Winti of Wintie cultuur

quote:

Op maandag 18 juli 2005 13:05 schreef Kroekiepoes het volgende:
Je zag er leuk uit! Maar wat heb je nou in je handen?? In de ene een lolly dat zie ik maar in die andere?

Ben beniewd naar je verslag

een waaiertje !

Die kregen we voor we naar huis gingen... hadden ze beter aan het begin van de avond kunnen geven....het was bloedheet.
Ik was één van de weinige dames die geen waaiertje uit haar tas toverde


verslag komt nog.... ik probeer het op dit moment voor mijzelf op orde te brengen

Baba Ifa Karade
Wie Winti misbruikt, bedriegt zichzelf.



De avond begon hélemaal op z'n Surinaams !
I.p.v. 1 dame werd ik opgehaald door 3 gezellige big mama's die er ontzéttend leuk uitzagen.
(toevoeging...het was een klein 3 deurs autootje....)
De één had zich helemaal in het lime groen gestoken, de andere twee waren in het rood/wit.
Inclusief alle toeters en bellen....laag over laag rokken, één ervan geapliceerd met indianen tekens,
en kunstig geknutselde doeken op hun hoofd waar je U tegen zegt.

even twee voorbeeldjes van kleding die ik die avond tegenkwam/had kunnen komen.





Zoals ik al had laten weten... ze kwamen ook op Surinaamse tijd. Het tijdstip dat ik opgepikt zou worden kreeg ik een telefoontje dat ze zich aan het omkleden waren !

Eenmaal allemaal in de auto gewrongen kwam de dame erachter dat ze spullen vergeten was mee te nemen, we konden dus nog een keer terug naar haar huis.

Eenmaal op weg naar de plaats van bestemming kwamen we op iedere straathoek iemand tegen die ze kenden, aan hun outfit te zien waren het veelal groepen die óók naar hetzelfde feest gingen.

Gegroet, gejoel en geschater door het open raam heen en weer... héél gezellig !
En iedere keer riep degene die groette hallo ...., ..... (privacy enzo) en ..... ....STILTE....
héé maar wie is die blonda ? Héé er zit een blonda in de auto naast ... wederom gevolgd door een hoop geschater.

Via de toeristische route kwamen we uiteindelijk op een plek die 20 minuten lopen van mijn huis is.
Auto geparkeerd en richting soos/keet gewandeld.
Ik denk dat er net zo veel mensen buiten stonden als dat er binnen waren.
Auto's vond je kris kras op de stoep en over straat...groepjes mensen hingen erop , erover en ernaast.
Ik ben niet zo goed in het schatten van aantallen mensen, maar ik denk dat er meer dan
200 mensen waren.

Toen we aan kwamen lopen stootten de 1ste mensen elkaar al aan.
Over mijn hoofd heen stelden ze mijn begeleidster allerlei vragen in een taal die ik niet versta.
Wat wel duidelijk was dat het over mij ging want weer kwam het woord blonda ter sprake terwijl
ze met een peilende blik naar mij keken.
Ik heb ze recht aangekeken, vriendelijk toegelachen en ze een knipoog gegeven.
Blijkbaar was of dat of de uitleg van mijn vriendin voldoende om mij goed te keuren, want ik kreeg
van iedereen na dit introductiespel een vriendelijk woord in het Nederlands en een welgemeende glimlach.


_{ik doe het even in delen want het is toch een best uitgebreid verhaal.. ik heb nog lang niet alles geordend en zeg nou zelf.. we hebben de tijd toch ?}

Binnen een, blijkbaar voor mijn vriendin, bekende groep dames gevonden te hebben kreeg ik een stoel aangeboden. Hardstikke mooi want er waren meer mensen dan stoelen, we hadden dus geluk. ( of ze staan bekend als een stel haaibaaien ) Mijn vriendin ging even wat mensen groeten. Ik ben toen maar aan de klets gegaan met de dames aan tafel. Vanaf het moment dat ik binnenkwam had ik het bloedheet. Sigaretten, sigaren... warm weer en héél veel mensen.
Mijn oog viel op de bar en ik ben gelijk een kijkje gaan nemen.
Wat werd er geschonken; cognac, een ondefineerbare sterke alcohol, bier, water, vruchtensap en frisdranken. Ik besloot het eerst maar bij water te houden. Ik voelde me nu al uitgedroogd.
Terug gekomen bij het tafeltje met enkele bekertjes water (natuurlijk ook voor de andere dames !)
kwam mijn vriendin terug. Mijn vriendin stond bij terugkomst nogal verbaast te kijken dat ik mijn weg nu al had gevonden én dat ik al druk in gesprek was met andere dames.
De meeste "blonda's" (als er al een keer één meekwam) hoorden óf bij de familie (aangetrouwd) óf ze zaten stilletjes op een stoel te kijken en leken eerder bang te zijn dan zich te vermaken wist ze mij te vertellen. Nou ja.. ik was nog niets engs tegen gekomen, alleen goedlachse mensen.

Ik heb die avond welgeteld 2 andere "blonda's" gezien.
1 vrouw en 1 man.

De verhouding man-vrouw was denk ik 30-70.
Er was een man die ik bij binnenkomst al voelde.
Hij stond midden in de menigte zonder stoel, toch trok hij mijn aandacht en meteen hadden we oogcontact. Later die avond kwam ik hem waar ik ook was telkens weet tegen.
Hij deed nergens aan mee. Hij sloeg alles gade vanaf een afstandje en leek zich goed te amuseren.
(hij sprak trouwens met niemand, de enige keer dat ik hem zijn mond open heb zien doen was toen hij míj aansprak.. ik verstond hem niet maar was aan het dansen en kon/wilde daar ook niet zomaar uitstappen. Later had ik natuurlijk spijt.) Ik kén die man ergens van. Waar ? Geen idee.
Ik heb zelfs het gevoel dat ik hem redelijk "goed" ken als in regelmatig tegenkomen
op voor mij bekend terrein en groeten. Ik kan hem alleen niet plaatsen. Vreemd.
Misschien dat in de komende dagen het kwartje valt of ik hem in het dagelijks leven tegenkom.


_{ik begin het trouwens steeds vreemder te vinden dat ik de man zijn aanwezigheid zo sterk voelde, hem herkende en toch niet kan plaatsen. Net als het feit dat hij met niemand leek te spreken en zich ook niet in de dansende menigte mengde. Nu ik er over nadenk heb ik ook geen enkele keer gezien dat hij een beker drinken vasthad. Het enige dat hij had was een zonnebril die het af en toe opzette, terwijl het al redelijk donker was binnen. Ik heb 3 van de dames gevraagd of ze hem kenden, geen van allen wist welke man ik bedoelde.}

[ Bericht 0% gewijzigd door Mirage op 18-07-2005 16:45:06 ]

De band begon te spelen en de 1ste dame, de dame wie het feest organiseerde, begon te dansen.
Ze was volledig gekleed in lila/paars. (volgens mij had dat met haar leeftijd 45jr te maken ?)
Al snel kreeg ze gezelschap van nog een paar dames die dezelfde lila/paarse jurken droegen.

De dames veegden de vloer symbolisch met een sisibi... een bezem zonder steel, volgens
mij gemaakt van (palm?)bladeren. Het vegen zou alle kwade geesten wegvegen. Het was een soort reinigingsdans. Ze maakten de weg vrij voor de mensen die in trance zouden raken.

Na dit ritueel voegden steeds meer mensen zich bij de dansende dames, ik ook.
We vormden 2 kringen waarin gedanst werd. Een binnenkring en een buitenkring.
We dansten niet met onze gezichten naar het midden maar allemaal achter elkaar "treintjes idee".
Ik weet nu precies waarom deze dames zo trots zijn op hun vaak groter dan gemiddelde achterwerk.... ze kunnen er práchtig mee dansen.

Na iedere dans was er een korte pauze.
Je kon wat drinken, je kon kletsen, wat eten of bijkomen van een trance.

Iedere dans en ieder stuk gespeelde muziek had als bedoeling winti aan te roepen.
Onder andere de volgende genres zijn gepasseerd.
Reinigingsdans (net besproken)
indianen dans
meermaals een dans voor de voorouders (voorouders = Kabrá's)
slang ( Fodu= slangwinti, behoort tot de aarde. Ze gebruiken vaak slangen als medium. En komen vaak tot uiting via de vrouw.)
aardgod (Aisa= moederaarde = hoogste van alle Goden.)
watergod (Watramama's= goede watergodinnen. )
bosgod
kabouters ( je hebt goed en slechte)


Iedere dans werd begeleid door zijn eigen instrumenten. De éne keer hielden ze het alleen bij een opzwepende drum, de andere keer kwamen 5 verschillende instrumenten aan bod.
Zo ook koperen blaasinstrumenten.

<sub>Ik merk nu goed dat ik een nederlandse muts uit een boerengat ben.
De hele basiskennis, namen van instrumenten... een paar gangbare woordjes in hun taal....
ik kén het allemaal niet.

Net als dat de gemiddelde Rotterdammer nog nooit van herderstasje of winterkoninkje heeft gehoord ( en ik dus wel omdat dat de zaken zijn die je als algemene kennis leert in het dorp waar ik vandaan kom)</sub>

Mensen die in trance raakten begonnen wild te dansen.
Ze keken verwilderd en strak uit hun ogen... ik denk dat de blik in hun ogen
makkelijk te verwarren zou zijn met een agressieve blik. (vandaar misschien de bange blonda's ?)
Zodra iemand in trance was probeerden de "hoofd dames" (in lila/paarse kleding) de schoenen
uit te trekken van de in trance zijnde persoon.
Vaak bleek dit helemaal niet makkeljik want het waren net wilde bisons die zich los probeerden te rukken.
Zodra de schoenen uitgetrokken waren dansten ze blootvoets op de open plek binnen de cirkels,
bij veel gingen de haren los wat het een nog mooier schouwspel maakte.

Het was heel apart om te zien dat ze na een tijdje razen een stuk beheersder begonnen te dansen.
Nog steeds anders dan dat ze eerst dansten, nog steeds dezelfde blik in hun ogen, maar vloeiender.

Sommigen sloegen kreten uit. Dit bleek nog weer een andere taal te zijn dan de taal die ze doorgaans spreken. En mensen die niet in trance waren verstonden de taal ook niet. De taal is vorobehouden aan de bonouman (soort genezer) en mensen die in trance zijn. Indianen schijnen de taal ook te kennen.
Er werd goed gelet op de mensen die in trance waren. Je zag ook dat het lichamelijk erg uitputtend was.
Ze kregen drinken uit een kalebas, een mix van pimba met bier.
Sommigen aten een klein beetje pimba.. anderen werden er mee ingesmeerd...of smeerden zichzelf ermee in.

Pimba/pemba = een soort kalkachtige klei.. het komt iig uit de grond.

Wat ik begreep van pimba is dat het een offer aan de geesten is.
Het stond dan ook uitgestald op een tafeltje, samen met wat planten en nog wat spullen.

Het eten/ drinken van pimba zal denk ik dezelfde functie hebben.
(puur op mijn eigen logica gebaseerd, dus hang me er niet aan op)
Voor hun betekent het in trance zijn dat er een geest in je is gekomen.. een winti.
Als je de pimba nuttigt..schenk je het in mijn ogen dus ook aan de winti.
= ook een vorm van offeren ?
Een andere reden/verklaring voor het nuttigen ervan kan ik niet bedenken.

De mensen die in trance waren kregen soms een soort van oogcontact met mensen die niet in trance waren.
Na een blik van verstandhouding volgde er een stevige.. ik herhaal stévige! knuffel.
Vaak werd degene die de knuffel ontving meegetrokken in de trance. Soms wilden ze niet,
maar na even weerstand geboden te hebben leken ook zij "gevangen" te worden.

Ik kon het niet laten, maar na aan de pimba geroken te hebben móest ik het ook even proeven.
Als je het verplulverd lijkt het op hetgeen ze met sporten (turnen) op hun handen smeren denk ik
(maar ook dat heb ik nooit geproefd/aangeraakt )
De pimba smaakte inderdaad naar kalkachtige klei.

[ Bericht 3% gewijzigd door Mirage op 18-07-2005 18:02:03 ]

Hoewel er stevig gerookt werd en iedereen met zwakke longen gelijk een aanval zou krijgen zodra hij/zij de soos binnen zou komen, was er een periode dat roken niet toegestaan was.

Tijdens het deel van de slang was roken verboden.

Tijdens het eren en aanroepen van de slang kwamen er op verschillende plekken in de zaal opeens (nep)slangen tevoorschijn die op bij enkele mensen op schoot werden gegooid.

Ikzelf had de indruk dat ik niet in trance was of zou gaan geraken, achteraf gezien..
niet hun trance waarschijnlijk maar wel een bewustzijnsverandering. Wel had ik het idee dat ik vanaf een ander niveau alles gadesloeg, opnam... de dingen zag, óók de dingen niet zichbaar zijn op het eerste gezicht en dat ik er tóch middenin stond.
Als mensen tegen mij spraken dan hoorde ik mijzelf antwoord geven.

Tijdens het dansen moest ik plots inhouden omdat de vrouw voor mij toch wel erg apart begon te bewegen. Uiteindelijk lag zij op de grond met haar tong uit haar mond gestoken. Zij kronkelde als een slang.
De bewegingen waren precies !!
Geen mens die niet in een vorm van trance is kan dit zo nabootsen. (even in het midden gelaten hoe ik hun vorm van trance zie)

Ik alles gewoon geaccepteerd zoals het op mij af kwam. Het was ontzettend mooi om hier middenin te zitten.. en niet als toeschouwer alleen, maar ook zéker als "onderdeel van". Mijn aanwezigheid daar was net zo essentieel als ieder ander. Het was overweldigend. Ik kan mij heel goed voorstellen dat menig mens van buiten die cultuur zich geen raad had geweten en de eerste en de beste uitgang had genomen. Het maakt zóveel indruk allemaal. Het aparte was dat ik volledig op mijn gemak was, geen angsten, niet raar opkeek van wat er dan ook gebeurde... en al het gejoel en gedans om mij heen als een warme deken ervaarde.

De muziek tijdens het aanroepen van de slangwinti was behoorlijk opzwepend in vergelijking met het reinigingsritueel b.v..
Het voelde lekker.

Als je gaat zwemmen kan je bescherming vragen aan de watergoddinnen Watramama's. Je neemt dan een gevlochten bijna dichte mand, je kan hier bv fruit in doen. Als je de mand in het water laat zakken (aan een touw), zal je zien dat de mand vanzelf weer omhoog komt en blijft drijven. Op deze manier breng je een offer aan de waterwinti en zal je beschermt worden in het water. Zelfs als je het water ingaat en je niet kan zwemmen.

Het aanroepen van de bosgod had mij helemaal in zijn greep !
Het was een prachtig schouwspel dat ze neerzetten....
De muziek begon... de zang begon en ik voelde gelijk de "agressieviteit".
Ik stond nog op de dansvloer en werd gelijk meegesleurd.
Een klein vrouwtje dat nog in trance was toverde ergens een gigantisch mes vandaan.
Wáár ? Geen idee. Het mes was er opeens. En het mes was schérp.
Hoe zeer ik ook genoot van de siddering die door mij heen ging bij het zien van het mes
en de agressieve grove dans die de vrouw deed (het gréép me gewoon) kwam wel gelijk een
klein stemmetje in mijn hoofd die checkte of het een geslepen mes of een dummie was en of dit
bij het spel hoorde of dat de vrouw "verkeerd" ging.
Het mes was scherp.. en hoe.. je zag het, bijna letterlijk, door de lucht snijden.
Ze bewoog wild als een jager, ze maakte steekbewegingen.
Een andere vrouw die ook in trance was werd door haar gespot.
Er leek een soort contact te zijn tussen de in trance zijnde mensen, ze vóelden elkaar aan..
ze wisten waar de ander was.. ook als ze helemaal het zicht niet op de ander hadden.

De vrouw met het mes maakte steekbewegingen richting de andere vrouw.
Beide keken ze uit hun ogen alsof ze niet meer op deze planeet aanwezig waren en toch.. of eigenlijk en júist ging het dansspel volledig synchroom.
De mensen die in trance waren leken elkaar aan te voelen. Het spel ging als vanzelf.
Naar voren.. naar achteren... en serieus... ik heb vol bewondering zitten kijken want het ging er écht heel wild aan toe.
Achteraf begrijp ik niet dat hier geen ongelukken mee zijn gebeurd.

Nadat het spel gespeeld was werd degene die met het mes "bedreigd" werd vastgegrepen door een andere dame die vliegensvlug de nog steeds doordansende vrouw een blauwe doek om haar hoofd bond.
Vanaf het moment dat de doek om haar hoofd zat werd ze met rust gelaten door de vrouw met het mes.
De blauwe doek stond voor de bescherming van de Boswinti. Ze was nu onzichtbaar voor de jager.
Samen zochten ze het volgende slachtoffer uit... en wederom verbaasde ik mij over het blijkbaar wederzijdse begrip zonder dat ze met elkaar spraken.
Soms vlogen ze tegelijkertijd op een vrouw af die niet eens mee wílde doen.
Deze vrouw werd stevig vastgehouden en er werd met haar rondgetold... nog altijd het mes tussen de wild bewegende lichaamsdelen vasthoudende...
na een tijdje gingen ook de ogen van deze vrouw anders staan en had ze blijkbaar haar gene overwonnen want ze danste vol overgave mee.. en het spel met het mes begon van voren af aan... en eindigde weer met het omknopen van de blauwe doek.
Het was waanzinnig... ik blijf het herhalen, maar het was echt héél indrukwekkend.
De sfeer, het spel.. àlles.

Bos-indiaan heet de Boesi Ingi winti.
Hij biedt bescherming tegen boze geesten, messteken en kogels.... dus eigenlijk tegen de jager.




Boesi Ingi winti

_{een stukje tussendoor voor de mensen onder ons met negatieve vooroordelen over de Winit cultuur.}

Elke religie heeft een schaduwzijde,
zo ook de Winti-religie.
Haar schaduwkant heet zwarte magie (voodoo).
Gelukkig is deze kant slechts een
kleine donkere
vlek in vergelijking met de enorme
zonovergotenkant.

(G. Maynard)

Nog een kleine note tussendoor

ffe pauze van het schrijven en herbeleven van gisteravond hoor


Ik ben over 2,5 maand voor nog een winti-prey uitgenodigd door iemand die ik gisteravond heb leren kennen.
Het is ontzettend leuk om te zien hoe welkom je bent als je oprechte interesse hebt.


Ik voel me vereerd !!!

Tijdens het aanroepen van de bosgod sprong er nog een "wezen" tussen de mensen door.
Het was een klein persoon... ik kon niet eens zien of het mannelijk of vrouwelijk was, ik gok dat de uitbeelding iets mannelijks voor moest stellen. Het deed mij denken aan een wild, ruw en vervelend aardwezentje. In beigetinten gehuld vol slierten hopte het al duwend en zomaar uit het niets verschijnend door de dansende massa. Het deed me aan een trol denken.
Er was inmiddels niet veel meer over van de dubbele kring waar eerder in gedanst werd.
Iedereen was in de ban van het jachtspel.

De muziek speelde lang door.. zelfs nadat het spel gespeeld was en er eigenlijk alleen nog mensen in trance dansten vlak voor het podium en de rest van de mensen stond al dansend naar hun te kijken. De vrouw met het mes was zichtbaar uitgeput. Ze hing aan een vrouw en liet niet meer los. Waarschijnlijk zou ze dan ook van haar benen vallen. Het leek alsof ze niet zelf de beslissing kon maken te stoppen met dansen en even op een stoel te gaan zitten. Ze was nog steeds in trance.
Op het moment dat ik dacht "nu is het wel genoeg geweest" kwam er een man aanlopen die het mes uit de hand van de vrouw nam. De vrouw had het niet eens door geloof ik.
Even later droegen ze de vrouw naar de zijkant, besprenkelden ze haar met water, gaven ze haar te drinken en namen ze haar even mee naar buiten. Ze werd goed ondersteund en goed verzorgd langzaam terug begeleid.

Het mes was een mes met groot lemmet en gebroken wit met bruin heft.

Ik liep terug naar het tafeltje omdat ik ergens halverwege de aanwezigheid van de andere dames vergeten was, ik was mij zowieso niet meer bewust van mijn omgeving. Het spel dat voorin gespeeld was had mij volledig opgeslokt. Daar aangekomen werd inmiddels een volgend "nummer" gespeeld...of het was een rustiger uitloop van het nummer wat bij het aanroepen van de boswinti hoorde. Dat weet ik niet.
Net toen ik op "mijn" stoel wilde ploffen begon de dame die op de stoel naast de mijne zat wild te bewegen. Compleet onbeheersde stuiptrekkingen leken het.. haar ogen draaiden zelfs weg (ik heb het 's avonds na proberen te doen in de spiegel.. nieuwsgierigheid enzo ). Toen haar pupillen weer zichbaar waren, maar zijzelf nog wild spartelend half op haar stoel gedrukt zat (vriendin van mij greep haar gelijk vast) had ook zij de wilde starende blik in haar ogen. We hebben haar samen mee naar buiten gesleept, want ze was weer half aanwezig en leek pijn te hebben.
Niet zo gek, want ze had echt onverwacht verkrampte bewegingen gemaakt. Ze had zich volgens mij "overstrekt". Buiten aangekomen had ik gelijk de goede plek gevonden waar het pijn deed in haar rug. Ze kon nog niets uitbrengen, maar toen ik mijn handen op de bewuste plek in haar rug duwde hield ze mijn armen vast zodat ik ze niet los kon laten. Het hield haar duidelijk.
Wat water, een stoel.. en een knuffel later was ze weer oké.

Wat me opviel is dat het grote deel van de mensen die in trance geraakt waren zich níet meer herinnerden wat ze hadden gedaan of gezegd. Of de trance nou een vorm van hypnose is opgewekt door de opzwepende muziek in combinatie met het dansen is of dat er echt een "winti" tot ze was gekomen.... ik ben ervan overtuigd dat de meesten zich inderdaad niets herinnerden.

De kabouters...
Heel grappig ! De muziek speelde, ik was alweer op de dansvloer te vinden en er doken mannetjes op die gehurkt rondsprongen en gebukt rondrenden. Ze hadden bakken met snoep in hun handen. Het was overduidelijk dat ze die niet wilden delen ! Mensen probeerden toch de snoepjes te pakken en al dansend renden en vlogen ze door de danszaal met hun snoep. Verschillende mensen poogden snoep te pakken.. renden achter de kabouters aan.. Tegelijkertijd liepen er ook "goede" kabouters? rond met dozen cake.. héérlijke cake.. ik heb een paar flinke stukken gepakt en gegeten.. ik heb een stuk cake geruild met een "gemene"kabouter voor een snoepje !
Het ging niet van harte Toen ik half swingend op de muziek midden in de zaal met veel plezier het gedartel van springende kabouters om mij heen bekeek terwijl ik grote happen uit de cake nam ( waar ik twee handen voor nodig had om vast te houden) was wéér de man die ik ken maar niet kan plaatsen daar. Ik heb het niet overal gemeld maar íedere keer dook hij op. Hij scheen er nogal van te genieten dat ik me de cake goed liet smaken. Hij had geen cake.. ook geen snoep en nadat ik besloot om nog een stuk cake te grijpen uit een langshuppelende doos om die aan hem te geven was hij weer foetsie.

Het verhaal achter de kabouters...
Misschien kennen sommige mensen het, maar dan met andere wezentjes. Soms zijn er dagen dat je werkelijk álles kwijtraakt in huis. Je sleuteld, je muntgeld... papiertjes.. prulletjes... het lijkt of iemand ze constant verplaatst.
Dát is volgens hun het werk van de slechte kabouters. Net als het egoïstisch zijn.. het niet willen delen, jalours zijn...


Een goede kabouter.....

Het hele feest is professioneel opgenomen met een camera.
De camera stond op een statief van 2,5 m hoog ongeveer, wieltjes eronder incl. professionele cameraman. Natúúrlijk heb ik de cameraman aangesproken en gevraagd wat er met de band zou gebeuren. Die was voor de familie, hijzelf zou er verder niets mee doen.
Hij wist te vertellen dat sit soort feesten vaak vastgelegd werden op camera.
Hij werd veel gevraagd voor dit soort Surinaamse feesten en iedere keer vond hij het een fantastische ervaring. Het was altijd gezellig. Het feest van vanavond vond hij speciaal. Er hing nog meer in de lucht dan normaal en er was iets gebeurd wat hij wonderbaarlijk vond.
Omdat hij vaker op dit soort feesten filmde waren er veel mensen die hij dus al vaker gezien had.
Één van die mensen was een invalide man. De man zat de hele avond op een stoel. Hij was eerder die avond gebracht door "vervoer op maat". De man kon zoals mij eerder die avond al verteld werd zijn benen niet bewegen en hij kon bepaalde bewegingen met zijn onder?rug niet maken.
Eerder die avond had ik de man in trance zien raken.... de toestand van de man was vergelijkbaar met wat ik over de dame een paar posts eerder beschreef.... Het wonderbaarlijke was dat de man zijn benen bewoog !! Hij maakte allerlei bewegingen in zijn trancetoestand die hij níet zou kunnen maken gezien zijn invaliditeit. Ik vond het waanzinnig om te zien... de man greep in de schaal met pemba... hij kalkte zichzelf volledig wit... hij werd hierbij geholpen door de dames die eerder lila/paars droegen... ze waren nu gekleed in geel/bruin tinten. Op dat moment zelf hield ik zijn invaliditeit nog even in het midden. Maar de cameraman bevestigde dus uit zichzelf dat de man inderdaad invalide was. Of de invaliditeit nou een lichamelijke of psychische oorzaak gehad heeft... het is en blijft iets fantastisch om getuige van te zijn. Hetgeen mij weer het meest verraste was dat ook deze man naderhand niet meer wist wat hij gedaan had.... Jammer genoeg werd het feest ook weer opgezweept en verdronk ik weer in de menigte. Mijn aandacht werd weer ergens anders op gericht en ik heb de man niet meer kunnen vinden voor het einde van het feest. Ik wilde graag weten of het kunnen bewegen een blijvend iets is of dat het tijdelijk tijdens zijn trance was.. Ik heb zelf de indruk dat hij naderhand weer invalide als daarvoor was. Maar het kan natuurlijk ook dat hij dénkt dat hij niet kan bewegen, omdat hij zich de trance niet kan herinneren.

Ik heb subtiel aan mijn vriendin geprobeerd te vragen of de band privé gehouden wordt of dat hij eventueel te dupliceren valt. Ze wist heel zeker dat dat nooit gedaan werd. Wat ze wel kon en wilde vragen als uitzondering is of ze de band zou mogen lenen nadat de familie hem zelf bekeken had, zodat we hem samen ook konden bekijken en hem daarna weer terug geven.
Dat wordt een weekendje uittrekken... want de opname is 6 uur lang nonstop doorgegaan en knippen zal echt niet gebeuren.. ik denk dat je niet zou weten wát je moet knippen.. want constant gebeurde er wel érgens iets... en iedere keer zat de camera man er bovenop. Hij rolde door de hele zaal en kon over de mensen heen filmen.

quote:

Op maandag 18 juli 2005 23:49 schreef Kroekiepoes het volgende:
Wat een typ werk!!! Maar wat een intresantte ervaring zeg!!

Begrijp ik nou goed dat mensen in trance raken ongeacht of ze dat willen of niet? (jij had dan ook in trance kunnen gaan!)

Ik kan nog steeds niet echt begrijpen wat de nut van het in trance gaan is...
Maar vind het heel dapper dat je gegaan bent

En die man.....niemand kent hem? En jij "kent" hem wel......dat is wel erg intressant vind ik....de andere aanwezigen zagen hem wel? of niet?
Lijkt me al met al een heel interesantte ervaring!

Dat weet ik dus niet.
Ik heb hem beschreven.. ik heb zijn locatie tot een paar keer beschreven.. ( wijzen doe je niet ) en de dames konden hem niet "spotten". Natuurlijk gooi je het op dat moment op ... oké.. drukte... veel mensen.. niet zo raar als iemand niet begrijpt over wie je het hebt.

Net zoiets als dat je kind naar het aanrecht wijst waar verschillende zakken snoep liggen en roept "die die die ", "die lekkere" .


Ik verbaasde me er ten tijde van het feest al wel over dat de man met niemand scheen te praten, zich niet in de dansen mengde etc.. maar ach.. er zijn altijd wel mensen die zich afzijdig houden.
Toch bleef hij "prikken".
En steeds meer realiseer je je dat je hem ook niet hebt zien drinken.. dat het toch vreemd is dat je hem herkent als zijnde toch iemand die je redelijk goed "kent", maar dat je hem niet kan plaatsen...
nu nog niet en het stoort me verschrikkelijk !

Dank je wel trouwens voor jullie reacties !!

Ik was al bang dat niemand het zou lezen, dat het te lang van draad zou zijn
Toch weet ik geen andere manier om de avond hier neer te zetten en het maakt alles voor mij een stuk rustiger om lekker te weg te typen en het voor mijn gevoel "de ruimte " in te sturen.


Dank je wel !

Ik zal straks nog terug komen op het feest zelf, want ik heb het idee dat ik nog niet alles verteld heb,
maar er zijn nu andere dingen er uit willen. De sfeer was in ieder geval waanzinnig om te proeven.
Zoveel mensen... allemaal met het doel goden/geesten aan te roepen... wat dat de lucht in stuurt... dat is overweldigend. Ook op de momenten dat er niets spectaculairs gebeurde of beter gezegd..
dat je je even afsloot en een beker water dronk in een hoek was er nog steeds overal activiteit.

Ik heb geen idee hoe ik het moet omschrijven.. maar de lucht in de ruimte leek één grote
bewegende massa... Als mensen ruzie maken in een ruimte, de ruimte verlaten en jij wandelt even later binnen. Je ziet de mensen niet want die zijn weg, dus je kan niets aflezen van hun gezicht, tóch voel/proef je de sfeer.. het "hangt" in de lucht. Met zoiets is het denk ik het beste te vergelijken.
Je zíet het niet.. je vóelt het ook niet echt als in tastbaar.. maar je... je ervaart? voelt?
Alleen in dit geval niet een negatieve/ vervelende sfeer, maar één grote bewegende massa dat boven de mensen hangt.

Beter kan ik het niet omschrijven .. het komt nog niet half in de buurt van hoe het "proeft".

Toen het einde van het feest naderde, de meeste mensen vertrokken werden er kleine cadeautjes/bedankjes uitgedeeld. Ik heb een waaiertje met lollie ! ( ja ja die van de foto ) en een rode boerenzakdoek gekregen. De zaal werd steeds leger en de mensen die nog in trance waren vielen steeds meer op. Er liepen meerdere mensen als zombie's? door de ruimte en het enige dat ze uitbrachten was een soort grom geluid en hier en daar een kreet in een voor mij onverstaanbare taal. Hun ogen stonden nog donkerder dan ze van nature al zijn. Een man staarde mij recht aan en omhelsde me. Terwijl hij mij omhelsde liep hij gewoon door.. ik moest dus achteruit lopen als mijn voeten de grond al raakten. Het was allerminst angstaanjagend, ondanks dat zijn ogen strak stonden en héél donker aandeden. Zijn gegrom klonk als die van een wild dier, maar niet bedreigend. Ik heb iets tegen hem gemompeld.. geen idee meer wat, het reageren en het omhelsen ging als vanzelf. Hij liet mij even later los en stapte (lopen was het niet echt) in nog steeds hetzelfde tempo door. Als je niet voor zijn voeten vandaan ging liep hij over je heen.
Een (lege) kinderwagen die in de weg stond en een vuilniszak (het opruimen was al begonnen) kon ik nog net een zet geven voordat hij ertegenaan liep. Inmiddels was mijn vriendin omhelst door een andere man... ze werd letterlijk de hele ruimte door "gedragen". De manier van omhelsen was namelijk zo stevig dat je voeten de grond bijna niet raakten en je gewoon meegezeuld werd.
mijn vriendin brabbelde in een wederom voro mij onverstaanbare taal terug naar de man. Ze leken elkaar goed te begrijpen. De man liet haar niet meer los en toen het een omstander (mannelijk) te lang duurde "loste" hij haar af.
Pfff.. mijn vriendin en ik konden naar huis. Mijn lichaam was redelijk gesloopt door het vele dansen, maar mijn geest was nog vermoeider... het is echt onvoorstelbaar wat daar allemaal aan niet tastbare en beschrijfbare dingen gaande was en wat een impact dat op je geest heeft.
Bij de uitang vonden we de druk kletsende andere 2 dames waar we mee gekomen waren en een oudere dame die een lift moest hebben...
uiteindelijk stapten we met z'n 5en !!! in dat kleine autootje... (mind hun prachtige maar volumeuze achterwerken )

Onderweg naar huis overdacht ik de avond en ik was er behoorlijk van overtuigd dat ik helemaal nuchter gebleven was en niet echt afgedwaald was. Ik was iig niet op hun manier in trance geraakt. Ik was daar denk ik ook te observerend (en toch heb ik overal aan meegedaan) voor. Het hier en nu liet ik telkens nèt niet helemaal los. Ik wilde dat touwtje nog niet doorknippen. Misschien de volgende keer ? Best trots op mijn nuchterheid kwam ik thuis, want hoewel ik inmiddels overtuigd was van de echtheid van de trance (bij de meeste mensen), had ik nog wel het idee dat de manier van uiten van/tijdens de trance voornamelijk bepaald werd door de uitbundigheid die in het Surinaamse bloed zit.

Toen mijn man de deur open deed.. opgelucht dat hij gestommel hoorde , was het eerste en enige dat hij uit kon brengen "Wauw !! je bent geen meisje meer, maar je bent echt een vróuw!".

Na eventjes kletsen besloten we dat hij eerst de hond uit zou laten,ik had fok ondertussen al opgestart. Was moe, maar had nog intentie genoeg om nog wat topics door te bladeren, eerder die dag had ik wat interessante discussies gelezen waar ik graag nog even in verder wilde lezen.

Fok eenmaal opgestart en de foto's zoals die op blz 1 te vinden zijn gepost voelde ik opeens een hele grote verandering in mijn gemoedstoestand. Ik voelde mij ontzettend moe... ik kon de topics waar ik zo naar uit had gekeken niet meer lezen. Ik zág de letters gewoon niet meer.
Het leek of mijn lichaam niet meer van mij was. Ik wijtte dat aan de vermoeidheid die opeens opspeelde omdat ik was gaan zitten. (gebeurd toch vaak ? Als je eenmaal zit slaat de vermoeidheid toe). Dit keer was het gewoon extreme vermoeidheid. Ik hoefde alleen even op mijn stoel te blijven zitten tot oversight terug was. Dan konden we samen nog wat drinken, want mijn mond was ontzettend droog en kon hij me naar bed begeleiden. Ik durfde bijna niet meer zelf op te staan, zó moe voelde mijn lichaam en zó uitgeput was ik geestelijk. Je had mij op dat moment een fles en een losse dop kunnen geven.. ik zou niet de helderheid van geest hebben gehad om de dop op de fles te draaien.

Ik hoorde mijn naam.. iemand riep met een zachte en warme stem "Es... Ester...mompel mompel mompel mompel... " Ik verstond de rest van de zin niet. Als vanzelfsprekend ging ik er van uit dat oversight voor de deur stond en de deur niet open kreeg oid. Kloppen is niet verstandig als het kindje slaapt en roepen ook niet.. zacht en warme stem opzetten is dus exact wat oversight 's avonds doet. Ik zucht diep... probeer mijn hersens en coördinatie bij elkaar te rapen... ik moet gewoon even op zien te staan en de deur te openen.., voordat ik goed en wel op ben gestaan hoor ik de deur al openklikken.... de deur gaat zelfs een stukje open.. Ik stond inmiddels in de deuropening van de keuken en kan vanaf daar richting voordeur kijken.. ik zeg dus nog mompelend tegen "Oversight, waarom roep je me nou als je zelf de deur open kan doen ?"

Ik plof weer neer.. en er volgt niets. Geen dartelende hond die mij normaal gesproken tegemoet rent als hij uit is geweest... geen stem van Oversight.. geen voetstappen (of eigenlijk half gehink).
Ik wist 100% zeker dat iemand mij geroepen had en dat er zelf een hele zin achteraan kwam.
Ik was er op dat moment van overtuigt dat het Oversight was. Ik stond alsnog op.. liep naar de iets geopende deur en zei een beetje geïrriteerd "kom binnen dan" terwijl ik de deur verder opende... de gang was leeg... niemand, geen hond, geen Oversight.... Ik was te overtuigd van hetgeen ik gehoord had, dat ik absoluut niet aan mijzelf twijvelde. Hetgeen ook meespeelde is dat de deur open stond. En het slot van onze deur is niet in orde. Van buitenaf kan hij alleen met de sleutel geopend worden als hij ook met de sleutel op slot is gedraaid. Als de deur van binnen dicht is gedaan kan hij niet geopend worden van buiten af, want het schuif ding moet je handmatig in en uit schuiven.. dat haakje wat normaal gesproken vanzelf gaat Ik wankel terug naar de keuken en pak mijn foon.
Ik bel Oversight, als hij een grap uithaalt moet ik de telefoon dus ergens in mijn buurt af horen gaan.. en in ieder ander (voor te stellen) geval kan Oversight mij geruststellen dat hij op dit late tijdstip door de buurvrouw naar binnen is getrokken omdat ze een probleem met de computer heeft en ze hem in het trappenhuis hoorde. Oversight neemt op en ik vraag "waar ben je".. meneer was nog buiten. Bij de pingpong tafel.. de pingpong tafel staat in de tuin van de andere flat schuin naast ons.
Vanuit mijn keukenraam kan ik daar naartoe kijken en het is uitgesloten om in 30 seconden vanaf mijn voordeur 4 etages naar beneden te rennen, met hond en nog herstellende van een verbrijzelde hiel...

Ik was dus met stomheid geslagen en viel volledig stil aan de foon... Ik vatte het even niet. Tijdens het telefoongesprek hoorde ik de stem weer.. ik kon het weer niet verstaan, want ik was zelf in gesprek en ik was zóó moet dat al het geluid vanaf een afstand leek. Oversight is nog nooit zo snel weer boven geweest [subzelfs niet toen hij nog gewoon kon lopen[/sub]

Ik zat op mijn stoel.. letterlijk te moe om op te staan.. Ik bedacht mij dat ik vast in slaap was getuimeld op de stoel in de keuken en dat ik gedroomd had dat ik geroepen werd. Meteen erachteraan bedacht ik mij dat dat natuurlijk ook niet kon, aangezien de deur wel degelijk open stond.
Ik begreep het niet. Wílde het ook niet begrijpen. Ik was gewoon moe, dus wat interesseerd mij dat allemaal nou. Oversight was inmiddels boven. Ik ben op bed gaan liggen. Nadat ik was gaan liggen wilde mijn lichaam écht niet meer bewegen.

Ik ben blijkbaar redelijk vlot in slaap gevallen. Toen ik 's ochtends wakker werd en in de spiegel keek zag ik er verbazingwekkend uitgeslapen uit. Toch kon ik mij "herinneren" dat ik de hele nacht lang gesprekken heb gevoerd. Oversight was 's nachts een paar keer wakker geweest en had dit ook al gemerkt.

En wat het nou geweest is ? Ik weet het niet. Ik vertrouw mijzelf niet omdat ik op dat moment érg moe was, maar het feit dat de deur daadwerkelijk openstond kan ik niet verklaren.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2005 08:35 schreef livEliveD het volgende:
Geweldig om te lezen. Je 'proeft' iets van de sfeer (het gehele 'beeld' overbrengen zal denk ik niet kunnen alhoewel je wel een helder beeld krijgt van wat daar heeft plaatsgevonden). Fantastisch. Zoveel emotie samengepakt op een plek. Was het eigenlijk druk daarbinnen? Nooit iemand die eigenlijk teveel dronk? En ik begrijp dat ondanks wat lichtelijke dipjes niemand echt gewond raakt ook al lijkt me de kans daarop niet uitgesloten? Hoe zou je de ruimte schetsen qua inrichting (lampen?)?

Ik heb 2 mensen gezien waarvan ik de indruk had dat ze echt teveel gedronken hadden.
Ze waren niet vervelend, ze waren wel luidruchtig. Het waren twee mannen en ze stonden buiten, dus niemand had er last van.

De ruimte was redelijk rechthoekig. Aan één van de korte kanten stond de band.
Een deel van de lange kant was bar. De rest van de"muurzijden" waren tafeltjes en stoeltjes.
Wat overbleef was een grote rechthoekige/ ovale dansvloer.
Licht... het was behoorlijk donker in de zitgedeelten. Nog iets donkerder dan in een hoek van een duister kroegje. De dansvloer was wat meer verlicht, maar dat kwam voornamelijk door de camera denk ik. (op het statief van de camera was ook ene lamp bevestigd zodat de man datgene wat hij filmde redelijk ( maar niet storend) kon verlichten.
Er hingen touwen ( soort waslijnen) door de zaal. Er was wat voornamelijk rood crepepapier opgehangen en er hingen wat batik doeken over de lijn heen in driehoek vorm.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2005 09:35 schreef sweetgirly het volgende:
Echt onwijs leuk en ínteressant om te lezen allemaal! Wow!
Erg helder verteld ook , super.

Heb zelf weleens gelezen of laatst (toevallig) gelezen dat er volken zijn, van die bosmensen, die geen pijn bij de bevalling voelen. Ok, raar voorbeeld waar ik aan moest denken, maar moest er hierbij ook aan denken. Ze, de vrouwen, voelen of hebben geen tot amper pijn bij het bevallen omdat ze onbewust bevallen, zoals dieren of iets dergelijks. Dit idee kreeg ik ook bij het lezen van jouw ervaringen over het feest. Dierlijk en natuurlijk of zoiets.

En wie weet was het die man die je niet geheel kon plaatsen wel die binnenkwam en/of is gekomen via je voordeur . Schijnt wel dat in sommige culturen, volgens mij Hindoestaans en vast nog een paar, geesten binnen kunnen komen via je voordeur en dat je dan volgens hun de deur moet dichtdoen met je rug naar de voordeur gericht anders nodig je ze uit . Maar ok, klinkt ook lekker, sorry .

Nogmaals, erg interessant en mooi.
En klinkt ook gezellig allemaal, lekker open enzo.

Nou, de volgende ochtend toen ik weer wat leefde ging ik dus ook over de avond ervoor nadenken.
Ik vroeg me af hoe ik, ondanks dat ik zo moe was, het voorvalletje zomaar van tafel had kunnen vegen.
Want ik herinnerde mij de geïrriteerde woorden "kom binnen dan" nog goed.. áls er al iets heeft gestaan.. dan heb ik dat dus ook nog eens uitgenodig.


En om het af te maken.. ik heb gisteravond de hele tijd het gevoel gehad dat er een nieuw iets in huis én op het balkon was.
Ik weet nog niet of ik het leuk vind of niet. Ik vond het gisteravond een beetje scary.