Pink Floyd (deel III)

Schitterend toch,

Marmelade, I like Marmelade

gewoon een gast die in de keuken wat tegen zichzelf aant ouwehoeren is, met een gitaar derbij

breakfast in Los Angeles, macrobiotic stuff

Dat gebrabbel gaat gewoon in je hoofd zitten, net zo sterk als die muziek.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 22:06 schreef Soul79 het volgende:

[..]


En vooral het laatste deel is ook muzikaal wel interessant: als het orgeltje op een gegeven moment 'loskomt' van de andere instrumenten en zich, jawel, fugatisch verder ontwikkelt........... dat geeft een prachtig effect en is een muzikaal hoogstandje van de bovenste prog-plank.

Ja dat is het ik hou wel van pink floyd maar niet van prog-muziek.... Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik alan's breakfast ook maar een keer of drie geluisterd heb. Je weet dat in die tijdsduur 7 Clashnummers kunt beluisteren . dat doe ik dan liever.

The Clash


p.s. ik hou niet van smakkende geluiden, daar word ik onpasselijk van. Ik lunch bij voorkeur dan ook alleen in een hoek van de bedrijfskantine

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 23:26 schreef Schuldige_Omstander het volgende:

[..]

Ja dat is het ik hou wel van pink floyd maar niet van prog-muziek.... Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik alan's breakfast ook maar een keer of drie geluisterd heb. Je weet dat in die tijdsduur 7 Clashnummers kunt beluisteren . dat doe ik dan liever.

Hou ook niet echt van prog, maar goeie muziek is goeie muziek en dat stukje is gewoon briljant - en het duurt maar een minuutje - nog korter dus dan een Clash-nummer.

_{Hou ook van The Clash trouwens.}

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 22:06 schreef Soul79 het volgende:
Het studio gedeelte van Umma gumma is crap

Pfff.. Het studiogedeelte is juist ontzettend gaaf!!
DAT zouden ze es onder pornofilms moeten zetten i.p.v. die eeuwige saxofoonsolo's!

Alan's Psychedelic Breakfast vind ik een beetje zo'n "de plaat moet vol"-nummer. Wel grappig, maar ik krijg niet echt de indruk dat er al te lang over de muziek is nagedacht, hoewel ze 't volgens mij ook wel live hebben gespeeld.

iedereen die muziek van pink floyd crap noemt, en zeker vroegere muziek van floyd, zou eigenlijk eens een lsd tripje moeten maken op met name de muziek die hierboven aangehaald word. de studiokant van ummagumma en alan's psychedelic breakfast. ik heb die ervaring en ik wist niet wat ik meemaakte. lucifers waar muziek uit komt. dat is nog eens te wauws. umma gumma is een maalstroom die over je heen raast met een ongelooflijke impact. alsof je midden in een bos vol elfen en kobolten zit.

overigens schijnt er een wall tribute plaat te zijn uitgekomen, iemand die daar al iets van gehoord heeft???

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 15:01 schreef rheingold het volgende:
overigens schijnt er een wall tribute plaat te zijn uitgekomen, iemand die daar al iets van gehoord heeft???

Ja.. "Back against the wall".. Ben niet echt benieuwd.
The Wall is nu al zoveel uitgemolken de laatste jaren. Musicals, DVD's en live-CD's vliegen je om de oren, ik heb 't wel weer een beetje gezien.

Maargoed, de mensen die meespelen op de nieuwe tribute zijn zeker niet de minste:

Uit King Crimson:
Adrian Belew
Tony Levin _{(ook erg bekend als bassist van PETER GABRIEL)}
John Wetton

Uit Yes:
Steve Howe
Rick Wakeman
Chris Squire
Alan White

Vinnie Colaiuta (ZAPPA)
Dweezil Zappa (zoon van )
Keith Emerson (EMERSON, LAKE & PALMER)

....En godweet hoeveel anderen

Hier vind je een zwerm reviews, maar ik krijg 't idee dat het gros van de kopers niet erg enthousiast is...

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 13:46 schreef MagStar_3590 het volgende:
[afbeelding]

Zo, dat was ff gaaf

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 12:11 schreef Zanderrr het volgende:
Alan's Psychedelic Breakfast vind ik een beetje zo'n "de plaat moet vol"-nummer. Wel grappig, maar ik krijg niet echt de indruk dat er al te lang over de muziek is nagedacht, hoewel ze 't volgens mij ook wel live hebben gespeeld.

Zoals ik hierboven al stel is met name het laatste gedeelte muzikaal juist wel interessant.

Anders dan het studiogedeelte van Umma gumma dat gewoon bewust als dissonante herrie is bedoeld. Alan's breakfast is dan nog echt muzikaal.

PF zelf had er trouwens een ontzettende hekel aan, zowel aan Umma gumma als aan Atom heart mother. Ze hebben het later ook nooit meer live gedaan, voor zover ik weet.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 15:44 schreef Soul79 het volgende:

[..]

Zoals ik hierboven al stel is met name het laatste gedeelte muzikaal juist wel interessant.

Anders dan het studiogedeelte van Umma gumma dat gewoon bewust als dissonante herrie is bedoeld. Alan's breakfast is dan nog echt muzikaal.

PF zelf had er trouwens een ontzettende hekel aan, zowel aan Umma gumma als aan Atom heart mother. Ze hebben het later ook nooit meer live gedaan, voor zover ik weet.

wat een onzin. pink floyd moet niet zeuren, ze hebben hetzelf in elkaar gedraaid. eigenlijk is heel veel vroegere muziek van pink floyd dissonante herrie, maar zo zou ik het helemaal niet omschrijven. neem nou umma gumma, verzin het maar eens. als je er werkelijk voor openstaat zul je merken dat in het rick wright stuk heel veel schoonheid verborgen zit. roger waters speelt gewoon een accoustisch nummer en freakt de bocht uit met several species, het david gilmour stuk is pure schoonheid en heeft niks met dissonanten te maken. the narrow way part 3 heeft jaren op de livesetlist gestaan. prima song. alleen het nick mason stuk doet iets gedateerd aan. maar ook daar hoor ik nog steeds muziek in. mensen die beweren dat umma gumma random dissonantie is die hebben geen gelijk, die hebben er nog nooit goed naar geluisterd en baseren hun mening waarschijnlijk op het eerste gedeelte van de plaat. en die alan uit alan's psychedelic breakfast is gewoon humor, veel minder muzikaal hoogstaand dan heel ummagumma bij elkaar maar zit wel vol leuke vondsten en geluidsexperimenten. die alan was trouwens een roadie van pink floyd in die tijd, heb ik me laten vertellen. hoe dan ook, al die geluidsexperimenten zijn wel nodig geweest om tot een echoes of darkside te komen. en ze horen er dan ook helemaal bij. dat pink floyd zich er laten zo neerbuigend over uitlaat is alleen maar flauw. net zo flauw als kraftwerk die hun echte eerste paar platen niet meer als kraftwerk willen bestempelen. heb ik geen boodschap aan. en waters speelde trouwens tijdens zijn laatste tour nog altijd set the controls, dus het zal toch meer de mening zijn van david gilmour, en zijn versie van pink floyd vind ik pas echt overbodig.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 18:05 schreef rheingold het volgende:

[..]

wat een onzin. pink floyd moet niet zeuren, ze hebben hetzelf in elkaar gedraaid. eigenlijk is heel veel vroegere muziek van pink floyd dissonante herrie, maar zo zou ik het helemaal niet omschrijven. neem nou umma gumma, verzin het maar eens. als je er werkelijk voor openstaat zul je merken dat in het rick wright stuk heel veel schoonheid verborgen zit. roger waters speelt gewoon een accoustisch nummer en freakt de bocht uit met several species, het david gilmour stuk is pure schoonheid en heeft niks met dissonanten te maken. the narrow way part 3 heeft jaren op de livesetlist gestaan. prima song. alleen het nick mason stuk doet iets gedateerd aan. maar ook daar hoor ik nog steeds muziek in. mensen die beweren dat umma gumma random dissonantie is die hebben geen gelijk, die hebben er nog nooit goed naar geluisterd en baseren hun mening waarschijnlijk op het eerste gedeelte van de plaat. en die alan uit alan's psychedelic breakfast is gewoon humor, veel minder muzikaal hoogstaand dan heel ummagumma bij elkaar maar zit wel vol leuke vondsten en geluidsexperimenten. die alan was trouwens een roadie van pink floyd in die tijd, heb ik me laten vertellen. hoe dan ook, al die geluidsexperimenten zijn wel nodig geweest om tot een echoes of darkside te komen. en ze horen er dan ook helemaal bij. dat pink floyd zich er laten zo neerbuigend over uitlaat is alleen maar flauw. net zo flauw als kraftwerk die hun echte eerste paar platen niet meer als kraftwerk willen bestempelen. heb ik geen boodschap aan. en waters speelde trouwens tijdens zijn laatste tour nog altijd set the controls, dus het zal toch meer de mening zijn van david gilmour, en zijn versie van pink floyd vind ik pas echt overbodig.

Jeetje ik raak helemaal buiten adem als ik jouw stuk in 1 keer doorlees.

Maar goed, dat stuk van Rick zit vol dissonanten, sommige ook niet en dan is het ook wel heel aardig (1e en 3e deel) maar toch moet je er wel voor in een bepaalde stemming zijn. Gilmours stuk zit vol technisch leuke dingen voor een gitarist maar heeft muzikaal weinig substantie, wat mij betreft. Zoiets als een melodie kan ik me er niet uit herinneren (maar ik zal hem vanavond nog eens draaien).

Zelf vind ik die neerbuigendheid van hunzelf ook wel flauw, met name van Gilmour, zeker als hij zijn eigen latere misbaksels Momentary Lapse en Division Bell veel hoger aanslaat.

Ik heb de 2e helft van UmmaGumma ook weer eens in de cd-speler gestopt ; de hoeveelheid "dissonante herrie" valt wel mee ( of tegen ) vind ik. Geen behoefte om constant de FastForward knop in te drukken of zo. De stukjes "herrie" worden altijd weer snel afgewisseld door wat rustigers ; daardoor blijft het leuk en boeiend.

ik raak ook weleens buiten adem van mezelf

Is die live-cd van Ummagumma trouwens 'echt' live? Ik heb altijd het vermoeden gehad dat 't stiekem gewoon een studio-opname is.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 18:05 schreef rheingold het volgende:

[..]
die alan was trouwens een roadie van pink floyd in die tijd, heb ik me laten vertellen.

Voor de duidelijkheid, dat was dus de bekende Alan Parsons, die tijdens de opnames achter de knoppen zat.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 19:53 schreef Zanderrr het volgende:
Is die live-cd van Ummagumma trouwens 'echt' live? Ik heb altijd het vermoeden gehad dat 't stiekem gewoon een studio-opname is.

Ik heb altijd begrepen dat het wel live is, maar dat de vocalen later zijn ingezongen. Had geloof ik een opnametechnische reden.

Toen ik de plaat als jochie van 16 voor het eerst luisterde, had ik in het begin overigens niet eens door dat het een live-opname is. Braaf publiek iig.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 20:47 schreef nr.126 het volgende:

[..]

Voor de duidelijkheid, dat was dus de bekende Alan Parsons, die tijdens de opnames achter de knoppen zat.

Nee joh, die zat pas bij DSOTM achter de knoppen en is ook nooit roadie geweest.

Het is Alan Stiles, die op de achterkant van de hoes van Umma Gumma (de LP in elk geval) links staat. Die is ook verder niet bekend ofzo.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 21:22 schreef highway101 het volgende:
Waar gaat de plaat "Dogs Of War" eigenlijk over? Wel 'n lekker agressieve plaat, met lekkere drums en saxo. The Dogs Of war won't negotiate, the Dogs of war won't capitulate, they will take, and you will give, you must die so that they may live.

Ik kan de boel wel vertalen, maar wat bedoelen ze er nou mee?

Uit het boek "The Stories Behind The Songs"

quote:

Taking its title from Shakespeare's Julius Caesar ( Cry havoc and let slipi the dogs of war), this song took its theme from Frederick Forsyth's novel about mercenaries, both spiritual and physical, who sell themselves to witchever side offers the highest price,and benefitted from Anthony Moore's help on the words
Dave Gilmour: I had the idea, and explained it to Anthony, and he came up with the first draft of words - we chopped and changed it over quite a long time until it wound up as it is.
The music was done, fairly much, when we had a computer accident that took a sample of someone laughing and accidentally played it.
In the background, this laughter actually sounded like dogs yapping, and the way i's sung the demo also had elements of that long before we had that lyric

meer staat er niet over...

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 21:03 schreef Soul79 het volgende:

[..]

Ik heb altijd begrepen dat het wel live is, maar dat de vocalen later zijn ingezongen. Had geloof ik een opnametechnische reden.

Toen ik de plaat als jochie van 16 voor het eerst luisterde, had ik in het begin overigens niet eens door dat het een live-opname is. Braaf publiek iig.

ik weet dat er uit diezelfde periode bootlegs te vinden zijn waarop te horen is dat de band dit gewoon allemaal live doet. ik had ze in die tijd graag live zien spelen.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 21:08 schreef Soul79 het volgende:

[..]

Nee joh, die zat pas bij DSOTM achter de knoppen en is ook nooit roadie geweest.

Over welke Alan het nummer gaat weet ik ook niet , maar Parsons heeft wel meegewerkt aan Atom Heart Mother.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2005 21:08 schreef Soul79 het volgende:

[..]

Nee joh, die zat pas bij DSOTM achter de knoppen en is ook nooit roadie geweest.

Het is Alan Stiles, die op de achterkant van de hoes van Umma Gumma (de LP in elk geval) links staat. Die is ook verder niet bekend ofzo.

dank voor de bijval, ik wist wel zeker dat het alan parson's niet was maar hoe de achternaam van die roadie was dat wist ik weer niet. overigens was alan parson's wel degelijk aanwezig bij de opnames van atom heart mother, als engineer. op de lp die ik heb staat trouwens allan parsons met dubbel l.

quote:

Alan, from "Alan's Psychedelic Breakfast" is Alan Stiles, a roadie of
Floyd's back then. It's his voice you hear on the track. The kitchen
sounds were recorded in Nick Mason's kitchen. The band was never very
happy with this piece, which might explain why it was performed live
only a few times. During the live performances of the album, the band
was served tea on stage. Early British pressings of the album had the
sound of the water dripping from the tap continue into the trail-off
groove in the record, allowing some turntables to play dripping water
forever (or until someone turns it off, whichever came first). Alan
Stiles can be seen on the back cover of Ummagumma.

zo'n lp zou ik dan wel weer willen hebben, ik vind die locked grooves namelijk helemaal te gek.

het hele stuk is te vinden op;
http://www.pinkfloydonline.com/discography/ahm.html