quote:Waarom? Kom eens met onderbouwing op basis van jurisprudentie? In jouw redenering is het roepen dat je een politie-agent bent al voldoende reden om bevelen uit te delen? Of het dragen van het uniform? Ik heb ook weleens een politie-uniform gedragen, dat maakt mij nog niet bevoegd?Op woensdag 29 juni 2005 14:54 schreef Argento het volgende:
De bevoegdheid van een ambtenaar hangt niet af van de vraag of jij die bevoegdheid erkent ja of nee. De ambtenaar ís bevoegd op grond van de wet en die bevoegdheid wordt niet aangetast door het niet tonen van een ID, ook al is de ambtenaar daar wettelijk toe verplicht.
Nee dus.
Nee dus. Ambtelijk bevel is ambtelijk bevel. Beter gezegd: befehl ist befehl.
Daarbij, wat is hier eigenlijk het probleem? Als burger moet ik maar slikken dat ik me ten alle tijde moet kunnen en willen legitimeren en de politieman- of vrouw mag zich daar desgewenst aan onttrekken? Als een politieagent bevoegd is, is het toch een kleine moeite om even dat ID-kaartje te laten zien, en zo te voldoen aan zijn/haar wettelijke verplichting?
quote:Omdat rechters in het algemeen een grote hekel hebben aan de onzorgvuldigheid die bij sommige politiemensen en -korpsen blijkt te heersen.Neuh, waarom?
quote:In figuurlijke zin ook niet hoor, heb geruime tijd bij een politiekorps gewerkt en heb een beetje gezien wat voor soort organisatie de politie is. Ik heb daar genoeg gezien om mijn in het verleden behoorlijk grote vertrouwen in de politie stevig naar beneden bij te stellen. Gelukkig biedt de wet daar soms een handvat voor.In de letterlijke zin misschien niet.
Hierbij wil ik niet generaliseren hoor, ik kende daar ook hele integere mensen. Maar de algehele integriteit lag niet op het niveau dat ik tevoren had verwacht.
Dit was het vorige deel.
Nu blijkbaar een agent zich niet wenst te houden aan de eerste beginselen uit die wet betwijvel ik of een rechter een agent gelijk geeft, en wel wegens twee punten:
- Er is niet conform de wet op de identificatie een bevel uitgevaardigd (immers tonen van eigen legitimatie is bij verzoek een voorwaarde), waardoor het hele bevel wel eens als "onbruikbaar bewijs" te zien is.
- Er is geen zekerheid bij degene die een misschien geldig bevel gekregen heeft of de bevelgever wel een bevelgever is. Belangenafweging dus, waarbij de agent geacht wordt zijn ambstinstructies beter te kennen dan de burger zijn identificatieplicht
quote:Tenzij je in functie was (of daartoe bevoegd (dus agent of zo) is dit ook strafbaar.Op woensdag 29 juni 2005 15:06 schreef Jalu het volgende:
Ik heb ook weleens een politie-uniform gedragen, dat maakt mij nog niet bevoegd?
quote:Ik was niet in functie (ben geen opsporingsambtenaar, ook niet geweest, had een burgerfunctie bij de politie) en het is ook al ERRUG lang geleden, t.b.v een toneelstuk. Het was bedoeld om aan te geven dat in principe iedereen zo'n uniform aan kan trekken en dat alleen dus nergens een bewijs voor is.Op woensdag 29 juni 2005 15:26 schreef vanderaalst het volgende:
[..]
Tenzij je in functie was (of daartoe bevoegd (dus agent of zo) is dit ook strafbaar.
quote:Lijkt me wel een proefproces waard...Op woensdag 29 juni 2005 15:22 schreef frederik het volgende:
Wanneer je de memoirie van toelichting bekijkt behorende bij de identificatieplicht ( http://www.identificatieplicht.nl/memorie29218 ) kun je zien dat er vanuitgegaan wordt dat de dinstdoende agent zich houdt aan artikel 2 van zijn ambtsinstructie (pagina 12 van 22). Iets wat bij een aantal essentiele punten in de identificatieplicht een beginsel geweest is, om tot afgewogen beslissingen te komen binnen die wet.
Nu blijkbaar een agent zich niet wenst te houden aan de eerste beginselen uit die wet betwijvel ik of een rechter een agent gelijk geeft, en wel wegens twee punten:
- Er is niet conform de wet op de identificatie een bevel uitgevaardigd (immers tonen van eigen legitimatie is bij verzoek een voorwaarde), waardoor het hele bevel wel eens als "onbruikbaar bewijs" te zien is.
- Er is geen zekerheid bij degene die een misschien geldig bevel gekregen heeft of de bevelgever wel een bevelgever is. Belangenafweging dus, waarbij de agent geacht wordt zijn ambstinstructies beter te kennen dan de burger zijn identificatieplicht
quote:Op woensdag 29 juni 2005 15:06 schreef Jalu het volgende:
[..]
Waarom? Kom eens met onderbouwing op basis van jurisprudentie?
Wat moet ik met jurisprudentie? De rechter bepaalt niet wanneer een ambtenaar bevoegd is. Dat doet de wet.
quote:Nee. De agent dient daartoe bevoegd te zijn. De wet bepaalt die bevoegdheid. De kenbaarheid van die bevoegdheid is een ander punt, maar het gebrek aan kenbaarheid tast de bevoegdheid zelf niet aan. Ook een agent waarvan je niet weet of niet kunt weten dat hij bevoegd is, is bevoegd voorzover de wet dat bepaalt.In jouw redenering is het roepen dat je een politie-agent bent al voldoende reden om bevelen uit te delen?
quote:De wet bepaalt de bevoegdheid. Het dragen van een uniform maakt het alleen wat makkelijker om de ambtenaar en zijn functie te herkennen c.q. het gezag uit te dragen.Of het dragen van het uniform? Ik heb ook weleens een politie-uniform gedragen, dat maakt mij nog niet bevoegd?
Maak er maar een mantra van:
De wet bepaalt de bevoegdheid.
quote:Als burger ben je nu eenmaal subject aan een heel scala van regelgeving. Regelgeving waaruit meer dan eens de nodige (burger)plichten voortvloeien. Ook het desgevorderd tonen van een ID is een verplichting. Die verplichting is niet onderhevig aan de vraag of een agent zijn ID eerst toont. Ook de agent die een ID vordert zonder de zijne eerst te laten zien, is daartoe bevoegd. Dat de agent zelf zijn verplichting verzaakt, betekent niet dat jij van je verplichting ontheven bent.Daarbij, wat is hier eigenlijk het probleem? Als burger moet ik maar slikken dat ik me ten alle tijde moet kunnen en willen legitimeren en de politieman- of vrouw mag zich daar desgewenst aan onttrekken?
Tuurlijk kun je weigeren je ID te tonen, maar het verweer dat de agent zijn ID ook niet liet zien, terwijl hij daar in de gegeven omstandigheden wel toe verplicht was, gaat niet op. Je hebt hoe dan ook geen gehoor gegeven aan een ambtelijk gegeven bevel. Je kunt enkel hopen dat de ´agent´ in kwestie inderdaad niet bevoegd bleek. In dat geval is er geen sprake van een ambtelijk bevel en treft jou geen blaam.
quote:Tuurlijk, maar dat zegt mij nog steeds niet over de bevoegdheden van de agent in kwestie.Als een politieagent bevoegd is, is het toch een kleine moeite om even dat ID-kaartje te laten zien, en zo te voldoen aan zijn/haar wettelijke verplichting?
quote:Oh? Is dat zo?Omdat rechters in het algemeen een grote hekel hebben aan de onzorgvuldigheid die bij sommige politiemensen en -korpsen blijkt te heersen.
quote:Zegt mij wederom niets over de bevoegdheden. Ik weet wel de juridische kennis van de meeste agenten belabberd is en dat zij dat zelf doorgaans niet eens weten.In figuurlijke zin ook niet hoor, heb geruime tijd bij een politiekorps gewerkt en heb een beetje gezien wat voor soort organisatie de politie is. Ik heb daar genoeg gezien om mijn in het verleden behoorlijk grote vertrouwen in de politie stevig naar beneden bij te stellen. Gelukkig biedt de wet daar soms een handvat voor. Hierbij wil ik niet generaliseren hoor, ik kende daar ook hele integere mensen. Maar de algehele integriteit lag niet op het niveau dat ik tevoren had verwacht.
quote:Daar gaat het hier niet om, dat is iets tussen de drager en het OM.Op woensdag 29 juni 2005 15:26 schreef vanderaalst het volgende:
[..]
Tenzij je in functie was (of daartoe bevoegd (dus agent of zo) is dit ook strafbaar.
Vraag is of jij de bevelen van de nep agent moet opvolgen.
En indien nee, of jij gerechtvaardigd wantrouwen hebt bij iemand die de ambtseed heeft afgelegd, maar die zich niet wil kenbaar maken als agent.
quote:Volgens mij is de vraag hoe je dan moet identificeren of een bevel ambtelijk is, wanneer degene die beveelt zich niet kenbaar maakt als zijnde een ambtenaar.Op woensdag 29 juni 2005 15:30 schreef Argento het volgende:
Tuurlijk kun je weigeren je ID te tonen, maar het verweer dat de agent zijn ID ook niet liet zien, terwijl hij daar in de gegeven omstandigheden wel toe verplicht was, gaat niet op. Je hebt hoe dan ook geen gehoor gegeven aan een ambtelijk gegeven bevel. Je kunt enkel hopen dat de ´agent´ in kwestie inderdaad niet bevoegd bleek. In dat geval is er geen sprake van een ambtelijk bevel en treft jou geen blaam.
In populaire bewoording: *iedereen* kan wel zeggen dat hij een ambtenaar is en bevelen in het rond gaan roepen.
En volgens mij is het ook de vraag of het dragen van een politie-uniform nog de-facto betekent dat de drager van dat uniform ook daadwerkelijk een ambtenaar van de politie is.
In populare bewoording: als iemand een politieuniform draagt, is hij dan automatisch een agent? Bewijst het uniform dat de drager een agent van de politie is?
quote:Daar gaat het hier helemaal niet omOp woensdag 29 juni 2005 15:32 schreef RetepV het volgende:
Waren die agenten in uniform? Zo niet, dan hadden ze hun ID moeten tonen op het moment dat ze je aanspraken. Zou mooi zijn, zeg. Als een agent in burger zich niet hoeft te identificeren dan zou *iedereen* wel kunnen zeggen dat hij agent in burger is.
- Agenten waren in bedrijfskleding
- Agenten is verzocht om conform artikel 2 ambtsinstructie hun legitimatie te tonen
- Agenten hebben dat meerdere keren geweigerd, ondanks verplichting tot tonen
quote:agenten moeten eens leren zichzelf niet boven de wet te stellen.Op woensdag 29 juni 2005 15:22 schreef frederik het volgende:
Wanneer je de memoirie van toelichting bekijkt behorende bij de identificatieplicht ( http://www.identificatieplicht.nl/memorie29218 ) kun je zien dat er vanuitgegaan wordt dat de dinstdoende agent zich houdt aan artikel 2 van zijn ambtsinstructie (pagina 12 van 22). Iets wat bij een aantal essentiele punten in de identificatieplicht een beginsel geweest is, om tot afgewogen beslissingen te komen binnen die wet.
Nu blijkbaar een agent zich niet wenst te houden aan de eerste beginselen uit die wet betwijvel ik of een rechter een agent gelijk geeft, en wel wegens twee punten:
- Er is niet conform de wet op de identificatie een bevel uitgevaardigd (immers tonen van eigen legitimatie is bij verzoek een voorwaarde), waardoor het hele bevel wel eens als "onbruikbaar bewijs" te zien is.
- Er is geen zekerheid bij degene die een misschien geldig bevel gekregen heeft of de bevelgever wel een bevelgever is. Belangenafweging dus, waarbij de agent geacht wordt zijn ambstinstructies beter te kennen dan de burger zijn identificatieplicht
op zaterdag zelf met 120 over een 80kmweg en op maandag iemand daarvoor bekeuren
en meer van dat soort voorbeelden
quote:En dit zou ik dus wel eens door een rechter laten toetsen. Want ben ik verplicht er klakkeloos van uit te gaan dat iemand die een uniform draagt en mij een bevel geeft, om dat bevel op te volgen? Ook als die uniformdrager zich zelf niet aan de wet houdt door te weigeren zich te legitimeren, en mij dus een reden geeft aan zijn bevoegdheid te twijfelen? Hoe moet ik weten dat het een bevoegd ambtelijk bevel is?Op woensdag 29 juni 2005 15:30 schreef Argento het volgende:
Tuurlijk kun je weigeren je ID te tonen, maar het verweer dat de agent zijn ID ook niet liet zien, terwijl hij daar in de gegeven omstandigheden wel toe verplicht was, gaat niet op. Je hebt hoe dan ook geen gehoor gegeven aan een ambtelijk gegeven bevel. Je kunt enkel hopen dat de ´agent´ in kwestie inderdaad niet bevoegd bleek. In dat geval is er geen sprake van een ambtelijk bevel en treft jou geen blaam.
Nogmaals, proefproces lijkt me wel de moeite waard.
quote:Precies, sterker nog, weigert zich te legitimeren als ambtenaar na daarom gevraagd te zijn. Dit zou je zelfs kunnen uitleggen als een weigering zich kenbaar te maken als ambtenaar.Op woensdag 29 juni 2005 15:34 schreef RetepV het volgende:
[..]
Volgens mij is de vraag hoe je dan moet identificeren of een bevel ambtelijk is, wanneer degene die beveelt zich niet kenbaar maakt als zijnde een ambtenaar.
Met de toevoeging dat ook politiemensen in uniform wettelijk verplicht zijn zich te legitimeren als ze dat gevraagd wordt.
quote:Juist, en hier zit hem dus de hele kneep, er zijn twee wetten die alletwee redelijk zijn, en te hanteren.Op woensdag 29 juni 2005 15:34 schreef RetepV het volgende:
[..]
Volgens mij is de vraag hoe je dan moet identificeren of een bevel ambtelijk is, wanneer degene die beveelt zich niet kenbaar maakt als zijnde een ambtenaar.
Alleen in dit soort situaties botsen ze, en moet een rechter dus gaan afwegen. Een belangenafweging dus, welke wet gaat voor de ander.
Afgezien dus van de mogelijkheid dat het opeens geen ambtshalf bevel meer is, omdat er niet conform de voorwaarden verzocht is
quote:Imo heb je gelijk. Maar wie gaat dat dan betalen?Op woensdag 29 juni 2005 15:37 schreef Jalu het volgende:
[knip]
Nogmaals, proefproces lijkt me wel de moeite waard.
quote:Een opsporingsambtenaar is zondermeer bevoegd iemand naar zijn personalia te vragen. De ID-verplichting is daar een verdere uitwerking van, maar de daaruit voortvloeiende bevoegdheden zijn niet afhankelijk van de eigen ID-verplichting.Op woensdag 29 juni 2005 15:22 schreef frederik het volgende:
- Er is niet conform de wet op de identificatie een bevel uitgevaardigd (immers tonen van eigen legitimatie is bij verzoek een voorwaarde), waardoor het hele bevel wel eens als "onbruikbaar bewijs" te zien is.
quote:Die zekerheid is niet vereist voor de vraag of er sprake is van een bevoegdheid.- Er is geen zekerheid bij degene die een misschien geldig bevel gekregen heeft of de bevelgever wel een bevelgever is. Belangenafweging dus, waarbij de agent geacht wordt zijn ambstinstructies beter te kennen dan de burger zijn identificatieplicht
Er zijn zat voorbeelden te bedenken waarin het wenselijk is dat een agent zich als zodanig identificeert. De kutpuber die in het uitgaansleven moeilijk gaat lopen doen over het tonen van zijn ID, kan zich niet op die voorbeelden beroepen. Hoezeer hij ook gerechtigd zou zijn het ID van de verbalisant te bekijken, dan nog heeft hij geen enkel verweer voor de wijze waarop hij zich heeft gedragen (ID niet tonen, poging tot mishandeling), ook niet als die agent om welke reden dan ook zijn ID niet getoond heeft.
Zo lijkt het me bepaald niet ondenkbaar dat het niet voldoen aan de ID-plicht door opsporingsambtenaren, slechts gesanctioneerd is indien de omstandigheden daar aanleiding toegeven. Kutpubers in het uitgaansleven hebben zelden dergelijke omstandigheden aan hun zijde.
quote:Hangt er vanaf in welke context die 120 is. De verhalen gaan inderdaad dat dat ook wel met de prive auto gebeurd, in het vrije weekend.Op woensdag 29 juni 2005 15:36 schreef wendytje het volgende:
[..]
agenten moeten eens leren zichzelf niet boven de wet te stellen.
op zaterdag zelf met 120 over een 80kmweg en op maandag iemand daarvoor bekeuren
en meer van dat soort voorbeelden
Maar indien dat de dienstauto is, onder werktijd, dan mag dat hoor. Politiedienstvoertuigen hebben vrijstelling van de wegenverkeerswet zover dat noodzakelijk is voor hun dienst (en wie bepaalt weer of het noodzakelijk is)
quote:Eén belangrijk punt is natuurlijk: hoe bewijs je dit? Het is namelijk het woord van de politie tegen dat van jou. Camerabeelden zijn niet voldoende, omdat daar geen geluid mee opgenomen wordt. Je zit dus vast aan getuigenverklaringen. Ook die zijn zeer zwak t.o.v. politieverklaringen.Op woensdag 29 juni 2005 15:35 schreef frederik het volgende:
- Agenten waren in bedrijfskleding
- Agenten is verzocht om conform artikel 2 ambtsinstructie hun legitimatie te tonen
- Agenten hebben dat meerdere keren geweigerd, ondanks verplichting tot tonen
quote:Natuurlijk is er geen sprake van een afweging want de wetten bijten elkaar niet.Op woensdag 29 juni 2005 15:38 schreef frederik het volgende:
[..]
Juist, en hier zit hem dus de hele kneep, er zijn twee wetten die alletwee redelijk zijn, en te hanteren.
Alleen in dit soort situaties botsen ze, en moet een rechter dus gaan afwegen. Een belangenafweging dus, welke wet gaat voor de ander.
Afgezien dus van de mogelijkheid dat het opeens geen ambtshalf bevel meer is, omdat er niet conform de voorwaarden verzocht is
De vraag of een bevel bevoegd is gegeven, is een andere vraag dan de vraag of een agent zijn ID wel of niet had moeten laten zien.
Het wel of niet laten zien van een ID maakt een agent niet meer of minder bevoegd.
quote:Toch doet dat aan de hier opborrelende vraag niets af: is een ambtelijk bevel gegeven door een ambtenaar die WEIGERT aan te tonen dat hij daadwerkelijk een ambtenaar is nog wel een geldig ambtelijk bevel?Op woensdag 29 juni 2005 15:39 schreef Argento het volgende:
Zo lijkt het me bepaald niet ondenkbaar dat het niet voldoen aan de ID-plicht door opsporingsambtenaren, slechts gesanctioneerd is indien de omstandigheden daar aanleiding toegeven. Kutpubers in het uitgaansleven hebben zelden dergelijke omstandigheden aan hun zijde.
quote:Een bevel is ambtelijk omdat degene die het bevel uitvaardigd daar wettelijk (publiekrechtelijk) toe bevoegd is, niet omdat degene die het uitvaardigt herkenbaar is als zijnde bevoegd.Op woensdag 29 juni 2005 15:34 schreef RetepV het volgende:
[..]
Volgens mij is de vraag hoe je dan moet identificeren of een bevel ambtelijk is, wanneer degene die beveelt zich niet kenbaar maakt als zijnde een ambtenaar.
In populaire bewoording: *iedereen* kan wel zeggen dat hij een ambtenaar is en bevelen in het rond gaan roepen.
En volgens mij is het ook de vraag of het dragen van een politie-uniform nog de-facto betekent dat de drager van dat uniform ook daadwerkelijk een ambtenaar van de politie is.
In populare bewoording: als iemand een politieuniform draagt, is hij dan automatisch een agent? Bewijst het uniform dat de drager een agent van de politie is?
Een agent die zijn ID niet laat zien, ook al is hij daartoe verplicht, is onderverminderd bevoegd. De bevoegdheid van de agent is (natuurlijk) niet afhankelijk van zijn ID-verplichting.
quote:Eens.Op woensdag 29 juni 2005 15:30 schreef Argento het volgende:
De wet bepaalt de bevoegdheid. Het dragen van een uniform maakt het alleen wat makkelijker om de ambtenaar en zijn functie te herkennen c.q. het gezag uit te dragen.
Maak er maar een mantra van:
De wet bepaalt de bevoegdheid.
quote:Lijkt me een aardig AVAS-verweer (afwezigheid van alle schuld), op grond van dwaling ten aanzien van de feiten. Je voldoet niet aan een ambtelijk bevel, maar je had een gerechtvaardigde twijfel of het wel om een ambtelijk bevel ging. Dus ontslag van alle rechtsvervolging.Tuurlijk kun je weigeren je ID te tonen, maar het verweer dat de agent zijn ID ook niet liet zien, terwijl hij daar in de gegeven omstandigheden wel toe verplicht was, gaat niet op. Je hebt hoe dan ook geen gehoor gegeven aan een ambtelijk gegeven bevel.
Ik weet niet of het uiteindelijk zal slagen, omdat de rechter misschien meer waarde hecht aan de belangen van de werkuitvoering van de politie. Ook kan de rechter bepalen dat het uniform van de agent als voldoende signaal voor een ambtelijk bevel geldt. Maar het lijkt me toch een proefproces waard.
quote:Dit ben ik niet met je eens. De wetten bijten elkaar wel. Als een opsporingsambtenaar weigert zich als zodanig te identificeren is er reden te twijfelen aan de legitimiteit van het door hem gegeven ambtelijk bevel(en dus ook aan zijn bevoegdheid als opsporingsambtenaar).Op woensdag 29 juni 2005 15:42 schreef Argento het volgende:
[..]
Natuurlijk is er geen sprake van een afweging want de wetten bijten elkaar niet.
quote:Toch raar dat die vraag maar blijft opborrelen.Op woensdag 29 juni 2005 15:42 schreef Jalu het volgende:
[..]
Toch doet dat aan de hier opborrelende vraag niets af: is een ambtelijk bevel gegeven door een ambtenaar die WEIGERT aan te tonen dat hij daadwerkelijk een ambtenaar is nog wel een geldig ambtelijk bevel?
Een bevel is ambtelijk gegeven omdat de wettelijke bevoegdheid bestaat. Of het voor de aangesprokene ook kenbaar is dat die bevoegdheid bestaat, heeft geen enkele invloed op de bevoegdheid.
Zie ook de toezichthouders in het bestuursrecht. De Awb bepaalt dat deze toezichthouders bevoegd zijn. Even verderop bepaalt de Awb dat zij verplicht zijn zich te legitimeren. De bevoegdheid staat los van de verplichting. Wordt niet aan de verplichting voldaan, blijft de bevoegdheid een feit.
Dat is anders met de bevoegdheden die wel afhankelijk zijn van een verplichting. Denk aan de machtiging die nodig is op grond van de Wet Wapens en Munitie, Opiumwet, Algemene Wet Binnentreden ed. Dan ontstaat de bevoegdheid pas nádat de machtiging (=verplichting) is verkregen. Zonder machtiging, geen bevoegdheid. Zelfs dan kun je overigens afvragen of het wel hebben van een machtiging maar deze niet tonen, afbreuk doet aan de bevoegdheid. Je hebt die machtiging immers wél en dus de bevoegdheid.
quote:De agent is bevoegd, of hij is het niet. De kenbaarheid van de bevoegdheid doet niet terzake voor het bestaan van de bevoegdheid. Een agent verliest zijn bevoegdheid niet door zijn ID niet te tonen, ook al is hij daartoe verplicht.Op woensdag 29 juni 2005 15:46 schreef Jalu het volgende:
[..]
Dit ben ik niet met je eens. De wetten bijten elkaar wel. Als een opsporingsambtenaar weigert zich als zodanig te identificeren is er reden te twijfelen aan de legitimiteit van het door hem gegeven ambtelijk bevel(en dus ook aan zijn bevoegdheid als opsporingsambtenaar).
quote:De wetten bijten elkaar niet, maar het is wel de vraag wat er gebeurt als één van beide partijen zich niet aan de wet houdt en daarmee twijfel zaait omtrent zijn eigen bevoegdheid om een bevel te geven.Op woensdag 29 juni 2005 15:46 schreef Jalu het volgende:
[..]
Dit ben ik niet met je eens. De wetten bijten elkaar wel. Als een opsporingsambtenaar weigert zich als zodanig te identificeren is er reden te twijfelen aan de legitimiteit van het door hem gegeven ambtelijk bevel(en dus ook aan zijn bevoegdheid als opsporingsambtenaar).
quote:niet alle reacties gelezen, maar dit punt zag ik een paar keer terugkomen. Een agent in burger dient zich te legitimeren voor hij een bevel mag geven. Dit is de wet. De wet bepaald zijn bevoegdheden dus na legitimatie. Een agent in uniform dient zich onmiddelijk te legitimeren op verzoek. Indien hij diet niet doet, vervalt zijn ambtelijke status. Hij mag dus geen ambtelijk bevel geven. Sterker nog, puur naar de letter van de wet, een agent in uniform die zich weigert te legitimeren op verzoek, is geen ambtenaar meer maar iemand die zich voordoet als ambtenaar. Volgens de wet een misdrijf.Tuurlijk kun je weigeren je ID te tonen, maar het verweer dat de agent zijn ID ook niet liet zien, terwijl hij daar in de gegeven omstandigheden wel toe verplicht was, gaat niet op. Je hebt hoe dan ook geen gehoor gegeven aan een ambtelijk gegeven bevel. Je kunt enkel hopen dat de ´agent´ in kwestie inderdaad niet bevoegd bleek. In dat geval is er geen sprake van een ambtelijk bevel en treft jou geen blaam.
Het weigeren van legitimatie omdat de agent zich weigert te legitimeren behoeft dus niet strafbaar te zijn. Een argument van een agent dat zijn 'uniform' zijn legitimatie is, gaat niet op. Daar het niet verplicht is een burger (een agent die zch weigert te legitimeren) een identificatie te tonen, vervalt dus de strafbaarheid bij het weigeren hiervan.
quote:Misschien. Dan moet je je afvragen voor wiens risico de mogelijkheid komt dat een bevel wèl bevoegd is gegeven. Dat zal inderdaad afhangen van de kenbaarheid. Een agent die is gestoken in de bekende politie-outfit en aan komt rijden in een auto (of op een fiets) die voor iedereen herkenbaar is als zijnde politie-materieel, is al snel in redelijkheid herkenbaar als bevoegd gezag. Dan is het voor de verdachte mijns inziens nauwelijks verschoonbaar dat hij aan de bevoegdheid heeft getwijfeld. Dat is anders met de agent in burger (om maar een andere extreme te noemen).Op woensdag 29 juni 2005 15:45 schreef Pool het volgende:
Lijkt me een aardig AVAS-verweer (afwezigheid van alle schuld), op grond van dwaling ten aanzien van de feiten. Je voldoet niet aan een ambtelijk bevel, maar je had een gerechtvaardigde twijfel of het wel om een ambtelijk bevel ging. Dus ontslag van alle rechtsvervolging.
Ik weet niet of het uiteindelijk zal slagen, omdat de rechter misschien meer waarde hecht aan de belangen van de werkuitvoering van de politie. Ook kan de rechter bepalen dat het uniform van de agent als voldoende signaal voor een ambtelijk bevel geldt. Maar het lijkt me toch een proefproces waard.
Bijt de gebrekkige kenbaarheid van de bevoegdheid het bestaan van de bevoegdheid zelf? Nee, de bevoegdheid is gegrond op de wet.
Bijt de gebrekkige kenbaarheid van de bevoegdheid de strafbaarheid van de verdachte? Onder omstandigheden wellicht.
quote:Heb je hier een bron van? Vooral de laatste twee zinnen lijken me onwaarschijnlijk.Op woensdag 29 juni 2005 15:53 schreef Gebakken_vissie het volgende:
[..]
niet alle reacties gelezen, maar dit punt zag ik een paar keer terugkomen. Een agent in burger dient zich te legitimeren voor hij een bevel mag geven. Dit is de wet. De wet bepaald zijn bevoegdheden dus na legitimatie. Een agent in uniform dient zich onmiddelijk te legitimeren op verzoek. Indien hij diet niet doet, vervalt zijn ambtelijke status. Hij mag dus geen ambtelijk bevel geven. Sterker nog, puur naar de letter van de wet, een agent in uniform die zich weigert te legitimeren op verzoek, is geen ambtenaar meer maar iemand die zich voordoet als ambtenaar. Volgens de wet een misdrijf.
quote:Maar je beantwoordt de letterlijke vraag niet. Ook al is de opsporingsambtenaar bevoegd, er is gerechtvaardigde twijfel aan zijn bevoegdheid als hij pertinent weigert zich te legitimeren. En ik zou dus weleens willen weten hoe een rechter zou oordelen over een dergelijk geval. Zoals jij het stelt zou ik dus iedereen die mij een bevel toebijt maar moeten gehoorzamen zodra diegene geroepen heeft dat hij een opsporingsambtenaar is(of een uniform draagt of rijdt in een politie-auto, whatever). Want als ik daaraan twijfel en dus het bevel niet opvolg zit ik fout zodra diegene daadwerkelijk bevoegd is.Op woensdag 29 juni 2005 15:50 schreef Argento het volgende:
[..]
Toch raar dat die vraag maar blijft opborrelen.
Een bevel is ambtelijk gegeven omdat de wettelijke bevoegdheid bestaat. Of het voor de aangesprokene ook kenbaar is dat die bevoegdheid bestaat, heeft geen enkele invloed op de bevoegdheid.
Zie ook de toezichthouders in het bestuursrecht. De Awb bepaalt dat deze toezichthouders bevoegd zijn. Even verderop bepaalt de Awb dat zij verplicht zijn zich te legitimeren. De bevoegdheid staat los van de verplichting. Wordt niet aan de verplichting voldaan, blijft de bevoegdheid een feit.
Dat is anders met de bevoegdheden die wel afhankelijk zijn van een verplichting. Denk aan de machtiging die nodig is op grond van de Wet Wapens en Munitie, Opiumwet, Algemene Wet Binnentreden ed. Dan ontstaat de bevoegdheid pas nádat de machtiging (=verplichting) is verkregen. Zonder machtiging, geen bevoegdheid. Zelfs dan kun je overigens afvragen of het wel hebben van een machtiging maar deze niet tonen, afbreuk doet aan de bevoegdheid. Je hebt die machtiging immers wél en dus de bevoegdheid.
quote:De ID-verplichting is een uitwerking van artikel 8a van de politiewet 1993.Op woensdag 29 juni 2005 15:39 schreef Argento het volgende:
[..]
Een opsporingsambtenaar is zondermeer bevoegd iemand naar zijn personalia te vragen. De ID-verplichting is daar een verdere uitwerking van, maar de daaruit voortvloeiende bevoegdheden zijn niet afhankelijk van de eigen ID-verplichting.
Als toevoeging bij artikel 8a is in artikel 9 lid 3 van de politiewet een ambtinstructie opgericht waarin regels opgegeven zijn waaraan gedragingen conform artikel 8a moeten voldoen.
Uit het niet nakomen van de eigen ambstinstructies volgt dus dat er niet conform de regels volgens artikel 9 lid 3 van de politiewet gehandelt wordt, waardoor opeens een groot vraagteken bij de rechtsgeldigheid van het bevel volgens artikel 8a bij mij ontstaat
quote:Ben ik het volledig met je eens, alleen een bevoegdheid houdt nog geen verplichting bij de ander, danwel ontslag van vervolging wegens omstandigheden inDie zekerheid is niet vereist voor de vraag of er sprake is van een bevoegdheid.
quote:Zijn verweer is dat die graag eerst zeker wil zijn van het bestaan van het vraagrecht van de vrager, en je dus de belangenafweging krijgtEr zijn zat voorbeelden te bedenken waarin het wenselijk is dat een agent zich als zodanig identificeert. De kutpuber die in het uitgaansleven moeilijk gaat lopen doen over het tonen van zijn ID, kan zich niet op die voorbeelden beroepen. Hoezeer hij ook gerechtigd zou zijn het ID van de verbalisant te bekijken, dan nog heeft hij geen enkel verweer voor de wijze waarop hij zich heeft gedragen (ID niet tonen
quote:Dit is een discutabel stukje, je hoort natuurlijk maar 1 verhaal, je moet alleen niet uitsluiten dat in het procesverbaal ook maar 1 verhaal staat (welliswaar onder ambtseed). Ik sluit niet uit dat het naar de nek vliegen van je belager indien je in een rolstoel zit door een rechter gezien zal worden als noodweer, en niet als poging de betreffende agent te mishandelen, poging tot mishandeling)
quote:Ik weet eerlijk gezegt niet wat de sancties zijn indien men zich niet houdt aan de verplichting (in de vorm van boete of ontslag of zo).Ik weet alleen niet welke aanleiding de agent had om niet te tonen, artikel 2 van zijn ambtsinstructie gaf hem namelijk geen enkele aanleiding om niets te tonen, ook niet als die agent om welke reden dan ook zijn ID niet getoond heeft.
Zo lijkt het me bepaald niet ondenkbaar dat het niet voldoen aan de ID-plicht door opsporingsambtenaren, slechts gesanctioneerd is indien de omstandigheden daar aanleiding toegeven. Kutpubers in het uitgaansleven hebben zelden dergelijke omstandigheden aan hun zijde.
quote:Dan zijn we het eens.Op woensdag 29 juni 2005 15:56 schreef Argento het volgende:
Bijt de gebrekkige kenbaarheid van de bevoegdheid het bestaan van de bevoegdheid zelf? Nee, de bevoegdheid is gegrond op de wet.
Bijt de gebrekkige kenbaarheid van de bevoegdheid de strafbaarheid van de verdachte? Onder omstandigheden wellicht.
quote:die vraag verwachtte ik al, dus was even gaan zoeken naar de artikelen. Tis alweer een tijd terug dat ik dit gelezen heb.Op woensdag 29 juni 2005 15:57 schreef Pool het volgende:
[..]
Heb je hier een bron van? Vooral de laatste twee zinnen lijken me onwaarschijnlijk.
Algemeen sprekend: het zich voordoen als ambtenaar in functie, een agent in gegeven situatie, is strafbaar. Ik meen dat dit algemeen bekend is.
Ik zal nog even zoeken naar bronnen voor de situatie voor een zich niet legitimerende agent.
Het geheel blijft natuurlijk een interpretatie van de wet.
quote:Dat is nogal wat anders dan een bevoegde agent die zich niet legitimeert.Op woensdag 29 juni 2005 16:05 schreef Gebakken_vissie het volgende:
[..]
die vraag verwachtte ik al, dus was even gaan zoeken naar de artikelen. Tis alweer een tijd terug dat ik dit gelezen heb.
Algemeen sprekend: het zich voordoen als ambtenaar in functie, een agent in gegeven situatie, is strafbaar. Ik meen dat dit algemeen bekend is.
quote:maar is het een agent. een uniform bepaalt dat niet. Vandaar ook de verplichting tot legitimatie. Geen legitimatie = geen ambtenaar. Geen ambtenaar houd dus in het nadoen van een ambtenaar: strafbaar feit. Nu zal er natuurlijk geen rechter de wet op die manier gaan interpreteren, maar het ontslaat de 'verdachte' wel van het zich moeten legitimeren. Stellen we dat een agent bevoegd is een legitimatie te vragen en dat het strafbaar is dit bevel niet op te volgen. Stellen we vervolgens dat een agent die weigert zich te legitimeren geen agent is. Dat maakt dat het weigeren van legitimatie aan een zich niet legitimerende 'agent' geen strafbaar feit is om een zich niet legitimerende agent geen bevoegdheid heeft.Op woensdag 29 juni 2005 16:08 schreef Argento het volgende:
[..]
Dat is nogal wat anders dan een bevoegde agent die zich niet legitimeert.
Maar dit blijft een ja/nee spel totdat we de artikelen erbij hebben
Artikel 3
1.
Ambtenaren van politie in de zin van deze wet zijn:
a.
ambtenaren, aangesteld voor de uitvoering van de politietaak;
b.
ambtenaren, aangesteld voor de uitvoering van technische, administratieve en andere taken ten dienste van de politie;
c.
vrijwillige ambtenaren, aangesteld voor de uitvoering van de politietaak.
2.
Onder ambtenaren van politie, aangesteld voor de uitvoering van de politietaak, worden mede begrepen: de bijzondere ambtenaren van politie, bedoeld in artikel 43.
Staat dus niets over in dat ze opeens geen ambtenaar van politie meer zijn indien ze zich niet legitimeren
Immers is er dan niet voldaan aan vormvereisten die noodzakelijk waren bij dat bevel, waardoor dat hele bevel opeens ongeldig is misschien.
quote:Dit is natuurlijk onzin. Of iemand ambtenaar / agent is, wordt niet bepaald door zijn legitimatie. Hij heeft een arbeidsovereenkomst met de overheid, waarin staat dat hij agent is. Zo krijgt hij uitbetaald, zo zit hij bij de vakbond; dat is gewoonweg zijn beroep. Wel heb je verschil tussen binnen / buiten diensttijd, maar zelfs dat wordt niet bepaald door zijn legitimatie, maar door zijn tevoren vastgestelde urenrooster.Op woensdag 29 juni 2005 16:32 schreef Gebakken_vissie het volgende:
maar is het een agent. een uniform bepaalt dat niet. Vandaar ook de verplichting tot legitimatie. Geen legitimatie = geen ambtenaar. (..) Stellen we vervolgens dat een agent die weigert zich te legitimeren geen agent is.
Je kunt hoogstens beweren dat een derde niet hoeft te weten dat iemand agent is, als die agent zich niet legitimeert. Maar het blijft gewoon een agent.
Anders zou je ook leuke situaties krijgen. Een agent voldoet niet aan een of andere verplichting en stapt vervolgens in zijn dienstauto. Rechter: "joyriding" .
quote:Zijn legitimatie bepaald of hij een ambtelijk bevel uit mag vaardigen. Tuurlijk blijft hij ambtenaar, hij heeft alleen niks te vertellen. Een plantsoenmedewerker is ook ambtenaar. Heeft echter ook niks te vertellenOp woensdag 29 juni 2005 16:39 schreef Pool het volgende:
[..]
Dit is natuurlijk onzin. Of iemand ambtenaar / agent is, wordt niet bepaald door zijn legitimatie. Hij heeft een arbeidsovereenkomst met de overheid, waarin staat dat hij agent is. Zo krijgt hij uitbetaald, zo zit hij bij de vakbond; dat is gewoonweg zijn beroep. Wel heb je verschil tussen binnen / buiten diensttijd, maar zelfs dat wordt niet bepaald door zijn legitimatie, maar door zijn tevoren vastgestelde urenrooster.
Het je voordoen als iemand die gerechtigd is ambtelijke bevelen (laat ik het dan maar zo schrijven he) uit te vaardigenn is strafbaar. De rest volgt dan uit de logische gevolgtrekkingen van de wet.
quote:Hij hoeft zich ok niet te legitimeren. Hij is dan alleen niet bevoegd een ambtelijk bevel uit te vaardigen.Je kunt hoogstens beweren dat een derde niet hoeft te weten dat iemand agent is, als die agent zich niet legitimeert. Maar het blijft gewoon een agent.
quote:Slechts indien hij geen rijbewijs heeft. Heeft iemand toestemming in die auto te rijden, dan is dat geen enkel probleemAnders zou je ook leuke situaties krijgen. Een agent voldoet niet aan een of andere verplichting en stapt vervolgens in zijn dienstauto. Rechter: "joyriding" .
Maar hoe vreemd zou het feitelijk zijn. Verdachten worden welk vaker vrijgelaten wegens procedurefouten hoor
Als er iets gebeurd of als je een klacht wil indienen dan is het wel handig om te weten om welke agenten het gaat.
Je kan er over blijven discussieren, mensen die het onzin vinden: prima dan laat jij alleen je ID zien en vraag je er niet om.
quote:Een agent is gerechtigd om ambtelijke bevelen uit te vaardigen. Wat jij stelt, volgt dus niet logisch uit de wet.Op woensdag 29 juni 2005 16:45 schreef Gebakken_vissie het volgende:
Zijn legitimatie bepaald of hij een ambtelijk bevel uit mag vaardigen. Tuurlijk blijft hij ambtenaar, hij heeft alleen niks te vertellen. Een plantsoenmedewerker is ook ambtenaar. Heeft echter ook niks te vertellen
Het je voordoen als iemand die gerechtigd is ambtelijke bevelen (laat ik het dan maar zo schrijven he) uit te vaardigenn is strafbaar. De rest volgt dan uit de logische gevolgtrekkingen van de wet.
quote:Precies andersom. Hij moet zich wél legitimeren. Hij is wél bevoegd.Hij hoeft zich ok niet te legitimeren. Hij is dan alleen niet bevoegd een ambtelijk bevel uit te vaardigen.
quote:Ik heb ook een rijbewijs. Maar in een politiewagen mag ik niet in rijden, omdat alleen agenten toestemming hebben om daar in te rijden.Slechts indien hij geen rijbewijs heeft. Heeft iemand toestemming in die auto te rijden, dan is dat geen enkel probleem
quote:Klopt. Als je een paar post naar boven kijkt, zie je dat ik in dit tweede deel van het topic zelf begon over 'ontslag van alle rechtsvervolging' en 'afwezigheid van alle schuld'. Naar mijn mening moet het ook mogelijk zijn dat de onwil van een agent om legitimatie te tonen tot niet-ontvankelijkheid, een strafuitsluitingsgrond of strafvermindering leidt.Maar hoe vreemd zou het feitelijk zijn. Verdachten worden welk vaker vrijgelaten wegens procedurefouten hoor
Maar niet op basis van jouw, mijns inziens onzinnige constructie, maar op basis van strafprocessuele beginselen en een verkeerd signaal dat de professionele agent aan de burger afgeeft omtrent zijn eigen bevoegdheid.
quote:Ik vind het wel pesten, dit om eerder genoemde redenen in dit topic.Op woensdag 29 juni 2005 16:59 schreef pooier het volgende:
Ik vind het heel normaal dat je weet met wie je te maken hebt. Als hij/zij jouw om legitimatie vraagt dan kan je dat gewoon terug vragen. Dat heeft niks met pesten te maken.
Als er iets gebeurd of als je een klacht wil indienen dan is het wel handig om te weten om welke agenten het gaat.
Je kan er over blijven discussieren, mensen die het onzin vinden: prima dan laat jij alleen je ID zien en vraag je er niet om.
Blijf jij maar vooral lekker vragen om de ID van de agent, dan moet je ook niet zeuren dat je de hoofdprijs krijgt waar je anders weggekomen zou zijn met een waarschuwing.
Agent:
- U rijdt zonder licht meneer en tevens aan de verkeerde kant van de weg.
Betrokkene:
- Aah joh, je bent helemaal geen agent, ik wil je politielegitimatie zien.
Agent:
- Prima, kijk eens hier, nu wil ik die van jou ook even zien
Betrokkene:
Kijk eens
Agent:
* Schrijft 2 bekeuringen uit
quote:Dan ben jij een slechte agent, als je het daar van laat afhangen. Of je vindt de overtreding wel ernstig genoeg om een bekeuring uit te schrijven, of je vindt dat niet. Het zou fijn zijn als agenten zich eens wat professioneler opstellen.Op donderdag 30 juni 2005 18:03 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Ik vind het wel pesten, dit om eerder genoemde redenen in dit topic.
Blijf jij maar vooral lekker vragen om de ID van de agent, dan moet je ook niet zeuren dat je de hoofdprijs krijgt waar je anders weggekomen zou zijn met een waarschuwing.
Agent:
- U rijdt zonder licht meneer en tevens aan de verkeerde kant van de weg.
Betrokkene:
- Aah joh, je bent helemaal geen agent, ik wil je politielegitimatie zien.
Agent:
- Prima, kijk eens hier, nu wil ik die van jou ook even zien
Betrokkene:
Kijk eens
Agent:
* Schrijft 2 bekeuringen uit
quote:Ik dacht dat agenten er waren voor handhaving van de wet en openbare orde en voor hulpverlening. Opvoeden lijkt me meer iets voor de ouders. Ook zie ik niet in hoe een knulletje met bouwjaar '85 iemand kan opvoeden door hem te bestraffen wegens een legitiem verzoek.Op donderdag 30 juni 2005 18:14 schreef Oom_Agent het volgende:
opvoeden heet dat.........ernstige overtredingen worden zowiezo uitgeschreven.
quote:Ik noem dat straffen om gedragOp donderdag 30 juni 2005 18:12 schreef Pool het volgende:
[..]
Dan ben jij een slechte agent, als je het daar van laat afhangen. Of je vindt de overtreding wel ernstig genoeg om een bekeuring uit te schrijven, of je vindt dat niet. Het zou fijn zijn als agenten zich eens wat professioneler opstellen.
Dat wijsneuserige gedoe heb ik een broertje dood aan.
Als zij moeilijk gaan doen, kunnen wij dat ook.
Heel simpel
quote:Het is jouw taak niet om gedrag te straffen.Op donderdag 30 juni 2005 19:43 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Ik noem dat straffen om gedrag
Dat wijsneuserige gedoe heb ik een broertje dood aan.
Als zij moeilijk gaan doen, kunnen wij dat ook.
Heel simpel
Daar is de rechter voor. En het is al helemaal je taak niet om gedrag te straffen dat niet strafbaar is. Integendeel, het is juist een expliciete bevoegdheid van de burger om naar de legitimatie van de agent te vragen. Je bent dus gewoon een matige agent.
quote:Dat kun jij natuurlijk erg goed bepalen naar aanleiding van 1 situatieOp donderdag 30 juni 2005 19:58 schreef Pool het volgende:
[..]
Het is jouw taak niet om gedrag te straffen.
Daar is de rechter voor. En het is al helemaal je taak niet om gedrag te straffen dat niet strafbaar is. Integendeel, het is juist een expliciete bevoegdheid van de burger om naar de legitimatie van de agent te vragen. Je bent dus gewoon een matige agent.
Ik vind het de grootste onzin dat er naar mijn legitimatie wordt gevraagd wanneer ik iemand aanspreek op een strafbaar feit.
Niets maar dan ook niets doet de betrokkene vermoeden dat ik geen echte agent ben.
Ik vind het vragen om mijn legitimatie dus gewoon een vorm van pesterij en ik vind dat soort gedrag erg verwerpelijk.
Ik straf dat af door gewoon datgene doen wat binnen mijn bevoegdheden ligt.
Het is een ilussie van jouw kant te denken dat je TEN ALLE TIJDE van te voren moet bepalen of je verbaliserend gaat optreden.
Wanneer ik iemand staande houdt die erg hard rijdt en ik heb al besloten te gaan verbaliseren kan dit toch anders lopen. Ik spreek de persoon aan en hij of zij komt het het geloofwaardige verhaal dat zijn vader op sterven ligt.. Dan laat ik zo'n persoon ook zijn weg vervolgen zonder bekeuring. Dit ondanks het feit dat ik van te voren al besloten had te verbaliseren.
Andersom is dit dus ook het geval.
Discretionaire bevoegdheid heet dat
quote:een straf die voor iedereen die naar de rechter stapt (wat jullie mazzel is dat praktisch niemand dat doet) meteen verworpen zal worden. Het bekeuren van een verzoek om legitimatie is bekeuren om niks. Het is geen hinderen en geen belediging.Op donderdag 30 juni 2005 19:43 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Ik noem dat straffen om gedrag
Dat wijsneuserige gedoe heb ik een broertje dood aan.
Als zij moeilijk gaan doen, kunnen wij dat ook.
Heel simpel
Jij kunt als benadeelde niet aan de rechter duidelijk maken dat meneer de agent echt niet van plan was om jou een bon wegens roodlicht te geven voordat jij hem om zijn legitimatie vroeg.
Is dus een vorm van eigen rechter spelen (wat ons burgers juist afgeraden wordt, en indien mogelijk wordt bestraft) waarbij de eigen rechter speler relatief makkelijk weg kan komen
quote:een bekeuring wegens het vragen van een legitimatie van oom agent isw natuurlijk een ander verhaal. Ons smerisje zal natuurlijk iets leukers moeten verzinnen dan "verdachte vroeg om legitimatie'Op donderdag 30 juni 2005 23:50 schreef frederik het volgende:
Dat meteen is een groot probleem.
Jij kunt als benadeelde niet aan de rechter duidelijk maken dat meneer de agent echt niet van plan was om jou een bon wegens roodlicht te geven voordat jij hem om zijn legitimatie vroeg.
Is dus een vorm van eigen rechter spelen (wat ons burgers juist afgeraden wordt, en indien mogelijk wordt bestraft) waarbij de eigen rechter speler relatief makkelijk weg kan komen
Ambsteed + leugen = waarheid kent ook zijn grenzen natuurlijk
quote:En juist de manier waarop een agent met zijn discretionaire bevoegdheid omgaat, bepaalt of hij een goede of een slechte agent is.
In het voorbeeld met de stervende vader is het inderdaad netjes om niet te verbaliseren. De overtreder handelt dan ook al in de richting van noodtoestand (niet helemaal weliswaar), dus dan gebruik je je discretionaire bevoegdheid juist. Je gebruikt hem echter onjuist, wanneer je mensen ongelijk gaat behandelen op grond van jouw gekwetste egootje.
Jouw discretionaire bevoegdheid wordt daarom ook beperkt door rechtsbeginselen, zoals het gelijkheidsbeginsel, het verbod op willekeur en het verbod van misbruik van bevoegdheid. Je zit op en misschien wel over die grens, wanneer je de ene persoon voor precies hetzelfde vergrijp niet bestraft en de ander wel, omdat diegene toevallig jouw legitimatie vraagt.
quote:Probleem is alleen dat Kevin aangeeft dat die je niet zal bekeuren wegens het vragen van zijn legitimatie, maar wegens twee andere feiten (het eerste feit wat anders bij waarschuwen zou blijven, en het niet op eerste verzoek tonen van jouw legitimatie).Op donderdag 30 juni 2005 23:57 schreef Gebakken_vissie het volgende:
[..]
een bekeuring wegens het vragen van een legitimatie van oom agent isw natuurlijk een ander verhaal. Ons smerisje zal natuurlijk iets leukers moeten verzinnen dan "verdachte vroeg om legitimatie'
Ambsteed + leugen = waarheid kent ook zijn grenzen natuurlijk
Daarom vind ik het ook jammer dat die nog niet gereageerd heeft op mijn vraag hoe hij zou reageren indien ik voor hem stond, en hem na tonen van mijn eigen legitimatie om zijn legitimatie vroeg (in de situatie waarin ik verder nog geen overtredingen had begaan die hij kon misbruiken als straf)
quote:Bekeur ik dan voor verzoek om legitimatie ??Op donderdag 30 juni 2005 23:42 schreef Gebakken_vissie het volgende:
[..]
een straf die voor iedereen die naar de rechter stapt (wat jullie mazzel is dat praktisch niemand dat doet) meteen verworpen zal worden. Het bekeuren van een verzoek om legitimatie is bekeuren om niks. Het is geen hinderen en geen belediging.
Nee, ik bekeur voor 2 overtredingen, te weten: geen licht op de fiets en verkeerde richting fietsen.
Ik sta volledig in mn recht bij het uitschrijven van deze bekeuringen.
quote:Ik kom uit de nachtdienst dus kon niet eerder reageren..Op vrijdag 1 juli 2005 00:12 schreef frederik het volgende:
[..]
Probleem is alleen dat Kevin aangeeft dat die je niet zal bekeuren wegens het vragen van zijn legitimatie, maar wegens twee andere feiten (het eerste feit wat anders bij waarschuwen zou blijven, en het niet op eerste verzoek tonen van jouw legitimatie).
Daarom vind ik het ook jammer dat die nog niet gereageerd heeft op mijn vraag hoe hij zou reageren indien ik voor hem stond, en hem na tonen van mijn eigen legitimatie om zijn legitimatie vroeg (in de situatie waarin ik verder nog geen overtredingen had begaan die hij kon misbruiken als straf)
Ik kan jou alleen staande houden indien jij een verdachte bent.
De door jouw geschetste situatie zal dus niet snel gebeuren.
Wanneer jij je verder netjes gedraagt en je ook daadwerkelijk kunt beargumenteren waarom je mijn legitimatie wilt zien is er niks aan de hand.
Ik heb het hier alleen over de pesterijen van pubers die denken te weten hoe alles werkt.
quote:En dat is zeer waarschijnlijk nu net het verschil tussen de theorie en de praktijkOp vrijdag 1 juli 2005 00:00 schreef Pool het volgende:
[..]
En juist de manier waarop een agent met zijn discretionaire bevoegdheid omgaat, bepaalt of hij een goede of een slechte agent is.
In het voorbeeld met de stervende vader is het inderdaad netjes om niet te verbaliseren. De overtreder handelt dan ook al in de richting van noodtoestand (niet helemaal weliswaar), dus dan gebruik je je discretionaire bevoegdheid juist. Je gebruikt hem echter onjuist, wanneer je mensen ongelijk gaat behandelen op grond van jouw gekwetste egootje.
Jouw discretionaire bevoegdheid wordt daarom ook beperkt door rechtsbeginselen, zoals het gelijkheidsbeginsel, het verbod op willekeur en het verbod van misbruik van bevoegdheid. Je zit op en misschien wel over die grens, wanneer je de ene persoon voor precies hetzelfde vergrijp niet bestraft en de ander wel, omdat diegene toevallig jouw legitimatie vraagt.
De discretionaire bevoegdheid dekt het verwijt dat jij mij maakt.
Het valt namelijk nooit en te nimmer aan te tonen of ik die bekeuring in eerste instantie wilde geven, discretionaire bevoegdheid geeft je namelijk de mogelijkheid om situatie afhankelijk wel of niet te bekeuren. En in een situatie waarin iemand in mijn ogen vervelend is schrijf ik de bon gewoon uit.
Je kunt in bekeuringssituaties het gelijkheidsbeginsel dus eigenlijk gewoon wegstrepen aangezien het in de praktijk nooit valt aan te tonen of er daadwerkelijk schending van 1 van deze rechten is.
quote:Euh??Op donderdag 30 juni 2005 23:57 schreef Gebakken_vissie het volgende:
[..]
een bekeuring wegens het vragen van een legitimatie van oom agent isw natuurlijk een ander verhaal. Ons smerisje zal natuurlijk iets leukers moeten verzinnen dan "verdachte vroeg om legitimatie'
Ambsteed + leugen = waarheid kent ook zijn grenzen natuurlijk
Lees het topic nog eens goed door is mijn advies.
quote:Volgens de letter van de wet misschien wel, maar zoals iemand anders al opmerkte maak je op een op zijn minst twijfelachtige manier gebruik van je discretionaire bevoegdheid. Maar goed, je bent niet de enige agent die dat doet...Op vrijdag 1 juli 2005 08:56 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Bekeur ik dan voor verzoek om legitimatie ??
Nee, ik bekeur voor 2 overtredingen, te weten: geen licht op de fiets en verkeerde richting fietsen.
Ik sta volledig in mn recht bij het uitschrijven van deze bekeuringen.
quote:En hieruit blijkt dus de aard van het beestje.Op vrijdag 1 juli 2005 09:10 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Je kunt in bekeuringssituaties het gelijkheidsbeginsel dus eigenlijk gewoon wegstrepen aangezien het in de praktijk nooit valt aan te tonen of er daadwerkelijk schending van 1 van deze rechten is.
quote:Dat bij de rechter niet aan te tonen valt dat je je bevoegdheid misbruikt, wil niet zeggen dat je je bevoegdheid niet misbruikt. Je zult er inderdaad mee wegkomen, maar je blijft dan een slechte agent. Wat dat betreft blijft die stelling onbestreden.Op vrijdag 1 juli 2005 09:10 schreef kevin85 het volgende:
De discretionaire bevoegdheid dekt het verwijt dat jij mij maakt.
Het valt namelijk nooit en te nimmer aan te tonen of ik die bekeuring in eerste instantie wilde geven, discretionaire bevoegdheid geeft je namelijk de mogelijkheid om situatie afhankelijk wel of niet te bekeuren. En in een situatie waarin iemand in mijn ogen vervelend is schrijf ik de bon gewoon uit.
Je kunt in bekeuringssituaties het gelijkheidsbeginsel dus eigenlijk gewoon wegstrepen aangezien het in de praktijk nooit valt aan te tonen of er daadwerkelijk schending van 1 van deze rechten is.
quote:Bij mijn weten is verdachte zijn geen noodzaak indien jij wilt controleren (net als je geen verdachte hoeft te zijn in een gebied waar preventief fouilleren is ingevoerd). Indien jij het nodig acht voor orde handhaving mag jij al naar iemands legitimatie vragen (kan zijn dat ik er naast zit, in dat geval wil ik dat graag wetenOp vrijdag 1 juli 2005 09:01 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Ik kom uit de nachtdienst dus kon niet eerder reageren..
Ik kan jou alleen staande houden indien jij een verdachte bent.
De door jouw geschetste situatie zal dus niet snel gebeuren.
Wanneer jij je verder netjes gedraagt en je ook daadwerkelijk kunt beargumenteren waarom je mijn legitimatie wilt zien is er niks aan de hand.
Ik heb het hier alleen over de pesterijen van pubers die denken te weten hoe alles werkt.
)Wat is er aan de hand indien ik alleen kan beargumenteren dat ik een proefproces zou willen beginnen over de legitimatieplicht van jou als agent, dat ik verder helemaal niets geen verdere noodzaak zie (voor een proefproces ben ik misschien stom bezig door wel mijn legitimatie onmiddelijk te tonen). Ik heb immers geheel geen argument nodig om jou om je legitimatie te vragen, in tegenstelling tot jouw vraag om mijn legitimatie
quote:Hangt ervanaf welke puber die voor zich krijgt.Op vrijdag 1 juli 2005 09:28 schreef Pool het volgende:
[..]
Dat bij de rechter niet aan te tonen valt dat je je bevoegdheid misbruikt, wil niet zeggen dat je je bevoegdheid niet misbruikt. Je zult er inderdaad mee wegkomen, maar je blijft dan een slechte agent. Wat dat betreft blijft die stelling onbestreden.
Indien het iemand is die niet alleen denkt te weten hoe alles werkt, maar ook echt een beetje van alles op de hoogte is, en bovendien Kevin uit de tent weet te lokken (door hem eerst overduidelijk in de vorm van vermanend toespreken te laten spreken, en pas later over de rooie te laten gaan wegens jouw latere "pestgedrag"), dan weet ik niet wat een rechter zegt over misbruik van macht indien Kevin onder ede voor de rechter verklaart dat zijn hele houding inderdaad eerst vermanend, en later bekeurend was
quote:Jij zelf weet heel goed waarom je die bekeuring op dat moment uitschreef.Op vrijdag 1 juli 2005 09:10 schreef kevin85 het volgende:
[..]
En dat is zeer waarschijnlijk nu net het verschil tussen de theorie en de praktijk
De discretionaire bevoegdheid dekt het verwijt dat jij mij maakt.
Het valt namelijk nooit en te nimmer aan te tonen of ik die bekeuring in eerste instantie wilde geven, discretionaire bevoegdheid geeft je namelijk de mogelijkheid om situatie afhankelijk wel of niet te bekeuren. En in een situatie waarin iemand in mijn ogen vervelend is schrijf ik de bon gewoon uit.
Je kunt in bekeuringssituaties het gelijkheidsbeginsel dus eigenlijk gewoon wegstrepen aangezien het in de praktijk nooit valt aan te tonen of er daadwerkelijk schending van 1 van deze rechten is.
En ik kan me voorstellen dat je dat wil in sommige situaties maar zelf weet je natuurlijk wel beter.
Als iemand de wijsneus wil uithangen tegenover een politieagent en dat is al een reden om hem/ haar dan maar wel te bekeuren voor een overtreding i.p.v. te waarschuwen.
Daar moet je dus boven kunnen staan als politieagent, als je dat niet kunt dan ben je eigenlijk niet geschikt voor het werk wat je doet.
Uit de tent lokken zul je altijd meemaken en daar maakt de politie zichzelf ook schuldig aan.
Vooral die 20 jarige politie broekkies die denken dat ze alles weten omdat ze in een blauwe tuinbroek mogen rondlopen
quote:En wat ben jij dan?!?!Op vrijdag 1 juli 2005 09:01 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Wanneer jij je verder netjes gedraagt en je ook daadwerkelijk kunt beargumenteren waarom je mijn legitimatie wilt zien is er niks aan de hand.
Ik heb het hier alleen over de pesterijen van pubers die denken te weten hoe alles werkt.
quote:waarom zou IK moeten beargumenteren waarom ik jouw legitimatie wil zien. Ik zal niet zomaar naar een agent stappen en vragen of hij zich wil legitimeren. Wanneer ik staande word gehouden, om wat voor reden dan ook en ik besluit naar jouw legitimatie te vragen dan is dat mijn recht. Of ik dat nu wil beargumenteren of niet.Op vrijdag 1 juli 2005 09:01 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Ik kom uit de nachtdienst dus kon niet eerder reageren..
Ik kan jou alleen staande houden indien jij een verdachte bent.
De door jouw geschetste situatie zal dus niet snel gebeuren.
Wanneer jij je verder netjes gedraagt en je ook daadwerkelijk kunt beargumenteren waarom je mijn legitimatie wilt zien is er niks aan de hand.
Ik heb het hier alleen over de pesterijen van pubers die denken te weten hoe alles werkt.
quote:Wet op de identificatieplicht
1 Inleiding: een uitgebreide, beperkte identificatieplicht
In veel landen bestaat een algemene identificatieplicht. Iedereen is daar te allen tijde verplicht om desgevraagd een identiteitsbewijs te tonen aan een opsporingsambtenaar of controleur. Degene die niet aan die vordering voldoet is strafbaar. De Nederlandse wetgever heeft aanvankelijk gekozen voor een beperkte identificatieplicht. Alleen in bepaalde, specifiek in wet- en regelgeving omschreven gevallen bestond voor de burger de verplichting om op verzoek een identiteitsbewijs te tonen.
Die beperkte identificatieplicht is geïntroduceerd in de Wet op de identificatieplicht (kortweg: WID) die in 1994 in werking trad. De wet wijst in artikel 1 aan wat de officiële identiteitsbewijzen zijn. Daarnaast wijzigde de WID een twintigtal bestaande wetten. In die wetten werd steeds een identificatieplicht opgenomen, een verplichting om aan de hand van een officieel identiteitsbewijs aan te tonen wie men is.
Door de structuur van de WID was het eenvoudig om nieuwe identificatieplichten in het leven te roepen. De wetgever kan in een wet gewoonweg de verplichting opnemen om desgevraagd een document als bedoeld in artikel 1 van de WID ter inzage te verstrekken. Van die mogelijkheid is sinds 1994 ruimschoots gebruikgemaakt. Inmiddels is in tientallen wetten een identificatieplicht opgenomen.
Op 1 januari 2005 is de Wet op de uitgebreide identificatieplicht in werking getreden. Die wet bracht belangrijke wijzigingen aan in de WID en in een aantal andere wetten. De meest fundamentele wijziging is dat opsporingsambtenaren en toezichthouders de algemene bevoegdheid hebben gekregen om in het kader van hun taakuitoefening inzage in een identiteitsbewijs te vorderen. Degene die daar niet direct aan voldoet, maakt zich schuldig aan een strafbaar feit.
Als gevolg daarvan is de Nederlandse identificatieplicht zeer dicht bij een algemene identificatieplicht komen te liggen. Een belangrijke beperking is echter dat opsporingsambtenaren niet naar eigen goeddunken inzage mogen vorderen. De vordering moet namelijk redelijkerwijs nodig zijn in het kader van de taakuitoefening.
In grote lijnen zijn met de WID en aanverwante wetten vier soorten identificatieplichten gecreëerd:
- identificatieverplichtingen die een bedrijf of instelling helpen aan zijn wettelijke verplichtingen te voldoen. Een voorbeeld is de verplichting van de werknemer om zich bij indiensttreding bij een werkgever met een officieel identiteitsbewijs te identificeren. Zo weet de werkgever met wie hij te maken heeft, hetgeen belangrijk is voor de afdracht van belasting en de inhouding van premies. Een ander voorbeeld biedt de Tabakswet. De tabaksverkoper mag een klant naar een officieel identiteitsbewijs vragen om vast te stellen of deze wel oud genoeg is om sigaretten te kopen;
- identificatieverplichtingen om fraude met gemeenschapsgelden tegen te gaan. Voorbeeld is de identificatieplicht voor aanvragers van uitkeringen;
- identificatieverplichtingen die de betrouwbaarheid van officiële registraties en documenten bevorderen, zoals de identificatieplicht bij de aangifte van een geboorte of bij de aanvraag van een bromfietscertificaat;
- identificatieverplichtingen tegenover opsporingsambtenaren, toezichthouders en controleurs. Hieronder valt bijvoorbeeld de algemene toonplicht wanneer een politieambtenaar op basis van artikel 8a Politiewet 1993 inzage in een identiteitsbewijs vordert. Ook allerlei specifieke verplichtingen vallen in deze categorie, zoals de verplichting voor werknemers om desgevraagd bij een werkplekcontrole van het UWV een identiteitsbewijs te tonen.
Deze bespreking richt zich in het bijzonder op de laatste categorie identificatieverplichtingen, omdat die in de politiepraktijk een rol kunnen spelen. In hoofdstuk 2 worden enige basisbegrippen uitgelegd. De officiële identiteitsbewijzen komen in hoofdstuk 3 aan de orde. Vervolgens wordt ingegaan op vier wettelijke identificatieplichten waar de politie mee te maken kan krijgen: bij toepassing van de bevoegdheid van artikel 8a Politiewet 1993 (hoofdstuk 4); bij toezicht in het kader van de WAHV (hoofdstuk 5); bij werkplekcontroles (hoofdstuk 6) en bij zwartrijden in het openbaar vervoer (hoofdstuk 7).
Voor de identificatieplicht in het kader van het binnenlands vreemdelingentoezicht wordt verwezen naar de bespreking van de vreemdelingenwetgeving elders in Stapel & de Koning Algemene wetgeving.
2 Enige basisbegrippen
2.1 Identificatieplicht, verificatieplicht en verificatiebevoegdheid
Een identificatieplicht is een wettelijke verplichting om desgevraagd de identiteit aan te tonen met behulp van een officieel identiteitsbewijs. De tegenhanger van een dergelijke identificatieplicht voor een burger is de vraag van een instantie of een functionaris om een identiteitsbewijs te mogen inzien. Dit wordt aangeduid met verificatie: het controleren van de identiteit aan de hand van een officieel identiteitsbewijs.
Niet onder de identificatieplicht valt de bevoegdheid van artikel 55b lid 1 Wetboek van Strafvordering om een staande gehouden of aangehouden verdachte naar diens sociaal-fiscaal nummer te vragen. Weliswaar zal de verdachte aan een dergelijk verzoek moeilijk anders kunnen voldoen dan door een officieel identiteitsbewijs te tonen, maar op het niet-tonen staat geen strafsanctie. Wel zal de weigerachtige verdachte aan het dwangmiddel van artikel 55b lid 2 Wetboek van Strafvordering onderworpen kunnen worden.
In sommige door de wet geregelde situaties bestaat een verificatieplicht: de instantie móét in bepaalde gevallen naar een identiteitsbewijs vragen. Een bank is bijvoorbeeld op grond van de Wet identificatie bij dienstverlening verplicht om identificatie te vragen aan degene die een rekening wil openen. Bij de bepalingen die hierna in de hoofdstukken 4 tot en met 7 aan de orde komen gaat het echter niet om een plicht, maar om een verificatiebevoegdheid. De controleur of opsporingsambtenaar heeft binnen het wettelijke kader een ruime mate van vrijheid om te bepalen of hij iemand al dan niet naar zijn identiteitsbewijs vraagt.
2.2 Toonplicht
Een identificatieplicht kan in verschillende vormen bestaan. In de WID is gekozen voor een toonplicht. In de Memorie van Toelichting staat dat omschreven als ‘de verplichting om een daartoe aangewezen identiteitsbewijs op eerste verzoek te overhandigen aan de controleur of de opsporingsambtenaar die in het kader van zijn taakvervulling naar dat bewijs vraagt’.
Het identiteitsbewijs moet terstond worden getoond.
2.3 Identificatie en legitimatie
In het dagelijks spraakgebruik heeft men het vaak over ‘legitimatieplicht’ en over ‘legitimatiebewijzen’. Heel bewust zijn deze termen niet gebruikt in het kader van de WID. Identificatie en legitimatie zijn namelijk te onderscheiden begrippen.
Simpel gezegd komt het erop neer dat het bij identificatie draait om wie men is en bij legitimatie om wat men is. Een en ander is het best te verduidelijken aan de hand van een voorbeeld. Wanneer iemand betrapt wordt op zwartrijden in het openbaar vervoer kan hem door de controleur gevraagd worden zich te identificeren. Wanneer hij dan een geldig paspoort toont, voldoet hij aan de identificatieverplichting.
De controleur zal vervolgens alleen geïnteresseerd zijn in de pasfoto en de in het paspoort vermelde identiteitsgegevens. Het paspoort is echter toevallig ook nog eens legitimatiebewijs: het is een reisdocument dat de houder het recht geeft om naar andere landen te reizen. Dat aspect gaat de controleur in het openbaar vervoer niet aan. Een grensbewaker in een vreemd land zal echter ook in die legitimatiefunctie geïnteresseerd zijn. Hij wil weten of de houder van een dergelijk document zijn land in mag.
3 De identiteitsbewijzen
Artikel 1 vormt de ruggengraat van de WID. In het artikel worden de officiële identiteitsbewijzen aangewezen. In de Memorie van Toelichting wordt een identiteitsbewijs omschreven als een bewijs dat bestemd is om aan te tonen dat de houder degene is voor wie hij zich uitgeeft. Er is voor gekozen om aansluiting te zoeken bij bestaande officiële documenten en niet een aparte nationale kaart, speciaal voor identificatiedoeleinden in te voeren. Een grote meerderheid van de bevolking van 14 jaar en ouder beschikt immers toch al over een eigen reis- of verblijfsdocument. Voor alle hierna genoemde documenten geldt dat de geldigheidsdatum niet mag zijn verstreken. Met een verlopen paspoort kan men zich dus niet identificeren.
3.1 Nederlandse reisdocumenten
In artikel 1 lid 1 sub 1 WID worden aangewezen de reisdocumenten, zoals bedoeld in artikel 2 van de Paspoortwet. Het betreft de volgende door de Nederlandse overheid uitgegeven reisdocumenten:
- het nationaal paspoort (ook in de varianten ‘diplomatiek paspoort’ en ‘dienstpaspoort’);
- het reisdocument voor vluchtelingen (het ‘Vluchtelingenpaspoort’);
- het reisdocument voor vreemdelingen (het ‘Vreemdelingenpaspoort’);
- de Nederlandse identiteitskaart. Tot 1 oktober 2001 werd de Europese identiteitskaart, de voorloper van de Nederlandse identiteitskaart, uitgegeven. Voorzover een dergelijke kaart nog geldig is, mag deze als identiteitsbewijs gebruikt worden.
3.2 Reisdocumenten uit EG- en EER-landen
Artikel 1 lid 1 sub 3 WID wijst eveneens als geldig identiteitsdocument aan:
‘een geldig nationaal, diplomatiek of dienstpaspoort dat is afgegeven door het daartoe bevoegde gezag in een andere lidstaat van de Europese Gemeenschappen of in een andere staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, voor zover de houder de nationaliteit van die andere lidstaat bezit’.
Op 1 januari 2005 waren 28 landen partij bij de EER. Behalve de 25 EU-lidstaten waren dat Noorwegen, Liechtenstein en IJsland.
3.3 Verblijfsdocumenten voor vreemdelingen
In artikel 1 lid 1 sub 2 WID worden aangewezen ‘de documenten waarover een vreemdeling ingevolge de Vreemdelingenwet 2000 moet beschikken ter vaststelling van zijn identiteit, nationaliteit en verblijfsrechtelijke positie.’ Op grond van artikel 4.21 van het Vreemdelingenbesluit 2000 zijn dat respectievelijk:
- het verblijfsdocument ‘regulier bepaalde tijd’ (zie bijlage 7a Voorschrift Vreemdelingen 2000);
- het verblijfsdocument ‘regulier onbepaalde tijd’ (zie bijlage 7b Voorschrift Vreemdelingen 2000);
- het verblijfsdocument ‘asiel bepaalde tijd’ (zie bijlage 7c Voorschrift Vreemdelingen 2000);
- het verblijfsdocument ‘asiel onbepaalde tijd’ (zie bijlage 7d Voorschrift Vreemdelingen 2000);
- het verblijfsdocument ‘gemeenschapsonderdaan’ (zie bijlage 7e Voorschrift Vreemdelingen 2000);
- de ‘registratiekaart meldingsplicht asielzoeker’, ook wel bekend als ‘W-document’ (zie bijlage 7f Voorschrift Vreemdelingen 2000);
- een document voor grensoverschrijding dat is vereist tot het hebben van toegang tot Nederland, dan wel een geldig document voor grensoverschrijding waarin een geldig visum is aangetekend. Deze documenten zijn alleen toegelaten voor die vreemdelingen die gedurende de ‘vrije termijn’ van artikel 12 Vreemdelingenwet 2000 in ons land mogen verblijven. Zie voor een overzicht van het grote aantal documenten dat onder deze noemer valt bijlage behorend bij artikel 2.3 Voorschrift Vreemdelingen 2000.
3.4 Het rijbewijs
In artikel 1 lid 1 sub 4 WID wordt het rijbewijs als geldig identiteitsbewijs aangewezen. Dezelfde bepaling erkent ook geldige rijbewijzen uit de landen van de EG/EER (zie hiervoor 3.2), mits het gaat om rijbewijzen die zijn voorzien van een pasfoto van de houder. Dat betekent echter niet dat bij alle wettelijke identificatieplichten met het tonen van het rijbewijs kan worden volstaan. In sommige gevallen kan het namelijk in het kader van de handhaving van de betrokken wetgeving van belang zijn dat ook de nationaliteit van betrokkene wordt geverifieerd, zoals bij de aanvraag van een sofi-nummer. In die gevallen zou het Nederlandse rijbewijs ongeschikt zijn als identiteitsbewijs, omdat het de nationaliteit van de houder niet vermeldt.
Daarom zijn in een aantal bepalingen, zoals in artikel 151a Gemeentewet (identificatieplicht in het kader van de handhaving van gemeentelijke prostitutieverordeningen), alleen de documenten van artikel 1 lid 1 sub 1-3 WID als geldig identiteitsdocument aangewezen en niet het rijbewijs. Voor alle duidelijkheid: bij de hieronder in hoofdstuk 4 tot en met 7 besproken identificatieplichten kan het rijbewijs wel als identiteitsbewijs gebruikt worden.
3.5 Niet-aangewezen documenten
Uit het voorgaande overzicht blijkt dat de WID een groot aantal documenten als geldig identiteitsbewijs erkent. Niettemin zijn er ook nog vele ingeburgerde identiteits- en legitimatiebewijzen waarmee iemand zich niet officieel kan identificeren. Voorbeelden zijn de pas-65, de OV-jaarkaart of het politielegitimatiebewijs. Die documenten zijn ongeschikt als identiteitsbewijs omdat ze te fraudegevoelig zijn, onvoldoende identiteitsgegevens vermelden of niet door de overheid zijn uitgegeven.
Er is dus een beperkt aantal officiële identiteitsbewijzen. Toch betekent dat niet dat men zich nooit met een ander bewijs zal kunnen identificeren. Het hangt ervan af of de vragende instantie of functionaris een verificatiebevoegdheid, dan wel een verificatieplicht heeft.
Wanneer er een verificatieplicht is, mag men alleen genoegen nemen met de wettelijk aangewezen identiteitsdocumenten. De werkgever die de identiteit van een werknemer moet verifiëren op grond van de Wet op de loonbelasting 1964, mag alleen een in artikel 1 WID aangewezen document accepteren. Een kopie van een buitenlands paspoort samen met het sofi-nummer van de werknemer is dan niet genoeg (HR 22 december 1999).
Bij een verificatiebevoegdheid wordt meer aan het eigen inzicht van de betrokken functionaris overgelaten. Zo kan de tramcontroleur een zwartrijder expliciet vragen een officieel identiteitsdocument te tonen, maar het hoeft niet. Als de zwartrijder een bepaalde identiteit opgeeft en deze aantoont met een zwemabonnement of een collegekaart, dan kan de controleur dat accepteren als hij de overtuiging heeft dat betrokkene de juiste identiteit opgeeft.
4 De bevoegdheid van artikel 8a Politiewet 1993
4.1 Vorderingsbevoegdheid, toonplicht en strafbaarstelling
De algemene bevoegdheid om inzage in een identiteitsbewijs te vorderen is terug te vinden in de Politiewet 1993. Artikel 8a lid 1 Politiewet 1993 bepaalt:
‘Een ambtenaar van politie aangesteld voor de uitvoering van de politietaak, is bevoegd tot het vorderen van inzage van een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht van personen, voor zover dat redelijkerwijs noodzakelijk is voor de uitvoering van de politietaak.’
In het tweede en derde lid worden soortgelijke bevoegdheden verleend aan respectievelijk de buitengewoon opsporingsambtenaar en (voor de uitoefening van zijn politietaak of bij de verlening van bijstand aan de politie) de militair van de Koninklijke marechaussee.
De corresponderende toonplicht staat in artikel 2 van de Wet op de identificatieplicht:
‘Een ieder die de leeftijd van veertien jaar heeft bereikt, is verplicht op de eerste vordering van een ambtenaar als bedoeld in artikel 8 van de Politiewet 1993, een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 ter inzage aan te bieden. Deze verplichting geldt ook indien de vordering wordt gedaan door een toezichthouder.’
Het sluitstuk is de strafbaarstelling voor degene die zich desgevraagd niet identificeert. Artikel 447e Sr:
‘Hij die niet voldoet aan de verplichting om een identiteitsbewijs ter inzage aan te bieden, hem opgelegd bij artikel 2 van de Wet op de identificatieplicht, wordt gestraft met geldboete van de tweede categorie.’
4.2 In welke gevallen mag inzage in een identiteitsbewijs gevraagd worden?
4.2.1 Achtergrond
De wetgever ziet de uitbreiding van de identificatieplicht als een middel om de effectiviteit en het gezag van het optreden van de politie te versterken. Volgens de wetgever ligt de toegevoegde waarde van de identificatieplicht ter uitoefening van de politietaak met name in de sfeer van de openbare orde. Als voorbeeld wordt genoemd de mogelijkheid om bij gelegenheid van dreigende wanordelijkheden de identiteit van de personen die daarbij aanwezig zijn vast te stellen.
Ook in de sfeer van de terrorismebestrijding lag voor de politiek een belangrijk argument om de vorderingsbevoegdheid tot de politie uit te breiden. Het werd als onaanvaardbaar beschouwd, dat de politie bij dreigende terroristische aanslagen geen middel had om eenvoudig de identiteit vast te stellen van personen die zich op een bepaalde plek bevonden. Het aanvankelijk met die achtergrond ingediende wetsvoorstel Incidentele identiteitscontroles is ingetrokken, nu dezelfde materie wordt geregeld door de uitbreiding van de WID. De bijzondere identificatieplicht bij voetbalwedstrijden van artikel 435f Sr is door de uitbreiding van de WID overbodig geworden en daarom komen te vervallen.
Ook bij optreden in het kader van de hulpverleningstaak kan de identificatieplicht een toegevoegde waarde hebben. De Memorie van Toelichting haalt het voorbeeld aan van een burenruzie waarbij meerdere - ook onbekende - personen betrokken zijn geraakt.
Ten slotte zou ook de uitoefening van derde politietaak, de strafrechtelijke handhaving van de rechtsorde, volgens de wetgever gebaat zijn bij de uitbreiding van de vorderingsbevoegdheid tot de politie. De Minister van Justitie wijst in dat verband bijvoorbeeld op de vaststelling van de identiteit van overtreders op de fiets of te voet. Voorheen waren die niet gehouden een identiteitsbewijs bij zich te dragen.
De uitbreiding van de identificatieplicht brengt geen verandering aan in de bestaande bevoegdheden met betrekking tot identiteitsvaststelling op basis van de Vreemdelingenwet 2000. Zie voor de criteria waaraan moet zijn voldaan om te kunnen overgaan tot identiteitscontrole in het kader van het binnenlands vreemdelingentoezicht, de bespreking van de vreemdelingenwetgeving elders in Stapel & De Koning Algemene wetgeving.
4.2.2 Specifieke situaties
De belangrijkste ratio achter de uitbreiding van de identificatieplicht tot de politie is dat de politie moet kunnen weten met wie ze van doen heeft, als dat noodzakelijk is voor een redelijke taakuitoefening. In de wetsgeschiedenis en ook in de Aanwijzing uitbreiding identificatieplicht (registratienr. 2004A016) van het OM wordt benadrukt dat handhaving van de identificatieplicht geen doel op zich mag zijn. Er is geen algemene bevoegdheid voor de politie om zomaar burgers die zich op openbare weg bevinden naar hun identiteitsbewijs te vragen.
Die beperking is tot uitdrukking gebracht door in artikel 8a lid 1 Politiewet 1993 op te nemen dat de vorderingsbevoegdheid alleen geldt ‘voor zover dat redelijkerwijs noodzakelijk is voor de politietaak’.
Dat betekent dat de politieambtenaar het gebruik van de toepassing zal moeten kunnen motiveren, en die motivering moet in ieder geval schriftelijk kunnen blijken indien een proces-verbaal wordt opgemaakt ter zake van het niet-voldoen aan de identificatieplicht. In het proces-verbaal moeten de feiten en omstandigheden worden gerelateerd op basis waarvan de opsporingsambtenaar het redelijkerwijs noodzakelijk heeft geacht inzage te vorderen.
Het is dus onvoldoende wanneer in het proces-verbaal slechts wordt aangegeven dat de identiteitscontrole plaatsvond in het kader van de uitoefening van een van de politietaken, te weten strafrechtelijke handhaving, handhaving van de openbare orde of hulpverlening.
De bevoegdheid van artikel 8a Politiewet 1993 bestrijkt een heel breed terrein waarin zich allerlei onvoorziene situaties kunnen voordoen. Omdat de uitbreiding van de identificatieplicht juist ook beoogt de politie meer armslag te geven bij de vervulling van haar taken, is het wenselijk noch mogelijk om een uitputtende opsomming te geven van de situaties waarin het vorderen van inzage in een identiteitsbewijs aangewezen kan zijn. Bij wijze van richtsnoer geeft de Aanwijzing uitbreiding identificatieplicht de volgende voorbeelden:
- een auto rijdt ’s nachts rond op een industrieterrein;
- er vindt op straat of in een café een schietpartij plaats en het is relevant voor het onderzoek om de identiteit van (mogelijke) getuigen vast te stellen;
- in een groepje bekende dealers duikt een onbekende op;
- hangjongeren veroorzaken overlast in de openbare ruimte;
- er woedt een brand en de (mogelijke) brandstichter zou zich kunnen bevinden tussen de toegestroomde belangstellenden;
- bij evenementen (zoals voetbalwedstrijden) en demonstraties in geval van rellen of dreiging van het ontstaan van rellen;
- bij onrust of dreigend geweld in uitgaansgebieden en/of openbare manifestaties waarbij gevaar van ordeverstoring aanwezig is.
Daarnaast geeft de Aanwijzing de volgende twee voorbeelden van concrete situaties waarin de uitoefening van de bevoegdheid tot identiteitscontrole niet zonder meer op zijn plaats is:
- wanneer van iemand de identiteit al bekend is;
- bij preventief fouilleren met betrekking tot personen bij wie geen wapens of drugs worden gevonden. Het toepassen van preventief fouilleren impliceert immers niet het vragen naar een identiteitsbewijs.
Deze voorbeelden zien allemaal op de situatie waarin de politieambtenaar overweegt om iemand te benaderen teneinde deze persoon naar zijn identiteitsbewijs te vragen.
Een in de praktijk zeker zoveel voorkomende situatie is echter dat iemand al is staande gehouden of aangehouden, omdat de verdenking bestaat dat hij of zij enig strafbaar feit gepleegd heeft. De bevoegdheid inzage te vragen vervult dan een ondersteunende rol ten opzichte van de strafvorderlijke afwikkeling van de verdenking. In dat geval is de belangenafweging eenvoudiger. Het verifiëren van de identiteit is dan immers vanzelf redelijkerwijs noodzakelijk voor de uitvoering van de politietaak.
4.3 Dwangmiddelen, sancties en samenloop
4.3.1 Dwangmiddelen
Degene die zich niet conform artikel 447e Sr (of een van de andere identificatieverplichtingen) identificeert, maakt zich schuldig aan een strafbaar feit. Daarmee worden vanzelf ook de bevoegdheden toepasselijk die het Wetboek van Strafvordering biedt om de identiteit van verdachten te achterhalen. Omdat alleen naar een identiteitsbewijs gevraagd zal worden wanneer het voor de taakuitoefening redelijkerwijs nodig is om duidelijkheid te verkrijgen over de identiteit van betrokkene, ligt het voor de hand dat bij het niet-voldoen aan de identificatieplicht gepoogd wordt om door de toepassing van dwangmiddelen alsnog de identiteit van betrokkene te achterhalen.
In dat verband zijn met name relevant:
- de bevoegdheid van artikel 55b lid 2 Sv (onderzoek aan de kleding of meegevoerde voorwerpen ter vaststelling van de identiteit);
- artikel 61 lid 2 Sv (verlenging termijn voor ophouding met maximaal zes uur ter vaststelling van de identiteit);
- de in artikel 61a lid 1 onder a en b Sv genoemde maatregelen in het belang van het onderzoek (het maken van fotografische opnamen of video-opnamen, het nemen van lichaamsmaten en het nemen van vingerafdrukken).
Zie voor de bespreking van deze bepalingen de betreffende paragrafen van de bespreking van het Wetboek van Strafvordering in Stapel & De Koning Algemene wetgeving.
4.3.2 Sancties
Op overtreding van artikel 447e Sr staat maximaal een geldboete van de tweede categorie.
Het College van procureurs-generaal heeft het feit opgenomen in de Richtlijn voor strafvordering tarieven en feitomschrijvingen (registratienr. 2003R006). Op 1 januari 2005 werd de overtreding afgedaan met een OM-transactie van ¤ 50 voor volwassenen. Voor jeugdigen van veertien tot zestien jaar is de transactie bepaald op ¤ 25.
Bijzonder aan dit delict is dat twaalf- en dertienjarigen die zich desgevraagd niet identificeren, niet strafbaar zijn. De wetgever heeft in artikel 2 WID een leeftijdsgrens van veertien jaar opgenomen. De vorderingsbevoegdheid van artikel 8a Politiewet 1993 is echter niet in die zin beperkt. Een politieambtenaar hoeft dus niet van tevoren te weten of hij al dan niet met iemand van veertien jaar of ouder te maken heeft wanneer hij inzage in iemands identiteitsbewijs wil vorderen.
Niet in alle gevallen zal het noodzakelijk zijn om een proces-verbaal op te maken ter zake van overtreding van artikel 447e Sr. De Aanwijzing uitbreiding identificatieplicht noemt als mogelijke uitzonderingen het geval dat een verwarde of gestoorde persoon op straat wordt aangetroffen of dat iemand een ander het identiteitsdocument laat langsbrengen op het politiebureau. De Aanwijzing benadrukt echter dat de hoofdregel is dat de norm gehandhaafd wordt. De politie kan dus in principe de rug recht houden wanneer een verdachte protesteert tegen het feit dat hij een boete krijgt voor het zich niet-identificeren.
Bij ministeriële regeling van 14 december 2004 is de bevoegdheid van alle buitengewoon opsporingsambtenaren uitgebreid met artikel 447e Sr.
4.3.3 Samenloop
Bij overtreding van artikel 447e Sr zal nogal eens sprake zijn van eendaadse samenloop met andere identificatie- en meewerkverplichtingen. Volgens de Aanwijzing uitbreiding identificatieplicht zal het in principe niet opportuun zijn om in het geval van overtreding van artikel 231 Sr (het overleggen van een vals reisdocument) en artikel 160 jo artikel 177 Wegenverkeerswet 1994 (onder andere niet-tonen rijbewijs) ook vervolging in te stellen voor overtreding van artikel 447e Sr.
In het geval dat sprake is van samenloop met specifieke bepalingen uit de Vreemdelingenwet 2000 zullen de gebruikelijke vreemdelingenrechtelijke maatregelen worden toegepast. Afzonderlijke vervolging voor overtreding van artikel 447e Sr is dan volgens de Aanwijzing in principe niet wenselijk.
Wanneer er echter samenloop is tussen het zich niet-identificeren en het opgeven van een valse naam of valse adresgegevens (artikel 435 onder 40 Sr), is volgens de Aanwijzing uit het oogpunt van normbevestiging verbalisering voor beide feiten juist wel op zijn plaats.
Overigens is met de inwerkingtreding van de uitgebreide WID de bevoegdheid komen te vervallen om ook buiten heterdaad aan te houden bij overtreding van artikel 435 onder 40 Sr.
5 De identificatieplicht bij toezicht, WAHV en prostitutiecontroles
Op basis van specifieke wetgeving hadden bepaalde toezichthouders al de bevoegdheid om in het kader van hun taakuitoefening iemand te vragen zich te identificeren. Daarnaast is er artikel 5:16 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), dat bepaalt dat toezichthouders bevoegd zijn inlichtingen te vorderen. De Wet op de uitgebreide identificatieplicht heeft die bestaande bevoegdheden uitgebreid met artikel 5:16a Awb Dat artikel bepaalt:
‘Een toezichthouder is bevoegd van personen inzage te vorderen van een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht.’
Net als de bevoegdheid van politieambtenaren op basis van artikel 8a lid 1 Politiewet 1993 is deze verificatiebevoegdheid echter niet onbeperkt. Volgens artikel 5:13 Awb maken toezichthouders slechts gebruik van hun bevoegdheden voorzover dat redelijkerwijs voor de vervulling van hun taak nodig is. Dat betekent ook dat een toezichthouder alleen inzage mag vorderen van een identiteitsbewijs jegens de personen waarop het toezicht is gericht, ingevolge de wettelijke regeling op grond waarvan de toezichthouder als zodanig is aangewezen.
De corresponderende plicht voor burgers om desgevraagd een identiteitsbewijs te tonen staat in artikel 2 WID. In de laatste zin van dat artikel staat immers dat de verplichting ook geldt indien de vordering wordt gedaan door een toezichthouder.
De toezichthouder moet zich desgevraagd met zijn legitimatiebewijs legitimeren op grond van artikel 5:12 lid 2 Awb.
Ons land kent duizenden personen die toezichthouder zijn in de zin van de Awb. Omdat zij belast zijn met het toezicht op de naleving van zeer uiteenlopende wetten en regels is het niet doenlijk om hier een overzicht te geven van de situaties waarin een toezichthouder gebruik zal kunnen maken van de bevoegdheid van artikel 5:16a Awb.
In ieder geval geldt - net als bij de toepassing van artikel 8a Politiewet 1993 - dat de toezichthouder feiten en omstandigheden zal moeten kunnen aangeven, die maken dat het vorderen van inzage in een identiteitsbewijs redelijkerwijs noodzakelijk was voor de vervulling van hun taken (zie par. 4.2.1).
Voor de politie is de toepassing van de bevoegdheid van artikel 5:16a Awb in ieder geval in twee situaties relevant:
1. Wanneer iemand desgevraagd niet kan voldoen aan de vordering van een toezichthouder om een identiteitsbewijs ter inzage te geven, maakt deze zich schuldig aan een strafbaar feit. Wanneer de toezichthouder niet tevens over opsporingsbevoegdheid beschikt, zal deze een beroep op de politie moeten doen voor het strafrechtelijk afhandelen van de zaak. Ook zal politieondersteuning in dat geval noodzakelijk zijn om alsnog door toepassing van dwangmiddelen (zie par. 4.3) alsnog de identiteit van betrokkene te achterhalen.
2. Wanneer een politieambtenaar optreedt in het kader van de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften (WAHV), is dat primair als toezichthouder krachtens de Awb. Het verzoek om inzage van een identiteitsbewijs is dan een verzoek op grond van artikel 5:16a Awb. Het niet-nakomen daarvan is strafbaar gesteld in artikel 447e Sr. Degene die de bevelen van een toezichthouder niet nakomt, overtreedt echter ook artikel 34 lid 1 onder a WAHV (het niet-voldoen aan een vordering van een krachtens artikel 3 WAHV aangewezen toezichthouder). Artikel 447e Sr is te beschouwen als een nadere uitwerking van de meer algemene bepaling van artikel 34 WAHV. Het ligt dan ook in de rede om alleen voor 447e Sr te verbaliseren.
Bijzonder is de identificatieplicht van artikel 151a Gemeentewet. Die bepaling ziet op de controles in het kader van de handhaving van het gemeentelijk prostitutiebeleid. De toonplicht wijkt op twee punten af van die van artikel 2 WID. Allereerst is de leeftijdsgrens niet veertien jaar, maar geldt de gewone grens van twaalf jaar. Dat betekent dat ook de dertienjarige die zich niet identificeert strafbaar is, wanneer de vordering wordt gedaan in het kader van het toezicht op de naleving van de gemeentelijke prostitutievoorschriften. Bovendien is in deze context het rijbewijs geen geldig identiteitsbewijs omdat de nationaliteit van de gecontroleerde relevant kan zijn.
6 De identificatieplicht bij een werkplekcontrole
6.1 Algemeen
De meeste controles bij bedrijven zullen gericht zijn op de administratie. In dat kader wordt onder meer gekeken of de werkgever, zoals de wet voorschrijft, bij zijn loonadministratie afschriften heeft van identiteitsdocumenten van de in zijn bedrijf of instelling werkzame personen. Het is echter ook mogelijk dat controles plaatsvinden die zich richten op de personen die zich op een werkplek bevinden. De aanleiding daarvoor kan zijn dat men in de administratie onregelmatigheden is tegengekomen of dat het gaat om een branche of bedrijf waarvan men weet dat er regelmatig zwartwerkers of illegale vreemdelingen aan het werk zijn.
Om dergelijke werkcontroles te vergemakkelijken hebben de controleurs van de volgende drie diensten de bevoegdheid om inzage in een identiteitsbewijs te vorderen:
- de Belastingdienst. De controleurs van de Belastingdienst beschikken over een verificatiebevoegdheid in het kader van het toezicht op de inhouding van de loonbelasting;
- de instelling Uitvoering Werknemersverzekeringen (UWV). Deze controleert of de bij haar aangesloten bedrijven op correcte wijze de premies voor de werknemersverzekeringen afdragen;
- de Arbeidsinspectie. Deze dienst controleert onder meer of een werkgever beschikt over de vereiste tewerkstellingsvergunningen voor de vreemdelingen in zijn bedrijf.
Bij de behandeling van de WID in het parlement is benadrukt dat de controle van ID-bewijzen op de werkplek nooit een doel op zich mag zijn. Bij de controles gaat het erom dat men kijkt of het binnen een bedrijf in orde is met de loonbelasting, de premies en de tewerkstellingsvergunningen.
6.2 De ondersteunende rol van de politie
In het geval dat iemand zich bij een werkplekcontrole niet naar volle tevredenheid van de controleur identificeert, is ondersteuning van de politie nodig. De identificatieplicht kan dan alleen worden geëffectueerd door betrokkene aan te houden en hem aan de politie over te dragen. De politie heeft immers de dwangmiddelen en voorzieningen om alsnog de identiteit van betrokkene vast te stellen. Om te voorkomen dat de politie overspoeld wordt met personen die zich niet kunnen identificeren, strekt het tot aanbeveling dat de controlerende diensten van tevoren afspraken maken met de politie en het OM over de verwerkingscapaciteit.
Overigens vinden regelmatig zogenoemde multidisciplinaire acties plaats. De Belastingdienst en het UWV gaan dan samen met de sociale dienst, de Arbeidsinspectie, de reguliere politie en de vreemdelingendienst op pad om een bedrijf door te lichten. In dat geval kan de politie de zaak overnemen wanneer iemand zich ten overstaan van een van de controleurs desgevraagd niet adequaat heeft kunnen identificeren. Bij multidisciplinaire controles is het wel zaak dat de verschillende bevoegdheden en verplichtingen goed van elkaar onderscheiden worden. Zo mag iemand zich tegenover het UWV wel met een rijbewijs identificeren, maar tegenover een controleur van de Arbeidsinspectie niet.
7 De identificatieplicht in het openbaar vervoer
7.1 Verificatiebevoegdheid en identificatieplicht
In het openbaar vervoer gelden verschillende verificatiebevoegdheden. Allereerst zijn er de twee hierboven in hoofdstuk 4 en 5 beschreven bevoegdheden van respectievelijk artikel 8a Politiewet 1993 voor opsporingsambtenaren en artikel 5:16 Awb voor toezichthouders. In de praktijk zal de bevoegdheid met name worden toegepast door door de vervoerder aangewezen controleurs en conducteurs en door de spoorwegpolitie.
De bijbehorende strafbaarstelling van artikel 447e Sr geldt voor iedereen vanaf veertien jaar.
Omdat zwartrijden echter juist ook voor komt bij jongeren van onder de veertien jaar en de identificatieplicht in het openbaar vervoer vooral bedoeld is als instrument tegen het zwartrijden, is er een apart wettelijk regime voor twaalf- en dertienjarigen.
Artikel 92 Wet personenvervoer 2000 (WPV 2000) luidt:
‘De reiziger die de leeftijd van veertien jaar nog niet heeft bereikt, is verplicht op de eerste vordering van de in artikelen 87 en 89 bedoelde ambtenaren en personen die hebben vastgesteld dat de reiziger heeft gehandeld in strijd met de artikelen 70 of 71, een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage aan te bieden.’
De artikelen 70 en 71 WPV 2000 hebben kortweg betrekking op het reizen zonder geldig vervoerbewijs, het gebruikmaken van een vervalst vervoerbewijs of het belemmeren van de kaartcontrole. De consequentie van artikel 92 WPV 2000 is, dat wanneer is vastgesteld dat een twaalf- of dertienjarige zwart reist, op hem de verplichting rust zich desgevraagd te identificeren.
Deze verplichting is alleen gekoppeld aan het zwartrijden. Een twaalfjarige die gevraagd wordt zich te identificeren omdat hij de rust in een trein verstoort, is dus niet strafbaar als hij geen identiteitsbewijs toont.
7.2 Sancties
De mogelijke strafrechtelijke reactie op het in het openbaar vervoer niet-voldoen aan een bevel om inzage in een identiteitsbewijs te geven, hangt af van een aantal factoren. Is betrokkene veertien jaar of ouder? Is tevens sprake van zwartrijden? Zo ja, heeft hij gebruikgemaakt van de mogelijkheid om achteraf alsnog de (verhoogde) vervoerprijs te voldoen?
In dat verband zijn in ieder geval de volgende zes situaties te onderscheiden:
1. Er is geen sprake van zwartrijden. De reiziger is veertien jaar of ouder. Hij is naar zijn identiteitsbewijs gevraagd, bijvoorbeeld omdat hij een ander strafbaar feit heeft gepleegd (zoals het trekken aan de noodrem) of omdat hij deel uitmaakte van een groep jongeren die in de trein de boel op stelten zette. Hij heeft zich niet desgevraagd geïdentificeerd. Hij heeft dan artikel 447e Sr overtreden en kan daarvoor geverbaliseerd worden. Als hij tevens een ander strafbaar feit heeft gepleegd, kan hij daarvoor ook geverbaliseerd worden.
2. Er is geen sprake van zwartrijden. De reiziger is twaalf of dertien jaar oud. Hij is naar zijn identiteitsbewijs gevraagd, bijvoorbeeld omdat hij een ander strafbaar feit heeft gepleegd (zoals het trekken aan de noodrem) of omdat hij deel uitmaakte van een groep jongeren die in de trein de boel op stelten zette. Hij heeft zich niet desgevraagd geïdentificeerd. In dat geval geldt de leeftijdsgrens van artikel 447e Sr. Betrokkene is dus niet strafbaar voor het zich niet identificeren. Als hij tevens een ander strafbaar feit heeft gepleegd, kan hij daarvoor wel geverbaliseerd worden.
3. Er is zwartrijden geconstateerd (of een van de overtredingen van artikel 71 WPV 2000). De reiziger is veertien jaar of ouder. Hij heeft zich niet desgevraagd geïdentificeerd. Hij krijgt een uitstel van betaling op grond van artikel 48 Besluit personenvervoer 2000 en voldoet daaraan door binnen de gestelde termijn alsnog de verschuldigde ritprijs te betalen met eventueel een wettelijke verhoging. In dat geval is het recht op vervolging voor het zwartrijden komen te vervallen (artikel 48 lid 7 Besluit personenvervoer 2000). Wel kan betrokkene nog steeds een boete krijgen voor overtreding van artikel 447e Sr.
4. Er is zwartrijden geconstateerd (of een van de overtredingen van artikel 71 WPV 2000). De reiziger is twaalf of dertien jaar oud. Hij heeft zich niet desgevraagd geïdentificeerd. Hij krijgt een uitstel van betaling op grond van artikel 48 Besluit personenvervoer 2000 en voldoet daaraan door binnen de gestelde termijn alsnog de verschuldigde ritprijs te betalen met eventueel een wettelijke verhoging. In dat geval is het recht op vervolging voor het zwartrijden komen te vervallen (artikel 48 lid 7 Besluit personenvervoer 2000). Het niet-voldoen aan de identificatieplicht voor personen uit deze leeftijdscategorie is geen zelfstandig strafbaar feit, maar een strafverhogende omstandigheid (artikel 101 lid 2 Wet personenvervoer 2000). Dat betekent dat - nu het recht op vervolging voor het zwartrijden door de uitgestelde betaling is komen te vervallen - betrokkene ook niet meer kan worden beboet voor het niet-voldoen aan de identificatieplicht.
5. Er is zwartrijden geconstateerd (of een van de overtredingen van artikel 71 WPV 2000). De reiziger is veertien jaar of ouder. Hij heeft zich niet desgevraagd geïdentificeerd. Hij krijgt een uitstel van betaling op grond van artikel 48 Besluit personenvervoer 2000 en voldoet daar niet binnen de gestelde termijn aan. Hij kan dan zowel een boete krijgen voor het zwartrijden (op grond van artikel 101 lid 1 Wet personenvervoer 2000) als voor het niet-voldoen aan de identificatieplicht (artikel 447e Sr).
6. Er is zwartrijden geconstateerd (of een van de overtredingen van artikel 71 WPV 2000). De reiziger is twaalf of dertien jaar oud. Hij heeft zich niet desgevraagd geïdentificeerd. Hij krijgt een uitstel van betaling op grond van artikel 48 Besluit personenvervoer 2000 en voldoet daar niet binnen de gestelde termijn aan. Het niet-voldoen aan de identificatieplicht is geen zelfstandig feit, maar werkt als strafverhogende omstandigheid bij het zwartrijden. Op dit gecombineerde feit staat maximaal vier maanden hechtenis, dan wel een geldboete van de derde categorie (artikel 101 lid 2 WPV 2000).
Niet gegrond verklaard: zich niet willen identificeren ondanks verzoek hiertoe (had betrekking op agenten van het KLPD).
En om welke reden? (niet zo moeilijk doen jij, of vanwege "mag ik niet over oordelen, is iets voor een rechter")
quote:Ik betwijfel ten zeerste of jij het aan het rechte eind hebt mbt het feit dat je een bevoegdheid misbruikt.Op vrijdag 1 juli 2005 09:28 schreef Pool het volgende:
[..]
Dat bij de rechter niet aan te tonen valt dat je je bevoegdheid misbruikt, wil niet zeggen dat je je bevoegdheid niet misbruikt. Je zult er inderdaad mee wegkomen, maar je blijft dan een slechte agent. Wat dat betreft blijft die stelling onbestreden.
De discretionaire bevoegdheid dekt alles.
Dit om de eenvoudige reden dat hetgeen jij zegt in de praktijk gewoon niet toepasbaar is, vandaar de discretionaire bevoegdheid.
Het blijft namelijk ALTIJD willekeur met het uitschrijven van bekeuringen.
En even voor de goede orde.
Vannacht 2 autokraakboeven op heterdaad gevangen, zo'n slechte agent ben ik dus ook weer niet
quote:Knap hoor, karaktermoordOp vrijdag 1 juli 2005 11:00 schreef Woodbridge het volgende:
[..]
Uit de tent lokken zul je altijd meemaken en daar maakt de politie zichzelf ook schuldig aan.
Vooral die 20 jarige politie broekkies die denken dat ze alles weten omdat ze in een blauwe tuinbroek mogen rondlopen
[..]
En wat ben jij dan?!?!
quote:Helaas ben ik zelf ook tot deze constatering gekomen..Op vrijdag 1 juli 2005 15:32 schreef frederik het volgende:
Leuke discussie, ik heb alleen het idee dat er iets teveel op de man gespeeld werd richting kevin (was mijn inzet in elk geval niet hoewel het wel die kant op liep)
Tot zover ook mijn bijdrage aan deze discussie, ik wilde de discussie levendig en open houden maar er wordt iets teveel op mij persoonlijk afgereageerd.
quote:Alleen dit nog even.Op vrijdag 1 juli 2005 09:29 schreef frederik het volgende:
[..]
Bij mijn weten is verdachte zijn geen noodzaak indien jij wilt controleren (net als je geen verdachte hoeft te zijn in een gebied waar preventief fouilleren is ingevoerd). Indien jij het nodig acht voor orde handhaving mag jij al naar iemands legitimatie vragen (kan zijn dat ik er naast zit, in dat geval wil ik dat graag weten
Ik mag je pas staande houden indien je:
- Verdachte bent
- Betrokkene bent (wet mulder)
- Je rijdt op de openbare weg
Er zijn inderdaad uitzonderingen (noodverordeninggebied) maar hoe dat zit kan ik je helaas niet vertellen als het gaat over het vragen naar iemands legitimatie / het doen van een preventieve fouillering.
Maar 'zomaar' iemand legitimatie vragen mag niet in dit land.
quote:Ik respecteer dat je de discussie verlaat, was niet mijn bedoeling om het zo persoonlijk te laten worden, hoewel ik zelf ook meedeed, mijn excuses daarvoor.Op vrijdag 1 juli 2005 19:33 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Helaas ben ik zelf ook tot deze constatering gekomen..
Tot zover ook mijn bijdrage aan deze discussie, ik wilde de discussie levendig en open houden maar er wordt iets teveel op mij persoonlijk afgereageerd.
Kan er daardoor ook inkomen dat je van verdere discussie afziet (hoewel ik dat jammer vind)
quote:Dat is gewoon niet zo, dat die bevoegdheid alles dekt. Ik kan er ook een extremer voorbeeld van geven: als blijkt dat een agent alleen negers bekeurt en anderen voor hetzelfde vergrijp vrijuit laat gaan, dan mag dat ook niet.Op vrijdag 1 juli 2005 19:18 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Ik betwijfel ten zeerste of jij het aan het rechte eind hebt mbt het feit dat je een bevoegdheid misbruikt.
De discretionaire bevoegdheid dekt alles.
Dit om de eenvoudige reden dat hetgeen jij zegt in de praktijk gewoon niet toepasbaar is, vandaar de discretionaire bevoegdheid.
Het blijft namelijk ALTIJD willekeur met het uitschrijven van bekeuringen.
Ik geef toe dat in het geval waar wij nu over discussiëren dat minder scherp aan de orde is. Ook heb ik al gezegd dat het voor de rechter lastig aan te tonen is dat je zo'n bevoegdheid misbruikt.
quote:Dat heb je goed gedaan.En even voor de goede orde.
Vannacht 2 autokraakboeven op heterdaad gevangen, zo'n slechte agent ben ik dus ook weer niet
Over het op de persoon spelen: je komt zelf met een voorbeeld uit je eigen praktijk, waarvan ik vind dat je in die situatie slecht handelt. Ik kan dan best zeggen dat ik vind dat je je niet professioneel opstelt en je op dat moment een slechte agent bent. Dan heb ik het dus over die situatie, want hoe je verder optreedt als agent, kan ik niet weten. Dat je 's nachts diensten draait en daarbij boeven vangt is natuurlijk weer super.
quote:Ja excuus. Beetje vaag opgeschreven. De klacht is afgewezen. De agenten hoefden dit niet te doen.Op vrijdag 1 juli 2005 16:28 schreef frederik het volgende:
even voor de goede orde, de klacht is niet ontvankelijk verklaard?
En om welke reden? (niet zo moeilijk doen jij, of vanwege "mag ik niet over oordelen, is iets voor een rechter")
De reden staat niet in het jaarverslag, het is een document van 250 pagina's met daarin een overzicht van alle klachten die ze hadden behandeld.
Er stond nog wel meer, meneer was erg boos dat hij was aangehouden op een druk kruispunt en aan de kant van de weg werd gezet wat volgens hem gevaarlijk was (klacht afgewezen). Nog wat meer dingen, maar 1 klacht was wel gegrond: de agenten zeiden: komt u maar mee naar het loket waarmee ze het raam van hun politieauto bedoelden.
Veel is het niet , maar ik kwam het tegen. Ik kan de materie wel navragen bij een collega (ik werk op de politieacademie). Maar dan heb je het antwoord pas over een week, ik ga namelijk trouwen donderdag en heb deze week vrij.
Voor zover ik als mediathecaris ervan op de hoogte ben moet je je wel legitimeren als het gevraagd wordt, maar het moet wel een doel hebben. De man in het voorbeeld was erg lastig en dan doen ze het niet. Ook mag een agent zich niet legitimeren bij collega's met de politie legitimatie pas, alleen paspoort e.d. Hoe dit naar burgers toe is weet ik niet.
quote:Het is geen slecht handelen. Slecht heeft een heel andere betekenis. De agent staat gewoon in zijn recht om dit te doen. Ok, het hoeft niet, maar probeer je eens in te leven in wat een agent dagelijks meemaakt (ok, daar worden ze wel goed op voorbereid, maar dat terzijde).Op vrijdag 1 juli 2005 19:54 schreef Pool het volgende:
Over het op de persoon spelen: je komt zelf met een voorbeeld uit je eigen praktijk, waarvan ik vind dat je in die situatie slecht handelt. Ik kan dan best zeggen dat ik vind dat je je niet professioneel opstelt en je op dat moment een slechte agent bent.
Om mijzelf beter in te leven heb ik ook een paar dagen met agenten op straat gelopen. Overval op een benzinepomp meegemaakt, lopen door de stad, maar ook meegeweest terwijl agenten aan ouders moesten vertellen dat hun zoon net was overleden door een verkeersongeval. Dan ga je toch anders over agenten denken hoor.
Je moet het maar kunnen, elke dag (of nacht) een berg ellende meemaken en dit thuis kunnen loslaten en de volgende dag weer vrolijk naar je werk gaan.
[ Bericht 20% gewijzigd door harlingen op 01-07-2005 22:21:55 ]
quote:Jammer dat je de uitweg neemt die frederic je aanreikt (weg van de minste weerstand?)Op vrijdag 1 juli 2005 19:33 schreef kevin85 het volgende:
[..]
Helaas ben ik zelf ook tot deze constatering gekomen..
Tot zover ook mijn bijdrage aan deze discussie, ik wilde de discussie levendig en open houden maar er wordt iets teveel op mij persoonlijk afgereageerd.
Als jij de dingen die hier geventileerd worden niet kunt relativeren en daarom uit deze discussie stapt vind ik dat een teken van zwakte.
Als je het opneemt voor 'de politie' kun je ook kritiek verwachten (ook op de persoon).
Dat neem ik ook voor lief en ga ik professioneel mee om.
Hoe doe jij dat dan op straat? Daar is het nog wel iets heftiger.
Gooi jij daar het bijltje er ook bij neer of pak je dan gelijk je bonnenboekje...?
Jij hebt ook videotraining gehad met acteurs, dat gaat er toch wel ff iets harder aan toe dan hier he..
Maar ja.. het is je eigen keuze om hier niet meer te posten natuurlijk.
p.s. Goed van je dat je twee boefjes hebt aangehouden, zo zien we (ik iig) je (de politie) het liefst.
