UIO_AMS | zaterdag 16 juli 2005 @ 19:28 |
Al jarenlang verslind ik verhalen van reizigers. Het ene boek brengt me in vervoering, het andere totaal niet. Na het lezen van het ene boek wil ik direct een reis boeken, het andere doet me een bestemming voor eeuwig boycotten. Maar het is natuurlijk ook leuk om van anderen te horen wat zij van bepaalde boeken vinden. Het leek me wel handig om een topic hier te openen voor reviews over reisliteratuur. Als je een review schrijft, noteer dan aub de volgende punten: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() NB Dit is dus geen lijstjestopic waarin je boeken gaat opnoemen. Een discussie over een boek dat gereviewd is, is uiteraard wel welkom. ![]() [ Bericht 2% gewijzigd door UIO_AMS op 23-07-2005 07:50:47 ] | |
UIO_AMS | zaterdag 16 juli 2005 @ 19:41 |
TS begint natuurlijk. ![]() Door Ierland met een koelkast Tony Hawks, een Engelse stand up comedian. 90-5831-156-2 In een dronken bui sluit de auteur een weddenschap af: hij zal binnen een maand alle uithoeken van Ierland aandoen, liftend met een koelkast. Hij beschrijft zijn lotgevallen met de koelkast en tijdens zijn reis ontmoet hij onder anderen een echte prins en een nepkoning. De koelkast wordt gedoopt en krijgt een naam. Ze gaan samen surfen en doen mee aan een vrijgezellenfeest. Ondersteund door een DJ die zijn vorderingen op de Ierse radio verslaat reist hij het land rond. Onderwijl ontwikkelt hij een geheel nieuwe filosofische instelling. Eén van de meest humorvolle reisboeken die ik ooit gelezen heb. De ontmoeting met Prins Charles is ontzettend lachwekkend. Sowieso ben ik een liefhebber van impulsieve reizen, maar dit slaat alles. Het boek geeft een goed beeld van de Ierse medemens en na het lezen dacht ik: 'weet je wat, ik pak het vliegtuig en lift ook in een maand Ierland door'. Vanwege tijdgebrek is het er helaas nog niet van gekomen. ![]() ![]() ![]() | |
UIO_AMS | zaterdag 16 juli 2005 @ 19:46 |
Oeps ![]() Het volgende boek dat ik binnenkort zal reviewen is: Keep the river on your right van Tobias Schneebaum | |
La_Guiri | zondag 17 juli 2005 @ 00:44 |
Leuk topic! Morgen zal ik ook een review posten, ben nu te moe ![]() | |
La_Guiri | zondag 17 juli 2005 @ 12:42 |
Mexico, hier komen alleen slechte vrouwen Maartje Duin 90-5759-323-8 Maartje Duin ging naar Mexico voor haar taalonderzoek bij de Otomí-indianen. Tijdens haar verblijf stuitte ze op het overheersende machismo van de latino, de urenlange vertragingen en diepgewortelde corruptie, het Latijns-Amerikaanse voetbal, de homofobie en de droom over de utopische 'andere kant', de Verenigde Staten. Ik vond het een erg leuk boek, het leest lekker weg en gaat voornamelijk over de ontmoetingen die ze heeft met verschillende mensen. Het is niet een boek vol waanzinnige avonturen; het beschrijft meer hoe het leven daar is en hoe de mensen zijn, wat hun dromen, hun gewoontes en denkbeelden zijn. Ik had het boek gekocht omdat ik erg geinteresseerd was in Mexico als reisbestemming, niet lang na het lezen van het boek ben ik naar Guatemala gegaan. En niet vanwege het boek, want dat is later nog goed gekomen en ik ben alsnog naar Mexico gegaan. ![]() ![]() ![]() [ Bericht 0% gewijzigd door La_Guiri op 18-07-2005 19:37:35 ] | |
UIO_AMS | maandag 18 juli 2005 @ 08:52 |
quote:Leuke review, maar waarom komen daar alleen slechte vrouwen? | |
Litman | maandag 18 juli 2005 @ 10:15 |
Aangezien ik alle reisboeken van Paul Theroux gelezen heb zal ik daar mee beginnen: The Happy Isles of Oceania Paul Theroux ? Paul Theroux reist rond in Oceanië. Hij bezoekt o.a. Australië, Tonga, Fiji-eilanden, Samoa, de Trobriandeilanden, Paaseiland en de Solomonseilanden. Grote delen van zijn tocht legt hij af per kano. Schitterend boek. Paul Theroux's beschrijvingen van de mensen die hij tegenkomt en gebeurtenissen zijn zo scherp en precies dat je ze zo voor je ziet.. Hij ontmoet o.a., de Koning van Tonga, een oud-premier van Nieuw-Zeeland, maar leeft ook een aantal weken samen met een stam op de Trobriand Eilanden en woont een tijdje alleen op een onbewoond eiland. Naast het verslag van zijn tocht geeft hij een mooi inzicht in de historie van Oceanië. En omdat hij grote delen van zijn tocht in een zeekayak aflegt komt hij op plaatsen en onbewoonde eilanden waar zelden of nooit een toerist komt. Mede door dit boek ben ik naar Australië en Nieuw Zeeland gegaan, en wil ik graag een keer Polynesië bezoeken. ![]() Volgende review: Dark Star Safari: Paul Theroux die over land van Egypte naar Zuid-Afrika reist. [ Bericht 0% gewijzigd door Litman op 18-07-2005 10:42:43 ] | |
Karboenkeltje | maandag 18 juli 2005 @ 10:40 |
Pete McCarthy heeft een goede naam voor iemand die door Ierland reist. De Achtste Regel van het Reizen luidt namelijk: loop nooit langs een kroeg met jouw naam er op. Pete McCarthy reist door Ierland om zijn genetische thuis te ontdekken en ondertussen een paar pintjes te pakken. Ierland blijkt een bizar land met een bizarrer volk te zijn en dit alles wordt beschreven door de grappigste non-fictie schrijver sinds keizer Claudius. Met mystieke natuur (wat doet een dode kraai in de uitlaat?) zoals die alleen in Ierland te vinden is. Er wordt nog even melding van Tony Hawks en zijn koelkast. Dit is zonder enige twijfel het enige boek dat je gelezen moet hebben als je naar Ierland gaat. Reisgidsen bevatten uitsluitend tips die je naar toeristenfuiken leiden waar je af wordt gezet door buitenlanders (vanuit het perspectief van het land waar je naar toe gaat). In Ierland kun je veel beter afgezet worden door een schattige oude dame die jou verdenkt van satanisme. Geen reisgids, geen GPS, alleen McCarthy's Bar, een boel geld en wat geduld. Als je dan geen geweldige tijd in Ierland hebt ben je dood. Ja, ik kreeg zin om subiet weer eens naar Ierland te gaan. | |
UIO_AMS | maandag 18 juli 2005 @ 10:54 |
quote:Ja, dat boek wil ik ook nog eens lezen. Overigens zul jij Door Ierland met een koelkast volgens mij ook wel weten te waarderen. Of heb je die al gelezen? | |
Karboenkeltje | maandag 18 juli 2005 @ 11:10 |
quote:Ja, die heb ik al gelezen. Superboek, al was het alleen al vanwege het thema. | |
UIO_AMS | maandag 18 juli 2005 @ 11:27 |
quote:Volkomen nutteloze questes volbrengen. Niet de bestemming maar de reis is belangrijk. Dat boek van McCarthy lijkt me daar ook een goed voorbeeld van. Ben al jaren op zoek naar een volkomen nutteloze queste voor mezelf na het lezen van Door Ierland met een koelkast. ![]() | |
Karboenkeltje | maandag 18 juli 2005 @ 11:54 |
quote:Ja, maar die met die koelkast is redelijk ultiem. Dat zul je in Nederland niet snel aantreffen. Althans, ik heb de indruk dat Nederlanders die zulke dingen doen niet in staat zijn om er een tof boek over te schrijven. ![]() In McCarty's Bar zit nog wel een existentieel thema verwerkt. Als halve Ier voelt hij zich verbonden met Ierland en hij vraagt zich af of er een soort "in Ierland thuis horen" aan de orde is. Dus, "voelt" hij zich Ier omdat Ierland zonder enige twijfel het mooiste land van Europa is en de Ieren het tofste volk ter wereld zijn, of is er door zijn afkomst meer aan de hand? Mmm, bovenstaande zou ik net zo goed aan de beschrijving van het boek kunnen toevoegen. ![]() quote:Ik ben van plan om volgend jaar met een prutsautootje een willekeurig uitgestippelde links-links-rechts-enz. route door de groene republiek te gaan rijden. Ik vraag me af of ik dan ergens uitkom. Hoewel, met de wegbewijzering in Ierland zal het weinig uitmaken. | |
Litman | dinsdag 19 juli 2005 @ 14:08 |
Dark Star Safari (de titel slaat op Afrika als 'zwarte plek' op de kaart, een continent waar niemand wat mee te maken wil hebben en waar maar weinig mensen echt wat van weten) Paul Theroux ? De schrijver reist per boot, trein en chicken bus van Egypte naar Zuid Afrika. Voor hem is het een sentimental journey omdat hij in de jaren 60 o.a. in Malawi en Kenia heeft gewerkt als Peace Corps Volunteer. Onderweg wordt hij beschoten, beroofd en ziek. Ondertussen verbaast hij zich over de veranderingen (ten nadele) in Afrika sinds de jaren 60. Een goed boek, niet alleen omdat Theroux interessante gebieden en plaatsen bezoekt o.a. Egypte, Sudan, Malawi en Zuid-Afrika, en leuke en interessante mensen ontmoet,(de egyptische nobelprijswinnaar Nobel Naguib Mahfouz, Nadine Gordimer, 2 Ethiopische boeren waar hij een lift van krijgt en onbekende pyramiden mee bezoekt, een Zimbabwaanse boer die verteld wat de landverdeling van Mugabe betekent etc.), maar vooral omdat hij de veranderingen die in 40 jaar hebben plaatsgevonden (boek speelt in 2002) in kaart brengt. Hij is bijvoorbeeld zeer negatief over de NGO's die hij overal tegenkomt, rondscheurend in hun airco Landcruisers, maar die er in feite voor zorgen, dat Afrika ahankelijk blijft van ontwikkelingshulp, omdat de ruggegraat van de maatschappij gevormd wordt door buitenlanders (leraren, artsen, etc.) Ik vond het een fascinerend boek vol met prachtige beschrijvingen van mensen en landschappen, en zoals gewoonlijk bij Theroux: vol met interessante weetjes en feiten. Ja de reis zou ik ook wel eens willen maken, maar ik vond het boek vooral interessant, omdat het een goed inzicht geeft in het huidige Afrika (al gaan de dingen erg snel in Afrika: van een oorlog in Dafur was toen nog geen sprake) ![]() [ Bericht 0% gewijzigd door Litman op 19-07-2005 14:14:22 ] | |
UIO_AMS | zaterdag 23 juli 2005 @ 08:44 |
Keep the river on your right (Engelstalige editie) Tobias Schneebaum 1969 0-85449-061-2 In de jaren '50 besluit Tobias Schneebaum te breken met de Westerse beschaving door te gaan leven met de Akaramas, een primitieve indianen-gemeenschap die leeft in het oerwoud van Peru. Volledig geaccepteerd door deze mensen gaat hij met ze op jacht, aanschouwt ritueel kanabalisme, schildert zijn lichaam als een strijder en slaapt met ze. Voor het eerst wordt hij als homoseksueel ergens volledig geaccepteerd. Tien maanden later verschijnt hij plotseling weer in de Westerse wereld. Daar waar men vermoedde dat hij verdwaald en overleden was in het oerwoud. Het volledig breken met de Westerse gemeenschap en de 'beschaving' vormt de leidraad voor het verhaal. Daarnaast gaat het over acceptatie van homoseksualiteit en de omgang met de dood in de diverse gemeenschappen. Toen dit boek in 1969 uitkwam, was het wereldschokkend. Zijn liefde voor de indianen-gemeenschap beschrijft de auteur op dramatische wijze en op een manier die tot dan toe nog nooit eerder gezien is. Het duurt ook meer dan 10 jaar voordat hij zijn eigen ervaringen kan ordenen in dit boek. Ikzelf had nog nooit over dit boek gehoord, totdat ik een paar jaar geleden een documentaire over Tobias Schneebaum zag. In deze documentaire maakt hij, inmiddels een zeurderige oude man, opnieuw de reis naar Peru. Tussendoor zie je beelden van talkshows uit de jaren '50 en '60 waarin de schrijver vertelt over zijn ervaringen met het eten van mensenvlees, het breken met de kerk en homoseksualiteit. Voor die tijd wereldschokkende onderwerpen. Tijdens de reis met de documentairemakers klaagt hij steen en been. Dit is niet goed, dat is niet goed, hij wil die reis helemaal niet maken, hij is slecht ter been, etcetera, etcetera. Uiteindelijk ontmoet hij wat leden van de Akaramas. Zij hebben dan gebroken met de oude levenstijl en zijn 'volgzame' katholieken geworden. Een schok voor de schrijver en de kijker. Geïntrigeerd door dit alles besluit ik de dag na het zien van de documentaire het boek te kopen. Kennelijk ben ik niet de enige, want het is die dag overal uitverkocht. Uiteindelijk weet ik er toch één te bemachtigen. Ondanks het feit dat het boek gedateerd is en we inmiddels als samenleving wel wat gewend zijn, las ik het boek in één ruk uit. Het boek is naar mijn mening een must voor jonge antropologen en eenieder die geïnteresseerd is in andere samenlevingen. Erg boeiend dus. Niet aan de orde. Het is meer een antropologisch boek dan een reisverhaal. Bij de boekhandel vond ik het boek ook onder de antropologische sectie. ![]() | |
cptmarco | zaterdag 23 juli 2005 @ 10:20 |
No Sense of direction Eric J Raff 2001 0-9708732-0-4 Een New Yorkse man besluit om de boel de boel te laten en om een jaar lang de wereld rond te reizen. Hij had van te voren geen duidelijk plan of reisdoel, het enige wat hij wist was dat hij weg wou. Hij beschrijft zijn reis via Denemarken, Rusland en tal van Aziatische landen. Een heerlijk boek om te lezen en het geeft je een echt "vakantiegevoel:. Hij weet op een erg humoristische wijze zijn reis te beschrijven met alle ups en downs waar hij tegen aan liep. Volgens Amazon: No Sense of Direction is a highly enjoyable tale of an adventurous advertising executive from New York City who traded his briefcase for a backpack and a one-way ticket. With a sharp eye for detail and a keen sense of humor, Eric Raff recounts what its like to hit the road with no plan and no destination. Zomaar zelf een jaartje er tussen uit knijpen en op de bonnefooi op pad gaan?? Ik denk het niet. ![]() | |
UIO_AMS | zaterdag 23 juli 2005 @ 10:25 |
De titel is in ieder geval al een goede reden om het boek te zoeken. Mijn volgende review zal zijn: Een hotel op het dak van de wereld van Alec Le Sueur. | |
cptmarco | zaterdag 23 juli 2005 @ 10:58 |
Ik heb net het boek "Door Ierland met een koelkast" besteld.... ![]() | |
Roel_Jewel | zaterdag 23 juli 2005 @ 12:51 |
quote:Geweldig boek ![]() | |
Litman | woensdag 27 juli 2005 @ 17:08 |
In a Sunburned Country Bill Bryson ? Bill Bryson: een van de bekendste Amerikaanse reisschrijvers van gemakkelijk weglezende reisboeken reist naar Australië en maakt daar allerlei 'hilarische' dingen mee. Eerlijk gezegd waren mijn verwachtingen redelijk hoog gespannen, nadat ik van dezelfde schrijver 'A Short History of Nearly Everything' had gelezen: een grappig en informatief 'wie-weet-waar-Willem-Wever-woont'- boek over allerlei zaken die die je altijd al hebt willen weten maar waarvoor je nooit de tijd hebt om het zelf uit te zoeken. Dus was ik redelijk teleurgesteld toen bleek, dat Bryson het liefst per vip-shuttle busje van hotel naar hotel reisde, standaard klaagt over het eten en de bediening, en allerlei meningen heeft over de aboriginals zonder er ooit een gesproken te hebben. Hij is een ongelooflijk passieve reiziger die het liefst alles op een presenteerblaadje krijgt aangeboden, als hij ergens een uurtje is geweest vind ie het al weer genoeg, maar heeft er daarna wel een uitgesproken mening over Australië is prachtig, maar niet op de manier waarop Bryson reist (alleen steden, voornamelijk vanuit zinj autoraampje kijken, nauwelijks iemand spreken) Slaapverwekkend en om te huilen dus: ![]() ![]() | |
UIO_AMS | zaterdag 30 juli 2005 @ 15:51 |
Liep net bij een boekhandel binnen en het eerste wat ik zag, was een aanbiedingspakket. Drie reisverhalen voor de prijs van één. En laten nou net twee boeken daarvan de reden voor mijn bezoek aan de boekhandel zijn. ![]() Nu heb ik dus: McCarthy's Bar van Pete McCarthy. Naar aanleiding van de review hier. Een wereldhit van Tony Hawks. Zie de review over Door Ierland met een koelkast. Woedende witte pyjama's van Robert Twigger. De eerste twee wilde ik dus al kopen en de derde lijkt me ook heel leuk. Gaat over een dichter / leraar Engels die in Japan verzeild is geraakt. Zodra ik ze uit heb, volgen de reviews. ![]() De aanbieding is overigens van uitgeverij BZZTôH, ISBN 90 4530 0990. | |
UIO_AMS | zaterdag 30 juli 2005 @ 15:55 |
O ja, meteen ook de pocket Tapas & Trappers van Polly Evans gekocht. Die review volgt dus ook nog. Maar mijn eerstvolgende review zal zijn: Een hotel op het dak van de wereld van Alec Le Sueur. | |
cptmarco | zondag 31 juli 2005 @ 11:47 |
Ik heb gisteren "Door Ierland met een koelkast" in m'n brievenbus gevonden.... ![]() Ik heb de eerste paar hoofdstukken ondertussen gelezen en het is echt een geweldig boek. Bedankt voor de tip... ![]() | |
UIO_AMS | vrijdag 12 augustus 2005 @ 21:07 |
Een hotel op het dak van de wereld Alec Le Sueur. 90-5831-295-X De auteur bracht 5 uitzonderlijke jaren door in Tibet toen hij daar werkte als PR-manager voor het Holiday Inn in Lhasa. Met de Himalaya op de achtergrond ontvouwt hij een zowel zeer vermakelijk als verhelderend verhaal. Een vliegenplaag tijdens een staatsbanket, de onverwachte bezorging van levende slangen, de overheersende aanwezigheid van yakvlees op het menu, de verboden Miss Tibet-verkiezing en de dood van een gast zijn slechts enkele van de problemen die Le Sueur als hotelmanager in het hotel tegenkomt. Naast zijn dagelijkse belevenissen beschrijft hij ook de culturele achtergrond van Tibet en geeft zo een fascinerend beeld van het land. Erg humoristisch geschreven. Je leeft vanaf het begin mee met Alec en zijn belevenissen in het hotel, de reis erheen en zijn trips door het land, maar daarnaast beschrijft hij ook op een boeiende wijze de geschiedenis en cultuur van Tibet. Het grappigst om te lezen zijn wel zijn verslagen van de wekelijkse stafbijeenkomsten waarbij de door communistisch China in het hotel geplaatste managers lijnrecht tegenover de internationale managers staan. Tibet lijkt me een schitterende bestemming. Na het lezen van het boek moest ik me inhouden om niet gelijk de Lonely Planet over Tibet te kopen. Daarentegen hou ik wel van enige mate van luxe en comfort. Alles afwegend zal ik er wel een keer belanden. ![]() ![]() ![]() | |
UIO_AMS | woensdag 24 augustus 2005 @ 21:58 |
Tapas en trappers van Polly Evans inmiddels uit. Zal binnenkort een review erover schrijven. ![]() Tipje van de sluier: leuk, interessant en inspirerend boek. | |
LG_Konjo | woensdag 24 augustus 2005 @ 22:24 |
Tijdje geleden al gelezen: Stinknegers Raoul de Jong ISBN-code 90-5000-812-7 Een persoonlijk verslag van Raoul die na zijn studie VWO alleen naar west-afrika reist en daar diverse ontwikkelingsprojecten bezoekt. Het komt erop neer dat hij de afrikanen door het boek heen steeds iets beter leert begrijpen. Leuk, humoristisch, goed leesbaar boek. Het is grappig om zijn te lezen over hoe hij de wereld daar ziet en hoe hij er soms erg naief mee omgaat. Hij irriteerd zich bv. aan hippies die baobab bomen vereren en heeft eigenlijk gewoon een typische schoolverlatersvizie op afrika zeg maar. Mwoh, zoals hij naar afrika is gereist, helemaal alleen, enkel onder begeleiding van een ontwikkelingsorganisatie zou ik niet zo snel doen. Liever toch naar een gedeelte van de wereld waar de mensen wat aardiger.. nah misschien niet aardig, maar vooral normaler, of beter te begrijpen zijn. ![]() ![]() | |
LG_Konjo | woensdag 24 augustus 2005 @ 22:29 |
quote:Ik heb dit boek ook in m'n kast staan en half gelezen, maar ergens ben ik gestopt, omdat ik paul theroux niet aardig vond denk ik ![]() ![]() | |
Litman | vrijdag 26 augustus 2005 @ 15:54 |
quote:Ja, het begin van het boek was redelijk somber: een man van vijftig die net gescheiden is en zijn vrouw en kinderen achterlaat in Engeland, van zijn dokter te horen heeft gekregen dat hij misschien kanker heeft en in feite op zoek is naar een nieuw leven. De reis als therapie zeg maar. Nu zegt Theroux zelf altijd al, dat als hij een normaal, vrolijk en stabiel mens was geweest hij geen schrijver was geworden, en al die reizen niet had gemaakt. It comes with the package zeg maar! ![]() | |
RoofingBurner | vrijdag 26 augustus 2005 @ 15:58 |
quote:Misschien ligt het aan het feit dat ik fan ben van de man, maar ik heb Down Under net uit en vond dit een prachtig boek, vol leuke wetenswaardigheden over Australië etc. | |
Litman | vrijdag 26 augustus 2005 @ 16:03 |
quote:Ik vind zijn 'humor' (waar hij zo om geroemd wordt) enorm flauw en voor de hand liggen. Type 'leuke oom op een verjaardag grappen' ![]() Neemt niet weg dat hij ook wel leuke boeken heeft geschreven: bijvoorbeeld: A Short History of Nearly Everything | |
Litman | vrijdag 26 augustus 2005 @ 16:15 |
Als je trouwens op zoek bent naar een écht informatief boek over (de ontdekking) van Australië raad ik je 'The Fatal Shore' aan van Robert Hughes. Dan begrijp je bijvoorbeeld waarom je zo verschrikkelijk vaak de naam Macquarie tegenkomt in Australië. Zal binnenkort een recensie schrijven over dit boek. (is echt een aanrader voor iedereen die wat meer over de geschiedenis van Australië wil weten!) ![]() | |
RoofingBurner | vrijdag 26 augustus 2005 @ 16:21 |
Bedankt voor de tip. Ik ga er voor! | |
Litman | vrijdag 2 september 2005 @ 10:10 |
# Titel The Fatal Shore # Schrijver Robert Hughes # ISBN-code ? # Korte inhoud Hughes beschrijft (op basis van wetenschappelijk onderzoek) de ontberingen en gruwelen die de eerste gevangen en hun bewakers moeten doorstaan gedurende de eerste jaren van de kolonisatie van Australië. # Wat ik ervan vond Als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van Australië is dit een fantastisch boek. Hughes beschrijft de wanhopige pogingen van de Engelse regering om de criminaliteit en armoede in Engeland te bestrijden. Als laatste redmiddel wordt de gevangenenkolonie bedacht op een continent waar ze toch niets mee doen omdat het te ontoegankelijk is en te ver weg ligt. De gruwelen, martelingen en ziektes aan boord van de schepen die de gevangen (en hun bewakers) doorstaan op de lange reis via Zuid-Afrika naar Australië wordt gedetailleerd beschreven. Aangekomen in Australië blijkt, dat men niet goed heeft nagedacht over de skills die nodig zijn om een woest continent leefbaar te maken. Er is bijvoorbeeld maar één man die verstand heeft van het planten van gewassen. Hughes beschrijft goed hoe beestachtig de gevangenen die als een soort slaven worden gehouden worden behandeld: de zweepslagen, martelingen, vernederingen etc. De Aboriginals werden overigens nog vreselijker behandeld. Na het lezen van het boek ben je verbaasd, dat een expeditie die zo knullig werd georganiseerd, uiteindelijk toch resultaat heeft opgeleverd nl. het bewoonbaar maken van Australië Dit boek geeft een goed inzicht in de Australische geschiedenis, cultuur en psyche. Ik ben wel eens in de outback crocodile dundee -achtige australiërs tegengekomen en het eerste waar ik aan moest denken, was of ze misschien afstammelingen waren van de ruige ongeciviliseerde gevangen van een paar honderd jaar geleden. Als je ze er naar vraagt beweren ze overigens bijna allemaal dat ze rechtstreekse afstammelingen zijn, want Australiërs zijn erg trots op hun criminele voorvaderen! # Waardering in smilies ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |
UIO_AMS | dinsdag 13 september 2005 @ 20:30 |
Inmiddels al een paar weken uit: Tapas en trappers (Oorspronkelijk It's not about the tapas) Polly Evans, een Engelse journaliste die Hong Kong verliet om door Spanje te kunnen fietsen. 90 245 5108 0 Nadat ze haar baan heeft opgezegd, maakt Polly een droom waar. Ze fietst dwars door Spanje zonder enige vorm van training vooraf. Van San Sebastian naar Barcelona en van Granada naar Toleda via Sevilla om ten slotte te eindigen in Madrid. In totaal wil ze 1000 mijl of 1600 km te fiets afleggen. In het boek vertelt de schrijfster veel over de streken waar ze door fietst. De legenden, de regionale en nationale geschiedenis van Spanje komen allemaal aan bod. De Nederlandse titel is niet geheel terecht, de Engelse is veel beter. Het boek gaat niet over tapas. Al komen die natuurlijk wel zijdelings aan bod. Daarnaast komt ze met veel feitjes over wielrennen aanzetten. Het geheel leest makkelijk weg. Geen humor, maar wel leuke anekdotes over de mensen en voorvallen die ze op haar pad tegenkomt. Deze reis zou ik wel eens willen kopiëren. ![]() ![]() ![]() | |
UIO_AMS | woensdag 14 september 2005 @ 14:46 |
Ondertussen heb ik trouwens ook al Spelen tegen Moldaviërs van Tony Hawks uit. Die review zal dus de volgende zijn. ![]() | |
ultra_ivo | woensdag 14 september 2005 @ 15:08 |
quote:Wil je me voor zijn ![]() | |
UIO_AMS | woensdag 14 september 2005 @ 16:54 |
quote:Er staat nergens dat er geen 2 reviews van een boek mogen komen. | |
UIO_AMS | zaterdag 5 november 2005 @ 11:29 |
Rijkelijk laat, maar het was dan ook een drukke maand. ![]() Spelen tegen Moldaviërs Tony Hawks (zie ook Door Ierland met een koelkast) 90-5501-899-6 Wederom sluit Tony een weddenschap af: tijdens een saaie voetbalwedstrijd tussen Moldavië en Engeland gaat Tony met zijn vriend Arthur een discussie aan over de tennisvaardigheden van het Moldavische voetbalelftal dat dan op het veld staat. Tony is van mening dat hij ze allemaal kan verslaan op de tennisbaan. Arthur is er heilig van overtuigd dat er vast wel één een tennisbal aardig kan raken. De weddenschap is een feit. De verliezer zal naakt op straat het Moldavische volkslied zingen. Tony reist af naar Moldavië, waar hij vanuit een internationaal perscentrum probeert de voetballers te strikken voor een partij tennis. Bijna al zijn collega's en zijn tolk / gids zijn ervan overtuigd dat dit niet zal lukken. Laat staan dat hij ze allemaal kan verslaan. Onderwijl brengt hij de ronde tafel naar Koning Arthur en wordt bijna ontvoerd in Transnistrië. De reis zal hem van Moldavië en Transnistrië naar Israel en Noord Ierland voeren. De positieve houding van Tony loopt deuken op, maar uiteindelijk zal toch door iemand naakt het Moldavische volkslied gezongen worden. Schreef ik eerder dat Door Ierland met een koelkast één van de meest humorvolle reisboeken was die ik ooit gelezen heb, dit boek komt daar ook voor in aanmerking. Af en toe liepen de tranen van het lachen over mijn wangen. Menig treinpassagier keek me vreemd aan. ![]() De trieste situatie in Moldavië, overigens mooi in beeld gebracht door Tony's beschrijvingen, ten spijt weet hij toch weer de positieve kant te vinden. Het bezoek aan het klassieke concert met de zoon van de familie waar hij bij inwoont in Moldavië is daar wel het mooiste voorbeeld van. De reis zelf zou ik niet willen kopiëren. Moldavië lijkt me geen bestemming voor mij, maar de manier van reizen van Tony, zeg maar een nutteloos doel nastreven, staat me wel aan. ![]() ![]() ![]() | |
cptmarco | zondag 6 november 2005 @ 15:39 |
volgenens mij moet ik binnenkort weer eens een boek bestellen.... ![]() | |
UIO_AMS | zondag 6 november 2005 @ 21:00 |
quote:Hoe beviel Door Ierland met een koelkast? Zijn derde boek: Een wereldhit, heb ik al een tijdje hier liggen, maar ik wilde eerst iets anders lezen. Ben nu dus bezig met McCarthy's Bar. ![]() | |
cptmarco | zondag 6 november 2005 @ 21:42 |
Door Ierland met een koelkast is werkelijk een schitterend boek. Vooral de manier waarop hij over zijn reis schrijft is erg leuk. | |
Vava | maandag 7 november 2005 @ 00:11 |
quote:Dit boek heb ik hier in de kast staan, ik ben van plan om er binnenkort in te beginnen. Ik ben nu helemaal benieuwd geworden naar dit boek ![]() ![]() | |
Jaguarized | dinsdag 8 november 2005 @ 01:20 |
![]() 100 wereldplekken die je gezien moet hebben Floortje Dessing, kennen we allemaal van RTL Travel. Floortje dessing (1970) is producente/presentatrice van RTL Travel. Voor haar werk reist ze de hele wereld over. De afgelopen jaren bezocht ze zo'n zeventig landen. Ze is ambassadeur van de stichting Max Havelaar die ervoor zorgt dat producten in ontwikkelingslanden een eerlijke prijs voor hun producten krijgen. Een deel van de opbrengst van dit boek gaat naar een onderwijsproject in de samenwerking met deze stichting. 2005 90-446-0463-5 Floortje selecteerde honderd van de volgens haar bijzonderste plekken op aarde: van hotels tot natuurparken tot stranden en woestijnen. In dit boek zijn ze verzameld. Bij elke plaats vertelt dessing wat er zo speciaal aan is, zodat iedere reiziger haar kan volgen. Prachtige foto's laten precies zien wat ze bedoelt. ![]() Ik heb het boek gekocht omdat ik erg nieuwsgierig was wat Floortje nou zelf voor favoriete bestemmingen had en om ideeën op te doen voor eventueel toekomstige vakanties. Vooral de stukken over Aziatische landen en eilanden in de Pacifische Oceaan heb ik met veel plezier gelezen evenals de verslagen van steden in de VS aangezien ik zelf in een paar ben geweest en dan is het leuk om even het een en ander door te lezen. De manier van schrijven van Floortje spreekt me erg aan omdat je als lezer niet in een korte periode een enorme hoeveelheid informatie krijgt. Dat leest makkelijk, mede doordat de stukjes niet al te lang zijn. Aan het eind van elke bestemming staat ook een kort overzichtje met wat informatie en wat handige linkjes. Het eindhoofdstuk is bestemming Nederland. Een stukje dat persoonlijker is dan de stukjes over de andere bestemmingen. Ook deze zijn erg persoonlijk en daardoor merk ik wel dat het een boek is dat met liefde is geschreven. ![]() Het boek bevat een groot aantal bestemmingen gerangschikt van A-Z en 9 van de 10 bestemmingen staan nog op de lijst van te bezoeken landen. ![]() ![]() ![]() | |
SvenThaMan | woensdag 9 november 2005 @ 14:55 |
Leuk dit die reviews! Echt interessant om te lezen. Omdat ik na deze zomer in Schotland heb besloten ook nog een keer in Ierland te gaan kijken wil ik daar ook wat boeken over lezen. Maar Door Ierland met een Koelkast kan ik op www.bol.com en www.blz.nl niet bestellen. niet leverbaar staat er. waar hebben jullie het gehaald/besteld? | |
UIO_AMS | woensdag 9 november 2005 @ 14:57 |
quote:In een boekenwinkel. ![]() Zelfs bij de AKO lagen exemplaren. Geen idee of ze ze nu nog hebben overigens. | |
cptmarco | woensdag 9 november 2005 @ 16:34 |
quote:ik heb nog niet zo lang geleden de engelse versie ergens online besteld, maar ik heb werkelijk geen idee waar.... | |
Gripper | woensdag 9 november 2005 @ 17:24 |
Leuk topic!! M'n eerste bijdrage is een klimverhaal, aangezien ik dat zelf ook doe. "De ijle lucht in" van Jon Krakauer. Aangezien er in mijn kast heel wat klimliteratuur (maar ook gewone down to earth reisboeken) staat, zal ik de komende tijd regelmatig eens een recensie posten. Titel De ijle lucht in Schrijver Jon Krakauer, klimmer en journalist voor een amerikaans outdoormagazine. ISBN-code 90 5333 594 3 Korte inhoud Jon Krakauer kreeg in 1996 de kans om als journalist van een Amerikaans outdoormagazine mee te gaan met een commerciele expeditie naar de top van de Mount everest. In het boek beschrijft hij de hele tocht, van zijn eigen voorbereidingen tot de beklimming. Het is een druk seizoen, en op de topdag zijn er veel mensen onderweg naar de top. Op dat moment steekt er een korte maar zware storm op, waardoor 5 mensen uit zijn groep om het leven komen. Het boek is zijn manier om het trauma te verwerken, en veel fouten die destijds gemaakt zijn, komen duidelijk naar voren door de gesprekken met de verschillende betrokkenen. Overigens waren de 5 doden in Krakauers groep niet de enigen: in het hele seizoen van 1996 vielen er in totaal 12 doden. Daaronder waren 2 zeer ervaren berggidsen die hun klanten, ook al waren die eigenlijk niet meer te redden, niet alleen wilden laten. ![]() Wat jij ervan vond Ik schrok ervan. Een heftig verhaal over de keerzijde van de bergsport, het laat je beseffen dat je als mens zo nietig bent.. Een weersomslag op die extreme hoogte is dodelijk. De laatste 20 jaar is het aantal commerciële expedities naar 8000-ers enorm gestegen, en soms zijn daar mensen bij die er eigenlijk helemaal niet thuishoren. Als er dan wat gebeurt, is de kans op redding vrijwel uitgesloten. Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten Kopiëren zeer zeker niet. Voor mij draait klimmen niet om in file een berg opsjokken, met zuurstof op je rug. Zo maak je het makkelijk er (of noem het minder moeilijk) dan het eigenlijk is. Ik vind het zeer kwalijk hoe weinig respectvol er met de zeer kwetsbare natuur wordt omgegaan. Zie deze foto van de South col op de Mount Everest. Een vuilnisbelt... ![]() Eigenlijk vind ik dat de bestemming dus geboycot moet worden. De nepalese en tibetaanse regering zou eigenlijk moeten kiezen voor het milieu in plaats van de harde dollars.. Maar ik snap ook heel goed dat zulke arme landen elk graantje van het klimtoerisme willen meepikken. Dankzij het klimmen is er in de afgelegen dalen in de himalaya een goede infrastructuur ontstaan waar de dorpelingen van kunnen profiteren. Scholen, ziekenhuizen, electriciteit... En toch.. staat de himalaya heel hoog op mijn to-do lijstje. Het liefst om er te klimmen, maar alleen al die bergen zien is ook geweldig! Dan zou ik wel ver uit de buurt van de grote 8000-ers blijven en de gekte die daar plaatsvindt. Ik hou teveel van het leven om dat te riskeren op zo'n extreme hoogte. De sterftecijfers spreken voor zich: 1 op de 6 everest klimmers overleeft dat niet.. Waardering in smilies Voor de ersnt van het verhaal: ![]() ![]() Voor de schitterende (maar vijandige) omgeving van het hooggebergte: ![]() ![]() Wat verder nog interessant is: OP National Geographic komt eens in de zoveel tijd de documentaire "Surviving everest" voorbij. Deze docu gaat over dat seizoen van mei 1996. Onder andere Beck Weathers, die op ongelooflijke wijze overleefd heeft (hij was bijna de 6e uit de groep geweest die het niet had overleefd) wordt daarin geinterviewd. Interessant materiaal voor iedereen die zich wil verdiepen in de gekte van het beklimmen van heel erg hoge bergen. | |
DutchTrain | vrijdag 11 november 2005 @ 10:58 |
Iemand deze al gelezen?![]() quote:Lijkt mij wel een boek om voor Kerst, Sinterklaas of verjaardag te kunnen geven | |
UIO_AMS | zaterdag 19 november 2005 @ 07:53 |
quote:Nope. Niet gelezen, maar het lijkt me inderdaad wel een aardig cadeau voor tijdens de feestdagen. Ik heb eindelijk McCarthy's Bar uit en zal daar binnenkort mijn recensie over schrijven. [ Bericht 1% gewijzigd door UIO_AMS op 19-11-2005 08:00:25 ] | |
UIO_AMS | zaterdag 19 november 2005 @ 07:59 |
quote:Goede recensie. ![]() Is het ook een boek voor niet-klimmers zoals ik? | |
La_Guiri | zaterdag 19 november 2005 @ 16:56 |
Blijft een leuk topic. Ik heb al maanden niet gelezen, teveel aan mijn hoofd enzo, dus een review van een boek dat ik al lang geleden gelezen heb. Groene dromen ( uit de Lonely Planet reisliteratuur) Stephen Benz 90 - 6974 - 353 - 1 In Groene dromen reist Stephen Benz af naar de Amazone, Costa Rica, Honduras, Guatemala en Mexico om het toerisme aldaar onder de loep te nemen. In de regenwouden van Peru maakt hij voor het eerst kennis met het verschijnsel ecotoerisme: rijke Amerikanen die duizenden dollars betalen om in een weekje de 'ongerepte jungle' te ontdekken. Ze verblijven het liefst in luxueuze lodges die van alle gemakken voorzien zijn, inclusief een bar die vierentwintig uur per etmaal geopend is. Benz vraagt zich af wie hier nu van profiteert: de arme oerwoudbewoners of de slimme projectontwikkelaars. Of Benz nu op zoek gaat naar een onbekend natuurreservaat in Honduras, naar de verloren steden van de Maya's in Mexico en Guatemala of het laatste stukje ongerepte Costa Rica, hij laat zich telkens weer verrassen. Met zijn gevatte observaties geeft hij een haarscherp en provocerend beeld van de moderne reiziger, die pretendeert oog te hebben voor het milieu en de lokale bevolking, maar zijn 'avontuurlijke' reis het liefst tot in de puntjes geregeld ziet. Het leest lekker weg en is afwisselend. Hij beschrijft alles redelijk gedetailleerd zonder dat het saai wordt. Ook is het hier en daar grappig, alleen niet 'ha,ha' grappig wat mij betreft. Het gaat over zijn ontmoetingen met de lokale bevolking maar ook met toeristen en zijn bevindingen met betrekking tot toerisme. Ook wordt er af en toe wat uitgelegd en terugverwezen naar de geschiedenis. Soms beschrijft hij ook echte stereotype dingen zoals 2 Amerikaanse vrouwen die het alleen over plastische chirurgie hadden en vooral de kleurtjes van het geld uit "Porta Rica" zo leuk vonden. ![]() Ik heb het boek gekocht nadat ik een paar maanden vrijwilligerswerk in Guatemala had gedaan en ik hopeloos verliefd op dat land geworden was. Vandaar dat ik geinteresseerd was in alles wat ook maar met Guatemala te maken had. Later ben ik nog eens teruggegaan naar Guate en ben toen ook in Mexico geweest en dat is dan erg leuk om terug te lezen. ![]() ![]() | |
Gripper | maandag 21 november 2005 @ 10:01 |
quote:Ik denk het wel... Maar ben natuurlijk niet geheel objectief ![]() Er wordt niet voortdurend op het technische aspect ingegaan (aan het beklimmen van de Everest is trouwens weinig technisch, gewoon omhoog sjokken met zuurstof) , maar wat Krakauer probeert duidelijk te krijgen is, in de eerste plaats, z'n eigen trauma van zich afschrijven, en uitzoeken wat er nou gebeurde door aal betrokkenen te spreken te krijgen. Zie het als zo'n "seconds before disaster" docu van national geographic. Je ziet hoe raar mensen gaan doen als ze te weinig zuurstof krijgen, en de bekende discussie die over "ethiek op hoogte" woedt komt weer naar voren. Op die hoogte heb je niet de energie om iemand in nood te helpen, je kunt amper zelf op je benen staan. Moet je dan toch proberen iemand die eigenlijk al bijna dood is van die berg af te krijgen? Fascinerende dilemma's vind ik, en ik hoop dat ik er nooit mee te maken krijg... Als je trouwens meer over de gekte van de bergsport wilt lezen, zijn boeken van Joe simpson ook erg de moeite waard. Hij brengt serieuze zaken met de bekende engelse humor, erg lezenswaardig. Simpson is een engelse klimmer die jaren geleden een ongelooflijk klimongeluk in de Andes overleefd heeft, en daarover een boek heeft geschreven: "Touching the void" . Is ook 2 jaar geleden verfilmd. Ik zal eens wat van zijn boeken hier recenseren. | |
Sport_Life | zaterdag 3 december 2005 @ 16:37 |
quote:Ik heb m zelf ook, alleen nog niet aan begonnen.. Ik zit ook een beetje in hetzelfde schuitje als jij wat betreft sportklimmen, hoewel ik zo'n grote tocht dan weer wel een avontuur zou vinden. (maar denk niet dat het er ooit van zal komen). "De wildernis in", van dezelfde schrijver vind jij vast ook wel erg mooi! ![]() | |
Gripper | maandag 5 december 2005 @ 09:15 |
quote:Nooit nooit zeggen... ![]() maar zo'n tochtje in de alpen ligt gewoon binnen jouw bereik hoor. Alleen niet te grote stappen ineens nemen ![]() quote:Zeker, mooi boek! Maar als jij m gelezen hebt, kun je zeker wel ff een recensie ervan maken? ik heb nog een lamme hand van de vorige ![]() | |
Sandstorm_81 | dinsdag 6 december 2005 @ 04:46 |
Titel No shitting in the toilet Schrijver Peter Moore Hij heeft zijn eigen webstek! http://www.petermoore.net/ ISBN-code 9022534359 Korte inhoud D e vreemdste, beroerdste, leukste en meest bizarre reiservaringen die je normaal niet in een reisgids vindt! No shitting in the toilet (NSITT) is geen normale reisgids. Goed, er staan ook hoofdstukken in over visa, gezondheid, eten, drinken, vervoer en het ideale reisgezelschap, maar verder vindt u ook totaal nutteloze adviezen en een lijst met de meest afgrijselijke hotels ter wereld en de meest verschrikkelijke bustochten. * No shitting in the toilet is voor reizigers die alles al een keer hebben meegemaakt en niet kunnen wachten totdat ze weer met hun rugzak op stap kunnen. * No shitting in the toilet is een gids voor de wereld waar altijd alles misgaat maar je toch van elke seconde geniet. * No shitting in the toilet is de ideale reisgids voor mensen die nooit, maar dan ook nooit op reis willen. 'Wat ik wil overbrengen is dat als je op reis gaat, je niet te veel moet plannen. Kijk maar wat zich voordoet. Als alles fout gaat, maak je dan geen zorgen, dat wordt vast het leukste stuk van je reis.' Peter Moore Wat jij ervan vond Het is eigenlijk een humoristisch reisboek, waar alle ellendige ervaringen staan. Maar meestal zijn dit achteraf de leukste herinneringen en kan je hier achteraf best om lachen. Het verhaal van de titel van het boek vond ik wel schitterend. Je leert er ook uit dat Mc Donalds best een culinair hoogtepunt kan zijn na enkele weken leven op rijst. Waardering in smilies ![]() ![]() | |
Jaguarized | woensdag 7 december 2005 @ 20:29 |
Is het ook toegestaan om reisgidsen te reviewen of gaat het puur om reisverhalen? ![]() | |
Jaguarized | woensdag 7 december 2005 @ 21:04 |
Onlangs zag ik bij de Voordeelboekenwinkel een leuk boek over New York. ![]() ![]() New York Christine Metzger, met foto's van Bernd Obermann. 2001 3-8290-3016-9 Street canyons, waar politiewagens met gierende sirenes door rijden, de skyline bij dag en nacht, het Empire State Building en Central Park - geen stad ter wereld is meer aanwezig in films, op tv en in reclame dan New York. Iedereen, of hij de stad nu kent of niet, heeft een voorstelling van New York, een voorstelling die zich echter meestal tot downtown Manhattan beperkt. In dit boek openen zich nieuwe perspectieven. Het leidt de reiziger dwars door New York - van de Bronx naar Staten Island, van Queens naar Brooklyn - omhoog naar de top van het Chrysler Building en weer omlaag tot in de diepste diepten van het stedelijk lichaam, waar de rioleringen en leidingen lopen die de grote stad in leven houden. New York vertelt verhalen, verhalen uit het verleden en het heden, verhalen over grote en kleine mensen, mensen die het tot roem en rijkdom hebben gebracht en vele mensen zonder naam, die steeds weer opnieuw hun gelijk beproeven. Veertien schrijvers en schrijfsters, elk met hun specifieke kennis van de stad, wandelen met de reiziger door New York, door de wijken, musea en architectuurgeschiedenis. Ter zake kundig, maar niet op een belerende manier, de blik liefdevol op de details gericht, beschrijven ze de verschillende aspecten van een stad waar telkens weer iets nieuws te ontdekken is. Exclusief voor dit boekl gemaakte foto's, plattegronden en illustraties richtne de blik op bekende en verborgen zaken, op de grandioze decors van deze wereldstad en al die taferelen die deel uitmaken van het dagelijks leven. Ik zag het boek liggen en de grote titel die zowat de hele voorpagina bedekt wekte mijn interesse. Na het openslaan van de eerste pagina en het zien van de prijs, 6,99 euro, wist ik dat ik het boek niet zomaar kon laten liggen en dat het naast een mooie aanvulling in de boekenkast, ook een interessant boek was om foto's te kijken en alvast wat sfeerimpressies op te doen. Het boek is oorspronkelijk Duits en is in 2001, een jaar na de eerste uitgifte in het Duits, vertaald naar het Nederlands. De eerste en laatste pagina's zijn plattegronden van New York. Doordat het boek uit 2001 is staat het WTC er nog in. ![]() Personen die nog helemaal onbekend zijn met New York en plannen hebben om de stad te bezoeken of om gewoon lekker weg te dromen raad ik het boek zeker wel aan. Sommige foto's zijn een beetje onscherp of wazig, dit is soms wel jammer maar dat mag de pret niet drukken. New York staat op mijn lijstje van te bezoeken steden en zal door mij worden bezocht van 22 december 2005 t/m 2 januari 2006. ![]() ![]() ![]() [ Bericht 0% gewijzigd door Jaguarized op 08-12-2005 16:47:46 ] | |
UIO_AMS | donderdag 8 december 2005 @ 09:11 |
quote:Liever alleen reisverhalen. Anders krijgen we reviews van alle Lonely Planets en Rough Guides en zo. Dat was niet de bedoeling van dit topic en daar bestaan ook al topics over. | |
Rory78 | donderdag 8 december 2005 @ 11:14 |
Wie nog een goed boek wil lezen over NYC, maar niet direct op zoek is naar reisliteratuur, kan ook eens dat boek van Max Westerman, genaamd 'Max and the City', eens overwegen. Ik heb het ook en het staat boordevol leuke anekdotes die je op straat in Manhattan kan beleven. Nogmaals, geen reisgids, maar een bundeling columns van de USA-reporter van RTL. | |
UIO_AMS | woensdag 8 februari 2006 @ 10:52 |
Boek: RTL Travel - De 40 leukste steden van de wereld Een boekje onder de noemer RTL-Travel krijgt er van langs. ![]() | |
Gripper | woensdag 8 februari 2006 @ 16:01 |
Nog een klimboek, het wordt vaste prik.. Dit keer een verhaal van Joe Simpson, wat sommigen misschien al kennen: sinds vorig jaar is er een verfilming van uit. Titel Over de rand (touching the void) Schrijver Joe Simpson, Engelse klimmer ISBN-code 90 4135 012 8 Korte inhoud In 1985 vertrokken Joe Simpson en zijn klimmaat Simon Yates naar Peru om daar de nog onbeklommen en zeer moeilijke westwand van de Siula Grande, een berg van 6300 m te beklimmen. Het was hun eerste echte expeditie buiten het relatief veilige klimmen in de Alpen: In europa kan er altijd een helikopter komen als je in de shit zit, maar in Peru was er totaal geen infrastructuur, en geen kans op hulp als je in problemen zat. Daar waren ze zich goed van bewust, en dat was ook wat het klimmen daar zo mooi en puur maakte. De beklimming verloopt heel voorspoedig, en hoewel zeer moeilijk en gevaarlijk, bereiken ze toch na een aantal dagen klimmen de top. Dit is allemaal vrij summier beschreven, het verhaal gaat ook eigenlijk niet over de klim... Tijdens de afdaling valt Joe op gegeven moment, en breekt zijn knie. Dit gebeurt op een dusdanige hoogte dat hij eigenlijk ten dode is opgeschreven. Hij kan niet meer van z’n plek komen, en het zou op dat moment heel begrijpelijk zijn geweest als Simon had gezegd hulp te gaan halen, terwijl ze allebei wisten dat er geen hulp was. In een wanhoopspoging probeert Yates Joe toch van de berg te krijgen, door hem telkens aan het touw een stuk te laten zakken langs de niet al te steile wand. Dit gaat heel goed, en even denken ze dat ze het zullen halen, maar bijna beneden valt Joe over een overhang en hangt hij met z’n volle gewicht aan het touw. Yates kan hem niet meer ophijsen, joe kan zelf niet omhoog klimmen, en Yates wordt door het gewicht langzaam van de berg getrokken. Hij heeft geen andere keus dan het touw door te snijden... Joe valt in een gletscherspleet, meer dan 30 meter diep, en breekt daarbij wonderwel niets. De volgende dag als hij afdaalt ziet Yates de spleet, en gaat ervan uit dat Joe dood is. Joe leeft echter nog, en het lukt hem om uit de spleet te kruipen, en zichzelf liggend en zittend over de gevaarlijke gletscher richting hun basiskamp te slepen. Zonder eten, drinken, en zwaargewond is dat een enorme opgave. Toch haalt hij het, en komt meer dood dan levend aan bij de tenten, waar hij uiteraard met ongeloof door zijn vrienden gevonden wordt. Tot slot wordt nog even summier de reis naar het ziekenhuis en terug naar Engeland vermeldt, maar dat is niet zo heel interessant. Wat wel ernstig is: bij terugkomst in Engeland was er heel veel kritiek op Yates voor het doorsnijden van het touw. De salon-alpinisten van de british alpine club hadden uiteraard hun mening al klaar, en zonder enig inzicht in wat daar werkelijk had plaatsgevonden waren ze ervan overtuigd dat Yates z'n gids-bevoegdheid moest worden afgepakt en dat hij een gevaarlijke moordenaar was. Joe heeft hem altijd verdedigd, en terecht: het was de enige goede keuze. Als Simon geen poging had gedaan om Joe van de berg te krijgen was hij sowieso dood geweest. ![]() Wat jij ervan vond Een heftig boek, des te meer omdat het allemaal echt gebeurd is. Die man moet wel een enorm actieve beschermengel op zijn schouder hebben zitten, dat hij zoiets kon overleven. Het was niet z’n eerste zware ongeluk, en zelfs niet eens z’n laatste... Het is een verhaal over kracht in jezelf vinden, en niet opgeven, hoe ernstig de situatie ook is. Je probeert je in te denken wat je zelf zou doen, en of je zelf in staat zou zijn om zo graag in leven te willen blijven dat je al die tegenslagen zou kunnen overwinnen. Het laat ook zien dat wij mensen tot veel meer in staat zijn dan we zelf denken: medisch gezien kan je zoiets helemaal niet overleven. Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten Nou ja, ik hoef dat ongeluk niet mee te maken, dus kopiëren, nee. ![]() Hoog op m'n lijstje van toekomstige bestemmingen dus. Waardering in smilies ![]() ![]() Wat verder nog interessant is: De verfilming, afgelopen jaar uitgekomen op DVD onder de titel “Touching the void” , is een documentaire, waarin Simon en Joe heel nuchter hun ervaringen vertellen. Het is 20 jaar geleden, maar elke keer als Joe er over praat, zie je weer een beetje de angst en wanhoop die hij voelde om daar helemaal alleen te moeten sterven. Omdat het een doucmentaire is, is het misschien niet zo spannend: je weet tenslotte al dat ze het overleven, ze zitten hun verhaal te vertellen. Maar ook niet-klimmers die m zien zijn enorm onder de indruk van het verhaal, en ik denk dat als je een avondje kwaliteits-televisie wilt zien, dit een goede keus is. Het in scène gezette klimwerk is vrij gedetailleerd, maar wel dusdanig in beeld gebracht dat je het ook als leek meteen snapt. Het is in ieder geval niet hinderlijk denk ik. Er zit een scène in de film/docu waar Joe op een gegeven moment in die gletscherspleet ligt, en het niet meer ziet zitten en begint te huilen en te vloeken. hij is dan boos op zichzelf dat hij z'n zelfbeheersing verliest. Elke keer als ik dat zie word ik er zelf ook een beetje emotioneel van. Echte kerels huilen dus ook ![]() Joe simpsons website: http://www.noordinaryjoe.co.uk/ Bij "gallery" zijn wat foto's en filmfragmentjes van de DVD te vinden. | |
Cabron | woensdag 8 februari 2006 @ 17:29 |
quote:Hé leuk! Deze heb ik meteen besteld! Ik ben van plan om van de zomer door Midden Amerika te reizen. Zoveel mogelijk lezen dus voor die tijd ![]() | |
Jaguarized | donderdag 9 februari 2006 @ 04:20 |
quote:Gelezen, erg dun, snel uit. Verslag komt nog. ![]() | |
Rory78 | donderdag 9 februari 2006 @ 11:48 |
quote:En, positief erover, m.a.w. goede tip? Ben benieuwd naar het verslag... | |
Cabron | woensdag 8 maart 2006 @ 12:58 |
quote:Zo, het boek Groene Dromen van Benz inmiddels aangeschaft en ook gelezen. Een zeer leuk boek, leest heel erg lekker weg. Het leuke is dat de reis die de schrijvert door Chiapas en Yucatan heeft gemaakt zo ongeveer een kopie is van wat ik met mijn toenmalige Mexicaanse vriendin in 2001 heb gedaan. De schrijver vond dat de licht- en geluidshow in Uxmal bespottelijk was.. ik dacht er precies zo over. Als iets zo herkenbaar is dan leest het sowieso lekker ![]() Desalniettemin ga ik niet naar Midden-Amerika, maar is de keuze gevallen op 1 maand Brazil! | |
La_Guiri | woensdag 8 maart 2006 @ 18:08 |
Leuk dat je hem ook leuk vond. | |
Tooheys | woensdag 8 maart 2006 @ 22:12 |
quote:Lees dan vooral The full Montezuma van Peter Moore (hierboven al genoemd) over zijn backpackreis met de girl next door in midden Amerika. Heb al zijn boeken gelezen, fantastisch droge Australische humor, ook 'the wrong way home' een reis over land van Londen naar Sydney is erg aan te raden. Hier nog meer Peter Moore fans? | |
Liejannuh | donderdag 9 maart 2006 @ 08:32 |
quote:Ja! Hier! ![]() Geweldige schrijver, ik zit altijd met een grote grijns zijn boeken te lezen. ![]() | |
UIO_AMS | donderdag 9 maart 2006 @ 14:55 |
quote:Binnenkort zal ik z'n Vespa-reis door Italië hier reviewen. ![]() | |
Sport_Life | donderdag 9 maart 2006 @ 17:10 |
quote:Tof dat boek heb ik ook! ![]() Ken jij ook toevallig ook "De wildernis in", van dezelfde schrijver? Is dan wel geen klimverhaal, maar het sprak me wel ontzettend aan en ook veel herkenning enzo.. quote:Is tijdje geleden dat ik hem gelezen heb, vandaar even een recentie van het internet geplukt. | |
Wakey | donderdag 9 maart 2006 @ 21:03 |
Titel: This is Cuba - an outlaw culture survives Schrijver: Ben Corbett Jaar 1e uitgave boek: 2002 ISBN-code: 0-8133-3826-3 Korte inhoud: De auteur heeft een aantal jaren in Cuba doorgebracht en beschrijft het dagelijkse leven van vele Cubanen. Het is geen reisverhaal of beschrijving, maar de lezer krijgt inzicht in allerlei aspecten van Cuba, zoals(recente) geschiedenis, politiek en economie. Er worden veel feiten genoemd, en is erg leerzaam, maar geen zware kost. Wat jij ervan vond Boek voor slechts US$ 5 in een clearance sale gekocht, en ik vond het super! Normaal lees ik goedkope boeken 1x en dan geef ik ze aan iemand door, maar deze hou ik ![]() Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten: Ik ben al in Cuba geweest, en vind dat dit boek het land goed beschrijft; dat zal sommige mensen aantrekken, anderen juist afschrikken. Dit boek is echt een aanrader voor iedereen die toch al van plan was naar Cuba te gaan, maar ook voor thuisblijvers die meer willen weten over dit fascinerende land. Waardering in smilies: ![]() ![]() ![]() Kijk voor meer info op: http://www.amazon.com/gp/product/0813338263/002-0899284-9585606?v=glance&n=283155 (helaas niet meer verkrijgbaar?) | |
femmeChantal | vrijdag 17 maart 2006 @ 13:08 |
Heeft iemand 'The art of travel' van Alain de Botton al eens gelezen? Ben benieuwd! dit is tegelijkertijd een tvp voor het geval ik hem zelf ga lezen en een review wil schrijvenquote: | |
femmeChantal | zaterdag 18 maart 2006 @ 08:35 |
Heb elders een review (van M. Philipse uit Nijmegen) gevonden.quote:En ook nog een aardige van Ed Uyeshima uit San Francisco (hij gaat iets dieper in op de zwakheden van het boek). Als je let op het marketingpraatje over het boek in mijn vorige post dan krijg je de indruk dat de Botton ervan uit gaat dat mensen reizen om te ontsnappen aan hun saaie en evt ongelukkige leven thuis. Uyeshima bevestigt deze zienswijze van de Botton en daarmee mis je een aantal motieven tot reizen. quote: |