Begrafenisondernemer, uitvaartleider. Zijn er meer hier?

Het kwam geheel onverwachts. Misschien maar goed ook, zo had ik geen tijd om me druk te maken.

He Kleintje, wat goed!!
Heb je ook naar een bepaalde functie gesolliciteerd??

Misschien moet ik dan ook eens proberen bij een plaatselijke, kleinere onderneming!

Nee, heb verteld dat ik interesse in het uitvaartwezen heb. En dat ik binnen zo'n organisatie graag eens wil kijken of ik er pas en of ik mezelf er zou kunnen ontplooien en ontwikkelen.

Zal zo even kijken of ik de brief nog heb om er stukjes uit hier te plaatsen.

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 15:32 schreef Kleintje het volgende:
Nee, heb verteld dat ik interesse in het uitvaartwezen heb. En dat ik binnen zo'n organisatie graag eens wil kijken of ik er pas en of ik mezelf er zou kunnen ontplooien en ontwikkelen.

Zal zo even kijken of ik de brief nog heb om er stukjes uit hier te plaatsen.

Oh, op die manier.
Als je wat voorbeelden hebt, graag!!

Hallo allemaal!

Heb vol enthousiasme alle posts gelezen hier op het forum...nou ja...alle...maar wel veel...

Ik ben momenteel volop in gesprek met een uitvaartondernemer die graag met me verder zou willen. Aankomende maandag alweer het derde gesprek. Omdat ik een alleenstaande moeder ben met een zoontje van vijf jaar, komt er nogal wat bij kijken. Maar dat wil voor mij - en mijn mogelijk toekomstige werkgever - niet zeggen dat het onmogelijk is... We zijn allebei aan het bekijken wat er mogelijk is en hoe we dit 'obstakel' aan kunnen pakken.

Parttime werken wil in dit geval zeggen dat je gewoon wat minder begrafenissen aanneemt, maar dat je ze wel van a-z begeleidt. Hoe we dit verder vorm gaan geven, zijn we nu dus aan het bekijken.

De volgende stap is een paar keer mee lopen met hem, naar het mortuarium en helpen bij het verzorgen van overledenen. Want ook daar heb ik geen ervaringen mee. Dus dat is voor mij ook afwachten hoe ik daar mee omga.

Gelukkig geeft hij me alle tijd om alles rustig te overdenken en uit te zoeken. En moet zeggen dat ik me ook heel vereerd voelde dat hij aangaf dat hij een goede indruk van me had en het gevoel had dat ik wel geschikt was voor het werk.

Dus wat ik eigenlijk wil meegeven aan diegene die nog aan het zoeken zijn: parttime en de combinatie met een gezin is dus niet onmogelijk. Je moet je niet richten op die 'onmogelijkheden' maar juist op de dingen die WEL mogelijk zijn...al kost dat veel geregel. Het is een beroep waar echt je hart moet liggen...en dan vind je je weg wel!

Iedereen die nog 'zoekende' is...volg je hart, praat er met anderen over en voor je het weet komt er toch op een dag iets 'voorbij'...

Groetjes,

Sasi

Sasi, heb je een open sollicitatie gestuurd of ben je al langer in de branche werkzaam??

Hallo!

Bedankt voor jullie reacties!

Ik heb geen open sollicitatiebrief gestuurd. Het is gewoon heel gek gelopen eigenlijk.

Toen ik 21 was werd ik benaderd door een vriend van mijn moeder die begrafenisondernemer was. Daar ben ik toen niet op ingegaan omdat ik (1) mezelf te jong vond en geen levenservaring had (ook niet met overlijden en zo) en (2) omdat ik dode mensen 'eng' vond! Maar op de een of andere manier bleef het mij daarna wel bezighouden. Door de jaren heen natuurlijk wel wat levenservaring opgebouwd en heel wat sterfgevallen van dichtbij mee gemaakt. De interesse in het vak bleef groeien. Ik keek zo nu en dan op sites om er vanalles over te lezen en zo ook op een donderdagavond een tijdje geleden. De dag erop zat ik op een verjaardag toen een vriend van me (die af en toe bijspringt bij de desbetreffende begrafenisondernemer) zei 'Joh, bij de begrafenisondernemer zoeken ze iemand en ik moest gelijk aan jou denken.' Dus dat was wel toevallig omdat ik de avond ervoor nog wat vacatureomschrijvingen had doorgelezen.

De maandag erop heb ik die man gebeld en telefonisch kort even wat doorgesproken. Vooropleiding, werkervaringen en zo. En hij was eigenlijk meteen enthousiast. Hij kent mij wel van zien en hebben elkaar af en toe bij die gemeenschappelijke kennissen gesproken. Dus we hebben voor de week daarna meteen een afspraak gemaakt. We hebben toen twee uur lang gewoon zitten kletsen over het vak, wat ik er voor beelden bij heb en hij heeft uitgelegd wat er allemaal bij komt kijken. Voor ons allebei was het een goed gesprek. En we zijn toen uit elkaar gegaan om allebei e.e.a. op een rij te zetten. Het punt waar ik even van schrok was dat hij zei dat je ook zelf de mensen helemaal verzorgd. Ik heb altijd gedacht dat daar dan mensen voor komen die daarin gespecialiseerd zijn. Maar bij zijn onderneming is het de bedoeling dat je het van A-Z regelt en dat er dus zo min mogelijk vreemde gezichten bij de familie over de vloer komen. Dat begreep ik wel, maar het was wel iets waar ik toch even over na wilde denken.

Vervolgens heb ik een tweede gesprek gehad waarin ik heel open en eerlijk mijn 'knelpunten' op tafel heb gelegd. En hebben we samen gekeken naar oplossingen. Natuurlijk zat ik ook met heel veel vragen en ook onwetendheden.

Nu heb ik dus de laatste twee weken uitgezocht hoe ik alles prive zou moeten regelen qua opvang. En komende maandag hebben we dus een derde gesprek.

Om terug te komen op de tweede vraag. Ik zit in de regio Noord Limburg. Ik weet ook dat er weinig vacatures zijn en mag me dus gelukkig prijzen dat ik via via met hem in contact ben gekomen. Daarom schreef ik al eerder dat je vooral veel met anderen erover moet praten zodat ze weten dat je interesse hebt in het vak. Ik denk ook dat je veel initiatief moet nemen, vooral omdat het aanbod zo schaars is.

Ik weet niet hoe ver jullie zijn met het vinden van een baan, maar daar ben ik wel heel benieuwd naar! Vertel dus nog eens wat over jezelf en wat je zoal hebt ondernomen!

Groetjes,

Sasi

Hallo Brighteyes,

Geloof ook wel dat ik mazzel heb gehad, als ik zo een beetje hier lees hoe moeilijk het is werk te vinden...ben er ook heel blij mee. Misschien dat ik me daarom nog eens extra hierin vastbijt, dat ik ook echt helemaal wil uitzoeken of ik hiervoor geschikt ben. Juist omdat ik nu de kans heb. Ik heb nog wel wat twijfels over dingen en heb ook wel mijn momenten dat ik denk 'nee...toch maar niet'. Maar dan relativeer ik weer en dan denk ik 'het is nu of nooit'. Gelukkig heb ik gewoon een goede baan. Maar misschien is nu het moment om een heel andere richting uit te gaan...

Ik zal jouw ervaringen nog eens doorlezen, heb niet alle posts gelezen tot dusver. Het orienteren is een heel belangrijke fase vind ik trouwens...dus neem gewoon de tijd (als je die hebt natuurlijk)...

Heb je al ondernemingen op het oog waar je wil solliciteren?

Groetjes en fijne zondag nog!

Sasi, dat is echt mazzel hebben zeg! En ook nog in Noord Limburg.

Mijn ervaringen staan ook wel hier beschreven in het topic. Ben er alleen niet zo uitdrukkelijk mee bezig. Als er toevallig iets langs komt, dan reageer ik wel...........heb al verschillende open sollicitaties gestuurd, maar geen echte reactie.
Heb daarbij ook nog wat twijfels, ik heb nl. een druk sociaal leven en dat kan ik met mijn huidige werk prima combineren en dat zal dan waarschijnlijk minder worden (en is dat dan wel wat ik wil?). Dus een paar kleine dilemma's.

Hoi Koningin...dat dilemma heb ik ook. En dat is ook een van mijn twijfels. Heb nu qua werktijden een perfecte baan, maar inhoudelijk is het gewoon helemaal niks voor mij. Het combineert perfect met schooltijden en dat is ideaal. Maar dan vraag ik me ook wel af of ik ditzelfde werk nog wel wil doen wanneer ik niet meer gebonden ben aan schooltijden. En tegen die tijd zal overstappen naar een andere baan nog moeiijker zijn... Hoe dan ook...ik pieker me nog steeds suf over het hoe en wat en of ik dit nu ECHT ECHT ECHT wil.... Ik probeer nu een manier te vinden zodat ik het kan combineren in eerste instantie met mijn huidige werk (flexibele werktijden), zodat ik straks een weloverwogen keuze kan maken...als het zover komt...

Mijn moeder zit in de overledenenzorg. Zij werkt via een bedrijf dat mensen aflegt. Wanneer er iemand overleden is wordt zij opgeroepen om de mensen te verzorgen. Ze werkt dus ook vaak samen met begrafenisondernemers etc. Ook heel mooi werk, mensen zijn vaak erg dankbaar etc.

Hai Venco!

Het verzorgen van overledenen is iets waar ik nog nooit mee te maken heb gehad. Heb het altijd knap gevonden dan mensen het konden. En nu sta ik dus op de drempel om het zelf te gaan doen. Zojuist mijn derde gesprek gehad en de afspraak gemaakt dat ik mee ga naar het mortuarium wanneer ze een overledene gaan verzorgen. Eerst eens alleen toekijken, denk ik. En als ik eraan toe ben wellicht mee helpen. Maar eerst eens zien hoe ik erop reageer...(pfff...word al nerveus als ik er aan denk hahaha!).

Ik zal mijn ervaringen wel hier posten...

Mijn moeder vond haar eerst oproepen ook heel eng maar ze leerde snel gelukkig. Vaak is het wel moeilijk als een overledenen heel jong is ofzo. Soms moet ze ook baby's afleggen die pasgeboren zijn enzo. Het is wel heel belangrijk dat je op je collega's kan terug vallen. Als een persoon erg zwaar is, valt die niet alleen te tillen etc. Soms maakt ze ook de personen op en moet ze pace-makers verwijderen. Geen fris werkje maar ach, heel dankbaar, zoals ik al zei. Het is mooi werk maar voor mij zou het niks zijn. Heb er wel bewondering voor.

Er staat een advertentie in de krant voor uitvaarleider.
Omgeving Utrecht.

Wellicht interessant voor iemand hier!

De Woudenberger haha.
Plaatselijk krantje.

Volgens mij gaat het om Driebergen.

quote:

Op maandag 6 februari 2006 11:31 schreef Brighteyes het volgende:
Er stond ook op die site een verhaal van iemand die zei dat hij graag de bus gebruikt zou hebben als die er al was in de tijd dat zijn vrouw overleed. Hij vond het heel ontprettig van haar gescheiden te worden tijdens het vervoer.

En dat is natuurlijk met de rest van de familie ook. Hier kan je met een groot deel bij elkaar zitten. Is op zich natuurlijk wel heel prettig.

Welke site bedoel je precies Brighteyes?

Ik vind het wel knap als je dit werk kunt! Heb er echt bewondering voor. en als alles goed geregeld word ben je ze idd erg dankbaar,

Nog iemand nieuwe ontwikkelingen?

Brighteyes, heb je nog meer gesprekken gehad?
Kleintje?

Hier niets meer gebeurd op dit gebied.

Gister een sterfgeval gehad in mijn naaste omgeving
Als ik dan hoor hoe het allemaal (nog samen met haar) is geregeld..........wat een beroep.
Toch wel knap als je dat kan

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 09:05 schreef Brighteyes het volgende:
Shit... Gecondoleerd Koningin... Is dat dezelfde mevrouw als uit het stoppen met roken topic?

Ja, ze is uiteindelijk gistermorgen overleden.

mijn moeder is 25 jaar uitvaartverzorgster geweest, ze heeft het altijd ervaren als een dankbaar beroep, niet alleen was ze gastvrouw maar legde ook af, maakte er haar beroep van de overleden toonbaar te houden en natuurlijk. Heb dus 21 jaar boven de rouwkamer gewoond, wel apart.

Gecondoleerd Koningin.

Ik ben eind van de middag gebeld.
Er is morgen teamoverleg en dan willen ze me voor volgende week een eerste dag inplannen. Dus haar vraag was welke dag ik wel en niet kon.
Dus ik wacht het even af!

Kun je misschien nog een stukje van je sollicitatie brief hier neerzetten Kleintje?
Volgende week al, spannend.

De sollicatiebrief, ik moet even kijken of ik die op mijn back-up heb, anders ben ik die kwijt samen met heel veel foto's.

Ik ga zo naar de uitvaartverzorger. Vandaag een half dagje.
Vind het doodeng, spannend... maar ben erg benieuwd....

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 09:12 schreef Kleintje het volgende:
Vind het doodeng..

tsja

Ik ben er weer.
Ik ken hier helemaal niemand in Beverwijk... dacht ik.
Maar nu is het het zoontje van iemand op de manege. 1 van de weinigen die ik hier al ken.

En ze willen eigenlijk dat ik echt even blanco instap. Dus geen ervaring met mensen die ik ken, omdat het dan altijd emotioneler is.
Ben dus weer thuis en ik mag het maandag weer proberen...

ja... dat vond ik ook.
Je kan op zo'n moment niet alles opnemen, nuchter denken en een indruk van het werk krijgen.

Maar de eerste indruk is van 2 kanten positief

Ik weet niet of het al ter sprake is geweest, maar in Opzij heeft een artikel over vrouwelijke uitvaartbegeleiders gestaan. Ik zag het toevallig laatst toen ik bij de pizzaria wat tijdschriften doorbladerde (en dan zeggen ze dat die Italianen macho zijn! )

_{Heb het artikel stiekem uitgescheurd. Zal het opsturen naar Be}

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 15:02 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Lief van je!
[..]


Maar ik wil het eigenlijk nog wel een keertje lezen, dus ik ontvang het graag!

Oké, stuur ik het toch op

Dat artikel had ik ook al eens gelezen ja

Ben benieuwd hoe het met Kleintje is gegaan vandaag!

Ben er weer.
Was erg boeiend en leuk.
Ik moet nu eerst naar de tandarts, ik zal straks een update geven.

Jee, wat hebben de mensen die ik vandaag heb ontmoet een people skill's.
Lijkt wel of ze gedachten kunnen lezen, of in de huid kruipen van.

Steeds de juiste dingen zeggen, steeds het juiste doen.
Vaak verdomd weinig doen, maar genoeg doen om het zaakje weer rustig en op de rails te krijgen.

Ik heb weinig mogen doen, dat leek me ook logisch. Maar ik was gewoon op de achtergrond bij gesprekken aanwezig, ik was bij het teamoverleg, ik liep mee over de begraafplaats om te zien of alles netjes was voordat ze daarna met een kist over het terrein zouden gaan.
Gewoon allerlei kleine routinedingen.

Maar de verhalen vandaag hebben me overtuigd.
Wat een geweldig mooi beroep...

Ja... dit wil ik.

Ik mag nog 1 dag meelopen, dan een afsluitend gesprek.
Willen we het dan allebei echt, dan willen ze dat ik een medische keuring doorsta en een psychologische keuring.
Kom ik daar doorheen dan betalen hun de opleiding.

Jezus Kleintje, wat goed zeg!!
Ik sta er echt van te kijken hoe snel je dat geregeld hebt!

Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat. Wanneer mag je weer meelopen?

Ik hoor van de week weer van ze.
Ik heb gewoon geluk gehad met mijn timing.
Dat er net een had aangegeven dat ze na haar zwangerschap niet terug wil komen.
Dus die taken kan ik gaan overnemen.

Ik heb mijn brief niet meer, maar ik zal eens vragen of ik een kopie mag maken van mijn eigen brief...

Tja, met een open sollicitatie is het altijd een kwestie van timing.
Een kopie zou fijn zijn.

Even nog een andere vraag voor Kleintje: heb je die sollicitatiebrief met de post verstuurd of via een e-mail?

Via de post...

Ik ben niet aangenomen.
Ik ben niet door de medische keuring gekomen.
En ja, de banen in deze sector liggen niet voor het oprapen... dus ik ga het maar vergeten. Ik ga wel een hele andere richting op...