Wat is het verschil tussen liefde en onverschilligheid?

liefde is empathie , waar onverschilligheid het complete tegenovergestelde is , ik snap niet hoe je kunt vagen wat het verschil daartussen is , dat is wel een hele moeilijke

bij heet en koud kun je nog zeggen , dat is perceptie

maar in tot hoeverre kun je perceptie zien in liefde en onverschilligheid , hm erg moeilijke vraag weer hoor....

quote:

Op maandag 11 juli 2005 22:37 schreef Hallulama het volgende:
Wat is het verschil tussen liefde en onverschilligheid?

Ik bedoel niet het soort liefde tussen twee personen of liefde gebaseerd op sexuele aantrekkingskracht, maar dat zal de gemiddelde TRU-fanaat wel begrijpen. Ik bedoel het soort "universele liefde" die er voor zorgt dat je alles dat is accepteert en daar in vrede en harmonie mee kunt samenleven.

Maar, onverschilligheid, is dat niet net zoiets?

Toch klinkt liefde fantastisch, en onverschilligheid vreselijk.

Ik ben benieuwd...

onverschilligheid... dan doet het je niets.
Je wordt er niet warm of koud van hoe/wat het ook is.

Die liefde waar jij over praat maakt niet dat het je niets kan schelen.
Het doet je juist heel veel. Juist omdat je geïneteresseerd bent neem je de moeite verder te kijken dan alleen naar dat wat je in eerste instantie ziet.
Je ziet dus waarom, waar vandaan...hoe... of je nou leuk vindt wat je ziet of niet je begrijpt het waarom en werkt verder vanaf daar waar je bent.
Acceptatie <=> liefde
ik denk niet dat die liefde inhoudt dat je alles accepteerd.
Je accepteert de zaken voor nú, omdat je begrijpt hoe dingen gekomen zijn en je probeert cónstructief vanaf dat punt verder te gaan. Mét warmte mét gevoel mét interesse.

een voorbeeldje en even vereenvoudigt:

Er loopt hier een jongetje rond. 6 jaar.
Zijn moeder is behoorlijk jong ongepland moeder geworden, dit neemt ze het kínd heel erg kwalijk.
Ze dumpt hem 06.30 bij de opvang.. deze brengt hem naar school.. haalt hem van school... ze komt niet op aparte dagen op school... en als je haar ziet sleept ze het kind aan zijn arm voort terwijl ze op hem moppert dat hij lastig is, dat hij een blok aan haar been is.. en dat hij de schuld is van al haar ellende ( de bewoording heb ik subtieler gemaakt.. we kunnen ons er vast wel wat bij voorstellen )

het jongetje is een ramp op school.
Hij slaat Jan en alleman. Hij doet voor hoe je moet neuken. Hij laat willekeurig kinderen tekkelen in de gangen.. en op het schoolplein gooit hij met stenen. Schopt de juf etc...

Een onverschillig iemand zou zeggen "oh".
Een liefdevol iemand zou niet alleen zien dat het jongetje "vervelend" is, maar zou ook zien waaróm het jongetje is zoals het is.
Ze zou het jongetje voor nu (ik zou bijna zeggen júist) accepteren en vanaf daar proberen wat zaken te verbeteren.

In mijn ogen zijn het dus wel degelijk verschillende zaken.

quote:

Op maandag 11 juli 2005 23:04 schreef Hallulama het volgende:
Okay, maar er zijn ook weer geluiden die zeggen dat het jongetje dat dan schijnbaar verdient heeft, aflossing van karma, in een volgend leven is het zijn beurt weer, etc.

Wat dat betreft is alles dus dik in orde, moord en doodslag, het maakt niet uit.

Dat ben ik nog niet tegen gekomen hoor.

Idd er zijn mensen die denken dat wat je nu gebeurd te wijten is aan je verleden/ daden voor mijn part vorig leven.
Dat neemt niet weg dat ze wel meeleven en het je zo makkelijk mogelijk proberen te maken ( en vaak zelfs de zaken ten goede proberen te keren met/voor je) terwijl je je lijden ondergaat.

Net als dat ik mijn kind huisarrest zou geven.. of beter gezegd.. mijn man zou dat doen.
Mijn kind zal het huisarrest echt wel verdient hebben ( zie dit dus als het karma verhaal), dat neemt toch niet weg dat ik niet van hem hou en geen spel met hem ga doen binnenshuis ?
Het is toch niet zo dat als iemand al gestraft wordt voor iets dat je de straf nog eens lekker aan gaat dikken ?
Het is juist het omgekeerde.

quote:

Op maandag 11 juli 2005 23:06 schreef Hallulama het volgende:
Vraag me nu wat af, zit het verschil 'm soms in de uitwerking in plaats van in de status?

M.a.w. iemand die onverschillig is kan nog wel flink wat kwade streken uithalen, al dan niet bewust, maar iemand die vol liefde is, zal minder snel rotzooi trappen?

iemand die liefdevol is zal niet onverschillig zijn.

Het resultaat is misschien hetzelfde, de weg ernaartoe is heel anders.

zielig he bv die kindjes in africa met hun bolle buikjes.
ja we vinden het allemaal heel erg en niemand doet wat, dus we zijn gewoon onverschillig.
wanneer je liefde voelt ga je erheen om te helpen waar je maar kan, maar of dát verstandig is, tja.
Dacht het niet. wat denk jij dan?

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 01:10 schreef JoZzephus het volgende:
zielig he bv die kindjes in africa met hun bolle buikjes.
ja we vinden het allemaal heel erg en niemand doet wat, dus we zijn gewoon onverschillig.
wanneer je liefde voelt ga je erheen om te helpen waar je maar kan, maar of dát verstandig is, tja.
Dacht het niet. wat denk jij dan?

Ik denk dat jij de definitie van onverschillig en .... door elkaar haalt.
Als je onverschillig zou zijn zou het je niet uitmaken.
Je zou je schouders ophalen.
( hele idee om iets te veranderen zou niet in je opkomen, want in eerste instantie kan het probleem zelf je al niets schelen )

De andere kant is dat het je van binnen wél wat doet. (je voelt er iets bij.. )

Vind je het erg ? Duidelijke JA of NEE = niet onverschillig
Vind je het erg ? "huh ? *schouder ophaalt* interesseert mij toch niks " = onverschillig

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 01:10 schreef JoZzephus het volgende:
zielig he bv die kindjes in africa met hun bolle buikjes.
ja we vinden het allemaal heel erg en niemand doet wat, dus we zijn gewoon onverschillig.
wanneer je liefde voelt ga je erheen om te helpen waar je maar kan, maar of dát verstandig is, tja.
Dacht het niet. wat denk jij dan?

Gevoelsmatig is het misschien niet onverschillig. Het steekt wel en je voelt het. maar tegelijk voel je je machteloos en zeg je tegen jezelf: ik kan er toch niks aan veranderen. Dus.... schouders ophalen, afstompen en onverschillig worden is een optie.

Maar.......... Okay..... je kunt, om bij jouw voorbeeld te blijven, niet alle buikjes vullen. Maar wat als je nou een buikje wel kunt vullen?
Dan denk je: druppel op een gloeiende plaat. Maar wat als dat idee nou eens anderen inspireert en stel nou eens dat dat kind met de volle buik op school heel goed gaat omdat het geconcentreeder kan werken omdat de buik gevuld is en daardoor een voorsprong krijgt op anderen in die omgeving. Dan heeft dat kind meer kans op een toekomst die hij of zij dan zelf kan gaan maken. En die vult dan later weer andere buikjes.

Liefdevol zijn is dus een goede investering.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 09:24 schreef Mirage het volgende:
Ik denk dat jij de definitie van onverschillig en .... door elkaar haalt.

en...wat?

quote:

Als je onverschillig zou zijn zou het je niet uitmaken.
Je zou je schouders ophalen.

er zijn andere dingen welke mijn voorkeur hebben, het is een keuze die je maakt.
(schouders ophaalt)

quote:

De andere kant is dat het je van binnen wél wat doet. (je voelt er iets bij.. )

ik voel tot nu toe niets.

quote:

Vind je het erg ? Duidelijke JA of NEE = niet onverschillig

wanneer ik dus duidelijk NEE zeg ben ik niet onverschillig maar dan heet het anders.
nou ja, geef het een naam, noem het iets...oordelen staat stoer.. het zal wel iets met egoistisch te maken hebben?

quote:

Op maandag 11 juli 2005 22:45 schreef BaajGuardian het volgende:
liefde is empathie , waar onverschilligheid het complete tegenovergestelde is , ik snap niet hoe je kunt vagen wat het verschil daartussen is , dat is wel een hele moeilijke

Ik denk vooral dat de empathie het verschil maakt. In liefde gun je iemand vrijheid, maar ben je wel empathish betrokken, waar het je bij onverschilligheid niets kan schelen..

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 09:57 schreef nokwanda het volgende:
Gevoelsmatig is het misschien niet onverschillig. Het steekt wel en je voelt het. maar tegelijk voel je je machteloos en zeg je tegen jezelf: ik kan er toch niks aan veranderen. Dus.... schouders ophalen, afstompen en onverschillig worden is een optie.

het komt er (wat mij betreft) gewoon op neer dat het geen zin om te helpen en er energie in te steken..
het is (alweer) een keuze die je maakt.

quote:

Maar.......... Okay..... je kunt, om bij jouw voorbeeld te blijven, niet alle buikjes vullen. Maar wat als je nou een buikje wel kunt vullen?

nee dank je, dat werkt niet vind ik..voor iemand anders die het anders ziet of denkt werkt het misschien weer wel...(keuze)

quote:

Dan denk je: druppel op een gloeiende plaat. Maar wat als dat idee nou eens anderen inspireert en stel nou eens dat dat kind met de volle buik op school heel goed gaat omdat het geconcentreeder kan werken omdat de buik gevuld is en daardoor een voorsprong krijgt op anderen in die omgeving. Dan heeft dat kind meer kans op een toekomst die hij of zij dan zelf kan gaan maken. En die vult dan later weer andere buikjes.

ben ik het niet mee eens, komt een beetje opdringerig over vind ik..kijk zo gaan we het doen, we gaan jullie arme kindjes even helpen op,de manier hoe wij het vinden.
en nu we toch bezig zijn gaan we dat en dat ook even veranderen, en wat krijg je dan uiteindelijk?
afhankelijkheid en we beginnen weer van voor af aan. het lijkt me zinvoller om in je eigen omgeving liefde te zijn.

quote:

Liefdevol zijn is dus een goede investering.

i know

[ Bericht 0% gewijzigd door JoZzephus op 12-07-2005 11:17:55 ]

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 11:08 schreef JoZzephus het volgende:


het lijkt me zinvoller om in je eigen omgeving liefde te zijn.
[..]

Mee eens, en dat is natuurlijk het belangrijkste en het eerste wat je moet doen.
Als iedereen in zijn/ haar eigen omgeving een zonnetje is, dan ziet alles er ook een stuk beter uit.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 11:08 schreef JoZzephus het volgende:

ben ik het niet mee eens, komt een beetje opdringerig over vind ik..kijk zo gaan we het doen, we gaan jullie arme kindjes even helpen op,de manier hoe wij het vinden.
en nu we toch bezig zijn gaan we dat en dat ook even veranderen, en wat krijg je dan uiteindelijk?
afhankelijkheid en we beginnen weer van voor af aan. het lijkt me zinvoller om in je eigen omgeving liefde te zijn.

Dat laatste is waar maar hoeft het andere niet uit te sluiten.
En voor mij persoonlijk geldt het helpen van iemand die het minder heeft dan ik en mijn kind tot mijn persoonlijke verantwoordelijkheden omdat ik die mensen die dat probleem hebben ook persoonlijk ken. Dat maakt het toch anders. En dan wordt hulp niet in arrogantie geboden maar in zuster/broederschap en liefde.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 11:30 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Dat laatste is waar maar hoeft het andere niet uit te sluiten.
En voor mij persoonlijk geldt het helpen van iemand die het minder heeft dan ik en mijn kind tot mijn persoonlijke verantwoordelijkheden omdat ik die mensen die dat probleem hebben ook persoonlijk ken. Dat maakt het toch anders. En dan wordt hulp niet in arrogantie geboden maar in zuster/broederschap en liefde.

en het hoeft niet gepaard te gaan met bemoeizucht of je ideeën opdringen.

een zwanger tienermeisje dat ik ken maakte er een behoorlijk puinhoop van.
Ze zag zelf ook niet zo goed welke richting ze op moest. Ze heeft van huis uit geen goeie start mee gekregen.
Ze kon dus zeker hulp gebruiken.

Je kan háár laten beslissen of ze een leven op wil bouwen door een huisje te krijgen en eventueel een baan.... óf dat ze verder wil leren. (bij haar was leren nog een must want ze was nog geen 16)
Je kan op háár manier en zoals zíj de toekomst graag zou willen zien haar de helpende hand geven.
Het hoeft niet standaard op jóuw manier te gaan.
Beter zelfs in overleg en op de manier van degene die eventjes hulp nodig heeft, want dan ben je er ook meer zeker van dat het iets uithaalt en een blijvende verbetering is.
Duw je mensen een richting op waar ze helemaal niet naartoe willen zullen ze ontevreden zijn en zal zodra jij weg bent alles weer vervallen. Ze hebben de stimulans dan niet (begrjipelijk) om de boel draaiende te houden.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 11:37 schreef Mirage het volgende:

[..]

en het hoeft niet gepaard te gaan met bemoeizucht of je ideeën opdringen.

een zwanger tienermeisje dat ik ken maakte er een behoorlijk puinhoop van.
Ze zag zelf ook niet zo goed welke richting ze op moest. Ze heeft van huis uit geen goeie start mee gekregen.
Ze kon dus zeker hulp gebruiken.

Je kan háár laten beslissen of ze een leven op wil bouwen door een huisje te krijgen en eventueel een baan.... óf dat ze verder wil leren. (bij haar was leren nog een must want ze was nog geen 16)
Je kan op háár manier en zoals zíj de toekomst graag zou willen zien haar de helpende hand geven.
Het hoeft niet standaard op jóuw manier te gaan.
Beter zelfs in overleg en op de manier van degene die eventjes hulp nodig heeft, want dan ben je er ook meer zeker van dat het iets uithaalt en een blijvende verbetering is.
Duw je mensen een richting op waar ze helemaal niet naartoe willen zullen ze ontevreden zijn en zal zodra jij weg bent alles weer vervallen. Ze hebben de stimulans dan niet (begrjipelijk) om de boel draaiende te houden.

Precies.... You've got a way with words, woman.

universele liefde vs menselijke onverschilligheid

iets waar ik ook lange tijd over na heb zitten denken en gemediteerd. het is niet moeilijk om die twee gevoelsmatig uit elkaar te halen, maar kwa uiting lijken ze meer op elkaar dan men denkt. daarnaast moet je ook niet vergeten dat universele liefde een onbeperkte liefde is...iets wat een mens NEVER kan uiten aangezien een mens last heeft van het menselijke ego die voor allerlei beperkingen zorgt.

beperking zoals overal een mening over hebben. er altijd wel wat bij verwachten e.d.

om dus pure liefde te kunnen ervaren moet je veel beperkingen los zien te laten en als je dat doet ga je dus meer dingen op zijn beloop laten en gewoon accepteren dat ze zijn. je gaat je er niet mee bemoeien en je hebt er geen mening over. Het is gewoon zo PUNT. het maakt je allemaal niet meer uit want het gebeurt gewoon. maakt dit je onverschillig? hell no. in tegenstelling...je kunt veel meer voor elkaar krijgen als je de pure warmte van de pure liefde voelt.

dit is niet slecht. maar veel mensen die jouw waarnemen zullen jouw zien als onverschillig. laat ze maar lekker lullen. het is een rationele waarneming van hun kant. terwijl jij weet dat je verlost bent van beperkingen en dus gewoon pure liefde kan ervaren, iets wat hun niet kunnen. het is het gevoel wat telt en niet het rationele.

er is een verschil tussen waarnemen en uiten en hoe mensen je waarnemen.
tussen elke emotie zit een dun lijntje waar je makkelijk over heen kunt gaan als je niet uit kijkt

als je het hebt over de menselijke beperkte liefde vs menselijke onverschilligheid lees dan maar de reacties van mirage en nokwanda. die verklaren het voldoende dus hoef ik het niet nog eens uit te typen. of zoek het op in een woordenboek

Ik ben en blijf voorlopig nog een mens. Met de beperkingen. En met die beperkingen doe ik wat ik kan.
Ik hoef nu ook niet meer te zijn dan dat.
Misschien is dan universele liefde niet het juiste woord. Medemenselijkheid.

Maar mijn ervaring is wel dat wanneer je dat doet uit liefde en zonder verwachtingen, je er wel door groeit en je zelf ook meer liefde kan ervaren. Gewoon omdat het fijn is om te geven. En misschien ook wel om het menselijke gevoel van machteloosheid van je af te schudden. Maar verwacht daar niets terug.

In mijn ogen en ervaring gaat het zo: Mensen doen gewoon iets voor elkaar.... wat dan ook. Iets om de ander vooruit te helpen zonder hulp terug te verwachten. Maar degene die geholpen is kan op zijn/haar beurt een ander weer verder helpen. Hoeft niet dezelfde persoon te zijn die jou geholpen heeft. En zo ga je de wereld rond. Medemenselijkheid dus.

Maar er zijn ook mensen met oogkleppen. Ze zien het lijden van anderen niet eens omdat ze alleen maar bezig zijn met hun eigen wereldje. Dat is die onverschilligheid.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 12:23 schreef Enyalius het volgende:
iets wat een mens NEVER kan uiten aangezien een mens last heeft van het menselijke ego die voor allerlei beperkingen zorgt.

je spreekt natuurlijk uit ervaring.

quote:

beperking zoals overal een mening over hebben. er altijd wel wat bij verwachten e.d.

vind jij een mening hebben een beperking?
je zal toch een mening moeten hebben om het geheel van iets te zien en verder te kunnen gaan lijkt me..
jij hebt ook een mening, ik heb regelmatig wel een mening, denk je dan dat ik er wat bij verwacht zoals je schrijft?
ik verwacht niets, in ieder geval niets van andere mensen, misschien verwacht jij iets..

quote:

je kunt veel meer voor elkaar krijgen als je de pure warmte van de pure liefde voelt.

vertel eens even wat je dan meer voor elkaar krijgt als je pure liefde en warmte voelt.
ik bedoel, die kindjes hebben nog steeds honger, wat krijg je dan meer voor elkaar?

edit:

quote:

als je het hebt over de menselijke beperkte liefde vs menselijke onverschilligheid lees dan maar de reacties van mirage en nokwanda. die verklaren het voldoende dus hoef ik het niet nog eens uit te typen. of zoek het op in een woordenboek

ook dat is een mening.
de jouwe dan.

[ Bericht 13% gewijzigd door JoZzephus op 12-07-2005 13:32:48 ]

quote:

Op dinsdag 12 juli 2005 12:39 schreef nokwanda het volgende:


In mijn ogen en ervaring gaat het zo: Mensen doen gewoon iets voor elkaar.... wat dan ook. Iets om de ander vooruit te helpen zonder hulp terug te verwachten. Maar degene die geholpen is kan op zijn/haar beurt een ander weer verder helpen. Hoeft niet dezelfde persoon te zijn die jou geholpen heeft. En zo ga je de wereld rond. Medemenselijkheid dus.

DOOR MIRAGE


Dit stukje doet mij denken aan een x aantal jaar terug.
Ik had het best even moeilijk, ontzettend druk.. HBO studie, baby, werk en een berg ellende er om heen. Ik heb het in die tijd alleen nooit geuit. Ik deed gewoon mijn ding.
Er was niemand die mij af en toe stimuleerde/oppepte.....iedereen dacht dat ik mij wel zou redden.
Tót er plots vanuit het niets een ENORME bos bloemen bezorgd werd...... een heel lief kaartje met een tekst erop.
De bos was van een medestudente.... dit was haar manier om mij dat extra zetje te geven vol te houden en te laten weten dat ik op de goede weg ben en even een hart onder de riem steken.

Dat ogenschijnlijk kleine kaartje heeft ontzettend veel bij mij te weeg gebracht. Het was de gedachte erachter die mij weken heeft doen stralen. En in die weken heb ik heel wat andere mensen met/via het goede gevoel dat ík had.. de liefde die het bij mij opriep... een stukje blijer gemaakt. Gewoonweg omdat je je even weer realiseerd dat het idd zo is dat iedereen af en toe iets liefs nodig heeft.