!
dit alles doet heel veel pijn, helemaal als het allemaal zo snel op elkaar volgt...voel het zelf ook...onbegrijpelijk!!!
xxx
quote:dat hoop ik ook voor jou maple-leaf, heel veel sterkte vandaag.Op donderdag 15 september 2005 07:35 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie van mijn peetoom, ik hoop dat dit voorlopig het laatste is en dat we eindelijk de "rust" kunnen vinden om het verlies van mijn vader te verwerken en een plaats te gaan geven
Ik wil jou en je familie bij deze héél veel sterte toewensen.
Mijn moeder en zus willen graag een sieraad met een beetje as erin, ikzelf en mijn broer willen dat beiden niet, ik zelf niet omdat ik al een ketting van mijn vader draag en ik het niet zo'n prettig idee ( zelfs een beetje luguber) vind om as bij me te dragen of op mijn kamertje te hebben.
Maar ik vind het wel heel goed dat er tegenwoordig zoveel kan
Btw sijkweiv: misschien nog een beetje vroeg, maar hoe is de crematie verlopen en hoe gaat het op dit moment met je? Ik zag geen e-mail adres in je profiel staan dus dan maar ff op deze manier (K)
Ik kom regelmatig terug in dit topic en meen tussen de regels door te lezen dat het, ondanks wat er gebeurd is, toch iedere dag een heel klein beetje beter met je gaat.
'k Hoop dat je dit zo kunt blijven volhouden, dan kom je er op den duur steeds verder overheen.
Heel veel sterkte voor wat er in de toekomst nog komt
Ik weet wat het is, je vader te verliezen
Na 8 jaar is het nog steeds klote, maar ik heb het een plekje kunnen geven
Maar ja, daar heb je nu niks aan
quote:Same here, maar voor mij is het al bijna 10 jaar geledenOp vrijdag 23 september 2005 22:59 schreef whosvegas het volgende:
Heel veel sterkte
Ik weet wat het is, je vader te verliezen
Na 8 jaar is het nog steeds klote, maar ik heb het een plekje kunnen geven
Maar ja, daar heb je nu niks aan
'k Was toen 15...
quote:zo voelt het wel, maar ik val nog vaak terug, zoals vandaag, ik heb echt een klotedag vandaag, mis hem heel erg plus andere dingen die nu in mijn leven spelen.Op vrijdag 23 september 2005 22:53 schreef Sjtefan het volgende:
@ Maple-leaf:
Ik kom regelmatig terug in dit topic en meen tussen de regels door te lezen dat het, ondanks wat er gebeurd is, toch iedere dag een heel klein beetje beter met je gaat.
'k Hoop dat je dit zo kunt blijven volhouden, dan kom je er op den duur steeds verder overheen.
Heel veel sterkte voor wat er in de toekomst nog komt
Maar alles komt goed zeggen ze....
Vandaag doe ik in ieder geval helemaal NIKS, lekker met een boek in mijn bed liggen
en dan is daar weer dat gemis, bah!
hoop dat je de dag toch nog een beetje gelukkig doorkomt quote:gefeliciteerd met je verjaardagOp dinsdag 11 oktober 2005 09:17 schreef maple-leaf het volgende:
Ok vandaag is er wel weer een kutdag aangebroken, ben vandaag jarig
en sterkte ermee vandaag!Vandaag hebben we een gesprek met de chirurg die mijn vader heeft geopereerd, misschien dat we wat nieuwe dingen te horen krijgen, al zou ik niet weten wat
Ik heb veel goede dagen , waarbij ik mezelf soms rotschaam dat ik niet aan het rouwen ben om mijn vader, is dat raar? het leven gaat door, en ik ben trots op mezelf dat ik het nu een beetje op een rij begin te krijgen ( nieuwe baan, oude vrienden terug etc) maar is het wel normaal dat je bijna geen traan laat om het verlies?
Ik had altijd gedacht dat ik gek zou worden als ik een van mijn ouders bewust zou verliezen, maar je wordt niet gek, misschien komt het door de instelling van mijn vader dat ik het beter een plaats kan geven ofzo, maar het blijft raar
En dan soms, dan komt dat besef en begin je zomaar ineens te huilen
en komt dat gemis, en de gedachten waar ie nu is en waarom hij moest gaan?Vreemd....
quote:Het is niet vreemd. Ik heb vorig jaar oktober mijn schoonvader verloren, ook door een hersentumor. Wat jij nu schrijft komt me heel bekend voor want ik heb dit gedrag ook regelmatig bij mijn vrouw gemerkt. Ze ging na een paar hele zware weken weer door met haar normale leven, en ook zij kreeg daar toch wel een schuldgevoel door. Maar af en toe kwam zoals jij hebt het besef dat haar vader er niet meer was, waardoor ze toch steeds weer, min of meer in paniek raakte. Ze heeft het nog wel eens een enkele keer maar het is gelukkig voor haar een stuk minder geworden. Ze mist haar vader nog steeds maar ze heeft er mee leren leven en het gemis een plekje weten te geven.Op donderdag 13 oktober 2005 10:41 schreef maple-leaf het volgende:
De dag was snel voorbij, gelukkig...
Vandaag hebben we een gesprek met de chirurg die mijn vader heeft geopereerd, misschien dat we wat nieuwe dingen te horen krijgen, al zou ik niet weten wat
Ik heb veel goede dagen , waarbij ik mezelf soms rotschaam dat ik niet aan het rouwen ben om mijn vader, is dat raar? het leven gaat door, en ik ben trots op mezelf dat ik het nu een beetje op een rij begin te krijgen ( nieuwe baan, oude vrienden terug etc) maar is het wel normaal dat je bijna geen traan laat om het verlies?
Ik had altijd gedacht dat ik gek zou worden als ik een van mijn ouders bewust zou verliezen, maar je wordt niet gek, misschien komt het door de instelling van mijn vader dat ik het beter een plaats kan geven ofzo, maar het blijft raar
En dan soms, dan komt dat besef en begin je zomaar ineens te huilen
Vreemd....
Ik denk dus dat zoals jij het ervaart een normaal rouwproces is met zijn ups en downs.
Sterkte verder.
ergens wel een opluchting....
quote:Kop op, de eerste week is het erg daarna lach je er om. Sterkte, rip, een boel janksmileys en nog wat loze woorden van mijn kant..Op zaterdag 15 oktober 2005 15:10 schreef maple-leaf het volgende:
We zijn er btw gisteren achter gekomen dat mijn vader nierkanker bleek te hebben hij had een tumor van 8 cm in zijn nieren, dit was ook de reden dat zijn bloed niet wilde stollen ( zie OP) door al die uitzaaiingen.
ergens wel een opluchting....
quote:[off-topic]Op zaterdag 15 oktober 2005 17:15 schreef Xebrozius het volgende:
Kop op, de eerste week is het erg daarna lach je er om. Sterkte, rip, een boel janksmileys en nog wat loze woorden van mijn kant..
Naja, je ondertitel doe je in ieder geval wel eer aan...
[/off-topic]
quote:Ja, een totaal onbekende op internet op een anoniem forum sterkte wensen getuigd inderdaad van compassie.Op zaterdag 15 oktober 2005 17:44 schreef Sjtefan het volgende:
[..]
[off-topic]
Naja, je ondertitel doe je in ieder geval wel eer aan...
[/off-topic]
Je zou er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om dit soort topics, waar jij zo een hekel aan hebt, te negeren.
De TS heeft er blijkbaar wel baat bij, wat mij betreft is dat waar het om draait in dit soort topics.
quote:Als zij er vrede mee heeft om de dood van haar vader te bespreken op een openbaar forum en er iedereen mee te confronteren dan vind ik het prima hoor. Maar met alles mag je wel enige vorm van kritiek hanteren. Niets dan goed over de doden uiteraard, maar dat gaat nogal moeilijk als je de persoon in kwestie niet kent en het gewoon een lap vlees in de grond is... Maar goed ik kan enkel steunbetuigen en meegaan in het leed zoals het hier op fok betaamt.Op zaterdag 15 oktober 2005 17:52 schreef Copycat het volgende:
Xebro,
Je zou er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om dit soort topics, waar jij zo een hekel aan hebt, te negeren.
De TS heeft er blijkbaar wel baat bij, wat mij betreft is dat waar het om draait in dit soort topics.
Hoe kan ik een topic verwijderen uit mn active topics?
Je hoeft geen steun te betuigen, je hoeft niet 'mee te gaan in het leed zoals het FOK! betaamt'.
Je kunt ook denken: 'Niet mijn ding' en het laten voor wat het is.
quote:ik hou me in....Op zaterdag 15 oktober 2005 18:08 schreef Copycat het volgende:
Nogmaals: je kan er ook voor kiezen dit soort topics aan je voorbij te laten gaan.
Je hoeft geen steun te betuigen, je hoeft niet 'mee te gaan in het leed zoals het FOK! betaamt'.
Je kunt ook denken: 'Niet mijn ding' en het laten voor wat het is.
[ Bericht 98% gewijzigd door Biogarde op 15-10-2005 22:25:07 ]
Het was erg emotioneel, maar tegelijkertijd ook een opluchting, dit was het laatste nu kunnen we echt beginnen met de verwerking en het een plaatsje geven van zijn overlijden.
Bedankt voor de mooie reacties
quote:Typisch een geval van: eerst zelf ervaren, dan pas weten wat het inhoudt.Op zaterdag 15 oktober 2005 17:15 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Kop op, de eerste week is het erg daarna lach je er om.
Advies: hou tot die tijd gewoon je bek en ga ergens anders de nuchtere grapjas uithangen
quote:Ik zit dit verhaal nu pas voor het eerst te lezen, zie ik jou post .. Dit liedje staat dus momenteel net aan in mijn media player .. Zeer toevallig ...Op zondag 31 juli 2005 00:15 schreef capetonian het volgende:
Sterkte. Ik raakte mijn vader in 1996 kwijt toen hij vermoord werd. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik geen echte 'afscheid' heb kunnen nemen, .... Ik heb mijn verdriet een beetje kunnen verwerken door erover te praten met anderen, met wie dan ook, .... maar voor iedereen is dat natuurlijk anders.
Mocht je 'virtuele' steun nodig hebben, no prob ...
Oh, .. en kijk even naar de tekst van het nummer 'Jeroen' van Guus Meeuwis , .... ik stond op Schiphol te wachten op mijn vliegtuig naar ZA (voor de crematie) ..... toen ik dat nummer voor het eerst hoorde ...... niet echt mijn muziek , .. maar die tekst was/is zo sterk.
quote:Wie zegt dat ik er geen ervaring mee heb?Op dinsdag 22 november 2005 16:58 schreef Heer_van_Bartolhoven het volgende:
[..]
Typisch een geval van: eerst zelf ervaren, dan pas weten wat het inhoudt.
Advies: hou tot die tijd gewoon je bek en ga ergens anders de nuchtere grapjas uithangen
quote:Ik ging er vanuit dat je er geen ervaring mee had, als dit wel zo is neem ik terug wat ik heb gezegd.Op dinsdag 22 november 2005 17:16 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Wie zegt dat ik er geen ervaring mee heb?
Na deze gebeurtenissen heb ik besloten dat het tijd was voor mij om de werkelijkhed te ontvluchten en ben ik nar Frankrijk verhuisd en ben ik daar gaan wonen. Na 7 maanden in de surrealiteit te hebben geleefd ben ik toch weer in Nederland gaan kijken, ik kon het nog steeds niet aan en ben weer naar Brussel vertrokken. Nu ben ik weer wat weekjes thuis in Nederland, en kan ik het nog steeds niet goed plaatsen hoe ik dit kan oplossen voor mezelf.
Maple-Leaf, jij gaf aan dat een steen je niets doet. Dat heb ik ook altijd gezegd, en heb dat ook nog een periode volgehouden terwijl het graf er gewoon was, ik ging maar soms langs. Mijn relatie is ondertussen ook uit gegaan na 3 jaar en heb sindskort een nieuwe vriendin. Hoewel dit me gelukkig zou moeten maken werd ik er juist depri van. Het geluk dat ik heb met het vinden van een nieuwe liefde, maar het wrange dat ik dit geluk niet kan delen met mijn moeder. 2 weken geleden heb ik mijn nieuwe vriendin meegenomen naar het graf van mijn moeder, dit deed me dus erg veel, ik had echt een gevoel van goedkeuring en blijdschap toen ik daar stond. Ik zei net dat een graf me niets deed hiervoor, het doet je dus wel iets op een gegeven moment.
ps: Ik heb je een mailtje gestuurd en je toegevoegd op msn, dan weet je dat ik dat ben ..
quote:Als ik vragen mag....heb je nog wel contact met je vader dan?Op dinsdag 22 november 2005 17:45 schreef Henk_Telefoon het volgende:
Ik heb nu bijna 3 jaar geleden ook mijn moeder verloren. Ze voelde zich niet goed 's ochtends en riep me wakker. Ik ging uiteraard naar beneden, besloot toch even terug naar boven te gaan om me aan te kleden. Toen ik terug kwam vertelde ze me dat ze van haar eigen afgegaan was (dus even van de wereld af). Ik heb dus besloten een ambulance te bellen, die hebben haar meegenomen ter observatie. Daar aangekomen ging alles vrij lekker tot ze moest aangeven wat ze wilde eten die avond ("waarom, ik ga straks toch terug naar huis toe?") Ze ging recht op zitten, en vanaf dat moment is het gruwelijk mis gegaan. Mijn moeder is op dat moment voor mijn ogen gestorven, een longembolie is voor de ingang van haar luchtwegen geschoten, ze is dus in feite gewoon gestikt terwijl ze het zelf merkte (ze riep nog dat ze doodging). Ze heeft nooit gerookt en dronk vrijwel niets. Dit moment staat nog als de dag van gister in mijn geheugen gegrift. je moet het een plaats kunnen geven, maar ik kan dat nog niet, hoewel het al bijna 3 jaar is geleden.
Na deze gebeurtenissen heb ik besloten dat het tijd was voor mij om de werkelijkhed te ontvluchten en ben ik nar Frankrijk verhuisd en ben ik daar gaan wonen. Na 7 maanden in de surrealiteit te hebben geleefd ben ik toch weer in Nederland gaan kijken, ik kon het nog steeds niet aan en ben weer naar Brussel vertrokken. Nu ben ik weer wat weekjes thuis in Nederland, en kan ik het nog steeds niet goed plaatsen hoe ik dit kan oplossen voor mezelf.
Maple-Leaf, jij gaf aan dat een steen je niets doet. Dat heb ik ook altijd gezegd, en heb dat ook nog een periode volgehouden terwijl het graf er gewoon was, ik ging maar soms langs. Mijn relatie is ondertussen ook uit gegaan na 3 jaar en heb sindskort een nieuwe vriendin. Hoewel dit me gelukkig zou moeten maken werd ik er juist depri van. Het geluk dat ik heb met het vinden van een nieuwe liefde, maar het wrange dat ik dit geluk niet kan delen met mijn moeder. 2 weken geleden heb ik mijn nieuwe vriendin meegenomen naar het graf van mijn moeder, dit deed me dus erg veel, ik had echt een gevoel van goedkeuring en blijdschap toen ik daar stond. Ik zei net dat een graf me niets deed hiervoor, het doet je dus wel iets op een gegeven moment.
ps: Ik heb je een mailtje gestuurd en je toegevoegd op msn, dan weet je dat ik dat ben ..
trouwens, je moet het niet raar vinden van jezelf. je hebt nu waarschijnlijk een beetje een gevoel van schaamte dat je zo weinig gaat. De persoon die opgesloten zit in jouw hart weet dat, maak je daar geen zorgen om !! Zoals ik al zei liefde zit van binnen en is niet plaatsgebonden !!!!!
[ Bericht 34% gewijzigd door Henk_Telefoon op 22-11-2005 18:29:02 ]
quote:mooi en ontroerend...Op dinsdag 22 november 2005 16:51 schreef maple-leaf het volgende:
Nog eenmaal een schopje, dit omdat we vandaag het laatste hebben afgerond: vandaag op zijn verjaardag hebben we zijn as verstrooid over het graf van mijn biologische moeder.
Het was erg emotioneel, maar tegelijkertijd ook een opluchting, dit was het laatste nu kunnen we echt beginnen met de verwerking en het een plaatsje geven van zijn overlijden.
Bedankt voor de mooie reacties
. Veel veel sterkte de komende tijd!! zoek troost bijelkaar!