Hoe gaat het met de (nieuwe) vaders dan Deel II!!!

quote:

Op zondag 21 mei 2006 14:10 schreef Brighteyes het volgende:
Enneh... de volgende keer kan je telefoon ook gewoon uit he!

Jawel maar al die belangstelling is toch stiekum ook wel leuk.

Natuurlijk ben je er op voorbereid... Maar net zoals jezelf al zegt Swets, als je dat hoopje mens dan voor het eerst in je armen hebt.....

9 maanden kun je je er weinig tot niets bij voorstellen en dan ineens heb je een nieuw mensje in je armen, datg doet je toch echt wel wat hoor...

nou ik ben geen man en zo lang als ik me kan herinneren ervan overtuigd dat ik graag moeder zou worden. maar toen 't zover was vond ik het alsnog overwéldigend. niet dat ik dat niet verwacht had, maar dat 't zó indrukwekkend zou zijn had ik niet precies voorzien. in ieder geval vind ik het niet raar dat het wel een paar weken (zo niet maanden) duurt voor cheqy die genoemde 'grip op de zaak' weer wat ervaart. ik dacht toen ik je opmerking voor de eerste keer las zelfs dat 't een geintje was. maar uit je latere reacties maak ik op dat je het serieus raar vindt dat hij de eerste paar weken hoteldebotel was? dat vind ik dan weer onbegrijpelijk.

quote:

Op zondag 21 mei 2006 23:46 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Misschien intepreteren wij 'leven op zijn kop' anders.
Ik interpreteer het als werkelijk de weg kwijt zijn en niet weten wat je met de situatie aan moet. Zoals gezegd heb ik me verbaasd over de emoties en liefde welke je bij zo'n kindje ervaart, maar praktisch stond alles prima op de rails. En ik heb nooit ervaren dat ik geen grip op de gang van zaken had.

-edit- en ik denk dat een ICSI traject ook wel wat met je doet.

Dat was voor mij hetzelfde, alles ging vlotjes en ik heb nergens het idee gehad van.....ohw crap wat moet ik nu??? Ik heb flink veel over bevallingen en opvoeden gelezen en de tijd goed gebruikt om mezelf voor te bereiden en ik moet zeggen dat dat flink zijn vruchten heeft afgeworpen tot nu toe.

Veel mensen hebben me voor gek uitgemaakt en zeiden dat lezen en voorbereiden geen nut heeft omdat ieder kind anders is......inderdaad ieder kind is anders maar dat maakt die boeken en alle informatie niet minder nuttig. Ik moet nog steeds lachen om de dwaas die zei dat voorbereiden nutteloos is omdat mensen het al duizenden jaren op dezelfde manier doen.

Heb jij je ook ingelezen of heb je je op een andere manier voorbereid?

quote:

Op vrijdag 26 mei 2006 22:22 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Saskia is geboren na een ICSI behandeling.
Ik wist al vanaf mijn 19e dat ik verminderd vruchtbaar was en het krijgen van kinderen op de normale manier niet vanzelf spreken zou zijn. Dus al op voor mannen redelijk jonge leeftijd werd ik geconfronteerd met het fenomeen vaderschap.

Het krijgen van kinderen is dan ook niet binnen een vloek en een zucht geregeld. Voor Saskia zijn we vanaf kinderwens tot geboorte 2 jaar bezig geweest. Dat is wat anders dan een onbeschermde wip van een kwartiertje

Kortom, de keuze voor een kind is dan al heel bewust. Dat zegt natuurlijk nog steeds niets over hoe je reageert wanneer dat kind er eindelijk is. Inderdaad heb ik ook erg veel gelezen over bevallingen en het eerste jaar. En hoewel elk kind vast en zeker anders is, heb je wel een goed idee van wat je te wachten staat en verliep eigenlijk alles wel redelijk volgens plan.

Op mijn 19de dacht ik daar inderdaad ook nog niet aan, al zeiden de meeste mensen wel dat ik gemaakt was voor het vaderschap. Ergens wist ik wil dat ik zeker weten kinderen zou krijgen maar tot mijn 25 heb ik daar niks mee gedaan.

Hell, als je er 2 jaar bezig bent geweest om een kind te krijgen dan....wel ik weet niet precies wat m'n punt is maar damn!

Hiermee ben je de enige andere levende man die ik ken, die heeft gelezen over bevallingen en het eerste jaar.(en misschien nog wel verder dan het eerste jaar) Ik dacht werkelijk dat het nooit zou gebeuren......

quote:

Op zondag 21 mei 2006 23:46 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Misschien intepreteren wij 'leven op zijn kop' anders.
Ik interpreteer het als werkelijk de weg kwijt zijn en niet weten wat je met de situatie aan moet. Zoals gezegd heb ik me verbaasd over de emoties en liefde welke je bij zo'n kindje ervaart, maar praktisch stond alles prima op de rails. En ik heb nooit ervaren dat ik geen grip op de gang van zaken had.

Ik denk dat je het inderdaad verkeerd geinterpreteerd hebt. We hadden zeker wel grip op het gebeuren. Laat ik het er dan maar op houden dat het vrij hectisch was en voor mij een heel ander manier van leven is begonnen.
Ik had van me zelf nooit verwacht dat ik vader wilde/zou worden namelijk. Vrijheid stond namelijk altijd hoog in mijn vaandel.

Dus het was allemaal niet zo heftig als dat jij denkt. Alles verloopt prima.

Tijd om weer eens wat levensvocht in dit topic te pompen.

Ik heb net m'n dochter door een bevalling heengeholpen. Al sinds ze wakker werd vanmorgen vroeg begon ze plotseling keihard te huilen, schijnbaar zonder reden. We namen hier voor het gemak maar aan dat de tandjes weer eens pijn deden. Het rare was dat het iedere keer even snel weg ging als opkwam en het zag er bijzonder pijnlijk uit.

Mijn vrouw ging zojuist de deur uit en de kleine leek okay, lekker aan het spelen en niks aan de hand. Plotseling staat ze gespannen te schreeuwen met beide armen wijd tegen de voordeur alsof ze op het punt staat gefouilleerd te worden door de politie. Ik loop op haar af om haar te troosten om vervolgens een geur in te ademen zo erg dat het leek alsof er een beer geslacht was.

Met tegenzin spiek ik in de luier maar er was niks te zien. Was het mijn verbeelding? Was ik het afval vergeten buiten te zetten? Had ik m'n tanden wel gepoetst? De enige conclusie die ik kon trekken was dat er iets overdwars zat in mijn dochter............

Alle gedachten vervagen als er weer een pijnscheut door m'n meiske flitst en de tranen over haar wangen rollen. Ik besluit haar luier af te doen terwijl ik haar draag om vervolgens direct ondergepiest te worden. Goed dat hebben we dan ook maar weer gehad....ik leg haar neer om een verse luier om te doen en tot mijn grote ontsteltenis zie ik wat er dwars zit en wat er naar buiten probeert te komen. Met lede ogen moet ik aankijken hoe mijn meiske al snikkend met de grootste uitdaging van haar jonge leven aan het worstelen is.......een drol met de dikte van haar eigen pols.

Ik raak in paniek als ik zie dat ik geen tissues bij de hand heb, crap die dingen liggen nog op in haar slaapkamer!!!!!! Door het huilen aangemoedigd snel ik naar de slaapkamer om bij terugkomst mijn dochter huilend door de huiskamer te zien kruipen.......met een drol die uit haar kont steekt......... "NNNNNNEEEEEEEEEEE, ga alsjeblieft nu niet zitten" denk ik bij mezelf, ze was immers op het tapijt aan het kruipen...... Net op tijd weet ik haar te onderscheppen om haar weer op een veilige plek neer te leggen. Papa gaat nu nergens meer heen hoor........

Uiteindelijk weet ze de klus te klaren met papa op de eerste rij om het allemaal te aanschouwen.......sommige dingen kun je beter niet zien....soms........


Oh well, tijd voor een bakkie.

Heren vraagje (meelezende dames ook)

Vrouwlief zou in de komende 3 weken naar de UK moeten vliegen voor haar werk (welke nog niets van de zwangerschap weten)

Ik ben hier op tegen, ik wil vermijdbare risico's vermijden en daar hoort ook vliegen bij.
Nu zijn er eigenlijk geen cijfers bekend betreffende het risico van vliegen en al helemaal niet gedurende het eerste trimester.

Ben ik te overbeschermend.


Like human dads, monkeys gain weight when mate is pregnant

Is de vraag op 1 plek stellen niet genoeg?

Tijdens mijn eerste zwangerschap (ik was toen 8 weken zwanger) ben ik op vakantie geweest naar de Dominicaanse Republiek. Dus een behoorlijke vliegreis. En dat gaat helemaal prima hoor. Geen extra risico's. Het enige moment waarop je als zwangere niet meer in het vliegtuig moet stappen is aan het eind van de zwangerschap, omdat dan het risico bestaat dat je onderweg bevalt.

Ik heb ook gevlogen, met 22 weken ofzo nog. Geen vuiltje aan in de lucht. Zwangerschap is geen ziekte hè

@ Brighteyes
Nee twee keer zoveel kans op antwoorden , en was niet zeker waar ie thuis hoorde, vond het geen nieuw topic waard

Ik stel de vraag hierom: druk verandering:
Mijn vrouw en ik scubadiven ook, en dat wordt afgeraden, tijdens de zwangerschap althans voor haar.

Ik ben bekend met een miskraam van een familielid na een vlucht uit NY aan het einde van het eerste trimester.
Nu is natuurlijk niet zeker dat de vlucht hiervan oorzaak is of toe bijgedragen heeft maar toch.

Het is ook niet zeker dat een kattebak schoonmaken tot ellende kan leiden..... het is echter een bekende risico factor, en persoonlijk zie ik vliegen in het eerste trimester als een voorkoombare factor zeker daar deze periode de meest onzekere is.

Kortom gevoelsmatig ligt vliegen voor 12 weken iets anders dan vliegen vanaf 3 tot 7 maanden.
Mischien ben ik gewoon een overbezorde aankomend papa

Duiken is iets heel anders dan vliegen. In een vliegtuig wordt de druk op het juiste niveau gehouden, onder water niet, daar heb je het gewicht van het water wat mee werkt.

De risico's voor een zwangere vrouw om te vliegen zijn dus net zo groot als voor de andere passagiers, want drukverlies in de cabine is voor niemand goed.

Van die kattenbak-bacterie is het bekend dat die schade aan kan richten als jij hem krijgt, van vliegen is dat nog nooit aangetoond, anders zou dat echt wel meer bekend zijn. Die kennis van jou is wrsch gewoon toeval geweest.

Toch zou ik het vliegen liever beperkt houden tot het alom wat veiligere trimester 2.
Net een stukje op de BBC gevonden dat er niets aantoonbaar mis is maar er staat ook tussen week 12 en 32.

Liever te bezord dan teveel risico

Ah, het was een retorische vraag...

quote:

Op zaterdag 9 september 2006 16:28 schreef Panzerknacker het volgende:


Oh well, tijd voor een bakkie.

Hahaha, leuk en beeldend geschreven!

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 13:59 schreef desiredbard het volgende:
Toch zou ik het vliegen liever beperkt houden tot het alom wat veiligere trimester 2.
Net een stukje op de BBC gevonden dat er niets aantoonbaar mis is maar er staat ook tussen week 12 en 32.

Liever te bezord dan teveel risico

Vráág het dan niet! [/Henk Spaans]

Wat vind je vrouw er zelf van?

Ja, en als het vliegtuig neerstort hè, dat schijnt ook niet goed te zijn voor de baby!

joh!

Vliegen lijkt me voor je vriendin geen enkel probleem hoor!
Tenzij ze vliegangst heeft en daar sowieso een hele hap verdovende middelen voor gaat slikken. Dat zou wel eens niet fijn voor vruchtje kunnen zijn.
Maar verder ???
No problem!